Άγχος; Η πρόβλημα στην καρδιά;

Καλησπέρα και καλή χρονιά, πρώτη φορά σε φόρουμ και πρώτη φορά που βιώνω κάτι τέτοιο. Τους τελευταίους 4 μήνες ξεκίνησα να έχω ταχυκαρδία 145 το λεπτό από ότι θυμάμαι την πρώτη φορά, τρέμουλο φόβος, ζάλη. Δεν έδωσα σημασία μιας και μπορεί να ήταν από το κλειστό χωριό και από την έντονη μυρωδιά (σε γήπεδο πιστεύω να καταλάβετε μερικοί)
Από τότε με έπιασε πάλι κάτι παρόμοιο μετά από 10 μέρες όπου δεν άντεξα και πήγα σε καρδιολόγο που έχει το ιστορικό μου. Έκανα τρίπλεξ - καρδιογράφημα άριστα και τα δύο, έκανα αιματολογικές σε έξω μικρόβιο λόγο όλα πολύ καλά. Αρχίζω να παίρνω τα πάνω μου, αλλά μια μέρα στη σχολή έκανα το λάθος να πάω το χέρι μου στο καρπό να μετρήσω τους παλμούς μου και τότε ξανά το ίδιο. Με πήγαν στο νοσοκομείο έβγαλα ακτίνα θώρακα - θυρεοειδή - αίματος - καρδιογραφήμα πάλι όλα αρκετά καλά, και μου ειπαν να επισκευτώ κάποιο ψυχίατρο για να μου δώσει κάποια αγωγή. Ξεκίνησα συνεδρίασεις με ψυχολόγο ο οποίος με βοήθησε αλλά πάλι νιώθω κάποιες ανασφάλειες όταν είμαι μακρυά από το σπίτι μου η περπατάω και νομίζω θα πάθω κάτι. Τώρα τελευταία ξαπλώνα και ένιωθα να κουνιέμαι απ τους χτύπους της καρδιάς μου και μπήκα πάλι σε σκέψεις να πάω να κάνω τσεκ απ καρδιάς ενώ τα έκανα όλα τον Οκτώβριο. Αξίζει η αν πάω θα με βρίσει μιας και μου είπε να πάω ξανά μετά από χρόνια λόγο το ότι έχω έχει το ιστορικό; υπάρχει περίπτωση να άλλαξε η καρδιά η είναι όλα καθαρά θέμα μυαλού; Τώρα πια παλμοί είναι 80 με 85 η 60 με 75 κάπου εκεί. Που και το 85 νομίζω ότι είναι ταχυκαρδία και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα πια. Θέλω να αρχίσω να κάνω γυμναστική και τα σχετικά και φοβάμαι μη μείνω στον τόπο
Συγνώμη για το κείμενο, ευχαριστώ για το χρόνο σας -

Έχω τα ίδια και χειρότερα!! Δεν χρειάζεται να ξαναπάς κι εγώ όταν σηκώνομαι ανεβάζω 130 παλμούς μαζί με τρέμουλο φόβο αστάθεια και ζάλη. Συνέχεια νομίζω ότι θα πέσω κάτω αλλά όταν δεν σκέφτομαι κάτι είμαι οκ. Αν φοβάσαι πολύ πήγαινε σε αρρυθμιολογο-ηλεκτροφυσιολογο. Θα σου κάνει κάποιες εξετάσεις γαι αρρυθμίες. Κι εγώ το σκέφτομαι.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Έχω τα ίδια και χειρότερα!! Δεν χρειάζεται να ξαναπάς κι εγώ όταν σηκώνομαι ανεβάζω 130 παλμούς μαζί με τρέμουλο φόβο αστάθεια και ζάλη. Συνέχεια νομίζω ότι θα πέσω κάτω αλλά όταν δεν σκέφτομαι κάτι είμαι οκ. Αν φοβάσαι πολύ πήγαινε σε αρρυθμιολογο-ηλεκτροφυσιολογο. Θα σου κάνει κάποιες εξετάσεις γαι αρρυθμίες. Κι εγώ το σκέφτομαι.

---

Πχ χολτερ ; και τέτοια; Δεν ξέρω τι μου γίνεται μερικές φορές

Ναι θα μπορούσες να βάλεις holter αλλά αυτό θα το κρίνει ο γιατρός σου.

Εστάλη από Moto G (5) Plus στο E-Psychology.gr Mobile App

Αν πήγες σε γιατρό και είδες ότι είσαι καλά Μην το ψάχνεις,άντε και μια δεύτερη γνώμη. Το έντονο ανχος πάντα εστιάζει στην καρδιά και στους παλμούς.Μην ξανά μετρήσεις όσο μετράς ανεβάζεις παλμους νόμος! Αγχώνεσαι μην αγχωθείς.

Σήμερα μίλησα με τον καρδιολόγο μου είπε πως οφείλεται καθαρά σε άγχος μιας κι οι εξετάσεις που έγιναν τον Οκτώβριο ήταν πολύ καλές (καρδιογράφημα - τρίπλεξ)
Από την άλλη τώρα με πιάνει εύκολα ένα λαχάνιασμα με το παραμικρό σχεδόν. Ακτίνα θώρακα έβγαλα το Νοέμβριο. Με αγχώνει αρκετά και αυτό

Quote:

---

Originally Posted by Kokle99

Σήμερα μίλησα με τον καρδιολόγο μου είπε πως οφείλεται καθαρά σε άγχος μιας κι οι εξετάσεις που έγιναν τον Οκτώβριο ήταν πολύ καλές (καρδιογράφημα - τρίπλεξ)
Από την άλλη τώρα με πιάνει εύκολα ένα λαχάνιασμα με το παραμικρό σχεδόν. Ακτίνα θώρακα έβγαλα το Νοέμβριο. Με αγχώνει αρκετά και αυτό

---

Έχω κάνει κι εγώ πολλές εξετάσεις για την καρδιά και ήταν όλες καλές. Το άγχος δυστυχώς ανεβάζει τους παλμούς μας και αγχωνόμαστε ακόμα περισσότερο μετά.
Επειδή στο πρώτο σου μήνυμα γράφεις ότι θέλεις να ξεκινήσεις γυμναστική, θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με γρήγορο βάδην. Κάνει πολύ καλό στην καρδιά και είναι αγχολυτικό.

Εγώ νιώθω τσιμπήματα στο στήθος και στην πλάτη σαν να με χτυπάει ρεύμα. Δεν ξερω αν είναι απ το άγχος έχει τύχει σε κανέναν?

Εφόσον έχεις κάνει σχετικές εξετάσεις, και μάλιστα έχεις κάνει και θυρεοειδή και γενικές αίματος (προβλήματα στον θυρεοειδή και αναιμίες δημιουργούν επίσης ταχυπαλμίες) που βγήκαν καθαρές, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Επίσης αν και οι ιδανικοί παλμοί είναι 60-70 σε κατάσταση ηρεμίας, για να θεωρηθεί ταχυπαλμία θα πρέπει να ξεπερνάς τους 100 παλμούς.
Νομίζω ότι τα πάντα οφείλονται στο άγχος, απέφυγε επίσης να πίνεις πολλούς καφέδες και αναψυκτικά με καφεϊνη.

η πιεση σας πως ειναι;

Quote:

---

Originally Posted by akis1

η πιεση σας πως ειναι;

---

Σχετικά καλή. 11 με 6 συνήθως η 12 με 7, 8 εκεί είναι συνήθως

Το πρώτο βήμα για να το ξεπεράσεις είναι να το πάρεις απόφαση ότι δεν έχεις κάτι παθολογικό. Το δεύτερο ότι δεν θα πάθεις κάτι. Το τρίτο απλά να μην το ψειρίζεις και να συνεχίζεις ότι κανονική δραστηριότητα κάνεις μέσα στην μέρα και να το αγνοείς ακόμα κι όταν σε πιάνουν συμπτώματα πιο έντονα. Σταμάτα να μετράς παλμούς και άρχισε γυμναστική από...χθες!

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εγώ νιώθω τσιμπήματα στο στήθος και στην πλάτη σαν να με χτυπάει ρεύμα. Δεν ξερω αν είναι απ το άγχος έχει τύχει σε κανέναν?

---

Ναι σε εμένα από την ανχωδη διάταραχη και τις κρίσεις πανικού μαζί με ταχυκαρδία. Ειδικά όταν εστιάσεις με το μυαλό στο σημείο του τζιμπιματος γίνεται ποιο έντονο

Quote:

---

Originally Posted by FILARETOS

Ναι σε εμένα από την ανχωδη διάταραχη και τις κρίσεις πανικού μαζί με ταχυκαρδία. Ειδικά όταν εστιάσεις με το μυαλό στο σημείο του τζιμπιματος γίνεται ποιο έντονο

---

Τι εννοείς με τσίμπημα? Δηλαδή τι νιώθεις?

Είχα τώρα δεν έχω. Είχα διαγνωσθεί με ανχωδη διάταραχη και είχα τρομερές ταχύκαρδιες με τσίμπημα στο στήθος και στην πλάτη πριν ένα χρόνο. Πήγα σε καρδιολόγο μου είπε όλα καλά και ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή από ψυχίατρο ένα χρόνο και μου έφυγαν όλα. Τώρα είμαι καλά

Quote:

---

Originally Posted by FILARETOS

Είχα τώρα δεν έχω. Είχα διαγνωσθεί με ανχωδη διάταραχη και είχα τρομερές ταχύκαρδιες με τσίμπημα στο στήθος και στην πλάτη πριν ένα χρόνο. Πήγα σε καρδιολόγο μου είπε όλα καλά και ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή από ψυχίατρο ένα χρόνο και μου έφυγαν όλα. Τώρα είμαι καλά

---

Αχ υπέροχα χαίρομαι. Εγω εμφάνισα πάλι ψυχοσωματικά μετά από ένα εξάμηνο που ήμουν καλά και είναι πιο έντονα από πριν. Ρώτησα γιατί νιώθω κάτι περίεργα στο στήθος τα οποία δεν μπορώ να τα περιγράψω ούτε σαν πόνο ούτε σαν τσιμπήματα. Εννοειται πήγα γιατρό κτλ κτλ αλλά δεν παύει να με ανησυχεί και είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό όταν συμβαίνει.

Παιδιά, η καρδιά του ανθρώπου είναι ανθεκτικό όργανο, δεν τα παίζει έτσι εύκολα, ιδίως σε μικρές ηλικίες. Θα μου πεις, "μα χθες άκουσα για την τάδε περίπτωση που έπαθε ανακοπή στα 19" . Και θα απαντήσω, "Ε, και?" . Είναι μία περίπτωση που σου μένεις στο μυαλό ακριβώς επειδή είναι εξαιρετικά σπάνια, σκεφτείτε ανάμεσα στα τόσα δις που είμαστε οι άνθρωποι πόσες είναι αυτές οι περιπτώσεις, Και πόσοι άλλοι παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο πέρα από το "κατασκευαστικό" του οργανισμού αυτών των ανθρώπων... Αν έπαιρναν αναβολικά, τι συνέβη εκείνη τη στιγμή, αν είχαν ή δεν είχαν κάνει από πριν εξετάσεις κτλ κτλ...
Για αυτό λέω να μην το ψειρίζουμε, αν σου μπει η ιδέα είναι δύσκολο να την αποφύγεις μετά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Παιδιά, η καρδιά του ανθρώπου είναι ανθεκτικό όργανο, δεν τα παίζει έτσι εύκολα, ιδίως σε μικρές ηλικίες. Θα μου πεις, "μα χθες άκουσα για την τάδε περίπτωση που έπαθε ανακοπή στα 19" . Και θα απαντήσω, "Ε, και?" . Είναι μία περίπτωση που σου μένεις στο μυαλό ακριβώς επειδή είναι εξαιρετικά σπάνια, σκεφτείτε ανάμεσα στα τόσα δις που είμαστε οι άνθρωποι πόσες είναι αυτές οι περιπτώσεις, Και πόσοι άλλοι παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο πέρα από το "κατασκευαστικό" του οργανισμού αυτών των ανθρώπων... Αν έπαιρναν αναβολικά, τι συνέβη εκείνη τη στιγμή, αν είχαν ή δεν είχαν κάνει από πριν εξετάσεις κτλ κτλ...
Για αυτό λέω να μην το ψειρίζουμε, αν σου μπει η ιδέα είναι δύσκολο να την αποφύγεις μετά.

---

Δεν έχεις άδικο αλλά πόσο εύκολο είναι να πείσεις τον εαυτό σου όταν νιώθει πόνους, ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ζαλάδες ότι όλα ειναι κομπλέ? Αν όλοι σκεφτόμασταν λογικά εξαρχής και δεν κολλουσαμε με μια συγκεκριμένη ιδέα δεν θα είχαμε αγχωδη διαταραχή ούτε χρειαζόταν να χαπακωνομαστε για μήνες και χρόνια. Προσπαθώ να είμαι ήρεμη, έχω σταματήσει να μπαίνω στο ίντερνετ, συγκρατώ τον εαυτό μου από το να πάει πάλι σε γιατρούς αλλά δεν παυω να είμαι μη λειτουργική στην καθημερινότητα μου.

Quote:

---

Originally Posted by Elenas

Δεν έχεις άδικο αλλά πόσο εύκολο είναι να πείσεις τον εαυτό σου όταν νιώθει πόνους, ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ζαλάδες ότι όλα ειναι κομπλέ? Αν όλοι σκεφτόμασταν λογικά εξαρχής και δεν κολλουσαμε με μια συγκεκριμένη ιδέα δεν θα είχαμε αγχωδη διαταραχή ούτε χρειαζόταν να χαπακωνομαστε για μήνες και χρόνια. Προσπαθώ να είμαι ήρεμη, έχω σταματήσει να μπαίνω στο ίντερνετ, συγκρατώ τον εαυτό μου από το να πάει πάλι σε γιατρούς αλλά δεν παυω να είμαι μη λειτουργική στην καθημερινότητα μου.

---

Γενικά πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής. 1. Πολύ σωστά δεν ψάχνεις στο internet. 2 Μασασζ χαλαρωτική μουσική βοηθάνε. Μην μετράς παλμούς και μην εστιάσεις την σκέψη σου στην καρδιά.3 Περπάτημα την λεπτά την ημέρα κατά προτίμηση στην φύση. 4να αποφεύγεις τους χρόνοκλεφτες να ξεχωρίσεις τα υπερεπειγοντα από τα επείγοντα. 5 να έχεις 30 λεπτά απόλυτης ηρεμία με λίγα λόγια να μην κάνεις τίποτα δες βίντεο mindfulness. 6 να κοιμάσαι με 8 βρω μουσική sleep music να και δεν την ακούς στο υποσυνείδητό γαληνευει. Τέλος θέλει χρονικά προσωπική προσπαθεία για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα καλά δες το σαν δώρο για να αλλάξεις την ζωή σου Προς το καλύτερο. Τουλάχιστον εγώ εγώ έτσι το ξεπέρασα.

Quote:

---

Originally Posted by FILARETOS

Γενικά πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής. 1. Πολύ σωστά δεν ψάχνεις στο internet. 2 Μασασζ χαλαρωτική μουσική βοηθάνε. Μην μετράς παλμούς και μην εστιάσεις την σκέψη σου στην καρδιά.3 Περπάτημα την λεπτά την ημέρα κατά προτίμηση στην φύση. 4να αποφεύγεις τους χρόνοκλεφτες να ξεχωρίσεις τα υπερεπειγοντα από τα επείγοντα. 5 να έχεις 30 λεπτά απόλυτης ηρεμία με λίγα λόγια να μην κάνεις τίποτα δες βίντεο mindfulness. 6 να κοιμάσαι με 8 βρω μουσική sleep music να και δεν την ακούς στο υποσυνείδητό γαληνευει. Τέλος θέλει χρονικά προσωπική προσπαθεία για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα καλά δες το σαν δώρο για να αλλάξεις την ζωή σου Προς το καλύτερο. Τουλάχιστον εγώ εγώ έτσι το ξεπέρασα.

---

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάτι να αλλάξω στην ζωή μου. Το άγχος ήταν πάντα εκεί αλλά δεν επαυα να κάνω πράγματα ούτε φέρθηκα ποτέ άσχημα στο σώμα μου. Κανω γιογκα, διαβάζω, βγαίνω, ταξιδεύω, ονειρεύομαι (ακόμα) αλλά δεν παυω να αντιδρώ σε καταστάσεις με αυτό τον τρόπο. Έτσι ξαφνικα αρχίζουν να εμφανίζονται ψυχοσωματικά και εγώ κλινήρης για ημέρες, επείγοντα, γιατροι. Ήμουν πάντα δυνατή, το άγχος δεν με κατέβαλε ποτέ και μια γ@@@@@ στιγμή στην ζωή μου τα άλλαξε όλα. Είμαι αρκετά πεσιμιστρια για να πιστέψω ότι όλα θα γίνουν πάλι φυσιολογικά.

Δεν πείθεις αρχικά απόλυτα τον εαυτό σου ότι όλα είναι κομπλέ, τον πείθεις σταδιακά. Λες ότι τα κάνεις όλα αυτά τα όμορφα, ωστόσο όταν σε πιάνουν κρίσεις τα βάζεις στον πάγο. Εκεί κάνεις λάθος.
Δεν πας σε γιατρούς κι επείγοντα, ούτε μένεις κλινήρης όταν παθαίνεις κρίσεις. Όσο μα όσο χάλια κι αν αισθάνεσαι εκείνη την ώρα, συνεχίζεις αυτό που κάνεις. Δεν το λέω εκ του ασφαλούς, τα έχω περάσει και ξέρω.

Quote:

---

Originally Posted by Elenas

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάτι να αλλάξω στην ζωή μου. Το άγχος ήταν πάντα εκεί αλλά δεν επαυα να κάνω πράγματα ούτε φέρθηκα ποτέ άσχημα στο σώμα μου. Κανω γιογκα, διαβάζω, βγαίνω, ταξιδεύω, ονειρεύομαι (ακόμα) αλλά δεν παυω να αντιδρώ σε καταστάσεις με αυτό τον τρόπο. Έτσι ξαφνικα αρχίζουν να εμφανίζονται ψυχοσωματικά και εγώ κλινήρης για ημέρες, επείγοντα, γιατροι. Ήμουν πάντα δυνατή, το άγχος δεν με κατέβαλε ποτέ και μια γ@@@@@ στιγμή στην ζωή μου τα άλλαξε όλα. Είμαι αρκετά πεσιμιστρια για να πιστέψω ότι όλα θα γίνουν πάλι φυσιολογικά.

---

Ήμουν έτσι και χειρότερα σε μια στιγμή έγιναν μια φορά και έμεινε 2 χρόνια . Μιλά με έφτασα στο αμήν μέχρι και ασθενοφόρα ερχόταν στον σπίτι γιατί νόμιζα ότι πάθαινα καρδιακό επεισόδιο.Δεν τα κατάφερα μόνος και σε πληροφορώ δεν είχα πρόβλημα στην ζωή μου. Δουλειά, φίλους, ταξίδια οικογενεια ήμουν ευτυχισμένος και είμαι ευτυχισμένος. Δεν καταλαβα πως ήρθε αυτό το συναίσθημα ανχους και πως έφευγε. Τελικά πήγα σε ψυχίατρο διαγνώστηκα με κρίσεις πανικού και γενικευμένη ανχωδη διάταραχη. 1 χρόνο φαρμακευτική αγωγή μαζί με ψυχολογική στήριξη και έτσι έγινα καλά. Προσπαθώ μέσα.απο το φόρουμ.να πω στον κόσμο να ζητήσουν βοήθεια δεν περνάνε όλα με ένα κρασί και μια φιλική κουβέντα. Στην ουσια ανχωνεσαι μην ανχωθεις .Παράλληλα κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός.ο καθένας με τον τρόπο του και τις σκέψεις του. Όλα καλά θα πάνε στο τέλος και το τέλος είναι όταν όλα θα είναι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δεν πείθεις αρχικά απόλυτα τον εαυτό σου ότι όλα είναι κομπλέ, τον πείθεις σταδιακά. Λες ότι τα κάνεις όλα αυτά τα όμορφα, ωστόσο όταν σε πιάνουν κρίσεις τα βάζεις στον πάγο. Εκεί κάνεις λάθος.
Δεν πας σε γιατρούς κι επείγοντα, ούτε μένεις κλινήρης όταν παθαίνεις κρίσεις. Όσο μα όσο χάλια κι αν αισθάνεσαι εκείνη την ώρα, συνεχίζεις αυτό που κάνεις. Δεν το λέω εκ του ασφαλούς, τα έχω περάσει και ξέρω.

---

Κλινήρης εννοώντας ότι έχω τεράστιο βάρος στο στήθος μετά από κάθε μεγάλη κρίση και κάθε φορά που σηκώνομαι είμαι έτοιμη να πέσω κάτω. Δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω λέγοντας οκει δεν είναι κάτι θα σηκωθείς και θα πας για περπάτημα. Απλά δεν γίνεται. Στα επείγοντα καταλήγω γιατί νιώθω τόσο έντονα τις κρίσεις που απλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη. Καταλαβαίνω ότι όλοι εδώ περνάμε κρίσεις και ψυχοσωματικά αλλά για τον καθένα είναι διαφορετικα και κάποια είναι μη αντιμετωπίσιμα.

Συμφωνώ Φιλάρετε, εγώ το έχω γράψει πολλές φορές στο φόρουμ ότι ταλαιπωρήθηκα πολύ διότι κανείς δεν είχε βρεθεί να μου εξηγήσει ότι όλα αυτά είναι ψυχοσωματικά, ο κάθε γιατρός έλεγε τα δικά του. Μόνη μου τα ξεπέρασα τελικά, ανακαλύπτοντας την Αμερική, με μεθόδους που ακόμα και με απλή αναζήτηση στο google θα τις βρεις πλέον τις περισσότερες. Εγώ στα τυφλά πήγαινα τότε. Αν κάποιος μου το είχε εξηγήσει τι είναι όλο αυτό, θα πήγαινα σε ψυχολόγο τρέχοντας ή σε ψυχίατρο αν χρειαζόταν. Τώρα που υπάρχει μεγαλύτερη πληροφόρηση σε αυτά τα θέματα, είναι κρίμα να ταλαιπωριέται ο κόσμος από ξεροκεφαλιά.

Έλενα φυσικά και θα γίνουν όλα φυσιολογικά, αρκεί να το παλέψεις σωστά, να γίνει το σωστό κλικ και να τα ξεπεράσεις. Σου ξαναλέω, είναι βασικό να κοιτάξεις τις κρίσεις στα μάτια και να τους πεις ότι είσαι δυνατότερη από αυτές. Ο πεσσιμισμός δεν βοηθάει πουθενά!

Μα ο καθένας νομίζει ότι αυτός έχει τα πιο βαριά συμπτώματα κι οι άλλοι δεν τον καταλαβαίνουν βρε ΄συ, δεν είναι έτσι όμως. Σου λέω ότι τα ίδια και χειρότερα αισθανόμουν κι εγώ και ναι , όταν έβγαινα και για περπάτημα και συνέχιζα να κάνω ότι έκανα άρχισαν σταδιακά να μου περνάνε. Και όσο κι αν νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω, ε, δεν λιποθύμησα ποτέ.

Τα ίδια παθενα και εγώ μετά από θανάτους ανθρώπων μου από καρδιά!!!Μην επισκεπτεσε άλλο γιατρούς πάνε σε ψυχίατρο εγώ έτσι έκανα μου έδωσε εντακτ τον 10 για ένα χρόνο και πλέον είμαι κομπλέ!!!σε καταλαβαίνω και σε νιώθω γιατί και εγώ ήμουν στην ίδια κατάσταση νόμιζα ότι θα πάθω καρδιά και θα πεθάνω!!! έχει πέση η ορμόνη του εγκεφάλου σου η σεροτονίνη το εντακτ θα στην επαναφέρει και θα είσαι καινούργιος ακριβώς τα ίδια είχα είναι μεγάλο μανίκι!!!