διπολικη....?

Κουραστηκα πολυ και γνωριζω πολυ καλα οτι εχω αρκετο δρομο ακομα μπροστα μου...
Σκονταφτω,παω να πεσω, αλλα ξανασηκωνομαι μονη μου, χωρις ενα χερι βοηθειας, επειδη πρεπει να κρατηθω.
Η ..... που χαμογελουσε δεν υπαρχει πια...Η ...... που προσπαθουσε με καθε μεσω να τους βοηθησει ολους δεν νιωθει πλεον ικανη να το κανει...δεν της εχουν μεινει αποθεματα...
Νιωθω οτι αναλωθηκα...
Και νιωθω τοσο μα τοσο ερημη πλεον...
Ποσο θα ηθελα να πιστεψω οτι καποια στιγμη θα \"αναστηθει\" εκεινη η ..... παλι, που αυτοσαρκαζοταν συνεχεια...που ακομα και τα μερικα προτερηματα της τα διακομωδουσε....που μεσα σε ολα προσπαθουσε να δει την θετικη οψη....
Ποσο θα ηθελα να ξανανιωσω εμπιστοσυνη και να χαμογελασω πραγματικα..
Ποσο αναγκη εχω εναν ωμο να κλαψω... και να κλαψω.....και να βγαλω ολα αυτα απο μεσα μου..

Σοφη μερικες φορες νοιωθω σαν σφουγγαρι.και οταν εχω δωσει και με εχουν στραγγιξει απλα χρειαζομαι λιγο χρονο για να ξαναεπανελθω στην φυσιολογικη μου κατασταση.Ειναι τοσα πολλα που σε χτυπησαν σε τοσο μικρο χρονο.ειχες συνηθησει να ζεις με κοσμο,τωρα αντικατασταθηκε απο την μοναξια,πιστευες σε ανωτερα συναισθηματα και ιδανικα και τωρα βιωσες την μιζερια και τον αρνητισμο,την εχθρα και την μικροπρεπεια σε ολο της το μεγαλειο.και η ψυχη σου δεν το αντεχει γιατι ειναι φτιαγμενη απο λαμπερη ουσια και συνεχεια ζει μεσα στην απεχθεια και την βρωμια.θελεις τον χρονο σου για να φτιαξεις και εσυ τα τειχη σου οπως εχουμε κανει ολοι και να επιτρεπουμε εμεις ποιος θα εισβαλει στο κοσμο μας.ΥΠΟΜΟΝΗ.η λεξη που ολοι μας λενε και ολοι μισουμε.Τανια μου δεν εχεις αλλη επιλογη κοριτσι μου παρα να εισαι δυνατη.δεν ξερω αν θα βρεις ατομα να στηριχτεις,πιθανοτατα οχι εκτος αν πετυχεις καμια εξαιρεση.καποτε λεγαν πως μονοι γεννιομαστε και μονοι μας πεθαινουμε και ελεγα δεν ειναι ετσι.τωρα το λεω και εγω.ποσο θα θελα να ερθει λιγο φως για ολους μας.η τανια που λες μπορει να ξαναρθει,μπορει και οχι,αναλογα σε πιο κηπο θα βρεθει,σε εναν κηπο με πετρες η σε εναν κηπο με γονιμο χωμα;η ελπιδα μας συντροφευει,γιατι το μελλον μας εχει αποδειξει πως ολα γινονται.αν θελεις να μιλησεις με εναν αγνωστο(καμια φορα ειναι καλυτερα ετσι) μη διστασεις να μου μιλησεις.

Σοφη μου αυτα που γραφεις με στεναχωρησαν, ειναι κριμα να ζει καποιος τετοια συναισθηματα, να ζηταει βοηθεια και να μην βρισκει, μηπως ο περιγυρος σου δεν ξερει πως να σε βοηθησει? μερικες φορες θες να βοηθησεις καποιον αλλα δεν ξερεις πως. ισως θα ηταν καλυτερα να τους ελεγες, τι εχεις αναγκη, πως μπορουν να σε βοηθησουν. να εισαι σιγουρη οτι θα γελασεις παλι. αρκει να ακους την Τανια. αυτη ξερει να σου πει, ξερει να σε βοηθησει. σου ευχομαι να βγεις απο αυτο που ζεις συντομα. γιατι δεν βρισκεις κανα βιβλιο πανω στην διπολικη? ισως μαθεις κατι περισσοτερο

Quote:

---

Originally posted by Σοφη
Θελω να φωναξω και να πω οτι ειμαι καλα, μη με πετροβολατε αλλο....ημαρτον..

---

θέλεις να φωνάξεις πως είσαι καλά ή μήπως πως είσαι αυτό που είσαι και να σε αφήσουν ήσυχη ίσως;
γιατί αυτό που διακρίνω είναι μια -δικαιολογημένη- έλλειψη εμπιστοσύνης/κατανόησης/αποδοχής από τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν.
θα μπορούσα να πω πάρα πολλά αλλά νοιώθω πως έχεις ανάγκη από κάτι σύντομο. σε βρίσκω τόσο μπερδεμένη και το τελευταίο που θέλω είναι να σε μπερδέψω κι άλλο.
φοβάσαι να εκφραστείς. φοβάσαι και την υποτροπή ίσως. αναρωτιέσαι αν έχεις αυτό το δικαίωμα. και έχεις πάψει και να χαμογελάς. μα για στάσου λίγο. βλέπεις τη μάνα σου και τις φίλες σου ως το δικαστήριο που θα αποφασίσει για την επιμέλεια;

υγ:η διπολική διαταραχή δεν είναι σκέτη κατάθλιψη, δεν είναι σχιζοφρένεια.

Το μπέρδεμα και ο φόβος είναι κακοί σύμβουλοι. Όπως και το \"ισάξιο των καταστάσεων\".

Δεν είναι κακό να μην είσαι δυνατή σε μία συγκεκριμένη στιγμή και να κλάψεις και εκφράστείς μέσα από αυτό.

Αν και σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με τον raphsssodos θα σου πω ότι θα πρέπει να αφήσεις λίγο τους \"γύρω σου\" και το τί κάνουν και τί χαρακτήρα έχουν και επιδεικνύουν, επειδή πολλά από αυτά μπορεί να διαστρεβλώνονται οικτρά σε μία μεγάλη συγκινισιακή φόρτιση σαν αυτήν που έχεις την στιγμή αυτή.

Πίστεψε με άτομα με συγκινησιακή φόρτιση για τα οποία ενδιαφερόμουνα οικτρά με έβλεπαν σαν τέρας σε στιγμές τέτοιες.

Quote:

---

Originally posted by Τάνια
Πρεπει να ειμαι δυνατη...αλλα πως..???

---

αποβλέποντας στο αποτέλεσμα;

ο στοχος ειναι αυτος που μου προσφερει ολη την απαιτουμενη δυναμη αυτην την στιγμη.
Παντως ακομα και μικρες στιγμες,αλλα συγχρονως ουσιαστικες που νιωθεις το νοιαξιμο απο καποιον, μπορουν να σε κανουν να αντλησεις απεριγραπτη δυναμη και κουραγιο να συνεχισεις να παλευεις, πιστευοντας οτι αξιζει ολη η ταλαιπωρια και ο πονος που νιωθεις ωρες ωρες.

Quote:

---

Originally posted by Σοφη
Πρεπει να κρατηθω δυνατη, ειδαλλως θα καταδικασω η ιδια των εαυτο μου raphssodos.

---

καταλαβαίνω τι λες. πρέπει να σου πω ότι τα πας μια χαρά πάντως.
:)

Το ελπιζω raphssodos!
Αυτο παντως που ειναι σιγουρο, ειναι οτι βαζω τα δυνατα μου και δεν παραδιδω τα οπλα αμαχητει

Συγνώμη βρε συ Σοφη αλλά θα είμαι λίγο αυστηρός γιατί δεν ξέρω πολλά για το παρελθόν σου.

Ο Γιατρός σου σου είπε ότι είσαι διπολική δηλαδή έχεις μανιοκατάθλιψη?

Εαν ναι τι αγωγή κάνεις?

Ψυχίατρος σου είπε απλά βγες μια βόλτα και δεν είπε τίποτα άλλο?

Πάντως επειδή δε βλέπω να το έχεις ψάξει η διπολική διαταραχή λέγεται και μανιοκατάθλιψη.

Υπάρχουν περίοδοι οπου είμαστε σε κατάθλιψη και άλλοι περίοδοι που είμαστε σε μανία.Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Υπάρχουν φάρμακα και συνδιασμοί τους που προσπαθούν να μας ισορροπίσουν απο αυτά τα δύο άκρα.

Μπορεί να συμπάσχουμε και απο άλλες νόσους οι οποίες έχουν έξαρση τη περίοδο της κατάθλιψης ή της μανίας.

π.χ Κοινωνική φοβία ή άλλα.

Ασχολήσου με τον εαυτό σου βρε συ μην σκέφτεσαι τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα τη λύση μέσα σου θα την βρείς και πιο εύκολα όταν δεν είσαι σε περίοδο μανίας ή κατάθλιψης.

Όταν είσαι σε αυτή τη περίοδο ΟΛΑ είναι βουνό απο το πιο ασήμαντο εως το πιο βαρύ και ο εγκέφαλος αυτή τη περίοδο έχει τη τάση να τα έλκει.

Βρες τον κατάλληλο ψυχίατρο που εσύ θες.
Περίμενε να περάσει η βαριά περίοδος της κατάθλιψης.
Μετά ο χρόνος γίνεται φίλος σου να τα σκεφτείς όλα με τη γαλήνη που τώρα αποζητάς και ο οργανισμός σου δεν σου παρέχει(Δε φταις ούτε εσύ γι\'αυτό,ούτε οι γύρω).

μακαρι να ηταν ετσι η ...\"αυστηροτητα\" happyman!
Γνωριζω οτι η διπολικη διαταραχη ονομαζεται και μανιοκαταθλιψη,και μαλιστα η γιατρος μου προτιμαει αυτην την ορολογια.
Εχω ακολουθησει φαρμακευτικη αγωγη επι περιπου 3 χρονια, αλλα καθε φορα οταν πιστευε ο θεραπων γιατρος μου οτι ειναι καιρος να την ελαττωσουμε σταδιακα,για καποιους λογους, ανθρωπος του περιβαλλοντος μου πιστευε οτι ειναι καλυτερο να αλλαξω γιατρο,με συνεπεια να ξαναρχιζω ουσιαστικα σχεδον απο την αρχη.
Εδω και 7 μηνες περιπου,παντα με την συμφωνη γνωμη της γιατρου μου που με παρακολουθει, δεν λαμβανω οτε αντικαταθλιπτικα,αλλα ουτε σταθεροποιητη.
Δεν ειχα πότε μου φοβιες, κρισεις πανικου κοκ.
Απλως αυτην την περιοδο περναω δυσκολες καταστασεις και προσπαθω να αποδειξω οτι οντως ειμαι ψυχικα υγειης, εχοντας την πληρη ικανοτητα να αντιμετωπισω τις καθημερινες καταστασεις.
Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ειμαι βραχος,δεν ποναω και μπορω να ανεχομαι χωρις να πληγωνομαι ολα τα χτυπηματα που δεχομαι.
Οταν αρχιζεις να ακους προσβολες και ασυναρτησιες, θελοντας και μη (εγω τουλαχιστον) επιρρεαζομαι και αναρωτιεμαι....
Γι\'αυτο και αναρωτηθηκα μηπως και η μανιοκαταθλιψη εχει καποια σχεση και με την σχιζοφρενεια...και αν οντως ειχε....τι ειναι επιτελους αυτη η σχιζοφρενεια,που σαν λεξη ειναι πολυ διαδεδομενη, αλλα αμφιβαλλω αν οντως γνωριζουν ολοι τα συμπτωματα ενος ατομου που πασχει απο την εν λογω ασθενεια.
Επειδη happyman, δεν πηρα καποια σχετικη απαντηση εδω μεσα, εψαξα σε βιβλια και μιλησα και με την ψυχιατρο μου, η οποια με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει καμια σχεση η μια νοσος με την αλλη.

Ωραία ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

Με βάση τη διάγνωση των γιατρών δεν υπήρξες ποτέ διπολική έτσι?

Εαν είσαι μανιοκαταθλιπτική να ξέρεις ότι εως σήμερα τουλάχιστον που μιλάμε η δ.δ είναι μια νόσος Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ !!! Αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο.

Η φαρμακευτική αγωγή υπάρχει για τα συμπτώματα της νόσου(Συμπτωματική θεραπεία) ώστε οι ασθενείς να σταθεροποιούνται.
Υπο αυτό το πρίσμα δεν γίνεται ποτέ διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής για όλη μας τη ζωή απλώς μόνο τροποποιήσεις της.

Απο την άλλη η σχιζοφρένεια δεν έχει σχέση με την δ.δ αλλά τι σχέση έχει και με το ότι όταν σε προσβάλουν εσυ επιρρεάζεσαι ?

Εαν δεν σε προσβάλουν ανοικτά και εσύ θεωρείς κάποια πράγματα προσβλητικά τότε μιλάμε για κάτι άλλο.

Εαν όντως σε προσβάλουν κάποιοι ανοικτά τότε το να λες ότι είσαι σχιζοφρενής είναι αρκετά υποχόνδριο και υποτιμιτικό για αυτούς που πάσχουν απο σχιζοφρένεια και ταλαιπωριούνται.

Αφού τον κάθε λογικό άνθρωπο η προσβολή τον προσβάλει.

Μήπως όταν αρρωσταίνεις βαριά απο κάτι πρώτα σκέφτεσαι όλες τις βαριές ασθένειες που μπορεί να υπάρχουν (π.χ καρκίνος κ.α) και μετά πας στα απλά?

Με λίγα λόγια έτσι σκέφτεται ο υποχόνδριος και η λύση ίσως σε εσένα δεν είναι να βρεις απο τι πάσχεις αλλά πως θα αποτρέψεις τις προσβολές των άλλων στο άτομό σου ή πως θα βγάλεις απο τη ζωή σου όσους σε προβάλουν και να είσαι με αυτούς που σε δέχονται όπως είσαι.

Ανέλαβε τις ευθύνες που έχεις και εσύ όταν ο άλλος σε προσβάλει.Οι ευθύνες οι δικές σου σε αυτή τη περίπτωση είναι είτε να διορθώσεις τη συμπεριφορά του είτε να πεις αντίο.

Να\'σαι καλά.

καλημερα!
Λοιπον happyman αυτο το μνμ σου θα μπορουσα να το χαρακτηρισω \"αυστηρο\",αλλα ειλικρινα το δεχτηκα με χαμογελο!
Πρωτα απ\'ολα γνωριζω οτι η μανιοκαταθλιψη ή αλλιως διπολικη ειναι μια νοσος, η οποια μπορει να επανελθει.Αυτο ομως δεν σημαινει οτι μια ζωη θα εχεις τα συμπτωματα της και προπαντων δεν σημαινει οτι πρεπει να λαμβανεις φαρμακευτικη αγωγη (εκτος αν οι ψυχιατροι μου δεν το γνωριζουν αυτο!).
Διπολικη μπορει να εχει καποιος,αλλα λογω ιδανικων συνθηκων,να μην εκδηλωθει ποτέ.
Τωρα για το γιατι ψαχνομαι και προσπαθω να καταλαβω μερικα πραγματα,δεν το κανω σε καμια περιπτωση επειδη καποιος με προσεβαλε στον δρομο, επειδη αισθανομαι \"καπως\" ή επειδη επιρρεαζομαι απο την γνωμη καποιου...πιστεψε με, εχω πολυ πιο σοβαρους λογους να το κανω.
Αν ηταν αυτοι οι λογοι, θα προβληματιζομουνα οταν \"νοσουσα\" και οχι στην παρουσα φαση της ζωης μου, που επετρεψε με να πω, νιωθω εντελως νορμοθυμικη.
Αυτην την στιγμη χρειαζεται να αποδειξω, οχι σε εμενα,στον περιγυρο μου και στον θεραπων γιατρο μου οτι ειμαι καλα,αλλα στο δικαστηριο για την επιμελεια των παιδιων μου.
Γι\'αυτο και μονο προσπαθω με καθε μεσο να ψαχτω, να ενημερωθω για να καλυψω και την απειροελαχιστη πιθανοτητα να μην γνωριζω κατι.
Πότε μου δεν με ενδιεφερε ουσιαστικα το τι πιστευει ο περιγυρος, ομως ο εν λογω ανθρωπος που με πολεμαει μεσω των παιδιων γνωριζει πολυ καλα οτι μονο αν αποκαλεσθει την ασθενεια μου,μπορει να μου αφαιρεθει η επιμελεια.
Ανεφερε ο ιδιος την σχιζοφρενεια μεσα στο δικαστηριο, ανεφερε μαλιστα περιστατικο που ενας ψυχοπαθης σκοτωσε την γυναικα του, και πανω σε αυτο και διαβαζοντας και ορισμενες καταχωρησεις εδω μεσα, ηθελα να ειμαι απολυτως σιγουρη για την ορθοτητα των λεγομενων του.

καλημέρα Σοφη,

η σχιζοφρένεια συγχέεται μερικές φορές με τη διπολική όταν συνυπάρχουν ψυχωσικά συμπτώματα αλλά είναι εντελώς ξεχωριστά πράγματα. τώρα για τη μομφή του πρώην προφανώς τόσο του κόβει, τόσο λέει.

έδιτ: τώρα για όσα λέει ο happyman. είναι γενικά αποδεκτό πως η διπολική διαταραχή δεν θεραπεύεται αλλά δεν είναι και η μόνη αλήθεια. υπάρχουν πολλών λογιών θεραπείες με και χωρίς φάρμακα. ωστόσο δεν νομίζω happyman πως χρησιμεύει σε κάτι να φορτίσουμε περισσότερο την τάνια με όλα αυτά όσο να την προμηθεύσουμε με θετική ενέργεια ώστε να μπορέσει να σταθεί αντάξια των περιστάσεων.

υγ:μου άρεσε πολύ η φράση \"συμπτωματική θεραπεία\" και η διττή σημασία της!:)

καλη μας μερα rapphsodos!
Δυστυχως οι δικαστες δεν μπορουν να ειναι και γιατροι και οτι αναφερθει υπαρχει περιπτωση να το λαβουν υποψην τους και οταν ειναι να κριθει το καλο των παιδιων, ευλογα μπορει και να αμφιβαλλουν για την ικανοτητα μου ακομα και για την ασφαλεια των παιδιων...
Θα μπορουσες μηπως να μου αναφερεις ορισμενα ψυχωσικα συμπτωματα που θα μπορουσαν να υπαρχουν και στις δυο περιπτωσεις...?
Αν τον \"εκοβε\" raphssodos, αυτην την στιγμη δεν θα βρισκομασταν καν σε τετοιο σημειο ταλαιπωροντας κυριως τα ιδια μας τα παιδια...

Quote:

---

Originally posted by Σοφη
Θα μπορουσες μηπως να μου αναφερεις ορισμενα ψυχωσικα συμπτωματα που θα μπορουσαν να υπαρχουν και στις δυο περιπτωσεις...?

---

παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, παραληρηματικός λόγος.

υγ:ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι είναι αποδεδειγμένα μύθος.

δεν ειχα ποτέ μου τετοια συμπτωματα παντως.

Οσο για το υστερογραφο σου raphssodos, να σαι καλα!!!
Μονο ενα χαμογελο θα μπορουσα να προσθεσω!

Ευχαριστω πολυ...

Quote:

---

Originally posted by Σοφη
καλη μας μερα rapphsodos!
Δυστυχως οι δικαστες δεν μπορουν να ειναι και γιατροι και οτι αναφερθει υπαρχει περιπτωση να το λαβουν υποψην τους και οταν ειναι να κριθει το καλο των παιδιων, ευλογα μπορει και να αμφιβαλλουν για την ικανοτητα μου ακομα και για την ασφαλεια των παιδιων...

---

Σοφη...οι δικαστές δεν είναι γιατροί, αλλά ειδικά στα θέματα επιμέλειας παιδιων νομίζω πως εχουν μια ευαισθησία παραπάνω να ψάξουν τα πράγματα και να μην αποφασίζουν με βάση τους ισχυρισμούς των γονέων, εχουν συνηθίσει να ακούν υπερβολες...θα μπορούσες επίσης να παρεις μία γνωμάτευση γιατρού που να πιστοποιεί τί ακριβώς ειναι αυτό που έχεις και που οι δικαστές μπορούν να λάβουν υπόψη τους...

Ετσι ειναι Στελλα, απλως νομιζω μπορεις να καταννοησεις τον φοβο μου,την λυπη μου και την αγανακτηση που νιωθω ορισμενες φορες ακουγοντας ανακριβιες και υπερβολες.
Δυστυχως ειναι ο χαρακτηρας μου ετσι που δεν μπορω να παιρνω αψηφιστα οτι ακουω,με αποτελεσμα να στεναχωριεμαι...
Γνωματευσεις εχω προσκομισει ευτυχως για την παρουσα κατασταση μου και απο γιατρους που με εχουν παρακολουθησει και γνωριζουν τον ρολο που επαιξα ως μητερα ολο αυτο το διαστημα, αλλα και απο δημοσιο νοσοκομειο.
Αυτην την στιγμη εχω κανονισει ηδη να κανω και ψυχομετρικα τεστ..
Τα οποια για να πω την αληθεια,δεν γνωριζω τι ακριβως ειναι, απλως με εχουν παραπεμψει να τα κανω ως ακομα μια πιστοποιηση της παρουσας πορειας μου...
Μου φαινεται απλως πολυ αδικο να πρεπει να παλευω τοσο μα τοσο πολυ για εναν ρολο που ουτως ή αλλως ηταν προ 2μηνου ουτως ή αλλως αυτονοητος..

Quote:

---

Originally posted by Σοφη
Ετσι ειναι Στελλα, απλως νομιζω μπορεις να καταννοησεις τον φοβο μου,την λυπη μου και την αγανακτηση που νιωθω ορισμενες φορες ακουγοντας ανακριβιες και υπερβολες.
Δυστυχως ειναι ο χαρακτηρας μου ετσι που δεν μπορω να παιρνω αψηφιστα οτι ακουω,με αποτελεσμα να στεναχωριεμαι...
Γνωματευσεις εχω προσκομισει ευτυχως για την παρουσα κατασταση μου και απο γιατρους που με εχουν παρακολουθησει και γνωριζουν τον ρολο που επαιξα ως μητερα ολο αυτο το διαστημα, αλλα και απο δημοσιο νοσοκομειο.
Αυτην την στιγμη εχω κανονισει ηδη να κανω και ψυχομετρικα τεστ..
Τα οποια για να πω την αληθεια,δεν γνωριζω τι ακριβως ειναι, απλως με εχουν παραπεμψει να τα κανω ως ακομα μια πιστοποιηση της παρουσας πορειας μου...
Μου φαινεται απλως πολυ αδικο να πρεπει να παλευω τοσο μα τοσο πολυ για εναν ρολο που ουτως ή αλλως ηταν προ 2μηνου ουτως ή αλλως αυτονοητος..

---

δεν είμαι μητέρα, αλλά καταλαβαίνω την ανησυχία σου, εγω απλά στο είπα για να μην ανησυχείς τόσο, επειδή τυχαίνει να ξέρω πως αν έχεις ιατρικές γνωματεύσεις, οι δικαστές δεν θα μπουν στην διαδικασία να αξιολογήσουν τα λόγια ενός φορτισμένου συζύγου και σίγουρα δεν θα ναι η πρώτη φορά που θα ακούνε τέτοια, οπότε δεν δίνουν τόση σημασία...χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλο αυτό δεν είναι ψυχοφθόρο και για σένα, και για τα παιδιά...αλλά αυτό είναι άλλο θεμα και γω απλώς ήθελα να σου πω πως δεν εχεις λόγο να τρομοκρατείσαι για τί θα πιστέψουν οι δικαστές αν εχεις τις γνωματεύσεις με το μέρος σου...καλη δύναμη εύχομαι :)

Σ\'ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου Στελλα!

Quote:

---

Originally posted byΣοφη
ο εν λογω ανθρωπος που με πολεμαει μεσω των παιδιων γνωριζει πολυ καλα οτι μονο αν αποκαλεσθει την ασθενεια μου,μπορει να μου αφαιρεθει η επιμελεια.
Ανεφερε ο ιδιος την σχιζοφρενεια μεσα στο δικαστηριο, ανεφερε μαλιστα περιστατικο που ενας ψυχοπαθης σκοτωσε την γυναικα του, και πανω σε αυτο και διαβαζοντας και ορισμενες καταχωρησεις εδω μεσα, ηθελα να ειμαι απολυτως σιγουρη για την ορθοτητα των λεγομενων του.

---

Πραγματικά λυπάμαι τα άτομα που έχουν άγνοια και νομίζουν πως ξέρουν. Σε αυτήν τη περίπτωση βέβαια περισσότερο λυπάμαι που ένας άνθρωπος απορρίπτει την μητέρα των παιδιών του. Το δικαστήριο πρέπει να σου αναγνωρίσει καταρχάς το δικαίωμα της μάνας και το δικαίωμα των παιδιών σου να σε αποκαλούν μαμά κα όχι ψυχασθενή. Ντροπή στον πατέρα. Πρέπει όμως να αποδεχτείς και εσύ Τάνια οτι τον επέλεξες αυτόν τον άνθρωπο για πατέρα των παιδιών σου. Ένας πατέρας που θέλει να σε αποκαλέι σχιζοφρενή για να νιώσει εκείνος καλύτερος γονιός. Μου ήρθε μια αηδία απο το θέμα αυτό..πόσο μάλον που και εγώ δεν θυμάμαι τους δικούς μου γονείς αγαπημένους. Ίσως βέβαια να έχει περάσει καιρός απο τότε και να έχω απλά ξεχάσει.

Όσο για την σχιζοφρένεια..οι σπόροι έχουν μικρότερους σπόρους μέσα τους, και αυτοί με την σειρά τους ακόμα μικρότερους και πάει επ\'άπειρον ....θα σπείρεις ένα θα φυτρώσουν πολλά.. Μην κολάς σε ασθένειες αλλά στην θεραπεία τους.

Το θέμα δεν είναι να δείξεις και να αποδείξεις οτι είσαι ψυχικά υγιής αλλά οτι θα κάνεις τα πάντα για να διαφυλλάξεις απο τα παιδιά σου την προκατάλειψη και τον στιγματισμό της μητέρας τους..

Αυτή είναι η φιλική μου γνώμη. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Θελω να φωναξω και να πω οτι ειμαι καλα, μη με πετροβολατε αλλο....ημαρτον..
Θελω να πω οτι δεν αντεχω αλλο....και δεν επιτρεπεται...
Θελω να ουρλιαξω να εκφρασω ολα τα συναισθηματα που συσσωρευονται καθε μερα μεσα μου εδω και 36 μερες....αλλα ειναι απαγορευτικο.



Σοφη, ναι έτσι ακριβώς! Ως διπολικοί δεν επιτρέπεται δηλαδή, να έχουμε συναισθήματα λύπης, θυμού, απογοήτευσης χωρίς αυτό να συνδέεται από τους τρίτους με την ασθένεια; Αν μας φταίνε συγκεκριμένα πράγματα στη ζωή μας, φταίει το ότι περνάμε μανιοκατάθλιψη όταν αποφασίσουμε να αντιδράσουμε, να τα αλλάξουμε, να παραπονεθούμε; Μέσα στη σχέση μου, κάθε φορά που κάτι με ενοχλεί και προσπαθώ να αντιδράσω σε αυτό, με ρωτά αυτομάτως αν έχω πάρει το χάπι μου!!! Με κάποιο τρόπο δεν πρέπει να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να δυσανασχετούμε, να πονάμε, να θυμώνουμε χωρίς να μας αποκαλλούν άρρωστους; Προσωπικά αρρωσταίνω στην ιδέα ότι για τα πιο απλά πράγματα, οφείλουμε πρώτα να αποδείξουμε ότι ο νους μας είναι υγιής!

Quote:

---

Originally posted by vince



Πρέπει όμως να αποδεχτείς και εσύ Τάνια οτι τον επέλεξες αυτόν τον άνθρωπο για πατέρα των παιδιών σου. Ένας πατέρας που θέλει να σε αποκαλέι σχιζοφρενή για να νιώσει εκείνος καλύτερος γονιός.

---

Ετσι ακριβως vince.....το ποσες φορες αναρωτιεμαι και εγω μηπως εντελει ημουν τοσα χρονια διπλα σε εναν εντελως αγνωστο, δεν το φανταζεσαι....Το ποσο κατηγορω τον εαυτο μου που ενω εβλεπα το πως συμπεριφερεται στους γυρω,νιωθοντας εγω η ιδια ασχημα για λογαριασμο του,και δεν το λαμβανα υποψην πως καποια μερα ενας τετοιος χαρακτηρας δεν γινεται να μην συμπεριφερθει και στον συντροφο του ετσι...δεν μπορω να με δικαιολογησω και κατα βαθος φοβομουνα παντα την εξελιξη του χωρισμου...φοβομουνα οτι μπορει να γινει αδιστακτος τη στιγμη που θα πληγωθει το \"εγω\" του.Μου το ειχε γνωστοποιησει κιολας προ τετραετιας που ανεφερα οτι ηθελα να χωρισω..απλως εγω ηλπιζα πως η αγαπη του προς τα παιδια θα νικουσε τον οποιο εγωισμο διαθετει..

Quote:

---

Originally posted by Άννα24
Θελω να φωναξω και να πω οτι ειμαι καλα, μη με πετροβολατε αλλο....ημαρτον..
Θελω να πω οτι δεν αντεχω αλλο....και δεν επιτρεπεται...
Θελω να ουρλιαξω να εκφρασω ολα τα συναισθηματα που συσσωρευονται καθε μερα μεσα μου εδω και 36 μερες....αλλα ειναι απαγορευτικο.



Τάνια, ναι έτσι ακριβώς! Ως διπολικοί δεν επιτρέπεται δηλαδή, να έχουμε συναισθήματα λύπης, θυμού, απογοήτευσης χωρίς αυτό να συνδέεται από τους τρίτους με την ασθένεια; Αν μας φταίνε συγκεκριμένα πράγματα στη ζωή μας, φταίει το ότι περνάμε μανιοκατάθλιψη όταν αποφασίσουμε να αντιδράσουμε, να τα αλλάξουμε, να παραπονεθούμε; Μέσα στη σχέση μου, κάθε φορά που κάτι με ενοχλεί και προσπαθώ να αντιδράσω σε αυτό, με ρωτά αυτομάτως αν έχω πάρει το χάπι μου!!! Με κάποιο τρόπο δεν πρέπει να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να δυσανασχετούμε, να πονάμε, να θυμώνουμε χωρίς να μας αποκαλλούν άρρωστους; Προσωπικά αρρωσταίνω στην ιδέα ότι για τα πιο απλά πράγματα, οφείλουμε πρώτα να αποδείξουμε ότι ο νους μας είναι υγιής!

---

δυστυχως Αννα....ετσι ειναι.
Αν φτασουμε ομως στο σημειο να νιωθουμε οι ιδιοι καλα με τον εαυτο μας, δεν θα χρειαστει να \"φοβηθουμε\" για οποιοδηποτε ξεσπασμα το οποιο θα ειχε ο οποιοσδηποτε ανθρωπος. Ειναι απολυτως φυσιολογικο και αναγκαιο να εκφραζει καποιος τα συναισθηματα του.

πως πάμε εδώ;

Quote:

---

Originally posted by raphsssodos
πως πάμε εδώ;

---

με προσπαθεια και ελπιδα και υπομονη...
Δεν θα τα βαλω κατω οσο και να νιωθω μερικες φορες την απογοητευση να με κυριευει..
Αυτο ειναι υποσχεση.

Quote:

---

Originally posted by Σοφη

Quote:

---

Originally posted by raphsssodos
πως πάμε εδώ;

---

με προσπαθεια και ελπιδα και υπομονη...
Δεν θα τα βαλω κατω οσο και να νιωθω μερικες φορες την απογοητευση να με κυριευει..
Αυτο ειναι υποσχεση.

---

κρατησε την σφιχτα στην καρδια σου ... και στην απογοητευση να σκεφτεσαι τον στοχο ... και μη μου πεις πως ο περιγυρος δεν εχει ξαφνιαστει με την δυναμη που κρυβεις ... οι μοναχικες ωρες ειναι παντα δυσκολες ειδικα τα βραδια,αλλα ολα εχουν ενα τελος,θα ερθει το τελος και για αυτες ...

Quote:

---

Originally posted by Σοφη

Quote:

---

Originally posted by raphsssodos
πως πάμε εδώ;

---

με προσπαθεια και ελπιδα και υπομονη...
Δεν θα τα βαλω κατω οσο και να νιωθω μερικες φορες την απογοητευση να με κυριευει..
Αυτο ειναι υποσχεση.

---

εύγε σου.