ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Μετά από 6μιση χρόνια σχέσης και 4 χρόνια συγκατοίκησης ξαφνικά είχα μπροστά μου έναν άλλο άνθρωπο. Με απομάκρυνε με δικαιολογία της δουλειά και στη συνέχεια μου ανακοίνωσε μέσω τηλεφώνου οτι δεν είναι καλά και δεν μπορεί άλλο να συνεχίσει την σχέση. Δεν δεχόταν να το συζητήσουμε από κοντά και συνεχώς έριχνε το φταίξιμο της συμπεριφοράς του σε μια πιεστική κατάσταση που περνάει. Συνέχισε για αρκετό διάστημα να επικοινωνεί ο ίδιος και να μου λέει οτι δεν άλλαξε κάτι ανάμεσα μας αλλα πρεπει να βρε τον εαυτό του. Όταν τελικα μιλήσαμε απο κοντά ήταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και δεν μου έδινα απαντήσεις για τίποτα, μου είπε μονο πως δεν είναι σίγουρος για το αν είναι καλή ιδέα να μην είμαστε μαζί. Το αποτέλεσμα είναι πως μετά απο λίγες μέρες που αυτός συνέχισε να έχει επικοινωνία μαζί μου με δικη του πρωτοβουλία μου έστειλε ενα μηνυμα πως δεν μπορουμε να συνεχισουμε. Το γεγονός οτι όλα αυτά είναι τελείως αντίθετα με το χαρακτήρα του, και γενικά ενιωθα πως μιλάω με καποιον άγνωστο πλέον με έβαλε σε σκεψεις..
Ήθελα να παρω τις απαντησεις που δεν θα μου έδινε μονος του και κοιταξα τα μηνυματα του.. Αφου είχαμε χωρίσει ειχε στειλει μηνυματα με την κοπελα που δουλευει τους τελευταιους 2 μηνες, και το περιεχομενο δεν ηταν φιλικό. Απο τοτε, παρολο που πηρα τις απαντησεις μου, δεν παραδεχεται οτι εχει κανει κατι με καποια αλλη ή οτι αυτη ηταν εστω η αφορμη για τον χωρισμο. ¨Αρχισε να ρίχνει ευθυνες σε εμενα και να μου λεει πως ξεραμε και οι 2 οτι δεν πηγαινε καλα η σχεση μας, κατι που δεν ισχυει αφου ποτε δεν ειχαμε κανει καποια σχετικη συζητηση και γενικα μεχρι τελευταια στιγμη σχεδον καναμε σχεδια για το μελλον. Ειναι ο πρωτος χωρισμός που έχω να διαχειριστω και δεν ξέρω πως θα καταφέρω να νιωσω καλύτερα. Θελω απλά να περάσει ο χρόνος και να ξεχάσω, δεν μπορω να δεχτω οτι ο ανθρωπος που περασα μαζι του τοσα είναι ο ιδιος που μου φερθηκε ετσι τον τελευταιο καιρο και δεν εχει καν την ειλικρίνεια να μου πει την αληθεια. Δεν εχω ορεξη για φαγητο, δεν μπορω να κοιμηθω και να ελεγξω τη σκεψη μου. Πως μπορώ να επιβληθώ στον εαυτο μου;

https://youtu.be/kVeee8_LMn4

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Μετά από 6μιση χρόνια σχέσης και 4 χρόνια συγκατοίκησης ξαφνικά είχα μπροστά μου έναν άλλο άνθρωπο. Με απομάκρυνε με δικαιολογία της δουλειά και στη συνέχεια μου ανακοίνωσε μέσω τηλεφώνου οτι δεν είναι καλά και δεν μπορεί άλλο να συνεχίσει την σχέση. Δεν δεχόταν να το συζητήσουμε από κοντά και συνεχώς έριχνε το φταίξιμο της συμπεριφοράς του σε μια πιεστική κατάσταση που περνάει. Συνέχισε για αρκετό διάστημα να επικοινωνεί ο ίδιος και να μου λέει οτι δεν άλλαξε κάτι ανάμεσα μας αλλα πρεπει να βρε τον εαυτό του. Όταν τελικα μιλήσαμε απο κοντά ήταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και δεν μου έδινα απαντήσεις για τίποτα, μου είπε μονο πως δεν είναι σίγουρος για το αν είναι καλή ιδέα να μην είμαστε μαζί. Το αποτέλεσμα είναι πως μετά απο λίγες μέρες που αυτός συνέχισε να έχει επικοινωνία μαζί μου με δικη του πρωτοβουλία μου έστειλε ενα μηνυμα πως δεν μπορουμε να συνεχισουμε. Το γεγονός οτι όλα αυτά είναι τελείως αντίθετα με το χαρακτήρα του, και γενικά ενιωθα πως μιλάω με καποιον άγνωστο πλέον με έβαλε σε σκεψεις..
Ήθελα να παρω τις απαντησεις που δεν θα μου έδινε μονος του και κοιταξα τα μηνυματα του.. Αφου είχαμε χωρίσει ειχε στειλει μηνυματα με την κοπελα που δουλευει τους τελευταιους 2 μηνες, και το περιεχομενο δεν ηταν φιλικό. Απο τοτε, παρολο που πηρα τις απαντησεις μου, δεν παραδεχεται οτι εχει κανει κατι με καποια αλλη ή οτι αυτη ηταν εστω η αφορμη για τον χωρισμο. ¨Αρχισε να ρίχνει ευθυνες σε εμενα και να μου λεει πως ξεραμε και οι 2 οτι δεν πηγαινε καλα η σχεση μας, κατι που δεν ισχυει αφου ποτε δεν ειχαμε κανει καποια σχετικη συζητηση και γενικα μεχρι τελευταια στιγμη σχεδον καναμε σχεδια για το μελλον. Ειναι ο πρωτος χωρισμός που έχω να διαχειριστω και δεν ξέρω πως θα καταφέρω να νιωσω καλύτερα. Θελω απλά να περάσει ο χρόνος και να ξεχάσω, δεν μπορω να δεχτω οτι ο ανθρωπος που περασα μαζι του τοσα είναι ο ιδιος που μου φερθηκε ετσι τον τελευταιο καιρο και δεν εχει καν την ειλικρίνεια να μου πει την αληθεια. Δεν εχω ορεξη για φαγητο, δεν μπορω να κοιμηθω και να ελεγξω τη σκεψη μου. Πως μπορώ να επιβληθώ στον εαυτο μου;

---

Καταρχήν είσαι σε πολύ καλό δρόμο! Εχεις καταλάβει οτι άλλο εσύ και άλλο ο ευατός σου...και όταν λέω ο εαυτός σου, εννοώ το μυαλό σου. Οπότε άνετα μπορείς να το κουμαντάρεις...Φίλες κοινωνικές έχεις? Η περίπτωσή σου (που ήταν κ δική μου πριν πολλά χρόνια) λύνεται με πολλή εξωστρέφεια τώρα...αν πάλι θέλεις για ένα διάστημα να τον κλάψεις, κλάψτον για να μη σου μείνει αποθυμένο...αλλά όχι και να μη μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια και να χαλάσει το δερματάκι....απα πα...φιλές κοριτσάκι μου και έξω απ την πόρτα...καλοκαιράκι ειναι!

Προσπάθησε να το δεις ψύχραιμα το όλο πράγμα. Κάνε μια ειλικρινή συζήτηση μαζί του, αν θέλει (δε θα τον παρακαλάμε κιολας) και δείτε ποια ειναι αυτά που σας ενώνουν και ποια σας χωρίζουν. Και τι παράπονα έχει απο εσένα μετά απο 6 χρόνια και αποφάσισε έτσι..ελαφρά τη καρδία...χωρισμό...αυτά στα λέω στην περίπτωση που σου ζητήσει να συζητήσετε....διαφορετικά εννοείται δεν κάνεις εσύ το πρώτο βήμα.

Βασικά όσο τα αναμασάς δεν βγαίνει και τίποτα, αλλά να ξέρεις ότι η αλήθεια στα πάντα βρίσκεται κάπου στην μέση. Μάλλον υπήρχαν σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά κι εσύ τα προσπερνούσες. Δεν το χειρίστηκε καλά, ούτε αυτός ούτε εσύ, αλλά δεν έχει νόημα να το υπεραναλύεις, Με κάποια ψυχραιμία καλό είναι να τα σκεφτείς όλα αυτά και να πάρεις μαθήματα για το μέλλον, όχι όμως να μείνεις κολλημένη εκεί. Ζήτησες να μιλήσετε μία, ζήτησες δύο, αυτός δεν ψήνεται και πολύ τώρα για ειλικρινή συζήτηση. ΟΚ. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον όταν θα ηρεμήσουν τα πράγματα. Βρες άλλα πράγματα να απασχολείς το μυαλό σου και να γεμίζεις την μέρα σου. Βγες περπάτα, πήγαινε για κανένα μπάνιο, βγες σε καμια ταβέρνα και σε καμιά μπαρότσαρκα με τις παρέες σου. Καλοκαιράκι είναι, θα σου αλλάξει η διάθεση σιγά - σιγά. Ρώτα κι εμάς στον τουρισμό που όταν οι άλλοι κάθονται εμάς μας πάει γμιώντας...

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Μετά από 6μιση χρόνια σχέσης και 4 χρόνια συγκατοίκησης ξαφνικά είχα μπροστά μου έναν άλλο άνθρωπο. Με απομάκρυνε με δικαιολογία της δουλειά και στη συνέχεια μου ανακοίνωσε μέσω τηλεφώνου οτι δεν είναι καλά και δεν μπορεί άλλο να συνεχίσει την σχέση. Δεν δεχόταν να το συζητήσουμε από κοντά και συνεχώς έριχνε το φταίξιμο της συμπεριφοράς του σε μια πιεστική κατάσταση που περνάει. Συνέχισε για αρκετό διάστημα να επικοινωνεί ο ίδιος και να μου λέει οτι δεν άλλαξε κάτι ανάμεσα μας αλλα πρεπει να βρε τον εαυτό του. Όταν τελικα μιλήσαμε απο κοντά ήταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και δεν μου έδινα απαντήσεις για τίποτα, μου είπε μονο πως δεν είναι σίγουρος για το αν είναι καλή ιδέα να μην είμαστε μαζί. Το αποτέλεσμα είναι πως μετά απο λίγες μέρες που αυτός συνέχισε να έχει επικοινωνία μαζί μου με δικη του πρωτοβουλία μου έστειλε ενα μηνυμα πως δεν μπορουμε να συνεχισουμε. Το γεγονός οτι όλα αυτά είναι τελείως αντίθετα με το χαρακτήρα του, και γενικά ενιωθα πως μιλάω με καποιον άγνωστο πλέον με έβαλε σε σκεψεις..
Ήθελα να παρω τις απαντησεις που δεν θα μου έδινε μονος του και κοιταξα τα μηνυματα του.. Αφου είχαμε χωρίσει ειχε στειλει μηνυματα με την κοπελα που δουλευει τους τελευταιους 2 μηνες, και το περιεχομενο δεν ηταν φιλικό. Απο τοτε, παρολο που πηρα τις απαντησεις μου, δεν παραδεχεται οτι εχει κανει κατι με καποια αλλη ή οτι αυτη ηταν εστω η αφορμη για τον χωρισμο. ¨Αρχισε να ρίχνει ευθυνες σε εμενα και να μου λεει πως ξεραμε και οι 2 οτι δεν πηγαινε καλα η σχεση μας, κατι που δεν ισχυει αφου ποτε δεν ειχαμε κανει καποια σχετικη συζητηση και γενικα μεχρι τελευταια στιγμη σχεδον καναμε σχεδια για το μελλον. Ειναι ο πρωτος χωρισμός που έχω να διαχειριστω και δεν ξέρω πως θα καταφέρω να νιωσω καλύτερα. Θελω απλά να περάσει ο χρόνος και να ξεχάσω, δεν μπορω να δεχτω οτι ο ανθρωπος που περασα μαζι του τοσα είναι ο ιδιος που μου φερθηκε ετσι τον τελευταιο καιρο και δεν εχει καν την ειλικρίνεια να μου πει την αληθεια. Δεν εχω ορεξη για φαγητο, δεν μπορω να κοιμηθω και να ελεγξω τη σκεψη μου. Πως μπορώ να επιβληθώ στον εαυτο μου;

---

Κι εγώ χώρισα από 3 χρόνια σχέση όταν την ρωτούσα αν είναι με κάποιον άλλον μου έλεγε ψέματα και ναι ήτανε με άλλον όσο είμασταν μαζί προσπάθησε σιγά σιγά να ξανασταθεί ς στα πόδια σου το ίδιο κάνω κι εγώ πάρε τους δρόμους και μην κλινεσαι σπίτι αν ακόμα δουλεύεις πολύ καλύτερο η εργασθούν ταπεινά σε κάνει και ξεχνάς ξέρω είναι δύσκολο με όσα έχεις μειραστει με ένα άνθρωπο να σβήνονται σε μια στιγμή

Ωραίος ο τύπος, βαρέθηκε, τσιλιμπουρδίζει και σου λέει πιέζεται κιολας.

Εισαι ξύπνια και μπράβο σου. Ξέρω πόσο θέλεις μια ειλικρινή συζήτηση, αλλά δεν θα στη δωσει έτσι αυτός. Το καλυτερο που εχεις να κάνεις να εξαφανιστείς και να μη του μιλας για 2-3 εβδομάδες τουλάχιστον. Αφου δει οτι λείπεις από τη ζωη του, ίσως ερθει να σου μιλήσει ο ίδιος. Αν τον κυνηγήσεις θα αρχίσει τα πιέζομαι και δεν μπορω και δεν είμαστε καλα και αχ βαχ.

Προχώρα και αρχισε να βγαίνεις, γνώρισε κόσμο και κοιταξε τον εαυτο σου.

Θέλω μια ειλικρινή συζήτηση γιατί πιστεύω οτι η αλήθεια θα με βοηθήσει να προχωρήσω πιο γρήγορα. Αλλα οπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να μάθω πως τελικά έφτασαν εδω τα πράγματα. Απλά απορώ με την ευκολία που προχωράνε κάποιοι άνθρωποι στον επόμενο. Είναι τοσο αναλώσιμοι οι άνθρωποι και οι σχέσεις;

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Θέλω μια ειλικρινή συζήτηση γιατί πιστεύω οτι η αλήθεια θα με βοηθήσει να προχωρήσω πιο γρήγορα. Αλλα οπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να μάθω πως τελικά έφτασαν εδω τα πράγματα. Απλά απορώ με την ευκολία που προχωράνε κάποιοι άνθρωποι στον επόμενο. Είναι τοσο αναλώσιμοι οι άνθρωποι και οι σχέσεις;

---

Για κάποιους ανθρώπους ναι, για άλλους όχι. Δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτά. Όπως αισθάνεται ο καθένας. Πάντως είναι φυσιολογικό να στενοχωριέσαι μετά από εξήμισι χρόνια. Αλλιώς θα ήσουν αναίσθητη. Όπως ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που είναι και το θεωρούν και κατόρθωμα.

Κοιτα απ οτι καταλαβα τωρα ξεκινησε κατι με την αλλη, θα μπορουσε να σε κραταει ακομη και να εχει και την αλλη. Οποτε σε αυτο το σημειο θεωρω επραξε ορθα, υπερ σου.
Μην περιμενεις οτι θα σου πει ο αλλος, ξερεις γνωρισα καποια και σκεφτομαι να κανω κατι μαζι της επειδη βαρεθηκα εσενα.
Ευτυχως που εμαθες μονη οτι παιζει πλεον καποια αλλη, οποτε αυτοματως βγαινεις απο πολλες σκεψεις και ψυχολογικη ταλαιπωρια.
Τελος, μην διανοηθεις να ξαναγυρισεις αν θελησει να επιστρεψει σε εσενα μετα απο λιγο καιρο, γιατι θα χασεις τον εαυτο σου και θα νοιωσεις υποτιμητικα. Βαλε ενα τελος, δεξου τις συνεπειες του «πενθους» και να ξερεις οτι θα περασει και θα εισαι μια χαρα παλι. Αυτο που δεν θα περασει και θα το κουβαλας ειναι η ξεφτιλα που θα νοιωθεις για τον εαυτο σου εαν τον παρακαλεσεις η εαν επιστερψεις οταν τυχον επανελθει.
Καλη συνεχεια και καλη νεα αρχη σου ευχομαι

Δεν σκέφτομαι να επιστρέψω στην σχεση αυτή και ηδη του είπα ότι δεν θελω να εχουμε καποια επικοινωνία γιατι θελω να κοιτάξω τον εαυτό μου και εγώ. Μέχρι να του το πω συνέχιζε να επικοινωνεί μαζι μου και τη μια μου ελεγε οτι δεν ειναι καλα και αφηνε να εννοηθεί οτι δεν ειναι σιγουρος για την επιλογη του να χωρίσουμε και την αλλη μου εριχνε ευθύνες για πράγματα που δεν μου ειχε εκφράσει ποτέ παράπονο ενω ήμασταν μαζί! Επίσης έχει ακόμα αφήσει τα μισά του πράγματα στο σπίτι, χωρις να σκέφτεται σε τι διαδικασιες με βάζει με ολη αυτη την σταση του.
Έχω απογοητευτεί απο τον τρόπο που το τελείωσε γιατί είναι σαν να μην σημαίνει τίποτα για αυτον η σχεση μας απο τη μια μερα στην αλλη!
Το βασικό μου θέμα ειναι πως θα προχωρήσω εγώ. Κανω πράγματα για να ξεχνιέμαι αλλα εχω συνεχως την αίσθηση οτι μενω πίσω.

θα τον επιασε αφασια μαλον και οξεια πολυθρονιτιδα μπορει να χει παρει και τιπτ φαρμακα πχ γι αυτο να σου φαινετε διαφορετικος

Η αλήθεια ειναι οτι περασε ενα χρόνο που ειχε αφεθεί εντελώς και δεν έκανε πράγματα για τον εαυτό του. Απλα δεν μπορω να καταλαβω αν ηταν ετσι λογω της σχεσης μας ή αν εδωσε τελος στη σχεση λόγω της γενικης ασχημης ψυχολογικής κατάστασης που βρισκόταν. Έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες μαζί,και περίμενα να είναι σε θέση να παλέψει για την σχεση μας και να το συζητησει μαζι μου πριν παρει ξαφνικά μια αποφαση, και μαλιστα χωρις να προηγηθεί καποια συγκρουση. Μου φαίνεται σα να ήμουν το μοναδικό βαρος που μπορουσε να πεταξει απο πανω του, και αυτο εκανε..

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Η αλήθεια ειναι οτι περασε ενα χρόνο που ειχε αφεθεί εντελώς και δεν έκανε πράγματα για τον εαυτό του. Απλα δεν μπορω να καταλαβω αν ηταν ετσι λογω της σχεσης μας ή αν εδωσε τελος στη σχεση λόγω της γενικης ασχημης ψυχολογικής κατάστασης που βρισκόταν. Έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες μαζί,και περίμενα να είναι σε θέση να παλέψει για την σχεση μας και να το συζητησει μαζι μου πριν παρει ξαφνικά μια αποφαση, και μαλιστα χωρις να προηγηθεί καποια συγκρουση. Μου φαίνεται σα να ήμουν το μοναδικό βαρος που μπορουσε να πεταξει απο πανω του, και αυτο εκανε..

---

αχ μην το ψειριζεις τοσο.
ουτε φταις, ουτε αποφασισε να τερματισει την σχεση σας.
ΒΡΗΚΕ ΑΛΛΗ.
το οτι επικοινωνει ειναι επειδη ειτε την κυνηγαει και δεν του καθεται ( η γενικοτερα εχει αυξομειωσεις η ολη φαση), ειτε γιατι δεν ειναι πολυ ενδιαφερουσα και ταλαντευεται αν θα πρεπει να κοψει απο σενα.
ΚΟΨΕ ΕΣΥ και αστον να κοψει τον λάιμο του.
μην το παιδευεις αλλο, αδικα φθειρεσαι. ψαχνεται ο τυπακος και ελεγχει που και που αν εισαι ακομα στην θεση σου, μηπως μετανιωσει.
εσυ τον ψηλωνεις που καθεσαι καιτο συζητας, τι εφταιξες, και αν εφταιξες, και τι δεν πηγε καλα και φουμαρα.
ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙ ΠΑΕΙ. μην εισαι κοροιδο και μπαινεις σε συζητησεις.
πετα τα πραγματα του εξω αν δεν ερθει να τα παρει η σ τειλτα με καποιον και μην του ξαναμιλησεις.

Ναι , βρηκε αλλη .........κανει μπαμ το πραμα ....η βαρεθηκε ....

Η ιστορία σου μου θυμίζει κάπως τη δική μου αλλά όχι ακριβώς. Η ουσία είναι μία, πως αν κάποιος μας θέλει θα κάνει τα πάντα να είμαστε μαζί καλά και στα άσχημα και στα δύσκολα. Εμένα προσωπικά ο πρώην μου αρραβωνιαστικός, μου άσκησε έντονη ψυχολογική βία μέσα στο πένθος του πατέρα μου φέτος για να φύγει από τη σχέση. Κουράστηκε μάλλον το πόνο μου που δεν είχε αντοχή παραπάνω από δίμηνο. Είδα και εγώ έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο μετά από 6 μιση χρόνια σχέσης. Χωρίσαμε από το τηλέφωνο με άσχημο τρόπο. Νόμιζα ότι μπορεί μεν να έχω το πόνο μου αλλά έχω τον άνθρωπό μου και εκείνος απλά με διέλυσε προσθέτοντας πόνο στο πόνο. Πολλές φορές οι άντρες για να φύγουν από μία σχέση που έχουν βαρεθεί, κουραστεί, φοβούνται ευθύνες παραπάνω και δέσμευση και έτσι δημιουργούν είτε ξενερωτικές είτε βίαιες ψυχοφθόρες καταστάσεις για να σε θλίψουν και να βγουν από τη σχέση. Βγαίνουν όμως χωρίς ανδρισμό και κυρίως ανθρωπιά, ρίχνοντας το βάρος στη σύντροφό τους. Έπειτα εκείνη τους διώχνει γιατί είναι τσακισμένη και δεν μπορεί να σώσει άλλο τη σχέση και εκείνοι νιώθουν ελεύθεροι μη έχοντας την ενοχή. Για μένα το ντόμπρο είναι να κάνει ο οποιοσδήποτε μέσα στη σχέση άντρας ή γυναίκα μια συζήτηση ειλικρινή στα χρόνια της αγάπης που υπήρχε και όχι με μια μονοκονδυλιά να διαγράφουν τον άνθρωπο που είχαν σύντροφό τους κερί αναμμένο. Όταν του είπα να βάλει φουστάνι γιατί δεν παραδεχόταν τα λάθη και τις βρομιές του, με έστειλε στο διάολο και αναθεμάτισε την ώρα και τη στιγμή που με βρήκε! Ποιος; Ο άνθρωπος που αγάπησα και δόθηκα ολοκληρωτικά μου φέρθηκε λες και ήμουν καμία ανήθικη βρόμα! Εμένα που πριν λίγο καιρό ευγνωμονούσε το Θεό που ήρθα στη ζωή του και τώρα που είμαι σε μια πολύ δύσκολη θέση αντί να μου δώσει το χέρι του να πάμε παρακάτω με μάτωσε και άλλο! Μετά από όλα αυτά και να έρθει μετανιωμένος δεν θα τον δεχτώ πίσω. Έχω και μια αξιοπρέπεια! Δεν άξιζα μία τόση άσχημη συμπεριφορά και η αλήθεια είναι πως είμαι ακόμα πληγωμένη και μένω άναυδη. Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί σε καταλαβαίνω που απορείς το πως άλλαξε ο σύντροφός σου τρόπο συμπεριφοράς. Όντως είναι λες και είναι άλλος άνθρωπος ο πρώην μου πλέον!

οι περισσοτερες βασικα θελετε καποιον που να ειναι ομορφος εξυπνος συμπαθητικος με δουλεια με γνωσεις που να ειναι οικογενειαρχης κλπκλπκλπ

υπαρχουν και εξαιρεσεις δε λεω αλλα σπανια καπιος ειναι ομορφος και καλος ταυτοχρονα και συνηθως οταν συμβαινει αυτο η κατι κρυβει η σου βγαζει μετα ενα ανθρωπο που δε τον αναγνωριζεις

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι περισσοτερες βασικα θελετε καποιον που να ειναι ομορφος εξυπνος συμπαθητικος με δουλεια με γνωσεις που να ειναι οικογενειαρχης κλπκλπκλπ

υπαρχουν και εξαιρεσεις δε λεω αλλα σπανια καπιος ειναι ομορφος και καλος ταυτοχρονα και συνηθως οταν συμβαινει αυτο η κατι κρυβει η σου βγαζει μετα ενα ανθρωπο που δε τον αναγνωριζεις

---

Και που είναι το κακό σε αυτό; Ποιος ή ποια δεν θέλει δίπλα του έναν άνθρωπο που θα του αρέσει εμφανισιακά και θα είναι εύστροφος/η; Εξάλλου όλοι μας καταβάθος κοιτάμε ως πρώτο κριτήριο την εμφάνιση και αν μας ελκύει η εικόνα που βλέπουμε, θέλουμε να μάθουμε και τον χαρακτήρα του. Και αυτό δεν είναι καθόλου ρηχό, είναι το σωστό. Το θέμα είναι να ταιριάζουν δύο άνθρωποι, να υπάρχει σεβασμός, αγάπη και ειλικρίνεια πράμα που σπανίζει στις μέρες μας και για αυτό οι σχέσεις είναι είτε δύσκολες να κρατηθούν, είτε ανύπαρκτες σε μερικούς.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

στη πραξη ομως αυτο δε πετυχε στη δικη σου περιπτωση

εγω δε κοιταω το προσωπο ξερεις τι κοιταω

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Η ιστορία σου μου θυμίζει κάπως τη δική μου αλλά όχι ακριβώς. Η ουσία είναι μία, πως αν κάποιος μας θέλει θα κάνει τα πάντα να είμαστε μαζί καλά και στα άσχημα και στα δύσκολα. Εμένα προσωπικά ο πρώην μου αρραβωνιαστικός, μου άσκησε έντονη ψυχολογική βία μέσα στο πένθος του πατέρα μου φέτος για να φύγει από τη σχέση. Κουράστηκε μάλλον το πόνο μου που δεν είχε αντοχή παραπάνω από δίμηνο. Είδα και εγώ έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο μετά από 6 μιση χρόνια σχέσης. Χωρίσαμε από το τηλέφωνο με άσχημο τρόπο. Νόμιζα ότι μπορεί μεν να έχω το πόνο μου αλλά έχω τον άνθρωπό μου και εκείνος απλά με διέλυσε προσθέτοντας πόνο στο πόνο. Πολλές φορές οι άντρες για να φύγουν από μία σχέση που έχουν βαρεθεί, κουραστεί, φοβούνται ευθύνες παραπάνω και δέσμευση και έτσι δημιουργούν είτε ξενερωτικές είτε βίαιες ψυχοφθόρες καταστάσεις για να σε θλίψουν και να βγουν από τη σχέση. Βγαίνουν όμως χωρίς ανδρισμό και κυρίως ανθρωπιά, ρίχνοντας το βάρος στη σύντροφό τους. Έπειτα εκείνη τους διώχνει γιατί είναι τσακισμένη και δεν μπορεί να σώσει άλλο τη σχέση και εκείνοι νιώθουν ελεύθεροι μη έχοντας την ενοχή. Για μένα το ντόμπρο είναι να κάνει ο οποιοσδήποτε μέσα στη σχέση άντρας ή γυναίκα μια συζήτηση ειλικρινή στα χρόνια της αγάπης που υπήρχε και όχι με μια μονοκονδυλιά να διαγράφουν τον άνθρωπο που είχαν σύντροφό τους κερί αναμμένο. Όταν του είπα να βάλει φουστάνι γιατί δεν παραδεχόταν τα λάθη και τις βρομιές του, με έστειλε στο διάολο και αναθεμάτισε την ώρα και τη στιγμή που με βρήκε! Ποιος; Ο άνθρωπος που αγάπησα και δόθηκα ολοκληρωτικά μου φέρθηκε λες και ήμουν καμία ανήθικη βρόμα! Εμένα που πριν λίγο καιρό ευγνωμονούσε το Θεό που ήρθα στη ζωή του και τώρα που είμαι σε μια πολύ δύσκολη θέση αντί να μου δώσει το χέρι του να πάμε παρακάτω με μάτωσε και άλλο! Μετά από όλα αυτά και να έρθει μετανιωμένος δεν θα τον δεχτώ πίσω. Έχω και μια αξιοπρέπεια! Δεν άξιζα μία τόση άσχημη συμπεριφορά και η αλήθεια είναι πως είμαι ακόμα πληγωμένη και μένω άναυδη. Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί σε καταλαβαίνω που απορείς το πως άλλαξε ο σύντροφός σου τρόπο συμπεριφοράς. Όντως είναι λες και είναι άλλος άνθρωπος ο πρώην μου πλέον!

---

Η αλήθεια είναι οτι οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν ποτέ! Και εγω μια ειλικρινή συζητηση περίμενα,αλλά δεν θα την έχω ποτέ. Ούτε καν για τα διαδικαστικά για το σπίτι που μέναμε μαζί και διάφορες υποχρεώσεις δεν συζητήσαμε.
Το θέμα μου πλέον είναι, πως προχωράω εγώ; Πόσο καιρό πριν σου συνέβη εσένα; Ποσο καιρό άραγε θα πρέπει να σπαταλήσει κάποιος για να βγάλει απο το μυαλό του εναν άνθρωπο που στην τελική μόνο κακό του έκανε;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αχ μην το ψειριζεις τοσο.
ουτε φταις, ουτε αποφασισε να τερματισει την σχεση σας.
ΒΡΗΚΕ ΑΛΛΗ.
το οτι επικοινωνει ειναι επειδη ειτε την κυνηγαει και δεν του καθεται ( η γενικοτερα εχει αυξομειωσεις η ολη φαση), ειτε γιατι δεν ειναι πολυ ενδιαφερουσα και ταλαντευεται αν θα πρεπει να κοψει απο σενα.
ΚΟΨΕ ΕΣΥ και αστον να κοψει τον λάιμο του.
μην το παιδευεις αλλο, αδικα φθειρεσαι. ψαχνεται ο τυπακος και ελεγχει που και που αν εισαι ακομα στην θεση σου, μηπως μετανιωσει.
εσυ τον ψηλωνεις που καθεσαι καιτο συζητας, τι εφταιξες, και αν εφταιξες, και τι δεν πηγε καλα και φουμαρα.
ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙ ΠΑΕΙ. μην εισαι κοροιδο και μπαινεις σε συζητησεις.
πετα τα πραγματα του εξω αν δεν ερθει να τα παρει η σ τειλτα με καποιον και μην του ξαναμιλησεις.

---

Ρέμεντυ, σε λατρεύω. Ορθά, κοφτά και πάντα επί της ουσίας. Θέλω όμως να πω στη Βέλβετ ότι δεν υπάρχει δυστυχώς συνταγή για να ξεπεράσει κανείς τον πόνο και την απογοήτευσή του. Θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα χάσεις τον εαυτό σου, δεν θα τον αναγνωρίζεις, δεν θα σε αναγνωρίζουν ούτε οι φίλοι, κάποιοι/ες αρχίζουν κιόλας να πίνουν, δεν θα μπορείς να φας ή να κοιμηθείς κι όλα θα σου φαίνονται χωρίς νόημα. Θα λυπάσαι που τον έχασες, θα πέσεις ίσως και στην αυτολύπηση. Θα αναρωτιέσαι χίλιες φορές το γιατί, θα ψάχνεις σε σένα το λάθος, θα σου παραπονιέται χρόνια μετά για πράγματα που τον ενόχλησαν δήθεν στη σχέση σας, πράγματα που αφού τον ενόχλησαν όφειλε να σου τα πει τότε κι όχι μετά ψάχνοντας δικαιολογίες για την απιστία του, θα κυνηγάς συνέχεια την ουρά σου με τα ίδια ερωτήματα ξανά και ξανά. Και μια μέρα -κανείς δεν ξέρει πότε, ούτε γιατί εκείνη κι όχι μια άλλη μέρα- θα ξυπνήσεις και θα έχεις όρεξη να φας κάτι καλό, να κάνεις κάτι όμορφο και θα αναρωτιέσαι πως έγινε και υπέφερες τόσο καιρό για έναν τέτοιο άνδρα που ήταν λίγος, ήταν δειλός, ένα ανδράκι που δεν είχε το θάρρος να είναι ειλικρινής και προσπαθούσε να κρατήσει και τις δυο σας μέχρι να γνωρίζει αν θέλει να είναι πραγματικά με την άλλη ή η άλλη μαζί του, υποβάλλοντάς σε κιόλας στη διαδικασία να ψάξεις εσύ σε σένα τα λάθη για να μη νιώθει εκείνος ενοχές για την απαράδεκτη συμπεριφορά του. Θα τον δεις ξαφνικά στις πραγματικές, μικρές του διαστάσεις και θα αρχίσεις να "βλέπεις" ξαφνικά άλλους άνδρες, που κάποτε πίστευες ότι δεν μπορούν να τον φτάσουν σε τίποτα να είναι σε πολλά πολύ καλύτεροί του. Θα τον απομυθοποιήσεις, ναι, θα τον γκρεμίσεις κιόλας μέσα σου. Η ανάρρωση θα αρχίσει. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Κάνε όμως αυτό που σου λέει η Ρέμεντυ. Ο χρόνος θα κλείσει τις πληγές.

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Η αλήθεια είναι οτι οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν να μας εκπλήσσουν ποτέ! Και εγω μια ειλικρινή συζητηση περίμενα,αλλά δεν θα την έχω ποτέ. Ούτε καν για τα διαδικαστικά για το σπίτι που μέναμε μαζί και διάφορες υποχρεώσεις δεν συζητήσαμε.
Το θέμα μου πλέον είναι, πως προχωράω εγώ; Πόσο καιρό πριν σου συνέβη εσένα; Ποσο καιρό άραγε θα πρέπει να σπαταλήσει κάποιος για να βγάλει απο το μυαλό του εναν άνθρωπο που στην τελική μόνο κακό του έκανε;

---

Φέτος έγιναν όλα αυτά. Για την ακρίβεια τον Γενάρη έχασα το μπαμπά μου και αρχές Απρίλη χωρίσαμε. Τα βάζω όλα στο μυαλό μου στη σειρά, το πως ξεκίνησαν όλα, τα λόγια, οι συμπεριφορές και καταλήγω στο ότι εκείνος ήθελε το χωρισμό. Ο λόγος είναι ότι φοβήθηκε ευθύνες, υποψιάζομαι ότι μπορεί να φλέρταρε με άλλη γιατί όταν τον ρώτησα, το προσπέρασε και γενικά δεν άντεξε το πένθος μου. Με συγχωρείς αλλά πατέρα έχασα ούτε γάτα ούτε σκύλο να κλάψω για λίγο. Εξάλλου ούτε δίμηνο δεν είχε περάσει τότε. Μια με στήριζε και μια με έπνιγε. Για μένα ήταν τα πάντα. Ήταν και η πρώτη μου αγάπη γιατί άργησα να κάνω σχέση και την έκανα στα 25 μου. Τον έβλεπα και σαν φίλο, σύντροφο και μελλοντικό πατέρα των παιδιών μου. Τώρα νιώθω τσακισμένη γιατί έχουν προκύψει και άλλα θέματα με εκείνον που δεν θα ήθελα να αναφερθώ τα οποία με ξενέρωσαν και άλλο. Για μένα παρόλα αυτά, μου είναι πολύ δύσκολο ακόμα να διαχειριστώ και το χαμό του πατέρα μου και τον απότομο χωρισμό με τον αρραβωνιαστικό μου. Φίλους δεν έχω παρά μόνο τη μητέρα μου και λίγο τα ξαδέρφια μου. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές να ξεπεράσεις κάποιον που έχεις επενδύσει αισθήματα, συναισθήματα και όνειρα μαζί του. Λένε ότι ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος. Δεν ξέρω αν είναι όντως γιατρός, ο καιρός θα δείξει. Λυπάμαι πάντως για μένα γιατί δεν άξιζα μια τέτοια μεταχείριση. Είμαι μια σωστή, τίμια και όμορφη κοπέλα αλλά πολύ άτυχη γενικά στη ζωή...
Εσύ velvet τι ηλικία έχεις; Πιστεύω γενικά ότι η γυναίκα μετά τα 30 προβληματίζεται περισσότερο για τη πορεία της ζωής της.

εισουν υπερβολικα αφοσιωμενη σ αυτον σιγουρα θα σου εδειξαν ενδιαφερον και αλλοι ανθρωποι που θα μπορουσες να μιλας μαζι τους οστε να σου μεινει κατι αν κατι δε παει καλα οπως τωρα

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εισουν υπερβολικα αφοσιωμενη σ αυτον σιγουρα θα σου εδειξαν ενδιαφερον και αλλοι ανθρωποι που θα μπορουσες να μιλας μαζι τους οστε να σου μεινει κατι αν κατι δε παει καλα οπως τωρα

---

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα ή στο μέλος velvet. Αν είναι σε μένα, ναι ίσως έχεις κάποιο δίκιο. Και άλλοι αραιά και που έδειχναν ενδιαφέρον με το βλέμμα τους σε μένα. Αλλά ήμουν δεσμευμένη, αγαπούσα το σύντροφό μου και δεν έδινα δικαιώματα. Δεν είμαι και πολύ κοινωνική και ούτε έχω παρέες για εξόδους, αλλά γενικά το έβλεπα που έλκυα τους άλλους γύρω μου. Αλλά γιατί να φερθώ έτσι που περιγράφεις; Δεν είναι σαν να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο ως καβάτζα; Δεν είναι σαν να παίζω διπλό ταμπλό; Εννοείται πως δεν ήμουν αγενής αν έβλεπα ότι κάπου αρέσω, αλλά από τη στιγμή που ήμουν μαζί του δεν έβλεπα αλλού και με τρόπο μου οι άλλοι απομακρύνονταν αφού δεν έδινα το πράσινο φως. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Οι περισσότεροι είναι τελείως άγνωστοι για μένα και δεν θέλω να δίνω άθελά μου κάποια ελπίδα κάπου από τη στιγμή που έχω σχέση. Ο πρώην μου δεν φερόταν άσχημα τόσα χρόνια, τώρα είδα ένα άλλο τελείως διαφορετικό πρόσωπο αγνώριστο.Ίσως να είχε περάσει δίπλα μου στο παρελθόν το πραγματικό άλλο μου μισό και γω να το προσπέρασα και όταν ήμουν μικρότερη προτού να τον γνωρίσω. Γενικά ήμουν και είμαι εσωστρεφής σαν χαρακτήρας και κομπλάρω με το ανδρικό φύλο.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα ή στο μέλος velvet. Αν είναι σε μένα, ναι ίσως έχεις κάποιο δίκιο. Και άλλοι αραιά και που έδειχναν ενδιαφέρον με το βλέμμα τους σε μένα. Αλλά ήμουν δεσμευμένη, αγαπούσα το σύντροφό μου και δεν έδινα δικαιώματα. Δεν είμαι και πολύ κοινωνική και ούτε έχω παρέες για εξόδους, αλλά γενικά το έβλεπα που έλκυα τους άλλους γύρω μου. Αλλά γιατί να φερθώ έτσι που περιγράφεις; Δεν είναι σαν να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλο ως καβάτζα; Δεν είναι σαν να παίζω διπλό ταμπλό; Εννοείται πως δεν ήμουν αγενής αν έβλεπα ότι κάπου αρέσω, αλλά από τη στιγμή που ήμουν μαζί του δεν έβλεπα αλλού και με τρόπο μου οι άλλοι απομακρύνονταν αφού δεν έδινα το πράσινο φως. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Οι περισσότεροι είναι τελείως άγνωστοι για μένα και δεν θέλω να δίνω άθελά μου κάποια ελπίδα κάπου από τη στιγμή που έχω σχέση. Ο πρώην μου δεν φερόταν άσχημα τόσα χρόνια, τώρα είδα ένα άλλο τελείως διαφορετικό πρόσωπο αγνώριστο.Ίσως να είχε περάσει δίπλα μου στο παρελθόν το πραγματικό άλλο μου μισό και γω να το προσπέρασα και όταν ήμουν μικρότερη προτού να τον γνωρίσω. Γενικά ήμουν και είμαι εσωστρεφής σαν χαρακτήρας και κομπλάρω με το ανδρικό φύλο.

---

Γειά σου,''ραγισμένη''/''σπασμένη'' καρδιά.
Κρίμα που δεν έχεις παρέες για εξόδους,σίγουρα θα ήταν πολύ δυνατό ''χαρτί'' για κοινωνικοποίηση.
Από ότι καταλαβαίνω,πιθανότητα επανασύνδεσης δεν υπάρχει?Γιατί διαπιστώνω πως αγαπούσες τον πρώην.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Γειά σου,''ραγισμένη''/''σπασμένη'' καρδιά.
Κρίμα που δεν έχεις παρέες για εξόδους,σίγουρα θα ήταν πολύ δυνατό ''χαρτί'' για κοινωνικοποίηση.
Από ότι καταλαβαίνω,πιθανότητα επανασύνδεσης δεν υπάρχει?Γιατί διαπιστώνω πως αγαπούσες τον πρώην.

---

Όχι δεν υπάρχει, τα συντρίμμια είναι πολλά...

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Όχι δεν υπάρχει, τα συντρίμμια είναι πολλά...

---

Μάλιστα.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι για την κοινωνικοποίηση?
Ή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό?

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Μάλιστα.
Έχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι για την κοινωνικοποίηση?
Ή να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό?

---

Όχι δεν ξέρω. Δεν είμαι καλά ψυχολογικά από το Γενάρη μήνα που έχασα το μπαμπά μου και ο χωρισμός μου μετά με χειροτέρευσε. Κάνω πράματα που με ευχαριστούν ( όσο δηλαδή γίνεται ). Σε ειδικό είχα πάει αλλά δεν βοηθήθηκα και γενικά δεν θέλω να ξαναπάω και να γράψει χάπια. Δεν ξέρω. Δεν θέλω να κάνω κανένα πλάνο πια για τη ζωή μου. Ό,τι και αν έχω κάνει, προσπαθήσει δεν μου βγαίνει. Θέλω να ηρεμήσω και ό,τι γίνει πλέον, έχω κουραστεί ψυχικά.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Όχι δεν ξέρω. Δεν είμαι καλά ψυχολογικά από το Γενάρη μήνα που έχασα το μπαμπά μου και ο χωρισμός μου μετά με χειροτέρευσε. Κάνω πράματα που με ευχαριστούν ( όσο δηλαδή γίνεται ). Σε ειδικό είχα πάει αλλά δεν βοηθήθηκα και γενικά δεν θέλω να ξαναπάω και να γράψει χάπια. Δεν ξέρω. Δεν θέλω να κάνω κανένα πλάνο πια για τη ζωή μου. Ό,τι και αν έχω κάνει, προσπαθήσει δεν μου βγαίνει. Θέλω να ηρεμήσω και ό,τι γίνει πλέον, έχω κουραστεί ψυχικά.

---

Λυπάμαι πολύ για τον μπαμπά σου.
Δεν χρειάζεται να πας σε ψυχίατρο.
Πήγαινε σε ψυχολόγο.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Λυπάμαι πολύ για τον μπαμπά σου.
Δεν χρειάζεται να πας σε ψυχίατρο.
Πήγαινε σε ψυχολόγο.

---

Και τι θα κάνει και αυτός; Θα φέρει πίσω το μπαμπά μου που είναι σε ένα μνήμα; Θα με κάνει να πονώ λιγότερο και για τα συντρίμμια του απαίσιου χωρισμού μου; Έχω κλειστεί πολύ στον εαυτό μου αλήθεια και στο σπίτι μου κάπως. Φίλους δεν έχω μιας και ο πρώην μου ήταν τα πάντα για μένα και τώρα ξένοι και εχθροί. Είμαι μόνη μου με τη μαμά μου. Έχουμε και άλλο πένθος. Χάσαμε και τη θεία μου τώρα, την αδερφή της μαμάς μου. Ποια ψυχολογία; Δεν θέλω να κλαίγομαι, αλλά πραγματικά έχω πολλά προβλήματα και ζω ψυχοφθόρες καταστάσεις. Το καλύτερο θα ήταν να έβρισκα μια εργασία αλλά δεν βρίσκω πολύ καιρό και από πριν είχα κατάθλιψη. Τώρα είναι πιο δύσκολα με όλα αυτά που μου συμβαίνουν.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Και τι θα κάνει και αυτός; Θα φέρει πίσω το μπαμπά μου που είναι σε ένα μνήμα; Θα με κάνει να πονώ λιγότερο και για τα συντρίμμια του απαίσιου χωρισμού μου; Έχω κλειστεί πολύ στον εαυτό μου αλήθεια και στο σπίτι μου κάπως. Φίλους δεν έχω μιας και ο πρώην μου ήταν τα πάντα για μένα και τώρα ξένοι και εχθροί. Είμαι μόνη μου με τη μαμά μου. Έχουμε και άλλο πένθος. Χάσαμε και τη θεία μου τώρα, την αδερφή της μαμάς μου. Ποια ψυχολογία; Δεν θέλω να κλαίγομαι, αλλά πραγματικά έχω πολλά προβλήματα και ζω ψυχοφθόρες καταστάσεις. Το καλύτερο θα ήταν να έβρισκα μια εργασία αλλά δεν βρίσκω πολύ καιρό και από πριν είχα κατάθλιψη. Τώρα είναι πιο δύσκολα με όλα αυτά που μου συμβαίνουν.

---

Το ξέρω ότι δεν θα μπορέσει να φέρει πίσω τον πατέρα σου,αλλά μην μένεις άπραγη για τη ζωή σου.Για την κοινωνικότητα το λέω.
Πάντως για να βοηθήσω στο λέω,δεν θέλω να σε φερω σε δύσκολη θέση.

Quote:

---

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Το ξέρω ότι δεν θα μπορέσει να φέρει πίσω τον πατέρα σου,αλλά μην μένεις άπραγη για τη ζωή σου.Για την κοινωνικότητα το λέω.
Πάντως για να βοηθήσω στο λέω,δεν θέλω να σε φερω σε δύσκολη θέση.

---

Καταλαβαίνω τις προθέσεις σου και ας μη σε ξέρω. Απλά ήμουν που ήμουν από μικρή εσωστρεφής ως χαρακτήρας, τώρα δυσκολεύομαι περισσότερο συν με την άσχημη ψυχολογία μου.

Broken heart, σίγουρα αντιμετωπίζεις μια πιο δύσκολη κατάσταση, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις τον εαυτό σου, οπως και εγώ. Ουτε και εγω ειμαι εξωστρεφής αλλά πλέον προσπαθώ να συμμετέχω σε οτιδήποτε μου προτείνουν καποιοι φίλοι και να είμαι συνεχώς απασχολημένη με κάτι. Αν απλά κάτσω στο σπίτι είμαι σίγουρη ότι θα χάσω το μυαλό μου, και σίγουρα δεν αξίζει για καποιον που συμπεριφέρθηκε έτσι. Δεν ξέρω ποσο καιρό θα πάρει για να το ξεπεράσω ολο αυτό, αλλά ειμαι σίγουρη οτι μια μέρα θα είναι ολα διαφορετικά και θα είμαι πιο αισιόδοξη.
Αυτο που σκέφτομαι οταν με παίρνει τελειως απο κάτω ειναι οτι δεν θα ηθελα να ειμαι τελικα με εναν ανθρωπο που ειχε αμφιβολιες για εμενα και τη σχεση μας, σίγουρα μου αξίζει καλυτερη συμπεριφορά...

εγω που εχω πολυ φαντασια θα σου πω τι εγινε δεν εγινε αγνωριστος απλως εξωτερικευε τον κακο του εαυτο σε καποιο αλλο προσωπο και εσυ η δεν ειχες προσεξει τι κανει η το εκανε κρυφα απο σενα

και μετα αφου αυτο το προσωπο εξαφανιστηκε απ τη ζωη του επειδη δεν ειχε που να εκτονωθει το εκανε σε σενα γι αυτο ειδες αυτη τη διαφορα

μπορω να βρω και μια εξηγιση για το τι συνεβει μπορει να σε εβλεπε να τσακωνεσαι με το πατερα σου και να υπεθεσε οτι αφου αυτος δεν υπαρχει πλειν θα τσακωνοσουν με αυτον ισως γι αυτο αντεδρασε ετσι

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εγω που εχω πολυ φαντασια θα σου πω τι εγινε δεν εγινε αγνωριστος απλως εξωτερικευε τον κακο του εαυτο σε καποιο αλλο προσωπο και εσυ η δεν ειχες προσεξει τι κανει η το εκανε κρυφα απο σενα

και μετα αφου αυτο το προσωπο εξαφανιστηκε απ τη ζωη του επειδη δεν ειχε που να εκτονωθει το εκανε σε σενα γι αυτο ειδες αυτη τη διαφορα

μπορω να βρω και μια εξηγιση για το τι συνεβει μπορει να σε εβλεπε να τσακωνεσαι με το πατερα σου και να υπεθεσε οτι αφου αυτος δεν υπαρχει πλειν θα τσακωνοσουν με αυτον ισως γι αυτο αντεδρασε ετσι

---

Με τον μπαμπά μου δεν τσακωνόμουν, είχαμε καλές σχέσεις ως πατέρα με κόρη. Άλλαξε συμπεριφορά επειδή ήθελε ο ίδιος χωρισμό και μου το είπε στο τέλος ( δεν μπορώ να είμαι δίπλα σου )αφού πρώτα με διέλυσε ασκώντας μου βία ψυχολογική με άσχημες καταστάσεις. Κατάλαβα ότι δεν ήθελε ευθύνες, αλλά τότε γιατί με αρραβωνιάστηκε και μου έδινε ελπίδες τόσα χρόνια; Με νευριάζει και θλίβει ταυτόχρονα γιατί ήξερε τι άνθρωπος είμαι και δεν άξιζα να μου φερθεί τόσο σκάρτα. Το ότι ξεσπούσε σε άλλους το έβλεπα όταν πήγαινα στο πατρικό του. Μάλωνε πολλές φορές με τους γονείς και τον αδερφό του. Σε εμένα όμως δεν μιλούσε έτσι τότε.

Quote:

---

Originally Posted by velvet

Broken heart, σίγουρα αντιμετωπίζεις μια πιο δύσκολη κατάσταση, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις τον εαυτό σου, οπως και εγώ. Ουτε και εγω ειμαι εξωστρεφής αλλά πλέον προσπαθώ να συμμετέχω σε οτιδήποτε μου προτείνουν καποιοι φίλοι και να είμαι συνεχώς απασχολημένη με κάτι. Αν απλά κάτσω στο σπίτι είμαι σίγουρη ότι θα χάσω το μυαλό μου, και σίγουρα δεν αξίζει για καποιον που συμπεριφέρθηκε έτσι. Δεν ξέρω ποσο καιρό θα πάρει για να το ξεπεράσω ολο αυτό, αλλά ειμαι σίγουρη οτι μια μέρα θα είναι ολα διαφορετικά και θα είμαι πιο αισιόδοξη.
Αυτο που σκέφτομαι οταν με παίρνει τελειως απο κάτω ειναι οτι δεν θα ηθελα να ειμαι τελικα με εναν ανθρωπο που ειχε αμφιβολιες για εμενα και τη σχεση μας, σίγουρα μου αξίζει καλυτερη συμπεριφορά...

---

Έχω διακυμάνσεις με τη ψυχολογία μου μιας που όλα έγιναν απότομα. Κάνω λίγη παρέα με τα ξαδέρφια μου αλλά έχουν δικές τους οικογένειες και είναι μεγαλύτερα από μένα. Δεν τα βλέπω συχνά. Έχασα τον πατέρα μου και άδειασε το σπίτι. Δεν μπορώ να σου μεταδώσω το πως χάλια αισθάνομαι που όλο το σπίτι, μου τον θυμίζει και δεν είναι πλέον εδώ. Κλαίει και η μαμά μου για τον άντρα της και την αγαπημένη της αδερφή ταυτόχρονα. Και ξέρεις ποιο είναι το παράξενο; Δεν έχω σπουδάσει κάτι σπουδαίο και μια μέρα πριν πληρώσω τα μαθήματα εξ αποστάσεως που θα έκανα, ο μπαμπάς μου έπεσε σε κώμα και έφευγα μαζί του σε ένα ελικόπτερο. Το πρώτο μάθημα που θα έκανα αντί αυτού, κήδεψα το μπαμπά μου. Έφυγαν πολλά χρήματα και δεν έχω πλέον ούτε κουράγιο για κάτι και έχουμε οικονομικές δυσκολίες. Πάντα προσπαθούσα να κάνω κάτι και πάντα κάτι όλο το χαλούσε. Τώρα ήρθε και θάνατος και τίποτε δεν προμήνυε αυτόν. Περίμενα το μπαμπά μου εκείνο το κρύο απόγευμα και δεν γύρισε ποτέ. Τι ψυχολογία πια να έχω; Σήμερα έκλαιγα πάλι με λυγμούς και ζητούσα το μπαμπά μου να έρθει πίσω...