δεν ξερω τι τιτλο ν βαλω θέλω να αυτοκτονήσω
θέλω να πεθάνω σκέφτομαι ότι το να αυτοκτονήσω θα ταν καλυτερο πρωτα απο όλα για μένα και μετά για τους άλλους
πονάω τόσο πολύ θέλω να σταματήσει να υπάρχει αυτη η αθλια υπάρξη νιώθω ότι δεν μπόρω να κάνω τίποτα σωστά ,ουτε να αυτοκτονήσω δεν μπορώ. Συνέχεια το αναβάλλω εχω γραψει ένα γράμμα για όταν δεν θα είμαι πια εδώ και ελπίζω να χαρούνε όταν θα φύγω. Αλλά δεν τολμάω να το κάνω. Βγαίνω έξω συχνά έχω φίλους μάλλον μ αγαπάνε. Αυτοί θεωρούν ότι ειμαι αστεία καλή παρέα και όλα αυτά εγω όταν γυρναω σπίτι κλαίω. Μ μόνο το αλκόολ με κάνει να νιωθω καλύτερα ή έστω να κοιμάμαι γιατί αλλίως φοβάμαι να κοιμηθώ γιατί βλέπω εφιάλτες και μου κόβεται η ανάσα. Έχω σκεφτεί πως θα το κάνω αλλά ακόμα φοβάμαι. Έχω μιλήσει σε φίλους για το πως νιώθω γελάνε λίγο ή νιώθουν άβολα. Δεν αντέχω αλλο βράδυ να μην μπορω να αναπνευσω απο το κλάμα και να νιώθω τοσο δειλή που δεν κάνω επιτέλους το τελευταίο βήμα.
Δεν είναι καινούργια η καταάσταση σκέφτομαι την αυτοκτονια απο όταν ημουν 15 και τωρα είμαι 24 ειχα φτασει κόντα μια φορά να πηδήξω απο ενα βράχο και να σκορπίσω απαλά στους ωκεανους αλλα και τοτε δειλή ημουν και τελευταια στιγμη εκανα πισω.Τα γράφω πάντα όσα νιωθω σε χαρτί δεν ξερω γιατι τα γραφω φόβαμαι πολύ αυτά που θα πει ο καθένας αλλα φοβάμαι εξίσου αυτό που δεν θα πει κανείς