Τύψεις και ενοχές μετά από χωρισμό. Τι να κάνω?

Καλησπέρα σε όλους και σε όλες,

Βρήκα αυτό το φόρουμ ψάχνοντας στο ίντερνετ κάτι που θα μπορούσε να απάλύνει αυτό που νιώθω τα τελευταία χρόνια.

Εν συντομία η ιστορία μου είναι η εξής:

Έκανα μια αρκετά μεγάλη σχέση με μια κοπέλα αμέσως μόλις τελειώσαμε το σχολείο, η οποία διήρκησε 9 ολόκληρα χρόνια. Στα χρόνια αυτά, μεγαλώσαμε μαζί με την κοπέλα και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Δυστυχώς το ξεκίνημα της σλχεσης μας όσο και αν ακόμα θεωρώ ότι ήταν από τα πιο όμοργα κομμάτια της σχέσης μας, δεν εξελίχθηκε όσο ομαλά θα μπορούσε. Η κοπέλα άρχισε πολύ γρήγορα να παρουσιάζει κρισεις πανικού οι οποίες εκδηλώνονταν με αρρωστοφοβία. Συνεχώς πίστευε ότι δεν μπορούσε να αναπνέυσει, έτρεχε στους γιατρούς για κάθε είδους εξέταση ενώ μετά από λίγες μέρες ίσως και ώρες αμφισβητούσε την γνωμλατευση του γιατρού και ήθελε να επαναλάβει την εξέταση και άλλα τέτοια πράγματα. Είμασταν 18 χρονών τότε και κανείς μας δεν έιχε ξανα ακούσει για κρίσεις πανικού ή αγχώδεις διαταραχές γενικότερα.
Αφορμή για τις κρίσεις στάθηκε το γεγονός ότι δεν πέρασε με την πρώτη στις πανελλαδικές εξετάσεις ενώ και θα έπρεπε να ξανα δώσει πανελλήνιες. Στην πορεία βέβαια έιδα ότι αυτή ήταν μόνο η αφορμή καθώς η κοπέλα αυ΄τη χωρίς και η ίδια να το γνωρίζει κουβαλούσε πολλά πράγματα μέσα της από ένα σχετικά κακό οικογενιακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλωνε.
Εκείνη την εποχή θέλησα να της σταθώ και να την βοηθήσω να ξεπεράσει ότι την προβλημάτιζε όσο τιποτα άλλο στον κόσμο. Αφιερώθηκα στην σχέση μας, στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις ολα της τα αιτήματα όσο παράλογα και αν μου φαινόντουσαν εμένα και γενικά προσπαθο΄θσα πολύ να την κάνω να νιώσει καλύτερα.
Ετσι έγινε! Τα χρόνια πέρασαν και η σχέση προχώρησε. Οι κρίσεις πανικού εφευγάν και ερχόντουσαν όλο και πιο αραιά. Ζήσαμε πολύ ωραίες και δυνατές στιγμές μαζί και πραγματικά ενωθήκαμε σαν να είμασταν ένα.
Αυτό για περίπου 4-5 χρόνια. Από εκεί και μετά μας πήρε η κατρακύλα. Ξεκίνησαν Ομοιρική καυγάδες για διάφορα θέματα, υπήρξαν ψέμματα και απάτες από την πλευρά της, και η κατάσταση στο σπίτι της όλο και χειροτέρευε. Εγώ άλλαξα...μεταμορφώθηκα...έγι να κάτι άλλο που δεν θελω να θυμάμαι. Μιλούσα άσχημα και απότομα. Την παρακαλούσα να με αφήσει να ηρεμλησω σε κάθε καυγά αλλά αυτή προτιμούσε να με φέρει στα όρι μου ώστε να χάνω παντα το δίκιο μου για ότι και αν διαφωνούσαμε. Φτάσαμε στο σημείο να διαφωνούμε αν ειναι μέρα ή νύχτα έξω...και όταν της έλεγα οτι εφόσον δεν μπορώ να σου αποδείξω ότι ειναι μέρα και εσύ ότι είναι νύχτα ας πάρουμε την γνώμη ενός τρίτου ατόμου. Όχι για να βγω εγω απο πανω αλλα για να δούμε τι κανουμε λαθος...ποιος εχει τυφλωθεί τόσο που δεν μπορεί να δει πλέον καθαρα...Συνεχώς αρνόυταν. Δεν ήθελε να μιλάμε για τα προσωπικά μας ποτε και με κανενα. Μπορώ να γράφω για τα λάθη που έγιναν και από τις δυο πλευρές όλη μέρα αλλα δεν θελω να σας κουράσω.
Αυτο που έχει σημασία ειναι οτι εμένα μέσα μου με έτρωγε αυτο το πράγμα...το ότι ειχε χαθεί κάθε σεβασμός, ο έρωτας είχε πάει περίπατο και υπήρχε μια παθολογική αγάπη που κρατούσε αυτή τη σχέση. Φυσικά δεν μου ήταν έυκολο να πάρω μια απόφαση χωρισμού ούτε εμένα. Για αυτό μου πήρε 4 χρονια. 4 χρόνια μέσα μου προσπαθούσα να βρω τη δύναμη να το κάνω. Ήξερα ότι δεν θα είναι έυκολο για κανένα μας αλλά ειδικά για εκείνη αφού μετα από τοσα χρόνια πατούσαμε και οι δύο στα δικά μου πόδια...Η κατάσταση στο σπίτι της κοπέλας είχε χειροτερεύσει δραματικά και αυτό μας ρουφολυσε όλο μας το έιναι...δεν είχε μείνει τιποτα όρθιο πια και δεν είχα τιποτα αλλο να δωσω...είχα αδειάσει...ότι προσπάθειες και αν έκανα να την τραβήξω από κει μέσα όλα αυτά τα χρόνια ηταν ματαιες...Πηρα λοιπόν την απόφαση να χωρίσουμε.

Από εκεί και περα τα πράγματα ήταν δραματικά και για τους δύο. Εκείνη χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού εκανε ότι θα μπορούσε να σκεφτει ανθρωπινο μυαλό για να γυρίσω πίσω. Ξεστόμισε λεξεις και κουβέντες για να με πληγώσει (και τα καταφερε). Μου ειπε επενειλλημνεως ότι θα βάλει τελος στη ζωη της, ότι δεν αντεχει αλλο, ότι δεν μπορεί να το αντέξει όλο αυτο, ότι εγω πρόδωσα την σχέση μας και πολλά άλλα τα οποία δεν μπορώ ούτε να τα γράψω πια...Ενας φοβερος πολεμος τηλεφωνηματων, μυνηματων και πολλές φορές κατιδιαν ξεκίνησε από μερους της.
Προσπαθούσα να της εξηγήσω την θέση μου αλλά μάταια..

Εχουμε σωρίσει 3 χρόνια τώρα και ακόμα τυρανιόμαστε. Αναγκάστηκα να αλλάξω τηλέφωνα μέχρι και να μετακομίσω σε άλλο σπίτι προσπαθώντας να κόψω αυτή την αρρωστημένη επαφή. Σε κάποιο βαθμό τα κατάφερα αν και ξέρω ότι ακόμα ψάχνει να επικοινωνήσει μαζί μου.

Εγώ όσο και αν προσπαθώ να κρατήσω τις απόστασεις μου αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πονάω το ίδιο. Τα τελευτάια χρόνια έχω σταματήσει να ζω ουσιαστικά...δεν απολαμβάνω σχεδόν καμία στιγμή της ζωής, ενώ έχω συνέχεια φόβο και τύψεις μέσα μου. Μιλάω με καποιον ψυχολόγο τα τελευταία 3 χρόνια και με έχει βοηθήσει όσο να ναι αλλά από την άλλη υπάρχουν στιγμές που με παίρνει από κάτω. Σκέφτομαι τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή της και στεναχωρίεμαι αφόρητα. Είναι η τελευταία σκέψη που κάνω πριν κοιμηθώ και η πρώτη αφού ξυπνήσω. Δυστυχώς δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις μου έτσι το μονο που μπορώ να κάνω είναι να δημιουρ΄γω εικονικούς διαλόγους στο μυαλό μου στους οποίος ο ένας ομιλητης μου ριχνει όλο το φταίξιμο και τις ευθυνες για ότι συνεβη και ο αλλός με υπερασπίζεται...ακούγεται τρελο ίσως αλλά έτσι ειναι η πραγματικότητα μου τα τελευτα χρονια...
Όλα αυτά φυσικά έχουν τις επιπτώσει και στο σώμα μου αντίστοιχα και δεν εννοώ μόνο τα κιλά που έχω πάρει (20 τον αριθμο) γτ αυτό έχει να κάνει και με την κακή διατροφή και ίσως είναι και επιλογή μου (αν και πολλές φορές το φαγητό μοιάζει η όαση μεσα στη μερα και τις σκεψεις μου) αλλα και για το πως νιώθω όταν θα δω ότι με ψάχνει (έχω μπλοκάρει τον αριθμό της αλλά το κινητό μου βγάζει ακόμα τις κλησεις της ως blocked). Το στομάχι μου δενεται κόμπος σε δευτερόλπτα και νιώθω το κεφαλι μου να βράζει και ακούω τον σφυγμο μου στα αυτια μου (ισως ανεβαζω πιεση δεν ξερω), ενώ ταυτοχρονα ιδρώνω αυτόματως!!

Ελπίζω να μη σας κούρασα με όλο αυτό το κατεβατο.

Αν κάποιος έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο ή θέλει να μοιραστεί την γνώμη του θα το εκτιμούσα.

Σας ευχαριστώ όλους για το χρόνο σας!

Βρε παιδι μου εγω καταλαβα οτι την θες ακομα!!!! Γιατι δεν κανεις κατι να τα ξαναβρειτε;;; Τι σ'εμποδιζει; Οταν λες απατες τι εννοεις σε απατησε; Να σου πω κατι; 5 χρονια ειναι πολλα ωστε μπορεις να κανεις πολλα λαθη! Και εσυ εκανες! Εγω κρινω οτι και οι δυο ησασταν πολυ καλα παιδια αλλα αφησατε τη φθορα του χρονου να σας φαει!!!!!!! Καμμια φορα δεν μπορουμε να κανουμε και αλλιως δυστυχως.......Ξαναβρειτε τα ρε παιδια κριμα ειναι!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Βρε παιδι μου εγω καταλαβα οτι την θες ακομα!!!! Γιατι δεν κανεις κατι να τα ξαναβρειτε;;; Τι σ'εμποδιζει; Οταν λες απατες τι εννοεις σε απατησε; Να σου πω κατι; 5 χρονια ειναι πολλα ωστε μπορεις να κανεις πολλα λαθη! Και εσυ εκανες! Εγω κρινω οτι και οι δυο ησασταν πολυ καλα παιδια αλλα αφησατε τη φθορα του χρονου να σας φαει!!!!!!! Καμμια φορα δεν μπορουμε να κανουμε και αλλιως δυστυχως.......Ξαναβρειτε τα ρε παιδια κριμα ειναι!!!!!!!

---

Δηλαδή βλέπεις ότι ήταν μια υγιής σχέση και αξίζει επανασύνδεσης; Αρρωστημένη κατάσταση είναι και τίποτα άλλο απλά. Λοιπόν αγαπητέ άκου και τη δική μου γνώμη αν θες να γίνεις καλά. Όλοι έχουμε ζήσει κάποιον έρωτα και έχουμε χωρίσει, πονέσει και τσακιστεί συναισθηματικά. Κάποια πράματα κάνουν τον κύκλο τους, γεννιούνται και πεθαίνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά γιατί έτσι είναι η ζωή. Από προσωπική πείρα έμαθα να κόβω από τη ρίζα ό,τι με φθείρει. Είναι αρχικά δύσκολο αλλά αν όντως θέλεις την ελευθερία σου, θα κοιτάξεις μπροστά και όχι πίσω. Αν κάθεσαι και αναμοχλεύεις το παρελθόν θα μείνεις κολλημένος εκεί και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να σε βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by broken heart 1985

Δηλαδή βλέπεις ότι ήταν μια υγιής σχέση και αξίζει επανασύνδεσης; Αρρωστημένη κατάσταση είναι και τίποτα άλλο απλά. Λοιπόν αγαπητέ άκου και τη δική μου γνώμη αν θες να γίνεις καλά. Όλοι έχουμε ζήσει κάποιον έρωτα και έχουμε χωρίσει, πονέσει και τσακιστεί συναισθηματικά. Κάποια πράματα κάνουν τον κύκλο τους, γεννιούνται και πεθαίνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά γιατί έτσι είναι η ζωή. Από προσωπική πείρα έμαθα να κόβω από τη ρίζα ό,τι με φθείρει. Είναι αρχικά δύσκολο αλλά αν όντως θέλεις την ελευθερία σου, θα κοιτάξεις μπροστά και όχι πίσω. Αν κάθεσαι και αναμοχλεύεις το παρελθόν θα μείνεις κολλημένος εκεί και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να σε βοηθήσει.

---

Κοπελα μου εγω μπαινω στη θεση του αλλου και μπηκα στη θεση και της κοπελας και του αγοριου και δεν μ΄αρεσει να υποφερουν εσυ τι ακριβως τους λες; Να χωρισουν; Τι θα πει αρρωστημενη σχεση; Και οι δυο υποφερουν που ειναι χωρια σε 9 χρονια ειναι παρα πολυ ευκολο να γινουν λαθη. Αν η κοπελα αυτοκτονησει να εχεις το κριμα στο λαιμο σου αφου ειπες να χωρισουν τα παιδια. Ελεος δηλαδη.

Quote:

---

Originally Posted by λουλούδι

Κοπελα μου εγω μπαινω στη θεση του αλλου και μπηκα στη θεση και της κοπελας και του αγοριου και δεν μ΄αρεσει να υποφερουν εσυ τι ακριβως τους λες; Να χωρισουν; Τι θα πει αρρωστημενη σχεση; Και οι δυο υποφερουν που ειναι χωρια σε 9 χρονια ειναι παρα πολυ ευκολο να γινουν λαθη. Αν η κοπελα αυτοκτονησει να εχεις το κριμα στο λαιμο σου αφου ειπες να χωρισουν τα παιδια. Ελεος δηλαδη.

---

Δεν καταλαβαίνω τι ζόρι τραβάς και λογοκρίνεις τη σκέψη μου. Δεν θα μου απαγορέψεις να πω τη γνώμη μου όπως δεν το κάνω ποτέ σε άλλους. Απλά ή θα συμφωνήσεις ή θα αδιαφορήσεις. Και ναι κοπέλα μου, μπαίνω πολύ καλά στη θέση του άλλου γιατί έχω περάσει και πιο δύσκολα από το θεματοθέτη και για αυτό έχω άποψη. Όταν χωρίζουν δύο άνθρωποι ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους για αυτό λέγεται και χωρισμός. Αν η άλλη τον τρομοκρατεί με αυτοκτονίες για να τον κρατήσει, το θεωρείς υγιές; Δεν βλέπεις πως βασανίζεται μαζί της; Ενώ κάνει προσπάθειες ετών και κάπως πάει να λυθεί ξαναμπλέκεται μέσα του και υποφέρει; Αν θέλει να είναι κάποιος μαζόχας ας κάτσει.

Τελοσπαντων δεν θελω να κανω συζητηση μαζι σου αφου θα ειναι σαν να μιλαω σε τοιχο!!!!! Αυτο ειπα κι εγω, οτι εχεις δικα σου θεματα και βασει αυτων συμβουλευεις και τους αλλους, το οτι ηταν σκληρη ομως η ζωη μαζι σου δεν παει να πει οτι θα γινει και ολων των αλλων ηρεμησε!!!! Τι φταιει η κοπελα τωρα να αυτοκτονησει; Μπορει και ο θεματοθετης να τη θελει βαθια μεσα του αφου μακρυα της υποφερει σωνει και καλα να χωρισουν δηλαδη; Το ειπα, ελεγα κι εγω καποτε σκληρες συμβουλες σε καποιους που τωρα εχω μετανιωσει πχ ενας εβλεπε τσοντες ολη μερα και ελεγα στην κοπελα του χωρισε τον δεν ειναι λυση ομως αυτη το ξανασκεφτηκα και λεω τι ειπα τοτε μην κανεις το ιδιο λαθος γιατι αν χωρισουν τα παιδια θα ειναι αργα!!!!!!!! Αυτα εχω να πω και ελπιζω να μην ξαναμπω στο φορουμ. Και μη μου πεις καλα ξεκουμπιδια γιατι θα σου μιλησω πολυ ασχημα.

''αν η κοπελα αυτοκτονησει να εχεις το κριμα στο λαιμο σου αφου ειπες να χωρισουν τα παιδια''. Ελεος δηλαδη.

Μέλος λουλούδι, μάλλον εσύ το παίζεις κριτής εδώ μέσα. Τι σημαίνει να έχω το κρίμα στο λαιμό εγώ; Πας καλά; Τη γνώμη μου λέω! Έλεος με αυτά που κατεβάζει η κούτρα σου! Άλλα δικά μου προβλήματα δεν έχω και θα με σκάσεις εσύ; Όχι αγαπητή μου, μάθε να βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό σου προτού πετάξεις μαργαριτάρια.

Αφου θες να κρινεις να κρινεσαι κιολας!!!!!!! Δεν το συνεχιζω αλλο, δεν εχω κατι κοινο μαζι σου να συζητησω, γεια, με νευριασες.

Η αλήθεια πειράζει πάντα για αυτό. Λυπάμαι για την ωμότητά μου αλλά αυτή είμαι και δεν αλλάζω για τίποτα και για κανέναν.Και να προσθέσω και κάτι που είπες πως μιλάς σε τοίχο αναφερόμενη σε μένα. Πάντα μιλώ με επιχειρήματα και καθαρή σκέψη που συνοδεύεται με βιώματα. Ο τοίχος που ισούται με ντουβάρι απλά δεν καταλαβαίνει, πράμα που απέχει μακράν από μένα.
Δεν έχω ούτε εγώ να συζητήσω κάτι κοινό μαζί σου και θα επιθυμούσα στα επόμενα σχόλιά μου που θα γράψω μελλοντικά γιατί δεν μπαίνω συχνά στο φόρουμ να μην υπάρχουν ευτράπελα όπως αυτά που προκάλεσες. Δράση - αντίδραση απλά είναι όλα.

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια σου πήρε να πάρεις την απόφαση να χωρίσετε;;

Αρκετά μεγάλο διάστημα για να το σπαταλήσεις σε μια σχέση τελειωμένη........

Κρίμα ...γτ έτσι χάνεις πολύ καιρό από τη ζωή σου και σπαταλάς πολύ χρόνο από τη ζωή του άλλου που ενώ θα μπορούσες να το είχες ξεκόψει και να προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του για το καλό του ..ουσιαστικά τον έκανες να δεθεί αυτόν τον άνθρωπο παραπανω μαζί σου......

Δεν είσαι και πολύ αποφασιστικός από ότι έχω καταλάβει ....Είσαι και λίγο ενοχικος από φυσικού σου όμως πολλές φορές το να γίνεις ο "κακος" στη σχέση βάζοντας έγκαιρα τελος μπορει να αποβεί πολυ θετικό και θεραπευτικό για σένα και για τον άνθρωπο που δεν θες να πληγώσεις......

Όμορφο που τη στηριξες σε δυσκολες στιγμές της όμως μετά η σχέση πήρε άλλη τροπή.. λόγω φθοράς πχ....Η οτιδήποτε...
Πολύ ανώριμη η συμπεριφορά της κοπέλας σου......Πρέπει να μάθει να στέκεται στα πόδια της....Δεν μπορείς να είσαι εσύ το δεκανικι του άλλου για παντα.....Δεν είναι φυσιολογικό....Ο καθένας μας όσο δύσκολο και αν είναι πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνος του με τις δικες του δυνάμεις αλλιώς γίνεται ανήμπορος και άβουλος .....

Η κοπέλα σου πρέπει να δυναμώσει σαν χαρακτήρας πρέπει να μάθει το ΟΧΙ να το αποδεχτεί και να μάθει σιγά σιγά να το αμτιμετωπιζει όπως και το κάθε τέλος στο οτιδήποτε στη ζωή της..............

Και ο μόνος τρόπος να το μάθει αυτό και να γίνει δυνατή είναι να ζήσει την απορριψη και το τέλος και το οχι..........ως πράγματα φυσιολογικά στη ζωή.....

Με το χρόνο θα μαθει να επιβιώνει μέσα από καταστασεις........δεν είναι κανένας μας φτιαγμένος από κρυσταλλο....

Και αυτο σου το λέει μια κοπέλα ευαισθητη που έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις που έχει ραγίσει και πονέσει πολλές φορές που έχει αναγκαστεί να ξεκινήσει από την αρχή ...μα έτσι ειναι....

Καλό της έκανες φίλε μου που έδωσες το οριστικό τέλος σε μια σχέση που μόνο κακο σας έκανε ......Μόνο καλό ...

Το μοναδικό κακο που εκανες είναι που σπαταλησες 4 χρόνια από τη ζωή της κατά τα οποία θα μπορούσες να την είχες αποδεσμευσει και να το ξεπερνούσε σιγά σιγά.....Και όχι να δενόταν παρά πανω μαζί σου.....
Τεσπα ξέρω...Δεν μπορούσες.....Δεν ήσουν έτοιμος ...Δεν ήθελες να γινεις ο "κακος" Και άλλοι λόγοι...

Ή ζωή της ανήκει και άμα της συμβούν αναποδιες τρομερές που σκέφτεσαι και σε πιάνουν οι τύψεις .... δεν θα φταις εσύ........εκείνη θα έχει ευθύνη που δεν μπόρεσε να μάθει να διαχειρίζεται τα απλά πράγματα στη ζωή όπως ο χωρισμός κτλ κτλ ........ Και που δεν κατάφερε να πάρει τα θετικά από κάθε εμπειρια και να τα κρατήσει προς όφελος της συνεχίζοντας τη ζωή της....

Κράτα αποφαστικη και σταθερή στάση και μην τη ταλαιπωρεις αλλο....Όλα κάποια στιγμή έχουν το τέλος τους...

Προσπάθησε να το ξεπεράσεις και προχωρά.....

Ευχαριστώ πολύ και τις δύο σας για το χρόνο και τις απόψεις σας. Δεν υπάρχει λόγος να τσακωνεστε. Απόψεις και εμπειρίες μοιραζόμαστε εδώ μεσα. Τίποτα παραπάνω.

Louloudi όπως ανέφερα και πιο πάνω με την εν λόγο κοπέλα έχουμε χωρίσει 3 χρόνια τώρα. Δεν τίθεται θέμα επανασύνδεσης ειδικά έτσι όπως με έχει κάνει να νιώθω. Με την "αρρωστημένη επιμονή" της έχει επικαλύψει ότι ωραίο ζήσαμε μαζι.

Το πρόβλημα μου είναι λίγο πολύ αυτό που αναφέρει και η broken heart ότι συνεχίζει να προσπαθεί να μπει εμβόλιμα στη ζωή μου χωρίς την συγκατάθεση μου. Το να είμαι με κάποιον γτ τον λυπάμαι ή με εκβιάζει συναισθηματικά δεν θα το έκανα όσο και αν με πιεζει ο άλλος. Και αυτή η κοπέλα κάνει αυτό ακριβώς. Όσο και αν την αγάπησα (και ίσως να την αγαπώ ακόμα, η αγαπη δεν εξατμίζεται έτσι απλά) το μόνο που θέλω τώρα από κείνη και από την ζωή μου είναι να προχωρήσω παρακάτω και να ζήσω σαν ανθρωπος..και όχι σαν ζόμπι που απλά μετράει αντίστροφα πότε θα συμβεί το επόμενο γεγονός που θα με ρίξει στα πατωματα.

Σας ευχαριστω πολύ και τις δύο που μοιράστηκατε τις απόψεις σας.

Τα ίδια μου λέει και ο ψυχολόγος μου Miliva...έχεις δίκιο σε πολλά από όσα λες...κάποιες φορές τα καταφέρνω κάποιες πάλι όχι...με παίρνει από κάτω...

Θα συνεχίσω να προσπαθω όμως..και όπου με βγάλει.

Quote:

---

Originally Posted by nick-the-greek

Τα ίδια μου λέει και ο ψυχολόγος μου Miliva...έχεις δίκιο σε πολλά από όσα λες...κάποιες φορές τα καταφέρνω κάποιες πάλι όχι...με παίρνει από κάτω...

Θα συνεχίσω να προσπαθω όμως..και όπου με βγάλει.

---

Χμμμ μήπως να αλλάξω καριέρα μπας και βγάλω κάνα φράγκο κιολας;

Χαίρομαι που με καταλαβαινεις...

Έτσι είναι....Καλό μας κάνει ότι μας πληγώνει....Μας αλλάζει και μας κάνει δυνατούς η δυσκολία...Και τα εμπόδια και τα αρνητικά στη ζωή.....Μας κάνουν ανεξάρτητους και σίγουρους οι λάθος άνθρωποι και αυτοί που μας πλήγωσαν γτ μόνο αυτοί έχουν τη δύναμη να το κάνουν....

Το να γίνεις μια από τις αιτίες που ένας ανθρώπος δυναμωνει και σκληραινει με το να βρεθείς στο δρόμο του πληγωνοντας τον και αλλάζοντας τον ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τις κακουχιες είναι ένα δωρο πολύ ουσιαστικό και πολύ δύσκολο να το προσφέρεις.......σε βοηθάει η ζωή....Έτσι πρέπει να το βλέπεις...Και όταν ηρεμήσει και αυτή και μεγαλώσει και καταλάβει θα δει ότι μόνο καλό της έκανε τελικά όλο αυτό που τελείωσε και την πλήγωσε ........Και θα πάρει τα θετικά.....

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως σε παροτρύνω να βγεις εκεί έξω και να πληγώνεις τσαμπα ανθρώπους καθησυχαζωντας τη συνείδηση σου ότι τους κάνεις καλό...εεε είπαμε......

Αλλά να ρίχνεις στον εαυτό σου ενοχές το παρακάνεις δε βλέπεις;;........ Ο χωρισμός είναι μέσα στη ζωή...θα πληγώσεις θα σε πληγώσουν έτσι πάει...

Πάντως καλό θα ήταν να δεις τον εαυτό σου μέσα από αυτήν την εμπειρία.....

Γιατί αποφάσισες να συνεχίσεις μια σχέση με ένα άτομο που έπρεπε να κάνεις τον κηδεμόνα του και το στήριγμα του κάθε λεπτό....;;

και να αναλάβεις εσύ την ευθύνη της ύπαρξης του;;

Γτ θες να είσαι ο δυνατός σε μια σχέση και να νιώθεις έτσι;;;

Γιατί δεν προτιμησες να εισαι με μια γυναίκα πιο σίγουρη και πιο δυναμική που δεν ζητάει στηρίγματα και έχει την ευθύνη της ζωής της...;

Έτυχε.....;

Ή κάπου μέσα σου σε βολεψε/ σου άρεσε / ταυτιστηκες κτλ .....;

Μήπως σε έκανε καταβαθος να νιώθεις ασφάλεια το ότι έχεις έναν άνθρωπο εξαρτημένο από σένα;

Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις ....

Τροφή για σκέψη.....

Αυτά σου τα πε ο ψυχολόγος σου ;;;

Καλημέρα,

Και αυτά μου τα είπε και άλλα πολλά μου ειπε.
Το θέμα είναι ότι από την θεωρία στην πράξη πολλές φορές είναι δύσκολο να προχωρήσεις.
Η λογική μου ξέρει και τι είναι σωστό και αν έχω φταίξει και που ακριβώς έχω φταιξει...όταν όμως με πιάνουν τα ψυχολογικά μου (όταν κάνει κάποια απελπισμένη προσπάθεια πχ) η λογική μου πάει περίπατο. Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ότι προκαλείς τόσο πόνο σε κάποιον...και μάλιστα σε κάποιον που αγάπησες πολύ στη ζωή σου...να τον βλέπεις να αρνείται να συνεχίσει χωρίς εσένα...

Ξανά λέω ξέρω ότι δεν είναι σωστό...ξέρω ότι είναι και αρρωστημένο από ένα σημείο και μετά...απλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ όπως θα ήθελα...Κάι τα χρόνια περνάνε...

Quote:

---

Originally Posted by nick-the-greek

Καλημέρα,

Και αυτά μου τα είπε και άλλα πολλά μου ειπε.
Το θέμα είναι ότι από την θεωρία στην πράξη πολλές φορές είναι δύσκολο να προχωρήσεις.
Η λογική μου ξέρει και τι είναι σωστό και αν έχω φταίξει και που ακριβώς έχω φταιξει...όταν όμως με πιάνουν τα ψυχολογικά μου (όταν κάνει κάποια απελπισμένη προσπάθεια πχ) η λογική μου πάει περίπατο. Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ότι προκαλείς τόσο πόνο σε κάποιον...και μάλιστα σε κάποιον που αγάπησες πολύ στη ζωή σου...να τον βλέπεις να αρνείται να συνεχίσει χωρίς εσένα...

Ξανά λέω ξέρω ότι δεν είναι σωστό...ξέρω ότι είναι και αρρωστημένο από ένα σημείο και μετά...απλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ όπως θα ήθελα...Κάι τα χρόνια περνάνε...

---

ασχολεισαι με αυτην την σχεση 11 χρονια τωρα. τα 5 ησουν συνειδητα στην σχεση, τα 4 προσπαθουσες να χωρισεις καιτ α 3 εισαι χωρισμενος αλλα δεν μπορεις να ζησεις ησυχα απο το κυνηγητο της κοπελας και τις δικες σου βασανιστικες σκεψεις.
ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ.
εμφανεστατα δεν εχει τπτ να κανει με αγαπη. εχει να κανει με ψυχικες δυσλειτουργιες.
μπορει να ησουν μια χαρα μικρος, αλλα με αυτην την μακροχρονια προβληματικη κατασταση , πασχεις κι εσυ.
μηπως πρεπει να αλλαξεις ψυχολογο;
η κοπελα εχει κανει καποια προσπαθεια για ψυχοθεραπεια;

εγω νομιζω εκει βρισκεται η λυση και για τους δυο σας.
η κοπελα χρειαζοταν βοηθεια απο την αρχη. αν δεν την αναζητησε, εκανε εσενα πατεριτσα της και προσπαθει τωρα να σε επαναφερει εκβιαστικα, ενω εχετε χωρισει.
σαφως και δεν ειναι υγιες.
το υγιες ειναι να αναζητησετε βοηθεια και οι δυο και κυριως εκεινη.

Quote:

---

Originally Posted by nick-the-greek

Καλημέρα,

Και αυτά μου τα είπε και άλλα πολλά μου ειπε.
Το θέμα είναι ότι από την θεωρία στην πράξη πολλές φορές είναι δύσκολο να προχωρήσεις.
Η λογική μου ξέρει και τι είναι σωστό και αν έχω φταίξει και που ακριβώς έχω φταιξει...όταν όμως με πιάνουν τα ψυχολογικά μου (όταν κάνει κάποια απελπισμένη προσπάθεια πχ) η λογική μου πάει περίπατο. Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ότι προκαλείς τόσο πόνο σε κάποιον...και μάλιστα σε κάποιον που αγάπησες πολύ στη ζωή σου...να τον βλέπεις να αρνείται να συνεχίσει χωρίς εσένα...

Ξανά λέω ξέρω ότι δεν είναι σωστό...ξέρω ότι είναι και αρρωστημένο από ένα σημείο και μετά...απλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ όπως θα ήθελα...Κάι τα χρόνια περνάνε...

---

εδω ειναι το λαθος σου.
δεν προκαλεις ΕΣΥ τον πονο στην κοπελα.
τον πονο της τον προκαλει το ψυχικο της προβλημα που αντι να το λυσει, το κουκουλωσε κανοντας σε εσενα, πατεριτσα...
ειναι λαθος οπτικη να νομιζεις οτι ειμαστε υποχρεωμενοι σε σχεσεις που δεν θελουμε πλεον για να μην στεναχωρεθει καποιος.
τελειως λαθος.
διαστρεβλωση..
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΕΙ!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εδω ειναι το λαθος σου.
δεν προκαλεις ΕΣΥ τον πονο στην κοπελα.
τον πονο της τον προκαλει το ψυχικο της προβλημα που αντι να το λυσει, το κουκουλωσε κανοντας σε εσενα, πατεριτσα...
ειναι λαθος οπτικη να νομιζεις οτι ειμαστε υποχρεωμενοι σε σχεσεις που δεν θελουμε πλεον για να μην στεναχωρεθει καποιος.
τελειως λαθος.
διαστρεβλωση..
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΕΙ!

---

Έτσι όπως τα λές είναι...

Δυστυχώς το πρόβλημα στον τρόπο που επεξεργαζομαι ψυχολογικά τέτοια γεγονότα ξακιναει από την παιδική μου ηλικία όπως λες...έχασα τον πατέρα μου από πολύ μικρός (9 χρόνων) και η μητέρα μου πέρασε κάποια χρόνια βαθείας θλίψης. Ήταν εκεί και μας μεγάλωσε με ότι χρειάζοταν αλλά κάπου ένιωθα ότι πονάει και δεν μπορώ να την βοηθήσω... επειδή έχω και ένα μικρότερο αδελφό ασυναίσθητα πήρα το ρόλο του πατέρα στην οικογένειά μου για πολλά χρόνια...ίσως μέχρι και σήμερα...αυτό το πράγμα συνδέεται με κάποιο τρόπο με το ρόλο που είχα πάρει για αυτή την κοπέλα...
Φυσικά έχει πολύ ακόμα κουβέντα το θέμα αλλά χοντρικά έτσι πάει το πράγμα... Ασυνείδητα λοιπόν μου έρχονται συναισθήματα απώλειας δλδ αυτό που βιώνει αυτή η κοπέλα και τα συνδέω μέσα μου με τα συναισθήματα που ένιωσα εγώ ή η μάνα μου...

Για το αν πρέπει να δω και κάποιον άλλο ψυχολόγο δεν το ξέρω...ίσως να το δοκιμάσω και αυτό...μπορεί κάποιος άλλος να με ξεκλειδώσει και να ενστερνιστω και ψυχολογικά αυτά που αποδέχομαι με τη λογική μου...

Την κοπέλα την έχω χιλιοπαρακαλεσει να πάει σε κάποιον ψυχολόγο να μιλήσει...είναι σίγουρα αρρωστημένο όλο αυτο...αλλά δεν...

Τέλος πάντων...όπως λέτε και εσείς πρέπει να κοιτάξω τη δική μου ζωή και να προχωρήσω...το θέμα είναι πως θα το κάνω αυτό όταν ζω με τον φόβο ότι κάπως κάποτε θα βρει τρόπο να επέμβει ξανα στη ζωή μου...χωρίς φυσικά να το θέλω...

Μμμ μάλιστα τώρα κατάλαβα λίγο παραπάνω την ριζα της ενοχής σου.....

Έχετε και οι δύο τα θεματάκια σας.....

Μπορεί το τέλος μια σχέσης να μοιάζει με τον θάνατο όμως θεωρώ πως είναι τελείως διαφορετικό ................ Η σχέση κάποια στιγμή τη ξεπερνας πιστεύω...................εξαλλου ζούσες και πριν από αυτόν τον άνθρωπο.................ειδικά κιόλας αν θυμάσαι το τελευταίο διάστημα φθοράς που είναι αρκετα ψυχοφθόρο αργότερα χαίρεσαι κιόλας που έληξε αυτή η δύσκολη σχέση.............

Έχεις ενοχές από παιδική ηλικία για πράγματα τα οποία δεν έφταιξες και τα πήρες πολύ μέσα σου και τώρα τα μεταφέρεις στις σχέσεις σου....

Η κοπέλα έχει ψυχολογικό θέμα και θέμα χαρακτήρα..............φοβο άγχος....χαμηλή αυτοπεποίθηση.........μη διεκδικητικοτητα ........αβουλια

Δεν είμαι γιατρός να της κάνω διάγνωση αλλά άμα μας λες ότι συμπεριφέρεται ετσι μετά τον χωρισμό σας και ότι παντα ήταν εξαρτημένη από σένα και απο αλλους με άγχος και κρίσεις πανικού αυτά πάνε συνοδεία.....Δεν μπορεί να διαχειριστεί τη καθημερινότητα της...

Και πίστεψε με ούτε ευθυνεσαι εσύ γι αυτά ούτε είναι στο χέρι σου να τα διορθώσεις ούτε φταις για τον υπερβολικό τρόπο που αντιδρά.....

Το να χωρίσετε ήταν το ΜΟΝΟ καλό που μπορούσες να της κάνεις .............. έστω και αργά...........

Δεν υπήρχε άλλη λύση....

Θα προτιμούσες να είχες μείνει με μια γυναίκα που δεν σε καλύπτει πια ....;; που δεν την θες και δεν μπορείτε να είστε μαζί χαρούμενοι.....;;;; ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΟΙΚΤΟ......;;;;;;;;;;

ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ.......!!!!!!!!!!!!!! ;;;;;;;;;;;;

σε κανέναν δεν αξίζει αυτό το πράγμα να είναι μαζί μας επδ μας λυπούνται

Ότι πιο ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ και ΕΛΕΙΙΝΟ μπορεί να συμβεί σε κάποιον........!!!!!!

Άρα η μόνη λυση ήταν ο χωρισμος................

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι της είσαι χρήσιμος στη ζωή της εσύ....;;; τώρα πια που δεν βγάζεις άκρη μαζί της και δεν μπορείς πια να της προσφέρεις τίποτα ;;;;

Γτ φαίνεται ότι δεν έχεις κανένα έρωτα πλέον και καμία επιθυμία για τη κοπέλα αυτή και δεν σε κρίνω γ αυτό....Όλα κάποτε τελειώνουν.....Αλλά δεν το βλέπεις ;;;

το ΜΌΝΟ που σε βασανίζει σε αυτη την υποθεση είναι οι τύψεις και οι ενοχές σου ..... που έχουν να κάνουν καθαρά με σένα.....αυτές δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις...Ούτε η αγάπη ούτε το ενδιαφέρον για τη κοπέλα φταίνε γτ απλούστατα δεν υπάρχουν πια και φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις.......

Τελείωσε.......Και πρέπει να το τελειώσεις τώρα μέσα σου κ εσύ.....

Συνέχισε με το ψυχολόγο σκέψου αυτά που διάβασες εδώ και κάθε φορά που σου έρχεται στο μυαλό πες τέλος......

Είναι πολύ άσχημο να χάνεις χρόνο από τη ζωή σου σε τελειωμένος καταστάσεις....

Ο χρόνος είναι πολύτιμος στη ζωή μας κυλά γρήγορα και πίσω δεν γυρνά...

Μην τον σπαταλάς σε πράγματα που δεν υπάρχουν πια θα το μετανιώσεις ......

Άμα εξαφανιστεις και την αφήσεις στην ησυχία της από δω και πέρα ....και δεν μπεις στο πειρασμο από τύψεις να επικοινωνήσεις μαζί της ή να δώσεις σημάδι ζωής θα το καταλάβει μέσα της και θα το αποδεχτεί κάποια στιγμή ...

Και όταν περάσει ο χρόνος θα καταλάβει κ εκείνη ότι δεν γινόταν αλλιώς .......

Αλλά πλιζ μη κάνεις τις λαλακιες που κάνουν αλλά ζευγάρια που ενω εχουν χωρισει και ξέρουν ότι δεν μπορούν να είναι μαζί...... πιάνουν τα τηλέφωνα και τα μηνύματα και τα πισωγυρίσματα από αδυναμία της στιγμής........Είναι ότι πιο καταστροφικό για τον άλλο και για σένα εκεί είναι που θα της αφήσεις το πολύ μεγάλο τραύμα μέσα της άμα γυρνάς πίσω η επικοινωνείς μαζί της...

Μαχαίρι.....

Σας ευχαριστω πολύ όλους για τις απαντησεις και τον χρονο σας!

Miliva δεν ξερω τι δουλεια κανεις αλλα νομίζω πέφτεις σε πολλά πράγματα μέσα απο αυτα που λες. Και αυτό δεν το λεω επειδή αυτά ήθελα να ακούσω για να νιώσω λίγο καλύτερα (αντιθέτως σε κάποιες περιπτώσεις θα ήθελα να ακόυσω άλλα πράγματα). Αλλά η αλήθεια είναι αυτή που λες εσυ. Εχω μιλήσει με δυο ψυχολογους μεχρι στιγμης και οι δυο κατελλειξαν λίγο πολύ σε αυτά που γράφεις και εσυ πιο πάνω.

Θα συνεχίσω να παλέυω όσο μπορώ για να μην καταστραφούν τελείως οι ζωές μας. Να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται που λέει και το τραγούδι.

Να είστε όλοι καλά και καλή δύναμη σε όλους!

Ουτε αυτη σε θελει, μη ψαρώνεις με τυψεις. Εγωίστρια ειναι οπως ολοι που δεν δέχονται με τιποτα αυτο που εκανες, την αποφαση να παρεις την πρωτοβουλία και να χωρισεις οριστικά. Οχι οτι δεν ηθελε να χωρίσετε, απλα δεν μπορουσε να παρει αυτη την πρωτοβουλία, την αποφαση, και αφου την πηρες εσυ σε βλεπει σαν πιο «δυνατο», αλλα πες μου εσυ εναν εγωιστή που το δέχεται αυτο ώριμα.
Μην της το χαλασεις, θελει να θαυμάζει καποιον, γιατι οποιον θαυμάζεις θελεις να του μοιάσεις και στο μελλον θα γινει και αυτη πιο αποφασιστική σε άρρωστες καταστασεις γιατι θα δει οτι γινεται.