Ζω ταυτόχρονα δύο πένθη! Βοήθεια!!!!
Είμαι 31 ετών και είμαι χάλια ψυχολογικά. Πριν τρεις μήνες έχασα ξαφνικά το μπαμπά μου ενώ έλειπε σε ταξίδι η μαμά μου. Τον έψαχνα, μου είπαν απότομα ότι βρέθηκε πεσμένος στο χωράφι του σε κόμμα με βαρύ εγκεφαλικό. Σοκαρίστηκα και φώναζα. Ακολούθησε η διακομιδή του με ελικόπτερο στην Αθήνα όπου μπήκα και γω. Όταν έφτασα, μου ανακοίνωσαν ότι είναι εγκεφαλικά νεκρός. Πόνος, φωνές και κλάματα. Μου έδωσαν ελπίδα όμως για εντατική όπου δεν μπήκε ποτέ και ο μπαμπάς μου έφυγε μετά από τρεις μέρες νοσηλείας υποστηριζόμενος με αναπνευστικό μηχάνημα. Δεν σώθηκε και έχω αγχώδη διαταραχή, πήγα σε γιατρό και μου έγραψε ηρεμιστικό. Στις δύσκολες στιγμές τότε ήρθε ο αρραβωνιαστικός μου να με βρει και από εδώ ξεκινά ο δεύτερος πόνος μου. Είμαστε αρραβωνιασμένοι 6 χρόνια και μένουμε στα πατρικά μας. Δεν είμαστε από τα ίδια μέρη και είμαστε άνεργοι. Μου στάθηκε ήταν δίπλα μου, αλλά όταν έφυγε πίσω στη πόλη του, έχει αλλάξει τελείως συμπεριφορά. Ενώ ξέρει ότι πονάω και γνωρίζει ότι είμαι ευαίσθητη με πλήγωσε τρεις φορές από το τηλέφωνο. Τη πρώτη φορά μου είπε πως έκανε το χαμάλη εδώ σε εμάς με τη μαμά μου. Επειδή βοήθησε στα ψώνια και στο μαγείρεμα, αφού κλαίγαμε με τη μαμά μου για την απώλεια του πατέρα μου και ήμασταν σε ακινησία. Μόνος του προσφέρθηκε και η μαμά μου του έδωσε κιόλας κάποια χρήματα. Δεν αντέδρασα αλλά με πλήγωσε και η μαμά μου νευρίασε με αυτό που είπε ''χαμάλη''. Με έβαλε σε δύσκολη θέση και προσπάθησα να γεφυρώσω τη κατάσταση μιας και δεν είχαν αρχικά καλές σχέσεις. Τη δεύτερη φορά μου το έκλεισε κατάμουτρα λέγοντάς μου’’ Δεν είσαι η πρώτη ούτε η τελευταία που χάνεις το μπαμπά σου, δεν μας παρατάς’’! Το κατάπια και αυτό παρότι ζήτησα εξηγήσεις και είπε πως ήταν από τον ύπνο. Ακολούθησε ένα μικρό διάστημα που ήταν πολύ υποστηρικτικός, στοργικός, βρήκε πριν λίγες μέρες δουλειά, αλλά τη Μ. εβδομάδα ενώ του άνοιγα πάλι τη καρδιά μου, μου είπε με απαίσιο ύφος χωρίς να συμβαίνει κάτι ‘’ Θα αυτοκτονήσετε κιόλας , πεινάτε’’; ''Η μαμά μου ξέρεις είχε καρκίνο''. Τότε δεν άντεξα και του φώναξα πως δεν ξέρει τι σημαίνει να είναι ο πατέρας σου στο χώμα και του το έκλεισα εγώ πλέον κατάμουτρα με φωνές γιατί χλεύαζε μέχρι και την ανάσα μου που πονούσα. Και συγκεκριμένα του είπα‘’ άντε παράτα μας ρε’’. Δεν μετάνιωσα να σας πω γιατί δεν σέβεται το πένθος μου. Η μαμά μου είναι έξω φρενών μαζί του και δεν τον θέλει πια. Έσπασε κάτι μέσα μου και τον θεωρώ αχάριστο. Εδώ και μια βδομάδα δεν έστειλε ούτε μήνυμα να επανορθώσει. Του έστειλα εγώ του τα έψαλα και του είπα να χωρίσουμε. Ούτε απάντησε. Είμαι νευριασμένη, απογοητευμένη γιατί αυτός ο άνθρωπος που ήμουν μαζί του τόσα χρόνια με πλήγωσε ενώ ξέρει ότι πονάω για το μπαμπά μου και μάλιστα ξαφνικά χωρίς λόγο με διέλυσε. Έχασα τα χρόνια μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη, του δόθηκα ψυχή και σώμα και νιώθω σαν να τον μισώ. Πιστεύω ότι ήθελε να χωρίσουμε και με τσίγλισε για να φύγω πρώτη εγώ να μη πάρει την ενοχή. Δεν είναι εργατικός όσο πρέπει για να σπάσουμε την απόσταση και την ανεργία αλλά τότε γιατί μου έλεγε για το μέλλον μας και ότι θα πάμε στο χώρο μας; Μου έδινε ελπίδες και δέθηκα μαζί του. Γιατί με αρραβωνιάστηκε τότε; Έδινα και έπαιρνα αγάπη και τώρα πονώ διπλά. Η μαμά μου λέει ότι είναι τεμπέλης και φοβάται τη δέσμευση, όλο τον κατηγορεί. Όταν βρει κάπου δουλειά μετά από λίγο φεύγει. Τσακώνεται γρήγορα με τους άλλους. Μπορείτε να μου πείτε που οφείλεται αυτή η αλλόκοτη συμπεριφορά με εμένα και η απομάκρυνση; Δεν έχει ανδρισμό για μένα πλέον ούτε ανθρωπιά. Τι να κάνω; Αν με αγαπούσε πραγματικά γιατί τώρα μου φέρεται έτσι; Τα μάτια μου ανοίχτηκαν με το θάνατο του μπαμπά μου. Είδα το πραγματικό του πρόσωπο. Αλλά γιατί; Κόπιασα τόσο για αυτή τη σχέση και αυτός τα γκρέμισε όλα μέσα μου και εξαφανίστηκε κιόλας! Είναι διπρόσωπος; Τι συμβαίνει; Δώστε μου μια εξήγηση παρακαλώ. Πονάω για το μπαμπά μου και σκάω ταυτόχρονα από τα νεύρα μου μαζί του! Πάντα του έλεγα να βρει μια δουλειά, να είμαστε μαζί, να νοικιάσουμε, να ανέβω εγώ στη πόλη του και να βρω και γω δουλειά! Μια καλά μια άσχημα στη σχέση. Να σημειώσω πως έχει εμμονή με τις γάτες και έχει πολλές μέσα στο σπίτι του. Τις συντηρούν οι οικείοι του γιατί δεν δουλεύει. Αγχώνεται μη πάθουν κάτι για το παραμικρό και πριν κάποιο καιρό έπαιρνε αντικαταθλιπτικά όπου τα έκοψε. Εγώ πάντα δίπλα του και κερί αναμμένο. του Έχει αλλόκοτο, επιπόλαιο , χαρακτήρα και το βλέπω τώρα. Δεν ήταν έτσι αρχικά. Η μαμά μου, μου λέει πως βολεύτηκε στο σπίτι του μιας και τα έχει έτοιμα και δεν είναι για οικογένεια. Εμένα άλλα μου έχει δείξει τόσα χρόνια. Απορώ αν με αγάπησε ποτέ και γιατί με πληγώνει τώρα που έχω πένθος. Διαφωτίστε με! Σαν να έχει δυο εαυτούς.
