Η ζωη με την ψυχικη ασθενεια αλλαζει μασ απομονωνουν με τα φαρμακα γινομαστε ηλιθιοι κ γενικα ζουμε ζωη δευτερησ κατηγοριασ πωσ καταφερνουμε να πετυχουμε προσωπικα η επαγγελματικα εχωντασ ψυχικη ασθενεια;
Printable View
Η ζωη με την ψυχικη ασθενεια αλλαζει μασ απομονωνουν με τα φαρμακα γινομαστε ηλιθιοι κ γενικα ζουμε ζωη δευτερησ κατηγοριασ πωσ καταφερνουμε να πετυχουμε προσωπικα η επαγγελματικα εχωντασ ψυχικη ασθενεια;
Τα συμπτωματα μπορει να απομακρυνουν τους ανθρωπους, οχι η ταμπελα της ασθενειας.
ο ιδιος ο ασθενεις απομονωνεται, δεν το κανουν οι αλλοι.Quote:
Originally Posted by elis
εχω συγγενη που ειχε απο τα 27 ψυχωση και κατι αλλα ψιλα. δεν επερνε τα φαρμακα του γιατι ελεγε οτι ειναι καλα, σταματησε να μιλα ενω αυτος κανονικα ηταν πολυλογας, δεν εργαζεται γιατι του φταινε ολοι και ολα. ετσι ουτε λεφτα εχει ενω παλιοτερα ειχε αρκετα ως πολλα για την ηλικια του. το εχει ριξει στο φαγητο με αποτελεσμα να παχυνει πολυ
η ταμπελα εχει την μεγαλυτερη σημασια. γιατι ταμπλελα= στερεοτυπαQuote:
Originally Posted by savatage
Ετσι νομιζεις. Αν πιανεις τους ανθρωπους εξω και τους λες συνεχως για συνομωσιες και παρακολουθησεις και σχεδια εξοντωσης θα σε κανουν περα. Οχι λογω της διαγνωσης σου, λογω του συμπτωματος.Quote:
Originally Posted by nikos2
Αν εισαι κουρελι ολη μερα απο κοπωση, υπνηλια, ατονια και πας με μιση ωρα καθυστερηση στη δουλεια και κανεις και 800 λαθη, θα σε διωξουν λογω συμπτωματων, οχι λογω διαγνωσης.
Αν στη δουλεια σου χανεις το μισο σου χρονο βαζοντας σε ταξη αντικειμενα και επιπλα και ο,τι δεις μπροστα σου και πηγαινεις να πλενεις τα χερια σου 800 φορες και καθε τοσο τρως φρικες, θα σε διωξουν επειδη δεν εισαι συγκεντρωμενος και αποδοτικος, οχι λογω διαγνωσης.
Αν γνωριζεις ανθρωπους και τους συμπεριφερεσαι με καχυποψια, δυσπιστια, φθονο και δε θελεις να μοιραστεις τιποτα μαζι τους παρα μονο να σου λενε τα δικα τους και να σε φροντιζουν σα να ειναι αναγκασμενοι, λογω συμπτωματων θα σε κανουν περα, οχι λογω διαγνωσης.
Δεν ξερω αν καταλαβες τι εννοω, παραπανω αναφερομαι σε 4-5 διαφορετικες διαγνωσεις.
Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ έλις και να φανταστείς ότι ο γιατρός και όλοι γύρω μου θεωρούν πως έχω θεραπευτεί..
Αλήθεια υπάρχει ολοκληρωτική θεραπεία σε κάτι που σε έχει σημαδέψει τόσο πολύ, όπως το ψυχικό ανακάτεμα; το χάσιμο του εαυτού; η μανία; η παραποίηση της πραγματικότητας;;
Κάθε φορά για την υπόλοιπη ζωή σου θα επανέρχονται στιγμιότυπα της περιόδου που δεν ήσουν καλά, στη μνήμη σου, σαν εφιάλτης..
Θα είσαι μια ζωή σημαδεμένος από "εκείνη την περίοδο"..
Πώς να ζήσεις φυσιολογικά;;
Είναι στο μυαλό μου τώρα αυτό που λέω; είναι ιδέα μου μόνο; είναι απλά μια σκέψη;
ή είναι μια πραγματική δυσκολία που όντως υφίσταται;
Εγώ 12 χρόνια μετά από εκείνη την περίοδο και το αποτέλεσμα είναι πως είμαι στο μηδέν επαγγελματικά, οικονομικά και στα προσωπικά..
Μετράω χρόνια αποτυχίας.. Μόνο που εγώ τα βλέπω και μάταια όλα οπότε κάπου θα πει κανείς πως υπάρχει λόγος που είμαι αποτυχημένη..
Προσωπικά, επειδή δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να αφοσιωθώ σε κανένα έργο, πάντα τα παρατάω ό, τι και να πιάσω ό, τι και να ξεκινήσω, γι' αυτό έχω πειστεί πια πως έχω γίνει άχρηστη..
Πάω να ασχοληθώ με κάτι και το μυαλό μου θα πάει πώς να φάω κάτι ή να κοιμηθώ ή να αφεθώ στο τίποτα και στη βαρεμάρα, στο φύσημα-ξεφύσημα και στο πήγαινε έλα στο σπίτι λες και είμαι φυλακισμένη..
Πάλι θα αναφερθώ στο Θεό αν και δεν ξέρω αν πρέπει ύστερα από άλλα σχετικά που έχω γράψει για αυτό το θέμα.. πως εύχομαι να υπάρχει ανώτερη δύναμη όχι για να πιστέψω σε αυτήν και να με σώσει αλλά μόνο και μόνο για να έχω μια ελπίδα ότι κάποιος ανώτερος με ακούει, με βλέπει και με συμπονάει.. Το έχω ανάγκη πραγματικά..
το καταλαβα :)Quote:
Originally Posted by savatage
εμενα τσακιστηκε η αυτοπεποιθηση μου, γενικος μου πηρε μια τετραετια να συνελθο απο το ψυχωτικο επισοδειο και να αρχισω να ζω σχεδον κανονικα, το ψυχωτικο επισοδειο ειναι τραυματικη εμπειρια... βασικα νοιωθεις πολυ ευαλωτος μετα..... καταλαβαινεις ποσο αδυναμη ειμαστε και ποσο ευκολα μπωρει να χαθει ο κοσμος κατω απο τα ποδια μας. εμενα μου αλαξε τη ζωη
Εγώ έμαθα να εκτιμάω κάθε μέρα που είμαι πάνω από το χώμα
Kαι η ταμπέλα της ασθένειας πολλές φορές περικλείει ότι στερεότυπο και στίγμα είναι συνυφασμένο με ορισμένες παθήσεις.Quote:
Originally Posted by savatage
Καταλαβαίνω πως το λες. Νομίζω εννοείς ότι μετράει το ποιόν σου σαν άτομο για το αν σε αποδεχτούν και κατά πόσο ξεπέρασες το πρόβλημα ώστε να μη σε ορίζει. Πολλές φορές όμως αν πεις σε κάποιον ότι έχεις πρόβλημα σοβαρό όπως η ψύχωση αλλάζει η αντίληψη που έχουν για σένα. Τους δημιουργεί ανασφάλεια και αμηχανία.
Δεν γνωρίζω να απαντήσω στο ερώτημα σου elis.
Είμαι στην αρχή του χτισίματος. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που τα κατάφεραν αλλά υπάρχουν αμέτρητοι παράγοντες που συνετέλεσαν σ'αυτό οπότε είναι μια δύσκολη ερώτηση. Δεν υπάρχει συνταγή στην επιτυχία όπως κ για τον κάθε άνθρωπο. Για τους ψυχικά ασθενείς απλά γίνεται τρομερά δύσκολο.
Οντως μετραει παντα και το ποιον του καθε ατομου, αλλα στη συγκεκριμενη φραση εννοουσα κυριολεκτικα τα συμπτωματα μονο.Quote:
Originally Posted by serios
Δηλαδη ενας ανθρωπος και καλοψυχος και καλοπροαιρετος να ειναι αν με το που γνωριζει εναν ανθρωπο τον βομβαρδιζει με συνομωσιολογιες, ο αλλος θα κουμπωθει.
Οντως μπορει να κουμπωθει αν ακουσει τη διαγνωση, ΑΛΛΑ αυτοι που δεν κολλανε σε αυτο, θα απομακρυνθουν αν η ασθενεια κανει το ατομο δυσαρεστο ενδεχομενως.
Αν εγω ειμαι σε επεισοδιο καταθλιψης, μπορει να εχω 10 ατομα στο περιβαλλον μου που δε φοβουνται την ταμπελα, ΑΛΛΑ σε εκεινη την περιοδο πιθανοτατα θα ειμαι αγελαστη, θα μιλαω ελαχιστα, δε θα μπορω να σκεφτω λογικα και αισιοδοξα και ειμαι εντελως "needy" το οποιο μπορει καλλιστα να μεταφραστει σε "φορτικη". Οποτε θα απομακρυνθουν(Αν δεν απομακρυνθω εγω, που παντα αυτο κανω χοχοχο) απο μενα λογω συμπτωματων, οχι λογω της ταμπελας.
Θα μου πεις η ταμπελα της σχιζοφρενειας ειναι πιο τρομακτικη. Ισχυει. Αν ομως δεν την ανακοινωσεις με το καλημερα σας και δεν εισαι δυσαρεστος, δε θα σε κανουν περα οι σκεπτομενοι ανθρωποι.
Αλλα δυστυχως οι ψυχικες ασθενειες επηρεαζουν πολυ τη συμπεριφορα και τον τροπο σκεψης.
Αν ο αλλος εχει και συμπτωματα απο την ασθενεια και ειναι και κακιασμενος, ενταξει εκει μιλαμε για προβλημα στο ποιον του ατομου ετσι κι αλλιως.
Καπου στη μεση ειναι η αληθεια για μενα για το αν φταιει η ταμπελα ή τα συμπτωματα. Εξαρταται απο διαφορες παραμετρους,οπως σε ποιον απευθυνεσαι και του λες το προβλημα σου,το κοινωνικομορφωτικο του επιπεδο, ακομα και το μερος,χωρα που ζεις. Καλο ειναι να ειμαστε προσεκτικοι τι λεμε και σε ποιον
Quote:
Originally Posted by elis
Εγω elis εμαθα να εκτιμω την υγεια μου , που την θεωρουσα δεδομενη , και τις μικροχαρες που κι αυτες θεωρουσα δεδομενες , αυτο ειναι το μονο καλο της κτθλψης ......κατα τα αλλα , εχω αλλαξει σαν προσωπικοτητα , εχω γινει μοναχικος , απο πολυ κοινωνικος , και δεν εχω ορεξη να δημιουργησω κατι , ενω υπηρξα πολυ δημιουργικος εργασιακα , και απο κει που ειχα πολλα χομπυ/σπορτς , παρα πολλα , τωρα δεν εχω ορεξη για τιποτα , με το ζορι κανω λιγα βαρη καθε μερα ........ δλδ καταστροφικη ασθενεια η κτθλψη , αυτο εχω μονο να πω ........
η αυτοπεποιθηση μου δεν εχει επηρρεαστει , παραδοξως ........
Εμενα ολα πηγαν κουβα για να νιωσω καλα πρεπει να περπατησω πεντε χιλιομευρα κ να πιω τρεισ καφεδεσ πωσ το κανεισ αυτο
Ο Ελληνικος καφες , που πινω κανα δυο /μερα , μου φτιαχνει καπως την διαθεση και μου δινει ενεργεια ...... πραματι , πρεπει να γυμναζεσαι πολυ για να εχεις αποτελεσμα στην διαθεση σου , εγω γυμναζομαι στοιχειωδως , για να μην χασω τους μυς που με τοσο κοπο απεκτησα ( ελλειψει διαθεσης ) , και για να επιταχυνω τον μεταβολισμο μου μιας και θελω να χασω βαρος ............ το περπατημα ποτε δεν μαρεσε , μονο τα βαρη ...... 5 χλμ ειναι πολυ βαρετο να περπατας .... ειναι και πολλα ..Quote:
Originally Posted by elis
Μακ να σε ρωτήσω κάτι τώρα που σε πέτυχα;
Βολτα κανω εχει κοσμο εδω τα κανω ολα με τα ποδια
Quote:
Originally Posted by blackbird
shoot .........!
Σου προκαλούν υπνηλία τα αντικαταθλιπτικά; Γίνεται να τα παίρνεις βράδυ αντί για πρωί εφόσον δεν σου δίνουν ενέργεια; Θα ρωτήσω και την γιατρό βέβαια.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Επίσης ο καφές μπορεί να σου προκαλέσει κρίση πανικού; Έχει καλή επίδραση με τα φάρμακα;
Υπνηλια μονο το σεροξατ φερνει , μαλλον πολυυπνια , και στις αρχες το brintellix ....... φυσικα γινεται να τα παιρνεις βραδυ ......... κρισεις πανικου δεν εχω , ουτε ειχα , και ο καφες εκκρινει ντοπαμινη, καλη για την κτθλψη , κακη για αγχωδεις καταστασεις , εμενα μου φτιαχνει και την διαθεση ο καφες ο Ελληνικος ( μεχρι 2 /μερα ) , και με κινητοποιει , οχι ο νες, ειναι κακης ποιοτητας και πολυ δυνατος ...... εχει συμβατοτητα με ταντικαταθλιπτικα , δεν ξερω για αλλα φαρμακα ...........
Zoloft παίρνω αλλά δεν παλεύεται. Μου έλεγε και ένας φίλος από το νετ ότι όταν τα έπαιρνε του προκαλούσε μπόλικη υπνηλία :/ Μμ κατάλαβα, εγώ ιδψ έχω και σήμερα με έπιασε απίστευτη δύσπνοια μετά από καφέ, αλλά με τόση υπνηλια πώς αλλιώς να λειτουργήσεις;Quote:
Originally Posted by Macgyver
Τοχω δοκιμασει το ζολοφτ , δεν μουφερε τιποτα , ουτε αντικτθλψη .............. ο καφες ο Ελληνικος εχει 100 mg καφφεινης , ενας γερος , .............. ο φραπε , εχει 200mg , η ο νες ........ καποτε κι μενα μουφερνε εκνευρισμο ο λιγος καφες , αλλα τωρα με κινητοποιει ........ μαλλον τν εχει αναγκη πο οργανισμος μου .... ο δικος σου μαλλον οχι ( τον πολυ ) .....γενικα δεν επιτρεπεται πανω απο 400 mg καφφεινης , για λογους υγειας ( τα 800 mg θεωρουνται ντοπιν , με τις αναλογες συνεπειες ) .....Quote:
Originally Posted by blackbird
δεν εχω ιδεα απο ΙΔΨ ..........
Ναι και μένα δεν με πιάνει καθόλου, πριν είχα κι' άλλες παρενέργειες, τώρα έμεινε μόνο η υπνηλία. Ούτε 300 mg δεν είχα πιει σήμερα σύμφωνα μ' αυτά που λες, οπότε μάλλον φταίει το άγχος και πρέπει να τον κόψω τελείως. Thanks, θα ρωτήσω και την γιατρό.
ΟΚ........................ μαλλον δεν σου ' παει ' ο καφες ........ δεν χρειαζεται να τον μπουκωνεσαι αμα σε βλαπτει .....
Ωραίο ερώτημα το οποιο και με απασχολει ειδικα αυτη τη περιοδο της ζωης μου...αν και διαφωνώ οτι τα φαρμακα μας κάνουν "ηλιθιους". Ισως σε μερικους να μην λειτουργουν , δεκτό. Αλλά λειτουργουν καλα σε ποσους όλους και κάνουν τη ζωη μας(ευτυχώς) ποιοτικότερη.
Φυσικά και δεν έχω απαντηση, αφου άπαξ και μπήκαμε στο τρυπάκι της "ψυχικης νόσου" θα πρεπει να χορεψουμε...Κοινώς σκάσε και κολύμπα θα ελεγα...
Δε γινεται κάτι αλλο. Θεωρώ ότι δεν ΠΡΈΠΕΙ με τιποτα να τα παρατήσεις γιατί τόσο θα απομακρυνεσαι απο τους στόχους σου και εν τέλει, ευελπιστω δηλαδη την ολοληρωτική θεραπεία μας.
Όσο άσχημα κι αν νιώθουμε, οφείλουμε να μας σπρώξουμε για να προχωράμε. Και ξέρω πολυ καλα πως ειναι να αυτοσπρωχνεσαι με τα χιλια ζορια (εχω πεσει 4 φορες για τα καλα στη ζωη μου ). Ειμαι απο τα πρώτα άτομα αμα με βαλεις σε μια σειρα
που κάνω"λαθη" προσωπικα και ειδικά επαγγελματικα και πέφτω και βουλιάζω. Πέφτω στο πηγάδι μου και καθομαι εκει και μαραζωνω σαν να μην υπαρχει ελεος. Τι καταφερνω? ΤΙΠΟΤΑ. 0 ΕΞΕΛΙΞΗ. Οπότε, οσο κι αν μας δυσκολευει πρεπει να κινητοποιούμαστε για να παμε απο το - στο 0, απο το 0 στο 1 και ουτω καθεξης.
Δεν θελω να μακρυγορήσω αλλο, αυτό ειναι το ζουμί για μενα εξαλλου. Ευχομαι σε ολους κουραγιο, επιμονη και υπομονη και μια μερα να πάρουμε το αιμα μας πίσω. Υγεια μονο...ολα τα αλλα γίνονται!