Άγχος + Περίεργος φόβος " αποχωρισμού "
Καλησπέρα σας,
πριν από περίπου 1,5 χρόνο πέρασα για πρώτη φορά το κατώφλι του ψυχολόγου . Ήμουν ένας πολύ δυναμικός χαρακτήρας και πολύ σκληροπυρηνικός στην δουλεία μου. Μια μέρα μου χτύπησε την πόρτα η κρίση πανικού .
Μέσα σε μικρο χρονικό διάστημα ξεπέρασα τις κρίσεις . Τελευταία κρίση είχα πριν 8 μήνες . Πριν όμως μου εμφανιστούν αυτές οι κρίσεις μου εμφανίστηκε μια φοβία που την είχα από μικρό παιδί.
Είχα άγχος αποχωρισμού φοβόμουν ότι οι γονείς μου θα με παρατήσουν ή ότι δεν είμαι παιδί δικό τους και μια μέρα θα με αφήσουν στο δρόμο. Άλλες φορές ότι θα με στείλουν κάπου να πάω και θα εξαφανιστούν. Αντίθετα οι γονείς μου δεν μου είχαν δώσει ποτέ τέτοιο δικαίωμα. Θυμάμαι μόνο η μητέρα μου τότε είχε προτείνει να με πάνε σε ψυχίατρο αλλά ο πατέρας μου ήταν κάθετος . Ζούσα με αυτό το φόβο από 8 χρονών μέχρι 20. Ξαφνικά ο φόβος αυτός εξαφανίστηκε. Λίγο που έπρεπε να μείνω αναγκαστικά σε άλλη χώρα από τους δικούς μου λίγο η καλοπέραση της φοιτητικής ζωής όλα ξεχάστηκαν.
Πριν 1,5 χρόνο περίπου όμως εμφανίστηκε (στα 36 πλέον). Αντί για τους γονείς μου έχω βάλει την γυναίκα μου στην θέση τους.
Ξαφνικά μια μέρα δεν μπορούσα να την βρω στο τηλέφωνο μετά απο ένα καβγαδακι που είχαμε και εκέι άναψε η σπίθα ξανά . Ακόμη και σήμερα έχω σοβαρό πρόβλημα. Αν είμαστε μαζί κάπου έξω πχ όπως πρόσφατα διακοπές σε μία ξένη πόλη και την χάσω απο μπροστά μου πανικοβάλλομαι ότι δε θα την ξαναδώ ούτε αυτή ούτε το παιδί μου ή ότι έπαθαν κάτι κακό (αόριστο ) . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η γυναίκα μου να είναι stand by . Κάτι που δεν μου αρέσει γιατί φορτώνω κάποιον άλλο.
Ο Ψ. μου είπε να ξεκινήσω φαρμακευτική αγωγή αλλά δεν το βλέπω σωστό από την στιγμή που πέρασα τα πάνδεινα με τις κρίσεις να κολλάω σε κάτι από το παρελθόν.
Σήμερα σε 30 λεπτά απο τωρα δηλαδή με έχει στείλει να επισκεφτώ για δεύτερη φορά τον ψυχίατρο που συνεργάζεται και συνταγογραφεί. Την πρώτη φορά με είχε στείλει όταν πραγματικά το άγχος μου είχε γράψει κόκκινο και βγαίνοντας με την συνταγή στα χέρια σαν να ξύπνησα και να μου έφυγε βάρος από πάνω μου και δεν πήρα ποτέ την αγωγή παρά μόνο συνέχισα θεραπεία και συνεδρίες κάθε εβδομάδα. Θεωρώ οτι μια αγωγή τέτοιου τύπου θα σε κυνηγάει όλη την ζωή και δεν την βλέπω με καθόλου καλό μάτι.Επίσης φοβάμαι κάθε είδους παρενέργειες και έχω φόβο ότι δεν θέλω να στηρίζομαι σε χάπια παρά σε μένα και αν ξεκινήσω θα αφεθώ (μου έδωσε ladose kai xanax) . Όπως επίσης μου έκανε αρνητική εντύπωση η στάση του ψυχολόγου μου ενώ γνωρίζει ότι είμαι κατά να επιμένει λίγο παραπάνω και να το θεωρεί απαραίτητο.
Σας γράφω απο απορία. Θέλω να δω αν υπάρχει άλλο άτομο με ίδια φοβία και αν το αντιμετώπισε. Επίσης να ακούσω τις γνώμες σας.
ευχαριστώ πολύ