Δεν ξερω τι πρεπει να κανω...

Καλησπερα σας κι απο μενα παιδια,
Ειμαι 21 χρονων και πριν απο ενα χρονο τα έφτιαξα με ενα παιδι που ειναι 28 τωρα...η αληθεια ειναι οτι δεν τον ερωτευτηκα με την πρωτη ματια γιατι εξωτερικα δεν ηταν "ο τυπος μου". Ειχε ομως όλα τα στοιχεια που εγω εψαχνα σε εναν αντρα και συντομα τον ερωτευτηκα πολυ και εκεινος το ιδιο απο την πρωτη στιγμη. σ'αυτο το χρονο που ειμαστε μαζι εχω νιωσει απιστευτα συναισθηματα γι'αυτον αλλα και πρωτογνωρα καθως ειναι η πρωτη μου σοβαρη και ολοκληρωμενη σχεση...περασαμε εναν υπεροχο χειμωνα με εκδρομες και περνωντας πολυ χρονο μαζι σε κοινα ενδιαφεροντα, ενιωσα οτι ειναι το αλλο μου μισο...
ολα αυτα μεχρι και πριν ενα μηνα περιπου που, αφου ειχαμε παει μαζι διακοπεσ και περασαμε πολυ ωραια εγω πηγα στους δικους μου στην επαρχια και τελος αυγουστου κατεβηκα αθηνα για την εξεταστικη...ενω οταν ημουν στους δικους μου μου ελειπε και ηθελα να τον δω, μια εβδομαδα αφου γυρισα αρχισα να νιωθω αμφιβολιες για τα συναισθηματα μου και απο τοτε βασανιζομαι πολυ...νομιζω οτι δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του πια αλλα απο την αλλη τον αγαπαω πολυ και δεν ειμαι σιγουρη οτι μπορω να τον αφησω...
Πριν απο 2-3 εβδομαδες με επιασαν τα κλαμματα και του ειπα πως νιωθω πιεσμενη και οτι θα ηθελα να μεινω μονη μου, δεν αντεξα ομως ηθελα να του μιλαω στο τηλεφωνο και τελικα αποφασισα οτι ηθελα να ειμαι μαζι του απλα λιγο πιο χαλαρα, να εχει δηλαδη, ο καθενασ και χρονο για τον εαυτο του. Εκεινος μου ειπε οτι θα το προσπαθησει πολυ γιατι με αγαπαει πολυ και θα κανει τα παντα για να με κρατησει και εγω θελω πολυ να το προσπαθησω γιατι τον αγαπαω...
Το θεμα ειναι οτι αυτες τις μερες που ειμαστε μαζι εγω αισθανομαι μια καλα κι οτι θα παει καλα αφου το προσπαθουμε και οι δυο και με στηριζει, και απο την αλλη νιωθω οτι δεν ειμαι πλεον ερωτευμενη και δεν εχει νοημα ολο αυτο...
το αποτελεσμα ειναι να αλλαζει η διαθεση μου συνεχεια, να κλαιω, να μην εχω ορεξη ουτε να φαω και να μη βρισκω ενδιαφερον σε τιποτα..δε μπορω να συγκεντρωθω στα μαθηματα μου και το μονο που θελω ειναι να ειμαι απασχολημενη συνεχως για να μη σκεφτομαι, πραγμα αδυνατον!
Οι ανθρωποι που ειναι γυρω μου μου λενε οτι ειναι απλα μια φαση και θα περασει αφου δεν υπαρχει τριτο προσωπο στη μεση(πραγματικα δε σκεφτομαι οτι θα ηθελα να εχω καποιον αλλον) κι οτι ειμαι πιεσμενη λογω της εξεταστικης και λογω καποιων οικογενεικων προβληματων που ειχα μεσα στο χειμωνα(στα οποια εκεινος με στηριξε πολυ)
Το θεμα ειναι οτι αυτη τη στιγμη ειμαι πολυ μπερδεμενη και δεν κερω τι πρεπει να κανω, δεν ειμαι σιγουρη αν θελω πραγματικα να χωρισω και απο την αλλη μερικες φορες το θεωρω τελειωμενο...
Γινεται να ξαναερωτευτω αυτον τον ανθρωπο που τον αγαπαω τοσο πολυ και να νιωσω τον ενθουσιασμο που ενιωθα τον προηγουμενο καιρο και να κανουμε κοινα σχεδια για το μελλον; η αυτη η σχεση εκανε τον κυκλο της και πρεπει να φυγω; πως θα καταλαβω ποια ειναι η απαντηση;;;
δεν ξερω τι πρεπει να κανω ουτε θελω να τον πλήγωνω ενω δε φταιει σε τιποτα...εχω σκεφτει να μιλησω σε καποιον ειδικο αλλα εχω ακουσει οτι κοστιζει αρκετα και δεν ξερω αν θα μπορω να το καλυψω οικονομικα...

Ο ειδικος μπορει να βοηθησει ασφαλως, ομως νομιζω οτι την αποφαση την εχεις παρει ηδη...Οταν εχουμε αμφιβολιες για κατι τοτε το γυαλι εχει ραγισει...

Θέλεις να πεις igloo τι ακριβώς λείπει τώρα απο τη σχέση σου που το είχες πρίν? Δηλαδή τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένη με κάποιον όπως εσύ το αντιλαμβάνεσαι. Καταλαβαίνω οτι αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο και δεν θέλεις επιπόλαια να πάρεις μια απόφαση αλλά οτι κάτι έχει αλλάξει μέσα σου κι αυτό σου προκαλεί απελπισία.

Αυτο που νιωθω οτι λειπει ειναι ο ενθουσιασμος, η ορεξη για νεα πραγματα, σα να μαθαμε ο ενας τον αλλον και δεν υπαρχει συνεχεια, μια στασιμοτητα ενιωσα...και ολο αυτο κανει κυκλο, μια καλη ψυχολογικη διαθεση που μου δινει αισιοδοξια για να συνεχισω διαδεχεται την κακη ψυχολογικη διαθεση της απαισιοδοξιας για να το παρατησω κ.ο.κ
Ευχαριστω για το ενδιαφερον...

Έχω την αίσθηση, και μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, οτι η σχέση σας ξεκινάει έναν νέο κύκλο. Πέρασε ο καιρός που καθετί που ήταν ή έκανε ο καλός σου ήταν πρωτόγνωρο, μυστήριο και νέο. Τώρα γνωρίζετε πια αρκετά καλά ο ένας τον άλλο ώστε να μην μπορεί εκείνος να σε εκπλήξει εύκολα και αντίστοιχα κι εσύ εκείνον. Σαν ένα καινούριο σπίτι που στην αρχή μας ενθουσιάζει και μόνο να περιπλανιώμαστε στα δωμάτιά του αλλά με τον καιρό δεν μας κάνει εντύπωση.
Δεν ξέρω κατά πόσον έχει σχέση με όλο αυτό αυτό που λες παραπάνω : \"τελικα αποφασισα οτι ηθελα να ειμαι μαζι του απλα λιγο πιο χαλαρα, να εχει δηλαδη, ο καθενασ και χρονο για τον εαυτο του\". Σαν μόνη σου να μπορείς να κάνεις νέα πράγματα και να βγεις απο αυτή τη στασιμότητα ενώ μαζί του όχι?
Κι απο τη μια λες \"Θα το παλέψω, τον αγαπώ αυτό τον άνθρωπο!\" κι απο την άλλη αισθάνεσαι οτι δεν μπορείς να κάνεις κάτι και θέλεις να το παρατήσεις.
Κι η αλήθεια είναι οτι μια σχέση φτιάχνεται απο δυο οπότε το βάρος δεν πέφτει μόνο στους δικούς σου ώμους αλλά και στους δικούς του. Εκείνος όμως, αν έχω καταλάβει καλά δείχνει ανοιχτός σε νέες προτάσεις προκειμένου να είσαστε μαζί, έτσι δεν είναι?

Εκεινος οντως ειναι ανοιχτος και προσπαθει να με στηριξει κανοντας οτι πιστευει οτι θα βοηθησει, δειχνει μεγαλη συγκαταβαση γιατι αποτι μου ειπε για εκεινον ο ενθουσιασμος υπαρχει ακομη, του εχω μιλησει ακριβως για το πως αισθανομαι βλεπεις...
Οσο για αυτο με το χρονο απλα ειπαμε μηπως μας εχει κουρασει η καθημερινοτητα οποτε αν καναμε και περισσοτερα πραγματα ο καθενας μονος του ισως να ηταν καλυτερα γιατι θα λειπαμε περισσοτερο ο ενας στον αλλον και θα μας ενθουσιαζε περισσοτερο ο κοινος χρονος.
Απο την αλλη οταν με πιανουν οι αμφιβολιες του στυλ: μηπως τελειωσε και νιωθω χαλια και κλαιω και μετα συνερχομαι και σκεφτομαι θετικα και θελω να συνεχισω και μετα μπορει να σκεφτω παλι μηπως και οχι(χωρις να μεσολαβησει κατι, απλα σκεφτομαι) και να χαλασει παλι η διαθεση μου και να απογοητευτω...η διαθεση μου επηρεαζει τις σκεψεις μου και το αντιστροφο...:(

Δεν έχεις ακούσει μικρούλα το σημερινών ήμερα δεν είναι δύσκολο να κάνεις σχέσης αλλά να την διατιμήσεις ;
Στην αρχή ήταν τα φτερά του έρωτα που σας έφεραν ως εδώ ...ήρθε όμως ο καιρός που πρέπει εσείς να προσπαθήσετε για να απογειώσετε τη σχέση σας , διαφορετικά η δύναμη της \'\'βαρύτητας\'\' θα σας προσγείωσε στα πεζά και συνηθισμένα.. :)
Δεν φτάνει μόνο ο ενθουσιασμός, δεν μπορεί να είσαι κάθε μέρα στην τρελή χαρά , δεν είναι φυσιολογικό, και ούτε κάθε μέρα γίνετε να ανακαλύπτεις νέα πράγματα στο σύντροφο σου , όχι πως δεν έχει, απλά θέλει χρόνο και αντοχές , και γνώση , ίσως ο σοφός δημιουργός μας θέλησε να βραβεύσει με αυτόν τον τρόπο αυτούς που θα θελήσουν να το πάνε μέχρι το τέλος το ταξίδι... Με λίγα λόγια για να διατηρηθεί μια σχέση δεν αρκεί ούτε ο ενθουσιασμός , ούτε ο ερωτισμός ούτε το καλό σεξ , ούτε το ότι περνάτε καλά ... κυρίως θα πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένη για το τι ακριβός θέλεις από αυτήν τη σχέση, για το τι να περιμένεις , για το τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις για να πετύχεις τους στόχους σου... Αυτό λέγετε διαφορετικά πείρα και αποκτιέστε σταγόνα σταγόνα και πολλές φορές από τα λάθη που κάνεις ...



carrie ---η πριγκίπισσα κουράστηκε :)

Δηλαδή, μέσα στο μυαλό σου γίνεται κάθε τόσο δικαστήριο της σχέσης με αμείλικτο δικαστή την αναποφάσιστη διάθεσή σου, έτσι?
Έχεις αμφιβολίες του στυλ : \"Μήπως τελείωσε\" κι εδώ θα σου πω οτι η προσωπική άποψή μου είναι οτι η σχέση είναι ένα παιδί και των δυο σας και δεν \"τελειώνει\" έτσι απο μόνη της. Εξαρτάται και απο τους δυο σας αν θα την συνεχίσετε ή θα την τερματίστε.
Απο την άλλη ακούω πόσο διχασμένη είσαι μέσα σου και πόσο ταλαντεύεσαι. Επίσης ακούω οτι σαν να έχεις πάρει όλη την ευθύνη και το βάρος για ό, τι συμβαίνει πάνω σου, μιας και εκείνος έχει ακόμα ενθουσιασμό ενώ εσύ όχι. Νιώθεις λίγο οτι φταίς για αυτό που συμβαίνει ή είναι απλά η ιδέα μου?
Πάντως χαίρομαι πραγματικά που έχετε συζητήσει αυτό που συμβαίνει. Για μένα αυτό δείχνει μια καλή επικοινωνία, πράγμα που θεωρώ πολύ σημαντικό.

Φοιβη μου,
δεν ειναι ακριβως ετσι οσον αφορα τη \"δικη\"...απλα η ψυχολογια μου επηρεαζει ολο το μπαχαλο που νιωθω,και το μπαχαλο επηρεαζει την ψυχολογια μου, ειναι λογικο νομιζω...
όσον αφορα το βαρος, ναι ειναι αληθεια οτι το εχω παρει πανω μου αφου απο τη μερια του δηλωνει οτι νιωθει οπως στην αρχη και ανταποκρινεται οπως στην αρχη. Εκεινος συνεχιζει να νιωθει ερωτευμενος και τα συναισθηματα του ειναι ξεκαθαρα...το αν θα συνεχιστει αυτη η σχεση κρινεται απο μενα λοιπον, αφου εκεινος θελει να συνεχιστει...γι\'αυτο νιωθω και το βαρος αυτο...πρεπει να αποφασισω και για τους δυο μας. Δε μου το ριχνει εκεινος το βαρος, εγω νιωθω ετσι...
Εχουμε πολυ καλη επικοινωνια και του εχω εξηγησει ακριβως το πως αισθανομαι, κι εκεινος το δεχτηκε και θελει να το προσπαθησουμε, δε θεωρησε τη συμπεριφορα μου παιδικη οπως μου ειπαν πολλοι οτι θα μπορουσε να θεωρησει, αλλα επειδη ξερει οτι τον αγαπαω κι εγω με στηριζει σ\'αυτο...και καθε φορα που με πιανει το συζηταμε και με ανακουφιζει αυτο...

Το θεμα ειναι οτι δε μπορω να χαλαρωσω και να το αφησω να κυλησει μονο του γιατι συνεχως το αναλυω μες στο μυαλο μου, περιμενω καθε στιγμη να βρω τη λυση και φυσικα ποτε δεν τη βρισκω...ειναι σχεδον 3 εβδομαδες που γινεται αυτο και νομιζω οτι ειναι αιωνας, ο χρονος δεν κυλαει με τιποτα και νομιζω οτι δε θα ξεφυγω ποτε απο αυτη τη συγχυση!!
Ποτε δηλαδη καταλαβαινει καποιος οτι τελειωσε μια σχεση;
Καποιοι μου ειπαν οτι θα ενιωθα απωση αν ηταν ετσι...αλλα θα μπορουσα να νιωσω ποτε απωση για καποιον που εχω αγαπησει τοσο πολυ;;;
Κι απο την αλλη, αν οντως η σχεση μας εχει περασει σε αλλο επιπεδο τωρα, πως πρεπει να το χειριστω; Κι αυτο τι σημαινει; Οτι η σχεση θα κρατησει για παντα οταν υπαρχει επικοινωνια;;;
Ειναι και θεμα timing...εκεινος ειναι σχεδον 30 με δουλεια και μισθο εξασφαλισμενα και με αλλο τροπο σκεψης για το μελλον, εγω εχω και τις ανασφαλειες μου για το τι ειμαι και που παω...θελω να εξελιχθω...δε νιωθω κατασταλαγμενη...θα μπορεσω να εξελιχθω μαζι του;;;

Σας ευχαριστω ολους που ασχολειστε με το θεμα μου...(Thessalo μου αρεσει πολυ η προταση στην υπογραφη σου!)

σιγουρα πρεπει να κανεις και εσυ τον κυκλο σου,να γνωρισεις τον κοσμο.αν εισουν και εσυ 30 ισως να χαιροσουν που βρηκες εναν αντρα που σε αγαπαει και σε θελει.τωρα θελεις να δεις να γνωρισεις.εχω ομως γνωρισει αρκετες γυναικες που εφυγαν απο μια σχεση για να βρουν το κατι καινουριο και μετα απο αρκετες περιπετειες κατεληξαν στο συμπερασμα πως κακως εφυγαν απο την σταθερη τους σχεση.και ειναι κριμα γιατι ειναι δυστηχησμενες γυναικες.μονες χωρις να τις ικανοποιει τιποτα,καθως παντα συγκρινουν καταστασεις και προσωπα.απο την αλλη και να εχεις απωθημενα ειναι μια αρνητικη κατασταση απο μονη της.το σιγουρο ειναι πως οσους και να ερωτευθεις καποτε η ενταση του ερωτα θα περασει και θα μεινει αγαπη,εμπιστοσυνη (αν υπαρχουν βεβαια στη σχεση).η αποφαση ειναι δικη σου και κανενας δεν μπορει και δεν πρεπει να την παρει για σενα γιατι εσυ θα υποστεις τις συνεπειες και ο αντρας που αγαπας.εκπληκτικες οι απαντησεις των υπολοιπων παντως,με καθηλωσαν.

εμενα μου φαινεται οτι συντομα θα τελειωσει η σχεση σας, χωρις να θελω να γινω μαντης κακων.. αυτο που λεει ο Εμπνευστης εχει βαση, αλλα οι ορμες για να δεις κατι αλλο που πιστευεις οτι θα σου δωσει χαρα και η ρουτινα που νιωθεις οτι σε αποκλειει απο αυτη τη χαρα και τη ζωντανια, ειναι πολυ δυνατες... τωρα ποιος πρεπει νικησει ποιον, και ποιο ειναι, το σωστο, ρωτηστε κανεναν αλλο

και μια ερωτηση για την ιγκλου,αν σου ελεγε το αγορι σου πως θελει να φυγει,πως δεν ειναι ικανοποιημενο τι θα σκεφτοσουν;αν ενοιωθες πως τον εχανες θα αλλαζε ο τροπος σκεψης σου,το δεδομενο να μην ειναι πια δεδομενο.θα ενοιωθες ασχημα;θα ενοιωθες ανακουφιση;μπες σε αυτη τη θεση και απαντησε μου αν θελεις ....

Οσο κι αν σου φανει περιεργο, επειδη εχω σκεφτει κι αυτη την εκδοχη, κι εδω ειμαι διχασμενη, απο τη μια φανταζομαι να τρεχω πισω του και να του λεω οτι τον αγαπαω κι απο την αλλη οτι ισως να ειναι καλυτερα ετσι, να βρει εκείνος καποια που θα του αξιζει περισσοτερο...οπως καταλαβαινεις ειμαι σε πληρη συγχυση!!

χρονος υπαρχει,γιατι δεν προσπαθεις να ηρεμησεις για λιγο,σταματησε να το σκεφτεσαι και η απαντηση θα ερθει μονη της.Πιεζεις παρα πολυ τον εαυτο σου για κατι που ειναι δυσδιακριτο αυτη τη στιγμη.Αφησε το να καταλαγιασει μεσα του,και αποφασιζεις λιγο αργοτερα,οταν θα ξεκαθαρισει τι θελεις σε ενα μηνα πχ. Εξαλου με το να εισαι μαζι του ικανοποιεις το μισο σου εαυτο.και μια που πιασαμε τετοια συζητηση και επειδη γενικα μου αρεσει να ρωταω,θα αντεχες στη μοναξια ιγκλου;αν σταματουσαν ολα,θα μπορουσες να τα πας καλα με τον εαυτο σου;(η ερωτηση ειναι καθαρα φιλοσοφικη και ενδιαφερομαι να μαθω αν τελικα δεν φταιει το αγορι σου αλλα καποιο κενο που εχεις εσυ,και αν ειναι ετσι μπας και μπορεσουμε να το εντοπισουμε).Αν σε δυσκολευει η ερωτηση απλα την αγνοεις

ιγκλού...καταρχήν καλώς ήρθες....

Η προσωπική μου αίσθηση είναι πως είσαι ένας βαθιά ευαίσθητος άνθρωπος που ενώ μέσα του έχει τελειώσει η σχέση, βασανίζεσαι από τύψεις για τον φίλο σου και όλα αυτά που έχετε περάσει μαζί.
Είσαι πολύ μίκρή για να συμβιβαστείς και αρκετά μεγάλη για να λες ψέματα στον εαυτό σου.
Θα πονέσεις, θα στεναχωρηθείς, αλλά δυστυχώς οι σχέσεις τελειώνουν όταν αρχίσουμε να βλέπουμε τον σύντροφο ως φίλο που δεν θέλουμε να πληγώσουμε.
Σκέψου πως έχεις ένα δόντι που χαλάει. Θα πονέσει λίγο όταν το βγάλεις, αλλά είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να το σώσεις χωρίς αποτέλεσμα.

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Σκέψου πως έχεις ένα δόντι που χαλάει. Θα πονέσει λίγο όταν το βγάλεις, αλλά είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να το σώσεις χωρίς αποτέλεσμα.

---

Οχι οχι Θεοφανία δεν είναι δόντι χαλασμένο, μπορεί να νοσεί αλλά όχι , αυτή η σχέση θα μπορούσε να έχει μέλλον...

Άλλα η \'\'έντονη\'\' μου διαφωνία είναι στο θέμα τής προσπάθειας. Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ; Και ξέρεις μπορεί η προσπάθεια να μην ανατρέψει την κατάσταση αλλά θα ξεκαθαρίσω μέσα τής τα πράγματα , θα ξέρει ότι αγάπησε και έδωσε τον καλύτερο της εαυτό σε αυτήν τη σχέση. Η προσπάθεια και ο αγώνας πλάθουν και ζυμώνουν το χαραχτήρα μας, εάν δεν προσπαθήσει και για την αγάπη της, για ποιο πράγμα αξίζει να προσπαθήσει ;

igloo -προβλήματα που αντιλαμβάνομαι εγώ σε αυτήν τη σχέση : Βρίσκεστε σε διαφορετικές φάσεις τής ζωής, έχετε διαφορετικούς προσωπικούς στόχους, διαφορετικούς ρυθμούς και κατευθύνσεις, και εσύ μικρή δεν έχεις και την εμπειρία , προφανώς έχεις μέσα σου πολλα ερωτήματα, απορίες και αμφιβολίες , που μάλλον αναζητούν απαντήσεις ... μάλλον θα πρέπει να κάνεις τον κύκλο σου ... οι προοπτικές δεν προδιαγράφονται ρόδινες , θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια υπομονή και μεγάλα αποθέματα αγάπης ... αλλά εαν ακολουθήσεις αυτό το δρόμο το αποτέλεσμα θα σε αποζημιώσει πολλαπλός !

Σαν ένας φαύλος κύκλος μου μοιάζει όλο αυτό. Νιώθεις μπάχαλο μέσα σου κι αυτό σε στεναχωρεί, στεναχωριέσαι και νιώθεις να μπερδεύεσαι ακόμα πιο πολύ, να γίνεται χειρότερο αυτό το μπάχαλο.
Ξέρεις, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η ισοτιμία απέναντι στις δυο καταστάσεις, στο να συνεχιστεί η σχέση ή να μην συνεχιστεί. Ουσιαστικά στο να μείνεις ή να φύγεις, αφού απο σένα εξαρτάται, όπως λες. Η ζυγαριά είναι ακριβώς ίσια. Μπορεί να γέρνει, κατά τη διάθεσή σου, απο τη μια ή απο την άλλη κατά τακτά χρονικά διαστήματα αλλά τελικά ισορροπεί ακριβώς στη μέση. Και γι\' αυτό το λόγο φαντάζομαι νιώθεις τόσο χαμένη και μπερδεμένη. Γιατί αν έγερνε έστω απο τη μια πλευρά λιγουλάκι, θα ήξερες τουλάχιστον μέσα σου τι πραγματικά θέλεις να κάνεις, έτσι δεν είναι? Ή όχι?
Απο την άλλη, παρόλο που η ζυγαριά είναι ισορροπημένη εσύ σαν να την πιέζεις και να προσπαθείς να την κάνεις να γύρει προς τη μια ή την άλλη πλευρά και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ακόμα και τώρα αν γίνεται. Ακούω μια μεγάλη πίεση στον εαυτό σου να πάρεις μια απόφαση. Αλήθεια, τι σε βιάζει τόσο πολύ?

Quote:

---

Originally posted by igloo
Ποτε δηλαδη καταλαβαινει καποιος οτι τελειωσε μια σχεση;
Καποιοι μου ειπαν οτι θα ενιωθα απωση αν ηταν ετσι...αλλα θα μπορουσα να νιωσω ποτε απωση για καποιον που εχω αγαπησει τοσο πολυ;;;
Κι απο την αλλη, αν οντως η σχεση μας εχει περασει σε αλλο επιπεδο τωρα, πως πρεπει να το χειριστω; Κι αυτο τι σημαινει; Οτι η σχεση θα κρατησει για παντα οταν υπαρχει επικοινωνια;;;
Ειναι και θεμα timing...εκεινος ειναι σχεδον 30 με δουλεια και μισθο εξασφαλισμενα και με αλλο τροπο σκεψης για το μελλον, εγω εχω και τις ανασφαλειες μου για το τι ειμαι και που παω...θελω να εξελιχθω...δε νιωθω κατασταλαγμενη...θα μπορεσω να εξελιχθω μαζι του;;;

---

Όσο για αυτά τα ερωτήματά σου...πότε καταλαβαίνει κανείς οτι μια σχέση τέλειωσε? Απο καθαρά προσωπική μου εμπειρία και φιλοσοφία θα σου πω οτι θεωρώ οτι μια σχέση τελειώνει όταν δεν με εξελίσει πια, ούτε εμένα ούτε τον άλλο άνθρωπο. Βέβαια εδώ το μεγάλο ερώτημα είναι τι εννοώ με τη λέξη \"εξέλιξη\" και τι εννοεί και ο άλλος, γιατί για τον κάθε άνθρωπο η λέξη αυτή σημαίνει κάτι αλλιώτικο, κατά τη γνώμη μου. Επίσης, μου έχει συμβεί να νομίζω οτι μια σχέση τελείωσε, με την παραπάνω έννοια, και να με ξαφνιάσει αναγεννώμενη απο τις στάχτες της και διδάσκοντάς με ξαφνικά ένα καρό πράγματα.
Το οτι η σχέση πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο για μένα σημαίνει οτι άλλαξαν οι ισορροπίες και τα δεδομένα της. Με αυτό τον τρόπο το είπα δηλαδή. Ήταν κάπως και τώρα είναι κάπως αλλιώς. Επιλέγεις αν θα παραμείνεις με τα νέα δεδομένα και θα βρεις έναν νέο τρόπο να υπάρχεις σε αυτήν ή αν θα αλλάξεις κάτι ή αν θα φύγεις. Και φυσικά η επικοινωνία δεν είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται για να συνεχιστεί μια σχέση και μάλιστα μια ερωτική σχέση.
Τέλος θέτεις ένα άλλο θέμα. Μια διαφορά ηλικίας η οποία μεταφράζεται σε μια διαφορά τόπου ζωής και αντιλήψεων για τη ζωή.
Εκείνος μοιάζει κατασταλαγμένος...κατά κάποιο τρόπο τελειωμένος. Εσύ πάλι είσαι στην αρχή...ψάχνεσαι ακόμα, θέλεις να εξελιχθείς. Και φοβάσαι οτι με έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο...στάσιμο...θ α μείνεις κι εσύ στάσιμη. Ακίνητη. Είναι έτσι?

Empneustn,
στην ερωτηση αν τα παω καλα με τον εαυτο μου η απαντηση ειναι θετικη...ειμαι πολυ εξοικειωμενη με τον εαυτο μου, τον αγαπαω και δε φοβαμαι το ενδεχομενο να μεινω μονη μου, δε με τρομαζει η μοναξια, την εχω ζησει κατα καιρους και την εχω επιζητησει καποιες φορες...αυτο που με τρομαζει ειναι η πιθανοτητα να διωξω απο κοντα μου εναν ανθρωπο και μετα να το μετανοιωσω...

Φοιβη,
οσον αφορα τη ζυγαρια, εχεις δικιο, ειναι ακριβως στη μεση και θελω να γειρει επιτελους προς τη μια η την αλλη μερια...δεν ξερω τι με βιαζει απλα δεν αντεχω αυτη την κατασταση, με πληγωνει και πληγωνει κι εκεινον...σημερα νιωθα εξαντλημενη ακομη και να τα σκεφτω ολα αυτα...
Τωρα για το θεμα της ηλικιας, ειμαι οντως στην αρχη...θελω να ζησω πραγματα που εκεινος τα εχει ηδη ζησει...ειχε και αλλες ερωτικες εμπειριες και νιωθει καλυμενος μ\'αυτο που εχει τωρα...λεει οτι ειναι οτι καλυτερο του εχει συμβει! εγω πως θα μπορεσω να ξεστομισω κατι τετοιο αν δε μου συμβει και κατι αλλο;;; δεν ειναι οτι θα ηθελα καποιον αλλον αυτη τη στιγμη αλλα δε μπορω και να φανταστω ολη τη ζωη μου με τον ιδιο ανθρωπο...και να το κανω νομιζω οτι θα μου μεινει απωθημενο μετα...απο την αλλη βεβαια αναρωτιεμαι \"αν δεν πετυχει με τον ανθρωπο που εχω τωρα διπλα μου, θα πετυχει ποτε με καποιον αλλον;\" οι προσδοκιες μου ειναι πολυ ψηλα πλεον και νομιζω οτι θα πεφτω και στην παγιδα της συγκρισης...σαν να εχω εξιδανικευσει αυτο που εχω τωρα...

δυσκολη η θεση σου ιγκλου.... ελπιζω να σε φωτισει ο θεος να κανεις αυτο που θα ειναι για σενα καλυτερο και θα σε βελτιωσει σαν οντοτητα.

δεν ξερω να σου απαντησω στις αποριες σου και στις αμφιβολιες σου.
αυτο που ξερω με σιγουρια, ειναι οτι οταν θελουμε να ειμαστε με καποιον ανθρωπο, δεν εχουμε καμια απορια...

Υπάρχει το καλό, υπάρχει και το καλύτερο. Υπάρχει το οικείο, υπάρχει και το διαφορετικό. Γνώμη μου είναι ότι για να αποφασίσει κανείς να δεσμευτεί και να πει \'μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου με αυτόν τον άνθρωπο\' χρειάζεται να έχει εκτεθεί στο διαφορετικό και να αποφασίσει τι είναι το αρκετά καλό για εκείνον μέσα από την εμπειρία.

igloo, όχι απλά μπορεί να πετύχει, αλλά να πετύχει τόσο περισσότερο με κάποιον άλλον, που τώρα δεν μπορείς καν να το φανταστείς. Όχι απαραίτητα γιατί θα είναι καλύτερος, αλλά γιατί εσύ θα έχεις γνώση κι επίγνωση. Μέσα από τις εμπειρίες όχι μόνο τις ερωτικές, αλλά σε όλους τους τομείς και από τις διαφορετικές φάσεις της ζωής μας, αναθεωρούμε το τι σημαίνει σχέση, τι είναι αγάπη, τι είναι σημαντικό για εμάς.

Μα δεν υπάρχουν ζευγάρια που πέτυχαν το γλυκό με την πρώτη και που είναι μαζί από μικρές ηλικίες; Ναι, λίγα και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο το θέμα από το \'αγαπήθηκαν και προσπάθησαν για την αγάπη τους\'. Όπως και για τις γυναίκες που έμειναν μόνες, η έλλειψη συντρόφου δεν ανάγεται απλά σε μια απόφαση που πήραν στα 21 τους.

Η επικοινωνία μπορεί να γεφυρώσει κάποιες διαφορές, αλλά δεν μπορεί πάντα να υπερβεί τα γεγονότα. Ηλικία, δουλειά, οικονομική κατάσταση, ερωτικές εμπειρίες, στόχοι....είναι πολλά igloo για να πεις \'μοιάζουμε\', \'ταιριάζουμε\', \'καταλαβαινόμαστε\', \'επικοινωνούμε\' (γιατί επικοινωνία δεν είναι μόνο η συζήτηση).

Μπορεί βέβαια όσο κάνεις τις όποιες αναζητήσεις σου, όσο προσπαθείς να εξελιχθείς και να κατασταλάξεις να καταφέρετε να μείνετε μαζί. Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα πας στην ίδια κατεύθυνση που εκείνος πήγε κάποτε και ότι θα καταφέρετε να είσαστε στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή.

Αμφοβολία και σύγχυση...
Φαντάσου οτι εσύ και ο σύντροφός σου είσαστε δυο όμορφα αστέρια που ταξιδεύουνε στο σύμπαν....
Οταν είδατε ο ένας τον άλλο απο μακριά, ενθουσιαστήκατε με τα χρώματα που είχαν οι φλογίτσες που περιτύλιγαν τον καθένα σας... Διανύσατε χιλιόμετρα χρόνου σε όλη τη διάρκεια της ζωής σας και φτάσατε σε ένα σημείο να συναντηθείτε, οι δρομοι σας να διασταυρωθούν...
Πλησιάσατε ο ένας τον άλλον με την ταχύτητα του φωτός, αγγιχτήκατε, δοκιμάσσατε την γεύση του άλλου και σας άρεσε.. και ήρθατε πιο κοντα, όλο και πιο κοντά.
Φαντάσου οτι είστε δυο αστέρια που τα ενώνει η κόλλα του έρωτα. Προχωράτε μαζί και ξαφνικά εσύ νιώθεις οτι η κόλλα σας, ο χώρος του ανάμεσα άλλαξε σύσταση. Εχει περισσότερα σφαιρίδια αγάπης απο οτι έρωτα.
Αρχίζεις να ανησυχείς. Ο σύντρόφός σου δεν ανησυχεί απο την άλλη γιατί εκπέμεπει ο ίδιος τα σφαιρίδια του έρωτα και νιώθει καλυμμένος.
Εσυ διχάζεσαι.
Μενω ή φευγω?
Μου αρέσει το ταξίδι με τον συνοδοιπόρο μου, αλλα τα χρώματα, οι γεύσεις, τα σχήματα του ενδιάμεσου χώρου κι εκείνος τα βλέπει όπως παλιά, τα νιώθει όπως παλιά.
Θέλω να είναι όλα όπως παλιά, κι αν όχι να βρώ κατι καινούργιο που θα με πάει πίσω σε εκείνο το παλία ( αρχικό στάδιο έρωτα ) ή θέλω να αφήσω πίσω το παλιά, να το αποχαιρετήσω και να υποδεχτώ το καινούργιο(διαφορετικό), μη απορρίπτοντας το τωρινό, αλλα μένοντας μαζί του. Ελπιζω να μην σε μπερδεψα;)
Για ποιο είδους σχέσης είμαι έτοιμη? Πόσο κοντά αντέχω? Πόσο με κρατούν οι ενοχές και πόσο η επιθυμία? Μπορώ να σχετίζομαι δίχως έρωτα?
Υπάρχει επικοινωνία, ή καλύτερα συγχρονισμός οταν εγω εχω φύγει απο ενα στάδιο κι εκεινος έχει μείνει εκεί?
Πως νιώθω που είναι παλαιότερο αστέρι κι εχει δει και χορτάσει περισσότερα απο εμένα? Θα αφήσω την γνώση του να γίνει και δική μου, η θα πορευτώ αναζητώντας την άμεση προσωπική εμπειρία?
Το γεγονός οτι σε στήριξε, τον έβγαλε μήπως απο το φόντο του έρωτα και τον έβαλε στο φόντο της αγάπης?
Κατα τη γνώμη μου ο φόβος οτι αυτός που σχετιζόμαστε είναι το έτερον ήμισυ και αποκλείεται να βρούμε καλυτερο, δεν είναι το σωστό κριτήριο μιας απόφασης.
Καλύτερα να πάρεις όλο το χώρο και χρόνο που χρειάζεσαι για να συνομιλήσεις με την αμφιβολία σου.
Ενα βιβλίο που θα σου συνιστούσα είναι \" Η τέχνη της Αγάπης\" του Έριχ Φρομ.

Quote:

---

Originally posted by Thessalo
Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ;

---

μα αυτο ειναι ανιδιοτελης αγαπη: οταν αγαπας καποιον η πρωτη σου προτεραιοτητα δεν ειναι να τον κρατήσεις κοντα σου, αλλα να ειναι καλα....μακρυα ή κοντα.

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις ολους σας,
αλλες με ανακουφιζουν και αλλες με προβληματιζουν...δεν περιμενω να μου πειτε εσεις τι πρεπει να κανω απλα θελω να ακουω και τη γνωμη ανθρωπων που μπορει να εχουν εμπειρια σε κατι αντιστοιχο αλλα και που ειναι πιο αντικειμενικοι στην κριση τους...
Να \'στε καλα...:)

igloo αυτά που λές εδώ τα έχεις συζητήσει μαζί του??

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by Thessalo
Είναι δυνατόν να αγαπάς οτιδήποτε και να μην προσπαθείς για να το κρατήσεις κοντά σου; Τι αγάπη είναι αυτή άλλωστε ;

---

μα αυτο ειναι ανιδιοτελης αγαπη: οταν αγαπας καποιον η πρωτη σου προτεραιοτητα δεν ειναι να τον κρατήσεις κοντα σου, αλλα να ειναι καλα....μακρυα ή κοντα.

---

Δηλαδή θες να μου πεις Σοφία ότι θα αγαπήσεις κάποιον και το πρώτο που θα σκέπτεσαι είναι... δεν με νοιάζει εάν θα είσαι μαζί μου η με κάποια άλλη αρκεί να είσαι ευτυχισμένος …; Μα γιατί να μην προσπαθήσεις μήπως μπορεί να είναι μαζί σου ευτυχισμένος ; Αυτό που λες συμβαίνει όταν αγαπάς κάποιον και όμως βλέπεις ότι κοντά σου δεν είναι καλά , το βλέπεις , κάτι του λείπει και επειδή έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου , και δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσες να κάνεις ώστε να αλλάξει την ροή των πραγμάτων , τότε μόνο προβαίνεις σε μια τέτοια ενέργεια , αλλά δεν μπορεί πότε να ξεκινάς μια σχέση με αυτήν τη σκέψη , διαφορετικά δεν μιλάμε καν για σχέση...

Αλλα οταν ρωτουσα εαν ειναι δυνατον να αγαπάς οτιδήποτε...δεν αναφερόμουν μόνο σε σχέσεις αλλά σε οτιδήποτε αγαπάς , π.χ. εγώ αγαπώ την ψυχολογία ασχολούμαι με άλλα πράγματα άλλα βρίσκω πάντα τον τρόπο να κρατάω αυτήν την αγάπη κοντά μου : ) ( αυτό είναι να αγαπάς κάτι και να μην παρατήσει από τις συγκυρίες …)

Quote:

---

Originally posted by Thessalo


Δηλαδή θες να μου πεις Σοφία ότι θα αγαπήσεις κάποιον και το πρώτο που θα σκέπτεσαι είναι... δεν με νοιάζει εάν θα είσαι μαζί μου η με κάποια άλλη αρκεί να είσαι ευτυχισμένος …; Μα γιατί να μην προσπαθήσεις μήπως μπορεί να είναι μαζί σου ευτυχισμένος ;

---

θελω να πω πώς για μενα αληθινη αγαπη ειναι να νοιαζομαι αληθινα τον αλλο κ οχι μονο τον εαυτο μου κ τη βολη μου.

Quote:

---

Originally posted by igloo
Τωρα για το θεμα της ηλικιας, ειμαι οντως στην αρχη...θελω να ζησω πραγματα που εκεινος τα εχει ηδη ζησει...ειχε και αλλες ερωτικες εμπειριες και νιωθει καλυμενος μ\'αυτο που εχει τωρα...λεει οτι ειναι οτι καλυτερο του εχει συμβει! εγω πως θα μπορεσω να ξεστομισω κατι τετοιο αν δε μου συμβει και κατι αλλο;;; δεν ειναι οτι θα ηθελα καποιον αλλον αυτη τη στιγμη αλλα δε μπορω και να φανταστω ολη τη ζωη μου με τον ιδιο ανθρωπο...και να το κανω νομιζω οτι θα μου μεινει απωθημενο μετα...απο την αλλη βεβαια αναρωτιεμαι \"αν δεν πετυχει με τον ανθρωπο που εχω τωρα διπλα μου, θα πετυχει ποτε με καποιον αλλον;\" οι προσδοκιες μου ειναι πολυ ψηλα πλεον και νομιζω οτι θα πεφτω και στην παγιδα της συγκρισης...σαν να εχω εξιδανικευσει αυτο που εχω τωρα...

---

Σ\' αυτό το ποστ η ζυγαριά σου είναι στραμμένη στη μια πλευρά. Και μιλάς για έναν πολύ συγκεκριμένο προβληματισμό. Μιλάς για έλλειψη εμπειριών απο την πλευρά σου.
Ξέρεις, έχω την αίσθηση και ίσως κάνω λάθος, οτι ο σύντροφός σου λειτουργεί λίγο σαν καθρέφτης σε σένα, ένας καθρέφτης που δείχνει όσα εσένα σου λείπουν. Βλέπεις στο πρόσωπό του έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο, φτιαγμένο, με εμπειρίες στον ερωτικό τομέα. Εκείνος ξέρει καλά ποιός είναι, τι του αρέσει, τι ζητά απο τη ζωή και απο μια σχέση, τι του φτάνει και τον ικανοποιεί.
Εσύ απο την άλλη πλευρά ακόμα ψάχνεσαι. Δεν ξέρεις καλά καλά ποιά είσαι, δεν ξέρεις τι σου αρέσει, τι όχι και ειδικά στον ερωτικό τομέα δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, αφού δεν είχες άλλες εμπειρίες.
Σαν να σε ακούω κυριολεκτικά να φωνάζεις οτι θέλεις να ανακαλύψεις τη δική σου αλήθεια και τον δικό σου τρόπο ύπαρξης.
Κι αυτό που έχεις τώρα, για τώρα σου κάνει μια χαρά και το έχεις εξιδανικεύσει. Αλλά δεν ξέρεις τι άλλο υπάρχει εκεί έξω τελικά και θα ήθελες να το μάθεις. Σαν να βρίσκεσαι σε ένα πολύ ζεστό και καλοφτιαγμένο σπιτάκι...να κοιτάζεις το δάσος έξω απο το παράθυρο, να θέλεις να το εξερευνήσεις αλλά να μην τολμάς να αφήσεις το σπιτάκι γιατί δεν ξέρεις αν θα βρεις άλλο τόσο ζεστό κατάλυμα μέσα στο άγνωστο δάσος. Αλλά αυτό το δάσος...φαίνεται κι αυτό τόσο πολλά υποσχόμενο...

Quote:

---

Originally posted by GreenPeyote
igloo αυτά που λές εδώ τα έχεις συζητήσει μαζί του??

---

Nai tou eho milisei ki ekeinos leei oti katalavainei pos skeftomai ki einai logiko stin ilikia mou alla pos tin apofasi saftoto thema tha tin paro moni mou...aftos to mono pou thelei einai na eimai eftyhismeni safti ti sxesi allios den ehei noima...ki oti an thelo na to prospathiso tha einai dipla mou...