Μετά απο 8 χρόνια χωρισμός γιατί?
Είμαστε 8 χρόνια μαζί τα φτιάξαμε μόλις απολύθηκα από τον στρατό 22 ετών εγώ 15 εκείνη. Τον πρώτο χρόνο όλα ήταν καλά απλά το κρατούσαμε μυστικό λόγω του ότι οι γονείς μας ήταν γνωστοί. Τον δεύτερο χρόνο μαθεύτηκε χωρίς να υπάρξουν αρνητικές αντιδράσεις από καμιά μεριά το αντίθετο μάλιστα Όμως κάπου εκεί άρχισα εγώ να θέλω να χωρίσουμε για διάφορους λόγους. όπως η ηλικία της η άσχημη συμπεριφορά της κτλπ. Της το λέω να χωρίσουμε αρχίζει τα κλάματα και τα θα αλλάξω θα γίνω όπως θέλεις και τέτοια, πέφτω εγώ που δεν αντέχω να βλέπω γυναίκες να κλαίνε και ειδικά να φταίω εγώ . Της το ξαναλέω μετά από κάποιο διάστημα τα ίδια πάλι αρχίζει το κλάμα την παίρνω αγκαλιά εγώ και της λέω ότι δεν χωρίζουμε και ότι την αγαπάω. Μετά από τότε η σχέση μας δεν μπορώ να πω ότι ήταν ήρεμη τσακωνόμασταν συχνά λόγω του ευέξαπτου χαρακτήρα που είχα τότε, όμως την αγαπούσα. Εκείνη λόγω της μικρής της ηλικίας και λόγω του ότι ήμουν ο πρώτος άντρας στη ζωή με είχε αγαπήσει τρελά και τα δεχόταν όλα Ακολούθησαν 4 χρόνια που ήταν φοιτήτρια ,εκεί δεθήκαμε αρκετά λόγω του ότι η απόσταση δεν ήταν τόσο μεγάλη αλλά αρκετή ώστε να λείπει ο ένας από τον άλλο. Επιστέφοντας στην πόλη μας, έπιασε δουλειά σχεδόν αμέσως πηρέ αυτοκίνητο και όλα πήγαιναν καλά είχα ηρεμήσει και εγώ αρκετά σαν χαρακτήρας και όλοι περίμεναν την επισημοποίηση της σχέσης μας μετά από 6 χρονιά. Εγώ όμως δεν αισθανόμουν έτοιμος ακόμα και δεν ήθελα και εκείνη να μπει από τόσο μικρή σε ένα γάμο και έτσι το άφηνα για λίγο αργότερα εφόσον και οι δικοί της δεν είχαν πρόβλημα και ήξεραν ότι δεν την κορόιδευα παρόλο που πετούσαν τις σποντουλες τους για γάμο. Εντωμεταξύ βέβαια κάναμε σχέδια για το που θα μείνουμε να ανακαινίζαμε το σπίτι μου και τέτοια. Την περασμένη χρονιά στην δουλειά της έκανε παρέα με κάποιες κοπέλες μεγαλύτερες από εκείνη οι οποίες ήταν μόνες χωρισμένες είτε από γάμο είτε από δεσμούς. Άρχισε να βγαίνει μαζί τους σε μπαράκια καφετέριες και να κάνουνε πολύ παρέα. Εγώ την καταλάβαινα και επειδή ήξερα ότι δεν τα είχε ζήσει όλα αυτά ούτε καν όταν ήταν φοιτήτρια την άφηνα απλά πηγαίναμε μαζί οπού ήθελε δεν είχα πρόβλημα . Το κακό ήταν ότι άρχιζε να αλλάζει ο χαρακτήρα της και να είναι πολύ επιθετική και εγωίστρια άρχιζε να μου θυμίζει εμένα στην ηλικία της ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Ώσπου πριν 6 μήνες και ενώ είχαμε κανονίσει να πάμε διακοπές μετά από ένα καυγά μου λέει δεν πάει άλλο και ότι της βγήκανε οι παλιοί τσακωμοί μας. Με τα πολλά τη πείθω να πάμε διακοπές και να δει ότι μετά θα είμαστε καλύτερα. Γυρίζουμε και ενώ έλεγε ότι ήταν οι καλύτερες διακοπές της συνεχίζει την ιδία ψυχρότητα απέναντι μου την στιγμή που εγώ είχα μεταμορφωθεί εντελώς και δεν της χαλούσα χατίρι. Πριν 1 μήνα σε μια ανύποπτη βραδιά ξεσπάει η καταιγίδα αρχικά από sms και μετά στο σπίτι της. Είναι ανένδοτη της έχουν λέει βγει οι παλιοί τσακωμοί μας ,έχει ξενερώσει και τέτοια . Μπορεί λέει εγώ τώρα να είμαι εντάξει αλλά αυτή τώρα δεν μπορεί, είναι δυνατόν να είναι αλήθεια αυτό? Πάνω που είχα πάρει την απόφαση να φτιάξω την ζωή μου με αυτήν την γυναίκα έρχεται και μου τα γκρεμίζει όλα, είμαι απελπισμένος . Έχουνε μπλεχτεί και κάτι θειοι μου που είναι κουμπάροι των γονιών της και τα κάνανε χειρότερα. Την αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο τα έχω βάλει με τους δικούς μου δεν τρώω δεν κοιμάμαι, είμαι 30 ετών και μου φαίνονται όλα μάταια 1 μήνα τώρα δεν έχω όρεξη για τίποτα κάνω τρελές σκέψεις βοηθήστε με!!!