Ενας ερωτας παρανομος, παθιασμενος που εληξε (?) αδοξα..
Γεια σε ολους και καλως σας βρηκα. Το θεμα μου είναι αρκετα μεγαλο οποταν θα μπω κατευθειαν στο ψητο.
Πριν καποιους μηνες, μεσω κοινης παρεας ξαναβρεθηκα με μια παλια φιλη η οποια ειχε δεσμο 5 χρονια κ περνουσε μεγαλη κριση (δεν ηταν ερωτευμενη, χωρις παθος κτλ, τα κλασσικα) κ πανω στην συμπαρασταση ηρθαμε πιο κοντα, με τον πρωτο(προσωρινο) χωρισμο ηρθαμε ακομη πιο κοντα με τα γνωστα αποτελεσματα (συγχωρεστε τον κυνισμό μου, θα καταλαβετε στο τελος). Μιλαμε για τρελλο παθος κ ελξη, στις 3 βδομαδες την πειθει ο φιλος της να παει πισω κτλ, χωριζουμε αλλα ειχαμε ηδη συνδεθει αρκετα. Από τοτε και για περιπου 6 μηνες αυτό γινοταν συνεχως. Εγω το ειχα κανει ξεκαθαρο ότι την θελω δικη μου, αυτή μου ελεγε (τα επισης κλασσικα) δεν ξερω τι θα κανω κ δεν μπορω χωρις εσενα κτλ κ μολις την εδιωχνα η εφευγε από μονη τις για να ξαναπροσπαθησει ερχοταν πισω σε μενα σε 3 μερες.
Συγκατοίκησε σε μια φαση σαν μια τελευταια ευκαιρια για τιν σχεση της με το άλλο το παιδι(ο οποιος ηταν πολύ καλος ανθρωπος κ την αγαπουσε) Ηταν χαλια και η ιδια από την αρχη, και λογω τυψεων αλλα και λογω της αναποφασιστικότητας της και κοντα μου ηρεμουσε, ενιωθε βασιλισσα γιατι ετσι την ειχα και ξαναβρηκε παθος για καποιον, καναμε σαν τρελλοι κάθε φορα που βρισκομασταν, ακομα και στο αγγιγμα του αλλου και η ερωτικη χημεια ηταν απιστευτη, δεν ξανανιωσα τετοιο πραγμα. Τελοσπαντων, αυτά για background.
Πριν περιπου 1 μηνα κ ενώ μου ειπε ότι πρεπει να μεινει μακρια μου (παλι) για να αποφασισει αν θα μεινει μαζι του η να χωρισει, εξαφανιστηκε για τα καλα. Και ερχομαστε στο προβλημα. Πηρα εγω πρωτοβουλια να την δω (παντοτε όταν εφευγε δεν επικοινωνουσα ποτε εγω, την αφηνα μονη της να τα βρει με τον δικο της αλλα εβλεπε ποσο πληγωνομουν κάθε φορα που εφευγε) , περασα απτο σπιτι της για 5 λεπτα,φαινοτανε χαλια κ όταν εφυγα με πηρε τηλ, δεν απαντησα οποταν μου εστειλε μηνυμα καποια σκληρα λογια κ την πηρα πισω να δω αν τα εννοει. Μου ειπε καποια πολύ σκληρα πραγματα από το τηλεφωνο (σ.σ. παντοτε οποτε ειχε ασχημα η καλα νεα να μου πει μου τα ελεγε από κοντα). Μου ειπε ότι ηταν στα προθυρα νευρικου κλονισμου, ότι δεν κοιματε και είναι χαλια(το ηξερα αυτό εδώ κ καιρο), κ ότι χαννει κ βαρος κ ότι εδώ κ 1 μηνα παρακολουθειτε από ειδικους. Μου ειπε ότι ο φιλος της την χωρισε πριν 2 βδομαδες γιατι υποψιαζοταν ότι υπηρχε κατι άλλο κ ότι από εκεινη την στιγμη μονο εκεινον σκεφτεται.
Μου ειπε ότι αυτό τον μηνα που εμεινε μακρια μου (δεν ηταν η πρωτη φορα αλλα τελοσπαντων) καταλαβε ότι ναι μεν ηταν ερωτευμενη μαζι μου αλλα όχι στον βαθμο που πιστευε κ ότι πλεον δεν είναι καθολου ερωτευμενη μαζι μου. Μου ειπε ότι δεν θα είναι ποτε μαζι με τον πρωην της αλλα ουτε κ μαζι μου γιατι θα της θυμιζω παντα τα λαθη του παρελθοντος (ξεκαθαρισε ότι η σχεση μας ηταν το λαθος κ όχι εγω σαν ανθρωπος) κ γιατι δεν είναι ερωτευμενη μαζι μου. Με ευχαριστησε που ημουν εκει για εκεινη τοσο καιρο κ ότι πιαστηκε από μενα κ για το ποσο υπεροχος ανθρωπος ειμαι. Προσπαθησα να ειμαι ηρεμος αλλα δεν το πιστευα, μετα από 2 μερες της εστειλα ένα απλο μηνυμα οτι δεν ειμαι καλα κ με πηρε τηλ οπου ξεσπασε.. Ξεκαθάρισε ότι το παθος κ η ελξη ηταν όλα αληθινα (γιατι κοντευα να τρελλαθω-είναι αδυνατο να τα προσποιηθεις αυτά) αλλα δεν ηταν τοσο ερωτευμενη οσο νομιζε. Α κ καταλαβε ότι δεν είναι πλεον ερωτευμενη γιατι όταν χωρισε σκεφτετε συνεχως τον πρωην κ ότι όταν με ειδε για 5 λεπτα στο σπιτι της δεν ενιωσε τιποτα για μενα!!! Μου ειπε να προχωρισω με την ζωη μου γιατι δεν θα ειμαστε ποτε μαζι κ το χειροτερο..ναι εχει χειροτερο.. είναι ότι παρακαλει να γνωρισει καποιο άλλο ανθρωπο κ να τον ερωτευτει για να ξεκινησει μια καινουργια ζωη κ το θελει παρα πολυ αυτο ακομα κ σημερα αν γινοταν..
Αυτό ηταν πριν 3 βδομαδες… Πραγματικα υποφερω γιατι την λατρευω, την ερωτευτηκα παραφορα και δεν μπορω να κανω τιποτα!! Της εστειλα ένα απλο μηνυμα πριν 1 βδομαδα για κατι ασχετο (το ιδιο μηνυμα εστειλα κ στην κολλητη της), καμμια απαντηση, πραγμα που δεν εχει ξανακανει κ ουτε μου ζητησε να μην την ενοχλω. Προχθες, εστειλα ακομη ένα λεγοντας της ότι δεν περιμενω απαντηση, απλα ότι ειμαι καπου εξω κ ότι ελπιζω να είναι καλα κ να ξερει ότι ότι κ να μου πει η αν προχωρω εγω στη ζωη μου εγω παλι θα νοιαζομε για αυτή κ ότι θα ειμαι εκει μεχρι να βρει τα ποδια της κ την ευτυχια της κ ότι δεν είναι μονη της σ'αυτο. Παλι καμμια απαντηση..
Τα βασικα ερωτηματα είναι:
1.Εχει καταθλιψη?
2.Καταλαβαινει τι λεει? Τα εννοει? Και πως είναι δυνατον να μην είναι πλεον ερωτευμενη μαζι μου? Τα λογια της μου ακουγοντε λογια ψυχολογου κ όχι δικα της
3.Εγω τι κανω τωρα? Δεν θελω να την αφησω στο ελεος, μονη της (κανενας δεν ξερει αυτή την ιστορια-και ειμαστε και κοινη παρεα)
4.Ο μεγαλητερος μου φοβος είναι ότι θα πιαστει από τον πρωτο που θα της κοντεψει (είναι κ κουκλαρα κ ψυχαρα-μπορει να εχει οποιον μα οποιον θελησει) κ θα τα κανει χειροτερα τα πραγματα κ εγω νιωθω ότι θα πεθανω μονο που το σκεφτομε αυτό..
Απολογουμε για το μεγαλο ποστ αλλα 7 μηνες δεν χωρανε σε λιγες γραμμες. Πραγματικα ζηταω την βοηθεια σας γιατι θα τρελλαθω, ολη μερα καθομε μονος μου κ κλαιω, ξεσπω..
Σας ευχαριστω, γιωργος