Πανεπιστήμιο

Κι ο Παναγιώτης καλός είναι ενίοτε!!!
:D:D:D:D:D

Καλώς ήρθες lllogan !!! :)


να ρωτήσω... σε τι φάση είσαι τώρα;
Επίσης, ο σύντροφός σου σε βοηθάει καθόλου;

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα TC!:)

Τώρα είμαι στη φάση που είμαι σχεδόν κάθε Σεπτέμβριο/Οκτώβρη, δηλαδή, πάω/δεν πάω στο πανεπιστήμιο, πιάνω/δεν πιάνω άλλη δουλειά άσχετη από το πανεπιστήμιο, θέλω να ξεπεράσω το άγχος μου/στα κομμάτια να πάνε όλα κτλ... Κυρίως ζω στην αρνητική/αγχώδη πλευρά της ζωής αυτό τον καιρό με κάποιες (λίγες δυστυχώς) σκέψεις-ηλιαχτίδες ηρεμίας/κανονικότητας/αισιοδοξίας!

Η βοήθεια του συντρόφου μου είναι ότι είναι μαζί μου!:) Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο χειρότερα μπορεί να ήμουν χωρίς να ήταν αυτός δίπλα μου! Ένας άνθρωπος βρε παιδί μου που μπορείς να του πεις τα πάντα χωρίς να σε παρεξηγεί ιδιαίτερα, κάποιος που μπορείς να του μιλήσεις ελεύθερα χωρίς αυτός ο κάποιος να είναι ο τοίχος!

Αλλά θα ήθελα περισσότερα από αυτά που έχω για μένα, για εκείνον, στιγμές έξω από το σπίτι που δεν θα καθορίζονται από άγχος, να κινούμαι και να φέρομαι σύμφωνα με την θέλησή μου, να μπορώ επιτέλους να έχω όνειρα-στόχους-σκοπούς! Ολοκάθαρα όνειρα, όχι στιγμές ονείρων όταν τα σύννεφα του φόβου για κάποιο λόγο αραιώνουν για λίγο!

Βασικά θέλεις να τελειώσεις τη Σχολή σου;

Δεν μπορώ να απαντήσω με ένα ναι ή ένα όχι. Πιστεύω πως αν δεν ήμουν σε αυτή την κατάσταση οι στόχοι μου θα ήταν πιο ευδιάκριτοι. Κάθε Σεπτέμβριος είναι μία ευκαιρία για μία νέα αρχή για μένα, όσο και μία ακόμα γραμμή στο βιβλίο με τις αποτυχίες μου. Και πιστεύω ότι όσο περισσότερο γεμίζει το βιβλίο με τις αποτυχίες, τόσο περισσότερο δύσκολο είναι να σπάσει αυτός ο κύκλος! Αυτό που μου λείπει είναι να μπω σε μία ρουτίνα φυσιολογικού ανθρώπου! Όταν πήγαινα σχολείο ακόμα, στο τέλος των διακοπών του καλοκαιριού ή ενός σαββατοκύριακου ο πατέρας μου έλεγε \"Και τώρα τα κεφάλια μέσα\". Εγώ θύμωνα πολύ με αυτά του τα λόγια, γιατί με έβγαζε με άσχημο τρόπο από το διάλλειμα από την ρουτίνα του διαβάσματος και του σχολείου. Αυτή την στιγμή θα ήθελα πάρα πολυ να βουτήξω το κεφάλι μέσα...

λογκαν ψαξε λιγο το φορουμ αν δεν το εχεις ηδη κανει,εχει πολυ ωραια θεματα σχετικα με αυτα που σε απασχολουν.ισως βοηθηθεις

Είναι σαν τη Δευτέρα για τις δίαιτες...

Έτσι θα καταλήξει να σε αγχώνει ο Σεπτέμβριος, έχεις - δεν έχεις βάλει κάτι για τοτε!!!

Μια ιδέα! Διάλεξε ένα μάθημα από αυτά που χρωστάς, που μπορεί και να σε ενδιαφέρει ενδεχομένως, και μια άσχετη μέρα πάρε το βιβλίο και ξεκίνα να διαβάζεις. Χωρίς να πεις για πότε το διαβάζεις. Δες πώς θα σε πάει. Κι αν τυχόν το διαβάσεις καλά, μπορεί και να πας για πλάκα να δώσεις εξετάσεις! Πού ξες; Μπορεί έτσι να μπεις σε έναν άλλο δρόμο!

Kαλησπέρα llogan! Καλωσήρθες στο forum.
Κι εγώ συμπάσχων είμαι φοιτητής στη σχολή πολιτικών μηχανικών στην αθήνα επί 13 χρόνια :( (ντρέπομαι και μόνο που το λέω). Το καλό είναι οτι χρωστάω 4 μαθήματα αλλά έχω 4 χρόνια να περάσω μάθημα!! Σε ποιά σχολή είσαι??

Γειά σου φίλε Λόγκαν καλωσηρθες. Σε καταλαβαινω απολυτα. Εβγαλα τη σχολη μου με τα χιλια ζορια και πολλες φορες με ειχε πιασει κριση στη σχολή και ειχα γινει μουσκεμα. Ηταν ενα μαρτυριο που ευτυχως τελειωσε. Λογω του προβληματος μου δεν μπορω να κανω καποιο μεταπτυχιακο που θα το ηθελα - εχω απομονωθει τα τελευταια χρονια ζω με τους δικους μου χωρις φίλους και παρεες... Απτο στρατο εχω αναβολη και μαλλον τον ερχομενο Μαι θα ζητησω απαλλαγή δεν μπορω να πάω. Εσυ μπραβο που καταφερες και πηγες και τελειωσες δειχνει μεγαλη δυναμη αυτο εγω δεν θα μπορουσα να το κανω για παραδειγμα. ΜΠΡΑΒΟ. Δεν εχω να σου δωσω παρα μια μονο συμβουλη και φυσικα ΔΕΝ εχω την απαιτηση να την ακολουθησεις αφου και εγω μεχρι στιγμης δεν εχω βρει το θαρρος να το κανω... Αλλα κατανοω οτι ειναι κατι που μπορει να σε βοηθησει οπως και μένα. Θα σου συστηνα λοιπόν Ομαδικη ψυχοθεραπεια. Ειναι οτι καλυτερο για τις περιπτωσεις μας. Εγω επαναλαμβανω δεν εχω βρει το κουραγιο να πάω και με πιεζουν οι δικοι μου τελευταια να το τολμησω γιατι αλλιως δεν κανουμε τιποτα. Δεν ξερω αν θα βρω τη δυναμη να παω φοβαμαι μη με πιασει εκει σε ολους καμια κριση. Αν εσυ μπορεις να το κανεις θα στο συστηνα 100% πιστευω για την περιπτωση σου ενδυκνυται. Φαρμακευτικη αγωγη παιρνεις? Ισως σε βοηθούσε μην εισαι αρνητικος εγω ειδα βελτιωση με τα φάρμακα.

winston να πηγαινες σε μια ομαδικη θεραπεια 5 ατομων και κατα τη διαρκεια της θεραπειας παθαινε ενα ατομο κριση τι θα σκεφτοσουν για αυτο το ατομο;(μετα απο τις εμπειριες που εχεις πανω στο συγκεκριμενο θεμα).

Winston είχα πάει κι εγώ για ομαδική ψυχοθεραπεία σε ένα κέντρο στο Νέο Ψυχικό αλλά τελικά δεν την ακολούθησα ... Συζήτησα όμως με την ψυχολόγο του κέντρου οι δυό μας και μπορώ να πώ οτι οι όποιοι φόβοι είχα μειώθηκαν όταν συζητήσαμε και μου εξήγησε τί γίνεται...
Μπορείς να πάς σε ένα κέντρο για να σε ενημερώσουν και να τους πείς τί φοβάσαι κι ασ μην ακολουθήσεις μετά .... Μπορεί να σε βοηθήσει να το ξεφοβηθείς

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
winston να πηγαινες σε μια ομαδικη θεραπεια 5 ατομων και κατα τη διαρκεια της θεραπειας παθαινε ενα ατομο κριση τι θα σκεφτοσουν για αυτο το ατομο;(μετα απο τις εμπειριες που εχεις πανω στο συγκεκριμενο θεμα).

---

Δεν θα σκεφτομουν κατι αρνητικό για αυτον ισα ισα θα κοιτουσα να τον βοηθήσω, αλλα αν το παθω εγω μου εχει κολλησει οτι θα γινω ρεζιλι.

ρεζιλι σε αλλα 4 ατομα που εχουν και εκεινοι κρισεις και φοβουνται ολοι το ιδιο πραγμα με σενα;σαν να λεμε θα παω ξυπολητος σε συνεντευξη ξυπολητων και φοβαμαι μη δουν οι αλλοι πως δεν φοραω παπουτσια.

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
ρεζιλι σε αλλα 4 ατομα που εχουν και εκεινοι κρισεις και φοβουνται ολοι το ιδιο πραγμα με σενα;σαν να λεμε θα παω ξυπολητος σε συνεντευξη ξυπολητων και φοβαμαι μη δουν οι αλλοι πως δεν φοραω παπουτσια.

---

Σε μια ομαδα δεν εχουν ολοι ακριβως το ιδιο προβλημα αλλα ακομα και ετσι να ειναι αυτο ειναι που αισθανομαι και δεν μπορω να το αλλαξω οσο και αν προσπαθησω. Κατανοω με τη λογικη οτι εχεις δικιο αλλα στη πραξη κολλαω. :(

καταλαβαινω οπως καταλαβαινεις και εσυ πως ειναι στο χερι σου.μια αποφαση σου ειναι και τιποτα παραπανω

Γεια σας Εμπευστή, GreenPeoyte και Winston_man!

Greenpeoyte, δεν θα πω σε ποια σχολή είμαι! Συγνώμη αλλά είμαι λίγο παρανοικός!

Winston_man αυτός ο ιδρώτας δεν παίζεται! Από ιδρωμένες μασχάλες μέχρι κατακλυσμιαία ποτάμια στο μέτωπο, στο στήθος, στην πλάτη, στον πισινό! Μιλάμε για πολύ ροή! Όλα αυτά βέβαια στο εξωτερικό! Στο εσωτερικό η απόλυτη καφρίλα του πιο ηλίθιου και πιο φοβερού φόβου, σαν να ζεις μέσα στο Blair Witch Project. Όλα αυτά βέβαια στο μέρος που το έχω συνδέσει με τις χειρότερες φρίκες μου, δηλαδή τη σχολή.

Συνήθως είναι λίγος ιδρώτας, άντε κάποιες σταγόνες στο μέτωπο το πολύ πολύ, συνοδευόμενος από το δυσάρεστο αίσθημα \"γαμώτο ιδρώνω, το καταλαβαίνουν άραγε? με θεωρούν ούφο\" κτλ...

Έχω πάρει αρκετά πράγματα όσον αφορά τον χημικό τομέα, ξεκίνησα από βαριές (haldol-αλοπεριδόλη-αντιψυχωτικό) καταστάσεις-μυαλά σπαγγέτι-ζωντανοί νεκροί και έτσι (λάθος διάγνωση ενός πολύ τρελού ψυχιάτρου) και πέρασα από anafranil, xanax, seroquel και τουλάχιστον άλλες 6 μάρκες αντικαταθλιπτικών, περνώντας από καταστάσεις μανίας (να κάνω slide στον ιμάντα που μετέφερε τους δίσκους στην λέσχη της σχολής με τουλάχιστον 100 άτομα να με κοιτάζουν! λολ) σε πιο ήπια πράγματα. Τα έχω σταματήσει εδώ και δύο χρόνια και νομίζω ότι είμαι καλά και χωρίς αυτά.

Έκανα ψυχανάλυση 4 χρόνια που νομίζω με βοήθησε, σταμάτησα για να πάω στο στρατό και τώρα...

Πήρα τηλέφωνο προχθές μία ψυχολόγο που έχει ομάδες ψυχοθεραπείας, μου είπε ότι πρέπει να με περάσει από τουλάχιστον τρίμηνη ατομική θεραπεία για να εγκρίνει ότι μπορώ να εισαχθώ σε κάποια ομάδα. Φυσικά ξενέρωσα άγρια. Σήμερα σκεφτόμουν να πάρω τηλέφωνο στο κέντρο υποστήριξης του πανεπιστημίου να ρωτήσω για ομάδες αλλά δίστασα στο τέλος.

Αυτά προς το παρόν. Με τον φίλο μου είπαμε να πάμε την Δευτέρα μαζί στο πανεπιστήμιο, έστω και για λίγο, να δούμε πως θα αισθάνομαι. Ίδωμεν!

lllogan μου χουν αλλάξει το nick πολλές φορές αλλά PEOyte πρώτη φορά!! :))))
Τελικά αυτό το nick έχει πολλές δυνατότητες.... :)