Originally Posted by
tony_c2018
--Κάποια κυρία μοντέλο κι ανερχόμενη ζωγράφος, μου παρουσιάστηκε μέσω f/b στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εκείνη από βόρεια Ελλάδα εγώ από νότια. Μου λέει, έχω πολλά προβλήματα οικογενειακά κλπ, προσπαθώ να ζωγραφίσω αλλά δεν τα καταφέρνω, θέλω ν' αυτοκτονήσω κλπ. Της λέω οκ, ανέβαλε την αυτοκτονία σου γι αργότερα, έλα να με βρεις και θα σου δώσω κίνητρα για το μέλλον. Ήρθε φιλοξενούμενη, κάναμε 10 ταχύρυθμα μαθήματα ζωγραφικής, υλοποιήσαμε τα δικά της ζωγραφικά θέματα για να μάθει τη διαδικασία, μου έδωσε κι ένα φιλάκι στο μάγουλο, όλα καλά. Την ημέρα που θα έφευγε ήταν κάπως ψυχρή, όταν τελικά επέστρεψε στην πόλη της, μου έστειλε ένα μήνυμα που μέσες άκρες έλεγε ότι ήθελα να της κλέψω τα ζωγραφικά θέματα και πως γι αυτό τα έκανα όλα να φαίνονται μαγικά κλπ, με διέγραψε από τους φίλους της κι άντε γεια. Λέω οκ, η κοπέλα έχει τα δικά της προβλήματα, ας προσπεράσω.
....
--Ένας άνεργος στην πόλη μου, παραπονέθηκε ότι δεν είχε να φάει. Λέω οκ, έλα στο σπίτι να φας, και μέχρι να βρεις μια εργασία να έρχεσαι. Ήρθε για λίγες μέρες και μετά εξαφανίστηκε. Μετά μαθαίνω ότι γυρίζει στην πόλη και με κατηγορεί. Τι έγινε ρε μάγκα? Απάντηση «σιγά το φαγητό!». Λέω οκ, ο άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα, ας προσπεράσω.
....
--Ένας άλλος, εργαζόμενος αυτός και με πολλά χρέη, παραπονέθηκε ότι δεν τα βγάζει πέρα. Λέω οκ, έλα στο σπίτι να φας, και μέχρι να διορθωθεί η κατάσταση σου, να έρχεσαι. Λέει όχι, δεν μπορώ να έρχομαι, θα μου το φέρνεις εσύ. Οκ, θα στο φέρνω. Μετά από δύο μήνες παρατηρώ ότι τάιζε τους γάτες της γειτονιάς με το φαγητό αυτό. Λέω τι έγινε, δεν είναι καλό το φαγητό? Λέει... Εε..να, το έλυσα το πρόβλημα που είχα και τώρα ταΐζω τα γατάκια, ψυχή έχουν κι αυτά. Ναι, οκ, τα γατάκια έχουν ψυχή, αλλά μήπως εγώ δεν έχω!? Στεναχωρέθηκε λέει και μου έκοψε και την καλημέρα. Λέω οκ, ο άνθρωπος έχει τα δικά του προβλήματα, ας προσπεράσω.
....
--Ένας άλλος, άστεγος αυτός, τον πέταξε η γκόμενα στο δρόμο με τις πιτζάμες. Τον συνάντησα σ' ένα νοσοκομείο να κλαίει τη μοίρα του. Λέω οκ, μη στεναχωριέσαι για τίποτα. Θέλεις ρούχα? Θέλω. Θέλεις και παπούτσια? Θέλω. Θέλεις και στέγη? Θέλω. Οκ, θα τα ρυθμίσουμε όλα με λίγη υπομονή. Πάω, αγοράζω ρούχα, παπούτσια, σώβρακα, κλπ. Ευχαριστώ πολύ, την άλλη μέρα άφαντος! Ρωτάω στο νοσοκομείο, πήρε λέει εξιτήριο. Μου έμεινε το σακάκι που έφερα απ' το σπίτι... Εεε δεν είχα χρήματα για καινούριο σακάκι. Λέω οκ, θα πήγε στο σπίτι του, ή θα βρήκε άλλη λύση. Μετά από λίγες μέρες, ένα βράδυ εκεί που περπατώ στη θάλασσα, βρίσκω ένα κουλουριασμένο σώμα να κοιμάται ανάμεσα στα δίχτυα των ψαράδων. Είναι χειμώνας, το θερμόμετρο χαμηλά κι ο άνθρωπος φοράει τα ίδια ρούχα. Τον ξυπνάω. Θα πεθάνεις εδώ, έλα στο σπίτι. Ήρθε κάπως μουδιασμένα. Τον έβαλα σε δικό του δωμάτιο, κουβέρτες κλπ. Την άλλη μέρα άφαντος. Τον βρίσκω στο δρόμο. Τι έγινε? Εε..να, δεν μπορώ να μείνω εκεί, θα βρω μια άλλη λύση κλπ.
....
Έχω λοιπόν μια απορία...
Που έχω κάνει λάθος??