Καλημέρα,είμαι 23 χρονών και μέχρι τα 22,5 ήμουν παρθένα. Είμαι κοπέλα.ο λόγος είναι επειδή ποτέ δεν βρήκα κάτι αξιολογο σε χαρακτήρα γιατί πάντα ήθελα κάτι όπως τις ταινίες.notebook κλπ. Ειχα στο παρελθόν όμως αρκετές φάσεις με αγόρια στη ζωή μου εκ των οποίων με έναν ερωτεύτηκα τρελά για 4 χρόνια τον ήθελα και προχωρησαμε μονο προκαταρκτικα.Δεν τον εμπιστευομουν όμως και για αυτό δεν το προχωρησα.Παραλληλα είχα ένα άλλο ενδιαφέρον στη ζωή μου λιγότερο σημαντικό που ''έπαιζα''. Αυτός με ερωτεύτηκε τρελά, εμένα δεν με εκπληρώσε ποτέ όπως ένιωθα για τον άλλο και έτσι δεν το συνεχισα.Ειμαι απο διαζευγμενη οικογένεια και σε όλη μου την ζωή πάντα είχα μια πολύ καλή φίλη στηριγμα. Σε ολα μαζί αγαπημένες, με στηριζε ψυχολογικα και της έλεγα πως νιώθω με όλους αυτούς . μετά απο ένα μεγάλο χωρίς νόημα καυγά που έγινε μαλωσαμε και έτσι αποφασισαμε να μην ξαναμιλησουμε.Απο τότε ξεκινησε το μαρτύριο μου. Άρχισα να νιώθω μόνη, να μην εμπιστευομαι κανενα και καμιά.Κλειστικα στον εαυτό μου και με την πάροδο του χρόνου άρχισα να έχω αρνητικές σκέψεις και εμμονές. Σκεφτόμουν ότι θα μείνω έτσι για πάντα, πως δεν έχω κανένα πλέον κτλ μετά απο 3 μήνες τέτοιας ζωής ως ανεργη και με απεριόριστο χρόνο σκέψης έπαθα την πρώτη κρίση πανικού. Μόλις συνηλθα άρχισα να έχω αυτοκτονικες τάσεις γιατί ένας απο τους μεγαλύτερους μου φόβους ήταν ψυχολογοι και ψυχιατροι κ με αφορμή την κρίση πανικου πήγα σε νοσοκομείο και με παρεπεμψαν σε ψυχιατρο. Εκεί τρελάθηκα, είχα άγχος κάθε μέρα δεν μπορούσα να πάρω ανάσες είχα γινει εμμονικη.Μετα απο ένα μήνα θρησκευτικης επιρροής συνηλθα και αποφάσισα να κατέβω σεζόν.Οταν κατεβηκα πέρασα πολύ όμορφα,είχα γεμάτες ημέρες και ζούσα ευτυχισμένη. Μετα απο 5 μήνες με την επιστροφή στη πόλη έμεινα πάλι ανεργη, χωρίς φιλες και σύντροφο. Κατευθείαν άρχισα να πέφτω ψυχολογικά . είχα πάλι αυτοκτονικες τάσεις αλλά μόλις τις σκεφτόμουν τις απομάκρυνα Είχα μάθει ότι είναι ψεύτικες και απλώς σε εκείνη τη φάση της ζωής μου δεν είμαι καλά.Για να ξεφύγω λίγο ξαναμπηκε στη ζωή μου το αγορι για το οποίο δεν ένιωθα τρελό έρωτα μόνο εκείνος και μεσα σε 1 βδομάδα πήρα την απόφαση ότι θέλω να ολοκληρωθω ως γυναίκα και έτσι προχωρησα.Εκανα πρώτη φορά. Μόλις τελείωσε η φάση άρχιζα να αναρωτιεμαι αυτό ήταν; τόσο καιρό αυτό έχανα; και μόνη μου το ίδιο έκανα.Αλλα λίγο πολύ ανησυχουσα που το είδα τόσο απλά. Σκέφτηκα απλώς επειδή δεν είμαι ερωτευμενη ίσως το βλέπω έτσι.Καθε μέρα λοιπόν με τον απεριόριστο χρόνο πάλι που είχα άρχισα να σκέφτομαι γιατί το έβλεπα έτσι τόσο απλά. Άρχισα να σκέφτομαι παράλογα μετά μήπως είμαι ομοφυλοφιλη;;;μήπως είμαι τρανσέξουαλ;;; δεν θυμάμαι ποτέ να έχω τάσεις τέτοιες. Είμαι μια όμορφη κοπέλα κιολας που πάντα μου άρεζε να αρεσω στους άντρες κιόλας, με θυμάμαι να προκαλώ λέκτικα κιολας Πολύ συχνά και έντονα αλλά επειδή δεν είχα ποτέ τόσο δυνατή επικοινωνία και κόντρα με κάποιον δεν με εξιταρε έτσι ώστε να ολοκληρωσω.λςιτουργω λίγο πολύ εγκεφαλικά. Ανησυχώ τόσο πολύ μήπως ισχύει κάτι τέτοιο, δεν θέλω να είμαι ούτε τώρα ούτε ποτέ . πάντα έλεγα κιόλας πως θα παντρευτω με κάποιον απο τρελό έρωτα και θα κάνω παιδάκια. Και τώρα ζω έναν εφιάλτη. ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΜΜΟΝΙΚΗ κοιτάω κόσμο έξω και φοβάμαι μην με μιλήσουν γυναίκες και αισθανθω θετική. Κατεβάζω κεφάλι, προσπαθώ να εστιασω μόνο στους άντρες και βρίσκομαι που και που με αυτό το αγόρι να επιβεβαιωθω οτι είμαι καλά.Ο συγκεκριμένος κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και εγω με τη βοήθεια μου φτάνω στο σημείο οργασμου. Αλλά ανησυχω γιατί μόλις βγαίνω έξω δεν θέλω ούτε τις φιλες μου να δω!! Πραγματικά χρειάζομαι βοήθεια