Γενικευμένη αγχώδη διαταραχή

Καλησπέρα παιδιά και από εμένα, κατά καιρούς παρακολουθώ το φόρουμ έλα δεν έτυχε να γράψω.
Είμαι ο Δημήτρης και όπως αρκετά μέλη πάσχω από ΓΑΔ, από μικρός είχα άγχος και απέφευγα κάποιες καταστάσεις, αλλά με την δύναμη της θέλησης έκανα τα πάντα. Τελείωσα τις σπουδές μου, πήρα το Master μου, βγήκα στην αγορά εργασίας αρκετά μικρός και γενικά έκανα πολλά πράγματα παράλληλα με το άγχος μου και τις κρίσεις πανικού μου. Ώσπου μια μέρα στη δουλειά ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, οι παλμοί της καρδιάς στο ταβάνι κι εγώ να μην μπορώ να αντιδράσω και να δικαιολογήσω το τόσο έντονο περιστατικό.
Εξετάσεις φυσικά ένα κάρο, το άγχος να έχει χτυπήσει κόκκινο και εγώ να μην μπορώ να σηκωθώ πραγματικά από το κρεβάτι από τα σωματικά προβλήματα, το χειρότερο είναι ότι έχω φοβερά ψυχοσωματικά(ζαλάδες, ατονία, τρέμουλο και πολλά άλλα).
Αναγκαστικά έπεσα κι εγώ στα φάρμακα στην ηλικία των 26 ετών. Seroxat για πολλά χρόνια μαζί με Xanax. Κατά περιόδους ήμουν σε γενικές γραμμές καλά και λειτουργικός, αλλά τα περισσότερα χρόνια δυστυχώς όχι.
Πέρυσι έκανα και την περιβόητη εξέταση ανάλυσης DNA και έδειξε και σε εμένα πως μεταβολίζω πολύ γρήγορα τα φάρμακα με αποτέλεσμα να τα «καίω».
Πήρα και αγωγή βάσει της εξέτασης αλλά προκοπή δεν είδα και μετά από τόσα χρόνια νιώθω πιο αδύναμος ψυχολογικά και σωματικά από ποτέ. Νιώθω πως ποτέ δεν θα περάσει όλο αυτό και μια ζωή θα είμαι με τα προβλήματα αυτά. Έχω φτάσει πλέον 33 και όλα τα όνειρα που είχα έχουν κάνει φτερά.
Καλώς σας βρήκα και καλή δύναμη σε όλους.

Το ενδεχόμενο της ψυχοθεραπείας το έχεις σκεφτεί;

Τη σκέψη μας ποιος την ελέγχει? Εμείς ή το DNA? Έκανες κάποια ψυχοθεραπεία για το πως εκπαιδεύουμε - ελέγχουμε τη σκέψη μας ή απλά αρκείσαι στα φάρμακα?
Αυτή την "περιβόητη εξέταση ανάλυσης DNΑ" δεν την ξέρω, όμως μπορεί να μας πει αν το άγχος είναι καθαρά οργανικό, βιολογικό ή κληρονομικό θέμα?

Δημήτρη ,καλως όρισες! Είμαστε και συνονόματοι, κι εγω χρόνια παιδεύομαι με αγχος και κατάθλιψη. Από την εφηβεία ,ναι! αν θες πίστεψε το. Πήρα για λίγες μέρες seroxat και κατά καιρός έπαιρνα κανενα αγχολυτικό . Για χρόνια ήμουν όπως κι εσύ καλά και το πάλευα χωρις φάρμακα . Είχα τη δουλειά μου , τις σχέσεις μου . Μετά παντρεύτηκα αλλά εκεί είχα άλλα θέματα που με επιβάρυναν. Στη συνέχεια νόσησε η αγαπημένη μου μαμά απο καρκινο και την έχασα πριν λίγες μέρες. Πολλά προβλήματα , δυστυχως δεν είμαι απο τους τυχερούς της ζωής. Εγω τωρα για να καταλάβεις ειμαι 47 , αλλά και παλι περνάω υφέσεις και εξάρσεις . Τώρα λοιπόν που έχασα τη μητέρα μου, με επισκέφθηκε ξανά το άγχος και η στενοχώρια . Εμένα το μόνα που λίγο πολύ λίγο με βοηθάνε είναι τα αγχολυτικά αλλά τα φοβάμαι πολύ γιατί ειναι εθιστικά . Τα φάρμακα που παίρνεις τα διακόπτεις και τα ξαναρχίζεις ή συνεχίζεις να τα παίρνεις?

Με συγχωρείς, ξέχασα να το αναφέρω. Έχω κάνει φυσικά και ψυχοθεραπεία και δεν έχω αρκεστεί στα φάρμακα και γενικά κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είμαι καλά. Γυμναστική, καλή μουσική, να βγαίνω με παρέες, θετικές σκέψεις κτλ. Αλλά δυστυχώς πάντα γυρίζω στο ίδιο αποτέλεσμα κάποια στιγμή. Μια κληρονομικότητα υπάρχει στις αγχώδεις διαταραχές στην οικογένεια.

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Δημήτρη ,καλως όρισες! Είμαστε και συνονόματοι, κι εγω χρόνια παιδεύομαι με αγχος και κατάθλιψη. Από την εφηβεία ,ναι! αν θες πίστεψε το. Πήρα για λίγες μέρες seroxat και κατά καιρός έπαιρνα κανενα αγχολυτικό . Για χρόνια ήμουν όπως κι εσύ καλά και το πάλευα χωρις φάρμακα . Είχα τη δουλειά μου , τις σχέσεις μου . Μετά παντρεύτηκα αλλά εκεί είχα άλλα θέματα που με επιβάρυναν. Στη συνέχεια νόσησε η αγαπημένη μου μαμά απο καρκινο και την έχασα πριν λίγες μέρες. Πολλά προβλήματα , δυστυχως δεν είμαι απο τους τυχερούς της ζωής. Εγω τωρα για να καταλάβεις ειμαι 47 , αλλά και παλι περνάω υφέσεις και εξάρσεις . Τώρα λοιπόν που έχασα τη μητέρα μου, με επισκέφθηκε ξανά το άγχος και η στενοχώρια . Εμένα το μόνα που λίγο πολύ λίγο με βοηθάνε είναι τα αγχολυτικά αλλά τα φοβάμαι πολύ γιατί ειναι εθιστικά . Τα φάρμακα που παίρνεις τα διακόπτεις και τα ξαναρχίζεις ή συνεχίζεις να τα παίρνεις?

---

Καλησπέρα Δήμητρα, δυστυχώς δεν τα έχω κόψει ποτέ. Όποτε πήγαινα να τα διακόψω τα σωματικά κυρίως προβλήματα ήταν τέτοια που με καθιστούσαν ανήμπορο στο να κάνω το οτιδήποτε. Σε καταλαβαίνω διότι είχα χάσει κι εγώ μικρός τον πατέρα μου και με είχε πάει πίσω στην θεραπεία το συγκεκριμένο ζήτημα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Τη σκέψη μας ποιος την ελέγχει? Εμείς ή το DNA? Έκανες κάποια ψυχοθεραπεία για το πως εκπαιδεύουμε - ελέγχουμε τη σκέψη μας ή απλά αρκείσαι στα φάρμακα?
Αυτή την "περιβόητη εξέταση ανάλυσης DNΑ" δεν την ξέρω, όμως μπορεί να μας πει αν το άγχος είναι καθαρά οργανικό, βιολογικό ή κληρονομικό θέμα?

---

Δείχνει στην ουσία για ποιο λόγο δεν πιάνουν τα φάρμακα τον εκάστοτε ασθενή, έχει να κάνει με κάποια γονίδιά που μεταβολίζουν τα φάρμακα. Όπως είπα και πιο πριν φυσικά έχω κάνει και ψυχοθεραπεία και γενικα ότι και να μου τύχει είμαι ήρεμος και λέω θα περάσει. Αλλά δυστυχώς αυτό εκεί συνεχίζει!

Καταλαβαίνω.......... λυπαμαι για το μπαμπά σου , οι γονεις ειναι οι ρίζες μας , η απωλεια τους σίγουρα είναι μεγάλη επιβάρυνση . Όταν παίρνεις την αγωγή σου νοιώθεις καλά? Εγώ παίρνω που και που κανένα zanax των 0,25 για να μπορω να κοιμάμαι πιο ήσυχα αλλά όχι συνέχεια. Σκεφτηκα να δοκιμάσω κάποια βότανα που έχω ακούσει ότι βελτιώνουν τη διάθεση και ηρεμούν

Τη σκέψη μας ποιος την ελέγχει? Εμείς ή το DNA?

Ιωάννη καλησπερα κι απο μένα! δύσκολη ερώτηση έθεσες, νομίζω ότι είναι πιο πολύ γενετικό το θέμα αλλά και συνδυασμός βιωμάτων , τι έχουμε ζήσει δηλ. απο μωρά μέχρι να παρουσιαστεί η διαταραχή. Βέβαια πολλά παιδιά γεννιούνται ήδη με θέμα. Απλά η επιστήμη όσο και να λένε ότι έχει προχωρήσει , προσωπικά εγώ νομίζω φτάνει ως ένα βαθμό ,δεν ξέρω αν τελικά λύνει το πρόβλημα . Δεν ξέρω αν η ψυχοθεραπεία βοηθά, δεν έχω κάνει αλλά και εκεί έχω τις αμφιβολίες μου . Θέλει μεγάλη ανάλυση και πρέπει νομίζω να γράφουμε με τις ώρες ................

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Καταλαβαίνω.......... λυπαμαι για το μπαμπά σου , οι γονεις ειναι οι ρίζες μας , η απωλεια τους σίγουρα είναι μεγάλη επιβάρυνση . Όταν παίρνεις την αγωγή σου νοιώθεις καλά? Εγώ παίρνω που και που κανένα zanax των 0,25 για να μπορω να κοιμάμαι πιο ήσυχα αλλά όχι συνέχεια. Σκεφτηκα να δοκιμάσω κάποια βότανα που έχω ακούσει ότι βελτιώνουν τη διάθεση και ηρεμούν

---

Για αυτό έκανα και την εξέταση του DNA, διότι με το προφίλ μου σε οποίο γιατρό έχω πάει μου λένε πως θα έπρεπε να είμαι περδίκι, αλλά εγώ δυστυχώς δεν είμαι. Οπότε δεν μπορώ να πω πως είμαι πάντα καλά με την αγωγή, πριν 5 μέρες την άλλαξα βέβαια και τώρα παίρνω Zoloft 50mg και Xanax 0.25 το πρωί + μισό Risperdal του 1mg, γνωρίζω πως είναι αντιψυχωσικο, αλλά στις μικρές δόσεις κάνει και για το άγχος. Ευελπιστώ ότι θα πάει καλά σαν θεραπεία.
Με βότανα δεν έχω δοκιμάσει, μαγνήσιο παίρνω και μπορώ να πω πως κάνει δουλειά και κάψουλες Ω3.

Μαγνησιο παίρνω κι εγω χαλαρώνει από όσο ξέρω τα νευρα και τους μύες και ωμεγα τρια έχω δοκιμασει επίσης, νομιζω τα τελευταία μου φτιάχνουν κάπως τη διάθεση . Βότανα έχω δοκιμάσει βαλεριάνα αλλά τωρα θα πάρω πασιφλορα, εχω μια φιλη βοτανολογο και θα παρω βάμμα

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Τη σκέψη μας ποιος την ελέγχει? Εμείς ή το DNA?

Ιωάννη καλησπερα κι απο μένα! δύσκολη ερώτηση έθεσες, νομίζω ότι είναι πιο πολύ γενετικό το θέμα αλλά και συνδυασμός βιωμάτων , τι έχουμε ζήσει δηλ. απο μωρά μέχρι να παρουσιαστεί η διαταραχή. Βέβαια πολλά παιδιά γεννιούνται ήδη με θέμα. Απλά η επιστήμη όσο και να λένε ότι έχει προχωρήσει , προσωπικά εγώ νομίζω φτάνει ως ένα βαθμό ,δεν ξέρω αν τελικά λύνει το πρόβλημα . Δεν ξέρω αν η ψυχοθεραπεία βοηθά, δεν έχω κάνει αλλά και εκεί έχω τις αμφιβολίες μου . Θέλει μεγάλη ανάλυση και πρέπει νομίζω να γράφουμε με τις ώρες ................

---

Στην περίπτωση μου, είμαι πεπεισμένος πως είναι γενετικό διότι υπάρχει και μια κληρονομικότητα όπως έγραψα και πιο πάνω. Είχα πολύ καλά παιδικά χρόνια και γενικά δεν έχω περάσει ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις πέραν τον χαμό του πατέρα μου και την πίεση της δουλειάς κυρίως στην προηγούμενη δουλειά μου.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitrios85

Για αυτό έκανα και την εξέταση του DNA, διότι με το προφίλ μου σε οποίο γιατρό έχω πάει μου λένε πως θα έπρεπε να είμαι περδίκι, αλλά εγώ δυστυχώς δεν είμαι. Οπότε δεν μπορώ να πω πως είμαι πάντα καλά με την αγωγή, πριν 5 μέρες την άλλαξα βέβαια και τώρα παίρνω Zoloft 50mg και Xanax 0.25 το πρωί + μισό Risperdal του 1mg, γνωρίζω πως είναι αντιψυχωσικο, αλλά στις μικρές δόσεις κάνει και για το άγχος. Ευελπιστώ ότι θα πάει καλά σαν θεραπεία.
Με βότανα δεν έχω δοκιμάσει, μαγνήσιο παίρνω και μπορώ να πω πως κάνει δουλειά και κάψουλες Ω3.

---

Risperdal απαπα να μην παρεις Δημητρη εισαι και νεος άνθρωπος , αγχος έχεις . Έπειδη δίνουν και σε μικρά παιδιά σε μικρές δοσολογίες , μην το παρεις σε παρακαλώ. Και έχω ακούσει οτι κι αυτα δεν κόβονται εύκολα. Το zoloft ειναι αντικαταθλιπτικο. σωστα?

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Risperdal απαπα να μην παρεις Δημητρη εισαι και νεος άνθρωπος, δεν ξερω αν θα φάω ποινή , τώρα που στο γράφω αλλά μακρυάαα σε παρακαλώ , αγχος έχεις . Έπειδη δίνουν και σε μικρά παιδιά σε μικρές δοσολογίες , μην το παρεις σε παρακαλώ. Και έχω ακούσει οτι κι αυτα δεν κόβονται εύκολα. Το zoloft ειναι αντικαταθλιπτικο. σωστα?

---

Ναι το Zoloft είναι αντικαταθλιπτικό. Για το Risperdal το γνωρίζω αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς διότι με βάσει την εξέταση που έκανα όλα τα άλλα τα «καίω» και υποθετικά με αυτά θα έχω καλύτερα αποτελέσματα.

Γεια σου δημητρη αυτην τν εξεταση τν εκανα και εγω αλλα ακομα χαλια ειμαι..δε ξερω αν ειναι οντως αξιοπιστη γτ ακομα ψαχνουμε φαρμακο..και εδωσα ενα σωρο λεφτα για αυτην τν εξεταση..εμενα εδειξε οτι εχω γονιδιακο προβλημα και οτι δν με πιανουν τα κοινα αντικαταθλιτπικα γτ τα μεταβολιζει ο οργανισμος μου γρηγορα αλλα με πιανουν τα αντιψυχωσικα εδειξε...και με εχει δωσει serogeul αλλα εγω δν ειμαι καλα..οποτε δν το πολυπιστευω αυτο το τεστ..

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by xristoforos28

Γεια σου δημητρη αυτην τν εξεταση τν εκανα και εγω αλλα ακομα χαλια ειμαι..δε ξερω αν ειναι οντως αξιοπιστη γτ ακομα ψαχνουμε φαρμακο..και εδωσα ενα σωρο λεφτα για αυτην τν εξεταση..εμενα εδειξε οτι εχω γονιδιακο προβλημα και οτι δν με πιανουν τα κοινα αντικαταθλιτπικα γτ τα μεταβολιζει ο οργανισμος μου γρηγορα αλλα με πιανουν τα αντιψυχωσικα εδειξε...και με εχει δωσει serogeul αλλα εγω δν ειμαι καλα..οποτε δν το πολυπιστευω αυτο το τεστ..

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Γεια σου. Πάνω κάτω το ίδιο αποτέλεσμα λέει και η δίκη μου εξέταση. Μου φαίνεται όσοι έχουν δοκιμάσει αρκετά φάρμακα και δεν τους πιάνουν βγάζουν το ίδιο αποτέλεσμα, χαχα. Seroquel είχα πάρει για 2 εβδομάδες, αλλά με το που το έπαιρνα με ελιωνε...Λες και είχα μαστουρωσει ήμουν και το σταμάτησα.

Ποσα λεφτα πληρωσες και που την εκανες στειλε μ inbox αμα θες...

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by xristoforos28

Ποσα λεφτα πληρωσες και που την εκανες στειλε μ inbox αμα θες...

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Σιγά βρε δεν είναι μυστικό, 800 ευρώ έδωσα. Εκεί που έκανες κι εσύ την δική σου, έχω διαβάσει παλαιότερα που την έχεις κάνει.

Δυστυχώς φίλοι μου , όπως έχομε ξαναπεί, για την συντριπτική πλειοψηφία, όλα τα φάρμακα που επιρεαζουν
το ΚΝΣ, είναι πολύ δύσκολο να διακοπούν!

Δεν θα υπεισελθω στην επιστημονική εξήγηση του γιατί είναι κάπως πολύπλοκη.

Και όσοι νομίζουν ότι αφού τα διέκοψαν και για μερικούς η και πολλούς μήνες αισθάνονται καλά, πλανώνται, και διαπιστώνουν αργά ή γρήγορα ότι ξανακυλουν με συμπτώματα ίσως και χειρότερα από αυτά που είχαν πριν τα πάρουν.

Εάν είναι τυχεροί και ειναι αποτελεσματικά , τότε για κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα μπορεί να είναι λειτουργικοί, και αυτό βέβαια τότε είναι μια κάποια λύση, όμως μακροπροθεσμα η κατάσταση θα είναι δύσκολη.

Μιλάω από προσωπική πείρα!

Εάν είστε πραγματικά απελπισμένοι και δεν έχετε βρει άλλες λύσεις, τότε πράγματι τα φάρμακα εάν σας προσφέρουν διέξοδο, είναι πραγματικά μονόδρομος για να σταθείτε στα πόδια σας.
Εστω και για όσο διάστημα είναι αποτελεσματικά.

Όμως δεν θεραπεύουν, απλά με τις μεταβολές που προκαλούν στην λειτουργία του νευρικού συστήματος, με άγνωστες μακροπροθεσμες συνέπειες , απαλύνουν τα συμπτώματα, όπως ακριβώς λειτουργούν και τα παυσίπονα για τον πόνο.

Έτσι, προς θεού, στην μικρότερη δυνατή αποτελεσματική δόση, όσο το δυνατόν λιγότερος αριθμός φαρμακων και για όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα!

Όσο για την εξέταση που αναφέρετε, δεν υπάρχει σοβαρή επιστημονική βιβλιογραφία που να την υποστηρίζει!

Φιλικά
ΚΩΣΤΑΣ

Εχω απελπιστει με ολα αυτα συχνα σκεφτομαι τν αυτοκτονια σαν λυση σαν λυτρωση δν μπορω να φανταστω τν ζωη μου ολη να εχω αυτα τα ψυχολογικα ηδη αρχιζω και δεν αντεχω αλλο..περνανε ποτε αυτα η μια ζωη θα ειμαι ετσι;

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Καλησπέρα Κωστα! Κι εγώ δεν πιστεύω στα ψυχοφάρμακα. Εσύ τι πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει? Ψυχοθεραπεία λόγου χάρη? Και τι κάνεις εσύ για να βοηθηθείς?

Ας πουμε λένε ότι έχουν βρεθεί θεραπείες για όλα τα νοσήματα. Εγω δεν ειμαι σίγουρη τελικά Πχ για το καρκινο γιατι δεν έχει βρεθεί κάτι ή για κάποιες άλλες διαταραχές? Την μητέρα μου την έχασα απο καρκίνο και το ανακαλύψαμε όταν είχε κάνει ήδη μεταστάσεις. Εκει γιατι δεν μπορούν να βρουν τη λύση? Μόνο χειρουργείο αφαιρούν τον όγκο αλλά και πάλι δεν ξερεις ,αλλοι τη γλιτώνουν σε άλλους μετα από λίγα χρόνια κάνει πάλι μετασταση. Συγνωμη αν βγηκα εκτος θεματος...........κατα το ένα μέρος

Ναι αλλα δν υπαρχει θεραπεια τι να κανουμε δλδ να αυτοκτομησουμε; εγω εχω δοκιμασει πολλα χαπια δεν με βοηθησαν επισης κανω και ψυχοθεραπεια κοντα 1 μιση χρονο..αλλα.δν ειμαι καλα τωρα ειμαι παλι σε αγωγη ξεκινξσα το τριτικο μαζι με σεροκουελ αλλα παλι τπτ..υστερα σκεφτομαι να παω σε κλινικη αλλα δν ακουω καλα λογια...δν μπορω να βρω λυση ειμαι σε αδιεξοδο...

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Δυστυχώς φίλοι μου , όπως έχομε ξαναπεί, για την συντριπτική πλειοψηφία, όλα τα φάρμακα που επιρεαζουν
το ΚΝΣ, είναι πολύ δύσκολο να διακοπούν!

Δεν θα υπεισελθω στην επιστημονική εξήγηση του γιατί είναι κάπως πολύπλοκη.

Και όσοι νομίζουν ότι αφού τα διέκοψαν και για μερικούς η και πολλούς μήνες αισθάνονται καλά, πλανώνται, και διαπιστώνουν αργά ή γρήγορα ότι ξανακυλουν με συμπτώματα ίσως και χειρότερα από αυτά που είχαν πριν τα πάρουν.

Εάν είναι τυχεροί και ειναι αποτελεσματικά , τότε για κάποιο μικρό ή μεγάλο διάστημα μπορεί να είναι λειτουργικοί, και αυτό βέβαια τότε είναι μια κάποια λύση, όμως μακροπροθεσμα η κατάσταση θα είναι δύσκολη.

Μιλάω από προσωπική πείρα!

Εάν είστε πραγματικά απελπισμένοι και δεν έχετε βρει άλλες λύσεις, τότε πράγματι τα φάρμακα εάν σας προσφέρουν διέξοδο, είναι πραγματικά μονόδρομος για να σταθείτε στα πόδια σας.
Εστω και για όσο διάστημα είναι αποτελεσματικά.

Όμως δεν θεραπεύουν, απλά με τις μεταβολές που προκαλούν στην λειτουργία του νευρικού συστήματος, με άγνωστες μακροπροθεσμες συνέπειες , απαλύνουν τα συμπτώματα, όπως ακριβώς λειτουργούν και τα παυσίπονα για τον πόνο.

Έτσι, προς θεού, στην μικρότερη δυνατή αποτελεσματική δόση, όσο το δυνατόν λιγότερος αριθμός φαρμακων και για όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα!

Όσο για την εξέταση που αναφέρετε, δεν υπάρχει σοβαρή επιστημονική βιβλιογραφία που να την υποστηρίζει!

Φιλικά
ΚΩΣΤΑΣ

---

Κώστα πολύ ωραίο και δομημένο το μήνυμα σου. Δυστυχώς φοβάμαι ότι είναι όπως τα λες. Προσωπικά είχα κάνει τα πάντα για να μην πάρω φάρμακα και το πάλευα μόνος αρκετά χρόνια, αλλά όταν βγήκαν έντονα στην επιφάνεια οι κρίσεις και τα ψυχοσωματικά πραγματικά με καθήλωσαν στο κρεβάτι στην κυριολεξία. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός το ίδιο και η πάθηση του.

Μακάρι να μην είχα μπει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Ελπίζω να είσαι καλά εσύ και να τα καταφέρνεις χωρίς φαρμακευτική αγωγή.

Quote:

---

Originally Posted by xristoforos28

Εχω απελπιστει με ολα αυτα συχνα σκεφτομαι τν αυτοκτονια σαν λυση σαν λυτρωση δν μπορω να φανταστω τν ζωη μου ολη να εχω αυτα τα ψυχολογικα ηδη αρχιζω και δεν αντεχω αλλο..περνανε ποτε αυτα η μια ζωη θα ειμαι ετσι;

Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Χριστόφορε σε καταλαβαίνω απόλυτα, τα έχω σκεφτεί αυτά που λες, αλλά δεν είναι η λύση. Θα πληγώσεις πολλούς ανθρώπους με κάτι τέτοιο και ύστερα πρέπει να το παλέψουμε όσο μπορούμε και ότι γίνει.

Quote:

---

Originally Posted by Demi71

Καλησπέρα Κωστα! Κι εγώ δεν πιστεύω στα ψυχοφάρμακα. Εσύ τι πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει? Ψυχοθεραπεία λόγου χάρη? Και τι κάνεις εσύ για να βοηθηθείς?

---

Γειά σου,
Εγώ είμαι δυστυχώς ανεπιδεκτος ψυχοθεραπειας, γιατί όπως μου είπε και η τελευταία ψυχολόγος, οι πεποιθήσεις μου για την ζωή και το περιβάλλον μου είναι τόσο παγιωμένες, που δεν μπορεί κανείς να τις αλλάξει!
Δυστυχώς και το επιστημονικό υπόβαθρο που έχω, που με κάνει να εξετάζω αναλυτικά ότι μου υποδεικνύουν, αναζητώντας αποδείξεις και λογικές εξηγήσεις, δεν βοηθάει.

Ευτυχώς, εδώ και 6 χρόνια έχω καταφέρει να διακόψω το φάρμακο που έπαιρνα για πολλά χρόνια, και το οποίο με είχε βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου μετά από το εργασιακό burn out που είχα πάθει σε νεαρή ηλικία.
Λέω ευτυχώς, γιατί γρήγορα κατάλαβα ότι αν και αισθανόμουν καλά όσο το έπαιρνα, μόλις προσπαθούσα να τα σταματήσω, χωρίς να έχει συμβεί κάτι δυσάρεστο στην ζωή μου, είχα έντονα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα!

Άρα ήμουν πλήρως εξαρτημένος από αυτό, χωρίς να γνωρίζω αν η αποτελεσματικότητα του θα διαρκέσει επ αόριστα.

Συγχρονως, οι εργαστηριακες εξετάσεις στα check up μου διαρκώς χειροτερευαν.

Έτσι η σταδιακή διακοπή ήταν για μενα μονόδρομος, αφού ανέλυσα και με την ψυχρή λογική μου την κατάσταση.

Γιαυτό και ελαβα δραστικές αποφάσεις.

Παραιτήθηκα από τη υψηλή θέση που κατείχα στην εταιρεία μου, και τους δήλωσα ότι παραμένω μόνο αν εργάζομαι part time, και μόνο στον τομέα που με ευχαριστεί.
Περιεργως το δέχτηκαν και έτσι συνέχισα.

Διεκοψα κάθε επαφή με σχέσεις οικογενειακές και φιλικές που με δυσαρεστουσαν, και επικεντρωθηκα μόνο σε ότι με ευχαριστεί.

Προγραμματισα έτσι την ζωή μου ώστε να βρίσκω ασχολίες που μου κινούν το ενδιαφέρον, και να κάνω αρκετά ταξίδια για να γνωρίσω τον κόσμο.

Σιγά σιγά το νευρικό μου σύστημα ηρεμησε, και τώρα αισθάνομαι ευχαριστημένος από την καθημερινότητα μου χωρίς φάρμακα.

Βέβαια πάντα είχα και έχω μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση λόγω της συνετης διαχείρισης που έχω μάθει να κάνω, και συγχρόνως δεν με δυσαρεστει να είμαι μόνος για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Πολλά εξαρτώνται από τα βιώματα του καθενός μας, αλλά πιστεύω ότι τελικά όλοι μας μπορούμε να βρούμε το δρόμο μας, με το ένα ή τον άλλο τρόπο!

Καλό σου βράδυ.

Γεια σου και πάλι Κώστα! Κατάλαβα! Έκανες αλλαγές που σε βοήθησαν να είσαι καλά και ήρεμος. Πολυ σημαντικό αυτό αλλά εσύ βρήκες τη δύναμη και επίσης σου ήρθαν και κάποια πράγματα βολικά . Πιθανότατα η δική σου περίπτωση να ήταν αυξημένο άγχος λόγω φόρτου εργασίας μιας και αναφέρεσαι κυρίως στο επαγγελματικό τομέα. Ομως πολλοί άνθρωποι νοσούν λόγω πιο δύσκολων καταστάσεων ή μπορεί να έχουν την διαταραχή εκ γενετής. Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο πολύπλοκο και θεωρώ ότι είναι δύσκολο να βρεις την αιτία που προκαλεί τις διάφορες δυσλειτουργίες. Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις έτσι !!!!

Πως σε νιωθω... Δυστυχώς τα φάρμακα σε βοηθούν για λίγο. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Διάβασα ενα υπέροχο αρθρο για τις νευρώσεις και πως να φύγουμε απ αυτές. Το εκανα για 2 μερες και ειχε αποτέλεσμα αλλα επεσα παλι στο αγχος δεν κρατηθηκα. Αλλα πραγματικά δουλεύει αν το κανεις συστηματικά. Πρεπει πρωτα να γίνουμε ήρωες να σταματήσουμε να φοβόμαστε το θάνατό γιατί ολα απο κει ξεκινανε. Φοβοσματε οτι θα πεθάνουμε και να το άγχος οι ταχυπαλμιες οι γιατροί και οι μαύρες σκέψεις. Αν βαζαμε στο κεφάλι μας το μυαλό ενός αλλου ανθρώπου που δεν τα εχει αυτα δεν θα ημασταν χαρουμενοι και ξεγνοιαστοι? Που δεν φοβάται να βγει εξω δεν φοβάται μην πάθει ανακοπή η μήπως εχει καρκίνο η ΣΚΠ η δεν ξέρω και γω τι αλλο. Προσπαθήστε όλοι κι εγώ μαζί να ξεπεράσουμε το φοβο του θανάτου και έπειτα οποία φοβία η αρνητικη σκέψη μας έρχεται να μην συζητάμε μαζί της απλα να αδιαφορουμε. Θα νιώσουμε μεγαλο άγχος και ενταση που δεν θα τα σκεφτόμαστε και δεν θα μας φοβίζει κατι γιατί έτσι μάθαμε τον εαυτό μας να φοβάται. Εγώ ξεκιναω απο σημερα κιόλας. Σε μια βδομάδα ολα θα χουν φύγει πάω στοίχημα. Οποίος θέλει ας το προσπαθήσει μαζί μου.

Ενδιαφέρον! Ποιο άρθρο είναι αυτό?

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Πως σε νιωθω... Δυστυχώς τα φάρμακα σε βοηθούν για λίγο. Πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Διάβασα ενα υπέροχο αρθρο για τις νευρώσεις και πως να φύγουμε απ αυτές. Το εκανα για 2 μερες και ειχε αποτέλεσμα αλλα επεσα παλι στο αγχος δεν κρατηθηκα. Αλλα πραγματικά δουλεύει αν το κανεις συστηματικά. Πρεπει πρωτα να γίνουμε ήρωες να σταματήσουμε να φοβόμαστε το θάνατό γιατί ολα απο κει ξεκινανε. Φοβοσματε οτι θα πεθάνουμε και να το άγχος οι ταχυπαλμιες οι γιατροί και οι μαύρες σκέψεις. Αν βαζαμε στο κεφάλι μας το μυαλό ενός αλλου ανθρώπου που δεν τα εχει αυτα δεν θα ημασταν χαρουμενοι και ξεγνοιαστοι? Που δεν φοβάται να βγει εξω δεν φοβάται μην πάθει ανακοπή η μήπως εχει καρκίνο η ΣΚΠ η δεν ξέρω και γω τι αλλο. Προσπαθήστε όλοι κι εγώ μαζί να ξεπεράσουμε το φοβο του θανάτου και έπειτα οποία φοβία η αρνητικη σκέψη μας έρχεται να μην συζητάμε μαζί της απλα να αδιαφορουμε. Θα νιώσουμε μεγαλο άγχος και ενταση που δεν θα τα σκεφτόμαστε και δεν θα μας φοβίζει κατι γιατί έτσι μάθαμε τον εαυτό μας να φοβάται. Εγώ ξεκιναω απο σημερα κιόλας. Σε μια βδομάδα ολα θα χουν φύγει πάω στοίχημα. Οποίος θέλει ας το προσπαθήσει μαζί μου.

---

vickie_victoria στειλε το αρθρο να το διαβάσουμε κι εμείς...πως θα ακολουθησουμε?