Δεν μπορω να βρω ουτε τι ονομα να δωσω σε αυτο....
Καλησπέρα σε όλους
Πριν απο σχεδόν ενα μήνα αποφάσισα να παω μονη μου για καφε σε ενα καινουριο μαγαζί που έβλεπα καιρο και μου αρεσε απέξω. Έκατσα ηπια τον καφε μου, πήρα και κατι να φαω και γενικά περασα καλά. Ξαναπήγα αλλες δυο φορές. Το παιδι που με σέρβιρε έδειξε ενδιαφέρον που ομως στην αρχη δεν μπορούσα να καταλάβω αν ηταν απλα ευγενικός ή αν οντως έδειχνε ενδιαφέρον. Πέρασαν γύρω στις 10 μέρες και ξαναπήγα μετα απο μια δύσκολη μέρα στη δουλειά να ξεσκάσω και ισως να τον ξαναδώ δεν το κρύβω. Μιλήσαμε λιγο παραπανω και μου ειπε οτι δεν θα δουλευει πια πρωι θα γυρίσει σε βραδυ. Όταν ηρθε η ωρα να πληρώσω μου ειπε την άλλη εβδομαδα να έρθεις βραδυ, τον ρώτησα ποιο βραδυ μου εδωσε 3 εναλλακτικές διαλεξα μια και έφυγα.
Πήγα και εκεινο το βράδυ ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Ήμουνα αρκετα ενθουσιασμένη και ελαφρως αγχωμένη γιατι ειχα σχεδόν ενα χρόνο να βρεθεί κάποιος απέναντι μου και να δείξει ενδιαφέρον και να φλερτάρω γενικότερα. Μου αρεσε η προσέγγιση και το φλερτ. (Ωραια είναι να σε φλερτάρει καποιος...)
Την άλλη μέρα μου έστειλε μήνυμα και κανονίσαμε να βρεθούμε μετα απο κάποιες μέρες. Μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει πότε ο άλλος ενδιαφέρεται. Στα μηνύματα του δεν μπορω να πω οτι ενιωσα οτι θέλει παρα πολύ. Χαλαρά ήταν. Εγω βέβαια χαιρόμουνα που κάποιος ήθελε να με δει.
Βρεθήκαμε λοιπον. Ήπιαμε ενα ποτό, κάποια στιγμή φιληθήκαμε και κάποια στιγμή είπαμε να φύγουμε. Μου λεει να πάμε καπου με το αμάξι. Ντιν ντιν ντιν καμπανάκια στο κεφάλι μου. Δεν του ειπα ομως οχι χωρίς να ξέρω και εγω ακριβώς αν ήθελα να το φτάσω μεχρι τελους. Σκέφτηκα γιατι οχι, ειμαι καιρό μονη, αυτος απίστευτα σεξι, σιγα, ημουνα και σίγουρη οτι δεν θα οδηγούσε πουθενά γιατι άρχισα να βλέπω οτι μαλλον έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας ( που να ηξερα και ποση ηταν τότε...) οποτε προχωρήσαμε.
Τι το ηθελα....δεν κάνω για τέτοια συνειδητοποίησα.Δεν μπορούσα να χαλαρώσω, οσο πέρναγε η ώρα ολο και περισσότερο άγχος, χάλια τα έκανα. Σχεδόν τιποτα δεν ευχαριστήθηκα εκέινο το βράδυ, μονο το φλερτ οσο ηήμασταν στο μαγαζί ηταν πολυ ωραίο για εμένα. Με γυρνάει στο άμάξι και χαιρετιόμαστε. Ευγενικός ηταν δε λέω αλλα την ώρα που με άφησε στο αμάξι μου διπλα ακριβώς ηταν μια παρεα αντρών και δεν περίμενε να φύγω εγω πρώτη . Με χαιρέτησε και εφυγε. Θα μου πεις τι περιμένεις και εσυ?
Γύρισα σπίτι, μάτι δεν έκλεισα και σκέφτηκα οκ θα το ξεπερασουμε μια νυχτα ήταν. Κατηγορούσα και τον εαυτό μου οτι ήμουν εύκολη λες και αυτός δεν ήταν...
Την άλλη μέρα φρόντισα να κανω πράγματα ολη μέρα, πήγα σινεμα το βράδυ, γύρισα σπίτι.
-02.00 μήνυμα αν κοιμαάμαι. Ντιν ντιν ντιν τα καμπανάκια. Απο τη μια χάρηκα απο την άλλη τετοια ώρα μήνυμα...ξερουμε τι σημαινει. Του είπα να έρθει.Ήμουν μονη..... Σκέφτηκα μηπως θα μπορούσα να κάνω τελικά μια τέτοια σχέση, μόνο για σεξ. Είπα να το διερευνήσω, να δω αν μπορώ. Ωραία περάσαμε δε λεω. Γι αυτό πρέπει οι άνθρωποι να δίνουν χρόνο να γνωριστούν... Όσα περισσότερα λέγαμε τόσο πιο άνετα και ωραία ήταν.Και μετά, τα μηνύματα καθε 2 η 3 μερες ήταν ετσι. Ή εγω ή αυτός λέγαμε να βρεθούμε τέτοιες ώρες παντα μετα τη δουλειά του. Αυτό κράτησε 10 μερες.
Την τελευταία φορά ομως ηταν τοσο αργαά που βρεθήκαμε..τοσο αργά... και μετα ολη την άλλη μερα ημουν σα ζομπι, δεν έχουμε και την ιδια ηλικία με αυτον, βέβαια δεν νομίζω οτι το εχει σκεφτεί καν αυτο, οτι έχουμε διαφορά ηλικιας. Σκέφτηκα λοιπόν να του πω οταν τον ξαναδώ να αλλάξουμε λιγο τα ωράρια, να μην βλεπόμαστε τοσο αργά.
Αλλα....τίποτα. Ξαφνικά κανενα μήνυμά του. Ολική εξαφάνιση.Πουφ! Δεν λέω, με πείραξε. Σκέφτηκα να του στείλω ενα μήνυμα οτι θέλω να βρεθούμε να πούμε τουλάχιστον ενα αντιο, μετά λεω τι αντιο...καταδικασμένη η σχέση ηταν απο την αρχή. Και αποφάσισα να το αφήσω σιγα σιγα πίσω μου.Είπα και εγώ να βρω εραστή και τα εκανα θάλασσα....
Σβήνω συνομιλίες και νούμερο. Μετα απο 12 μερες ξυπνάω το πρωι και βρίσκω μηνυμα που ειχε στείλει το προηγούμενο βραδυ, ίδια ωρα 01.30 -Κοιμάσαι? Δεν ξέρω.....ένιωσα πολυ φτηνή. Ουτε καλησπέρα. Δεν το άνοιξα και το έσβησα οπως ήταν. Το απόγευμα ξαναστέλνει – τι κανεις? Σκέφτηκα αυτο πρεπει με κάποιο τροπο να σταματήσει τωρα. Του απάντησα και του ειπα παρε με τηλέφωνο. Σκέφτηκα σιγα μην πάρει. Πήρε. Και μου λεει ελα κορίτσι μου ήμουνα κρυωμένος ολη την εβδομάδα και δεν σε ακούω καλά. Πες μου, πες μου σου έκανα κατι? Δεν σε πήρα τηλεφωνο για να μην σε ενοχλώ.
Εντάξει τοσο αφελής δεν ειμαι. Καταλαβαίνω τις δικαιολογίες, τις κατανοώ κιολας. Εξάλλου αυτός είχε αυτή τη συμπεριφορά απο την αρχή. Δεν τον κατηγορώ.
Ίσως δεν περίμενε οτι θα του ελεγα στην ερώτησή του αν θα με δει αποψε -θέλω να σε δω μέρα και εξω απο το σπίτι. Με ρώτησε αν είναι κάτι σοβαρό και του είπα οτι θέλω να μιλήσουμε για εμάς. Ντοινγκ! Έτσι μου βγήκε....Φαντάζομαι θα είδε αστεράκια και αυτός. Εννοούσα βέβαια ότι θέλω να αλλάξουμε τα ωράρια και να έχουμε και μια σχετική επικοινωνία. Έτσι όπως ήταν τα πράγματα δεν ξέρω μου φαινόταν πολύ ωμό...Μου είπε θα δει ποτε έχει ρεπό και θα μου στείλει μήνυμα. Του λεω οχι μήνυμα, πάρε με τηλέφωνο. Δεν ήμουνα θυμωμένη ουτε και ειμαι θυμωμένη, ίσως λίγο με τον εαυτό μου. Μάλλον του μίλησα πολυ αποφασισμένα. Ήταν και το πρώτο τηλεφώνημά μας. Μονο με μηνύματα επικοινωνούσαμε. Πάντα το πρώτο τηλέφωνο ειναι αμήχανο....
Δεν περιμένω οτι θα πάρει, έχουν περάσει 5 μέρες τώρα.
Τώρα προσπαθώ να δω τι θέλω εγω και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ. Σκέφτομαι να κρατήσω τη σχέση μονο για σεξ αλλά δεν νομίζω οτι είμαι και ικανή για κατι τέτοιο. Βέβαια μετά το τηλεφώνημα σιγά να μην θέλει να ξαναβρεθούμε...Φοβαμαι οτι στο τελος καποιος θα πληγωθει, μαντεψε ποιος.
Σκέφτομαι μου παρουσιάστηκε μια ευκαιρία να πειραματιστώ και τα έκανα χάλια αλλα και πάλι έτσι είμαι δεν μπορω να λειτουργήσω αλλιώς απο οτι φαίνεται.
Σκεφτόμουν να του πω αν τελικά βρεθούμε οτι αυτη η εξαφάνιση με χάλασε πολυ και δεν μπορώ να συνεχίσω ετσι. Σκέφτομαι να του πω να αλλάξουμε τα ωράρια....ουτε ξερω τι θα του πω στο τέλος. Σκέφτομαι μερικές φορές τις στιγμές που ήμασταν μαζί και θέλω κι άλλο. Ξέρω οτι ειναι παιχνίδια του μυαλού μου αλλα ήμουν καιρό μόνη.......δεν ξέρω τι θα κάνω τελικά.......ξερω με ολη την καθαρότητα της σκέψης οτι αυτή η σχέση δεν έχει κανένα μα κανένα μέλλον απο ολες τις απόψεις.
Σκέφτομαι η ζωη η ίδια είναι ενα παιχνίδι, εχω χειριστεί και άλλες καταστάσεις και τα κατάφερα, θα χειριστω και αυτό. Γιατι να μην το ζήσω? Και οτι γίνει. Κατι καλύτερο δεν έχω αυτη τη στιγμή.
Υπάρχουν παρα πολλες αντιφασεις μεσα μου.
Σχέση μόνο για σεξ? Πολυ ωμο, και μετα.. γιατι οχι?
Ίσως αυτά δεν είναι για εμάς τις γυναίκες. Εμείς κολλάμε. Κοίτα τώρα, να ξέρω οτι είναι λάθος να μην το θέλω αλλα να περιμένω να με πάρει. Τρελή....
Μήπως και αν το σταματήσω παλι μόνη μου δεν θα είμαι?
Διαφορά ηλικιας? Τεράστια
Και αν κολλήσω μαζι του? Τι σκέφτεται για εμένα? Ναι ναι ακόμα και αυτό έχω στις σκέψεις μου.Βγήκαν και ανασφάλειες πάνω που είχα στρώσει τη ζωή μου μια χαρά...
Και αν περάσουμε καλα? Και τελειώσει ωραία?Και είναι μια ωραία ανάμνηση και για τους δυο?
Είχε ποτε κανείς σχέση τέτοιου είδους? Μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να έχουμε θύματα?
