Κατάθλιψη;;;

Συγγνώμη αν έχετε ξαναδεί αυτήν την ερώτηση αλλά δε καλύφθηκα πλήρως με τις εξίσου ερωτήσεις που υπάρχουν. Είμαι 21 χρονών πρώτα απ´όλα και πριν 1 μήνα περίπου με είχε πιάσει ταχυπαλμία αχγώθηκα κράτησε για ώρες μετά κατέβηκαν οι παλμοί αφότου κοιμήθηκα. Τις επόμενες μέρες όμως άρχισα να το ξανα παθαίνω στα ξαφνικά για 1 μήνα φοβόμουν μην έχει κάτι η καρδιά μου η ένιωθα κουρασμένος ζαλιζόμουν μερικές φορές και έπαθα 3-4 κρίσεις πανικού μία μεγάλη και 3 μικρές ήπια αισθήματα δηλαδή αλλά το καταλάβαινα και ηρεμούσα. Τα ξεπέρασα μετά από 1 μήνα γιατί λέω δεν πάει άλλο στο μυαλό μου είναι μου μίλησαν και 1-2 με τις ίδιες εμπειρίες όλα καλά. Ξαφνικά εδώ και 2-3 μέρες άρχισα να αλλάζω από όσο πρόσεξα δεν έχω όρεξη για φαγητό, για σειρές ενώ τις έλιωνα πριν και νερό πολύ λίγο πίνω. Έβγαινα με τη παρέα μου και ένιωθα ότι δεν ήμουν εκεί νιώθω ότι δεν είμαι εγώ αυτές τις μέρες. Και χθες μου ήρθε η ιδέα αυτοκτονίας ενώ δεν μου λείπει τίποτα όλα τα έχω και φίλους και οικογένεια μόνο κοπέλα δεν έχω που μπορεί και να με έχει πάρει από κάτω λίγο τελευταία αλλά λέω στον εαυτό μου όλα καλά είνα.. Σηκώθηκα και δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου μου ερχόντουσαν εικόνες κακές σαν να τις έβγαζα επίτηδες και σκεφτόμου επίσης ότι σιγά δεν θα λείψω σε κανέναν και ότι σιγά τι νόημα έχει η ζωή. Δεν ξέρω έχω φοβηθεί λίγο και αν μπορέσετε να μου απαντήσετε αν έχετε ίδιες εμπειρίες θα με βοηθούσε. Ευχαριστώ πολύ.

Καταρχασ δεν εχεισ τιποτα αυτα τα δημιουργεισ εσυ γτ ασχολεισαι πεσε κοιμησου κ ξεχνα το αυτα

Quote:

---

Originally Posted by elis

Καταρχασ δεν εχεισ τιποτα αυτα τα δημιουργεισ εσυ γτ ασχολεισαι πεσε κοιμησου κ ξεχνα το αυτα

---

Σε ευχαριστώ που ενδιαφέρθηκες συγγνώμη που άργησα να απαντήσω προσπαθώ κάπως να το βρω στο να μην σκέφτομαι τέτοια. Απλά δεν ξέρω γιατί απλά έρχεται η σκέψη της αυτοκτονίας χωρίς ιδιαίτερο λόγο απλά έρχεται. Και με φοβίζει τόσο πολύ που προσπαθώ να το ξεχάσω και το αισθάνομαι πιο έντονο το αίσθημα αυτό σαν να θέλω. Ενώ δεν θέλω.

Δεν εχεισ τιποτα εγω αυτα αμα τα ειχα θα εκανα παρτι εχω χειροτερα και μαζευω ελιεσ με ψυχοθρραπεια γινεται αυτα και να διαβαζεισ να ενημερωνεσαι αλλα οχι κακεσ ειδησεισ αυτα

Quote:

---

Originally Posted by Nikoss12

Συγγνώμη αν έχετε ξαναδεί αυτήν την ερώτηση αλλά δε καλύφθηκα πλήρως με τις εξίσου ερωτήσεις που υπάρχουν. Είμαι 21 χρονών πρώτα απ´όλα και πριν 1 μήνα περίπου με είχε πιάσει ταχυπαλμία αχγώθηκα κράτησε για ώρες μετά κατέβηκαν οι παλμοί αφότου κοιμήθηκα. Τις επόμενες μέρες όμως άρχισα να το ξανα παθαίνω στα ξαφνικά για 1 μήνα φοβόμουν μην έχει κάτι η καρδιά μου η ένιωθα κουρασμένος ζαλιζόμουν μερικές φορές και έπαθα 3-4 κρίσεις πανικού μία μεγάλη και 3 μικρές ήπια αισθήματα δηλαδή αλλά το καταλάβαινα και ηρεμούσα. Τα ξεπέρασα μετά από 1 μήνα γιατί λέω δεν πάει άλλο στο μυαλό μου είναι μου μίλησαν και 1-2 με τις ίδιες εμπειρίες όλα καλά. Ξαφνικά εδώ και 2-3 μέρες άρχισα να αλλάζω από όσο πρόσεξα δεν έχω όρεξη για φαγητό, για σειρές ενώ τις έλιωνα πριν και νερό πολύ λίγο πίνω. Έβγαινα με τη παρέα μου και ένιωθα ότι δεν ήμουν εκεί νιώθω ότι δεν είμαι εγώ αυτές τις μέρες. Και χθες μου ήρθε η ιδέα αυτοκτονίας ενώ δεν μου λείπει τίποτα όλα τα έχω και φίλους και οικογένεια μόνο κοπέλα δεν έχω που μπορεί και να με έχει πάρει από κάτω λίγο τελευταία αλλά λέω στον εαυτό μου όλα καλά είνα.. Σηκώθηκα και δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου μου ερχόντουσαν εικόνες κακές σαν να τις έβγαζα επίτηδες και σκεφτόμου επίσης ότι σιγά δεν θα λείψω σε κανέναν και ότι σιγά τι νόημα έχει η ζωή. Δεν ξέρω έχω φοβηθεί λίγο και αν μπορέσετε να μου απαντήσετε αν έχετε ίδιες εμπειρίες θα με βοηθούσε. Ευχαριστώ πολύ.

---

Aσε τις σκεψεις να ρχονται ... και να φευγουν.
Εαν τρομοκρατεισαι, τις δινεις περισσοτερη διαρκεια και ισχυ.
Και εγω φοβαμαι οταν ερχονται ... oμως εμαθα να ζω με αυτες.
Στην ηλικια που βρισκεσαι, υπαρχουν παρα πολλες πιθανοτητες
να προκυψει κατι ευχαριστο ... και να τις βαλεις στην ακρη.

Νίκο, σου έχει τύχει καμιά φορά κάποιος να σε έχει αδικήσει ή να σου έχει φερθεί απαράδεκτα χωρίς προφανή λόγο και να έχεις θυμώσει τόσο πολύ που να κάνεις υπερβολικές σκέψεις όπως ότι θα τον πλάκωνες ευχαρίστως στο ξύλο, ότι θα του άξιζε να πάθει μεγάλο κακό, να τον σκοτώσουν ή ξέρω κι εγώ αντίστοιχες αρνητικές και υπερβολικές σκέψεις; Και μετά όταν ηρεμήσεις να ντρέπεσαι που σκεφτόσουν τέτοια πράγματα και να λες τι τέρας είμαι εγώ που σκέφτομαι έτσι; Και μετά από λίγο καιρό πλέον να μην το σκέφτεσαι καν, ούτε το περιστατικό που σε θύμωσε τόσο ούτε τους προβληματισμούς σου τις επόμενες μέρες και ώρες;

Ε, τα πολύ έντονα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις ταραγμένης συναισθηματικής κατάστασης, αυτά έχουν. Κάνεις ακραίες σκέψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τις κάνεις πράξεις και αντιδράς τόσο υπερβολικά εκτός του κεφαλιού σου. Άλλο τα λόγια, άλλο τα έργα. Διότι ο άνθρωπος έχει παιδεία, ηθικούς προβληματισμούς και λογική και δεν δρα με το ένστικτο της στιγμής. Η διαφορά είναι πως όταν αισθάνεσαι θυμό, οργή και παρόμοια συναισθήματα στρέφεσαι συνήθως κατά άλλων προσώπων, ενώ όταν νοιώθεις άγχος, ανησυχία, λύπη συνήθως στρέφεσαι κατά του εαυτού σου. Με τον ίδιο τρόπο που δεν θα πάρεις ένα τσεκούρι να σκοτώσεις τον υπάλληλο στο ταμείο που σε έκανε έξω φρενών, με τον ίδιο τρόπο δεν θα αυτοκτονήσεις απλά επειδή δεν έχεις κοπέλα ή αισθάνεσαι λίγο στα down σου αυτόν τον καιρό.

Είναι λογικό να προβληματίζεσαι γιατί αισθάνθηκες άγχος και πανικό και να τα κλωθογυρίζεις όλα στο μυαλό σου και από εκεί να περνάς σε ακόμα πιο αρνητικές σκέψεις, αλλά είναι επίσης λογικό το να συνειδητοποιήσεις ότι κάποιες υπερβολές στις αντιδράσεις σου προέρχονται από σκέψεις χωρίς λογική υπόσταση (όπως ήδη το συνειδητοποιείς σε μεγάλο βαθμό). Συνέχισε να βγαίνεις με τους φίλους σου και να κάνεις ότι σε ευχαριστούσε και νωρίτερα και μην αφήνεις περιθώριο στον εαυτό σου να το υπεραναλύει όλο αυτό. Εγώ χωρίς να υποτιμώ καθόλου το ότι μπορεί να πάθει κάποιος κατάθλιψη και να έχει κάποιο θέμα χωρίς προφανή αφορμή, από την άλλη βλέπω μία τάση τελευταία την παραμικρή αρνητική διάθεση, λύπη ή προβληματισμό να την ονομάζουμε κατάθλιψη και ψυχολογικό πρόβλημα και κατά κάποιο τρόπο να αυθυποβαλλόμαστε ότι έχουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό από αυτό που έχουμε. Διαγνώσεις μέσω ίντερνετ δεν γίνονται, ωστόσο θα σου έλεγα να μην βιαστείς να βαφτίσεις τον εαυτό σου καταθλιπτικό.

Καλησπέρα Νίκο,

Όλα αυτά τα συμπτώματα που αναφέρεις δείχνουν ότι κάτι σε έχει στρεσάρει ή σε έχει προβληματίσει υπερβολικά αυτή την περίοδο.Δε χρειάζεται ούτε να ανησυχείς,ούτε να κολλάς ταμπέλες στον εαυτό σου του τύπου είμαι άρρωστος ή είμαι καταθλιπτικός ή κάτι τέτοιο.Φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι για σένα να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση,αλλά να ξέρεις ότι πολλοί άνθρωποι ανά περιόδους περνάνε τέτοια σκαμπανεβάσματα στη διάθεση τους.

Η άθληση οποιασδήποτε μορφής πιστεύω θα σε βοηθήσει να ξεχαστείς λίγο και θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.Επίσης είναι πολύ σημαντικό να μοιραστείς το ζήτημα που σε απασχολεί με κάποιον άλλο,είτε ειδικό είτε κάποιον φίλο ή οικογενειακό μέλος.Θα ξαλαφρώσεις διότι θα νιώθεις ότι δεν κουβαλάς αυτό το φορτίο μόνος σου.Καλή και η συζήτηση εδώ αλλά θα είναι ακόμα καλύτερα να το μοιραστείς προσωπικά με κάποιον.Τέλος,βοηθάει πολύ και ο καλός βραδινός(και όχι μόνο) ύπνος.

Κατά την άποψη μου οι κρίσεις πανικού και ειδικά αν έχεις σκέψεις αυτοκτονίας πρέπει οπωσδήποτε να δεις κάποιον ειδικό ,γιατί όχι και ψυχίατρο,διότι μπορεί να γίνεις χειρότερα αν το αμελήσεις
και να αποπειραθείς κάποια μέρα να αυτοκτονήσεις όπως έκανα εγώ και ευτυχώς δεν το έκανα,παρόλο που θέλω και πάλι να το κάνω,όμως μπορούμε να τα καταφέρουμε.Το να παρατηρείς τις σκέψεις σαν να είσαι τρίτος και να μην επεμβαίνεις είναι καλή μέθοδος όμως και πάλι οι κρίσεις πανικού συνιστούν ήπια κατάθλιψη από μόνες τους.

Σας ευχαριστώ όλου ειλικρινά νιώθω ανακούφιση με τόσα όμορφα λόγια.
Απλά έτσι ξαφνικά εκεί που καθόμουν ήρεμος και χαλαρός μου ήρθε η σκέψη αυτοκτονίας από το πουθενά. Και ένιωθα λες και βαριόμουν να ζω, οι κρίσεις πανικού έχουν φύγει πιστεύω, πλέον τις καταλαβαίνω και θα μπορώ να ανταπεξέλθω κάπως αν και ποτέ δεν ξέρεις. Πάντα όταν μένω σπίτι μόνος μου η πριν κλείσω τα μάτια μου για ύπνο με πιάνουν τέτοιες σκέψεις από το πουθενά τώρα βέβαια που τις θυμάμαι μου έρχονται καμιά φορά μες τη μερα και λέω όχι σταμάτα. Νιώθω ότι θα τρελαθώ μια μέρα δεν ξέρω. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά και να μην επηρεάζομαι από τις σκέψεις μου.4 μέρες συμβαίνει αυτό εκεί που φοβόμουν να μη πεθάνω από τις κρίσεις ξαφνικά μου ήρθε να θέλω αν είναι δυνατόν. Σας ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές σας.

Πως άρχισαν οι κρίσεις πανικού Νίκο; Συνέβη κάτι συγκεκριμένο; Μήπως είσαι πιεσμένος για κάτι αυτόν τον καιρό;

Sonia γενικά είμαι αγχώδης άτομο μου ήρθαν ταχυκαρδίες και αμέσως άρχιζα να φοβάμαι και μετά συνέχισα έτσι με άχγος μην έχω τίποτα για την υγεία μου. Και έλεγα στον εαυτό μου βαρέθηκα πια Αα πάθω κάτι για να δω ότι είναι στο μυαλό μου. Έκανα και εξετάσεις αίματος και καρδιογράφημα μια χαρά ήμουν

Αγαπητέ είσαι σε μία ηλικία που το μυαλό είναι σχετικά εύπλαστο. Αν θεωρείς ότι δεν υπάρχει κάτι πολύ βαθύ πίσω από το άγχος σου κι αυτή την αναστάτωση, διάβασε συμβουλές που υπάρχουν πάρα πολλές σε αυτό το φόρουμ για να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις πανικού και εκπαιδεύσου λοιπόν πως να βάζεις τα ψυχοσωματικά και τις αρνητικές σκέψεις υπο έλεγχο. Είναι καλή ευκαιρία να γυρίσεις το παιχνίδι και να αφήσεις πίσω ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου που σε μεγαλύτερη ηλικία αλλάζουν πιο δύσκολα π.χ. αγχώδης κτλ.

Για αρχή... Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος; : )

Ευχαριστώ για τις συμβουλές σου..Είναι ο λόγος που δεν μπορώ να κοιμηθώ μου έρχονται αυτές οι σκέψεις περί αυτοκτονίας περί βαρέθηκα να ζω και φοβάμαι. Νιώθω ότι θέλω ενώ δεν θέλω να το κάνω. Και δεν με πέρνει ο ύπνος κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου μου έρχονται οι αρνητικές σκέψεις ενώ τη μερα είμαι μια χαρά με τις παρέες και όλα ξαφνικά όταν πάω για ύπνο με πιάνουν όλα.

Και νομίζω έχω καταλάβει ότι οι ξεφνικέσ σκέψεις «βαρέθηκα να ζω,γιατί να ζω, αυτοκτονία» είναη αρνητικές σκέψεις που μου έρχονται και τις αφήνω και το μόνο που φοβάμαι είναι ότι μη τρελαθώ και το κάνω όντως.

Καλημέρα!

Από τότε που γράφτηκα στο φόρουμ εδώ και μήνες θα με δεις μόνο 2-3 φορές μέσα πολύ αργά την νύχτα. Παρ΄όλα αυτά μέσα σε αυτούς τους μήνες οι φορές που μπορεί να ξυπνάω μέσα στην νύχτα ή να μην με παίρνει εύκολα ο ύπνος είναι περισσότερες. Η διαφορά είναι ότι άμα κάνω το λάθος κι ανοίξω υπολογιστή σπάνια θα κοιμηθώ πριν το ξημέρωμα. Αν όμως πιάσω να λύσω κανα Sudoku ή βάλω κάποια μουσική και κλείσω τα μάτια, το πολύ σε καμια ώρα μιάμιση με έχει πάρει ο ύπνος, συχνά και νωρίτερα. Προσπάθησε κι εσύ να αποφεύγεις τις οθόνες το βράδυ, όχι κινητά, τηλεόραση και υπολογιστές. Καλύτερα καταπιάσου με ένα βιβλίο ή κάτι τέτοιο ή βάλε μια χαλαρωτική μουσική που σε ευχαριστεί και προσπάθησε να σκέφτεσαι ευχάριστα πράγματα, μία ανάμνηση που πάντα σε κάνει να χαμογελάς, ή που θα ήθελες να πας διακοπές και τι να κάνεις ας πούμε ή κάτι παρόμοιο. Μην δίνεις χώρο στις αρνητικές σκέψεις όσο μπορείς. Είναι πολύ βασικό να κοιμάσαι καλά το βράδυ. Όχι σώνει και καλά πάρα πολλές ώρες, αλλά τουλάχιστον 5-6 για αρχή. Ο βραδινός ύπνος δεν αναπληρώνεται ακόμα κι αν κοιμάσαι όλη μέρα μετά. Και όσο πιο ξεκούραστο είναι το μυαλό και το σώμα τόσο καλύτερα λειτουργούν σε όλα τα επίπεδα.

Θέσε ένα χρονικό διάστημα στον εαυτό σου, π.χ. ένα δίμηνο όπου θα κάνεις καλή διατροφή, θα προσπαθείς να κοιμάσαι καλά, θα κόψεις τους πολλούς καφέδες και τα πολλά τσιγάρα, θα περπατάς κι αν θες θα αθλήσε σε λογικά πλαίσια, θα παίρνεις βαθιές ανάσες, θα βγαίνεις με φίλους και γενικά θα κάνεις ότι μπορείς ώστε να είσαι ήρεμος και να μην ξαναπάθεις πανικούς ούτε να ξανασκεφτείς αυτοκτονίες κτλ. Αν προσπαθήσεις και τα κάνεις όλα αυτά και δεν δεις βελτίωση μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, τότε ζήτα την βοήθεια ενός ειδικού, δεν είναι κάτι κακό. Πάντως μην ανησυχείς, δεν τρελαίνεσαι και δεν νομίζω ότι θα έκανες κάτι τέτοιο, απλά έχεις μπει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων και ταλαιπωριέσαι.

Να μας γράφεις εδώ πως πάει.

Θα το δοκιμάσω Σόνια από αύριο κιολας και σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Απλά είναι έντονες αρνητικές σκέψεις το έχω καταλάβει αυτό αλλά είμαι και λίγο αδύναμο χαρακτήρας και όταν νιώσω κάτι που με απειλεί φοβάμαι και νιώθω το στομάχι μου σαν κόμπο, και λίγη ναυτία κλασικα συμπτώματα άγχους και φόβου. Ένιωσες ποτέ τέτοιες δυνατές σκέψεις σαν να το θες έστω και για δευτερόλεπτα κάτι; Επίσης Σκέφτηκα επίσης να διαβάσω κανένα βιβλίο περί τέτοιου περιεχομένου ξέρετε κανένα να μου προτείνετε;

Να ΄σαι καλά.
Ποτέ δεν έχω κάνει σκέψεις αυτοκτονίας. Άπειρες φορές είχα θέματα με κρίσεις πανικού και άγχος πριν χρόνια κι ακόμα έχω περιστασιακά. Νομίζω ότι η εξωτερίκευση (ή εσωτερίκευση αν θες) του άγχους κουμπώνει και στον χαρακτήρα και τα βιώματα του ανθρώπου. Θεωρώ τον χαρακτήρα μου αρκετά δυναμικό για να έκανε ποτέ σκέψεις αυτοκτονίας ακόμα και στην μεγαλύτερη ένταση, αλλά φυσικά ποτέ δεν ξέρεις... Παλιά που δεν ήξερα τι είναι οι κρίσεις πανικού οι σκέψεις φέρναν προς αρρωστοφοβία. Ή σε αρνητικές σκέψεις για το μέλλον σχετικά με κάποια πράγματα, το πως θα εξελιχθούν. Τώρα ακόμα και στο μεγαλύτερο άγχος προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά, να προσπαθώ να σκέφτομαι την θετική πλευρά των πραγμάτων όσο γίνεται.

Γενικά θεωρώ ότι όταν είσαι σε υπερένταση μπορεί κάποια βιβλία να σε βοηθήσουν, μπορεί να σε μπερδέψουν και χειρότερα. Αν αναφέρεσαι σε βιβλία ψυχολογίας γενικότερα, για αρχή ο Ίρβιν Γιάλομ έχει γράψει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Ελπίζω να μπουν κι άλλοι με τις προτάσεις τους.

Όπως είπα, μην τα πολυσκέφτεσαι όλα αυτά. Βγες, κάνε το πρόγραμμά σου με τους φίλους σου και προσπάθησε να χαλαρώσεις : )