Printable View
Εκει που καθομαι μια χαρα χαχαχου και χαχαχα...νιωθω ενα ξαφνικο χαμο μεσα μου. Δεν μου συμβαινει συχνα.μια στο τριμηνο?
Μια ξαφνικη εντονη λυπη να το πω?Ερχεται το τελος του κοσμου ενα πραμα, περναει ολη η ζωη μπροστα απτα ματια μου, η αρνητικη της πλευρα...με πιανουν κλαματα και μετα απο καποια λεπτα φευγει...what the hell. δεν ξερω καν αν πρεπει να το ποσταρω εδω η σε καποια αλλη ενοτητα...
Απλά είναι σηματάκι του οργανισμού που θέλει να σου πεί :''Γιατί με αγνοείς?...Γιατί με κουκουλώνεις...Γιατί δεν θες να αναγνωρίσεις ότι κάτι δεν πάει καλά?''..ή κάτι τέτοιο τεσπα...Σε πετυχαίνει σε στιγμή όπου είσαι προδιατεθειμένη βιοχημικά,είτε από κόπωση, είτε από αδιαθεσία, βρίσκει το σημείο της ήσσονος αντίστασης και ξεσπάει την συσσωρευμένη πίεση.
Είσαι ευτυχισμένη στην ζωή σου?
ανοιγεις μεγαλη κουβεντα...λολ. γενικα αισθανομαι καλα. τρωω καλα,κοιμαμαι καλα,ειμαι οκ στη δουλεια κτλ. πιο ειδικα, δεν ειμαι πολυ καλα διοτι εχω ξεμεινει απο παρεες και ειμαι μακρυα απτους δικους μου. αλλα λογω της κρισης ειναι δυσκολο να βρω δουλεια κοντα τουςQuote:
Originally Posted by Yoco Choco
Συμπιπτει καθολου με την καταθλιψη που εχεις τον τελευταιο καιρο; Σε περιοδους μη καταθλιπτικες σου συνεβαινε; Ρωταω επειδη οι κρισεις κλαματος ειναι ενα απ' τα συμπτωματα της μελαγχολικης καταθλιψης. Σε καποιους συμβαινει κιολας αρκετα συχνα πχ μπορει να υπαρχουν περιοδοι που συμβαινει καθε μερα.
δεν ξερω αν εχω καταθλιψη. αν ειχα δεν θα ετρωγα,δεν θα χορευα δεν θα μαγειρευα κτλ. ολα αυτα τα κανω ανετα. νομιζω απλα ειναι η μοναξια και το αδιεξοδο εδω.
παντα τις ειχα αυτες τις μικρες κρισεις. απο πιο νεα
Α οκ... Επειδη ειχες γραψει οτι σε πιανουν φασεις μελαγχολικες οπου δεν κοιμασαι, δεν τρως κλπ, και εχεις και τη διαγνωση απο ψυχιατρο. Δεν αμφιβαλλω βεβαια οτι το περιβαλλον που εισαι ειναι η αιτια.
εχω διαγνωση αλλα η καταθλιψη δεν ειναι αυτο. οι ψυχιατροι δινουν διαγνωσεις ετσι.....τις μοιραζουν σαν χαρτομαντηλα. δεν ειναι καταθλιψη οτσν τρως οταν γελας οταν οταν...οταν ειμαι ελλαδα ειμαι καλα. αρα...πολυ απλα....δεν ειναι καταθλιψη.
για να δουμε...ποσοι θα αντεχαν με μοναξια και ναναι καπου που δεν τους αρεσει?για πες...πιστευω οι περισσοτεροι θαχαν λαλησει πιο πολυ απο μενα. ισα ισα..εγω θεωρω οτι αντεχω πολυ
Θεωρώ πως από εκεί που υπήρχε πλήρης άγνοια και σοβαρές ψυχιατρικές παθήσεις τις περνούσαμε τα παλιά χρόνια στο ντούκου, τώρα έχουμε περάσει στο άλλο άκρο και βαφτίζουμε το οτιδήποτε κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή και πάει λέγοντας. Ποιός ο λόγος να βάζουμε ταμπέλες στα πάντα; Κάποιες φορές δεν αισθάνεσαι πολύ καλά και ήδη έχεις καταλάβει την αιτία. Ε, προσπάθησε όσο μπορείς να καλυτερέψεις τις συνθήκες της ζωής σου, να βρεις παρέες και ενδιαφέροντα εκεί που είσαι που να σε γεμίζουν. Δεν θα γίνει από την μία μέρα στην άλλη, αλλά σιγά σιγά.
Όλος ο κόσμος έχει τα πάνω και τα κάτω του, η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Η αληθεια ειναι οτι κανουν διαγνωση πρωτα με βαση τα συμπτωματα, και αργοτερα εως πολυ αργοτερα αναζητουνται κι οι αιτιες. Ενα προβλημα ειναι οτι στη λογικη του βλεποντας και κανοντας που εχουν οι ψυχιατροι, περιμενουν να δουν αν πχ σε πιανουν τα φαρμακα, αλλα δεν περιμενουν να δουν αν σε πιανει που εισαι Ελλαδα... Γιατι δεν εισαι. Οποτε πως να φανει οτι η ξενιτια ειναι το θεμα; Εχω μια απορια κι εγω για αυτο, πως δηλαδη θα μπορεσει να καταληξει ο γιατρος οτι μαλλον η ξενιτια φταιει οταν δεν μπορει να σου δωσει λιγη ελλαδα σε καψουλες να δει αν με αυτες βελτιωνεσαι :Ρ
Τυπικα η ψυχιατρικη τις δυσμενεις κοινωνικες συνθηκες τις αναγνωριζει σαν αιτια παθησεων. Το DSM ας πουμε εχει τον αξονα 4. Δηλαδη αλλο καταθλιψη λογω πρωιμων βιωματων, αλλο με ισχυρο βιολογικο υποβαθρο, αλλο γιατι μεχρι το 2011 ζουσες στο Χαλεπι. Τωρα κατα ποσο υπαρχει η απαραιτητη ευαισθησια στον χωρο για να αναγνωρισει το τι περναμε και στον δηθεν "πρωτο", "ειρηνικο" κοσμο... ναι. Αμφιβολιες :Ρ Τις ευρυτερες συνεπειες της Μεγαλης Κρισης του 2008 ας πουμε ποσοι τις παιρνουν πραγματικα στα σοβαρα. 'Η του παρανοίκου νεου καθεστωτος "απασχολησης" παγκοσμιως. Αυτοι δουλειες εχουν :Ρ
θεωρεις δλδ οτι εγω δεν εχω προσπαθησει? παρεα νομιζεις ειναι ευκολο να βρεθει? δεν ειμαι 23 να πηγαινω στο πανεπιστημιο να γνωρισω κοσμο. σχολαω απτη δουλεια μου 8 το βραδυ καθε μερα. δεν εχω χρονο να παω ουτε χορο,ουτε γιογκα ουτε τπτ. η γιογκα εδω κοστιζει 180ε περιπου το μηνα. δεν εχω λεφτα για ξοδεμα. η αιτια που ειμαι ετσι ειναι οτι δεν βρισκω δουλεια ελλαδα και αναγκαζομαι να δουλευω εξωτερικο. δεν ειναι και τοσο ευκολο οσο νομιζει ο κοσμος. ειχα παρεες..αλλα φυσικα φυγανε σε αλλα κρατη, παντρευτηκαν. και ειμαι σε μια δουλεια που δεν κανεις φιλιες με συναδελφους. ασε που εδωειναι ολοι αντρες και παντρεμενοιQuote:
Originally Posted by Sonia
Εγώ δεν το εξετάζω τόσο από την πλευρά των ψυχολόγων/ψυχιάτρων. Από την πλευρά την δική μας το εξετάζω.
σοβαρολογουμε? πως να φανει οτι φταιει η ξενιτια?Quote:
Originally Posted by oboro
αφου τους το λεω..........το βλεπουν.....απλα θελουν να δινουν ενα καρο φαρμακα τα οποια δεν θα βοηθησουν καθως δεν ειναι καταθλιψη αυτο. ειναι μοναξια..ειναι κατι αλλο τεσπα
Εγω το εξεταζω κι απ' την αλλη πλευρα, και για αυτο ποσταρα. :]
Ναι βρε το ξερω, για να τους κριτικαρω που βασιζονται στα φαρμακα για να βγαλουν συμπερασματα το εγραψα, οχι για να τους δικαιολογησω.Quote:
Originally Posted by garida
Έχω βρεθεί στην θέση σου. Δεν είπα ότι είναι εύκολο. Αλλά τι άλλη λύση έχεις; Το παλεύεις. Εγώ ας πούμε τότε στο εξωτερικό πήγαινα μόνη μου σε παμπ και άκουγα την μουσική που μου αρέσει και έπιανα την πάρλα με τον κόσμο ή τους μπάρμεν. Μετά από λίγο γνώρισα καλύτερα κάποιους που συχνάζανε εκεί. Από την δουλειπά μόνο με ένα άτομο έκανα κάποια παρέα που δεν ταιριάζαμε και πολύ.Quote:
Originally Posted by garida
Υπάρχει ακριβώς και αυτή η πραγματικότητα που πρέπει να αποδεχτούμε όλοι. Κι εγώ τώρα δεν είμαι στην πρώτη νιότη και 20 δεν ξαναγίνομαι σίγουρα. Το τελευταίο μου ρεπό ήταν πέρισυ τον Γενάρη. Κάθε μα κάθε μέρα δουλεύω γιατί αυτή είναι η φύση της δουλειάς μου τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι εδώ που είμαι παντρεμένοι είναι, σε άλλη φάση είναι, επειδή έχω αλλάξει 100 τοποθεσίες οι φίλοι μου είναι σκορπισμένοι στους 5 ανέμους και πάει λέγοντας. Τι να κάνουμε τώρα; Διαβάζω κάνα βιβλίο που γουστάρω, περπατάω μόνη μου, βγαίνω μόνη μου όποτε μου γουστάρει, γνωρίζω νέο κόσμο κι ας είναι 15 χρόνια νεώτεροι ή μεγαλύτεροι, σε κάποιες φάσεις πάω σε μία εκδήλωση ή κάνω παρέα με άτομα που σε άλλη φάση δεν θα έκανα. Άτομα που φαινομενικά δεν ταιριάζουμε σε τίποτα, σταδιακά ανακαλύπτω ότι σε μερικά ταιριάζουμε και αυτό είναι καλύτερα από το τίποτα. Αλλάζει η ψυχολογία με μία συζήτηση ή μία έξοδο. Ως ένα βαθμό συμβιβάζομαι με αυτά που έχω αντί να μιζεριάζω για αυτά που δεν γίνεται να έχω. Κάπως έτσι πάει...
η αλλη λυση ειναι να αλλαξω χωρα. ειχα παει σε συναντησεις ελληνων, ειχα κανει εγω συναντησεις, αλλα ηταν ολα της πλακας. κατι 50αρηδες μεθυστακες ερχονται. λολ. ενας γνωστος μου εδω ειχε φιλους στην προηγουμενη εταιρια που δουλευα και του ειπα να τους πει να παμε για κανα καφε η κανα μεσημεριανο διαλειμμα. και του ειπαν πως δεν μπορουν....εχουν κολελες.....θαρρεις και θα τους παντρευομουν.
εχω κανει πρωτο βημα και εχω στειλει μνμ να παμε για καφε ειτε σε ελληνες της εταιριαςμου ειτε σε οποιονδηποτε γνωριζω...δεν πηγανε καλα. μου ερχονται ολοι και μου λενε οτι ειναι παντρεμενοι. τι εχουν παθει πια ολοι και ολες. και να πω ειμαι η αντζελινα τζολι...ουτε καν. δεν ξερω...θα θελα να γυρισω πισω αλλα δεν ειναι ευκολη η ευρεση εργασιας
Και τι δουλεια κανεισ
Δεν ειμαι γιατρος αλλα ανατριχιαστηκα μου θυμιζεις καποιες συνεδριες με τον γιατρο μου οπου με ρωτουσε συνεχως κατις τετοιο, εαν δλδη ξαφνου νιωθω χαρα , η λυπη σε ξεκαρφωτα χρωνικα δυαστηματα, κι ο λογος ηταν πως εαν υπηρχε κατις τετοιο θα ειχα τις λεγομενες μανιες.
Θα σου ελεγα να πας σε καποιο γιατρο να το κουβεντιασεις, διοτις εαν το προλαβεις στην αρχη ευκολα μπορεις να το κοντρολαρεις σε αντιθεση που αμα το αφησεις θα ειναι δυσκολοτερα.
οι μανιες δεν κρατανε 2-3 λεπτα ομως. και δεν ειναι κλαματα και αισθηματα οτι κατι κακο συμβαινει η θα συμβει. πιο πολυ επιληπτικη κριση να ειναι παρα μανια. εμενα δεν κραταει αυτο πανω απο 2 λεπτα
Δεν ξερω ποσο κρατανε! λογικα θα ειναι παραπανω, αν κι οι γιατροι μου ελεγαν οτι εχουν αυξητικες τασεις. Ειναι ομως κλαματα και αισθηματα οτι κατι κακο θα συμβει, οπως ειναι και ακριβως το αντιθετο, υπερβολικη χαρα! στο ξεκαρφωτο.
Οπως κι να εχει ,δεν θελω να σου καμω δυαγνωση απο εδω μεσα , και γιατρος να ειμουν δεν θα μπορουσα!
εκρηξεις χαρας δεν εχω ποτε. επισης κοιμαμαι παρα πολυ καλα. δεν εχω χασει υπνο. αλλο ενα συμπτωμα διπολικης. που εγω δεν εχω.
Καλο θα ειναι αυτη η κουβεντα να γινει με καποιον ειδικο ,οχι με εμενα. Απλα σου παραθετω καποια πραματα επειδη με παρακολουθουσαν πολυ καιρο για να διαπηστοσουν εαν ειμαι η δεν ειμαι δυπολικος. Θελω να πω πως δεν ειναι ευκολο να βρεθει εαν πασχεις η οχι, δεν μπορει να βρεθει με εξεταση αιματος, θα πρεπει να παρακολουθησαι καιρο απο καποιον ειδικο για να αποφανφθει αν πασχεις η οχι, τουλαχιστον ετσι εγινε με εμενα.Quote:
Originally Posted by garida
Για αυτο κι σου γραφω καποια που θυμαμαι.
Δεν σημαινει οτι εχεις η δεν εχεις δυπολικοτητα απο τον υπνο, δεν ειναι ενδηξη αυτη,οπως και οι μανιες χαρας η λυπης. Συνηθως εχουν ενα απ τα δυο.
δεν ειμαι διπολικη :) ευχαριστω για την αναλυση ομως
Δεν θα πήγαινα σε συναντήσεις Ελλήνων. Θα προσπαθούσα να ανοιχτώ σε ντόπιους. Από εμπειρία σου λέω ότι όσοι έχουν μείνει δεκαετιές σε άλλη χώρα είναι πολύ περίεργοι, αποκτούν τα κουσούρια και της μίας και της άλλης χώρας και ταυτόχρονα αποκτούν μία τάση ξερολίασης και ανωτερότητας. Έχουν διαστρεβλωμένη αντίληψη για πολλά πράγματα και κουβαλάνε πολλές ξεπερασμένες νοοτροπίες από την χώρα καταγωγής τους. Δεν είναι όλοι έτσι, αλλά οι περισσότεροι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Έλληνες. Άντε συνεννοήσου εσύ με Αμερικανοϊνδό ας πούμε ή Γαλλοπολωνό.
προσπαθω. το κακο ειναι οτι σε αυτη τη νεα δουλεια ειναι ολοι ντοπιοι παντρεμενοι και μενουν και μακρυα. δεν εχουμε γενικα ξενους. και δεν εχουν και events . ειναι λιγο βαρετη και υπερβολικα σοβαρη εταιρια.
εχω δυο μερες τωρα που ρωταω φιλους και γνωστους ελλαδα για δουλειες και αν μπορουν να δινουν το σιβι μου και ολοι νομιζουν πως επρεπε ναμαι ευτυχισμενη εδω, και πως ολοι με ζηλευουν...κτλ κτλ. μαμακιες γμτ. δεν καταλαβαινουν οτι θελω να γυρισω. εδω ειμαι τελειως μονη. γιατι ειναι τοσο δυσκολο να το κατανοησουν? εχω αρχισει και μαλωνω με κοσμο γιαυτο το λογο. ολοι οι φιλοι μου ειναι ελλαδα, ο πατριοσ μου εχει καρκινο και θελω ναμαι εκει, εδω ειμαι ενα βημα πριν σπασω το κεφαλι μου σε κανα τζαμι. δλδ γιατι δεν με καταλαβαινει κανεις? εδω ειμαι λογω βιοποριστικης καταστασης.
Αφού είναι σε άλλη φάση, δεν έχω καταλάβει γιατί προσπαθείς να κάνεις γνωριμίες μέσω της δουλειάς.
Επίσης είσαι σίγουρη ότι η επιστροφή στην Ελλάδα ακόμα κι αν έβρισκες καλή δουλειά θα σου λύσει τα άλλα προβλήματα; Οι εν Ελλάδι φίλοι σου είναι όλοι στην ίδια φάση και περνούσατε τέλεια, σε καταλαβαίναν και τους έβλεπες συχνά; Δεν έχουν αραιώσει κι αυτοί λόγω υποχρεώσεων, οικογένειας κτλ;
Δεν ξέρω σε τι ειδικεύεσαι αλλά αν δεν την παλεύεις στο εξωτερικό καθόλου, δες τι προοπτικές οικονομικές έχεις στην εταιρεία. Θα μπορούσες να βάλεις στόχο να μαζέψεις λεφτά και να κάνεις κάτι δικό σου πίσω στην Ελλάδα σε ένα-δύο χρόνια ας πούμε. Και μόνο που θα έχεις να προσβλέπεις σε ένα στόχο, πιστεύω τα πράγματα θα γίνουν πιο υποφερτά για εσένα. Λες ότι οι λόγοι που είσαι έξω είναι βιοποριστικοί. Αν στο αντικείμενό σου δε υπάρχει καμία προοπτική στην Ελλάδα ωστόσο θες να γυρίσεις πίσω, ίσως θα πρέπει να αλλάξεις αντικείμενο.
εχει δουλειες ελλαδα στο αντικειμενο μου. πολλες. αλλα ειναι το μεσο που παιζει. και γω δεν εχω. ειμαι μαθηματικος και προγραμματιστρια. μπορω να κανω απο τραπεζικα, προγραμματισμο, business γενικα. και εχω στειλει σε καθε αγγελια σχεδον που εχει βγει τα τελευταια δυο χρονια. εκανα μια συνεντευξη αλλα ηταν για λογιστικα και δεν ηθελα. εχω δεκα χρονια προυπηρεσια. θα πρεπε να βρω κατι...αλλα...οσοι γνωστοι μου κατω εχουν δουλεια ειναι ολοι με βισμα. παιδια γνωστων μας μπαινουν σε τραπεζικες θεσεις που στελνω χωρις καν ναχουν σχετικη προυπηρεσια. και δεν ειμαι μονο εγω. και αλλοι γνωστοι μου εδω με καλες σπουδες και εμπειρια, δεν βρισκουν τπτ ελλαδα. δεν ξερω...δεν θελουν ελληνες του εξωτερικου?ειμαι αρκετα απογοητευμενη γιατι βλεπω γνωστους που μπαινουν σε δουλειες πλαγιως και λες κατσε ρε...
Δεν παίζει να κάνεις μαθήματα σε παιδιά ή να στήσεις κάτι σχετικό με προγραμματισμό; Κάτι δικό σου αντί για υπάλληλος;
ναι θα μπορουσα. βεβαια ειναι πολλοι που κανουν μαθηματα αλλα θα μπορουσα να ερθω για κανα χρονο να δω πως θα παει και βλεπουμε για μετα. γιατι τωρα με τρωει και το θεμα υγειας του πατριου. θελω ναμαι εκει να βοηθαω
μενοχλει που δεν με πιστευουν οτι στελνω σιβι....ολοι μου λενε...σιγα ρε γαριδα,με τετοιο σιβι θα πρεπε ναχες βρει δουλεια. δεν καταλαβαινουν ποσο δυσκολο ειναι. κ φιλοι των γονιων μου αυτο τους λενε....μα πως δεν βρισκει δουλεια η γαριδα?τα δικας βρηκαν ευκολα.
με τσατιζει τοσο πολυ αυτο
Οτι το μεγαλυτερο θεμα των ελληνων του εξωτερικου που θελουν να επιστρεψουν ελλαδα ειναι οχι η ανεργια και οι μισθοι, αλλα η αναξιοκρατια και το βυσμα, αποτυπωνεται ακομα και σε επισημες ερευνες πλεον. Λες και δεν το ξερουν κι οι πετρες δηλαδη σ' αυτον τον τοπο... Τι να πει κανεις.
ολοι θα γυρνουσαμε αν βρισκαμε δουλεια