Νιωθω μεγαλο θυμο για συγγενεις μου που θεωρω οτι μου εκλεψαν τη ζωη. Τους πρωτου βαθμου αλλα και κατι θειους θειες. Τους ριχνω καθημερινα καταρες.
Printable View
Νιωθω μεγαλο θυμο για συγγενεις μου που θεωρω οτι μου εκλεψαν τη ζωη. Τους πρωτου βαθμου αλλα και κατι θειους θειες. Τους ριχνω καθημερινα καταρες.
Θυμό ή μίσος;
Τον εαυτο σου χαλας , επιτρεποντας του να τρεφει αρνητικα συναισθηματα ............ δικαιως η αδικως , ......
Εμενα μου την κατεστρεψαν την ζωη γιατι με χωρισαν με τον μονο ανθρωπο που ερωτευτικα κ αγαπουσα οσο τιποτε αλλο κ μετα απο αυτο ζω μες στην καταθλιψη απ την εφηβεια μου μ.εσενα τι σου κανανε και το λες αυτο σου καναν κατι κακο ?
Οταν τα πραγματα δεν πανε καλα για σενα σου φταινε πολλα.Αναλυεις πραγματα τα οποια δε τα σκεφτοσουν παλιοτερα γιατι ησουν γενναιοδωρος,ελεγες δεν με πειραζει,δεν εχω αναγκη το διαμερισμα της μανας,το χωραφι του παππου,τα εξτρα λεφτα για σπουδες κτλ κτλ.
Μεγαλωνοντας ομως κα ιοταν ζορισουν τα πραγματα βλεπεις ποσο σημαντικο ειναι να ειχες κι εσυ μια βοηθεια παραπανω.Βλεπεις οτι συγγενεις σου τελικα δεν ηταν χαζοι που πεσαν με τα μουτρα να παρουν οτι μπορουν κι εσυ το επαιζες ''ανωτερος''.
Μαλιστα το πρωτου βαθμου συγγενειας συμφερον ειναι μακραν το πιο υπουλο πραγμα στη ζωη γιατι καλυπτεται απο την αγαπη και δε μπορεις να το δεις.Μερικες φορες μπορει να μην καταλαβαινει κιολας ο αλλος οτι σε ριχνει...να μη του φαινεται λαθος εκεινη τη στιγμη.Αλλα ελα που μια μερα θα γυρισει να σου αποδωσει ευθυνες.
Δυσκολο πραγμα η δημιουργια οικογενειας,να χεσω οσους λενε ελαφρα την καρδία ''ελα μωρε παμε να κανουμε κανα παιδι''.
Εγώ θα σας στεναχωρήσω Αλλά δεν συμφωνώ.. αρχικά δεν μ'αρέσει που ρίχνεις κατάρες στους συγγενείς σου ότι και αν έκαναν.. Ο μόνος τρόπος να σου καταστρέψει κάποιος τη ζωή είναι να σε σκοτώσει.. Από τη στιγμή που είσαι ζωντανός και αρτιμελης έχεις την ευθύνη Γιατί κανέναν μας δεν έδεσαν με αλυσίδες ώστε να μην ρίξει μαύρη πέτρα και φύγει να κάνει τη ζωή του άλλου.. Εγώ παραδέχομαι και θαυμάζω εκείνους που έχουν τα θάρρος να τα παρατήσουν όλα για αυτό που αγαπούν.. Και για τη ζωή που θέλουν.. αν δεν σ'αρέσει εκεί που είσαι κουνησου δεν είσαι δέντρο.. το να μένουμε εκεί και να δεχόμαστε αυτά που μας προστάζουν.. Και μετά να Ρίχνουμε την ευθύνη σε εκείνους το βρίσκω ανόητο.. γιατι έτσι δεν πας μπροστά.. Ούτε προσπαθείς για την ευτυχία σου..
Αν είναι οικονομικοί οι λόγοι σκέψου Εσύ ως άνθρωπος τι έκανες για να είσαι ανεξάρτητος .. αν δεν έκανες τπτ και απλά νόμιζες ότι είναι δικά σου επειδή τα έφτιαξαν για εσένα τότε πάλι είσαι λάθος..
Μιλάω εντελώς Γενικά Γιατί δεν ξέρω το λογο της δυσαρέσκειας σου.. απλώς όσο μεγαλώνω είναι πεπεισμένη ότι είμαστε εμείς που μας κάνουμε είτε ευτυχισμένους είτε δυστυχισμενους.. Εμείς έχουμε όλη την ευθύνη για τις επιλογές μας
Κουνελι σε σενα τα λεω δεν υπαρχει ψυχολογια υπαρχουν επιλογεσ κ αποφασεισ καποιοι απο τα δεκαοχτω καποιοι απο τα τριαντα στο τελοσ παιρνεισ οτι εχεισ μεσα σου νομιζω
Έτσι ακριβώς... Δεν φταίει κάνεις άλλος πέρα από εμάς τους ίδιους..Quote:
Originally Posted by elis
Θα σου απλώς να αποδεχτείς και να εκφράσεις τα συναισθήματα σου για να απαλλαγείς από αυτά.... Όταν κρατάμε αρνητικά συναισθήματα διογκώνονται και σε κάποια φάση αρχίζουν να σαπίζουν, σκιάζοντας κι ο,τιδήποτε όμορφο έχουμε μέσα μας....
....αυτό βέβαια δεν σημαίνει να γίνεις μνησίκακος....
Καταλαβαινω πως το λες,Motivation κι ετσι...αλλα στην πραγματικοτητα δεν ισχυει.Οι γονεις παιζουν τεραστιο ρολο κα ιαπλα ειναι τυχερα οσα παιδια γεννιουνται απο γονεις που ξερουν γιατι κανουν παιδι.Να ξερουν οι γονεις να καταλαβαινουν τι γινεται γυρω τους,ποιο το περιβαλλον,πως θα ενεργησουν στα πρωτα κρισιμα χρονια του παιδιου και να ψυχογραφησουν τον χαρακτηρα του αργοτερα και ενα σωρο αλλα απειρα πραγματα.Αυτα χρειαζονται γνωσεις.Δυστυχως η γεννα δεν απαιτει κατι τετοιο,κανεις σεξ,γκαστρωνεις/γκαστρωνεσαι και λες εγινα μανα/πατερας.Εκανες κατι τοσο απλο γελοιο και πανευκολο και δημιουργησες κατι απιστευτα πολυπλοκο που δεν ειναι ευκολο στη διαχειριση του.Quote:
Originally Posted by kounelaki1
Σα να εισαι οικοδομος φτιαχνοντας πολυκατοικια (βασικες γνωσεις) και σε καποια φαση να σου πουν οτι αυριο πρωι παιρνεις τη θεση του εργολαβου.Που πας?Θα σαι τυχερος αν η μεχρι τοτε δουλεια εχει ολοκληρωθει σε μεγαλο βαθμο.Το ιδιο και σα γονιος θα εισαι τυχερος αν το παιδι λογο γονιδιων ξεφυγει απο την αγνοια σου και χτισουν τα γονιδια καποια γερα θεμελια.
Δλδ θες να πεις ότι καταριέται τους γονείς του και τους συγγενείς γύρω γύρω Γιατί δεν είχαν την δυνατότητα η τη γνώση να διαμορφώσουν διαφορετικά το χαρακτήρα του?Quote:
Originally Posted by oeo
Έχεις δίκιο στο ότι παίζουν τρομερό ρόλο σε αυτό που γινόμαστε.. Αλλά πέρα από αυτά που σου δίνουν πιστεύω πως μεγαλώνοντας έχουμε τα δικά μας μοναδικά χαρακτηριστικά που μπορούν να μας κάνουν να ξεχωρισουμε είτε από την οικογένεια είτε από οπουδηποτε αλλού.. Από φτωχούς και αγράμματους ανθρώπους μεγάλωσαν σπουδαιοι άνθρωποι.. Η το αντίθετο..
Πάντως έχει να κάνει και με τον άνθρωπο.. νομίζω και οι 2 εκδοχές παίζουν.. Όμως από την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τι βλέπουν οι άλλοι λάθος.. Και ξέρεις τι θες εσυ.. αν δεν το ακολουθήσεις είναι δική σου επιλογή και δική σου ευθύνη..
Εγώ δειλιασα πολλές φορές να κάνω κάτι που ήθελα πολύ.. γιατι ήμουν φοβητσιαρα.. Ίσως έτσι με έμαθαν! Αλλά ποτέ δεν κατηγόρησα τους γονείς μου.. ξέρω ποιο είναι το ελάττωμα μου και είναι δική μου ευθύνη αν θα το αφήσω να υπάρχει η θα το εξουδετερωσω
Ε να καταργησουμε τους νομους τοτε που προστατευουν τα θυματα απο αδικες πραξεις.Quote:
Originally Posted by kounelaki1
Κι εγω που μεγαλωσα , στο ιδιο ακριβως συμπερασμα εχω καταληξει ..........Quote:
Originally Posted by kounelaki1
Ο άνθρωπος όμως δεν φυτρώνει μόνος του. Μεγαλώνει σε συγκεκριμένο περιβάλλον, αναπτύσει τα συναισθήματά του και εκπαιδεύεται μέσα από τα πρότυπα που έχει ως μικρό παιδάκι, την μητέρα του, τον πατέρα του, γιαγιάδες κλπ.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Την ευθύνη των επιλογών του σίγουρα την έχει ο ίδιος αλλά πώς διαμορφώνονται αυτές οι επιλογές; Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...
Για διαβάστε για την αμυγδαλή του εγκεφάλου και τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου και το πόσο μεγάλο ρόλο διαδραματίζει η συμπεριφορά των γονιών στην διαμόρφωση των μετέπειτα συναισθημάτων του ανθρώπου και στις επιλογές του στη ζωή...
Συμφωνώ με την Κασσάνδρα. Παρ' όλα αυτά, πριν λίγες μέρες διάβασα αυτό και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
"Το να ψάχνουμε τη χαρά έξω από τους εαυτούς μας είναι σαν να προσπαθούμε να πιάσουμε με το λάσο ένα σύννεφο. Η χαρά δεν είναι πράγμα: Είναι μία πνευματική κατάσταση. Πρέπει να βιωθεί. Ούτε η εγκόσμια εξουσία, ούτε τα σχέδια για την απόκτηση χρημάτων μπορούν ποτέ να συλλάβουν τη χαρά. Η πνευματική ανησυχία είναι αποτέλεσμα μιας εξωστρεφούς προσήλωσης της προσοχής. Η ίδια η ανησυχία εγγυάται ότι η χαρά θα παραμείνει άπιαστη. Η εγκόσμια εξουσία και τα χρήματα δεν είναι πνευματικές καταστάσεις. Όταν αποκτηθούν, μόνο διαλύουν τη χαρά του ατόμου. Οπωσδήποτε δε μπορούν να την ενισχύσουν.
Όσο πιο πλατιά διασκορπίζουμε τις ενέργειές μας, τόσο λιγότερη δύναμη μας μένει για να κατευθύνουμε προς κάποιο συγκεκριμένο εγχείρημα. Οκταποδοειδείς συνήθειες ανησυχίας και νευρικότητας υψώνονται από ωκεάνια βάθη στο υποσυνείδητο, τυλίγουν πλοκάμια γύρω από τα μυαλά μας και συνθλίβουν μέχρι θανάτου όλα όσα κάποτε ξέραμε για την εσωτερική γαλήνη.
Η αληθινή χαρά δε βρίσκεται ποτέ έξω από τον Εαυτό. Αυτοί που την αναζητούν εκεί είναι σαν να κυνηγούν ουράνια τόξα ανάμεσα στα σύννεφα!"
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βιώσει απίστευτα δύσκολες καταστάσεις και στο τέλος καταφέρνουν να το ξεπεράσουν και να χαμογελάσουν ξανά. Δεν είναι μόνο θέμα περιβάλλοντος, πολλά πράγματα παίζουν ρόλο και σίγουρα ένα από αυτά είναι και τα γονίδια.
Μπραβο κοριτσια ετσι εσεισ δε φταιτε ποτε μπραβο
''Διοτίμα μου,
Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Ετοίμασα τούτη την ώρα βήμα- βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Τώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.
Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρό είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.
Να ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα, και τίμια, όπως σε δίδαξα.Να θυμάσαι ότι έρχουνται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Και είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.
Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι' αυτό το έγκλημα με σκοτώνει. [..] ''
1998 Λιαντινης
Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Εχις δικιο Κασσανδρα , η παιδικη σου ηλικια σε ακολουθει σολη σου την ζωη ................. αλλα μεγαλωνωντας , κατι μπορεις να κανεις για ναλλαξουν τα πραματα ........ εστω κατι λιγο ........... να παρεις την κατασταση στα χερια σου , οσο μπορεις παντα ...... αλλα να σου δωσω αδικο, δεν μπορω .......
απο την αλληδεν διαλεγουμε εμεις τους γονες μας , οποτεας δεχτουμε οτι ετσι ειναι η ζωη ( εγω τοχω δεχτει ) , και ας συμβιβατουμε με τους γονεις που μας εφερε , μας σρεσουν , δεν μας αρεσουν , δεν ειναι η ζωη δικαιη , απο ειναι γνωστο πλεον τοις πασι , αλλα ουτε υτο ειναι δικαιολογια για να μην προσπαθουμε , ειναι λεπτες ισορροπιες , που η ιδια η ζωη εχει εγγενεις .......... δλδ αμα γινουμε εμεις γονεις , θαμαστε αψογοι ? για σκεφτειτε το λιγακι ......
μην διαμαρτυρομεθα για γεγονοτα που φερνει η ιδια η ζωη , αλλιως ας αυτοβαστιστουμε αψογοι γονεις , και ληγει εκει το θεμα .....
αυτοι ειναι οι γονεις μας , αμα δεν μας κανουν , να κανουμε προσπαθεια ναπαγκιστρωθουμε απο αυτους πολυ νωρις .........
εμ , μα πια , ολο οι γονεις κι οι γονεις ................................
Ο καθένας, δυστυχώς και αναπόφευκτα, μεταφέρει στα παιδιά του τα δικά του τραύματα και συμπλέγματα από τα βιώματά του. Αν όμως είναι συνειδητοποιημένος άνθρωπος και γνωρίζει κάποια πράγματα θα κάνει πολύ λιγότερα λάθη σ αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να είναι μορφωμένος, απλά να είναι λίγο ταπεινός, χωρίς υπέρμετρο εγωισμό, καλοπροαίρετος και να έχει μέσα του αγάπη για τα παιδιά.
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που βρήκαμε. Γεννηθήκαμε σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, καλό ή κακοποιητικό, δεν διαλέγουμε εμείς ούτε τον χρόνο, ούτε τον χώρο που θα γεννηθούμε, ούτε τους γονείς, ούτε τα γονίδιά μας. Με αυτά που βρήκαμε πορευόμαστε.
Ακόμη και το αν και πόσο θα προσπαθήσουμε εξαρτάται εν μέρει από εμάς.
Τώρα θα μου πεις, υπάρχουν αδέλφια με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες και στάση και πορεία ζωής. Κι εγώ θα σου πω οτι οι αντιδράσεις κάθε παιδιού στους γονείς έχουν να κάνουν και με τον βαθμό νοημοσύνης του και την ιδιαίτερη , εκ φύσεως ψυχοσύνθεσή του, αλλά και μην ξεχνάς πως οι γονείς δεν φέρονται το ίδιο σε κάθε παιδί τους. Διαφέρει η συμπεριφορά ανάλογα με το φύλο την σειρά γέννησης και την εμπειρία τους ως γονείς.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Στην δική μου οικογένεια εγώ ήμουν το πρώτο παιδί. Εισέπραξα όλο το άγχος των γονιών μου και ως πρώτο παιδί οτι έπρεπε να ειμαι υπάκουη και συνεπής, να μην τους δυσαρεστώ και υπεύθυνη για τα άλλα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Ως εκ τούτου, έγινα πολύ αγχώδης και πειθήνεια σε ό,τι μου έλεγαν και σε όλη τη ζωή μου μετέπειτα προσπαθούσα να είμαι αρεστή στους άλλους, είχα πάντα τύψεις αν δεν έκανα επακριβώς το καθήκον μου και προέκυψαν απ αυτή τη στάση ζωής τρομερά λάθη.
Ο αδελφός μου, το δεύτερο παιδί μετά από εμένα, επειδή ήταν δεύτερο παιδί δεν είχαν τόσο άγχος οι γονείς μου και επειδή ήταν αγόρι μεγάλωσε πιο ελεύθερα.Επίσης, ο αδελφός μου είναι πιο έξυπνος και ευφυής εκ φύσεως (έτσι γεννήθηκε). Δεν "έχαυε" ό,τι του έλεγαν οι γονείς μου, "φιλτράριζε' τις συμβουλές τους και δεν τον επηρέαζαν τα ψυχολογικά τους απωθημένα. Εκείνος λοιπόν έχει μία πολύ ισορροπημένη και χαρούμενη ζωή και έχει κάνει μια πολύ χαρούμενη οικογένεια (ευτυχώς!).
Το τρίτο παιδί, αγόρι, καταστράφηκε στην κυριολεξία! Γεννήθηκε 10 χρόνια αργότερα και ήταν το χαϊδεμένο της μαμάς. Δεν του έδιναν καμιά πρωτοβουλία να κάνει τίποτα για να μην κουραστεί και κατάντησε παντελώς ανασφαλής. Αυτός εν τω μεταξύ γεννήθηκε στα όρια του φυσιολογικού σε επίπεδο ευφυίας (δεν τον βοηθάει καθόλου το μυαλό του). Όλο ασχολείται με το πώς του μίλησε ο ένας και πώς τον στραβοκοίταξε ο άλλος. Μας έχει δημιουργήσει τρομερά προβλήματα στην οικογένεια, ιδιαίτερα εδώ και 6 χρόνια, από τότε που πέθανε η μητέρα μου και ένιωσε ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια. Ζει απομονωμένος με την σύνταξη του πατέρα μου και εργάζεται περιστασιακά και σπάνια.
Αυτα! Συμφωνώ πάντως και μ εσένα Macgyver σ αυτά που γράφεις
Δεν ηξερα την περιπτωση του. Εβαλα χτες να ακουσω το τελευταιο του ηχογραφημενο μαθημα. Εκει ηταν ολοι οι λογοι που τον οδηγησαν να φυγει.Quote:
Originally Posted by oeo
Πολυ ενδιαφερουσα περιπτωση, με συγκινησε.
Έχει αρκετά βιντεάκια με ομιλίες του Λιαντίνη στο διαδίκτυο, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον άνθρωπος.Quote:
Originally Posted by savatage
Επίσης αν δεν έχεις διαβάσει το " Γκεμμα" στο συστήνω ανεπιφύλακτα.
Ευχαριστω ελισαβετ!Quote:
Originally Posted by elisabet
http://users.sch.gr/kdimitrakakis/kd...is_d_gemma.pdf
Χάζεψα λίγο το θέμα και είπα να το επαναφέρω, καθότι αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο για τους συγγενείς όπως ο Ορέστης...
που άνοιξε το θέμα...
Να σημειώσω ότι κάθε μέρα κι εγώ διαολοστελνω από μέσα μου τον πατέρα μου και τη μάνα μου και την αδερφή μου και κάποιους συγγενείς..
Καθότι όλοι τους μου μιλάνε λες και πάω προνηπιο...
Ο δε πατέρας να με σκουνταει στον ώμο φιλικά και συμπονετικα να δειχνουν όλοι να με λυπουνται ενώ αυτοί ευθύνονται για την κατάντια μου και συντηρούν κιόλας την κατάσταση αυτή..
Σου πέτανε και το κλασικό : εε να μην κάνεις σαν 5χρονο αν θες να σου συμπεριφερομαστε διαφορετικά. Να συμπερφερεσαι κι εσύ σαν ενήλικη.
Σου πετάνε αυτή την π@π@..ιά και όξω πέρα!
Αυτοί οι γονείς τοσα χρόνια που σέρνομαι με φαρκακα και υποτροπές ποτέ δεν αναλογιστηκαν αν κάνουν κάτι λάθος.. Εσύ έχεις το πρόβλημα εσύ να κοιταχτεις.
Να πάνε από κει πού ρθανε λέω γω.
Πίσω στην ανυπαρξία ρεεεε
Παλιά είχα στενοχώρια. Αυτή η στενοχώρια έχει γίνει θυμός και μίσος τώρα. Επειδή δεν κατάφερα ποτέ να σταθώ στα πόδια μου.
Θα μου πείτε δικό σου πρόβλημα.
Όχι δεν είναι μόνο δικό μου όταν κάθε φορά που προσπαθούσα να κάνω κάτι δικό μου να με τραβάνε πίσω σαν αλυσίδες οι εμετικές μουρες τους.
Εχω και δύο ανίψια και τα λυπάμαι.. Πραγματικά.. Βλέπω πώς τα μεγαλώνει η αδερφη μου και η μάνα μου και τα λυπάμαι..
Αφού να λέει η αδερφή μου :αντε να πάω στη δουλειά να ξεκουραστώ!!
Να πέφτει ξύλο!! Γιατί αλλιώς πώς θα μάθει το παιδί!!!!
Και να βαράει πρώτο το παιδί (3μιση χρόνων έτσι!) επειδή κάτι θέλει και να βαραει πίσω η γιαγιά!!! 5 χρόνων κι η γιαγιά και μετά λένε εμένα 5χρονο... και να κλαιει το παιδί και να λέει στη μαμά του μαμά με βαρεσε!! Και να απαντάει η μαμά να ναι αλλά κάτι έκανες!!
Πώς έχουμε πει ότι ζητάμε κάτι?? Να του λέει.. Μπούρδες!!!! Στο τετράγωνο!!!
Ρε ηλιθια δε μαθαίνει έτσι το παιδί!! Πώς είπαμε ότι ζητάμε κάτι?? Άκου κει!!
Λες και κρατάει σημειώσεις το παιδί με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς που πρέπει να τους μάθει απ έξω το καημένο...
Δηλ οφθαλμον αντί οφθαλμού..
Να μη βρισκει πουθενά δίκιο το παιδί και να μαθαίνει από νωρίς στο ψέμα!!
Μου ρχεται να κάνω εμετό με την οικογένεια μου..
Σκεφτομαι επίσης χρόνια να πάω σε μοναστήρι...
Δε θέλω να τους πω σε ποιο θα πάω.. Δεν έχω βρει απλά το λέω....
Δεν θέλω να ξέρουν πού είμαι.... Δεν ξέρω αν γίνεται αυτό...
Ο Θεός είναι καλός μεν αλλά είναι και δίκαιος...
Η οικογένειά μου είναι άδικη και δεν έχω καμία όρεξη να τους δίνω δικαιώματα να επεμβαίνουν στη ζωή μου...
Αυτά...
Να πάνε από κει που'ρθανε λέω εγώ όλοι τους σουμπιτοι!!!
Πίσω στην ανυπαρξία ρε ζώα!!!
Αντε πια!!!
Ουφφφφ ξεθυμανα...
Ευχαριστώ αν με διαβασατε....
Είναι και κάτι άλλο....
Ο ηλιθιος γεννήτορας μου, ο πατέρας, ο θεός να τον κάνει, πέρα από το ότι όλη του τη ζωή βοηθαει κόσμο σε δουλειές γιατι αισθανεται σαν επίγειος θεός βρε παιδί μου...
Ακούστε το μου είχε πει! Το έχει πει και δύο θείο μου!! Και δεν ξέρω σε ποιον άλλον...
Εμένα θα πρεπε να με προσκυνάς λέει.. Εγώ εχω διαγράψει ιστορία...
Μπράβο δε μλκ!!! Είσαι πολύ τοπ τόσο τοπ που κοπανάει το κεφάλι στο ταβάνι και έχει κάνει ένα καρουμπαλο να!! Λέω κι εγώ, από τι έχουν επηρεαστει οι λειτουργιες του κεντρικού σου επεξεργαστή?? Παλιομηχάνημα. Ουστ!!!
Βρωμουποκριτη!! Τους σιχάθηκα!!!
Εχω και κάποιους συγγενείς τρελούς και πολύ τους αγαπάω άλλα η καθωσπρέπει αλίμονο οικογένεια μου τους έχει κάνει πέρα... Αλίμονο!! Αυτό έλειπε...
Φφφ δεν τους αντέχω πραγματικά!!!
Θα μιλησω με τον παλιο μου πνευματικό μπας και πάω σε μοναστήρι...
Αυτά...
άσχετο με το θέμα, ούτε που με νοιάζει βασικά πια τί γνωμη έχουν για μένα ο οποιοσδήποτε, δεν την παλεύω κάστανο με την φάση.
τραγικό το σκηνικό που περιέγραψες.
εγώ πάλι δεν βρίσκομαι σε τόσο προβληματική περίπτωση, όμως αυτό που μου τη δίνει να ακούω και μου ανάβουν τα λαμπάκια είναι η φράση "υπάρχουν και χειρότερα". οτι τί; συγκρίνω εγώ την θέση μου με αυτή κάποιου άλλου ας πούμε; ή μήπως είμαι αναίσθητη για το ότι άλλοι περνάνε πιο δύσκολα από εμένα;
ή επειδή υπάρχει τόση δυστυχία στον κόσμο εγώ πρέπει να κάνω γαργάρα την όποια υποτίμηση και έλεγχο; ή συναισθηματική βία;
Ναι.. Δεν υπάρχει πιο βολευτική, αν το λέμε, απάντηση από το υπάρχουν και χειρότερα..
Δηλ κάτσε εκεί που είσαι, αφού υπάρχουν και χειρότερα μη μιλάς καθόλου!! Μην παραπονιέσαι!!
Δηλ αντί να παλεύουμε για το καλύτερο κάθε φορά, να είμαστε ευχαριστημένοι με το ελάχιστο για να κάνουμε παρέα με τους δυστυχεις? Δε βγάζει νόημα..
Και γιατί οι δυστυχεις να μην προσπαθουν για το καλύτερο και πρέπει εμείς να κατεβαίνουμε επίπεδα?
Ο καθένας παλεύει για τον εαυτό του.. Αυτό έχω να πω..
Και όταν είμαστε κοντά σε αυτό που θέλουμε τότε μπορούμε να βοηθήσουμε και άλλους..
Άμα βολευόμαστε πίσω από τα χειρότερα που υπάρχουν στον κόσμο που δε σταματάνε προς τα κάτω, τότε δεν πρόκειται να διαγράψουμε καμία πρόοδο για τον εαυτό μας ούτε να βοηθήσουμε άλλον..
Τέλος πάντων.. Τα αυτονόητα λέω κι εγώ..
Πίσω στον μλκ πατέρα μου τώρα..
Έχει μαζέψει όλους τους κωδικούς εφορίας όλης της οικογένειας ακόμα και του θείου μου, του παππού και της γιαγιάς πες εντάξει... Και μας ελέγχει όλους!
Για δική μας εξυπηρέτηση.. Λέει..
Έχει τάσεις ελέγχου των άλλων ο άνθρωπος.
Έχει σπουδασει οικονομικα και του άρεσε πάντα να εφαρμόζει τις γνώσεις του παντού!
Από παλιά ήταν όλο απειλές απέναντι στη μάνα μου και φουλ χειριστικος..
Και μια ψυχίατρος που είχα πάει με είχε πει εμένα χειριστικη δε θυμάμαι γιατί ενώ κανείς απ τους γιατρους δεν ελέγχει τους γονείς..
Κι αυτοί τη βγάζουν ζάχαρη αφού έχουν ρίξει όλο το βάρος της δικής τους ανωμαλίας και ψυχασθενειας πάνω μου.. Μλκες όλοι στην οικογένεια.
Και μια φορά είχα αλλάξει τους κωδικούς τους δικούς μου γιατι απλά ήταν δικοί μου και μόνο που δεν πέσαν πάνω να με φάνε!!
Ή δε μάνα σαν τρελη!! Ωχ και θα το πάθω το εγκεφαλικό και τέτοια..
Τελικά αφού κι αυτή είναι χειριστικη μ αυτά που μου έλεγε αναγκαστηκα και της έδωσα τους νέους κωδικους..
Δεν τους αντέχω πραγματικά!!!
Είναι δε πολύ κοντά στην εκκλησία μη χεσω.
Ο δε πατέρας πάει κάθε Κυριακή μαζεύει όλα τα τσουρεκακια και κόλλυβα αγνώστων και αντιδωρα και τα τρώει το άλλο πρωί με βούτυρο.. Το αντίδωρο είναι για μετά την εκκλησία.. Τώρα να το τρως όποτε να ναι και όπως να ναι?? Τι να πω..
Χωρια που ο φίλος μου, μου έλεγε ότι έχω ψυχολογική αιμομικτικη σχέση με τον πατέρα μου.. Δηλ κάτι σαν σύνδρομο της Ηλέκτρας..
Από κάποιο σημείο και μετά αισθάνθηκα σαν να παίρνω το ρόλο της μανας μου αφού το αηδιαστικό βλέμμα του όταν πέφτει πάνω μου με κάνει να νιώθω πως με κοιτάζει σαν γυναίκα και όχι σαν παιδί του!!
Χώρια τι είχε πει στο φίλο μου τον οποίο έβλεπε κρυφά από μένα σημειωτέον εε!!
Του είχε πει άκουσον!!! Έχει οργασμό στο σεξ?? Πώς είναι στο σεξ??????
Μολις μου το πε ο φίλος μου τα χασα!! Αν είναι δυνατόν!!!
Μου ρχεται να κάνω εμετό με το μλκ!!!!
Να βλέπω πώς κοιτάζει όλες τις κοπέλες ο λιγουρης!! Το ξεμωραμένο!!
Αμ βέβαια με τη μάνα μου μια ζωή στο φάγωμα.. Και στην ειρωνεία και το βρισιμο!!
Και το πλάκωμα και το κυνηγητό!!
Πού να βρεθεί χώρος για αγάπη!!! Όχι!!
Το χουνε σε γρουσουζιά να φερθούν ανθρώπινα και αγαπητικα...
Πρέπει να σκύλο βρίζονται όλη την ώρα και να ανταγωνιζονται ποιος θα την πει καλύτερα την εξυπνάδα και την κακία στον άλλον για να βγει από πάνω...
Με μολύνουν αυτοί οι άνθρωποι..
Δουλειά δεν έχω...
Χρήματα δεν έχω...
Ψάχνω τρόπο να αφήσω μαύρη πέτρα πίσω μου..
Έχω κάνει άπειρες προσπάθειες αποκόλλησης από τη βλαβερή τους ψυχανωμαλη κόλλα αλλά χωρίς επιτυχία...
Η δε μάνα αφού την προσέβαλε συνέχεια ο μλκας στο παρελθόν, είχε κάνει προσπάθειες να βρει δουλεία και να χωρίσουν αλλά πού!!! Βολεμενη κι αυτή με τα βρώμικα χρήματά του...
Και να μου λέει... Αφού αρρώστησες τι να κανα?? Έπρεπε να είμαι κοντά σου.. Λες ας πούμε και ήμουν στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κουνηθω.. Αλλά και τότε οι άνθρωποι βρισκουν αποκλειστικες...
Άκου κει!! Να τα ρίχνει σε μένα που δεν ξεκουνήθηκε να χωρίσει το μλκ!!
Και τώρα εχουν συνάψει συμμαχία οι δύο τους εναντίον μου..
Ενώ παλιά ήμουν πιο κοντά με τη μάνα μου και ήθελα κιόλας να τη βοηθησω να απαλλαγούμε κι οι δυο απ το μλκ..
Αλλα κι αυτη κοίταξε τη βολή της..
Μεγαλο κακό να κάθεσαι σαν αβοήθητο πράγμα όπου σε ταΐζουν επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς ή επειδή είναι πιο εύκολο..
Φφφ... Δυστυχώς κι εγώ δεν είμαι καλύτερη και για αυτό είμαι πολύ θυμωμένη και με τον εαυτό μου...
Ειναι αβασταχτο αυτο που ζεις. Λιγοι και σαν γονεις και σαν ανθρωποι! Η δικια μου τιποτα δεν την πτοει, καταστρωνει φτου και απο την αρχη τωρα στα 70! δεν νιωθω οτι εχω μια γλυκια μανα που δεν θελω να την χασω. Μολις τα κακαρωσει θα αρχισει η ζωη για μενα σαν τον Γιαννουλη Χαλεπα ενα πραγμα!
Ναι, το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό με το Χαλεπα μόνο που μέχρι να φύγουν οι γονείς απ τη ζωή θα έχει αλλάξει χίλιες φορές η συναισθηματική μου κατάσταση και όπως το νιώθω τώρα θα μου χει φύγει η όρεξη για ζωή.. Δηλ ήδη μου έχει φύγει..
Πρέπει να προσπαθούμε να αλλάζουμε ό,τι δε μας αρεσει στη ζωή μας όσο σε είναι καιρός...
Όταν προκύπτει ένα θέμα τότε να το διαχειριζομαστε.. Όχι να το αφήνουμε να χρονιζει γιατί τότε παγιωνετσι το πρόβλημα...
Στην ανάγκη έχω σκεφτει τόσες φορές να φύγω απ το σπίτι σαν κυνηγημένη κι ό,τι γίνει! Δηλ εύκολο να το σκέφτεσαι δύσκολο να το πράττεις...
Είναι πιο πολύ μια ταση φυγής που έχω, χρόνια βέβαια...
πρεπει συνεχως να βαζεις ορια να τους δινεις καρπαζιες με επιχειρηματα. Αλλα ξερεις τι κανουν? σε μειωνουν. Ειναι ψυχοφθόρο να ζεις με εχθρους λες δεν μπορει,εκει ειναι που λωλενεσαι!! Αυτο με την φυγή το είχα μετα το λυκειο σε μεγάλο βαθμό, καλυτερο απο το να πεσεις σε κατάθλιψη
Να μπαίνω συνέχεια σε κατάσταση επίθεσης - άμυνας με επιχειρήματα, γιατί?? Για να τους κάνω το χατίρι να τους δίνω τροφή να λένε τα δικά τους?? Αυτό που είπες.. Βρίσκουν τρόπο να σε μειώνουν..
Τίποτα!! Αδιαφορία!! Δεν μιλάω καν.
Βάζω ακουστικά, μουσική κι αυτοί λαλούν..
Έχω ήδη πέσει πολύ χαμηλά και κάθε φορά που τους μιλάω τους δίνω αξία και πάτημα.
Είμαι πολύ θυμωμένη.
Σαν να μου χουν δέσει τα χέρια με τον πιο ευγενικό και ταχυδακτυλουργικο τρόπο.. Έτσι που να μην καταλαβαίνω πώς βρέθηκα δεμένη!
Δεν ξέρω πώς να βγω απ την κατάσταση..
Γονείς και σεβασμός στους γονείς κλπ..
Ναι.. Σεβασμός όχι εκτενής ανακριτική αναφορά τι κάνεις? Τι έφαγες? Πού θα πας? Με ποιον θα πας? Και να σου βγάζουν το λάδι! Και να πας σε αυτήν την ψυχολόγο θα σου κάνει καλό.. Να πας εσύ στην ψυχολόγο! Άκου κει θα μου πει και πού θα πάω.
Θέλω να πάω αλλά πρώτον δεν εχω βρει, δεύτερον με δικά τους χρήματα θα πληρώνεται οπότε είναι σαν να κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι παλεύω για ανεξαρτησία και τρίτον αφού μου το έχουν πει τόσες φορές και μ αυτόν τον υποκριτικο τρόπο της καλομορφοσιας δηλ με καλούς τρόπους και ήρεμα ενώ από μέσα τους σε λυπούνται και σε θεωρούν προβληματικο, δεν πάω μόνο και μόνο επειδή μου το λένε έτσι..
Θα μου πεις είναι σαν το ανέκδοτο.
Γιατρέ, με πονάει η κοιλιά μου. Κάνει εγχείριση ο γιατρός να γιατρέψει την κοιλιά.
Χαχαα σε κορόιδεψα γιατρέ! Δεν πονουσα στην κοιλιά. Αλλού πονουσα!!
Αυτός ήθελε να κάνει τον έξυπνο στο γιατρό και δεν υπολόγισε ότι έκανε μια ολόκληρη εγχείριση προκειμένου να βγει από πάνω...
Κάπως έτσι κι εγώ..
Δεν υπολογιζω το κακό που παθαίνω με το να μην πηγαίνω σε ψυχολόγο πχ ή να μην κάνω κάποια ενέργεια προς όφελός μου, μόνο και μόνο επειδή θέλω να τους τη φέρω.
Πραγματικά θέλω να τους τιμωρήσω τιμωρωντας τον εαυτό μου.
Δε θέλω να με δουν χαρούμενη με τίποτα. Αλλά έτσι καταστρέφω τη ζωή μου.
Δηλ είναι πιο μεγάλη η ανάγκη μου να τους εκδικηθώ πάρα να φτιάξω τη ζωή μου...
Οκ.. Δεν ξέρω αν το χει κανένας άλλος αυτό..
Χρειαζεσαι βοηθεια αρχικα για να απαλαγεις απο ολο αυτο το θυμο που εχεις μεσα σου.Ποσο χρονων εισαι?
33. Δεν ξέρω έχω μπερδευτεί... Χρειάζομαι βοήθεια ναι.. Απ την άλλη πώς με τη βοήθεια ψυχολόγου θα μεταστραφει ο θυμός σε αγάπη?
Μου φαίνεται αδύνατον!! Και δεν το θέλω κιόλας!
Να πω εδώ πως δεν έχω μείνει ποτέ μόνη και πάντα είχαν τον έλεγχό μου και μάλιστα θελουν να με έχουν από κοντά για να με προσέχουν γιατί έχουν την ευθύνη!! Εε φταίω δε λέω αλλά κι αυτοί είναι πολύ χεστηδες.. Και ο πατέρας μου?? Με το νόμο?? Φίλοι!! Κολληταρια με τους αστυνόμους!!
Δεν του έκανα κακό λέει του φίλου σου, ενός που μετά από αυτον έπαθα την ψύχωση πριν πολλά χρόνια, για να μην πάω φυλακή!!
Χεστης!!
Δεν είπα ρε μλκ να του κάνεις κακό αλλά πραγματικά αυτός είναι ο λόγος που δεν του έκανες??
Ή επειδή τον λυπηθηκες?? Αν έλεγε τον λυπήθηκα θα το δεχόμουν... Αλλά να θέλει να βλάψει κι από φόβο για το τομάρι του να μην το κάνει αυτό ειναι διαφορετικό... Χεστης μιλάμε!! Ο εαυτούλης του!!
Πάει να πει πως δεν είναι ηθικό στοιχείο όπως λέει για τον εαυτό του συνέχεια!! Αλλά ό,τι κάνει το κάνει για τα μάτια του κόσμου για να φαίνεται ότι έχει καλό όνομα στην κοινωνια!! Ωωχ θεε μου!!!
Όταν είχα πάθει την ψύχωση είχα ιδέες ότι αυτός, η οικογένειά του, είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς.. Και δεν αποκλειεται!! Αφού ναι μεν ήταν αγρότες αλλά δεν τους έλειψε ποτέ κανενα αγαθό!!
Και τι με νοιάζει που τα βγάζω στη φόρα τώρα....
Καθόλου δε με νοιάζει..
Και από τον τωρινό μου φίλο έμαθα ότι ο παππούς μου ήταν αστυνόμος!! Άκου!! Αυτός του το είπε!! Ο φίλος μου ξέρει για την οικογένειά μου περισσότερα από ό,τι εγώ!! Κανείς ποτέ δεν μας έχει πει τίποτα!! Ούτε η αδερφή μου το ξέρει!!
Υπάρχει μια ομερτα στην οικογένεια?? Τι σκατα??
Κάτι άλλο που είχα σκεφτεί τότε με την ψύχωση ήταν ότι δεν είμαι γνήσιο παιδί των γονιων μου... Εε δεν ξέρω... Απ αυτούς όλα να τα περιμένει κανείς..
Πριν χρόνια πάλι τυχαία έμαθα κάτι άλλο πολύ σοβαρό που έχουν κανει τα μπουμπούκια οι γονείς μου.. Δεν θέλω να το πω εδώ καλύτερα...
Αμ το να αλλάξω σχολείο 5η δημοτικού επειδή λέει εγώ τους το είπα επειδή τους έλεγα δεν είχαμε καλό δάσκαλο και να πάω σε άλλο σχολείο και μαζί με μένα να αλλάξει σχολείο και ένας δάσκαλος καλός που με ανέλαβε στο καινούργιο σχολείο??? Πού ακούστηκε???
Παιδί 5ης δημοτικού να θέλει να αλλάξει σχολείο και να το ζητάει από τους γονείς του?? Μηπως μου το χρεωσανε κι αυτό για να βγουν αθώοι??
Κανείς δεν μου έχει εξηγήσει ποτέ τι παίζει...
Κινούνται ύπουλα, κρύβουν πράγματα κι η προκοπω η μάνα μου δεν της κακοπεσε να είναι με έναν μλκ!! Ποτέ δεν της έλλειψε τίποτε.. Συν ότι ήταν κι αυτή απ την αρχή μέσα στην όποια συνομωσια του πατέρα μου...
Αφού όταν είχε έρθει η αστυνομία σπίτι μας επειδή θορυβηθηκε από κάτι που είχα γράψει περί κακού στον εαυτο μου, να τον παίρνει τον αστυνόμο ο έξυπνος και δεν ξερω τι του είπε και μετά ήρθανε μέσα ξανα στο σπίτι και να μου λένε τώρα 4 άνθρωποι, γονείς και 2 αστυνόμοι, συμφωνημενοι όλοι, κι εγώ απέναντι στο στόχαστρο, να μου λενε οκ... Και αν θέλεις να πας μια βόλτα θα έρχονται κι οι γονείς μαζί σου.. Για ασφάλεια!! Και με είχαν κλειδωμενη εκείνο το διάστημα μες στο σπίτι. Και με απειλούσε ο άλλος ο μλκας ότι θα με κλείσει μόνιμα σε ψυχιατρειο... Δεν πάει λέω... μην πω τώρα.
Και να λέει θα πρεπε να μαι εγώ στην εξουσία..
Ναι ρε πώς μας ξέφυγες!! Εσένα περιμένουμε όλοι να μας σώσεις απ του κόσμου τ άδικο..
Εν τω μεταξύ ό,τι και να τους πω χύμα μπροστά τους θυμώνουν για λίγο και μετά το ξεχνάνε.. Σαν να με θεωρούν χαμένη υπόθεση και ό,τι κι αν πω με δικαιολογούν λόγω αναπηρίας?? Τι να πω!
Αυτό που απ τη μία με βρίζουν κι απ την άλλη με συμπονανε δεν ξερω πώς να το σχολιάσω...
Θα βρω μια ψυχολόγο να τα πω... Εδώ μέσα δεν ειναι το καλύτερο αλλά δεν με ενδιαφέρει να τους προστατέψω κιόλας τέτοιοι βολεψακηδες που είναι και υποκριτές..
Χρειαζεσαι οπωσδηποτε βοηθεια.Να βρεις καποιον ειδικο ναι να πηγαινεις να μιλας.ΝΑ πεις οσα εχεις μεσα σου να αδειασεις .Αλλα μετα θ απρεπει να επικεντρωθεις σε εσενα.Η εμμονη σου με τους γονεις δε σε βοηθαει.Εσυ εισαι το θεμα.Στην τελικη ξερεις κατι?Οι γονεις μας καλοι ,κακοι,μορφωμενοι ,αμορφωτοι αυτοι ειναι,δεν θα αλλαξουν.Εμεις ειναι το θεμα αφου αναγνωριζουμε τα δικα τους λαθη ν αγινουμε καλυτεροι,να γινουμε διαφορετικοι ευτυχισμενοι.Χρειαεσαι βοηθεια να πας παρακατω.Εχεις εγκλωβιστει και παραασχολεισαι με τους γονεις σου .Μονη σου δεν μπορεις.Μιλα σε καποιον ειδικο.
Ok.. Ναι... Πρεπει να πάω σε ειδικό.. Με τα δικά τους λεφτά θα πάω... Είχα πάει και παλιότερα που είχα κατάθλιψη... Με βοήθησε να μην παρατήσω κάτι που είχα ξεκινήσει...
Ως εκεί..
Θα πάω οκ.. Αν βρω δηλ θα πάω..
Ευχαριστώ..
Ναι έχω κολλήσει μ αυτούς.. Τώρα τελευταία μου έχει βγει τόσος θυμός..
Ίσως βγαίνουν τα δικά μου ανικανοποιητα..
Ξέρω κατά βάθος πως είμαι τα ίδια χάλια όπως αυτοί και αυτό με θυμώνει ακόμα πιο πολύ..
Να γίνω ευτυχισμένη δεν ξερω αν μπορώ.. Αυτό που θέλω ειναι να γίνω ανεξάρτητη, μακριά από τη δική τους επιρροή.. Να είμαι λειτουργική και ανεξάρτητη δηλ...
Δεν πειραζει αν πας με τα δικα τους λεφτα...αυτο να μη σε απασχολει.Ειναι απαραιτητο βημα για την ανεξαρτητοποιηση σου.Και αφου με τη συμπεριφορα τους δε μπορουν να σε βοηθησουν οπως λες τουλαχιστον θα σε βοηθησουν να εχεις καποιον αλλο διπλα σου να σε βοηθησει.
Ο θυμος σε παει πισω.δε σε αφηνει να σκεφτεσαι καθαρα.Τα κουκουλωνει ολα.Ολα σου τα ομορφα,τα καλα που εισαι χανονται απο το θυμο σου.Και αφου ολα τα καλα σου κρυβονται μετα αρχιζεις να αισθανεσαι οτι εισαι ιδια με αυτους.Δεν εισαι ιδια με κανεναν,εισαι εσυ.Διοχετευσε το χρονο σου σε θετικα πραγματα.Βρες θετικα πραγματα δικα σου .Και οταν αρχιζεις να φουντωνεις περπατα.Βγες εξω και περπατα.
Οκ.. Ευχαριστώ βασικά...
Βέβαια έτσι όπως είμαι εγώ θα πρέπει να είμαι όλη μέρα στους δρόμους!!
Οκ καταλαβαίνω τι λες όμως..
Να βρω έναν ψυχολόγο.. Οκ.. Αντε να δούμε..
Αυτά περί εαυτού εν τω μεταξύ, το ποιοι είμαστε, τι χαρακτήρα έχουμε, πώς συμπεριφερομαστε κλπ μου φαίνονται τόσο φλου.. Τόσο απροσδιοριστα και ασαφή.. Που αισθάνομαι πως είναι έξω από τη σφαίρα της επιρροής μου, ακριβώς γιατί δεν συνειδητοποιω κάθε φορά τις σκέψεις που με οδηγούν στο τάδε συναίσθημα ή στην τάδε πράξη.. Γίνονται όλα αυτόματα.. Ασυνείδητα..
Τέλος πάντων..
Θα πάω σε ψυχολόγο να δω τι μπορεί να γίνει..
Δεν περιμένω και θαύματα.. Θέλουν πολύ χρόνο οι ψυχοθεραπείες και αν δεις αποτελέσμα είσαι και τυχερός..
Αυτή είναι η γνώμη μου..
Εκτός κι αν έχεις ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα να δουλέψεις, όπως εγω το θυμό τώρα.. Γιατι παλιά που πήγαινα και είχα κατάθλιψη τι να της πω?? Έκλαιγα με το παραμικρό.. Δεν με έπιανε η αγωγή μάλλον..
Τώρα με πιάνει καλύτερα..
Αντε να δούμε..
Οταν ξεκινησα το γιο μου σε ψυχολογο ξερεις τι του ειπα?Του ειπα...εκει θα ειναι ενας ανθρωπος που θα μπορεις να εμπιστευεσαι και σου δινω το ελευθερο να του λες τα παντα.Οτι εχεις στο μυαλο σου ακομα και αν προκειται να με κατηγορησεις.Μη φοβηθεις να με εκθεσεις.Και με κατηγορησε πολλες φορες,ακομα με κατηγορει.Αλλοτε για λαθη που οντως εχω κανει ,αλλοτε για λαθος σκεψεις του.Και πολλες φορες η ψυχολογος με εστησε στον τοιχο.Αλλες φορες τον παιρνω απο εκει και ειναι χαρουμενος,αλλοτε θυμωμενος,αλλοτε κλαμμενος.Αλλα τουλαχιστον κανουμε βηματα μπροστα.Λυνονται συναισθηματα,βγαινουν ασχημες σκεψεις.
εγώ μνημονεύω τον χαλεπά επίσης κάθε μέρα.
με θλίβει πολύ η ιστορία του, να τον χλευάζουν οι νησιώτες του, και στο σπίτι του η μάνα του δυνάστης, αυτή η καταπίεση της έκφρασης και η μοναξιά με πονούν βαθιά.
αυτό με τους κωδικούς της εφορίας, άλλαξέ τους και μην πεις τίποτα. είναι γελοίο και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιωματα δηλαδή εσύ δεν ξέρεις τί έχεις, τί πληρώνεις, τί χρωστάς; μπορεί να σε μπλέξουν κι όλας ή δε ξέρω τί. άλλαξέ τους και μην πεις τίποτα. τί δικαίωμα έχει; λογιστής σου είναι ή δικηγόρος; ο οποιοσδήποτε δηλαδή.
το να ζητήσεις βοήθεια να μη σε νοιάζει τίνος τα λεφτά είναι, μιλάμε για την ψυχική σου ακεραιότητα, και δεν θα κρατήσει για πάντα.
ίσα να σταθείς απέναντι να τους αντιμετωπίσεις όπως πρέπει καλύτερα και για τους ίδιους και για σένα.
και όντως αν δεν είσαι εσύ καλά, πώς να τολμήσεις να βοηθήσεις κάποιον που επίσης δεν είναι; ή αν δεν είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις οτι ζεις μια μίζερη κατάσταση, πώς να την ανατρέψεις;
οι ανθρώποι στη ζωή μας πρέπει να σέβονται τα όριά μας αλλιώς δρόμο.