Κοκομπλοκο

Γεια σας! Ξερετε μηπως που μπορω να βρω καποιον ειδικο γιατρο που νς μπορει να με βοηθησει, βασικα να με coachαρει - life coaching;? Προκειτε να μπω και στρατο τωρα οπου ναναι και θα χρειαστω να μιλησω με καποιον, ειτε αυτος ειναι γιατρος- ειδικος ςιτε ειναι καποιο ατομο που περναει το ιδιο με εμενα. Παθαινα κρισεις πανικου συνεχεια αλλα οχι υπερβολικα σε μεγαλο επιπεδο. Μετα αγοραφοβια- κοινωνικη φοβια και μαλλον με αφησε με.μετατραυματικο στρες, εμμονες,ιδεοληψιες και νομιζω υπαρξιακη καταθλιπτικη διαθεση... Περιεργα συναισθηματα, παιδια... Καποιος που περναει το ιδιο, ας στειλει pm...


Edit: Δεν μπορω να βρω κανεναν εδω στην πολη μου να παμε γυμναστηριο μαζι και να κατανοησει και να σεβαστει αυτο που περναω, χωρις να με ειρωνευεται και κοροιδευει, οπως κανουν οι περισσοτεροι. Το γνωριζεται αυτο... Ξυπναω καθε πρωι κενος, χωρις προγραμμα, χωρις κινητρα να κανω πραγματα, με κολλημενο το μυαλο στα ιδια και τα ιδια... Να πω πως εχω βελτιωθει, αρχισα να βγαινω εξω, να εργαζομαι με τον πατερα μου ,που κ που, οταν εχει δουλεια. Δεν ειναι το θεμα μου πως θα βγω αλλα με ποιον να βγω που να καταλαβει αυτο που περναω και να με στηριξει και ισως να με βοηθησει, αν χρειαστει..και να μην κοροιδευει και ειρωνευεται. Αλλα στις μικρες πολεις, ξερετε πως ειναι τα πραγματα... Φοβασαι να μιλησεις γιατι θα σου βγει το ονομα. Και εδω πηγαινει αυτο: "Καλυτςρα να σου βγει το ματι παρα το ονομα". Θελω πολυ να κανω πραγματα, αλλα μονος δεν προχωρας μπροστα, εισαι χαμενος. Κανενας δεν κερδιζει στη ζωη μονος!
Περιμενω απαντησεις σας, παρακαλω!☺

Εξαρτάται σε ποια πόλη μένεις... Εγώ είμαι ανοιχτομυαλος δεν θα σε σνομπαριζα

Φιλε, το ξερω, υπαρχουν ατομα απειρα εκει εξω που ειτε πασχουν και οι ιδιοι, ειτε τα εχουν περασει και ξερουν, ειτε απλα, ειναι ανοιχτομυαλοι και καταλαβαινουν το προβλημα σου και θα σε βοηθησουν οσο και οπου μπορουν. Οι ιδιοι που σνομπαρουν, ειναι και αυτοι που δεν θα βοηθησουν και εναν αστεγο που εχει αναγκη ή να βοηθησουν μια γριουλα να περασει τον δρομο απεναντι. Ετσι πιστευω. Τα προβληματα ψυχης, ξερουμε οκοι οτι ειναι μεγαλο ταμπου. Εδω οι γονεις ααρχισαν να με βλεπουν διαφορετικα και να με κριτικαρουν σε πολλα που κανω ή πω και να μου ριχνουν την αυτοπεποιθηση. Ισως να κανω και λαθος, αλλα ετσι αισθανομαι. Περασα απο τα " δυσκολα" σταδια των διαταραχων και τωρα ειμαι σε φαση που δεν εχω με ποιον να βγω να παω γυμναστηριο κ.ο.κ. Αν ζουσα σαλονικα ή Αθηνα, σιγουρρα θα εβρισκα απειρα ατομα να κανω παρεα... Και γιαυτο ειπα οτι επαθα κοκομπλοκο, μπλοκαρα δηλαδη... Τι να κανω, δεν ξερω, γιαυτο ποσταρα εδω, μηπως και βρεθει λυση ή καποια συμβουλη που θα βοηθουσε καπως...

Να ρωτήσω κάτι; Γιατί όλοι θεωρείτε ότι μόνοι σας δεν μπορείτε να κάνετε πράγματα; Μόνος σου δεν μπορείς να πας γυμναστήριο ας πούμε ή να κάνεις άλλα πράγματα που σε ευχαριστούν; Εγώ γενικά είμαι ιδιαίτερα κοινωνική και έχω πολλές παρέες, ωστόσο έχω βρεθεί από μικρή άπειρες φορές στην ζωή μου σε φάσεις που εκ των πραγμάτων δεν γνωρίζω άνθρωπο ή αυτοί που γνωρίζω δεν μου ταιριάζουν σαν άνθρωποι. Αυτό τι σημαίνει, ότι πρέπει να κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου και να μιζεριάζω; Το θέμα είναι να τα έχεις καλά και με τον εαυτό σου κι ακόμα κι όταν δεν αισθάνεσαι καλά να σε ζορίζεις ώστε να κάνεις πράγματα και να μην μένεις αδρανής. Αν αυτή την στιγμή δεν έχεις κανέναν να σε καταλαβαίνει, βγες μόνος σου, κάνε πράγματα και σταδιακά θα γνωρίσεις και ανθρώπους που να ταιριάζουν τα χνώτα σου. Μην περιμένεις να έρθει κάποιος να σε πάρει από το χέρι όμως, εκεί το έχασες το παιχνίδι!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Να ρωτήσω κάτι; Γιατί όλοι θεωρείτε ότι μόνοι σας δεν μπορείτε να κάνετε πράγματα; Μόνος σου δεν μπορείς να πας γυμναστήριο ας πούμε ή να κάνεις άλλα πράγματα που σε ευχαριστούν; Εγώ γενικά είμαι ιδιαίτερα κοινωνική και έχω πολλές παρέες, ωστόσο έχω βρεθεί από μικρή άπειρες φορές στην ζωή μου σε φάσεις που εκ των πραγμάτων δεν γνωρίζω άνθρωπο ή αυτοί που γνωρίζω δεν μου ταιριάζουν σαν άνθρωποι. Αυτό τι σημαίνει, ότι πρέπει να κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου και να μιζεριάζω; Το θέμα είναι να τα έχεις καλά και με τον εαυτό σου κι ακόμα κι όταν δεν αισθάνεσαι καλά να σε ζορίζεις ώστε να κάνεις πράγματα και να μην μένεις αδρανής. Αν αυτή την στιγμή δεν έχεις κανέναν να σε καταλαβαίνει, βγες μόνος σου, κάνε πράγματα και σταδιακά θα γνωρίσεις και ανθρώπους που να ταιριάζουν τα χνώτα σου. Μην περιμένεις να έρθει κάποιος να σε πάρει από το χέρι όμως, εκεί το έχασες το παιχνίδι!

---

Σιγουρα δεν περιμενω να ερθει καποιος να με παρει απο το χερακι, ουτε να με παρει σηκωτο με το ζορι για να βγουμε, αλλα ηθελα να εχω παρεα οταν θα ειμαι εξω, επειδη αν βγω μονος μου, παλι θα σκεφτομαι και θα αγχωνομαι... Με λιγα λογια, δεν θα μπορω να "ξεχνιεμαι", κανοντας συζητησεις, χαβαλε, γελιο κτλ... Δεν εχω προβλημα να παω για τρεξιμο μονος μου ή να βγω μονος μου βολτα, αλλα δεν λυνω κατι ετσι, επειδη θα γυρισω σπιτι και παλι μονος θα ειμαι, και την επομενη μερα το ιδιο και την μεθεπομενη, παλι το ιδιο κ.ο.κ. Εχω ατομα που μπορω να παρω τηλ., αλλα ξερω οτι θα αρχισουν τις κοροιδιες και αλλα τετοια ωραια... και δεν θελω να μου βγει καποιο κακο ονομα στην πολη που ζω, οπως ειπα, ειναι κλειστη κοινωνια. Αν ζουσα καπου αλλου, σε μια μεγαλουπολη, θα ηταν διαφορετικα, θελω να πιστευω. Περασα τις περιοδους με κρισεις πανικου, αγοραφοβια, κοιν. φοβια και ο,τι αλλο φαιρνει ο πανικος... Καταλαβαινεις?

Edit: Υπηρχαν στιγμες που, για μεγαλο χρονικο διαστημα, εβγαινα μονος μου, επειδη ενιωθα πιο ομορφα μονος μου, ακριβως αυτο που ειπες. Ειναι καλο αυτο, γιατι γνωριζεις καινουρια ατομα, οπως ειπες, κανεις νεους φιλους, που ισως μπορεις να ταιριαξεις περισσοτερο με αυτους ,απο οσο περνουσες με τους παλιους. Αλλα αυτα γινοντουσαν οσο σπουδαζα και σπουδαζα σε μια πολη με 500.000 κατοικους και οχι με 20.000, που αν κλασεις την επομενη το μαθαινει ολος ο κοσμος... Τεσπα! Ας μιλησουμε για το τωρα και να βρουμε λυση με αυτο που συμβαινει τωρα και στην πολη που βρισκομαι τωρα...

Θελω, οποιος γνωριζει καποιον ειδικο(life coach, ψυχολογο, ψυχικης υγειας), οχι ψυχιατρο, να μου στειλει p.m. για να "μου δειξει τον δρομο" και να καταφερω να βγω απο αυτο το λουκι - "κοκομπλοκο"... Αυτη ηταν η ερωτηση μου εξαρχης...

[Πιστευω οτι o Life Coach θα ηταν η καλυτερη επιλογη, δεν ξερω, τι λετε]?

Θα στα πω εγω που ειμαι λαιφχακερ λοιπον σε μεγαλη πολη το μαθαινουν οι γειτονεσ και το κοριτσι που την πεφτεισ στο χωριο το μαθαινουν ολοι επισησ να βρεισ δουλεια θα ξερουν και που τα ξοδευεισ και ποσα βγαζεισ ετσι τα κοριτσια θα ξερουν τι να κανουν επισησ κι οι αλλοι θα ξερουν τι να κανουν αμα εχεισ η αμα δεν εχεισ λεφτα θεσ να κλαψεισ κλαψε θεσ να λεσ οτι εχεισ προβλημα λεγε θεσ να σε συντηρει ο μπαμπασ η μαμα χεστηκαμε μονο τραβα κουρεψου και βρεσ μια δουλεια ετσι ειναι τα πραγματα take it or leave it ψυχικα ασθενησ δεν υπαρχει το απεδειξα εγω υποτιθεται εχω σχιζοφρενεια και δουλευω κανονικα δε με πληρωνουν ομωσ κανονικα γτ υπαρχετε εσεισ τα νιανιαρα που λετε οτι εχετε προβλημα get a haircut and get a real job

Εχω πει αναλυτικα χιλιεσ φορεσ τι συμπληρωματα να παρετε μαζι με τα φαρμακα η και χωρισ στα φρυδια μου ενημερωθειτε και πατε για δουλεια μη σασ παρει ο διαολοσ και ζηστε κανονικα και μην κλαιγεστε γτ δεν ξερω κι εγω αν με αμολησουνε ποσουσ θα δειρω παιρνω ειδικα φαρμακα για καταστολη οχι ψυχοφαρμακα ειμαι 190 100 κιλα πρωην ποδοσφαιριστησ και δουλευω αγροτησ και δε με πληρωνουν κανονικα γτ υπαρχετε εσεισ τα ειπαμε τα ξηγηθηκαμε τωρα

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εχω πει αναλυτικα χιλιεσ φορεσ τι συμπληρωματα να παρετε μαζι με τα φαρμακα η και χωρισ στα φρυδια μου ενημερωθειτε και πατε για δουλεια μη σασ παρει ο διαολοσ και ζηστε κανονικα και μην κλαιγεστε γτ δεν ξερω κι εγω αν με αμολησουνε ποσουσ θα δειρω παιρνω ειδικα φαρμακα για καταστολη οχι ψυχοφαρμακα ειμαι 190 100 κιλα πρωην ποδοσφαιριστησ και δουλευω αγροτησ και δε με πληρωνουν κανονικα γτ υπαρχετε εσεισ τα ειπαμε τα ξηγηθηκαμε τωρα

---

WTF bro? Περνας κανα επεισοδιο; Εγω, παντως, δεν καταλαβα τιποτα... xaxa! :)

Οταν θα καταλαβεισ οτι μπορεισ να δουλεψεισ αντι να κλαιγεσαι θα ειναι αργα

Quote:

---

Originally Posted by elis

Οταν θα καταλαβεισ οτι μπορεισ να δουλεψεισ αντι να κλαιγεσαι θα ειναι αργα

---

Δουλευω ρε φιλε. Απλα δουλευω με τον πατερα μου, οταν εχει δουλεια μονο. Αλλα δεν με απασχολει αυτο. Δεν ειμαι τεμπελης και αγαπω την εργασια. Αλλο ψαχνω εγω αυτη τη στιγμη.
Δεν κλαιγομαι ρε φιλε. Μια βοηθεια ζηταω, αν ξερει καποιος, καποιον ειδικο, οπως προανεφερα, για να μπορεσω να βοηθησω τον εαυτο μου, επειδη δεν αισθανομαι οτι εχω την στηριξη που χρειαζομαι απο οικογενεια. Οποτε θα πρεπει να κανω κατι μονος μου.

Ετσι ακριβωσ οπωσ καναμε ολοι μονοσ σου

Quote:

---

Originally Posted by Leonardo

Σιγουρα δεν περιμενω να ερθει καποιος να με παρει απο το χερακι, ουτε να με παρει σηκωτο με το ζορι για να βγουμε, αλλα ηθελα να εχω παρεα οταν θα ειμαι εξω, επειδη αν βγω μονος μου, παλι θα σκεφτομαι και θα αγχωνομαι... Με λιγα λογια, δεν θα μπορω να "ξεχνιεμαι", κανοντας συζητησεις, χαβαλε, γελιο κτλ... Δεν εχω προβλημα να παω για τρεξιμο μονος μου ή να βγω μονος μου βολτα, αλλα δεν λυνω κατι ετσι, επειδη θα γυρισω σπιτι και παλι μονος θα ειμαι, και την επομενη μερα το ιδιο και την μεθεπομενη, παλι το ιδιο κ.ο.κ. Εχω ατομα που μπορω να παρω τηλ., αλλα ξερω οτι θα αρχισουν τις κοροιδιες και αλλα τετοια ωραια... και δεν θελω να μου βγει καποιο κακο ονομα στην πολη που ζω, οπως ειπα, ειναι κλειστη κοινωνια. Αν ζουσα καπου αλλου, σε μια μεγαλουπολη, θα ηταν διαφορετικα, θελω να πιστευω. Περασα τις περιοδους με κρισεις πανικου, αγοραφοβια, κοιν. φοβια και ο,τι αλλο φαιρνει ο πανικος... Καταλαβαινεις?

Edit: Υπηρχαν στιγμες που, για μεγαλο χρονικο διαστημα, εβγαινα μονος μου, επειδη ενιωθα πιο ομορφα μονος μου, ακριβως αυτο που ειπες. Ειναι καλο αυτο, γιατι γνωριζεις καινουρια ατομα, οπως ειπες, κανεις νεους φιλους, που ισως μπορεις να ταιριαξεις περισσοτερο με αυτους ,απο οσο περνουσες με τους παλιους. Αλλα αυτα γινοντουσαν οσο σπουδαζα και σπουδαζα σε μια πολη με 500.000 κατοικους και οχι με 20.000, που αν κλασεις την επομενη το μαθαινει ολος ο κοσμος... Τεσπα! Ας μιλησουμε για το τωρα και να βρουμε λυση με αυτο που συμβαινει τωρα και στην πολη που βρισκομαι τωρα...

---

Σίγουρα μακριά από σπίτι και σε μεγαλύτερα μέρη είναι αλλιώς, αλλά κι εκεί που είσαι μπορείς να βρεις ανθρώπους να συναναστρέφεσαι. Δεν πας με την πρώτη κουβέντα να ανοίξεις τα εσώψυχά σου, αλλά κάποιες φορές αν δώσεις μια ευκαιρία ακόμα και σε άτομα που φαινομενικά δεν ταιριάζεις, μπορεί να σε εκπλήξουν ευχάριστα. Όταν και εάν τους εμπιστευτείς πιο πολύ, τότε ξανοίγεσαι. Ωστόσο δεν έχω καταλάβει γιατί σε αγχώνει τόσο πολύ μην σου βγει το όνομα ας πούμε; Γράψτους στα φρύδια σου. (Δεν το λέω εκ του ασφαλούς. Κι εγώ είχα θέματα με κρίσεις πανικού κτλ και κατά καιρούς έχω ακόμα. Εδώ και κάποια χρόνια έχω γυρίσει στον τόπο καταγωγής μου και δεν είναι καν πόλη 20 000, είναι χωριό 1000! Και για ποτό μόνη μου θα βγω κατά καιρούς και για περπάτημα νωρίς το πρωί κι ότι μου γουστάρει θα κάνω κι ας λένε ότι θέλουνε. Και σε πολλά πράγματα έχω βρει στήριξη σε άτομα που δεν τους το είχα καθόλου!)

Από εκεί και πέρα δεν είμαι σίγουρη ότι στην Ελλάδα ειλικρινά υπάρχει κάποιος σοβαρός άνθρωπος για να σου κάνει life-coatching όπως το εννοούν στο εξωτερικό. Βασικά ούτε στο εξωτερικό είμαι σίγουρη ότι πράγματι ευσταθεί και πολύ σαν επάγγελμα. Έναν καλό ψυχολόγο φαντάζομαι μπορεί να σου συστήσουν τα άλλα μέλη και να μιλάτε και μέσω skype. Απλά είμαι μία μακροχρόνια διαδικασία να σε γνωρίσει και να τον γνωρίσεις ώστε να σε κατευθύνει σωστά. Στρατό πότε θα πας;

Το 2019 θα μπω. Μπορω να κανω πραγματα μονος, αλλα θελω να μιλησω με καποιον να κανουμε χαβαλε κτλ, να οργανωνουμε διαφορα πραγματα. ΟΚ, μονος θα βγεις μια-δυο, αλλα δεν γινεται μια ζωη να εισαι ετσι...

Το καταλαβαίνω Leonardo, απλά όταν λες από πριν ότι όλοι δεν σου ταιριάζουν ή αισθάνεσαι άβολα να ανοιχτείς όταν μένεις μόνιμα ή για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μικρό
μέρος, οι λύσεις δεν είναι πολλές. Ή μένεις μόνος ή συμβιβάζεσαι με κάποιον που μπορεί να μην ταιριάζεις και απόλυτα. Μπορεί να βρισκόταν εκεί που είσαι και κάποιος να σε καταλαβαίνει και να μιλάτε και να κάνετε χαβαλέ κι απ΄όλα όμως. Αν είσαι από πριν αρνητικός απέναντι σε όλους δεν θα το μάθεις ποτέ.
Κάποιος ειδικός θα σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα πιο ξεκάθαρα και θα μιλάς άνετα μαζί του λογικά, αλλά ως προς το θέμα της κοινωνικότητας και της παρέας τι διαφορετικό θα σου πει; Δεν μπορεί ένας ειδικός να αντικαταστήσει τον κοινωνικό σου κύκλο, εσύ πρέπει να τον χτίσεις.

Σαν ατομο, ειμαι κοινωνικος, απλα, μερικες φορες βγαζω καποια αρνητικοτητα, εξαρταται παντα απο την περισταση, αλλα με φιλους ειμαι πολυ ενταξει. Το μονο που με απασχολει ειναι η ειρωνια, ο χαβαλες, το θαψιμο και ολα αυτα τα καλα... την αρνητικοτητα τη βγαζω σε μεγαλης ηλικιας που εχουν λαθος τροπο προσεγγισης σε μερικα πραγματα,ειδικα οι γεροι, δεν παλευονται... Θελω να βρω τον δρομο μου. Αλιμονο! Το μονο που ευχομαι,ειναι τυχαια να βρω καποια παρεα εκει εξω, ωστε να ταιριαξουμε και να εχουμε κοινα ενδιαφεροντα και να ιδιο τροπο σκεψης, πανω-κατω. Ξερεις κανεναν που μπορει να με βοηθησει, μηπως; καποιον γιατρο-επαγγελματια;

Δεν ξέρω κάποιον να σου προτείνω, ίσως άλλα μέλη του φόρουμ;

Αν υπηρχαν αλλοι, θα εγραφαν εως τωρα... θα μου ηταν χρησιμη καθε συμβουλη. Ευχαριστω για τον χρονο σας!

Στην κορυφή της σελίδας στο αναζήτηση θεραπευτή μπορείς να βρεις κάποιους σε περιοχές που σε βολεύουν... Ίσως είναι μία αρχή.

Παρακαλώ, γράψε μας πως πάει : )

Εχω μπει εκει που λες και δεν βρηκα κατι για σαλονικα, για το προβλημα που εχω ή που πιστευω οτι εχω. Γι' αυτο και ρωτω εσας εδω, μηπως και βρω καποια λυση. Εσυ Σονια που ζεις (πολη);

Νομίζω υπάρχουν κάποιοι από Θεσσαλονίκη/Β. Ελλάδα στο φόρουμ, εγώ είμαι Στερεά Ελλάδα, δεν ζω σε πόλη.

Οκ, θα ξαναμπω να ψαξω. Ευχαριστω για τον χρονο σου, παντως.

Κουραγιο παιδια...