Προβλήματα στη σχέση κατά την εγκυμοσύνη
Καλησπέρα. Είμαι 23 ετών και διανύω τον 7ο μήνα της κύησης μου. Πριν λίγο καιρό χάσαμε την πεθερά μου από καρδιά, πράγμα το οποίο έχει στοιχίσει πολύ στον σύντροφό μου. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, εκείνος έχει απομακρυνθεί και νιώθω παραμελημένη. Μέσα στις πρώτες μέρες μου ανακοίνωσε ότι θέλει να επιστρέψει στο πατρικό του διότι ο πατέρας του χρειάζεται στήριξη (ένας πατέρας ο οποίος έμπαινε συνέχεια εμπόδιο στον γιο του και ήταν ανεπαρκής σύμφωνα με τον σύντροφό μου). Φύγαμε από το διαμέρισμα μου, με σκοπό να μην τον στεναχωρήσω. Δυστυχώς, το σπίτι του πεθερού μου είναι ενα ανθυγιεινό περιβάλλον για μια έγκυο και το παιδί που πρόκειται να έρθει στον κόσμο. Όσο εγώ στήριζα τον σύντροφό μου αλλά βίωνε το πένθος του αγνοώντας εμένα και το παιδί, εκείνος ένιωθε πιεσμένος από το συγγενικό του περιβάλλον, που του έλεγε "τώρα η μαμά έφυγε, κοίτα το παιδάκι σου που έρχεται" κ εκείνος δήλωσε "δεν θέλω να ασχοληθώ με κανένα παιδί, έχασα τη μάνα μου, όχι σκύλο". Τα λόγια αυτά ίσως ειπώθηκαν εν βρασμώ ψυχής, αλλά με πόνεσαν απίστευτα. Μετά από πολύ υπομονή κ εγώ του ανακοίνωσα ότι θέλω να επιστρέψω στο διαμέρισμα μας γιατί δεν άντεχα το να τον στηρίζω και να μην το βλέπει, να μην μας δίνει προτεραιότητα και να ζω σε ένα σπίτι που δεν έχει καν υποδομές για τον ίδιο, πόσο μάλλον για μένα (κοιμόμουν σε ράντζο στο σαλόνι με φουλ ζέστη). Εκείνος συνεχίζει να μένει με τον πατέρα του και να δίνει το παρών 3-4 φορές την εβδομάδα. Λόγω της φάσης που περνάει, έχει αμελήσει το θέμα του πολιτικού γάμου και όλων των προετοιμασιών που έχουν να κάνουν με το μωρό. Πως να συμπεριφερθώ; Ήταν πολύ πρόθυμος για όλα πριν τον θάνατο της...
