Τώρα τι γίνεται;

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

Δε βγαινουν σκαρτοι εμαθε απο γυναικεσ και την εκανε τουσ ειπα εγω ολουσ την αληθεια

Ολα απο την αρχη ενα χερι ολεσ τισ ουσιεσ ξανα τα ειδαν ολα απο δορυφορο καλεσα εγω τουσ παντεσ αν πεισ πριγκιπασ ουιλιαμ σε βλεπουν οι βρετανοι τουσ καλεσα εγω τα ειδανε κι ο στρατηγοσ ο ελληνασ καλεσε τη σια αυτα εμαθε ολοσ ο κοσμοσ τι ειναι ελλαδα και το θεμα ξεκιναει απο τουσ κυβερνωντεσ αυτα ο ανδρεασ τα εκανε αυτα

Ντεμεκ ο στρατηγοσ δεν ηξερε τι δουλεια και το δωσε σε εσασ μαζευτειτε ολοι μαζι βαφτειτε μπλε και πεστε στη θαλασσα

Αν πεθανω θα αυτοκτονησει το μισο κρατοσ υποψην καλο ειναι να μην πεθανω μπορω να σασ βαλω βιντεο για τουσ στρατιωτεσ εκει που τελειωνετε εσεισ οι πολιτεσ αρχιζουμε εμεισ αν τελειωσατε πειτε το να συνεχισω τη ζωη μου κανονικα

Εσεισ νομιζατε οι στρατιωτεσ ειναι τιποτα σκουπιδια που δεν ειναι αξια λογου αυτη ειναι η αληθεια εκει που τελειωνετε εκει ξεκιναμε τοσο απλα βετερανοσ ειμαι και ηταν πανευκολο ολο αυτο αυτα https://youtu.be/_y-zMXmMpT0

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

---

Καλησπέρα νεφελι..η γνώμη μου είναι ότι δεν τον θεοπισες εσύ απλά οι άνθρωποι και πιο συγκεκριμένα οι φίλοι κάπως έτσι είναι τελικά..και όντως και εμένα με πειράζει πολύ όταν μου λένε ''να δεν μπορώ τώρα η σήμερα θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμη"και πως γίνεται μετά τους βλέπω με άλλο φίλο να πηγενη για καφέ..
Πιο συγκεκριμένα...έχω τον κολλητό μου που είμαστε φίλοι αχώριστοι η μάλλον είμασταν φίλοι αχώριστοι τα τελευταία 30 χρόνια...όχι ότι τώρα δεν είμαστε φίλοι πάλι είμαστε φίλοι απλά εκεί που είμασταν κολλητοί δεν κατάλαβα το πώς τώρα είμαστε απλοί φίλοι..και το λέω αυτό γιατί εδώ και ένα χρόνο η δύο χρόνια περίπου βρισκόμαστε μια φορά το μήνα και αν...και οπότε βρισκόμαστε και πίνουμε καφέ είναι με την ώρα στο χέρι...με το που έρχονται οι καφέδες και περνάει ένα τέταρτο αμέσως μου λέει να μην κάτσουμε πολύ ε να πιούμε τους καφέδες και να φύγουμε..η θα έχει δουλειά η δεν θα αισθάνεται καλά.ασε που της πιο πολλές φορές δεν εβγενε όταν τον επερνα τηλ..έτσι αραίωσα και εγώ και άρχισα να βγενω η να τον ψάχνω μια φορά το μήνα..
Είχε πάθει ψυχολογικά πριν μερικά χρόνια αυτό είναι η αλήθεια αλλά τώρα μου φενετε ότι χρισημοποιει αυτή την πάθηση του ως πρόφαση να με αποφυγή..
Και εγώ του μίλησα ανοιχτά την τελευταία φορά που βρεθήκαμε και ήπιαμε καφέ ...ούτε και αυτός το παραδέχτηκε αλλά κατάλαβε αμέσως το τι ήθελα να του πω με το που ξεκίνησα τη κουβέντα..
Όντως δεν θα βγάλεις άκρη με το να το συζητήσεις μαζί της..γιατί πάντα θα βρίσκει διάφορες δικαιολογίες και δεν θα το παραδέχτη ποτέ..

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

---

Το συμπέρασμα τελικά που έβγαλα..είναι ότι κάποτε είμαστε κολλιτοι γιατί απλούστατα είχε πολλούς γνωστούς μεν...αλλά δεν το κάναν παρέα δε...
Μόλις τα 2 χρόνια άρχισαν να τον ψάχνουν με τηλ..και να πηγενουν σπίτι του να τον παίρνουν για καφέ και τα ρέστα..άρχισε σιγά σιγά να αραιώνει από εμένα...εντάξει δεν λέω έχει και την πάθηση του..δεν μπορεί πάντα να βγενει για το χ.ψ λόγο οκ..η απλούστατα πάντα να μην έχει διάθεση σεβαστό...αλλά πως γίνεται και πάντα με εμένα θυματε τη πάθηση του και με άλλους δεν τρέχει τίποτα???έτσι είναι οι άνθρωποι άμα βρούνε άλλους φίλους ξεχνάνε τους παλιούς...και έχω άπειρα παράδειγματα πάνω σε αυτό..
Ξέρεις πόσο φίλοι ειμασταν?????σε βαθμό παρεξηγήσεως που λένε...κι όμως να τώρα που είμαστε απλοί φίλοι του ενός καφέ και μέχρι εκεί και μια φορά το μήνα...δεν πειράζει αρκεί να είναι εκείνος καλά..και πάλι δεν τρέχει τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

---

Δεν είναι ακριβώς σκαρτοι όπως λες..δεν θα το χαρακτήριζα έτσι...απλά ίσως μετά από τόσα χρόνια φιλίας ίσως κουράστηκαν να μην έχουν πλεον κάτι να πουν..να χρειάζονται μια αλλαγή στη ζωή τους..ε και αυτό λογικό είναι απτή μια..απτην άλλη πάλι βέβαια όχι..γιατί ο ένας φίλος δεν σε δεσμεύει ποτέ στο να πιάσεις και άλλους φίλους μπορείς κάλλιστα να βάλεις μια (λιστa) και να βρίσκεσε με όλους χωρίς να χαλάς το χατίρι κανενός...

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Καλησπερα σε όλους.
Το πρόβλημα είναι το εξής: «φίλος» 20 και παραπάνω χρόνων τα τελευταία χρόνια χανόταν μέχρι που τωρα άρχισε να αποστασιοποιείται εντελώς και στον ορίζοντα βλέπω εξαφάνιση.
Καθότι πολύ αγαπημένο πρόσωπο με το οποίο έχω περάσει πολλά σε όλη μας τη ζωή μέχρι σήμερα, έχω φρικάρει.
Οι σκέψεις μου κυμαίνονται ως εξής:
1. Τι κάνω; Πριν πείτε βρεθείτε από κοντά να α πείτε, να πω ότι του ζήτησα να βρεθούμε και αρνήθηκε με την δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνει αυτόν τον καιρό.
Η δε φραση του: «θα βρεθούμε με την πρώτη ευκαιρία» μου τσιτωνει το νευρικό σύστημα. Αυτό δεν μπορεί να στο λέει ένας καλός, κολλητός κάποτε φίλος. Αυτό στο λένε οι γνωστοί άσχετοι όταν θέλουν να σε αποφύγουν.
2. Γιατί εξαφανίζεται; Εντάξει εδώ υπάρχουν χίλια δυο αλλά δεν ξέρω τι σημασία έχει να τα αναφέρω. Όχι ότι έχω απάντηση όμως στο γιατί αποφάσισε κατά πως φαίνεται να με διαγράψει.
3. Μήπως τελικά εγώ τον είχα θεοποιήσει; Μήπως τον έβλεπα πιο μεγάλο από ότι ήταν;
Το κάνω αυτο γενικά... η μάλλον το έκανα πολύ στο παρελθόν..
4. Τελικά με ποιους θα μείνουμε αν όλοι αυτοί οι παλιοί μας φίλοι βγαίνουν «σκαρτοι» στο πέρασμα του χρόνου;;;

---

Γνώμη μου είναι.μην τον πιέζεις με την έννοια να του ζητάς να βρεθητε...Άστον έτσι ελεύθερο να δεις τι θα κάνει...να σε αναζήτηση και εκείνος λίγο...και δεν το λέω με κακιά..απλά με την έννοια να μην νιώσει πιεσμένος...τώρα έκανα και άλλους φίλους εγώ για να μην κλεινομαι μεσα....είπα δηλαδή εάν αυτός συνέχεια με απορρίπτει γιατί να μένω κλεισμένος να μην πιάσω και εγώ άλλους φιλους.??και έτσι έκανα..
Άστον λίγο έτσι χωρίς να τον γυρεύεις χωρίς να σημενεί ότι δεν είστε πλέον φίλοι..

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

---

Ε κλασικά..είναι χαμένα από χέρι...έχει βρει άλλες παρέες και τελείωσε η υπόθεση....δεν πειράζει....προχωράς πάρα κάτω...
Συγγνώμη να κάνω μια ερώτηση λίγο αδιάκριτη..
Ειστασταν μόνο φίλοι??η υπήρχε σχέση??? συγγνώμη και όλας αν θέλεις απαντάς...
Εμένα χθες με πήρε ο συγκεκριμενος φίλος μου τηλ...
Και μου λέει να πάμε σε μια εικόνα της Παναγίας για προσκύνημα γιατί έχει ακούσει ότι είναι για τα ζευγάρια που θέλουν να γονιμοποιήσουν...πολύ ανθρώπινο εκ μέρους του και τον ευχαρίστησα που με σκέφτηκε..αλλά είπα ότι έιχα τρεχαματα και ότι ειμουν κουρασμένος..είναι και η αλήθεια δεν είπα ψέματα...αλλά η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι και κουρασμένος να μην ειμουν πάλι δεν θα πηγενα...διότι κάτι μου λέει ότι πριν από μένα έψαξε άλλους φενετε δεν βρήκε κανέναν και έτσι έψαξε εμένα...μπορεί να κάνω και λάθος να τον πήρα στο λαιμό μου που λένε οκ.
Αλλά εκείνη τη στιγμή έτσι αισθάνθηκα...και έτσι του έριξα άκυρο

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

---

Που λες δεν νομίζω ότι πλέον οφελει σε κάτι...μην το σκέφτεσαι και τελείωσε η υπόθεση...οι φίλοι έρχονται και φεύγουν...δυστυχώς αυτό έχω καταλάβε

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Αυτό το κάνω περίπου ένα χρόνο τώρα. Τον έχω αφήσει εννοώ, δεν του μιλάω, δεν στέλνω δεν ζητάω να βρεθούμε. Και είδα ότι μόλις το έκανα αυτό, αραίωσε ακόμα χειρότερα από πριν. Και αναρωτιέμαι τώρα: τελικά εγώ κρατούσα αυτή τη σχέση; Δηλ μόλις εγώ την άφησα, πάει πέθανε εντελώς;
Παρόλα αυτά, πριν 6 μήνες τον κάλεσα σε μια εκδήλωση που είχα. Ειπα άσε τους θυμούς και κάλεσε τον μήπως έρθει και βρεθούμε.
Δεν μου απάντησε ποτέ. Ούτε καν για να μου πει ότι δεν θα τα καταφέρει να έρθει η ο,τι τέλος πάντων. Και μόνο από ευγένεια δηλ θα έπρεπε να στείλει έστω μέρες μετά μια απάντηση, έτσι δεν είναι;
Θύμωσα και στενοχωρηθηκα παρά πολύ.
Αποφάσισα να αποτραβηχτω . Και πέρασαν έτσι 6 μήνες χωρίς καμία επικοινωνία.
Με πήρε πριν λίγες μέρες με αφορμή μια γιορτη. Αδιάφορος, κρύος και λες και μιλούσα με τη θειά μου από το χωριό...
Μερικές μέρες μετά του ζητάω να βρεθούμε και είπε το κορυφαίο: με την πρώτη ευκαιρία ναι θα βρεθούμε...

---

Nefeli, κάποιες γυναίκες ακολουθουν μια τακτική που λέει το εξής. "Ξέκοψε τον απο όλους τους φίλους που έχει". Αυτό που λες πως ήταν λες και μιλούσες με την θεία σου, με κάνει να πιστέψω πως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Είναι σαν να μιλούσες με έναν άγνωστο. Σαν να άλλαξε εντελώς η προσωπικότητά του. Στην ουσία δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε αυτόν. Έμαθες αν ξέκοψε και από άλλους φίλους του; Παρατήρησες στο τρόπο που μιλάει σαν να θεωρεί ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους; Κάτι σαν αλαζονεία ας πούμε;

Αργυρη, θα μπορούσες και να τον γνωρίζεις με αυτά που είπες!
Καταρχάς τα τελευταία χρόνια είχε μια αλαζονική στάση απέναντι σε διάφορους ανθρωπους. Επίσης έβγαλε κάποιους καλούς φίλους από τη ζωή του μέσα σε μια νύχτα.
Έχει αίσθημα κατωτερότητας γενικά και μέσα από αυτές τις συμπεριφορές νόμιζε ότι και παίρνει τα πάνω του.
Μέσα σε όλα αυτά να πω ότι η γυναίκα του δεν συμπάθησε ποτέ κάποιους από την παλιά του παρέα, με πρώτη και καλύτερη εμένα για ευνόητους λόγους υποθέτω.
Έγιναν πολλές προσπάθειες να αυνυπαρξουμε όλοι μαζί κλπ σε ένα ήρεμο κλίμα, αλλά πάντα εκείνη τον προέτρεπε να ξεκόψει.
Μέσα σε όλα αυτά, απαντώ σε παραπάνω ερώτημα που έθεσε ο Γιώργος: πάντα υπέβοσκε ένα περίεργο ψιλό ερωτικο κλίμα μεταξύ μας αλλά το κουμανταραμε.
Δεν έγινε τίποτα ποτέ μεταξύ μας.
Πριν πολλά χρόνια ένα βράδυ, εκείνος έκανε κίνηση ανοιχτά , αλλά αφενός ήμουν με αγόρι εκείνη τη στιγμή , αφετέρου του ειπα ότι προτιμώ να μη χαλάσουμε τη φιλια μας...

Quote:

---

Originally Posted by Αργύρης85

Nefeli, κάποιες γυναίκες ακολουθουν μια τακτική που λέει το εξής. "Ξέκοψε τον απο όλους τους φίλους που έχει". Αυτό που λες πως ήταν λες και μιλούσες με την θεία σου, με κάνει να πιστέψω πως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Είναι σαν να μιλούσες με έναν άγνωστο. Σαν να άλλαξε εντελώς η προσωπικότητά του. Στην ουσία δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε αυτόν. Έμαθες αν ξέκοψε και από άλλους φίλους του; Παρατήρησες στο τρόπο που μιλάει σαν να θεωρεί ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους; Κάτι σαν αλαζονεία ας πούμε;

---

Πολύ σωστό αυτό που λες....όντως υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι...αλλά απτην άλλη πάλι αν ο άλλος θέλει να ξεκόψει δεν θα Περιμένη κάποιον/α για να του το πει...αλλά αυτό που λες είναι σωστό...ας μας απαντήσει λοιπόν οι θεματοθετρια

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Αργυρη, θα μπορούσες και να τον γνωρίζεις με αυτά που είπες!
Καταρχάς τα τελευταία χρόνια είχε μια αλαζονική στάση απέναντι σε διάφορους ανθρωπους. Επίσης έβγαλε κάποιους καλούς φίλους από τη ζωή του μέσα σε μια νύχτα.
Έχει αίσθημα κατωτερότητας γενικά και μέσα από αυτές τις συμπεριφορές νόμιζε ότι και παίρνει τα πάνω του.
Μέσα σε όλα αυτά να πω ότι η γυναίκα του δεν συμπάθησε ποτέ κάποιους από την παλιά του παρέα, με πρώτη και καλύτερη εμένα για ευνόητους λόγους υποθέτω.
Έγιναν πολλές προσπάθειες να αυνυπαρξουμε όλοι μαζί κλπ σε ένα ήρεμο κλίμα, αλλά πάντα εκείνη τον προέτρεπε να ξεκόψει.
Μέσα σε όλα αυτά, απαντώ σε παραπάνω ερώτημα που έθεσε ο Γιώργος: πάντα υπέβοσκε ένα περίεργο ψιλό ερωτικο κλίμα μεταξύ μας αλλά το κουμανταραμε.
Δεν έγινε τίποτα ποτέ μεταξύ μας.
Πριν πολλά χρόνια ένα βράδυ, εκείνος έκανε κίνηση ανοιχτά , αλλά αφενός ήμουν με αγόρι εκείνη τη στιγμή , αφετέρου του ειπα ότι προτιμώ να μη χαλάσουμε τη φιλια μας...

---

Ε ναι ρε συ και το ψάχνεις ακόμα τι φταίει...πρώτον το είπες και μόνη σου η γυναίκα του δεν συμπαθούσε κάποια άτομα και πρώτη εσένα...
Έπειτα ήρθε και η χυλοπίτα από εσένα και ξενέρωσε τέλειος..πολύ θέλει.???αυτα τα δύο είναι..μην την ψάχνεις..

Η χυλόπιτα όμως μετραει παρα πολλά χρόνια πίσω. Σε αυτήν έχει μείνει ακόμα; Απίθανο το βρίσκω. Έκτοτε όλοι προχωρησαμε στις ζωές μας. Παντρεύτηκε έκανε οικογένεια... πέρασαν τόσα χρόνια από τότε...

Μπράβο Αργύρη έβγαλες λαβράκι...εύγε φίλε..

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Η χυλόπιτα όμως μετραει παρα πολλά χρόνια πίσω. Σε αυτήν έχει μείνει ακόμα; Απίθανο το βρίσκω. Έκτοτε όλοι προχωρησαμε στις ζωές μας. Παντρεύτηκε έκανε οικογένεια... πέρασαν τόσα χρόνια από τότε...

---

Ναι αλλά είναι και η γυναίκα στη μέση που δεν σε συμπαθεί....μην το ξεχνάς...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Μπράβο Αργύρη έβγαλες λαβράκι...εύγε φίλε..

---

Γιώργο, το έχω συναντήσει και είναι ανατριχιαστικό. Ένας άνθρωπος να αλλάζει τόσο που δεν είναι ο εαυτός του πια. Δεν είναι αυτό που λέμε "έτσι τα έφερε η ζωή και απομακρυνθήκαμε". Πρόκειται για κάτι πολύ άρρωστο.

Πιστεύεις πως τον άλλαξε η γυναίκα του;

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πιστεύεις πως τον άλλαξε η γυναίκα του;

---

Γνωρίζω 3 περιπτώσεις, ευτυχώς όχι δικών μου φίλων, αλλά ήταν φίλοι κολλητοί με φίλους μου. Γνωστοί με απλά λόγια. Και στις 3 περιπτώσεις αυτό ξεκίνησε με κάποια γυναίκα που δεν χώνευε σχεδόν κανέναν απο το περιβάλλον των ανθρώπων αυτών. Και οι τρεις αυτές ήταν κάπως παράξενες στην συμπεριφορά. Αυτό δεν γίνεται ξαφνικά. Δηλαδή δεν του είπε "δεν θέλω να κάνεις παρέα με αυτούς" αλλά το καταφέρνουν με τρόπο. Οπως είδες σου έδωσα κάποια παραδείγματα συμπεριφορών που συμφωνείς. Πιστεύω πως ναι. Απλά το να το συναντήσω 3 φορές μου φαίνεται παρά πολύ και μάλιστα αρχίζω να τρομάζω με αυτό το πράγμα. Δεν νομίζω πως φταίει πως είσαι γυναίκα, αυτό θα γινόταν ούτως ή άλλως. Απλά μπήκες στην πρώτη θέση για να σε κάνει πέρα.

Μάλιστα. Σας ακούω με προσοχή μιας και μιλάτε από την πλευρά των αντρών.
Από την άλλη, ξερετε τι σκέφτομαι ; Έχει τόση δύναμη ο οποιοσδήποτε ακόμα και η γυναίκα σου να σε αποκόψει από φίλους; Μήπως κι αυτός δεν πολυηθελε κάποια στιγμή την παρέα μου; Δηλ αν ήθελε, δεν νομίζω να είχε τέτοια τυφλή υπακοή στη γυναίκα του, η κάνω λάθος;

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Μάλιστα. Σας ακούω με προσοχή μιας και μιλάτε από την πλευρά των αντρών.
Από την άλλη, ξερετε τι σκέφτομαι ; Έχει τόση δύναμη ο οποιοσδήποτε ακόμα και η γυναίκα σου να σε αποκόψει από φίλους; Μήπως κι αυτός δεν πολυηθελε κάποια στιγμή την παρέα μου; Δηλ αν ήθελε, δεν νομίζω να είχε τέτοια τυφλή υπακοή στη γυναίκα του, η κάνω λάθος;

---

Αυτό που λες είναι λογικο..αλλά δυστυχώς ορισμένοι άνδρες έχουν τυφλή υπακοή στη γυναίκα τους όσο δεν φαντάζεσαι..αν σου πω παραδείγματα η περίπτωση σου θα σου φανεί τίποτα μπροστά σε αυτά....
Ξέρω ανθρώπους να έχουν τυφλή υπακοή στη γυναίκα τους και να φτάσουν να χειροδικισουν στους γονείς του επειδή το είπε η γυναίκα του...δυστυχώς...η άλλη περίπτωση να μην ενδιαφέρεται καν για τους υπερήλικες γονείς του ούτε καν να περνάει έστω για 5 λεπτά να τους δει επειδή το λέει η γυναίκα του.. δυστυχώς υπάρχουν αυτοί οι άνδρες....

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Μάλιστα. Σας ακούω με προσοχή μιας και μιλάτε από την πλευρά των αντρών.
Από την άλλη, ξερετε τι σκέφτομαι ; Έχει τόση δύναμη ο οποιοσδήποτε ακόμα και η γυναίκα σου να σε αποκόψει από φίλους; Μήπως κι αυτός δεν πολυηθελε κάποια στιγμή την παρέα μου; Δηλ αν ήθελε, δεν νομίζω να είχε τέτοια τυφλή υπακοή στη γυναίκα του, η κάνω λάθος;

---

Δεν αποκλείεται καθόλου..όμως αυτό που λέει ο Αργύρης μου φενετε πιο λογικό δυστυχώς...

Κρίμα. Για όλα τότε. Για τη γυναίκα του, για τη μικρότητα του, για τον φιλο που τελικά έχω αφήσει πίσω σε μια άλλη εποχή όταν όλα ήταν πιο απλά. Ίσως να ψάχνω ακόμα εκείνον. Ίσως να μην κατάλαβα και ποτέ ακριβώς ποιος ήταν. Ακόμα πιο τραγικό...
Τα γεγονοτα μαρτυρούν εξαφάνιση. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Του ζήτησα να βρεθούμε, να μιλήσουμε αλλά αν δεν θέλει, αυτή η ιστορία ρίχνει αυλαία.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Μάλιστα. Σας ακούω με προσοχή μιας και μιλάτε από την πλευρά των αντρών.
Από την άλλη, ξερετε τι σκέφτομαι ; Έχει τόση δύναμη ο οποιοσδήποτε ακόμα και η γυναίκα σου να σε αποκόψει από φίλους; Μήπως κι αυτός δεν πολυηθελε κάποια στιγμή την παρέα μου; Δηλ αν ήθελε, δεν νομίζω να είχε τέτοια τυφλή υπακοή στη γυναίκα του, η κάνω λάθος;

---

Ανάλογα το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Αλλά όπως λες και εσύ δεν ξέκοψε μόνο εσένα. Δεν είναι θέμα τυφλής υπακοής.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Κρίμα. Για όλα τότε. Για τη γυναίκα του, για τη μικρότητα του, για τον φιλο που τελικά έχω αφήσει πίσω σε μια άλλη εποχή όταν όλα ήταν πιο απλά. Ίσως να ψάχνω ακόμα εκείνον. Ίσως να μην κατάλαβα και ποτέ ακριβώς ποιος ήταν. Ακόμα πιο τραγικό...
Τα γεγονοτα μαρτυρούν εξαφάνιση. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Του ζήτησα να βρεθούμε, να μιλήσουμε αλλά αν δεν θέλει, αυτή η ιστορία ρίχνει αυλαία.

---

Δεν ήταν, πιστεύω, έτσι. Δηλαδή εσύ γνώρισες τον πραγματικό φίλο σου. Και πράγματι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Δεν θα θέλει. Και για τους άλλους που λέω, διέγραψαν ανθρώπους από την ζωή τους που τους ήξεραν από 15 χρονών. Που πέρασαν όλοι την ζωή μαζί τους. Δεν θέλουν ούτε να τους μιλάνε από το τηλέφωνο.

[QUOTE=Nefeli28;1017666]Κρίμα. Για όλα τότε. Για τη γυναίκα του, για τη μικρότητα του, για τον φιλο που τελικά έχω αφήσει πίσω σε μια άλλη εποχή όταν όλα ήταν πιο απλά. Ίσως να ψάχνω ακόμα εκείνον. Ίσως να μην κατάλαβα και ποτέ ακριβώς ποιος ήταν. Ακόμα πιο τραγικό...
Τα γεγονοτα μαρτυρούν εξαφάνιση. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Του ζήτησα να βρεθούμε, να μιλήσουμε αλλά αν δεν θέλει, αυτή η ιστορία ρίχνει αυλαία.[/QUOTE]

Αυτό ακριβώς..και άλλος να ήταν ο λόγος τη στιγμή που συμπεριφέρεται έτσι ρίχνει αυλαία..δεν μπορείς να κάνει κάτι ...δυστυχώς το τελευταίο ένα μισή χρόνο το ζω έντονα στο πετσί μου...φίλοι να σε αποφεύγουν χωρίς ένα συγκεκριμένο λόγο και το χειρότερο από ολα..όταν τους ρωτάς να μην λένε τίποτα και να κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by Αργύρης85

Ανάλογα το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Αλλά όπως λες και εσύ δεν ξέκοψε μόνο εσένα. Δεν είναι θέμα τυφλής υπακοής.

---

Εδώ θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ακόμα και αν δεν έκανε μόνο τη νεφελι στην άκρη δεν σημενεί ότι δεν είναι τυφλή υποταγή το εναντίον μάλιστα πιο τυφλή υποταγή δεν υπάρχει..διότι όσους είπε η γυναίκα του Χ τους έκανε Χ αυτό αν δεν είναι τυφλή υποταγή τοτες τι είναι??αν κρατούσε του πιο πολλούς και έσβηνε μόνο τη νεφελι άντε και ακόμα έναν τοτες θα το συζητουσαμε...

Κοιτα, διέγραψε άλλους δυο. Και κράτησε δυο από εκείνη την παρέα. Με τους οποίους συναντιέται κάθε βδομάδα και κάνουν και μαζί διακοπές και έχουν γίνει φίλες και οι γυναίκες τους...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Εδώ θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ακόμα και αν δεν έκανε μόνο τη νεφελι στην άκρη δεν σημενεί ότι δεν είναι τυφλή υποταγή το εναντίον μάλιστα πιο τυφλή υποταγή δεν υπάρχει..διότι όσους είπε η γυναίκα του Χ τους έκανε Χ αυτό αν δεν είναι τυφλή υποταγή τοτες τι είναι??αν κρατούσε του πιο πολλούς και έσβηνε μόνο τη νεφελι άντε και ακόμα έναν τοτες θα το συζητουσαμε...

---

Έχεις δίκιο. Λάθος έκφραση από μέρους μου. Τι ήθελα να πω. Πρώτα θα αρχίσει να πετάει κάποιες κουβέντες. "θα είναι και αυτός εκεί; δεν έχω όρεξη να έρθω". Μετά η πίεση γίνεται ποιο έντονη. πχ ξέρει πως θα πιει καφέ με τον τάδε και αρχίζει να τον παίρνει τηλέφωνο και να του μιλάει για ώρα. Κατάλαβες φαντάζομαι τι λέω. Δεν θα του πει στα ίσια πως θέλει να τον ξεκόψει γιατί όπως και να το κάνουμε ο κάθε άνθρωπος έχει και εγωισμό (με την καλή έννοια) και αξιοπρέπεια. Θα το προκαλέσει αυτό χωρίς ο άλλος να το αντιληφθεί ή τουλάχιστον χωρίς να αισθανθεί ότι του επιβάλει την θέλησή της. Αυτό είχα στο μυαλό μου.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Κοιτα, διέγραψε άλλους δυο. Και κράτησε δυο από εκείνη την παρέα. Με τους οποίους συναντιέται κάθε βδομάδα και κάνουν και μαζί διακοπές και έχουν γίνει φίλες και οι γυναίκες τους...

---

Ε γι'αυτό τους κράτησε πηρε την έγκριση απτη γυναίκα του...

Τι προτείνετε λοιπόν να κάνω; Τον αφήνω πλέον στην ησυχία του και στη ζωή που επέλεξε; Κάνω κάποια άλλη κίνηση;
Υπάρχει κάτι που δεν έχω σκεφτεί;

Αν μπορείς να τον δεις απο κοντά και να του μιλήσεις και να συνεννοηθείς μαζί του δοκίμασε. Αλλά μάλλον δεν θα θέλει να σε συναντήσει. Δυστυχώς.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πιστεύεις πως τον άλλαξε η γυναίκα του;

---

οι ανθρωποι δεν αλαζουν απλως με τα χρονια καταλαβαινουμε ποιοι ειναι πραγματικα αφου στην αρχη φαινονται ολα ενταξει

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι ανθρωποι δεν αλαζουν απλως με τα χρονια καταλαβαινουμε ποιοι ειναι πραγματικα αφου στην αρχη φαινονται ολα ενταξει

---

Και αυτοί είναι μια πολύ λογική εξήγηση

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Τι προτείνετε λοιπόν να κάνω; Τον αφήνω πλέον στην ησυχία του και στη ζωή που επέλεξε; Κάνω κάποια άλλη κίνηση;
Υπάρχει κάτι που δεν έχω σκεφτεί;

---

Το πρώτο τον αφήνεις στην ησυχία του..και εσύ συνέχιζεις τη ζωουλα σου

Θεωρώ ότι δεν είναι σωστή η απλοποίηση "δεν με γουστάρει η γυναίκα του, για αυτό ξέκοψε". Μπορεί να είναι σε άλλη φάση, να έχει βρει άλλους φίλους που κουμπώνουν πιο πολύ στην φάση που είναι τώρα, μπορεί να συνειδητοποίησε ότι σε κάποια πράγματα πλέον δε ταιριάζετε ή δεν ταιριάζατε ποτέ, μπορεί και πολλά άλλα που δεν μου έρχονται στο μυαλό.
Όπως και να έχει, ο άνθρωπος το έχει κάνει σαφές με όλους τους τρόπους ότι η φιλία του τελείωσε και θέλει να κρατήσετε αποστάσεις. Δεν έχω καταλάβει γιατί προσπαθείς να κάνεις να δουλέψει με το ζόρι κάτι που θέλει δύο κι εδώ ο ένας δεν ψήνεται. Κράτα τις ωραίες αναμνήσεις και μην ασχολείσαι πια.