Η αγχος ή δευτερη εφηβεια..

Printable View

25-10-2018, 23:08
Lizakirg

Η αγχος ή δευτερη εφηβεια..

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!
26-10-2018, 08:16
giorgos35

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!

Ξαδέρφια?? ξαδέρφες?? συγγενείς???εάν έχεις και είστε κοντά σε ηλικία μπορείς να βγενει μαζί τους να γνωρίζεις φίλες φίλους...νόμιζα ότι για τα κορίτσια ήταν πιο εύκολο να γνωρίσουν κόσμο..μπορείς και μόνη σου να βγεις για καφέ η σε κάνα. Glub αν εχετε εκεί στη πόλη σας και έτσι να σε πλησιάσουν η να πιάσεις εσύ κάποιον κάποια και να γνωριστητε ...η μπορείς να γραφτείς κάπου π.χ μουσική ζωγραφική και έτσι να γνωρίσεις κόσμο να κάνεις φίλους φίλες..
Μην το θεωρήσεις μέσα στο μυαλό σου δύσκολο γιατι έτσι θα είναι όντως δύσκολο...εάν είσαι κοντά σε κάποια μεγάλη πόλη..π.χ μια ώρα απτή πολη σου με λεωφορείο μπορείς να πάρεις τι λεωφορείο και να πας στη πόλη όπου έχει πόλυ κοσμο και έτσι να γνωρίσεις φίλες..
26-10-2018, 08:19
GoldenM

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!

Καλό μου παιδί,

Παρόμοια εμπειρία είχα και εγώ το 2010. Τελείωσα από στρατό και έπεσα πάνω στην έναρξη της κρίσης. Έφυγα στο εξωτερικό το 2017. Μετανιώνω που δεν έφυγα νωρίτερα και άφησα τον εαυτό μου να παιδεύεται στην Ελληνική επαρχία. Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά. Κινητοποιήσου στον επαγγελματικό τομέα και όλα θα πάνε καλά.
26-10-2018, 10:26
geodim

Η προοπτική να βρεις δουλειά σε μεγαλύτερη πόλη υπάρχει; Οι γονείς σου μπορούν να σε βοηθήσουν οικονομικά στην αρχή;
26-10-2018, 19:25
Lizakirg

Τα ξαδερφια μου εχουν φυγει ολα ειτε για το εξωτερικο ειτε για μεγαλυτερες πολεις.. προσφατα περασα και μια ερωτικη απογοητευση και αυτο δεν με βοηθαει να εχω και την διαθεση..
26-10-2018, 19:27
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by GoldenM

Καλό μου παιδί,

Παρόμοια εμπειρία είχα και εγώ το 2010. Τελείωσα από στρατό και έπεσα πάνω στην έναρξη της κρίσης. Έφυγα στο εξωτερικό το 2017. Μετανιώνω που δεν έφυγα νωρίτερα και άφησα τον εαυτό μου να παιδεύεται στην Ελληνική επαρχία. Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά. Κινητοποιήσου στον επαγγελματικό τομέα και όλα θα πάνε καλά.

Δεν ξερεις τι δυναμη μου δινεις! η αληθεια ειναι οτι εχω απελπιστει με την κατασταση που επικρατει γενικα.. αλλα σιγα σιγα πιστευω πως θα τα καταφερω..
26-10-2018, 19:34
WhyAlwaysMe?

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!

Γειά σου.
Μένεις επαρχία,έτσι?Τότε δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα,δυστυχώς.
Αλλά μην χάνεις τις ελπίδες σου.Προσπάθησε να βρεις κάποιο χόμπι,κάποια ασχολία ώστε να γνωρίσεις και κόσμο.
Μην απελπίζεσαι.Και να σκέφτεσαι θετικά!!!
26-10-2018, 19:44
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by geodim

Η προοπτική να βρεις δουλειά σε μεγαλύτερη πόλη υπάρχει; Οι γονείς σου μπορούν να σε βοηθήσουν οικονομικά στην αρχή;

Η προοπτικη αυτη υπαρχει δυστυχως δεν μπορουν οποτε πρεπει να βρω δουλεια πρωτα και μετα να φυγω..οποτε αυτο κανει την κατασταση πιο δυσκολη..
26-10-2018, 22:35
giorgos35

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Η προοπτικη αυτη υπαρχει δυστυχως δεν μπορουν οποτε πρεπει να βρω δουλεια πρωτα και μετα να φυγω..οποτε αυτο κανει την κατασταση πιο δυσκολη..

Η συγγενείς που λες ότι έφυγαν εξωτερικό δεν θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο??
26-10-2018, 22:51
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by giorgos35

Η συγγενείς που λες ότι έφυγαν εξωτερικό δεν θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο??

Να σου πω την αληθεια οχι.. δεν θα με ενδιεφερε να φυγω για το εξωτερικο..
26-10-2018, 23:07
giorgos35

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Να σου πω την αληθεια οχι.. δεν θα με ενδιεφερε να φυγω για το εξωτερικο..

Ε σε αυτό καλά κάνεις απλά ρώτησα επειδή πολλά παιδιά θελουν να φύγουν έξω..πάντως πιστεύω ότι αν ξεκινήσεις κάποιο ομαδικό χόμπι παράδειγμα μουσική εκεί θα βρεις πολλά παιδιά να κάνεις παρέα.η ζωγραφική...η άμα υπάρχει η δυνατότητα να εργαστείς σερβιτόρα..μην το βλέπεις μόνο σαν δουλειά..θα περνάς ευχαριστα την ώρα σου..θα μιλάς με κοσμο...θα γνωρίσεις κόσμο ..έτσι και θα κάνεις γνωριμίες και θα βγάλεις και μεροκάματο...η σε κάποιο κατάστημα ρούχων πωλήτρια..
Οι φίλοι δυστυχώς με το καιρό φεύγουν ξεχνιούνται..
Εγώ είχα παιδικούς φίλους έναν τον είχα φίλο 17 χρόνια
...και όμως μια μέρα μου είπε το αντίο...
Τον άλλον τον είχα 30 φίλο..εντάξει με αυτόν ακόμα μιλάμε κάνουμε παρέα αλλά όχι όπως πριν μια φορά το μήνα και αν...τι να κάνουμε οι φίλοι έρχονται και φεύγουν..
27-10-2018, 00:36
serios

Δυστυχώς όπως έχει η κατάσταση στην χώρα η Ελλάδα κόβει τα φτερά στα παιδιά της. Είναι πολύ δύσκολα.
Σ'αυτή την κατάσταση βρίσκονται πολλά άτομα. Δεν είσαι η μόνη. Λίγο τα στοιχεία να δεις με 20-25% ανεργία, 40-70% σε ηλικίες κάτω των 25, υπογεννητικότητα και μείωση των γάμων, 600000 μετανάστες κυρίως άτομα ανώτερης εκπαίδευσης δηλαδή ο παραγωγικός κορμός.
Ακούγονται απαισιόδοξα αλλά δυστυχώς δείχνουν την καταστροφή που προκάλεσαν οι πολιτικές λιτότητας.

Η Ελλάδα δεν προσφέρει μέλλον. Προσφέρει δουλεία. Αν έχεις τα φόντα και αναζητάς μια ποιοτικότερη ζωή φεύγεις εξωτερικό. Αλλιώς χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια χωρίς προοπτική εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που κάτι καταφέρνουν να κάνουν.
27-10-2018, 00:40
serios

Αν σου λείπει η κοινωνικότητα μόνο μέσα από συλλόγους και δραστηριότητες θα βρεις κάτι.

Εγώ έχω τα ψυχολογικά μου θέματα και γράφτηκα σε δημόσιο ΙΕΚ. Κατάφερα να γνωρίσω άτομα από κει και βελτιώθηκε η καθημερινότητα μου μιας κ με κρατά απασχολημένο και προσπαθώ να μάθω μια τέχνη.

Η μόρφωση δεν σταματά γι'αυτό διεκδίκησε ότι μπορείς να συνεχίζεις να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι.
Πρέπει να βγάζουμε από την μύγα ξύγκι που λένε στις μέρες μας. Να εξαντλούμε ότι μας προσφέρεται.
27-10-2018, 11:21
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by giorgos35

Ε σε αυτό καλά κάνεις απλά ρώτησα επειδή πολλά παιδιά θελουν να φύγουν έξω..πάντως πιστεύω ότι αν ξεκινήσεις κάποιο ομαδικό χόμπι παράδειγμα μουσική εκεί θα βρεις πολλά παιδιά να κάνεις παρέα.η ζωγραφική...η άμα υπάρχει η δυνατότητα να εργαστείς σερβιτόρα..μην το βλέπεις μόνο σαν δουλειά..θα περνάς ευχαριστα την ώρα σου..θα μιλάς με κοσμο...θα γνωρίσεις κόσμο ..έτσι και θα κάνεις γνωριμίες και θα βγάλεις και μεροκάματο...η σε κάποιο κατάστημα ρούχων πωλήτρια..
Οι φίλοι δυστυχώς με το καιρό φεύγουν ξεχνιούνται..
Εγώ είχα παιδικούς φίλους έναν τον είχα φίλο 17 χρόνια
...και όμως μια μέρα μου είπε το αντίο...
Τον άλλον τον είχα 30 φίλο..εντάξει με αυτόν ακόμα μιλάμε κάνουμε παρέα αλλά όχι όπως πριν μια φορά το μήνα και αν...τι να κάνουμε οι φίλοι έρχονται και φεύγουν..

η αληθεια ειναι πως εχω ως στοχο σε 2 μηνες το πολυ να εχω φυγει.. περναω και ερωτικη απογοητευση οποτε αυτο κανει τα πραγματα δυσκολα με αποτελεσμα να χανω την υπομονη μου...
27-10-2018, 23:05
Sonia

Θα πω εγώ πως τα βλέπω τα πράγματα.
Είναι σημαντικό να είσαι αυτάρκης και να βρίσκεις πράγματα να σε γεμίζουν. Αν περνάς και μόνη σου καλά και δεν μιζεριάζεις, πέρα από το προφανές, ότι και άλλους να μην έχεις για παρέα δεν θα σου λείπουν, αυξάνονται περισσότερο και οι πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο και μάλιστα που θα σου ταιριάζει μακροχρόνια. Πρώτον όσο βγάζεις απελπισία και αυτολύπηση απωθείς τους άλλους. Δεύτερον όσο δεν ψάχνεις απελπισμένα για παρέες αλλά επικεντρώνεσαι σε άλλα πράγματα, έχεις ορθότερη κρίση όταν γνωρίζεις ανθρώπους. Τρίτον, όσα πραγματικά ενδιαφέροντα έχεις μπορεί να τα έχουν κι άλλοι και να έχεις ένα κοινό σημείο εκκίνησης. Τρίτον όση ποιότητα εκπέμπεις σαν άνθρωπος (αυτοπεποίθηση, ενδιαφέροντα), τόσο πιθανότερο είναι να σε προσεγγίσουν οι άλλοι και να τους φαίνεσαι ενδιαφέρον άτομο και να κολλήσουν στην παρέα σου.
Κάτι βασικό. Μην τελματώνεις και περιμένεις να βρεις παρέα για να κάνεις πράγματα, ακόμα κι αν αρχικά αισθάνεσαι άβολα. Δεν είναι κακό να πας για έναν καφέ ή για περπάτημα ή ένα σινεμά μόνη σου. Γράψου σε ένα γυμναστήριο ή να μάθεις μια ξένη γλώσσα ξέρω κι εγώ. Μην είσαι αδρανής. Κάτι θα αποκομίσεις και σίγουρα όλο και κάποιον θα γνωρίσεις κιόλας. Ακόμα κι αν δεν κάνεις καρδιακούς φίλους με την πρώτη. Μην συνδέεις τα πάντα με έξοδο και κοινές δραστηριότητες πάντως. Από το να κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι ξέρω κι εγώ, διάβασε ένα βιβλίο ή δες μία σειρά που σου αρέσει ή παίξε πιάνο ή πότησε τα λουλούδια ή λύσε σταυρόλεξα που λέει ο λόγος.

Οι γονείς σου δεν νομίζω να φταίνε σε κάτι στην προκειμένη περίπτωση. Προσπάθησε να μην τσακώνεσαι χωρίς λόγο. Βρες άλλους τρόπους να εκτονώνεις τα νεύρα σου.Μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το διάστημα να τους ξεκουράσεις ή και να μάθεις πράγματα από αυτούς. Ζήτα από την μάνα σου να σου δείξει πως μαγειρεύει το λεμονάτο ή τον πατέρα σου να σου δείξει πως αλλάζει ασφάλειες στον πίνακα του ηλεκτρικού. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
28-10-2018, 00:06
Lizakirg

[QUOTE=Sonia;1017479]Θα πω εγώ πως τα βλέπω τα πράγματα.
Είναι σημαντικό να είσαι αυτάρκης και να βρίσκεις πράγματα να σε γεμίζουν. Αν περνάς και μόνη σου καλά και δεν μιζεριάζεις, πέρα από το προφανές, ότι και άλλους να μην έχεις για παρέα δεν θα σου λείπουν, αυξάνονται περισσότερο και οι πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο και μάλιστα που θα σου ταιριάζει μακροχρόνια. Πρώτον όσο βγάζεις απελπισία και αυτολύπηση απωθείς τους άλλους. Δεύτερον όσο δεν ψάχνεις απελπισμένα για παρέες αλλά επικεντρώνεσαι σε άλλα πράγματα, έχεις ορθότερη κρίση όταν γνωρίζεις ανθρώπους. Τρίτον, όσα πραγματικά ενδιαφέροντα έχεις μπορεί να τα έχουν κι άλλοι και να έχεις ένα κοινό σημείο εκκίνησης. Τρίτον όση ποιότητα εκπέμπεις σαν άνθρωπος (αυτοπεποίθηση, ενδιαφέροντα), τόσο πιθανότερο είναι να σε προσεγγίσουν οι άλλοι και να τους φαίνεσαι ενδιαφέρον άτομο και να κολλήσουν στην παρέα σου.
Κάτι βασικό. Μην τελματώνεις και περιμένεις να βρεις παρέα για να κάνεις πράγματα, ακόμα κι αν αρχικά αισθάνεσαι άβολα. Δεν είναι κακό να πας για έναν καφέ ή για περπάτημα ή ένα σινεμά μόνη σου. Γράψου σε ένα γυμναστήριο ή να μάθεις μια ξένη γλώσσα ξέρω κι εγώ. Μην είσαι αδρανής. Κάτι θα αποκομίσεις και σίγουρα όλο και κάποιον θα γνωρίσεις κιόλας. Ακόμα κι αν δεν κάνεις καρδιακούς φίλους με την πρώτη. Μην συνδέεις τα πάντα με έξοδο και κοινές δραστηριότητες πάντως. Από το να κάθεσαι να κοιτάς το ταβάνι ξέρω κι εγώ, διάβασε ένα βιβλίο ή δες μία σειρά που σου αρέσει ή παίξε πιάνο ή πότησε τα λουλούδια ή λύσε σταυρόλεξα που λέει ο λόγος.

Οι γονείς σου δεν νομίζω να φταίνε σε κάτι στην προκειμένη περίπτωση. Προσπάθησε να μην τσακώνεσαι χωρίς λόγο. Βρες άλλους τρόπους να εκτονώνεις τα νεύρα σου.Μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτό το διάστημα να τους ξεκουράσεις ή και να μάθεις πράγματα από αυτούς. Ζήτα από την μάνα σου να σου δείξει πως μαγειρεύει το λεμονάτο ή τον πατέρα σου να σου δείξει πως αλλάζει ασφάλειες στον πίνακα του ηλεκτρικού. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.[/QUOTE
Καταλαβαινω τι θες να πεις... απλα νιωθω απελπισμενη και απογοητευμενη γενικα και δεν με βοηθαει..
28-10-2018, 07:33
giorgos35

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Καλησπερα σας, δεν ξερω αν γραφω στο σωστο.. σημειο αλλα ειλικρινα εχω απελπιστει! Μολις γυρισα στ πατρικο μου απ την πολη που σπουδαζα γιατι μολις τελειωσα με τις σπουδες μου! η κατασταση που ζω ειναι πολυ απελπιστικη! φιλους εδω δεν εχω γιατι απλα με τα χρονια χαθηκαν.. ορισμενοι δεν γυρισαν ποτε να σημειωσω πως ζω σε επαρχιακη πολη.. με λιγα η μοναξια που νιωθω ειναι μεγαλη! δεν εχω κοινωνικη ζωη.. με τους γονεις μου η κατασταση ειναι ακομα χειροτερη γιατι αναγκαζομαι να ξεσπαω πανω τους! Νιωθω πολλη αγχωμενη γιατι θελω να βρω δουλεια και το κυριοτερο ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΔΩ! τι να κανω? δεν εχω ουτε κοινωνικη αλλα ουτε προσωπικη ζωη! Ειμαι απελπισμενη.. δεν με καταλαβαινει και κανενας! με την μητερα μου πανω που προσπαθω να της πιασω κουβεντα τσακωνομαστε!

Η ερωτική απογοήτευση μέσα στο πρόγραμμα είναι όλοι μας τα έχουμε περάσει..μην απελπιζεσε....έχεις να ερωτευτείς πολλές φορές ακόμα...είσαι μικρούλα θα γνωρίσεις πολλά αγόρια..μην αφήνεις αυτό το πράγμα να σε πάρει από κάτω..
28-10-2018, 13:03
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by giorgos35

Η ερωτική απογοήτευση μέσα στο πρόγραμμα είναι όλοι μας τα έχουμε περάσει..μην απελπιζεσε....έχεις να ερωτευτείς πολλές φορές ακόμα...είσαι μικρούλα θα γνωρίσεις πολλά αγόρια..μην αφήνεις αυτό το πράγμα να σε πάρει από κάτω..

Έχεις δίκιο άπλα είχα επενδύσει σε αυτή την σχέση και περίμενα πολλά...
28-10-2018, 17:53
giorgos35

Quote:

Originally Posted by Lizakirg

Έχεις δίκιο άπλα είχα επενδύσει σε αυτή την σχέση και περίμενα πολλά...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα..ο καιρός είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές της περίπτωσης...
28-10-2018, 21:18
Sonia

Lizakirg πίεσε τον εαυτό σου λίγο να κάνει πράγματα έστω και με το ζόρι. Σε καταλαβαίνω, απλά λέω ότι μιάς και είσαι και μικρή, καλό είναι να μάθεις "τεχνικές" για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις πιο γρήγορα κατά κάποιο τρόπο ή έστω να μην τις περνάς τόσο βαριά...

Λόγω και της φύσης της δουλειάς μου έχω μείνει άπειρες φορές χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο, χωρίς φίλους, στην μέση του πουθενά σε καταστάσεις που εκ πρώτης όψεως δεν μου ταιριάζουν και εν μέσω κρίσης είτε στα ερωτικά είτε στα οικονομικά είτε αλλού και έχω να πω ότι δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Είτε κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου και παραμένεις σε τέλμα και αδιέξοδο, είτε σκας και κολυμπάς. Άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις και μέσα σε κοινωνία ζούμε, θέλουμε την ανθρώπινη επαφή και φίλους και γκόμενους και τα πάντα, αλλά αν δεν μπορείς να στηριχθείς στον εαυτό σου στις δύσκολες στιγμές, τότε δεν πας πουθενά. Εμένα αυτό μου έχει διδάξει η ζωή και μην νομίζεις ότι είμαι καμια μονόχνωτη που δεν θέλει να βλέπει άνθρωπο ξέρω κι εγώ. Απλά τα πάω καλά και με εμένα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να με βαρεθώ. Κι αν είμαι σε φάση απομόνωσης λόγω γεγονότων ή συνθηκών και αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη για ανθρώπους,ε, προσπαθώ εγώ να τους βρώ, δεν περιμένω να με βρουν εκείνοι... Γενικά συν Αθηνά και χείρα κίνει...
28-10-2018, 22:32
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by Sonia

Lizakirg πίεσε τον εαυτό σου λίγο να κάνει πράγματα έστω και με το ζόρι. Σε καταλαβαίνω, απλά λέω ότι μιάς και είσαι και μικρή, καλό είναι να μάθεις "τεχνικές" για να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις πιο γρήγορα κατά κάποιο τρόπο ή έστω να μην τις περνάς τόσο βαριά...

Λόγω και της φύσης της δουλειάς μου έχω μείνει άπειρες φορές χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο, χωρίς φίλους, στην μέση του πουθενά σε καταστάσεις που εκ πρώτης όψεως δεν μου ταιριάζουν και εν μέσω κρίσης είτε στα ερωτικά είτε στα οικονομικά είτε αλλού και έχω να πω ότι δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Είτε κάθεσαι και κλαις την μοίρα σου και παραμένεις σε τέλμα και αδιέξοδο, είτε σκας και κολυμπάς. Άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις και μέσα σε κοινωνία ζούμε, θέλουμε την ανθρώπινη επαφή και φίλους και γκόμενους και τα πάντα, αλλά αν δεν μπορείς να στηριχθείς στον εαυτό σου στις δύσκολες στιγμές, τότε δεν πας πουθενά. Εμένα αυτό μου έχει διδάξει η ζωή και μην νομίζεις ότι είμαι καμια μονόχνωτη που δεν θέλει να βλέπει άνθρωπο ξέρω κι εγώ. Απλά τα πάω καλά και με εμένα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να με βαρεθώ. Κι αν είμαι σε φάση απομόνωσης λόγω γεγονότων ή συνθηκών και αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη για ανθρώπους,ε, προσπαθώ εγώ να τους βρώ, δεν περιμένω να με βρουν εκείνοι... Γενικά συν Αθηνά και χείρα κίνει...

καταλαβαινω τι λες....
30-10-2018, 18:16
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by giorgos35

Σε καταλαβαίνω απόλυτα..ο καιρός είναι ο καλύτερος γιατρός σε αυτές της περίπτωσης...

Σιγουρα αλλα αυτο με εχει παει πισω..με εχει αρρωστησει..
04-11-2018, 22:35
WhyAlwaysMe?

Lizakirg,σήμερα πως είσαι?
Έκανες κανένα βήμα,να γνωρίσεις κόσμο κλπ?
07-11-2018, 18:17
Lizakirg

Quote:

Originally Posted by WhyAlwaysMe?

Lizakirg,σήμερα πως είσαι?
Έκανες κανένα βήμα,να γνωρίσεις κόσμο κλπ?

Εκανα ενα βημα μπορω να πω.. αυριο δινω πιστοποιηση υπολογιστων.. η σχεση που ειχα απογοητευτει τελικα παει καλυτερα.. αν εξαιρεθει το αγχος που εχω σχετικα με ευρεση δουλειας.. ακολουθησα ενα δικο μου ατομο σε πολιτικο γραφειο.. εχω αγχωθει απιστευτα για το αποτελεσμα θα εχει καλυτερα.. ειμαι και ως ατομο αρκετα δυσπιστη.. απλα θελω την σταθεροτητα πια στην ζωη μου.. συντροφο και δουλεια.. πραγμα δυσκολο για το δευτερο..