To κουτί της Πανδώρας (όχι του Μπαξεβάνη) :p

Λοιπόν συμφορουμίτες-ισες είπα να κάνω ένα θέμα κάπως συμβολικό και θα ήθελα την συνεισφορά σας!!

Όλοι γνωρίζετε πιθανολογώ τον μύθο της Πανδώρας. Η γυναίκα που δημιούργησε ο Δίας για να τιμωρήσει μακροπρόθεσμα τους ανθρώπους γιατί ο Προμηθέας έδωσε την φωτιά σ'αυτούς. Της έδωσε ένα πιθάρι και της είπε να μη το ανοίξει ποτέ. Αυτή από την περιέργεια της το άνοιξε και βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα κακά του κόσμου. (οποιαδήποτε ομοιότητα με τον κήπο της Εδέμ είναι συμπτωματική αγαπητοί θεοσεβούμενοι).

Λοιπόν αυτό που θα κάνουμε είναι να γράψουμε κάποια συμπτώματα ή συνέπειες της πάθησης μας. Δηλαδή αρχικά το θέμα θα έχει αρνητικό χαρακτήρα. Μετά που θα κλείσουμε το κουτί θα δούμε τι μας άφησε ο Δίας εκτός του να τον βρίζουμε.

Προτείνω να γράφουμε 3 συμτπώματα-συνέπειες αλλά αν είστε στον καημό γράψτε παραπάνω έτσι να σας φύγει από μέσα σας. Αν θέλετε γράφετε πως σας επηρέασαν κ αν τα ξεπεράσατε.

Τα 3 πρώτα δεινά που θα αναφέρω οταν αποφάσισα να ανοίξω το κουτάκι με τις μαλακίες καπου εκεί το 12' είναι:
1)Απόγνωση
2)Παράνοια
3)Παραλήρημα
κ επειδή είμαι μερακλής θα προσθέσω ακόμη ένα
4)Ψευδαισθήσεις

Από αυτά το 1ο με συντροφεύει ακόμα. Του κάνω όλα τα χατήρια μπας κ ξεκουμπιστεί αλλά εκεί, έρωτας μεγάλος.
Το 2ο δεν είναι τόσο τακτικός επισκέπτης. Είναι σαν κάτι θείτσες που σε θυμούνται σε καμιά ονομαστική γιορτή κ σου κατσικώνονται.
3,4 πήραν προς το παρόν απαλλαγή.

Τι να πρωτογράψεις για αυτά τα συντρόφια. Αν ήταν άνθρωποι θα ήταν νεοφιλελέ. Νεοφιλελέ σύντροφοι λοιπόν όχι 12ωρο αλλά 24ωρο χωρίς βάρδιες εργασίας. Σου βάζουν κ την επιγραφή ''Η εργασία απελευθερώνει'' κ τις αλυσίδες κ παιδεύεσαι να σπάσεις πέτρες με την κούτρα σου.
Συνεχίζουμε.....

Το 2012 μου κοψαν τα χαπια αποτομα πωσ φτασαμε στο 2018 και αν θα ζησω κι αλλο ιδεα δεν εχω συγχωρηστε τισ μαλακιεσ αλλα νομιζω με βασανιζουν

Υποτιθετε χειροτερα απο αυτο που ζω δεν υπαρχει ειναι ολα τα μοντερνα βασανιστηρια και ξαναλεω αυτα μου τα εκαναν οταν ημουν παιδι παλι δεν εχει νοημα μπορει οποιοσ θελει να με σκοτωσει βαρεθηκα δεν εχω μελλον ετσι κ αλλιωσ οποτε τι να το κουραζουμαι αλλο για πιο λογο

Μουγγοσ ειμαι εχασα την ομιλια και το συναισθημα για πιο λογο συνεχιζουμε δεν καταλαβα μπορει να τυφλωθηκα κι ολα αλλα ακομα βλεπω αρα γιατι συνεχιζουμε

@elis συνέχισες να ζεις γιατί βρίσκεις μαγεία στους ανθρώπους κ τις γυναίκες, στον κόσμο που σε περιβάλει. Εχεις δύναμη μέσα σου και νομίζω είσαι ευαίσθητο άτομο καταβάθος.
Μη φοβάσαι να ζητήσεις βοήθεια αν την χρειαστείς δεν σε κάνει λιγότερο δυνατό.
Αντεξες πολλά και παραμένεις όρθιος αυτό να θυμάσαι!!

Ολα αυτα μου τα εκαναν συμπολιτεσ μου τωρα ειχαν χαλια χαρακτηρα ρουφιανοι πληρωθηκαν θελαν να με βαλουν σε ταξη γτ ημουν μικροσ στα φρυδια μου ειναι σκατα οπωσ κι εγω οποτε καλα να παθουν κι αυτοι καλα να παθω κι εγω καλοσ ανθρωποσ δεν υπαρχει υπαρχει αυτοσ που φερεται καλα γτ μαλλον κατι θελει οι καλοι πεθανανε μονο σκατα εχει τωρα παρτε το αποφαση αν ειμασταν καλοι δε θα επιβιωναμε κι εσεισ κι εγω

Σειριε αμα σ δειξω φωτογραφια πεντε χρονων θα δεισ ενα αγγελακι τωρα ειμαι ζωον ορθιο αυτο με τη μαγεια γινεται γτ εγω μικροσ δουλευα γενικα περασα δυσκολα και βλεπω τι ανθρωποσ εισαι με μια ματια και με μια κουβεντα που θα κανουμε οι γυναικεσ ειναι αδυναμια αλλα εγκεφαλικη δηλαδη μ αρεσει το μυαλο τουσ κι εμφανιση ειναι πιο ωραιεσ και να σ πω εχω γνωρισει γυναικεσ που παιζει να ηταν ο διαολοσ στη γη το καταευχαριστηθηκα την κουβεντα μπορει να μου τρωγαν λεφτα μπορει τωρα να μη μιλουσαμε χεστηκα εγω τισ εκτιμησα με το φτωχο μου μυαλο

Εμένα μ'αρέσει το φτωχό σου μυαλό elis
Eχεις μια σπάνια διαίσθηση κ ευαισθησία νομίζω. Παρόλο που πολλοί θα σε παρεξηγήσουν εδώ μέσα μπορώ να διακρίνω έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που είναι ντόμπρος κ δεν μασάει τα λόγια του γιατί δεν έχει να αποδείξει κάτι νομίζω.

Οτι ηθελα να κανω το εκανα ηθελα να δουλεψω δουλεψα λεφτα δεν εβγαλα γτ δε με ενδιεφερε ηθελα να δω τισ πουτανεσ να γνωρισω να καταλαβω τα πρεζακια τουσ μαφιοζουσ τα ειδα απο αυτουσ που υποτιθεται δεν ειναι καλοι ειδα και καλοψυχουσ αυτα με ενδιεφεραν τα ειδα ηθελα να ειμαι αθλητησ εγινα οτι με ενδιεφερε απο μικρο γτ δουλευα ειμαι αλλιωσ πλασμενοσ αυτα με ενδιεφεραν αυτα εμαθα σε συνδυασμο με μπαλλα και καποια γραμματα ετσι νιωθω οτι αυτα που ηθελα να γνωρισω κ να δω τα ειδα οποτε γι αυτο μιλαω ετσι νιωθω γεματοσ

Με τραβουσαν παντα οι φτωχοι κι οι τρελοι τουσ λατρευω πωσ ζουν πωσ επιβιωνουν τι κολπα κανουν οι αντρεσ τι κολπα οι γυναικεσ εχω εφεση στα μπατιρακια γυναικεσ πραγματικα τισ ερωτευομαι λατρευω τα κολπα τουσ αν πεθανω συντομα θελω να με σκοτωσει μπατιρακι γυναικα τισ θαυμαζω

https://youtu.be/gvkwdkqvMzU

Θέμα χρόνου να πεθάνω για αυτό γράφω μια κλωστή με κρατάει

επειδη εχω αρκετα αυτοκαταστροφικο μυαλο ολα τα δεινα ερχονται απ αυτο δηλαδη γιαννης πινει γιαννης κερναει μαλον γι αυτο με αφηνουν ολα τα αλλα απαθη..

Λοιπον σασ λεω τι ζω οι φιλοι με παρατησαν μολισ μαθαν τη διαγνωση κι εμεινα με τουσ γονεισ ο μεν πατερασ μου εχει δωδεκαωρο στα χωραφια κι η μανα μου με βριζει ολη μερα εχω μια καφετερια που παω κ αραζω αλλα κι αυτοι με βαρεθηκαν αυτα ζω και σκεφτομαι οτι θα με θαψουν

Για να καταλαβετε οτι ολοι σκοτωνουν εμμεσα αυτα

Ολοι σκοτωνουν χαιβανια

Τεξασ θα γινουμε τεξασ

https://youtu.be/h8KGD-0byO4

εμενα δε μου φαινεται και πολυ φτωχο παντως ισως ο τροπος που τα λες ειναι λιγο αρπα κολα

Τα απλοποιησα με τα χρονια ειδα οι αναλυσεισ δε βγαζουν πουθενα οποιοσ θελει να καταλαβει αρκει μιση κουβεντα γι αυτο γραφω τοσο απλοποιημενα πλεον

ακουω φωνες ακομα
δε βλεπω φαντασματα πια
με παρακολουθουν
οι γιατροι λενε διαφορα.ψευδαισθησηεις παρανοια κλπ

αβουλισία να μη έχεις κίνητρο, η επιθυμία για δράση να υπάρχει κ να μένεις καθηλωμένος. Να είσαι στην καρέκλα του γραφείου σου κ να κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή χωρίς νόημα. Οι μέρες να περνούν χωρίς σκοπό, κατεύθυνση και να βασανίζεσαι νιώθοντας άδειος και άχρηστος.

αλογια Να είσαι σε παρέα και να μη μπορείς να μιλήσεις, να μη μπορείς να επικοινωνήσεις με τους γύρω σου χάνοντας το γέλιο σου κ την έκφραση σου. Νιώθεις ολοένα κ πιο απομονωμένος, αδύναμος καθώς δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου αφού καμιά σκέψη ή επιχειρήματα δεν περνά από τον νου σου.

ανηδονία Να έχεις χάσει κάθε αίσθηση χαράς. Το μόνο που σε συντροφεύει είναι αρνητικά συναισθήματα φόβου,ντροπής,ενοχών κτλ κ εσύ να μη μπορείς να χαρείς. Να ακούς ένα τραγούδι με το οποίο παθιαζόσουν και να το νιώθεις άψυχο, άχρωμο και η υπαρξη σου και οι μέρες να γίνονται άψυχες και άχρωμες. Απλά αναπνέεις.

Φτώχια σκέψης Να μη έχεις σχεδόν καθόλου σκέψεις, να είσαι σαν ζόμπι. Νεκροζωντανός. Να σου έρχεται στον νου η φράση ''Σκέφτομαι άρα υπάρχω'' και να σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου. Κενό, άδειο δοχείο. Να προσπαθείς να εμβαθύνεις κ οι σκέψεις να μοιάζουν χαζές, ανόητες χωρίς νόημα και να μη μπορείς να βγάλεις ένα συμπέρασμα.

Απουσία ταυτότητας Να χάνεις τον προσδιορισμό σου σαν προσωπικότητα, να μη μπορείς να διακρίνεις θετικά στοιχεία της και να προσδιορίζεσαι κυρίως αρνητικά. Να προχωράς στον κόσμο άδειος και κενός σαν να μη πάτησες ποτέ το πόδι σου στην γη. Απλά να σέρνεσαι σαν σκιά.

Απουσία συναισθημάτων. Να μη μπορείς να αισθανθείς συμπόνια,αγάπη να είσαι παγωμένος όχι γιατί είσαι κακός άνθρωπος αλλά γιατί κάτι σου τα έκλεψε. Γίνεσαι κάτι που μοιάζει από άλλο κόσμο. Πιστεύεις ότι έχασες την ανθρώπινη σου ιδιότητα κ αυτό σε κάνει να νιώθεις ταπεινωμένος.

Λέω να κλείσω το θέμα με το στοιχείο αυτό που άφησε ο Δίας μόλις έκλεισε το κουτί.

Αυτό είναι η Ελπίδα. Υπερτιμημένη ή όχι είναι ένα στοιχείο που χωρίς αυτή το αίσθημα απόγνωσης για την ζωή μοιάζει δυσβάσταχτο.

Έχετε βρει την ελπίδα σας;; Την διατηρείτε;; Περιγράψτε τον ανηφορικό δρόμο μέχρι να την βρείτε!! Οποιος θέλει...

Νομίζω βρήκα την ελπίδα μέσα από τους φίλους μου και το διάβασμα.... Όμως πριν φτάσω εκεί προσπάθησα λυτρωθώ μέσα στους ίδιους μου τους φόβους, έμεινα μαζί τους και δεν ξέρω αν τους ξεπέρασα ή αν τους αγκάλιασα και μπορώ να ζω μαζί τους... Όμως ακόμα και τώρα που όλα πάνε πολύ καλύτερα, υπάρχουν ώρες που η ελπίδα έρχεται και φεύγει και η τρύπα μέσα μου μαυρίζει και πάλι. Απλώς δεν ξέρω πως και πότε θα νιώσω ποτέ αρκετά δυνατή και σταθερή, ώστε να μην φοβάμαι ότι θα ξαναγυρίσω στον εφιάλτη. Δεν ξέρω πότε θα ρθει η στιγμή που δεν θα χρειάζεται να προστατεύω τον εαυτό μου και απλώς να πράττω όπως αισθάνομαι.