Βοήθειααααα

Παιδιά καλησπέρα.χρειαζομαι την βοήθεια σας.Ειμαι 16 χρόνων και όλα ξεκίνησαν απο ένα λάιβ που είχα πάει να ακούσω το αγαπημένο μου συγκρότημα.Εκει δεν ξέρω τι ακριβώς έπαθα αλλα είχα τάση για εμετό και φοβόμουν πως θα κάνω εμετό μπροστά στον κόσμο(έκανα τελικά αλλα μετά το λάιβ).οι επόμενες 2-3 μέρες κύλισαν ήρεμα μέχρι που μια μέρα στο σχολείο μου μπαίνει η σκέψη πως θα κάνω εμετό.ετσι όταν πηγαίνοντας σπίτι απο το άγχος έκανα εμετό πολλές φορές εμετό.πηγα στο νοσοκομείο και εκεί μου είπαν πως έχω γαστρεντερίτιδα(μ@@@ιες ήξερα πως προέρχεται απο το άγχος αλλα δεν ήξερα τι να πω στους δικούς μου).μετα απο 2 μέρες ηρέμησα λίγο αλλα πλέον συνέχεια καταπίνω και νιώθω ότι ξεραίνεται ο λαϊμος μου και συνέχεια πρέπει να μασάω μια τσίχλα η να πίνω νερό.φοβαμαι πολύ σκέφτομαι πως θα κλειδωθω σπίτι απο αυτήν την φοβία γιατί θα φοβάμαι να βγαίνω έξω μην το παθω πάλι,μετα αγχώνομαι γιατί σκέφτομαι πως θα το έχω μια ζωή αυτο και δεν θα μπορώ να ειμαι όπως πριν ένα φυσιολογικό παιδί.Θελω πίσω την παλιά και ήρεμη ζωή μου δεν το αντέχω αλλο .

Αδερφε υπαρχουν φαρμακα για να μην κανεισ εμετο μεχρι να ηρεμησεισ εισαι μικροσ για ψυχιατρικα φαρμακα μην παρεισ εχει καταστασεισ η ζωη πολυ χειροτερεσ απο αυτο που σου συμβαινει

Όσο δεν βρίσκεις τρόπο να καταπολεμησεις το άγχος έτσι θα είναι. Το έχω περάσει σε εξεταστικές περιόδους και ξέρω πόσο απαίσιο είναι από όλες τις πλευρές του. Πρέπει να ηρεμήσεις και να βρεις τι ακριβώς σου προκαλεί όλο αυτό το πράγμα. Είναι πολύ άσχημο και το έχω περάσει οπότε μπορώ να μπω στη θέση σου. Εμένα με βοηθούσε αυτό που λες με τη Τσίχλα. 9/10 φορές όταν μου έρχονταν η τάση αυτή για εμετό κατάφερνα μασώντας τσίχλα να μην κάνω. Καλό θα ήταν πάντως λόγω της ηλικίας και αν έχεις και καλή σχέση με τους γονείς σου να πεις κάτι.. Ίσως βοηθήσει το ενδιαφέρον που σου δείξουν. Πες τους τι σε πιέζει και τι σου έχει συμβεί.

Νομίζω πως ειναι φοβία αλλα οχι στον εμετό δεν φοβάμαι τον εμετό αλλα δεν ξέρω εχει κολλήσει το μυαλό μου και καθε φορά που βγαίνω έξω αν δεν μασάω η αν δεν πίνω κατι νιώθω να ξεραίνεται ο λαιμός μου και καταπίνω συνέχεια και μετα αγχονομαι κατευθείαν.οταν ξεχνιέμαι όμως μου περνάει για λίγο

Quote:

---

Originally Posted by disillusioned

Όσο δεν βρίσκεις τρόπο να καταπολεμησεις το άγχος έτσι θα είναι. Το έχω περάσει σε εξεταστικές περιόδους και ξέρω πόσο απαίσιο είναι από όλες τις πλευρές του. Πρέπει να ηρεμήσεις και να βρεις τι ακριβώς σου προκαλεί όλο αυτό το πράγμα. Είναι πολύ άσχημο και το έχω περάσει οπότε μπορώ να μπω στη θέση σου. Εμένα με βοηθούσε αυτό που λες με τη Τσίχλα. 9/10 φορές όταν μου έρχονταν η τάση αυτή για εμετό κατάφερνα μασώντας τσίχλα να μην κάνω. Καλό θα ήταν πάντως λόγω της ηλικίας και αν έχεις και καλή σχέση με τους γονείς σου να πεις κάτι.. Ίσως βοηθήσει το ενδιαφέρον που σου δείξουν. Πες τους τι σε πιέζει και τι σου έχει συμβεί.

---

Μα ολη μέρα σκέφτομαι αυτο το πράγμα.ολο άγχος για το αν θα φύγει αυτο το πράγμα επίσης αρχίζω κ εξετάσεις και δεν μπορώ να διαβάσω.οταν βγαίνω με το ζόρι έχω πάντα 3-4 τσίχλες μαζί μου και οταν τις μασάω ειμαι σαν να μην έχω τπτ και ειμαι ήρεμος.να πω πως ειμαι ένα πολύ κοινωνικό παιδί και ήμουν σχεδόν καθε μέρα ολη μέρα έξω

Ιδψχ είναι.... Δηλαδή φοβάσαι να μην πάθεις κάτι και το παθαίνεις... Καλύτερα να ζητήσεις βοήθεια από ένα ψυχοθεραπευτη...

Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App

ισως δε σ αρεσει το νερο και οταν το πινεις γινεσαι χειροτερα

Δεν παίζει κάτι με το νερό. Απλά αν είσαι σε τέτοια φάση και πίνεις υγρά γίνεται χειρότερο. Ειδικά οι χυμοί θυμάμαι με πειραζαν περισσότερο. Και κάποιες φορές τα αναψυκτικά.

Καλησπέρα.

Προσπάθησε όσο είναι νωρίς, να το καταπολεμήσεις με τις σκέψεις ή να επισκεφτείς κάποιο ψυχολόγο. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, μην προσπαθήσεις να πάρεις ψυχικά φάρμακα. Εκτός του ότι είναι νωρίς, είναι κάτι αντικειμενικά ασήμαντο μπροστά σε άλλες καταστάσεις. Κατανοώ το άγχος σου, απλώς πρόσεχε μη σε κατακτήσει αυτό..

(Σου μιλάει κάποιος με πολύυυυυυ άγχος) :)

Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας������.Δεν νομίζω πως έχω φοβία με τον εμετό απλά με εχει αγχώσει η ολη φάση.με το που βγαίνω απο το σπίτι(αν και απο χθες το παθαίνω και μέσα στο σπίτι) αρχίζω ολη την ώρα λεω τωρα θα ξεραθεί το στόμα μου και ο λαιμός μου και θα κάνω εμετό και μετα σκέφτομαι τα χειρότερα και στην τελική το προκαλώ εγω αν και δεν κάνω εμετό στην τελική η έστω πολύ σπάνια και ξέρω ότι όλο αυτο ειναι κατασκεύασμα του μυαλό μου αλλα δεν μπορώ να το αποβάλλω ίσως το πέρασμα του χρόνου βοηθήσει δεν ξέρω τι να πω

Quote:

---

Originally Posted by Logic

Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας������.Δεν νομίζω πως έχω φοβία με τον εμετό απλά με εχει αγχώσει η ολη φάση.με το που βγαίνω απο το σπίτι(αν και απο χθες το παθαίνω και μέσα στο σπίτι) αρχίζω ολη την ώρα λεω τωρα θα ξεραθεί το στόμα μου και ο λαιμός μου και θα κάνω εμετό και μετα σκέφτομαι τα χειρότερα και στην τελική το προκαλώ εγω αν και δεν κάνω εμετό στην τελική η έστω πολύ σπάνια και ξέρω ότι όλο αυτο ειναι κατασκεύασμα του μυαλό μου αλλα δεν μπορώ να το αποβάλλω ίσως το πέρασμα του χρόνου βοηθήσει δεν ξέρω τι να πω

---

Ηρέμησε. Όλα θα πάνε καλά. Σκέψου ήρεμα και λογικά. Από εκεί που ήσουν μια χαρά μην το αφήσεις να σου δημιουργήσει θέματα. Όλα θα πάνε καλά. Αν νιώθεις τόσο χάλια, πιες ένα ρόφημα τσαγιού για να χαλαρώσεις και επισκέψου ένα ψυχολόγο! ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!

Μα δεν ξέρω τι να πω και στους δικούς μου με βλέπουν που ειμαι ετσι αν και προσπαθώ να μην τους το πολυδειχνω και με ρωτάνε τι εχεις;δεν ξέρω τι να τους πω μου ειναι πολύ δύσκολο γιατί ειναι πολύ περίεργο όλο αυτο

δεν απαντησες αν σ αρεσει το νερο ομως

Τι εννοείς φίλε;Δεν παίζει κανένα ρόλο το νερό

μπορει να μη σ αρεσει το νερο και επειδη δε θες να το πιεις το κανεις εμετο

Οχι ειναι καθαρά ψυχολογικό το δημιουργώ εγω ο ίδιος και ενώ το ξέρω δεν μπορώ να το αποτρέψω

χθες το βράδι ήμουν πολύ άσχημα εκανα τις χειρότερες σκέψεις και δεν μπορούσα να κοιμηθώ εκανα και εμετό.εχω κουραστεί πολύ δεν αντέχω αλλο.πεφτω για ύπνο και λεω μακάρι να μην έχω τίποτα αύριο,κι αν ειμαι το ίδιο εύχομαι να μην ξυπνήσω καθόλου

Όταν λες θα κάνω εμετό, αμέσως να λες ΔΕΝ θα κάνω εμετό. Κι αν νοιώθεις ότι ξεραίνεται το στόμα σου να λες δεν είναι τίποτα. Κι όταν αυτές οι σκέψεις γίνονται έντονες, μέτρα από μέσα σου ανάποδα από το 100, πάρε βαθιές ανάσες και απασχόλησε το μυαλό σου με κάτι άλλο.

Κουραστικά πολύ αλήθεια

Μόνος σου είπες τη σωστή λέξη....φοβάμαι μήπως κανω εμετό μπροστά σε κόσμο....γιατί το φοβάσαι αυτό? Σε ολο τον κόσμο δε θα μπορούσε να τύχει να έχει τάσεις προς εμετό μπροστά σε κόσμο? Αυτό που έπαθες είναι μια διαταραχή της ιδέας. Το προκαλεί το μυαλό σου χωρίς τη θέληση σου γιατί εκείνη τη στιγμή που σου συνέβη ένιωσες πολύ άσχημα και φοβήθηκες. Δυστυχώς το ίδιο έπαθα και εγώ πριν 4 χρόνια (και δεν έχει να κάνει με την ηλικία γιατι εγώ ήμουν 40 τότε) αλλα με το πόσο φοβηθήκαμε ή αγχωθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Εγώ επίσης δεν πήγα αμέσως σε ψυχολόγο, προσπάθησα να το λύσω με χάπια και δε λύθηκε. Οπότε σα μαμά σου σε συμβουλεύω να μιλήσεις αμέσως στους γονείς σου και να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο εστω και μέσω του δημαρχείου σας, σίγουρα θα δεις κάποιον. Μή το αφήσεις γιατί δυστυχώς το μυαλό θα το δυναμώνει και θα βρίσκει και άλλα μερη να στο κάνει...εσύ ειπες οτι το παθαίνεις και στο σπίτι τώρα.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι? Μήπως γίνεις ρεζίλι στον κόσμο? Εγώ αυτό φοβόμουν. και από τότε που άρχισα να το εξομολογούμαι στους φίλους μου πρώτα, εβλεπα οτι το νικούσα. Και γιατί να φοβάσαι τον κόσμο? Νομίζεις οτι θα ασχοληθούν μαζί σου και θα σε κακοχαρακτηρίσουν? Λάθος νομίζεις. Ολοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα...Πες το στη μητέρα σου πρώτα, μη το αφήνεις... θα δεις οτι τωρα το καλοκαίρι που θα τελειώσει το σχολείο και θα βγαίνεις έξω σιγά σιγά θα σου περάσει...

Quote:

---

Originally Posted by Anna137

Μόνος σου είπες τη σωστή λέξη....φοβάμαι μήπως κανω εμετό μπροστά σε κόσμο....γιατί το φοβάσαι αυτό? Σε ολο τον κόσμο δε θα μπορούσε να τύχει να έχει τάσεις προς εμετό μπροστά σε κόσμο? Αυτό που έπαθες είναι μια διαταραχή της ιδέας. Το προκαλεί το μυαλό σου χωρίς τη θέληση σου γιατί εκείνη τη στιγμή που σου συνέβη ένιωσες πολύ άσχημα και φοβήθηκες. Δυστυχώς το ίδιο έπαθα και εγώ πριν 4 χρόνια (και δεν έχει να κάνει με την ηλικία γιατι εγώ ήμουν 40 τότε) αλλα με το πόσο φοβηθήκαμε ή αγχωθήκαμε εκείνη τη στιγμή. Εγώ επίσης δεν πήγα αμέσως σε ψυχολόγο, προσπάθησα να το λύσω με χάπια και δε λύθηκε. Οπότε σα μαμά σου σε συμβουλεύω να μιλήσεις αμέσως στους γονείς σου και να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο εστω και μέσω του δημαρχείου σας, σίγουρα θα δεις κάποιον. Μή το αφήσεις γιατί δυστυχώς το μυαλό θα το δυναμώνει και θα βρίσκει και άλλα μερη να στο κάνει...εσύ ειπες οτι το παθαίνεις και στο σπίτι τώρα.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι? Μήπως γίνεις ρεζίλι στον κόσμο? Εγώ αυτό φοβόμουν. και από τότε που άρχισα να το εξομολογούμαι στους φίλους μου πρώτα, εβλεπα οτι το νικούσα. Και γιατί να φοβάσαι τον κόσμο? Νομίζεις οτι θα ασχοληθούν μαζί σου και θα σε κακοχαρακτηρίσουν? Λάθος νομίζεις. Ολοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα...Πες το στη μητέρα σου πρώτα, μη το αφήνεις... θα δεις οτι τωρα το καλοκαίρι που θα τελειώσει το σχολείο και θα βγαίνεις έξω σιγά σιγά θα σου περάσει...

---

Σε ευχαριστώ πολύ ������.δεν νομίζω να φοβάμαι το τι θα πουν οι άλλοι απλά εχει κολλήσει εκεί το μυαλό μου απο εκείνη την στιγμή και μετα έρχονται και άλλες σκέψεις πάνω σε αυτο όπως ότι θα κάνω συνέχεια εμετούς και θα χάσω πολλά κιλά,η ότι θα με ακολουθεί αυτο μια ζωή ,και ότι δεν θα μπορέσω να θεραπευτώ.τωρα το πρωί που βγήκα μια βόλτα με τους φίλους μου στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένος και σκεφτόμουν να φύγω σπίτι έκατσα με το ζόρι και μετα απο λίγο ξεχάστηκα και ήμουν μια χαρά.

Προβληματακι ειναι αλλα μπορεισ να το κανεισ προβλημα η να το λυσεισ εισαι μικροσ ακομα για προβληματα λυστο να περασεισ καλα μεχρι τα τριαντα κ μετα θα πασ σε γιατρο

μπορει να φαίνεται προβληματάκι αλλα για μενα δεν ειναι.δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω

Quote:

---

Originally Posted by Logic

Σε ευχαριστώ πολύ ������.δεν νομίζω να φοβάμαι το τι θα πουν οι άλλοι απλά εχει κολλήσει εκεί το μυαλό μου απο εκείνη την στιγμή και μετα έρχονται και άλλες σκέψεις πάνω σε αυτο όπως ότι θα κάνω συνέχεια εμετούς και θα χάσω πολλά κιλά,η ότι θα με ακολουθεί αυτο μια ζωή ,και ότι δεν θα μπορέσω να θεραπευτώ.τωρα το πρωί που βγήκα μια βόλτα με τους φίλους μου στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένος και σκεφτόμουν να φύγω σπίτι έκατσα με το ζόρι και μετα απο λίγο ξεχάστηκα και ήμουν μια χαρά.

---

Ωραία!! Ειδες που όταν ξεχνιέσαι σου περνάει μετά? Γι αυτό σου λέω, πες το στους γονείς σου, να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Οι γονείς σου θα έχουν ταμείο, να πας δωρεάν, δεν είναι καθόλου ντροπή. Μη βασανίζεσαι μόνος σου. Οπως κλείδωσε το μυαλό σου, ο ψυχολόγος θα σου το ξεκλειδώσει. Ασε που θα σου μάθει ένα σωρό τρόπους να βγάλεις μεγαλύτερη δύναμη απ αυτή που νομίζεις οτι έχεις και θα σε κάνει πιο δυνατό γενικά. Επίσης να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου συχνά. Τώρα θα μου πεις έχετε εξετάσεις σε λιγο... δε πειράζει. Προσπάθησε να συνδιάσεις το βγαίνω έξω...με το ξεχνιέμαι κ είμαι μια χαρά... για αρχή και θα σου περάσει... πες το στους γονείς σου σήμερα κιολας.

Quote:

---

Originally Posted by Anna137

Ωραία!! Ειδες που όταν ξεχνιέσαι σου περνάει μετά? Γι αυτό σου λέω, πες το στους γονείς σου, να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Οι γονείς σου θα έχουν ταμείο, να πας δωρεάν, δεν είναι καθόλου ντροπή. Μη βασανίζεσαι μόνος σου. Οπως κλείδωσε το μυαλό σου, ο ψυχολόγος θα σου το ξεκλειδώσει. Ασε που θα σου μάθει ένα σωρό τρόπους να βγάλεις μεγαλύτερη δύναμη απ αυτή που νομίζεις οτι έχεις και θα σε κάνει πιο δυνατό γενικά. Επίσης να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου συχνά. Τώρα θα μου πεις έχετε εξετάσεις σε λιγο... δε πειράζει. Προσπάθησε να συνδιάσεις το βγαίνω έξω...με το ξεχνιέμαι κ είμαι μια χαρά... για αρχή και θα σου περάσει... πες το στους γονείς σου σήμερα κιολας.

---

Με βοηθάς πολύ σε ευχαριστώ.εσυ το ξεπέρασες και αν ναι πως;επίσης αυτο το πράγμα δεν με αφήνει κ να διαβάσω

Quote:

---

Originally Posted by Logic

Με βοηθάς πολύ σε ευχαριστώ.εσυ το ξεπέρασες και αν ναι πως;επίσης αυτο το πράγμα δεν με αφήνει κ να διαβάσω

---

θέλω πολύ να σε βοηθήσω και επειδή είσαι μικρότερος απ την κόρη μου που είναι 18 σε νιώθω σαν παιδί μου. Οχι δεν το έχω ξεπεράσει τελείως. Αλλά εγώ έκανα τη βλακεία και δεν προσπάθησα οταν μ έπιασε να βρω ενα καλό ψυχολόγο και να πάω να με βοηθήσει. Βλεπεις ήταν και καλοκαίρι τότε πήγα διακοπές και το ξέχασα. Το χειμώνα μου ξαναήρθε...και πάει έτσι τα τελευταία 3 χρόνια. Βέβαια το δικό μου, είναι επίσης περίεργο...πχ οταν βγαίνω για καφέ ή κάθομαι χαλαρά και μιλάω με φίλους ή γνωστούς μετά απο λίγο αυθυποβάλομαι να τσιτωθώ...με πιάνει κάτι σαν υπερένταση. Οταν δουλεύω και το μυαλό ειναι απασχολημένο να πουλήσει σε πελάτες δε με πιάνει. Και βέβαια και εγώ είμαι κοινωνικό άτομο και αυτό ειναι το περίεργο. Αλλά την πρώτη φορά που μου συνέβη πριν 4 χρόνια στην πάρέα μου στο νησί ήταν τόσο έντονο το άγχος που το μυαλό μου το τσίμπησε και το κλείδωσε οπως λες και εσύ. Και απο τότε οχι συνέχεια αλλά συχνά με πιάνει αυτό το πράγμα. Μετά απο καιρό λοιπόν παρατήρησα ότι όταν το εξομολογούμαι στους φίλους μου μετά μου περνάει. Είπα και εγώ λοιπόν να το λέω και δε με ενδιαφέρει αν θα με περάσουν για τρελή ή όχι...βέβαια δε γίνεται να το λες σε όλους, αλλά οι φίλοι σου που σε ξέρουν μπορούν να το ξέρουν και ο καθένας αφου σε αγαπάει θα σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Οπότε ναι μπορώ να πω οτι τώρα δε το φοβάμαι και ούτε με αγχώνει τόσο όσο παλιά. Βέβαια σου ξαναλέω, εγώ έκανα τη βλακεία και δεν βρήκα αμέσως ένα καλό ψυχολόγο. Αν τον έβρισκα στον πρώτο μήνα και του το έλεγα δε θα γινόταν καθόλου πρόβλημα ουτε επίμονη ιδεοληψία οπως έγινε θα με είχε βοηθήσει να το λύσω. Πρίν ένα μήνα νομίζω βρήκα ένα ψυχολόγο που πιστεύω θα με βοηθήσει. Πάντως με τον καιρό που πέρασε, και χωρίς ψυχολόγο σιγά σιγά χαλάρωσε αυτή η σκέψη μέσα μου, δηλαδή ολο και λιγότερο εχω πονοκέφαλο πια, οταν μου συμβαίνει αυτό το γεγονός που μ αναγκάζει να αγχωθώ χωρίς λόγο. Εσύ όμως επειδή είσαι μικρό παιδί και στα καλύτερα σου χρόνια, τα πιο ανέμελα και νεανικά, βρες τρόπο να μιλήσεις σε κάποιον ΤΩΡΑ...μη το αφήσεις. Πριν σου συμβεί αυτή η ιδέα, τι χαρακτήρας ήσουν? Γενικά αισιόδοξος ή αγχώδης? Μήπως είναι και κάτι άλλο που σε απασχολεί παράλληλα? Γιατί να ξέρεις , το μυαλό καμιά φορά μας τα κάνει αυτά για να μην πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα...για σκέψου το!

εχω περασει τετοια φαση με στομαχι κλπ και εγω λεω οτι εφταιγε το οτι μουσουσα οτι ετρωγα γιατι απλα δεν ειχα ανακαλυψει τι ηθελα να φαω και η υγηινη διατροφη το μονο αποτελεσμα που εφερνε ειναι να μου κοβει την ορεξη γιατι τη θεωρουσα ΑΝΟΣΤΗ. :) τοσο απλα.

Quote:

---

Originally Posted by Anna137

θέλω πολύ να σε βοηθήσω και επειδή είσαι μικρότερος απ την κόρη μου που είναι 18 σε νιώθω σαν παιδί μου. Οχι δεν το έχω ξεπεράσει τελείως. Αλλά εγώ έκανα τη βλακεία και δεν προσπάθησα οταν μ έπιασε να βρω ενα καλό ψυχολόγο και να πάω να με βοηθήσει. Βλεπεις ήταν και καλοκαίρι τότε πήγα διακοπές και το ξέχασα. Το χειμώνα μου ξαναήρθε...και πάει έτσι τα τελευταία 3 χρόνια. Βέβαια το δικό μου, είναι επίσης περίεργο...πχ οταν βγαίνω για καφέ ή κάθομαι χαλαρά και μιλάω με φίλους ή γνωστούς μετά απο λίγο αυθυποβάλομαι να τσιτωθώ...με πιάνει κάτι σαν υπερένταση. Οταν δουλεύω και το μυαλό ειναι απασχολημένο να πουλήσει σε πελάτες δε με πιάνει. Και βέβαια και εγώ είμαι κοινωνικό άτομο και αυτό ειναι το περίεργο. Αλλά την πρώτη φορά που μου συνέβη πριν 4 χρόνια στην πάρέα μου στο νησί ήταν τόσο έντονο το άγχος που το μυαλό μου το τσίμπησε και το κλείδωσε οπως λες και εσύ. Και απο τότε οχι συνέχεια αλλά συχνά με πιάνει αυτό το πράγμα. Μετά απο καιρό λοιπόν παρατήρησα ότι όταν το εξομολογούμαι στους φίλους μου μετά μου περνάει. Είπα και εγώ λοιπόν να το λέω και δε με ενδιαφέρει αν θα με περάσουν για τρελή ή όχι...βέβαια δε γίνεται να το λες σε όλους, αλλά οι φίλοι σου που σε ξέρουν μπορούν να το ξέρουν και ο καθένας αφου σε αγαπάει θα σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Οπότε ναι μπορώ να πω οτι τώρα δε το φοβάμαι και ούτε με αγχώνει τόσο όσο παλιά. Βέβαια σου ξαναλέω, εγώ έκανα τη βλακεία και δεν βρήκα αμέσως ένα καλό ψυχολόγο. Αν τον έβρισκα στον πρώτο μήνα και του το έλεγα δε θα γινόταν καθόλου πρόβλημα ουτε επίμονη ιδεοληψία οπως έγινε θα με είχε βοηθήσει να το λύσω. Πρίν ένα μήνα νομίζω βρήκα ένα ψυχολόγο που πιστεύω θα με βοηθήσει. Πάντως με τον καιρό που πέρασε, και χωρίς ψυχολόγο σιγά σιγά χαλάρωσε αυτή η σκέψη μέσα μου, δηλαδή ολο και λιγότερο εχω πονοκέφαλο πια, οταν μου συμβαίνει αυτό το γεγονός που μ αναγκάζει να αγχωθώ χωρίς λόγο. Εσύ όμως επειδή είσαι μικρό παιδί και στα καλύτερα σου χρόνια, τα πιο ανέμελα και νεανικά, βρες τρόπο να μιλήσεις σε κάποιον ΤΩΡΑ...μη το αφήσεις. Πριν σου συμβεί αυτή η ιδέα, τι χαρακτήρας ήσουν? Γενικά αισιόδοξος ή αγχώδης? Μήπως είναι και κάτι άλλο που σε απασχολεί παράλληλα? Γιατί να ξέρεις , το μυαλό καμιά φορά μας τα κάνει αυτά για να μην πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα...για σκέψου το!

---

δεν με λες και αγχώδη πιο πολύ αισιόδοξο θα με χαράκτη χαρακτήριζα.επισης οχι δεν με απασχολεί κατι αλλο όταν ξεχνιέμαι απο αυτο ειμαι εντελώς καλα όπως ήμουν .παντως ειναι πολύ απρόβλεπτο όλο αυτο στην αρχή το πάθαινα έξω όποτε με ανάγκαζε να κάθομαι σπίτι τωρα άλλαξε αυτο έξω το ξεχνάω εντελώς και με πιάνει σπίτι και ενώ ξέρω πως εγω το προκαλώ και λεω μέσα μου σύνελθε ρε προκαλείς κατι στον εαυτό σου που στην ουσία δεν εχεις δεν μπορώ να το κάνω ευτυχώς τελείωσε και το σχολείο εκεί ηταν ότι χειρότερο με πιανε μέσα στην τάξη μου κοβοντουσαν τα πόδια ίδρωνα και παράλληλα προσπαθούσα να μην καταλάβουν οι άλλοι τίποτα και ζητούσα να παω τουαλέτα που εκεί εκανα εμετό (2-3 φορές συνολικά στο σχολείο)προς το παρόν μονο σε έναν φίλο μου το έχω πει που με βοηθάει αρκετά

Logic, η όρεξή σου για φαγητό πως είναι; Μήπως έχεις και αϋπνίες;

Έχω όρεξη για φαγητό δεν έχω τέτοιο θέμα.αυπνιες οχι δεν έχω εκτός απο την πρώτη μέρα που το έπαθα απλά μου ειναι λίγο πιο δύσκολο να κοιμηθώ γιατί το σκέφτομαι αλλα δεν δημιουργείται πρόβλημα με τον ύπνο

δε καταλαβα και πολα απ το θεμα :confused: Β

Τι εννοείς

Υπάρχει κάποιος που το εχει ξεπεράσει ;

Εδώ και κάτι μέρες είχε βελτιωθεί η κατάσταση μου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μέχρι χθες το βραδυ. Πάλι τα ίδια εκεί που νόμιζα πως το ξεπέρασα δεν ξέρω τι να κάνω

Δεν ξεπερνιεται φίλος. Δεν ξέρω τι θέλει για να ξεπεραστεί αλλά έτσι απλά δεν ξεπερνιεται. Θα έχεις και καλές περιόδους σαφώς αλλά ποτέ δεν θα είσαι εντάξει. Πάντα επανέρχεται.

Εσυ τι ακριβώς έχεις ;

Κυρίως εμετους. Όταν περνάω περιόδους δύσκολες με έντονη παρουσία άγχους.

disillutioned, συνήθως αυτά ξεπερνιούνται. Ακόμα κι αν επανέρχονται σε κάποια φάση της ζωής μας που έχουν πέσει οι άμυνες μας λόγω συγκεκριμένων συνθηκών, έχει διαφορά αν δεν έχεις τέτοια θέματα για 10 χρόνια κι επανέρθει και το παλέψεις κι ίσως έχεις πάλι συμπτώματα πάλι μετά από 5 ή 15 χρόνια με το να έχεις τέτοια θέματα κάθε μέρα ή κάθε λίγο και λιγάκι. Κι είναι βασικό να έχεις μάθει ακόμα κι όταν έχεις συμπτώματα, πως να τα κάνεις να καταλαγιάσουν και να είναι πιο ήπια απ΄ότι να είναι ανεξέλεγκτα εντελώς.

Αν δεν μπορεί ο/ή Logic να το αντιμετωπίσει μόνος/η εδώ και καιρό, όσο νωρίτερα το ξεπεράσει τόσο το καλύτερο, για αυτό ας απευθυνθεί σε ψυχολόγο.

τον τελευταίο καιρό ειμαι και χάλια ψυχολογικά γιατί αγχονομαι και υπερβολικά για το τι έχω φοβάμαι μην έχω κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα και μπορει να μην υπάρχει θεραπεία.γιατι γιατι σε εμένα; Εκεί που ηταν όλα καλα γιατι και ξέρω ότι μονο εγω μπορώ να το ξεπεράσω.

Αρχικά να ξέρεις ότι το φόρουμ είναι για ενήλικες και παραβιάζεις τους όρους αν είσαι 16. Αλλιώς προσλαμβάνει ένας ενήλικας κάποια πράγματα κι αλλιώς ένας έφηβος.

Θα το ρισκάρω να γίνω λίγο αυστηρή μαζί σου τώρα όμως μπας και δεις τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Μπαίνεις σε ένα φόρουμ που υπάρχουν άτομα που έχουν ψυχώσεις, σχιζοφρένεια, αυτοκτονικές τάσεις, ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές, βουλιμικά επεισόδια, πένθος για απώλειες αγαπημένων προσώπων, μετατραυματικό στρες μετά από βιασμούς, κακοποιήσεις, σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς κι ένα σωρό θέματα και οι οποίοι άλλοι το ξεπερνούν άλλοι το παλεύουν και έρχεσαι και λες ότι φοβάσαι ότι έχεις κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα και μπορεί να μην υπάρχει θεραπεία; Φυσικά και είναι κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα διαχείρισης άγχους αυτό που έχεις και φυσικά υπάρχει θεραπεία. Πως νομίζεις ότι μπορεί να αισθάνονται οι υπόλοιποι με αυτά που λες;