Ειμαι εδω για να σας πω πως τα καταφερα.....

Printable View

13-07-2018, 02:42
Jule32

Ειμαι εδω για να σας πω πως τα καταφερα.....

Καλη σας μερα,σας γραφω μεσανυχτα,αυτη η ωρα ειναι δικη μου.
Ολα ξεκινησαν τον 2015.Η μαμα μου διεγνωστηκε με καταθλιψη και 3 μηνες μετα εκανε αποπειρα αυτοκτονιας.Ευτυχως τωρα ειναι καλα και το ξεπερασε.Ειχα ηδη βγει απο ενα ακουσιο διαζυγιο 2 χρονια πριν κ παλευα να σταθω στα ποδια μου μεγαλωνοντας μονη μου ενα μωρο 2 ετων τοτε.Οποιος εχει βιωσει χωρισμο θα ξερει.Απορριψη,θυμος,αγχος για το αυριο,οικονομικα αλλα ντ αλλων κ εγω μονη μου τα καταφερνα μια χαρα.Η ετσι νομιζα τοτε.Ωσπου με περνουν τηλ κ μου ανακοινωνουν τη πραξη της μαμας μου.Ολα τοτε αρχισαν.Η μαμα μου νοσηλευτηκε 3 μηνες στο ΑΤΤΙΚΟ.Καθε μερα μπαινοβγαινα να τη φροντισω,ενιωθα δυνατη και της εδινα αισιοδοξια.Τη στιγμη που πηρε εξιτηριο και για πολυ καιρο μερα ξεκινησα να μην αισθανομαι καθολου καλα.Ενιωθα ενα κενο,ετρωγα ελαχιστα μονο μισο τοστ την ημερα,δεν ειχα καμια ορεξη και δε με ευχαριστουσε τιποτα.Αρχισα να φοβαμαι οτι παθαινω το ιδιο.Το σκηνικο ολοκληρωθηκε με τις ιδεοληψιες.Επιανα ξυραφακια και περνουσε ασυναισθητα η σκεψη να κανω κακο στον εαυτο μου,εβλεπα μπαλκονι κ ερχοταν η σκεψη να πεσω.Ουρλιαζα και εκλαιγα απο το φοβο μου ετρεμα και στο μυαλο μου πιστεψα οτι αρρωσταινω κι εγω.
Περνω την αποφαση να επισκεφτω ΜΟΝΗ μου εναν ψυχιατρο νομιζοντας οτι θα μου δωσει το μαγικο χαπι κ οτι ολα θα περασουν.Ειχα συχνες κρισεις αγχους και δεν αντεξα να βρισκομαι σε κλειστους χωρους.Η καθε μερα μου φαινοταν αιωνας και με προσμονη περιμενα το βραδυ να κοιμηθω(ευτυχως κοιμομουν αρκετα καλα) για να ηρεμησω απο ολο αυτο που βιωνα.Ξεκινησα ατομικη ψυχοθεραπεια τον Ιανουαριο του 2016 πιστευοντας οτι εχω οτι αρρωστεια υπηρχε στη βιβλιογραφια της ψυχιατρικης σχολης.Παρακαλουσα τον γιατρο να μου δωσει αντικαταθλιπτικο να ηρεμησω,ηρεμος μου ελεγε δεν το χρειαζεσαι,δεν εχεις κατι,απλα περνας εντονο μετατραυματικο στρες με φοβια ενω επερνα μισο ζαναξακι των 0,5 για να αισθανθω καλυτερα.
Το μονοπατι που ξεκινησα να περπατω ηταν επωδυνο(η ψυχοθεραπεια ειναι μια επωδυνη αλλα συναμα λυτρωτικη διαδικασια).Ενιωθα πολλες φορες επωδυνα συναισθηματα και πραγματικα πολυ ασχημα ψυχολογικα.Εμαθα να κανω υπομονη και να κατανοω το καθετι που αισθανομαι,νιωθω χωρις να δινω μεγαλη αξια στις σκεψεις μου.Πολλες φορες ειχα παλινδρομηση σε ολη τη διαδικασια ομως καρτερικα καλλιεργησα τη πιστη στον εαυτο μου και μετα απο καθε κριση που βιωνα ενα ολοκαινουριο κομματι μου εμφανιζοταν που πριν αγνοουσα οτι υπηρχε.Συνεχισα την ατομικη ψυχοθεραπεια για 2,5 χρονια και σε λιγες μερες θα κανω το τελευταιο ραντεβου ενω παραλληλα απο το Δεκεμβριο του 2017 ξεκινησα στον ιδιο ψυχοθεραπευτη ομαδικη ψυχοθεραπεια η οποια ειναι ισαξια μην σας πω και καλυτερη απο το ατομικο διοτι βιωματικα με αλληλεπιδραση με τα υπολοιπα ατομα της ομαδας βιωνεις και ξανα βιωνεις οποιο καταπιεσμενο συναισθημα υπαρχει μεσα σου.
Πλεον τις ιδεοληψιες εχω καταφερει σε ενα μεγαλο βαθμο να τις μειωσω χωρις βεβαια αυτο να σημαινει πως αν προκειψει καποιο ερεθισμα η καποια στρεσσογονο κατασταση δεν επανεμφανιζεται.
Προσπαθω να ειμαι ηρεμη και κανω καθημερινα διαλογισμο,μελεταω αρκετα,κραταω καθημερινο ημερολογιο καθως κ ημερολογιο συνεδριων και ξανα συστηνομαι στον Εαυτο μου και στους γυρω μου.
Μεσα απο ολη αυτη τη διαδικασια μαθαινω καθε μερα να αγαπω και να αποδεχομαι ΚΑΑΑΑΑΘΕ ΠΤΥΧΗ του Υπεροχου Εαυτου μου βαζοντας υγιη ορια με τους γυρω μου.
Επισης σε λιγους μηνες δινω κατατακτηριες για σχολη ψυχολογιας και θελω να ασχοληθω επαγγελματικα με αυτο το κλαδο.Μεσα απο μια δυσκολη και βασανιστικη εμπειρια βρηκα αυτο που με ευχαριστει και με παθιαζει.
Αν χρειαστει καποιος τη βοηθεια μου η να σας πω τι βοηθησε εμενα στο διαβασμα και τη μελετη η καθετι με διαλογισμο η και το ονομα του ψυχιατρου(ειναι Θεος ο ανθρωπος παιδια) πολυ ευχαριστως να σας βοηθησω οπως μπορω....

Πιστη στον Εαυτο σας,οσο ασχημα κ αν αισθανεσθε τωρα ειναι απλα παροδικο,πιστεψτε το και η αυτοιαση σας μαζι με τη καταλληλη καθοδηγηση βεβαια θα φερουν αποτελεσματα.ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ
Σας Αγαπω!
13-07-2018, 06:54
homebod

Κι εγώ σας αγαπώ!!!

Το μήνυμά σας είναι γεμάτο δύναμη και αισιοδοξία.
Χαίρομαι που καταλαβαίνω ότι είστε πλέον ευτυχισμένη. Εύχομαι να κρατήσει για πάντα.

Αν έχετε κάποιο βιβλίο να προτείνετε, θα ήθελα να το δημοσιεύσετε.

Ο γιατρός σας, που ονομάζετε Θεό δείχνει πόσο σπουδαίο είναι να έχουμε έναν οδηγητή που θαυμάζουμε και εκτιμούμε. Η συνεργασία Ιατρού-ασθενούς είναι σωτήρια. Τον πετύχατε με την πρώτη ή μετά από πολλές αλλαγές;

Ο Θεός σας αγαπάει!!
13-07-2018, 11:20
LedZepp

Χαίρομαι πάρα πολύ που τα κατάφερες!
Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής:
Πώς ξέρουμε αν πρέπει να πάμε σε ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή;

Μέχρι τώρα έχω παει: σε 1 ψυχίατρο και 2 ψυχολόγους αλλά απογοητεύτηκα οικτρά όλες τις φορές. Δεν πάει άλλο όμως.
Χρειάζομαι βοήθεια.

Έχω μετατραυματικό στρες 15 χρόνια. Δεν μπορώ καν να πω τι μου συνεβη. Αναφερομαι σε αυτο σαν "ατύχημα" ή "επίθεση".
13-07-2018, 23:39
Jule32

Γεια σου Homebod!
Οντως πολυ αισιοδοξο ποστ συμφωνω απλα ολα αυτα τα χρονια εχω βασανιστει παρα μα παρα πολυ απο ολο αυτο.Υπηρχαν φορες που ενιωθα κενο,αδεια,ξανα σκεψεις ιδιου περιεχομενου,να απογοητευομαι και να απελπιζομαι.Ο δρομος δεν ηταν στρωμμενος με ροδοπεταλα.Ακομη και προχτες ξανα ειχα κριση με σκεψεις αρνητικες.Απλα με το καιρο εχω βελτιωσει την αντιληψη του περιβαλλοντος,διοτι απο το πλ στρες ειχα αποπροσωποιηση και ενιωθα εχθρικο ολο το περιβαλλον που ζουσα δουλεια,σπιτι,γειτονια,φιλ� �υς.
Απλα ξανα λεω με το καιρο αισθανομαι περισσοτερο καιρο χαρουμενα συναισθηματα και αισθημα πληροτητας και ευγνωμοσυνης απλα οι σκεψεις υπαρχουν και εμφανιζονται πιο αραια.
Ολο αυτο το διαστημα που εχω ξεκινησει ψυχοθεραπεια εχω μελετησει πολυ Λουις Χει,τωρα που αισθανομαι καλα κανω καθε μερα τις θετικες δηλωσεις που κυκλοφορουν σε cd(Ελκεις οτι δηλωνεις το βιβλιο),η Δυναμη του Τωρα(Εκχαρτ Τολλε) και εχω κατα νου να ξεκινησω Χορχε Μπουκαι και Οσσο.
Η προσωπικη μου εμπειρια μου εμαθε να ΚΑΤΑΝΟΩ την καθε αντιδραση του Εαυτου μου και αυτη ειναι μια μορφη αγαπης,αποδοχης και συγχωρεσης.Σε καμια μα καμια περιπτωση να μην αισθανθεις μειονεκτικα η αδυναμος που βιωνεις μια τετοια διαταραχη.Στο λεω γτ εγω στην αρχη θυμωνα με τον Εαυτο μου και αυτο μου εφερνε αντιστασεις στην διαδικασια της ψυχοθεραπειας.Θελει αφημα το πραγμα,αγκαλιασμα του εαυτου,παραπανω φροντιδα και καθημερινα βηματακια.
Πως καθε μερα οι καρδιοπαθεις περνουν χαπι για τη πιεση?Ετσι κ εδω καθε μερα θελει προσπαθεια,καλη διατροφη,καλον υπνο,απεφυγε να υπερφορτωνεις το νευρικο σου συστημα με θεαματα πχ θριλερ,περιπετεια,αγωνιας οπωσδηποτε ενα χομπυ να ξεχνιεσαι και να ανανεωνεσαι,παρεα με θετικα ατομα και ολα ειναι καλα.Εγω κανω και διαλογισμο σε καθημερινη βαση και κρατω ημερολογιο ευγνωμοσυνης.Οτι αλλο χρειαστεις ειμαι εδω
13-07-2018, 23:47
Jule32

Quote:

Originally Posted by LedZepp

Χαίρομαι πάρα πολύ που τα κατάφερες!
Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής:
Πώς ξέρουμε αν πρέπει να πάμε σε ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή;

Μέχρι τώρα έχω παει: σε 1 ψυχίατρο και 2 ψυχολόγους αλλά απογοητεύτηκα οικτρά όλες τις φορές. Δεν πάει άλλο όμως.
Χρειάζομαι βοήθεια.

Έχω μετατραυματικό στρες 15 χρόνια. Δεν μπορώ καν να πω τι μου συνεβη. Αναφερομαι σε αυτο σαν "ατύχημα" ή "επίθεση".

Καλησπερα αγαπητε μου
Εγω σταθηκα τυχερη στο θεμα του θεραπευτη γτ πηγα σε συστημενο ατομο που ηδη εκαναν αρκετοι γνωστοι μου ομαδικη ψυχοθεραπεια για αυτοβελτιωση-αυτογνωσια οποτε δε χρειαστηκε να ψαξω.Εχω ακουσει οτι δεν ειναι ολοι καλοι.
Το καλο με τον γλυκο μου (Σταθη) ειναι οτι στο ομαδικο που παω ενας μια φορα ειπε αλλαξα 5 θεραπευτες μεχρι να σε βρω του ειπε και εμεινε μαζι του 8 ολοκληρα χρονια συνολικα ατομικο κ ομαδικο οποτε οταν βλεπω σε εμενα βελτιωση κ ακους κ απο το περιγυρο και απο τους υπολοιπους την ομαδα τετοια λογια οι αμφιβολιες φευγουν.
Θεωρω οτι ενας ψυχιατρος και ενας ψυχολογος ειναι σαν το γυναικολογο κ τη μαια.Τη δουλεια που κανει ενας γιατρος με πολλα χρονια ιατρικη και στη συνεχεια ποσα χρονια ο ιδιος να εκπαιδευτει στις διαφορες μεθοδους ψυχοθεραπειας ,και να κανει κ ο ιδιος (πρεπει κ οι ιδιοι να κανουν στον εαυτο τους πολλα χρονια) για να μπορεσουν να μπουν σε τετοιες διαδικασιες δεν μπορει να συγκριθει με τη σπουδη ενος ψυχολογου και σου μιλαω αντικειμενικα γτ ετοιμαζομαι να δωσω κατατακτηριες για ψυχολογια οπως ανεφερα παραπανω...
13-07-2018, 23:54
Jule32

Quote:

Originally Posted by homebod

Κι εγώ σας αγαπώ!!!

Το μήνυμά σας είναι γεμάτο δύναμη και αισιοδοξία.
Χαίρομαι που καταλαβαίνω ότι είστε πλέον ευτυχισμένη. Εύχομαι να κρατήσει για πάντα.

Αν έχετε κάποιο βιβλίο να προτείνετε, θα ήθελα να το δημοσιεύσετε.

Ο γιατρός σας, που ονομάζετε Θεό δείχνει πόσο σπουδαίο είναι να έχουμε έναν οδηγητή που θαυμάζουμε και εκτιμούμε. Η συνεργασία Ιατρού-ασθενούς είναι σωτήρια. Τον πετύχατε με την πρώτη ή μετά από πολλές αλλαγές;

Ο Θεός σας αγαπάει!!

Αν θελεις στειλε πμ η μπες να τα πουμε...
14-07-2018, 06:40
homebod

Quote:

Originally Posted by Jule32

Αν θελεις στειλε πμ η μπες να τα πουμε...

Καλημέρα!
Δεν μπορώ να στείλω πμ, ή δεν ξέρω πώς να το στείλω! Αν θέλεις μπορείς να μου γράψεις στο ..... και να τα λέμε με αλληλογραφία. Θα χαρώ πάρα πολύ!!
14-07-2018, 13:27
Jule32

καλησπερα..
Εστειλα e mail ελπιζω να ηρθε..
Πως εισαι σημερα?
Εγω χτες ετσι κ ετσι ενιωθα σημερα πλ πιο καλα...
14-07-2018, 16:40
homebod

Ναι Γιούλη μου, έλαβα το email και σου απάντησα.
Σήμερα είμαι καλύτερα από χθες και πιο δυνατός αισθάνομαι.
Θέλω να πάρω μια απόφαση να πουλήσω το σπίτι μου και νιώθω ότι μπορώ να το κάνω, παρά τις αντιρρήσεις της μάνας μου. Οι παλιότερες γενιές έχουν ένα κόλλημα με την ιδιοκτησία του σπιτιού, εγώ από την άλλη βρίσκω ότι το νοίκι θα μου έρθει λιγότερα έξοδα από αγορά σπιτιού, στα 10 χρόνια που υπολογίζω ότι φυσιολογικά θα ζήσω ακόμα. (Έχω διαβάσει ότι άνθρωποι που παίρνουν τα φάρμακά μου δεν ξεπερνούν τα 70 χρόνια ζωής)
14-07-2018, 17:59
Jule32

Αγαπημενε μου
Προτεινω να αφαιρεσεις τις ταμπελες.Αναφερομαι σε αυτο που λες οτι τα ατομα που περνουν φαρμακευτικη αγωγη δεν ξεπερνουν τα 70 τους χρονια.Μπορει να ισχυει ομως να ξερεις πως ολα αυτα ειναι βασει μελετων και συμφωνα με ποσοστα.Μην το κανεις δικο σου και απελευθερωσε αυτη τη σκεψη.Ο ανθρωπος ειμαστε τοσο ανωτερα οντα που δεν υποκεινται σε στατιστικες και νουμερα,απλα πιστεψε το!Ολα τα υπολοιπα θα γινουν και θα σου παρουσιαστουν.
Κι εγω σημερα αισθανομαι αρκετα καλυτερα και αναγνωρισα τα αιτια που τις προηγουμενες ημερες δεν ενιωθα και τοσο καλα.
Πριν μερες ελειπα ενα επαγγελματικο ταξιδι 9 μερες που αυτο στη πραξη μεταφραζεται σε ελαχιστο και αστατο υπνο,κακη ποιοτητα φαγητου και καταναλωση αλκοολ σχεδον καθε μερα.Συνηθειες οχι και τοσο καλες για τον οργανισμο.Τωρα που επεστρεψα και θελω να ξανα μπω στη ρουτινα εκτος του οτι νιωθω κομματια κ θελω να φτιαξω ξανα τις ωρες που κοιμαμαι(στο ταξιδι ειχα κανει την νυχτα-μερα),αντι να δειξω κατανοηση και να δωσω λιγο χρονο στον εαυτο μου ειχα θυμωσει που ενιωθα λιγο πεσμενη.Ευτυχως το συνηδειτοποιησα και αρχισα να κατανοω την αντιδραση του Εαυτου μου.Τι να σου κανει κ αυτο το σωμα?Το υπερφορτωνουμε,το ταιζουμε σκουπιδια,τσιγαρα,αλκοολ κ ελαχιστο υπνο και μετα ζηταμε κ τα ρεστα...Θα μπω να δω το email
14-07-2018, 18:18
Jule32

Quote:

Originally Posted by homebod

Ναι Γιούλη μου, έλαβα το email και σου απάντησα.
Σήμερα είμαι καλύτερα από χθες και πιο δυνατός αισθάνομαι.
Θέλω να πάρω μια απόφαση να πουλήσω το σπίτι μου και νιώθω ότι μπορώ να το κάνω, παρά τις αντιρρήσεις της μάνας μου. Οι παλιότερες γενιές έχουν ένα κόλλημα με την ιδιοκτησία του σπιτιού, εγώ από την άλλη βρίσκω ότι το νοίκι θα μου έρθει λιγότερα έξοδα από αγορά σπιτιού, στα 10 χρόνια που υπολογίζω ότι φυσιολογικά θα ζήσω ακόμα. (Έχω διαβάσει ότι άνθρωποι που παίρνουν τα φάρμακά μου δεν ξεπερνούν τα 70 χρόνια ζωής)

Σου απαντησα:)
14-07-2018, 18:44
αλεξανδρος_77

Quote:

Originally Posted by homebod

, στα 10 χρόνια που υπολογίζω ότι φυσιολογικά θα ζήσω ακόμα. (Έχω διαβάσει ότι άνθρωποι που παίρνουν τα φάρμακά μου δεν ξεπερνούν τα 70 χρόνια ζωής)

δοκιμασε να συγκρινεις παραδειγματα ανθρωπων που επαιρναν πολα φαρμακα μαζι για να καταλαβεις ποιο ειναι το φως της αληθειας.
14-07-2018, 22:14
Jule32

Quote:

Originally Posted by homebod

Κι εγώ σας αγαπώ!!!

Το μήνυμά σας είναι γεμάτο δύναμη και αισιοδοξία.
Χαίρομαι που καταλαβαίνω ότι είστε πλέον ευτυχισμένη. Εύχομαι να κρατήσει για πάντα.

Αν έχετε κάποιο βιβλίο να προτείνετε, θα ήθελα να το δημοσιεύσετε.

Ο γιατρός σας, που ονομάζετε Θεό δείχνει πόσο σπουδαίο είναι να έχουμε έναν οδηγητή που θαυμάζουμε και εκτιμούμε. Η συνεργασία Ιατρού-ασθενούς είναι σωτήρια. Τον πετύχατε με την πρώτη ή μετά από πολλές αλλαγές;

Ο Θεός σας αγαπάει!!

Εχεις e mail χχαχαχαχα
14-07-2018, 22:43
Jule32

Quote:

Originally Posted by αλεξανδρος_77

δοκιμασε να συγκρινεις παραδειγματα ανθρωπων που επαιρναν πολα φαρμακα μαζι για να καταλαβεις ποιο ειναι το φως της αληθειας.

Τι εννοεις?Μπορεις να αναπτυξεις τη γνωμη σου σε παρακαλω?
14-07-2018, 23:10
Jule32

Quote:

Originally Posted by homebod

Ναι Γιούλη μου, έλαβα το email και σου απάντησα.
Σήμερα είμαι καλύτερα από χθες και πιο δυνατός αισθάνομαι.
Θέλω να πάρω μια απόφαση να πουλήσω το σπίτι μου και νιώθω ότι μπορώ να το κάνω, παρά τις αντιρρήσεις της μάνας μου. Οι παλιότερες γενιές έχουν ένα κόλλημα με την ιδιοκτησία του σπιτιού, εγώ από την άλλη βρίσκω ότι το νοίκι θα μου έρθει λιγότερα έξοδα από αγορά σπιτιού, στα 10 χρόνια που υπολογίζω ότι φυσιολογικά θα ζήσω ακόμα. (Έχω διαβάσει ότι άνθρωποι που παίρνουν τα φάρμακά μου δεν ξεπερνούν τα 70 χρόνια ζωής)

Home υπαρχει ενα e mail για εσενα....χαχαχαχ
15-07-2018, 20:33
Anna137

Quote:

Originally Posted by Jule32

Καλη σας μερα,σας γραφω μεσανυχτα,αυτη η ωρα ειναι δικη μου.
Ολα ξεκινησαν τον 2015.Η μαμα μου διεγνωστηκε με καταθλιψη και 3 μηνες μετα εκανε αποπειρα αυτοκτονιας.Ευτυχως τωρα ειναι καλα και το ξεπερασε.Ειχα ηδη βγει απο ενα ακουσιο διαζυγιο 2 χρονια πριν κ παλευα να σταθω στα ποδια μου μεγαλωνοντας μονη μου ενα μωρο 2 ετων τοτε.Οποιος εχει βιωσει χωρισμο θα ξερει.Απορριψη,θυμος,αγχος για το αυριο,οικονομικα αλλα ντ αλλων κ εγω μονη μου τα καταφερνα μια χαρα.Η ετσι νομιζα τοτε.Ωσπου με περνουν τηλ κ μου ανακοινωνουν τη πραξη της μαμας μου.Ολα τοτε αρχισαν.Η μαμα μου νοσηλευτηκε 3 μηνες στο ΑΤΤΙΚΟ.Καθε μερα μπαινοβγαινα να τη φροντισω,ενιωθα δυνατη και της εδινα αισιοδοξια.Τη στιγμη που πηρε εξιτηριο και για πολυ καιρο μερα ξεκινησα να μην αισθανομαι καθολου καλα.Ενιωθα ενα κενο,ετρωγα ελαχιστα μονο μισο τοστ την ημερα,δεν ειχα καμια ορεξη και δε με ευχαριστουσε τιποτα.Αρχισα να φοβαμαι οτι παθαινω το ιδιο.Το σκηνικο ολοκληρωθηκε με τις ιδεοληψιες.Επιανα ξυραφακια και περνουσε ασυναισθητα η σκεψη να κανω κακο στον εαυτο μου,εβλεπα μπαλκονι κ ερχοταν η σκεψη να πεσω.Ουρλιαζα και εκλαιγα απο το φοβο μου ετρεμα και στο μυαλο μου πιστεψα οτι αρρωσταινω κι εγω.
Περνω την αποφαση να επισκεφτω ΜΟΝΗ μου εναν ψυχιατρο νομιζοντας οτι θα μου δωσει το μαγικο χαπι κ οτι ολα θα περασουν.Ειχα συχνες κρισεις αγχους και δεν αντεξα να βρισκομαι σε κλειστους χωρους.Η καθε μερα μου φαινοταν αιωνας και με προσμονη περιμενα το βραδυ να κοιμηθω(ευτυχως κοιμομουν αρκετα καλα) για να ηρεμησω απο ολο αυτο που βιωνα.Ξεκινησα ατομικη ψυχοθεραπεια τον Ιανουαριο του 2016 πιστευοντας οτι εχω οτι αρρωστεια υπηρχε στη βιβλιογραφια της ψυχιατρικης σχολης.Παρακαλουσα τον γιατρο να μου δωσει αντικαταθλιπτικο να ηρεμησω,ηρεμος μου ελεγε δεν το χρειαζεσαι,δεν εχεις κατι,απλα περνας εντονο μετατραυματικο στρες με φοβια ενω επερνα μισο ζαναξακι των 0,5 για να αισθανθω καλυτερα.
Το μονοπατι που ξεκινησα να περπατω ηταν επωδυνο(η ψυχοθεραπεια ειναι μια επωδυνη αλλα συναμα λυτρωτικη διαδικασια).Ενιωθα πολλες φορες επωδυνα συναισθηματα και πραγματικα πολυ ασχημα ψυχολογικα.Εμαθα να κανω υπομονη και να κατανοω το καθετι που αισθανομαι,νιωθω χωρις να δινω μεγαλη αξια στις σκεψεις μου.Πολλες φορες ειχα παλινδρομηση σε ολη τη διαδικασια ομως καρτερικα καλλιεργησα τη πιστη στον εαυτο μου και μετα απο καθε κριση που βιωνα ενα ολοκαινουριο κομματι μου εμφανιζοταν που πριν αγνοουσα οτι υπηρχε.Συνεχισα την ατομικη ψυχοθεραπεια για 2,5 χρονια και σε λιγες μερες θα κανω το τελευταιο ραντεβου ενω παραλληλα απο το Δεκεμβριο του 2017 ξεκινησα στον ιδιο ψυχοθεραπευτη ομαδικη ψυχοθεραπεια η οποια ειναι ισαξια μην σας πω και καλυτερη απο το ατομικο διοτι βιωματικα με αλληλεπιδραση με τα υπολοιπα ατομα της ομαδας βιωνεις και ξανα βιωνεις οποιο καταπιεσμενο συναισθημα υπαρχει μεσα σου.
Πλεον τις ιδεοληψιες εχω καταφερει σε ενα μεγαλο βαθμο να τις μειωσω χωρις βεβαια αυτο να σημαινει πως αν προκειψει καποιο ερεθισμα η καποια στρεσσογονο κατασταση δεν επανεμφανιζεται.
Προσπαθω να ειμαι ηρεμη και κανω καθημερινα διαλογισμο,μελεταω αρκετα,κραταω καθημερινο ημερολογιο καθως κ ημερολογιο συνεδριων και ξανα συστηνομαι στον Εαυτο μου και στους γυρω μου.
Μεσα απο ολη αυτη τη διαδικασια μαθαινω καθε μερα να αγαπω και να αποδεχομαι ΚΑΑΑΑΑΘΕ ΠΤΥΧΗ του Υπεροχου Εαυτου μου βαζοντας υγιη ορια με τους γυρω μου.
Επισης σε λιγους μηνες δινω κατατακτηριες για σχολη ψυχολογιας και θελω να ασχοληθω επαγγελματικα με αυτο το κλαδο.Μεσα απο μια δυσκολη και βασανιστικη εμπειρια βρηκα αυτο που με ευχαριστει και με παθιαζει.
Αν χρειαστει καποιος τη βοηθεια μου η να σας πω τι βοηθησε εμενα στο διαβασμα και τη μελετη η καθετι με διαλογισμο η και το ονομα του ψυχιατρου(ειναι Θεος ο ανθρωπος παιδια) πολυ ευχαριστως να σας βοηθησω οπως μπορω....

Πιστη στον Εαυτο σας,οσο ασχημα κ αν αισθανεσθε τωρα ειναι απλα παροδικο,πιστεψτε το και η αυτοιαση σας μαζι με τη καταλληλη καθοδηγηση βεβαια θα φερουν αποτελεσματα.ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ
Σας Αγαπω!

Χαιρομαι πάρα πολύ όταν μέσα απ αυτό το forum ακούγονται ιστορίες με πολύ θετική εξέλιξη οπως η δική σου!
Να είσαι πάντα καλά κ υγιής κ να πετύχεις τον στόχο σου με την ψυχολογία.
Και εγώ το ίδιο σκέφτομαι...να παρακολουθήσω ένα e-learning 52 εβδομάδων του ΕΚΠΑ και να πάρω ένα τίτλο. Οχι τόσο για τον τίτλο φυσικά, αλλα για να βοηθήσω τον εαυτό μου ν απαλλαγεί απ τα δαιμόνια του, ασχολούμαι με την ψυχολογία κ την αυτοβελτίωση τα τελευταία 6 χρόνια...ας ολοκληρώσω λοιπόν τον κύκλο...χαχα
Θα ήθελα και εγώ να συμμετέχω σε μια ομάδα ψυχοθεραπείας απο Σεπτέμβριο, για να μου λυθούν κάποιες απορίες...οποτε θα ήθελα πληροφορίες αν μπορείς!
Ενα επιπλέον ευγε στον ψυχίατρο σου που δε σου έδωσε...έτσι ελαφρα τη καρδία...αντικαταθλιπτικά... σώθηκες! Ο ίδιος είναι που κάνεις τις ψυχοθεραπείες?
09-09-2018, 17:09
Jule32

Καλησπερα Αννα και με συγχωρεις για τη καθυστερηση.Ειχα αρκετο καιρο να μπω.Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια και την ενθαρρυνση.Εγω ξεκινησα ψυχοθεραπεια τον Ιανουαριο του 2016 ατομικο ωσπου κ ολοκληρωσα τον κυκλο του ατομικου φετος τον Ιουλιο,2,5 χρονια συνολικα δηλαδη και παραλληλα απο το Δεκεμβριο του 2017 μπηκα στην ομαδικη ψυχοθεραπεια στον ιδιο ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη και θα συνεχισω.Δηλ εκανα ταυτοχρονα απο δεκεμβριο 2017 κ ομαδικη και ατομικη.Η ομαδικη ψυχοθεραπεια ειναι πολυ αποτελεσματικη να ξερεις και με γρηγορα αποτελεσματα.Βιωνεις και ανα-βιωνεις πολλα απο τα καταπιεσμενα συναισθηματα που υπαρχουν μεσα σου σε αλληλεπιδραση με τα υπολοιπα ατομα της ομαδας,οσο βγαινουν κατεβαινουν σε ισχυ και τακτοποιουνται.Θελει χρονο και δεσμευση και υπομονη.Στην αρχη οταν μπηκα στην ομαδα κ για αρκετο διαστημα ηθελα να ανοιξω τη πορτα να φυγω.....Ηθελα το γιατρο για τον εαυτο μου κ μονο να ασχοληθει με τις δικες μου αναγκες κ δεν μπορουσα να δεχτω να τον μοιραζομαι με τους αλλους.Εκανα υπομονη και βλεπω τα καλα αποτελεσματα με το καιρο.
Ακομη υπαρχουν μερες που νιωθω αγχος,φοβο,ανασφαλεια και εχω τις ιδεοληψιες απλα τις εχω λιγοστευσει τη δυναμη τους και τη διαρκεια π εμφανιζονται.Επισης με τη ψυχοθεραπεια πενθεις,βιωνεις πολλα και επωδυνα συναισθηματα.Μεχρι να αποκτησει καποιος συναισθηματικη ρυθμιση και να περασει να βιωνει μεγαλυτερα διαστηματα θετικων συναισθηματων χρειαζεται να αδειασει η λεκανη με τις πληγες και τα τραυματα,να τα ξανα βιωσει απο την αρχη κ μαζι ολη τη γκαμα των αναλογων συναισθηματων.Εχει πονο αυτο.Θυμωνεις με γονεις,με συντροφους,με τον εαυτο σου,μετα συγχωρεις,μαθαινεις να κατανοεις και να συμπονας πρωτα κ κυρια τον Εαυτο κ κατ επεκταση κ τους αλλους...Οτι θελεις αλλο ρωτα με να εισαι παντα καλα!
10-09-2018, 13:51
lacrimae

Καλησπέρα! Θα μπορούσα να έχω το όνομα του θεραπευτή?? Ψάχνω χρόνια και δυστυχώς δεν βρίσκω έναν αξιόλογο... Ευχομαι να είσαι πάντα έτσι και μην ξαναέρθουν ποτέ όλα αυτά!!!
10-09-2018, 20:19
speedn28

Quote:

Originally Posted by Jule32

Καλη σας μερα,σας γραφω μεσανυχτα,αυτη η ωρα ειναι δικη μου.
Ολα ξεκινησαν τον 2015.Η μαμα μου διεγνωστηκε με καταθλιψη και 3 μηνες μετα εκανε αποπειρα αυτοκτονιας.Ευτυχως τωρα ειναι καλα και το ξεπερασε.Ειχα ηδη βγει απο ενα ακουσιο διαζυγιο 2 χρονια πριν κ παλευα να σταθω στα ποδια μου μεγαλωνοντας μονη μου ενα μωρο 2 ετων τοτε.Οποιος εχει βιωσει χωρισμο θα ξερει.Απορριψη,θυμος,αγχος για το αυριο,οικονομικα αλλα ντ αλλων κ εγω μονη μου τα καταφερνα μια χαρα.Η ετσι νομιζα τοτε.Ωσπου με περνουν τηλ κ μου ανακοινωνουν τη πραξη της μαμας μου.Ολα τοτε αρχισαν.Η μαμα μου νοσηλευτηκε 3 μηνες στο ΑΤΤΙΚΟ.Καθε μερα μπαινοβγαινα να τη φροντισω,ενιωθα δυνατη και της εδινα αισιοδοξια.Τη στιγμη που πηρε εξιτηριο και για πολυ καιρο μερα ξεκινησα να μην αισθανομαι καθολου καλα.Ενιωθα ενα κενο,ετρωγα ελαχιστα μονο μισο τοστ την ημερα,δεν ειχα καμια ορεξη και δε με ευχαριστουσε τιποτα.Αρχισα να φοβαμαι οτι παθαινω το ιδιο.Το σκηνικο ολοκληρωθηκε με τις ιδεοληψιες.Επιανα ξυραφακια και περνουσε ασυναισθητα η σκεψη να κανω κακο στον εαυτο μου,εβλεπα μπαλκονι κ ερχοταν η σκεψη να πεσω.Ουρλιαζα και εκλαιγα απο το φοβο μου ετρεμα και στο μυαλο μου πιστεψα οτι αρρωσταινω κι εγω.
Περνω την αποφαση να επισκεφτω ΜΟΝΗ μου εναν ψυχιατρο νομιζοντας οτι θα μου δωσει το μαγικο χαπι κ οτι ολα θα περασουν.Ειχα συχνες κρισεις αγχους και δεν αντεξα να βρισκομαι σε κλειστους χωρους.Η καθε μερα μου φαινοταν αιωνας και με προσμονη περιμενα το βραδυ να κοιμηθω(ευτυχως κοιμομουν αρκετα καλα) για να ηρεμησω απο ολο αυτο που βιωνα.Ξεκινησα ατομικη ψυχοθεραπεια τον Ιανουαριο του 2016 πιστευοντας οτι εχω οτι αρρωστεια υπηρχε στη βιβλιογραφια της ψυχιατρικης σχολης.Παρακαλουσα τον γιατρο να μου δωσει αντικαταθλιπτικο να ηρεμησω,ηρεμος μου ελεγε δεν το χρειαζεσαι,δεν εχεις κατι,απλα περνας εντονο μετατραυματικο στρες με φοβια ενω επερνα μισο ζαναξακι των 0,5 για να αισθανθω καλυτερα.
Το μονοπατι που ξεκινησα να περπατω ηταν επωδυνο(η ψυχοθεραπεια ειναι μια επωδυνη αλλα συναμα λυτρωτικη διαδικασια).Ενιωθα πολλες φορες επωδυνα συναισθηματα και πραγματικα πολυ ασχημα ψυχολογικα.Εμαθα να κανω υπομονη και να κατανοω το καθετι που αισθανομαι,νιωθω χωρις να δινω μεγαλη αξια στις σκεψεις μου.Πολλες φορες ειχα παλινδρομηση σε ολη τη διαδικασια ομως καρτερικα καλλιεργησα τη πιστη στον εαυτο μου και μετα απο καθε κριση που βιωνα ενα ολοκαινουριο κομματι μου εμφανιζοταν που πριν αγνοουσα οτι υπηρχε.Συνεχισα την ατομικη ψυχοθεραπεια για 2,5 χρονια και σε λιγες μερες θα κανω το τελευταιο ραντεβου ενω παραλληλα απο το Δεκεμβριο του 2017 ξεκινησα στον ιδιο ψυχοθεραπευτη ομαδικη ψυχοθεραπεια η οποια ειναι ισαξια μην σας πω και καλυτερη απο το ατομικο διοτι βιωματικα με αλληλεπιδραση με τα υπολοιπα ατομα της ομαδας βιωνεις και ξανα βιωνεις οποιο καταπιεσμενο συναισθημα υπαρχει μεσα σου.
Πλεον τις ιδεοληψιες εχω καταφερει σε ενα μεγαλο βαθμο να τις μειωσω χωρις βεβαια αυτο να σημαινει πως αν προκειψει καποιο ερεθισμα η καποια στρεσσογονο κατασταση δεν επανεμφανιζεται.
Προσπαθω να ειμαι ηρεμη και κανω καθημερινα διαλογισμο,μελεταω αρκετα,κραταω καθημερινο ημερολογιο καθως κ ημερολογιο συνεδριων και ξανα συστηνομαι στον Εαυτο μου και στους γυρω μου.
Μεσα απο ολη αυτη τη διαδικασια μαθαινω καθε μερα να αγαπω και να αποδεχομαι ΚΑΑΑΑΑΘΕ ΠΤΥΧΗ του Υπεροχου Εαυτου μου βαζοντας υγιη ορια με τους γυρω μου.
Επισης σε λιγους μηνες δινω κατατακτηριες για σχολη ψυχολογιας και θελω να ασχοληθω επαγγελματικα με αυτο το κλαδο.Μεσα απο μια δυσκολη και βασανιστικη εμπειρια βρηκα αυτο που με ευχαριστει και με παθιαζει.
Αν χρειαστει καποιος τη βοηθεια μου η να σας πω τι βοηθησε εμενα στο διαβασμα και τη μελετη η καθετι με διαλογισμο η και το ονομα του ψυχιατρου(ειναι Θεος ο ανθρωπος παιδια) πολυ ευχαριστως να σας βοηθησω οπως μπορω....

Πιστη στον Εαυτο σας,οσο ασχημα κ αν αισθανεσθε τωρα ειναι απλα παροδικο,πιστεψτε το και η αυτοιαση σας μαζι με τη καταλληλη καθοδηγηση βεβαια θα φερουν αποτελεσματα.ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ
Σας Αγαπω!

Πολύ χαιρομαι να διαβάζω τέτοια μηνύματα γιατι μας δίνουν δύναμη και συνειδητοποιούμε οτι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, Jule32 μπράβο και απο μένα!!!