skliroi goneis

καλησπερα στο forum σας,
Θέλω κι εγώ να πω τη δική μου ιστορία μηπως και τελικά μπορέσει κάποιος να με συμβουλέψει για το τί πρέπει να διαλέξω(γιατί στο τέλος σίγουρα πρέπει να διαλέξω κάτι).
είμαι 25 χρονών δικηγόρος σε επαρχία κι είμαι εδώ και 5 μήνες περίου μένα παιδί από αθήνα το οποίο δεν έχει σπουδάσει κάτι δουλεύει ωστόσο σε μια μεγάλη εταιρία σε δουλειά γραφείου
. Η σχέση μας είναι πραγματικά τέλεια, με φροντίζει και με προσέχει όσο κανένας αλλά εδώ και 2 μήνες έχω φύγει από αθήνα κι έχω γυρίσει στην επαρχία μετά από μεγάλη πίεση από τους δικούς μου.
Στο διάστημα αυτό ανεβοκατεβαίνουμε συχνά ΄δείχνοντας μεγάλη υπομονή και πίστη σ αυτό που κάνουμε.
Το θέμα είναι ότι μου έχει ζητήσει να μείνω μόνιμα αθήνα -αυτός δε μπορεί να κατέβει λόγω της δουλειάς του- κι οι γονείς μου έχουν πραγματικά βγεί εκτός ορίων. Με απειλούν ότι αν φύγω ΄δεν θα μου ξαναμιλήσουν ότι ο πατέρας μου θα πεθάνει και όλα τα κλασσικά του είδους. Τους έχω εξηγήσει πως με αγαπάει πολύ και θα τα καταφέρουμε αλλά δεν δείχνουν διάθεση να καταλάβουν πως νιώθω αν είμαι χάλια ή γενικά πως σκέφτομαι. Πώς πρέπει ν' αντιδράσω; Να κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένη με κάθε κόστος ή ν αφήσω το χρόνο να περάσει μηπως οι γονείς μου καταλάβουν???
αν έχει βιώσει κάποιος κάτι ανάλογο ας με βοηθήσει. ειναι μια πολύ άσχημη κατάσταση που με κάνει να νιώθω σα να βρίσκομαι σε 2 στρατόπεδα κι να είναι εχθροι οι ίδιοι οι γονείς μου. Σας ευχαριστώ

Χαμομηλάκι γειά σου! Να διευκρινίσω ότι δεν έχω βιώσει κάτι ανάλογο με την περίπτωσή σου. Δεν έχω καταλάβει γιατί οι γονείς σου έχουν βγει εκτός ορίων. Τι ακριβώς φοβούνται οι γονείς σου;

Γεια σου κι εσένα. Δε θέλουν να με πάρει στην αθήνα μόνιμα μακριά τους αλλά αυτο που τους ενοχλεί περισσότερο είναι οτι μου πέφτει λίγος όπως λένε, επειδή δεν΄έχει σπουδάσει και μετά απο χρόνια θα το μετανιώσω. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Είναι τόσο καλός μαζί μου που δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα κάνει κάτι τετοιο. ειμαι πολύ απλός ανθρωπος και δεν πιστεύω οτι το επαγγελμα χαρακτηριζει καποιον. πρεπει να παρω μια απόφαση και οποια και να ναι θα ειναι σιγουρα πολυ επιπονη. εσυ τι θα εκανες IIIogan?

non bis in rem

Δεν ξέρω τι θα έκανα, δεν μου παρουσιάστηκε μέχρι στιγμής στην ζωή μου τέτοιο δίλημμα, δηλαδή ή η αγάπη των γονιών μου ή η δική μου θέληση. Τι ακριβώς φοβούνται ότι θα μετανιώσεις; Μπορείς να τους ρωτήσεις πιο είναι το χειρότερο σενάριο που έχουν φανταστεί να σου συμβαίνει; Θα ήταν τόσο απίθανο να επαναλαμβανόταν το ίδιο σενάριο αν ο αγαπημένος σου ήταν πυρηνικός επιστήμονας; Στην τελική τι ακριβώς μετανιώνουν οι σπουδαγμένες γυναίκες μετά από χρόνια σχέσης με μη σπουδαγμένους άντρες κατά τους γονείς σου;

Χαμομιλάκι καλησπέρα.

Την ίδια κατάσταση βίωσα και εγώ πριν αρκετά χρόνια όταν επέλεξα τον άνθρωπό μου.

Οι λόγοι πάνω κάτω ίδιοι.

Τα εμφράγματα και οι αφορισμοί από τους γονείς....ουουου να φαν κι οι κότες.

Αφού προσπάθησα μέχρι τα όριά μου να τους μιλήσω, εξηγήσω κτλ κτλ....και φυσικά δεν τα κατάφερα, τότε απλά τους έκοψα την καλημέρα. Για 4 ολόκληρα χρόνια.

Δύσκολο και επώδυνο πολύ.

Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είσαι ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ, η ζωή και οι επιλογές και τα λάθη ακόμα σου ανήκουν.

Αυτοί είναι υποχρεωμένοι απλά να σε στηρίζουν και να σε συμβουλεύουν.

Ως εκεί όμως, οι αποφάσεις θα πρέπει να είναι δικές σου.

Και τα λέω αυτά ώντας μάνα με κοράκλα παρακαλώ πλέον, εφαρμόζοντας τα κάθε στιγμή.

Καλή δύναμη σου εύχομαι και μην παρατήσεις ποτέ τα όνειρά σου

Veronica μου πραγματικά μου δίνεις πολύ κουράγιο. Βέβαια οι γονείς είναι διαφορετικοί και οι αντίδράσεις τους αντίστοιχα. χαίρομαι πολύ που τα κατάφερες. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και με μένα και κάποια στιγμή να καταλάβουν.
Θέλω να σε ρωτήσω αν όσο είχες φύγει εσύ προσπαθούσες να τους προσεγγίσεις και πως αντιδρούσαν. Επίσης θα θελα να ξέρω πως τελικά τα ξαναβρήκατε.
Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να το κάνω για τον άνθρωπο αυτό που είναι και ο μοναδικός που θέλω να κάνω οικογένεια.
Σ ευχαριστώ πολύ

Στη θεση σου θα ειχα φυγει, ειτε ειχα σχεση στην Αθηνα ειτε οχι.
Και μονο που εσυ βρισκεις διλημμα σε αυτη τη κατασταση, ειναι λυπηρο.

ειμαι σε διλημμα γιατί αγαπώ τους γονεις μου και αναγνωρίζω όσα με τόσο κόπο μου έχουν προσφέρει. Αλλα μέχρι εκεί. δεν θα πατήσουν σ αυτό για να με κρατήσουν. ετσι κι αλλιώς και να μείνω εδώ ποτέ δε θα είμαι η ίδια (δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν μπορώ να βρώ μια λύση και να είμαστε όλοι χαρούμενοι? ενα happy end βρε παιδί μου...

\"ειμαι σε διλημμα γιατί αγαπώ τους γονεις μου και αναγνωρίζω όσα με τόσο κόπο μου έχουν προσφέρει. Αλλα μέχρι εκεί. δεν θα πατήσουν σ αυτό για να με κρατήσουν\"

Είναι σαν να αφορά εμένα. Φύγε ΜΗΝ μεινεις μαζί τους και κράτησε τους μακριά. Ξέρεις πόσες φορές έχω ακούσει την μάνα μου να λέει \"θα με πεθάνεις, εσύ με αρρώστησες, εσύ φταις\". Έχω ζήσει με αυτό και πάντα με κράταγε πίσω στην ζωή μου, δες την δική μου περίπτωση.
Στήριξε τον άνθρωπο σου, πήγαινε μαζί του, όταν κάποιος αγαπάει δεν χάνεται ποτέ.

Αν το πάρεις απόφαση εσύ και μόνο εσύ να ξέρεις ότι αν καείς κάποτε (που δεν στο εύχομαι ποτέ μα ποτέ) θα το έχεις κάνει εσύ και να το χαρείς όσο μπορείς. ΜΗΝ ΜΑ ΜΗΝ αφήσεις κανένα να μπει αναμεσά σας.

Έχω κάνει πολλές μ*** στην ζωή μου μα αυτό που είπα ότι στα παιδιά μου θα δώσω ελευθερία να σκέπτονται, να ζουν και να μιλάω μαζί τους χωρίς να με φοβούνται...

chris ti egine den mas eipes ta nea su ?

Xamomilaki giati den ta vazeis katw kai na pareis esy tin apofasi anepireasti apo ekswterikus i oikogenniakus paragwntes ? Einai poly dyskola na su poume emeis ti tha kaneis, sygura ute o tropos pou su milane oi gwneis einai o swstos, ma na ftaseis na zhthseis na epireasume emeis thn apofasi su symenei oti den exeis ti dynami na analabeis tis efthines su kai na kaneis tis epiloges su. Tha xriasteis polles fores na pereis ti zwi su sta xeria su kai panta tha yparxun antikruomenes plevres ... frontise aftes tis adynamies su...

σκεψη νο1:οταν εισαι ευχαριστημενη και ευτυχισμενη με εναν ανθρωπο δεν τον αφηνεις γιατι δεν ξερεις ποτε και εαν θα το ξαναβρεις στη ζωη σου.βεβαια το χρονικο διαστημα που εχεις περασει με αυτο το ατομο δεν ειναι και πολυ μεγαλο αλλα σχετικα με τις παρεθοντικες σου σχεσεις πως θα παρουσιαζες τη τωρινη,μια απο τα ιδια η κατι διαφορετικο;
σκεψη νο2:για ρωτα τη μαμακα σου,αν ο μπαμπακας σου δεν ειχε λεφτα θα τον παρατουσε;(αν τον αγαπαει βεβαια).γιατι ειναι ωραιο να λεμε στους αλλους τι θα κανουν.το θεμα ειναι πως εσυ θα μεινεις μετα μονη,αυτη τον αντρουλη της θα τον εχει.
οσο για τα λεφτα και το κοινωνικο επιπεδο,εχω βαρεθει να κρινουν αυτα τις ζωες μας,για αυτο ολοι ειναι δυστηχισμενοι και μονοι.
το θεμα ειναι ομως πως εισαι 25 χρονων,μεγαλη κοπελα,καπου μεσα σου ξερεις την αληθεια και το τι θελεις.ευκολη λυση για αλλη μια φορα δεν υπαρχει,ζυγισε τα,παντως κανεις δεν θα πεθανει οτι και να αποφασισεις.(απορω πως καποιοι γονεις λενε τετοιες χαζομαρες,λιγο ο εγωισμος τους θα πληγωθει και βεβαια το οτι θα χασουν το παιδι τους απο κοντα τους-αυτο το κατανοω,και το δικο σου παιδι να ηταν δεν θα ηθελες να ειναι μακρια σου).αλλα αναρωτιεμαι,αν ηταν πολιτικος μηχανικος θα υπηρχε προβλημα;(με πολυ υπονοουμενο η ερωτηση).

Αυτό που αντιλαμβάνομαι απο όσα είπες είναι μια εγωιστική έκρηξη απο τους γονείς σου. Κακά τα ψέματα. Είχαν χτίσει όνειρα για σένα στο μυαλό τους χωρίς να σε ρωτήσουν καν. \'\'Εεεεεεεεε καθήστε είμαι κι εγώ εδώ....\'\' θα έλεγα στη θέση σου. Θα μου πεις απο αγάπη θέλουν το καλύτερο για σένα.. Απο \'\'υπερβολική\'\' αγάπη. Αυτό όμως ξεφεύγει, γίνεται καταπίεση, εκβιασμός. Όταν αγαπάς πραγματικά είσαι διατεθειμένος να χαλάσεις την προσωπική σου ικανοποίηση για χάρη του άλλου. Και ποιος θα πει ποιος είναι καλύτερος απο κάποιον άλλο; Σε τί; Στην μόρφωση; Για να λές ή να λένε \'\'Να, πήρε πολιτικό μηχανικό..\'\' , όπως είπε και ο Empneustns. Δηλαδή το τι θα λέμε στον κόσμο και τι θα πει αυτός; Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής; Αν δεν το πει ο άλλος δηλαδή, δεν υπάρχει λόγος να ζουμε... Ε τοτε να αρχίσουμε να κοπανάμε όλοι τα κεφάλια μας... Για μένα η ανωτερότητα κάποιου είναι στην καρδιά! Εσύ θα κρίνεις τη ζωή σου κι εσύ θα πάρεις αποφασεις γι\'αυτη.. Όπως η VERONIKA με την κοράκλα της πιο πάνω(να σου ζήσει!)

είναι πολύ θετικό που τα πάτε τόσο καλά με την σχέση σου, αν και νομίζω πως 5 μήνες είναι λίγο νωρίς να πάρεις μεγάλες αποφάσεις, είναι όμως πράγματα που εσύ θα ζυγίσεις φυσικά και κανένας άλλος...όσο για τους δικούς σου, επειδή και γω τυχαίνει να έχω το ίδιο επάγγελμα με σένα κι έχω περάσει από σχέση με έναν άνθρωπο που δεν έτυχε να σπουδάσει, είχα την ίδια αντίδραση από τους δικούς μου, μάλιστα μου φαινόταν αδιανόητο να μπαίνουν σε τέτοια διαδικασία,γιατί πάντα είχα μεγάλη ελευθερία επιλογών ( άγγιζε και τα όρια της αδιαφορίας μην σου πω ) κι όταν μάλιστα κι ο αδερφός μου πχ δεν έχει σπουδάσει αλλά παντρεύτηκε μία κοπέλα με πτυχία και τα συναφή ( ο μπαμπάς έλεγε άλλο ο αδερφός σου ! ). η σχέση μου αυτή χάλασε μεν αλλά όχι επειδή αντιδρούσαν οι δικοί μου, αλλά επειδή στην προκειμένη περίπτωση το χάσμα ήταν αγεφύρωτο κι είχε εγκλωβιστεί κι ο ίδιος στην διαφορά μας αυτή. πιστεύω όμως πως αν ήθελα να την διατηρήσω θα το δέχονταν οι δικοί μου θέλοντας και μη ... αυτό που περιγράφεις είναι η προβολή των προσδοκιών των γονιών μας επάνω μας κι αν έχεις μία κατά τ΄άλλα καλή σχέση μαζί τους θα το συνηθίσουν, αν πάλι όχι εννοείται πως το σημαντικό είναι η δική σου ευτυχία και όχι η επιβεβαίωση των δικών τους προσδοκιών...ούτε εγώ πιστεύω πως η μόρφωση κάνει τον άνθρωπο, με την έννοια των πτυχίων, αρκεί βέβαια να υπάρχει επικοινωνία και παιδεία ( κάτι πολύ διαφορετικό από την μόρφωση ).αυτό λοιπόν που θα σου λεγα, είναι να μην μεταφέρεις όλη αυτή την αρνητική φόρτιση στην σχέση σου, εννοώ να μην τον κάνεις να νιώσει ανεπιθύμητος ή κατώτερος και να είσαι συνεπής απέναντι στον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally posted by xamomilaki1983
Veronica μου πραγματικά μου δίνεις πολύ κουράγιο. Βέβαια οι γονείς είναι διαφορετικοί και οι αντίδράσεις τους αντίστοιχα. χαίρομαι πολύ που τα κατάφερες. Ελπίζω να γίνει το ίδιο και με μένα και κάποια στιγμή να καταλάβουν.
Θέλω να σε ρωτήσω αν όσο είχες φύγει εσύ προσπαθούσες να τους προσεγγίσεις και πως αντιδρούσαν. Επίσης θα θελα να ξέρω πως τελικά τα ξαναβρήκατε.
Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να το κάνω για τον άνθρωπο αυτό που είναι και ο μοναδικός που θέλω να κάνω οικογένεια.
Σ ευχαριστώ πολύ

---

Όλα είναι διαφορετικά, κι εσύ είσαι διαφορετική από μένα.

Όταν έφυγα για περίπου ένα χρόνο δεν είχα επαφή με κανέναν από το άμεσο ή ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον.

Είχα δηλώσει ότι θα έρθω σε επαφή μαζί τους μόνο όταν θα έχουν τα αυτιά τους πραγματικά ανιοχτα.

Δεν έβρισα, δεν τσακώθηκα και προπαντώς δεν επέτρεψα ποτέ στον άντρα μου να ανακατευτεί.

Ξέρεις τους γονείς τους αγαπάμε πάντα, έστω και αν οι καταστάσεις μας κάνουν να νομίζουμε διαφορετικά.

Απλά κάποια στιγμή πρέπει να τους απομυθοποιούμε.

Οι προσπάθειες προσεγγίσεων έγιναν από τρίτους κυρίως.

Επανασυνδεθήκαμε όταν έμεινα έγγυος και κατάλαβαν πλέον ότι δεν θα έκανα πίσω στη ζωή που είχα επιλέξει.

Και τώρα είναι τόσο δεμένοι με τον άντρα μου που γελάω μαζί τους

pragmatika me boithisan osa mou lete kai diakrinw oti i apantisi kleinei perissotero pros to na fugw. akoma den exw apofasisei. pros to paron den milaw me ton patera mou giati ekana kati tromero! anebika 4 meres athina na dw t agori mou...xixi gia gelia einai pleon pragmatika. pleon kritirio gia to an anebw den einai toso oi goneis mou (blepw oti den anagnwrizoun tipota ap osa kanw) alla to mellon mou to epaggelmatiko, to opoio eimai sigouri oti tha einai kalutero athina.
Veronica les na ksanamilisw me tous goneis mou me tin koilia tourla???xaxa na sou zisei to koritsaki glukeia mou.
Elpizw na pane ola kala

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
σκεψη νο1:οταν εισαι ευχαριστημενη και ευτυχισμενη με εναν ανθρωπο δεν τον αφηνεις γιατι δεν ξερεις ποτε και εαν θα το ξαναβρεις στη ζωη σου.βεβαια το χρονικο διαστημα που εχεις περασει με αυτο το ατομο δεν ειναι και πολυ μεγαλο αλλα σχετικα με τις παρεθοντικες σου σχεσεις πως θα παρουσιαζες τη τωρινη,μια απο τα ιδια η κατι διαφορετικο;
σκεψη νο2:για ρωτα τη μαμακα σου,αν ο μπαμπακας σου δεν ειχε λεφτα θα τον παρατουσε;(αν τον αγαπαει βεβαια).γιατι ειναι ωραιο να λεμε στους αλλους τι θα κανουν.το θεμα ειναι πως εσυ θα μεινεις μετα μονη,αυτη τον αντρουλη της θα τον εχει.
οσο για τα λεφτα και το κοινωνικο επιπεδο,εχω βαρεθει να κρινουν αυτα τις ζωες μας,για αυτο ολοι ειναι δυστηχισμενοι και μονοι.
το θεμα ειναι ομως πως εισαι 25 χρονων,μεγαλη κοπελα,καπου μεσα σου ξερεις την αληθεια και το τι θελεις.ευκολη λυση για αλλη μια φορα δεν υπαρχει,ζυγισε τα,παντως κανεις δεν θα πεθανει οτι και να αποφασισεις.(απορω πως καποιοι γονεις λενε τετοιες χαζομαρες,λιγο ο εγωισμος τους θα πληγωθει και βεβαια το οτι θα χασουν το παιδι τους απο κοντα τους-αυτο το κατανοω,και το δικο σου παιδι να ηταν δεν θα ηθελες να ειναι μακρια σου).αλλα αναρωτιεμαι,αν ηταν πολιτικος μηχανικος θα υπηρχε προβλημα;(με πολυ υπονοουμενο η ερωτηση).

---

fusika kai den tha eixan problima an itan politikos mixanikos. i mama mou leei oti to problima tis einai oti einai a-m-o-r-f-w-t-o-s... to tonizei ki olas. upospsin oti oi goneis mou einai tou lukeiou. basika pisteuw oti i mama mou den pantreutike ton patera mou apo erwta opote den katalabainei kai polla.

Με την ευκαιρία να υπενθυμίσω πως σε αυτό το φόρουμ αποφεύγουμε τα γκρήκλις.

Quote:

---

Originally posted by xamomilaki1983
......basika pisteuw oti i mama mou den pantreutike ton patera mou apo erwta opote den katalabainei kai polla.

---

Τι θα πει δεν πιστεύεις ότι..... Δηλαδή στην ηλικία σου και με τη θέση που έχεις ήδη κατακτήσει στη ζωή (είπες είσαι δικηγόρος) οι γονείς σου δεν σε θεωρούν άξια και ικανή να σου πουν πώς παντρεύτηκαν? Έλεος. Εγώ ξέρω πως η πεθεροί της κολλητής μου παντρεύτηκαν με προξενιό και δεν το κατακρίνω άλλωστε. άλλες εποχές. Οι γονείς σου σου φέρονται σαν να είσαι μωρό. Και υποθέτω πως δεν έχουν άλλα παιδιά και έχουν αγκιστρωθεί πάνω σου. Σου πουλάνε το γνωστό παραμύθυ ότι θυσιάστηκαν για σένα για να σε φορτώνουν ενοχές. Σε αυτά που γράφεις βλέπω συνέχεια το ΄γχος σου πως θα είστε τελικά καλά με τους γονείς σου και πώς θα υπάρχει \"χάππυ έντ\" στην ιστορία. Δεν σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου, τα όνειρά σου, η ζωή που ξεδιπλώνεται μπροστά σου όλο υποσχέσεις αλλά μην στεναχωρηθούν αυτοί.
Σκέψου εσένα

δηλαδη δεν σου αξιζει το παλικαρι.οι αμορφωτοι γονεις σου του λυκειου σου αξιζουν;η να ψαξεις για αλλους γιατι στο κατω κατω πως θα τους εμφανισεις σε εναν γαμπρο πανεπιστημονα ;) (το τι θα γινει με το παλικαρι σου,αν αξιζει την εμπιστοσυνη σου και τον αγωνα σου δεν το ξερω,μονο ο χρονος θα το δειξει,αλλα μην αφηνεις κανεναν να αποφασισει για σενα,ομως ουτε και να κλεισεις τα αυτια σου σε αυτα που σου λενε,κρινε απλα οσο πιο αντικειμενικα μπορεις.....για μενα δεν χρειαζεται να κοψεις επαφες με τους δικους σου,απλα να τους δωσεις να καταλαβουν πως πρεπει να σεβονται τις αποφασεις σου,και αν εχουν την ιδια γνωμη με σενα και θελουν να βοηθησουν καλως,αν οχι να σου το αναφερουν και να σε αφησουν να αποφασισεις.απο εσενα εξαρταται αν θα τους πεισεις πως μπορεις να αποφασισεις για τον εαυτο σου.απο το ποση πυγμη εχεις....

Η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία και δεν κρίνεται με βάση το επάγγελμα.


Και ,τελικά, εγώ τις μεγαλύτερες πονηριές (για να μην πω τίποτ\' άλλο ) τις έχω δει απο τους λεγόμενους μορφωμένους...

Quote:

---

Originally posted by Clown
Η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία και δεν κρίνεται με βάση το επάγγελμα.


Και ,τελικά, εγώ τις μεγαλύτερες πονηριές (για να μην πω τίποτ\' άλλο ) τις έχω δει απο τους λεγόμενους μορφωμένους...

---

Συμφωνώ και επαυξάνω....

Επίσης κάποιος πρέπει να εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στο μορφώνομαι και το σπουδάζω.

Χαμομηλάκι, όλοι εδώ στεκόμαστε κυρίως στα κολλήματα των γονιών σου περί σπουδών, αλλά και συ η ίδια κάπου ( δεν θυμάμαι πού ) είπες ότι συγκρούεται η λογική με το συναίσθημά σου, άρα κάπου μέσα σου αμφιταλαντεύεσαι ακόμα ( άλλωστε με το παιδί είσαι 5 μήνες, οπότε για μένα είναι φυσιόλογικό να το πραγματεύεσαι στο μυαλό σου). ίσως τους γονείς σου να τους ανησυχεί και το ότι και συ η ίδια δυσκολεύεσαι να βρεις τι θες...κι αν εδώ εκφράζεις μια τέτοια αμφιθυμία, θα φαίνεται και σε κείνους, χωρίς να θέλω λοιπόν να τους δικαιολογήσω, θα σου πω ότι ίσως να τους ξαφνιάζει και η σύντομη σχετικά γνωριμία σου για τέτοιες αποφάσεις και απλά πατάνε πάνω στο ότι δεν έχει σπουδάσει ( παρεμπιπτόντως μιλάς για οικογένεια.,πολύ μεγάλη ευθύνη να κάνεις οικογένεια με κάποιον όμως ). το ότι οι δικοί σου είναι του λυκείου, εξηγεί την αντίδρασή τους κατ΄ εμέ, γιατί συνήθως οι άνθρωποι που στέκονται στους τίτλους είναι αυτοί που τους στερούνται, και μερικές φορές ταυτίζουν τον τίτλο με την καλλιέργεια ( όπως σου είπε η Βερόνικα ), που αυτό όμως είναι προσόν που όντως απαιτείται για μια πετυχημένη σχέση. μεγάλη κοπέλα είσαι, οπότε εσύ θα βρεις τι θα κάνεις. Εγώ πάντως, αν ήμουν στην θέση σου και δεδομένου ότι δεν έχει δοκιμαστεί η σχέση σας, θα ερχόμουν Αθήνα σκεπτόμενη κυρίως ότι, όπως είπες, έτσι κάνω το βήμα για ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον, αυτό θα ηταν η σταθερά μου, από κει και πέρα τα άλλα όλα θα τα βλεπα εν καιρώ...

Δεν έχει σημασία αν ένας άνθρωπος είναι αμόρφωτος η μορφωμένος το θέμα είναι να είναι άνθρωπος