αισθάνομαι..

..καιρό ότι θέλω να γράψω στο φορουμ κ κατι με εμποδιζει απο το να εκφρασω πως αισθανομαι αυτο το διάστημα. επιλέγω να απέχω, γιατι με στεναχώρισαν καποια θέματα εδω μέσα, αλλά το προσπερνάω. συνειδητοποιώ ότι έκανα κάποια βήματα, μπόρεσα κ μίλησα για ορισμένα, αλλά ο πόνος είναι πολύς κ το φορτίο βαρύ. πραγματικά εκπλήσσομαι που τόσα χρόνια, δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την αλήθεια κατάμουτρα, ούτε τώρα μπορώ, αλλα βλέπω..
αισθάνομαι τόσο αδύναμη κ τόσο εξαρτημένη απο τους γύρω μου, σαν να προσπαθώ να γεμίσω το κενό μέσα μου. Η αφέλειά μου ξεπέρασε τα όρια της βλακείας κ το μόνο που μάζεψα είναι πληγές.
Ντρέπομαι, αηδιάζω, κατηγορώ, σιχαίνομαι τον ίδιο μου τον εαυτό με το αίσθημα της ενοχής ότι εγώ φταίω για όλα ή έστω μην το παρατραβάω, ότι έχω μερίδιο ευθύνης. Σκέψεις στο μυαλό γυρνάνε κ σταματάει ο χρόνος.. παγώνω κ μιλόντας, ύστερα απο αυτό το βηματάκι.. ξέσπασε χείμαρος μέσα μου, συναισθήματα που δεν αντέχω, φοβάμαι.. φοβάμαι τόσο πολύ, τσακίζομαι κάθε φορά, λυγίζω, σπάω.
Αυτή η θλίψη ολοένα κ μεγαλώνει κ καλύπτει τα πάντα γύρω μου, μέσα μου, σαν να απογοητεύομαι κ να κλείνομαι πάλι, μη έχοντας την δύναμη να προχωρίσω.

mstrouf,

ειναι φορές που κι εγω σκεφτηκα πολυ πριν γράψω κατι εδω μεσα,αν αφορα καποιον καποια σκεψη μου, προβληματισμος...οτιδηποτε. Κι αυτο λογω κ δικου μου \"κλεισιματος\", κ λογω περιεργης για μενα αντιμετωπισης κάποιων μελών απεναντι σε άλλα μελη.

Αλλα (και το αλλα εδω ειναι μεγάλο), υπάρχουν κι άλλα μελη που μπορουν να δουν ή θέλουν να δουν τη δικη σου σκοπια, τη δικη σου ματια, να αφουγκραστουν -οσο γινεται- τα δικα σου συναισθηματα κ να τους βοηθησεις ετσι. Να καταλαβουν κατι για ενα δικο τους θεμα ισως....οποτε το ανοιγμα μπορει να ναι πολυ χρησιμο-αμφιδρομα.

Για εναν μεγαλο πονο, για ενα βασανιστικο βίωμα νιωθω πώς οσο το κραταμε μεσα μας, μεσα στο κορμι μας, στο μυαλο μας κ το ζουμε παλι κ πάλι ειναι σαν να κραταμε ολο τον πονο για μας. Σαν να μη δινουμε καμια διεξοδο διαφυγης στον εαυτο μας. Σαν να μας τιμωρουμε για οτι παθαμε.

Τωρα εδωσες ομως στον εαυτο σου την ευκαιρια να μιλησει, να περπατησει εναν αλλο δρομο, πιο δυσκολο ισως...αν εχεις μεινει μια ζωη κλεισμενος καπου, ειναι δυσκολο να βγεις απο εκει. Γιατι ειναι κατι καινουργιο, κατι άγνωστο. Το αγνωστο, δεν προκαλει ΚΑΙ φοβο?

Υπαρχουν ομως κ αλλα συναισθηματα, που νιωθεις οπως λες σαν χειμμαρο.Μηπως γιατι τωρα βγαινουν ολα οσα πονανε με λεξεις? μηπως επειδη ακουγονται τωρα?

Η ολη διαδικασια ειναι κάπως ετσι: σαν ενα σαπισμενο δοντι που πρεπει να βγει επιτελους....θα νιωσεις τον πονο, την πληγη, ομως θα επουλωθει....Πως θα γιαννεις αν δεν βγει ομως?

απλα εχασα για άλλη μια φορά την ελπίδα, ότι κάτι θα μπορέσω να καταφέρω..
μαζί με τις λέξεις, έρχονται κ τα συναισθήματα, εκει αναβιώνω στιγμές που δεν τις αντέχω κ αισθάνομαι σαν μόνη διέξοδο τον θάνατο
ειναι σαν να μην αντεχει άλλο το μέσα μου όλα αυτα

μην ακουω χαζα.... θανατος .... χτες πεθανε η πεθερα της αδερφης μου απο καρκινο,και προσπαθουσε να γαντζωθει απο οτιδηποτε θα την κρατουσε ζωντανη,και σκεφτεσαι για θανατο;μην ξανακουσω τετοια χαζομαρα,θα ερθει και αυτη η ωρα αλλα ακομα ειμαστε νεοι για κατι τετοιο.οσο για τις αποτυχιες ξερεις ποσες φορες ενας φοιτητης δινει ενα μαθηματα ξανα και ξανα μεχρι να καταφερει να παρει ενα πτυχιο;οταν δεν τα καταφερνει τα παραταει;οχι,συνεχιζει να προσπαθει παρολο που γευεται την κρυαδα της αποτυχιας.ε καποια φορα θα τα περασει τα παλιομαθηματα,που θα παει.Προσπαθησε να το δεις απο αυτην την οπτικη γωνια οπως προσπαθουμε να το δουμε και εμεις.

mstrouf τα ίδια συναισθήματα (αν κτλβα καλά) νιώθω και εγώ και ίσως και άλλοι.
Νιώθω οτι φοβάμαι, τρέμω και μόνο που συμμετέχω στο φόρουμ. Είναι το μόνο φόρουμ που έχω συμμετάσχει ποτέ για τόσο καιρό! Πολλές φορές σκέφτομαι να γράψω κάτι και το αναστέλλω επειδή φοβάμαι μήπως φανούν χαζά αυτά που λέω ή επειδή δεν πιστεύω στον εαυτό μου ή μήπως έρθω σε αντιπαράθεση και τσακωθώ με κάποιον και ξευτιλιστώ... Επίσης νιώθω μία τεράστια ντροπή που δεν μπορώ να την εξηγήσω και όποτε ποστάρω κάτι μου \'ρχεται να κάνω logout από το φορουμ και να \"ξεχάσω\" οτι πόσταρα κάτι ίσως γιατί νιώθω τόσο αδύναμος, φοβισμένος και ανάξιος να συμμετάσχω...
Παρόλλα αυτά νομίζω πως αυτά είναι στο μυαλό μας κυρίως και όπως είπε και ο Καβάφης στην \"Ιθάκη\" τους \"Λεστρυγόνες\" και τους \"Κύκλωπες\" δεν θα τους συναντήσεις αν δεν τους κουβαλάς στη ψυχή σου.
Κατα τ΄άλλα εγώ δεν είχα κτλβει κανένα από αυτά τα συναισθήματα που περιγράφεις και από τα τοπικ σου που έχω διαβάσει μου φαίνεσαι πολύ δυνατή!
Προσωπικά μου άρεσε κάτι που είχε γράψει ο μάρλευ σε ένα θέμα οτι κάποια πράγματα στο υποσυνείδητο φαντάζουν \"βουνό\" αλλά μετά από λίγο μπορεί να μοιάζουν μικροσκοπικά και αυτό το βιώνω συνεχώς!
Επίσης μου άρεσαν πολύ και συμφωνώ με αυτά που είπε η Σοφία!

Sofia είναι σαν να με νιώθεις, τι γίνεται όμως αν προσπαθόντας να πετάξεις το φορτίο πέσει πάνω σου κ σε πλακώσει; γιατι, πολύ φοβάμαι την συνέχεια..
Empneustn υπήρξα φοιτήτρια, το χω πάρει το πτυχιο μου, καμία σχεση με το μάθημα.. σαν θεωρία ναί, δίνεις δίνεις ώσπου τελικά να τα καταφέρεις κ δεν σταματάς την προσπάθεια, αχ μακάρι να είχα α κ β εξεταστική κ ένα εξαμηνο χρόνο για να χαλαρώσω..
Βασικά GreenPeyote το φορουμ το αποφεύγω, όχι γιατι φοβάμαι αν κ δεν σου κρυβω οτι έχω νιώσει αυτα που περιγράφεις -αα ωραια η υπογραφή σου..

Ζορίστηκα πολύ, έγινα χίλια κομμάτια με την ψυχοθεραπεία.. ποια πες αυτα που προσπαθεις να μαζεψεις χρόνια τώρα; οι λέξεις σκληρές κ όμως αντικατοπτριζουν την πραγματικότητα κ πρεπει να την δω.. πονάω, πονάω πολύ κ φοβάμαι με όσα βγήκαν απο μέσα μου, αισθάνομαι dead κ οτι ολο αυτό το βαρος με εχει τσακίσει.

Κορίτσι μου,
το φορτίο είναι εκεί. Δεν οφελεί να θέλεις να το πετάξεις μακρια, ετσι κλείνεις τα μάτια σε όσα πονάνε. Μπορείς με πολυ κοπο, να το μαλακώσεις, να του αλλάξεις υλικό κι ετσι να μην σε βαραίνει τόσο πια.
Η ψυχοθεραπεία αναμοχλεύει πληγές κι ετσι της πονάει. Ακομα κι αυτες που επιασαν μεν κρούστα, αλλα δεν είχαν κλείσει.
Κανε κουράγιο και πίστευε στον εαυτό σου, συζυτα όλα οσα αισθάνεσαι με τον θεραπευτή σου, μπορείτε να αλλάξετε ταχύτητα...
Εχασες λες την ελπίδα....
Αυτό που έχει σημασία με την ελπίδα δεν είναι πιστεύω το να την διατηρούμε διαρκώς αλλα το να ξέρουμε να την βρίσκουμε.....
Πολλοι ανθρωποι εδω μέσα, εχουν χάσει αμετρητες φορες την ελπίδα τους, ΟΧΙ ΟΜΩς ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ.Γιατι συνεχισαν και καποια μερα, ελπισαν ξανα.
Οσο για το συναισθημα της εκθεσης, πιστευω ο καθενας που εχει ανοιχτει εδω μεσα το εχει νιωσει. Κι εγω, που εχω γραψει τόσα και τόσα προσωπικα κι ευαλωτα μου θέματα με απεραντη ειλικρινεια, εχω περασει πολυ δυσκολες στιγμες.
Μα όλο αυτο στο τέλος, μου χάρισε δύναμη.
Ειμαι μαζι σου.
Υπομονη, ακομα κι οταν δεν το νιωθεις, ο ψυχισμός σου, όπως μου ειπε σημερα μια πολυ καλη μου φιλη, εχει την ταση να πηγαινει προς το φως, να δουλευει για την βελτιωσή σου.
Φιλια.

Quote:

---

Originally posted by weird
Υπομονη, ακομα κι οταν δεν το νιωθεις, ο ψυχισμός σου, όπως μου ειπε σημερα μια πολυ καλη μου φιλη, εχει την ταση να πηγαινει προς το φως, να δουλευει για την βελτιωσή σου.
Φιλια.

---

ωραίο!! μακάρι να ναι έτσι...;)

weird
\"το φορτίο είναι εκεί. Δεν οφελεί να θέλεις να το πετάξεις μακρια, ετσι κλείνεις τα μάτια σε όσα πονάνε\" κ όμως δεν έχω την δύναμη να το σηκώνω άλλο
υπομονή κάνω κ περιμένω την βελτίωση που γράφεις, αλλά δεν έρχεται κ κάθε μέρα που περνά μου μοιάζει ακόμα πιο δύσκολη..
να αναφέρω τις λέξεις της σκληρής πραγματικότητας που δεν αντέχω να κοιτάζω, πόσο μάλλον να την αποδεχτω.. βιαστικα κ κακοποιήθηκα κατ επαναληψη κ βαλε μεσα την αιμομιξια.. στο εξω απο δω να πάω λοιπον..

mstroumf καποια \"ανθρωπακια\" φερθηκαν ασχημα σε σενα αλλα μη κανεις το λαθος να πιστευεις πως πρεπει να βλεπεις τα πραγματα οπως αυτοι.σε εκμεταλευτηκαν χωρις τη θεληση σου και δεν εισουν στη θεση να κανεις κατι για αυτο.μην παρατας τον εαυτο σου,ειναι αδικο για εναν μαλακα να διαλυσεις τη ζωη σου.εισουν ατυχη σε αυτο το θεμα γιατι βρεθηκε μπροστα σου.αλλα μη το βαζεις κατω.νοιωθεις αδικημενη,μη προσπαθεις πλεον να βρεις την δικαιοσυνη ομως.πλεον αυτη εχει χαθει.θα κανω μια παρομοιωση.μια κοπελα που της κοψαν το ποδι οσο και να θελει να ζησει μια ζωη σαν τους αλλους ανθρωπους ειναι δυσκολο.αλλα οσο και να κλαιει και να σκεφτεται το χαμενο ποδι της μονο ασχημες σκεψεις θα της ερχονται.ετσι και συ.δεν μπορεις να το ξεχασεις,αυτο το ξερεις και ουτε προκειται,ειναι κατι που σε σημαδευσε.αυτο που μπορεις ομως ειναι να το διωχνεις απο το μυαλο σου,να το σκεφτεις σαν μια δυνατη σφαλιαρα της ζωης σε σενα,αδικη σφαλιαρα.μην αφηνεις το μυαλο σου και την καρδια σου να πνιγονται σε αυτες τις σκεψεις,παντα θα πονανε και παντα οταν τα σκεφτεσαι θα σε ριχνουν ψυχολογικα.δεν ξερω αν συνεχιζεται αυτη η κατασταση νομιζω πως οχι ομως απο προηγουμενη συζητηση μας.δες μπροστα,μπροστα και μονο μπροστα με ακους;μην γυριζεις πισω.δεν υπαρχει κατι να δεις πλεον εκει.θα ηρεμησεις μονο οταν αποδεχτεις πως κατι σκατανθρωποι σε εκμεταλευτηκαν και δεν μπορουσες να κανεις τιποτα,οπως οταν καποιος μεθυσμενος οδηγος πεσει με το αμαξι του πανω σου και σε σημαδεψει.Δεν φταις εσυ που επεσε,αυτος ηταν αχρηστος.δες μπροστα κοπελα μου,ξεχνα το παρελθον οσο μπορεις,μη το αναμοχλευεις.και οταν τα στοιχεια που θα συναντας μπροστα σου θα ειναι θετικα και ζυγιζουν οσο τα αρνητικα πισω σου τοτε το συζηταμε.ακουσε μας ολους μπορεις να το κανεις...και αν θελεις βοηθεια παντα υπαρχουν εδω ατομα που ενδιαφερονται.

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
κατηγορώ

---

μερικές παροιμίες κατάλληλες για την περίπτωσή σου :

-- ai gamisoy ki esi ki o grillos sou

-- οποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει

-- αν είναι νάρθει θέ να ρθεί, αλλιώς σ έχει γραμμένη

-- κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει

-- πάω να φτιάξω τη φάβα μου





:P





χέστους όλους και προχώρα όπως γουστάρεις...!!


(το παπαστρουμφ θα μ άρεσε περσότερο )

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
weird
\"το φορτίο είναι εκεί. Δεν οφελεί να θέλεις να το πετάξεις μακρια, ετσι κλείνεις τα μάτια σε όσα πονάνε\" κ όμως δεν έχω την δύναμη να το σηκώνω άλλο
υπομονή κάνω κ περιμένω την βελτίωση που γράφεις, αλλά δεν έρχεται κ κάθε μέρα που περνά μου μοιάζει ακόμα πιο δύσκολη..
να αναφέρω τις λέξεις της σκληρής πραγματικότητας που δεν αντέχω να κοιτάζω, πόσο μάλλον να την αποδεχτω.. βιαστικα κ κακοποιήθηκα κατ επαναληψη κ βαλε μεσα την αιμομιξια.. στο εξω απο δω να πάω λοιπον..

---

Εχεις κανει τόσα βήματα, μην το ξεχνας..
Αργα αργα, θελει χρονο.
Λεγοντας εξω απο δω στον εαυτο σου,
σιγουρα, δεν σε βοηθάς.
Συγκέντρωσε όλο σου το κουράγιο και την αγαπη που τρεφεις για εσενα,
η αλλαγή ερχεται επειδή εμεις την φερνουμε.
Εξαλλου δεν εισαι μονη.
Εχεις τον συνοδοιπόρο σου:)
Και εμας,
ποτε ισως κανεις δεν θα νιωσει τι περασες.
Μα αυτό δεν σημαινει οτι δεν θα σε ακουσει, δεν θα σου σταθει.

Empneustn, ωραία τα λες.. καποια \"ανθρωπακια\" .. που με σημάδεψαν κ ειναι τοσο δύσκολο να συνεχίσω
weird την αγάπη που τρέφω για μένα.. μεγάλη κουβέντα..
σας ευχαριστω που ειστε εδω

αλήθεια πόσο κρατάει αυτος ο πόνος, αυτό το αίσθημα που απλώνεται μέσα σου κ σε κάνει να μην έχει νόημα ότι προσπαθείς να φτιάξεις, να μοιάζει μάταιος κόπος, γιατί συνεχίζεις να υποφέρεις..

αναλογα το ατομο,2 με 6 μηνες απο τη στιγμη που θα αποφασισεις πως θα το ξεπερασεις και δεν θα ξανασχοληθεις μαζι του

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
απλα εχασα για άλλη μια φορά την ελπίδα, ότι κάτι θα μπορέσω να καταφέρω..
μαζί με τις λέξεις, έρχονται κ τα συναισθήματα, εκει αναβιώνω στιγμές που δεν τις αντέχω κ αισθάνομαι σαν μόνη διέξοδο τον θάνατο
ειναι σαν να μην αντεχει άλλο το μέσα μου όλα αυτα

---

μονο οι δειλοι το σκευτονται αυτο.ΚαΙ γω ειμαι χαλια μια εβδομαδα αλλα ποτε δεν εχω σκευτει τον θανατο σαν λυση.Με τπτ !Μαρεσει να ζω μαρεσει η ζωη και θα παλεψω μεχρι να γινω καλα!το ιδο κανε και εσυ!

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
αναλογα το ατομο,2 με 6 μηνες απο τη στιγμη που θα αποφασισεις πως θα το ξεπερασεις και δεν θα ξανασχοληθεις μαζι του

---

καλο φαινεται.. αλλα μιλας απο την στιγμή που θα πάρεις μια απόφαση, χωρις πισωγυρίσματα; ουφ!

η αρχη ειναι το ημιση του παντος mstroumf,,,,και ναι χωρις πισωγυρισματα :)

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
αλήθεια πόσο κρατάει αυτος ο πόνος, αυτό το αίσθημα που απλώνεται μέσα σου κ σε κάνει να μην έχει νόημα ότι προσπαθείς να φτιάξεις, να μοιάζει μάταιος κόπος, γιατί συνεχίζεις να υποφέρεις..

---

Μαράκι, ο πόνος κρατά όσο βρίσκει έδαφος να καλλιεργείται και χώρο φιλόξενο. Αν εμείς δεν αποφασίσουμε να τον ξεφορτωθούμε, δεν θα φύγει ποτέ.
Τις απόψεις μου στο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις τις εχω πει δεκάδες φορες, οπότε τηρώ στάση αναμονής και ελπίζω κάποτε να δω το πρώτο βήμα.

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
αλήθεια πόσο κρατάει αυτος ο πόνος, αυτό το αίσθημα που απλώνεται μέσα σου κ σε κάνει να μην έχει νόημα ότι προσπαθείς να φτιάξεις, να μοιάζει μάταιος κόπος, γιατί συνεχίζεις να υποφέρεις..

---

δεν ξερω αν μπορει να απαντησει κανεις σ αυτο το ερωτημα.για τον δικο σου πονο καλη μου...ουτε κανεις για τον δικο του πονο νομιζω ποσο μαλλον για των άλλων...

Γλυκια μου, νομιζω πως ο πονος τωρα εχει άλλη μορφη απο παλιοτερα. Δυσβασταχτος, αλλα μαλλον χρειαζεται να τον δεις απο ολες τις πλευρες του κ ποια απο κοντα....να τον επεξεργαστεις, ωστε επιτελους να μπορεσεις να τον αφησεις πισω σου....

Το πιστευω αυτο....

δηλαδη τι θα μπορουσε να δει;τι συμπερασμα να βγαλει απο την επεξεργασια;οτι την εκμεταλευτηκαν;αυτο το γνωριζει καλα...

Empneysti,

οταν ο πονος ειναι μακρυα ή θαμμενος, οι μνημες θολες, η σιωπη κυριαρχει, ολα ανομολογητα, τοτε σιγουρα δεν μπορεις να διαχειριστεις τπτ. Μονο οταν μπεις στη διαδικασια που γραφω, μπορεις να καταλαβεις τί εννοω....

Επισης, με οτι αναφερω δεν εχει να κανει με το τί κανουν οι άλλοι, αλλα η ιδια. Πώς νιωθει, πώς προχωράει. Το κυριως θεμα ειναι η ιδια κ οχι οι άλλοι.

μα το κοριτσι το εχει ομολογησει ξανα και ξανα,τουλαχιστον σε εμας.δηλαδη τι αλλο να κοιταξει εκει περα;τι υπαρχει να δει;τι θα δει σε ολο το θεμα που θα την βοηθησει να ξεκαθαρισει την κατασταση.απο οπου και αν το πιασεις βρωμαει το συγκεκριμενο θεμα.οσο για τον πονο της κατα τη γνωμη μου παντα,ουτε θολος ειναι ουτε θαμενος,καθε μερα την βασανιζει.και δεν ειναι και περιεργο που την βασανιζει,και μενα θα με βασανιζε κατι τετοιο.λογικο δεν ειναι;το θεμα ειναι τωρα,ποσο δυναμη εχει να το προσπερασει και να μη το σκεφτεται.να ξεκολησει το μυαλο της απο την αδικια εις βαρος της,να παρει αποφαση πως οσο και να το σκεφτεται τιποτα δεν μπορει να αλλαξει και το μονο που μπορει να κανει ειναι να κοιταξει μπροστα.εγω θα εφευγα οσο μπορουσα μακρια και δεν θα τους ξαναβλεπα ποτε μου.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
μα το κοριτσι το εχει ομολογησει ξανα και ξανα,τουλαχιστον σε εμας.δηλαδη τι αλλο να κοιταξει εκει περα;τι υπαρχει να δει;τι θα δει σε ολο το θεμα που θα την βοηθησει να ξεκαθαρισει την κατασταση.απο οπου και αν το πιασεις βρωμαει το συγκεκριμενο θεμα.οσο για τον πονο της κατα τη γνωμη μου παντα,ουτε θολος ειναι ουτε θαμενος,καθε μερα την βασανιζει.και δεν ειναι και περιεργο που την βασανιζει,και μενα θα με βασανιζε κατι τετοιο.λογικο δεν ειναι;το θεμα ειναι τωρα,ποσο δυναμη εχει να το προσπερασει και να μη το σκεφτεται.να ξεκολησει το μυαλο της απο την αδικια εις βαρος της,να παρει αποφαση πως οσο και να το σκεφτεται τιποτα δεν μπορει να αλλαξει και το μονο που μπορει να κανει ειναι να κοιταξει μπροστα.εγω θα εφευγα οσο μπορουσα μακρια και δεν θα τους ξαναβλεπα ποτε μου.

---

δεν απαντω εξ ονοματος της mstrouf.....θα μιλησω λοιπον για μενα.απο οσο εχω καταλαβει οταν δεν μιλάω για ενα δυσαρεστο γεγονος, οταν το κραταω για χρονια μεσα μου κανω τον πονο θολο, τον θαβω....Ομως το σκεφτομαι συνεχεια κ καποιον λογο θα εχω...δεν ειναι τυχαιο. Το να εξομολογηθω κατι σε ενα φορουμ ειναι μια αρχη, ενα βημα. Δεν ειναι το \"ολο\"....Για μενα η δυναμη δεν ειναι στο να σταματησω να σκεφτομαι κατι καταναγκαστικα ισως, αλλα στο να το δω καταματα, να μπορεσω να το δω πια απο αποσταση κ να το εξετασω ωστε να μπορω πια να το αφησω πισω.Κ ναι υπαρχουν πολλα να δει κανεις που ισως χρονια πριν δεν ειχε τη δυναμη να τα δει. Ενα τετοιο γεγονος δεν ειναι απλο, δεν ξεπερνιεται ετσι. Θελει χρονο, αγαπη κ βοηθεια. Δεν ξεκολαει ετσι το μυαλο....

Οσο για το αν μπορει να αλλαξει κανεις κατι, σιγουρα μπορει να αλλαξει κανεις πολλα. Οχι το τι έζησε, αλλα πώς ζει το παρον, πώς αντιλαμβάνεται το παρελθον του κ ετσι να διαμορφωσει μεχρι ενα σημειο κ το μελλον.

δηλαδη αν καποιος μαγκας,παραχαραξει την υπογραφη σου,και σου παρει το σπιτι και ολα σου τα υπαρχοντα.και ειναι τοσο καλα νομικα κατοχυρωμενος που δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να τα παρεις πισω.τι θα κατσεις να σκεφτεσαι για το συγκεκριμενο θεμα που θα σε βοηθησει να το ξεπερασεις;

με αυτη τη συζητηση μας μπορει να δωσουμε και κατι καλο για να σκεφτει η στρουμφ,συζητηση ειναι αναζητησης και προσωπικα μου αρεσουν τετοιες εξερευνησεις,ειναι στο πνευμα μου

μπορεις να μου πεις πώς το υποθετικο σου παράδειγμα κολλάει στην περιπτωση της Μαρίας?

οπως κ να χει, προφανως κατι σου φαινεται ακραιο απο αυτα που γραφω...αν θες μου λες, κ σου απαντω.

θα σου πω,στο γεγονος πως αν σου συμβει κατι και φταις και εσυ μπορεις να το αναλυσεις και να το σκεφτεις,να δεις που εκανες λαθος για να μη το ξανακανεις,να βγαλεις δηλαδη τα συμπερασματα σου.οταν ομως ζεις μια κατασταση για την οποια δεν ηταν σε καμια περιπτωση δικη σου αποφαση,και σε αναγκασαν να την ξαναζησεις χωρις την θεληση σου,τοτε δεν εχεις κανει κατι για να το διορθωσεις.το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να σκεφτεις τι θα μπορουσες να κανεις για να το αποφυγεις.στην περιπτωση σου τιποτα γιατι ο αλλος που καταχραστηκε την υπογραφη σου δεν σε ρωτησε,το ιδιο και στην περιπτωση της στρουμφ.οποτε μενουν για μενα 2 επιλογες,κλαις το σπιτι που εχασες το υπολοιπο της ζωης σου η να προχωρησεις να φτιαξεις ενα αλλο δεχομενη την αδικια που εγινε εις βαρους σου

δεν αναφερθηκα πουθενα μα πουθενα σε \"διορθωτικες\" κινησεις, σε λαθη που μπορει να εκανε η Μαρια. Ομως εξετάζουμε κατι μονο οταν κανουμε λαθη εμεις? Δεν εξετάζουμε κατι οταν μας ποναει? Να δουμε πώς μας ποναει, ποσο, που? Δεν μπορω να προχωρησω, να αφησω πισω κατι, αν δεν καταλαβω τί ειναι αυτο που αφηνω πισω μου κ πώς με σημάδεψε....

τη σημαδεψε τοσο που κοντευει να την καταστρεψει.η ολη μου \"αντιδραση\" ξεκιναει στο γεγονος πως ατομα στη συγκεκριμενη περιπτωση λενε να το αναλυσει και αλλο,να καταλαβει πως νοιωθει για αυτο.αυτο μπορει να σκοτωσει καποιον.υπαρχει η στιγμη που πρεπει να βαλουμε πανω σε κατι μια ταμπελα,και να μη ξανασχοληθουμε με αυτο,να βλεπουμε την ταμπελα και να φευγουμε,γιατι το εχουμε αναλυσει τοσο μα τοσο πολυ που δεν μπορεσαμε να βρουμε ακρη,και στο συγκεκριμενο ζητημα δεν υπαρχει ακρη.ειναι κυκλος που επανερχεσαι ξανα στην αρχη.μιλαω οσο μπορω πιο ειδικα και οχι με γενικοτητες για το συγκεκριμενο θεμα.και αν βαλω τον εαυτο μου στη θεση της,(κατι που το κανω σχεδον σε ολες τις περιπτωσεις),σιγουρα θα μπορουσε να με τρελανει αυτη η κατασταση.(προσωπικα μιλωντας).αυτο βεβαια ειναι γνωμη μου,αλλα αν καποιος εχει να πει κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ για το πως αντιμετωπισε/θα αντιμετωπιζε μια τετοια κατασταση θα χαιρομουν να μαθω και εγω.υπαρχουν ατομα που θα μπορουσαμε να μαθουμε και μου αρεσει να βρισκω τετοια.αλλα οχι γενικοτητες.

Σας ευχαριστώ, που μπορώ να νιωσω ότι υπάρχουν άτομα που με στηρίζουν στο φορουμ σε όλη αυτή την προσπάθεια.
Θεοφανία, δεν είναι ευκολο να ξεφορτωθείς μια ολόκληρη ζωή με οτι αυτό συνεπάγεται, καταλαβαίνω ότι το βήμα το στηρίζεις στη φυγη, ομως για να αλλάξω θέλει σιγα σιγά κ να νιώθω ότι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.
Σοφία, ναι βρίσκομαι στη φάση οπου προσπαθώ να δω, να αντέξω την πραγματικότητα, να μπορέσω να ξεμπλέξω το κουβάρι μεσα μου κ να μπορέσω να αποστασιοποιηθώ. Καθετι πονάει όμως κ όσο θελω να πιστεύω οτι περνάει, γίνεται θηλεια στο λαιμό μου κ με πνίγει κ εκει που προσπαθώ να πάρω μια αποφαση για να συνεχίσω, κατι μου κοβει την ανασα κ με ξαναγρυναει πίσω.
Empneustn σιγουρα με τη συζήτηση ολο κ κατι καλο βγαίνει, ομως να σου πω κατι, χάνοντας όλα σου τα υπάρχοντα όπως αναφέρεις, υπάρχεις εσυ, συνειδητοποιώντας το μπορείς να συνεχίσεις, χάνοντας ομως μια ζωή κ στα πιο αθώα χρονια να εχεις στιγματιστει, με ποιον εαυτό να συνεχίσεις;

με την ψυχη σου κοπελα μου,αυτη δεν σου την πηραν,αυτη ειναι δικη σου και παντα θα ειναι.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
τη σημαδεψε τοσο που κοντευει να την καταστρεψει.η ολη μου \"αντιδραση\" ξεκιναει στο γεγονος πως ατομα στη συγκεκριμενη περιπτωση λενε να το αναλυσει και αλλο,να καταλαβει πως νοιωθει για αυτο.αυτο μπορει να σκοτωσει καποιον.υπαρχει η στιγμη που πρεπει να βαλουμε πανω σε κατι μια ταμπελα,και να μη ξανασχοληθουμε με αυτο,να βλεπουμε την ταμπελα και να φευγουμε,γιατι το εχουμε αναλυσει τοσο μα τοσο πολυ που δεν μπορεσαμε να βρουμε ακρη,και στο συγκεκριμενο ζητημα δεν υπαρχει ακρη.ειναι κυκλος που επανερχεσαι ξανα στην αρχη.μιλαω οσο μπορω πιο ειδικα και οχι με γενικοτητες για το συγκεκριμενο θεμα.και αν βαλω τον εαυτο μου στη θεση της,(κατι που το κανω σχεδον σε ολες τις περιπτωσεις),σιγουρα θα μπορουσε να με τρελανει αυτη η κατασταση.(προσωπικα μιλωντας).αυτο βεβαια ειναι γνωμη μου,αλλα αν καποιος εχει να πει κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ για το πως αντιμετωπισε/θα αντιμετωπιζε μια τετοια κατασταση θα χαιρομουν να μαθω και εγω.υπαρχουν ατομα που θα μπορουσαμε να μαθουμε και μου αρεσει να βρισκω τετοια.αλλα οχι γενικοτητες.

---

Υποθετω αναφερεσαι σε μενα. Οι γενικοτητες που λες, ειναι 2 χρονια θεραπειας, συζητησης με πονο, με κλαμα, με θυμο, με νευρα, με αγωνιες, με πισωγυρισματα προσπαθωντας να διαχειριστω δικα μου δυσκολα βιωματα. Παιδικα, εφηβικα κ οχι μονο.

Μιλωντας σε ενα ατομο που ξερω πώς περναει στην 1η φαση της θεραπειας του, ξέρω κ ελπιζω να του μιλησω απ ευθειας στην καρδια.Με τον δικο μου τροπο βεβαια. Αν σε σενα φαινονται αυτα ως γενικοτητες, ως λογια του αερα εχει καλως. Αλλα για μενα, αυτα ειναι το συναισθημα μου που γινεται λογος κ προσπαθω να τον περάσω σε ενα ατομο. Το αν προσπαθω να μπω στη θεση του ή οχι δεν μπορει να το πει κανεις.

προσπαθώ Empneustn να απαλύνω όλον αυτόν τον πόνο της ψυχής για να μπορέσω να καταλάβω ότι είναι δική μου κ να συνεχίσω..

σοφια οχι δεν αναφερομαι σε σενα,αναφερομαι γενικα.εξαλου δεν ξερω την περιπτωση σου και ειμαι σιγουρος πως εχεις αντιμετωπισει δυσκολιες στη ζωη σου και ουτε σε κρινω,λεω για μενα,για το πως σκεφτομαι εγω.σκοπος εδω ειναι η στρουμφ.και μακαρι αυτα που λεμε να μπορεσουν να της δωσουν μια προοπτικη σκεψης για να νοιωσει καλυτερα και να ξεπερασει τις ασχημες σκεψεις της

Sofia απλά για να ξέρεις, νιωθω οτι αισθανεσαι τα οσα γραφω κ απαντας χτυπώντας κεντρο

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
σοφια οχι δεν αναφερομαι σε σενα,αναφερομαι γενικα.

---

δεν μπορω να καταλαβω πώς ομως αυτο το γενικά προεκυψε μετα απο εναν διαλογο μαζι μου....κ το αναφερεις τη δεδομενη στιγμη.

το να πεις κατι τετοιο για μενα δεν χρειαζεται να ξερεις πραγματα για μενα ή την ζωη μου.

Αλλα το θεμα ειναι η Μαρια....οντως.

στουμφ ολοι εχουμε ψυχη.και ειναι δικη μας.ολοδικη μας και κανενος αλλου.δεν μας την εδωσε κανενας ουτε μας την χαρισε.ειναι δικη μας.απλα στη δικη σου περιπτωση κοντευουν να σε πεισουν πως δεν εχεις.αλλα μεσα σου σφυριζει αυτη,την ακους.λαχταρα και θελει.δεν λαχταραν αλλοι για σενα.και θελει λιγο ηρεμια,να ανασανει.δεν ξερω αν μπορεις να το καταφερεις στο περιβαλλον που εισαι.αλλα ελπιζω να παιρνεις κατι εστω απο εδω μεσα,απο τους αγνωστους.κατι που θα την βοηθησει να αγαλιασει εστω και για λιγο.και θα την νοιωσεις τοτε,θα καταλαβεις την υπαρξη της.και αν ειναι αυτη η αποδειξη που ψαχνεις τοτε θα ξεκινησεις τις προσπαθειες σου για να συνεχισεις

τη σημαδεψε τοσο που κοντευει να την καταστρεψει.η ολη μου \"αντιδραση\" ξεκιναει στο γεγονος πως ΑΤΟΜΑ στη συγκεκριμενη περιπτωση λενε να το αναλυσει και αλλο
αυτο βεβαια ειναι γνωμη μου,αλλα αν καποιος εχει να πει κατι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ για το πως αντιμετωπισε/θα αντιμετωπιζε μια τετοια κατασταση θα χαιρομουν να μαθω και εγω.υπαρχουν ατομα που θα μπορουσαμε να μαθουμε και μου αρεσει να βρισκω τετοια.αλλα οχι γενικοτητες.

\"ατομα\",μιλαω και για αλλα ατομα εδω μεσα
\"αλλα αν καποιος εχει να πει\"
αυτο το καποιος δεν λεει πουθενα σοφια,
το σχολιο μου για την ζωη σου ειναι επειδη συνιθιζω να σεβομαι τους ομιλητες μου γιατι ποτε δεν ξερεις τι εχει αντιμετωπισει ο αλλος στη ζωη του.κατα καποιο τροπο σου λεω πως σε σεβομαι και παρολο που εχουμε διαφορετικη γνωμη δεν θεωρω τη γνωμη σου υποδεεστερη

Quote:

---

Originally posted by mstrouf
Sofia απλά για να ξέρεις, νιωθω οτι αισθανεσαι τα οσα γραφω κ απαντας χτυπώντας κεντρο

---

Μαρία,

με βοηθησες εσυ σ αυτο:).....