είμαι μητέρα εφήβου με οριακή διαταραχή. Αναζητώ γονείς για αλληλοβοήθεια

Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Είμαι μητέρα ενός εφήβου με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και σε απόγνωση.. βρίσκομαι ακόμα στο στάδιο που μαθαίνω για αυτή τη διαταραχή και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο παιδί μου και πως μπορώ να το βοηθήσω. Παράλληλα έχω να αντιμετωπίσω τα δικά μου θέματα. Όπως τι έφταιξε, αν έφταιξα σε κάτι εγώ ή και ο πατέρας του, τι λάθη κάναμε, γιατί, γιατί.. Τι έχουμε να περιμένουμε για το μέλλον του.. εν ολίγοις παρά το ότι προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη ανησυχώ και φοβάμαι.. κυρίως θέλω να μοιραστώ όλο αυτό με κάποιον άλλο γονέα γιατί είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω τι περνάμε σε κάποιον που δεν έχει περάσει το ίδιο..και όσο και αν σέβομαι τον πόνο και τις ανησυχίες των συντρόφων που διάβασα εδώ, ελπίζω να κατανοείτε ότι σαν τον πόνο του γονιού, που βλέπει το παιδί του και δεν το αναγνωρίζει κάποιες φορές, δεν υπάρχει.. καληνύχτα σας..

Καλη δυναμη στο παιδι πανω απο ολα. Και εσεις ευχομαι με την καταλληλη καθοδηγηση απο παιδοψυχολο ή παιδοψυχιατρο να καταφερετε να το διαχειριστειτε με τον καλυτερο δυνατο τροπο.

Σημειωση: Αν δεν το εχετε κανει ηδη καλυτερα να παρετε τουλαχιστον 3 αποψεις γιατι οι ψυχιατροι πολυ συχνα κανουν και λαθη που κοστιζουν.

ευχαριστώ για τις ευχές..

το θεμα ειναι τι χαρακτηρα θα διαμορφωσει κανεις ως τα 17 μετα ..

Ψυχοθεραπεία ψυχοθεραπεία ψυχοθεραπεία.

Ένας σωστός γιατρός εκτός από τα φάρμακα ΕΙΔΙΚΑ για την συγκεκριμένη διαταραχή θα πρέπει να τον στείλει σε ψυχοθεραπευτή. Χθες.

Αυτοτραυματίζεται; Έχει πολλά νεύρα; Συμφωνώ ότι πρέπει να πάρετε 3ις γνώμες και να ξεκινήσει άμεσα ψυχοθεραπεία, πέρα από τα φάρμακα που ίσως χρειαστεί να πάρει.

Δεν είμαι γονέας. Νιώθω όμως τον πόνο και την απόγνωσή σας γιατί συγγενικό μου πρόσωπο έχει αυτή την διαταραχή, είμαι πολύ κοντά με τους γονείς του και ταυτόχρονα δυστυχώς και οι δικοί μου γονείς -μαζί και εγώ- πέρασαν φουρτούνες και κόλαση με το άλλο τους παιδί. Καταλαβαίνω πόσο άσχημο είναι για έναν γονέα όλο αυτό, το να βλέπει το παιδί του να βασανίζεται και να μην μπορεί να κάνει κάτι. Αλλά προς Θεού, μην αρχίζετε να ρίχνετε ευθύνες. Αν έχετε κάνει λάθη, τα δέχεστε και προσπαθείτε να τα διορθώσετε. Καλό είναι να πάτε με τον σύντροφό σας σε έναν ψυχολόγο για να κάνετε μαζί συνεδρίες και να σας βοηθήσει να το αντιμετωπίσετε. Και για την δική σας ψυχική υγεία και για του παιδιού. Είναι νωρίς ακόμα, όσο πιο νωρίς το ψάχνετε, τότε το καλύτερο για εκείνο, για την εξέλιξή του και την θεραπεία του. Μια γιατρός όταν διέγνωσε το συγγενικό μου πρόσωπο με αυτή την ασθένεια ένα πράγμα μας είχε πει να μεταφέρουμε στους γονείς. "ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ. ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ". Όλοι μα όλοι οι γονείς κάνουν λάθη. Αν είναι σοβαρά βεβαίως και μπορούν να επηρεάσουν σε σημαντικά αρνητικό βαθμό το παιδί, αλλά ειδικά σε τέτοιες ασθένειες περισσότερο ρόλο παίζουν τα γονίδια. Εξάλλου με το να επικεντρώνεστε εκεί βασανίζετε περισσότερο τον εαυτό σας και δεν επικεντρώνεστε στα συναισθήματα του παιδιού. Πρέπει να βοηθήσετε και τον εαυτό σας για να καταφέρετε να του συμπεριφέρεστε σωστά και βοηθητικά, και φυσικά να κάνετε ό,τι χρειάζεται. Γι' αυτό θα βοηθούσε ένας ειδικός και για εσάς. Δεν αρκούν οι συμβουλές και οι πληροφορίες που θα σας δώσει ένας ψυχίατρος.

Είναι πιτσιρικάς. Μην αγχώνεστε, αν κάνετε αυτά που απαιτούνται θα την βρείτε την άκρη και όλα θα είναι καλύτερα. Καλό κουράγιο :)

Quote:

---

Originally Posted by mpthom

Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Είμαι μητέρα ενός εφήβου με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και σε απόγνωση.. βρίσκομαι ακόμα στο στάδιο που μαθαίνω για αυτή τη διαταραχή και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο παιδί μου και πως μπορώ να το βοηθήσω. Παράλληλα έχω να αντιμετωπίσω τα δικά μου θέματα. Όπως τι έφταιξε, αν έφταιξα σε κάτι εγώ ή και ο πατέρας του, τι λάθη κάναμε, γιατί, γιατί.. Τι έχουμε να περιμένουμε για το μέλλον του.. εν ολίγοις παρά το ότι προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη ανησυχώ και φοβάμαι.. κυρίως θέλω να μοιραστώ όλο αυτό με κάποιον άλλο γονέα γιατί είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω τι περνάμε σε κάποιον που δεν έχει περάσει το ίδιο..και όσο και αν σέβομαι τον πόνο και τις ανησυχίες των συντρόφων που διάβασα εδώ, ελπίζω να κατανοείτε ότι σαν τον πόνο του γονιού, που βλέπει το παιδί του και δεν το αναγνωρίζει κάποιες φορές, δεν υπάρχει.. καληνύχτα σας..

---

Μανούλα σε νιώθω απόλυτα, δεν υπάρχει αυτός ο πόνος που νιώθεις σαν γονέας, έχω με Γαδ το παιδί μου από την προεφηβεία του τα γιατί, ατελείωτα, βρες ένα καλό ψυχολόγο, να αποφορτοστη το παιδί, και να σας βοηθήσει να το διαχειριστείτε σαν γονείς. Κλειδί η καλή σχέση του ζευγαριού που εύχομαι να υπάρχει.

Να προσθέσω όμως ότι εγώ σαν μητέρα έχω θέμα με την κατάθλιψη από εικοσαετίας που σχετικά κοντρολορα, όμως όταν συνέβη αυτό μπήκε τό κερασακι στην τούρτα...
Σύμφωνο με όσα έγραψε ο blackbird και να προσθέσω ότι είναι σημαντικό, το ίδιο το παιδί να καταλάβει ότι υπάρχει βοήθεια από τους ειδικούς.

Θα στο πω απλα ψυχοθεραπεια φαρμακα διατροφη γυμναστικη ολα αυτα θα δωσεισ περιπου δεκα χιλιαρικα κ θα παρεισ το παιδι σου πισω καλη επιτυχια

Η απάντηση σου στηρίζεται σε προσωπική εμπειρία; Γιατί θέλω να μάθω λεπτομέρειες.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Θα στο πω απλα ψυχοθεραπεια φαρμακα διατροφη γυμναστικη ολα αυτα θα δωσεισ περιπου δεκα χιλιαρικα κ θα παρεισ το παιδι σου πισω καλη επιτυχια

---

Η απάντηση σου στηρίζεται σε προσωπική εμπειρία; Γιατί θέλω να μάθω λεπτομέρειες.

Σιγα μην εδινα δεκα χιλιαρικα ξερω παιδια τησ γειτονιασ που γιναν μποντι μπιλντερ ξερω πρεζακια που κοψανε κ κανουν γυμναστικη κ ξερω κι εμενα που ειμαι αθλητησ δουλευω κι εχω σχιζοφρενεια θα σου πω για μενα βαρη μαγνησιο κ ψευδαργυρο κανενα ντεπον κ κανενα μυοχαλαρωτικο για το σωμα οταν το παρακανεισ κ ψυχοθεραπεια

Μπορω να σου πω κ τον γιατρο αν θεσ να πασ να ρωτησεισ

Δεν ειμαι γονιος αλλα σε πρωτη φαση προεχει το γνωθι σ'αυτον.
Εαν δεν κατανοησει το παιδι σου ποιος και τι ειναι, φως δεν θα δεις. Για την ωρα οι προβληματικοι και αυτοι που φταινε εισαστε εσεις στα ματια του. Υποθετω μονο μεσω ψυχοθεραπειας θα αρχισει να κατανοει τι γινεται.

Καλη δυναμη σε ολους σας .
Δεν είναι ώρα για να βρείτε τις αιτίες η την αιτία της διαταραχής . Είναι ώρα να οπλισετε και Να θωρακιστεί το παιδί και να καταλάβει τι ακριβώς του συμβαίνει .. Το ευτύχημα είναι ότι διαγνώστηκε σχετικά νωρίς ... Έτσι θα μπορέσει να διαχειριστεί την "ασθένεια " αυτή καλύτερα σε βάθος χρόνου .
Το καλύτερο φάρμακο είναι το γνώθι σ αυτόν .. και ο αυτοέλεγχος

.... σε νιωθω.... σε καταλαβαίνω.... μπορούμε να μιλήσουμε ΚΑΤ ιδιαν; Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο....

Quote:

---

Originally Posted by mpthom

Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Είμαι μητέρα ενός εφήβου με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και σε απόγνωση.. βρίσκομαι ακόμα στο στάδιο που μαθαίνω για αυτή τη διαταραχή και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο παιδί μου και πως μπορώ να το βοηθήσω. Παράλληλα έχω να αντιμετωπίσω τα δικά μου θέματα. Όπως τι έφταιξε, αν έφταιξα σε κάτι εγώ ή και ο πατέρας του, τι λάθη κάναμε, γιατί, γιατί.. Τι έχουμε να περιμένουμε για το μέλλον του.. εν ολίγοις παρά το ότι προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη ανησυχώ και φοβάμαι.. κυρίως θέλω να μοιραστώ όλο αυτό με κάποιον άλλο γονέα γιατί είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσω τι περνάμε σε κάποιον που δεν έχει περάσει το ίδιο..και όσο και αν σέβομαι τον πόνο και τις ανησυχίες των συντρόφων που διάβασα εδώ, ελπίζω να κατανοείτε ότι σαν τον πόνο του γονιού, που βλέπει το παιδί του και δεν το αναγνωρίζει κάποιες φορές, δεν υπάρχει.. καληνύχτα σας..

---

Έρχεται κανει κάποια πρόοδο?Σας Ευχαριστω και κουραγιο