Τι λέτε στον εαυτό σας όταν σας καταβάλλει ο φόβος του θανάτου?
Printable View
Τι λέτε στον εαυτό σας όταν σας καταβάλλει ο φόβος του θανάτου?
εγω προσωπικα φοβαμαι να ζησω και οχι τοσο να πεθανω... τι σκεφτεσαι και ρωτας ομως?
Εγω λογω κρισεις πανικου νοιωθω συνεχεια σαν να πεθαινω..οποτε λεω στν ευατο μου αμα ειναι να γινει θα γινει και λεω ας πεθανω αφου δεν θα το καταλαβω...το λεω αλλα δν πιανει πολλες φορες με κυριευει το ανχος και ο φοβος
Εστάλη από SM-A600FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Δεν με φοβιζει καθολου ο θανατος ............σκασιλα μου .......ας ζησουμε οσο καλυτερα μπορουμε ......η ζωη ειναι ωραια , ακομη και με κτθλψη , αν σκεφτεσαι θετικα ......
συμφωνω
πραγματικα εμενα αυτο με εχει σωσει..λεω οτι ειναι να γινει ας γινει αλλα στην αρχη επιανε φουλ μετα στις μικρες κρισεις οχι τοσο δεν ξερω γιατι..λογο αγχους ισως ξαφνικου αν και μια κριση συνηθως νιωθεις περιεργα τις προηγουμενες μερες εστω σε μενα..
Δεν μπορω να σου πω , γιατι οι κρισεις ειναι κατι αγνωστο σε μενα ........την κτθλψη γνωριζω καλα !!!Quote:
Originally Posted by detest66
συγνωμη..με καταθλιψη ειναι λιγο δυσκολο να σκεφτεσαι θετικα..μια μαυριλα κυριαρχει αλλα παλι καλα υπαρχει και τ blach humor :p
Quote:
Originally Posted by detest66
Ειναι δυσκολο , αλλα αμα προσπαθησεις , γινεται ......ως εναν βαθμο φυσικα .........εχω συμβιβαστει με την κτθλψη ......ισως επειδη εχω και μια Α ηλικια , και τα βλεπω πιο αποστασιοποιημενα τα πραματα , κι εχω περασει κι αλλες δυσκολιες στην ζωη μου ...........παντως μες την μαυριλα δεν ειμαι ......
Ο θανατος ζωη ειναι το τελος της ζωης και η αρχη ενος νεου κοσμου! εαν εχουμε ακολουθησει μια ομορφη και σωστη τωτες θα μας περιμενει ο παραδησος.
Τ ο μεγα ζητημα ειναι το πως θα ερθει ο θανατος, αν θα ειναι μια κι εξω, αν θα ειναιαποτελεσμα εποδυνων και ανηποφορων πονων! εαν θα ερθει με καρκινο η εαν θα προκηψει απο καποιο θανατηφορο ατυχημα!
Προσωπικα λογο του οτι μια περιοδο της ζωης μου εκαμα ενδοφλεβια χρηση ηρωινης ειχα την ατυχια να βρεθω σε εντατικη λογο υπερβολικης δωσης, το πως εφτασα στο νοσοκομειο ουτε που το θυμαμαι, μειτε το ασθενοφορο που με πηγε! Παντος δεν ειδα το σωμα μου απο ψυλα κι αλλα τετοια ου διαβαζω σε ανθρωπους με μεταθανατιες εμπειριες
Εγω φοβαμαι πολυ το θανατο αλλα προτιμω να μην το σκεφτομαι. Πιστευω πως ειναι οτι χειροτερο μπορεις να παθεις. Και δεν εχω περασει και λιγα απλως λεω το γαμωτο, τα περασα που τα περασα, ας ζησω, οχι να πεθανω ομως.
Κι εγω φοβαμαι πολυ τον θανατο ... και το θανατο και των αγαπημενων φοβαμαι πολυ . Κι έχω ήδη χάσει το πατέρα μου και πρόσφατα την μητέρα μου που είχα τρομερό δέσιμο μαζί της . Εχω τη δική μου οικογενεια , δυο αγοράκια και το σύζυγο μου, Τρέμω στην ιδέα μήπως πάθουν κάτι
νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο αυτους που φοβουνται το θανατο στην ουσια φοβουνται να ζησουν, γιατι αν το δουμε με λογικη κ ψυχραιμια...
ο θανατος αποτελει κατι το φυσιολογικο και κανεις δεν γλυτωνει
οποτε ας ξεζουμισουμε καθε δευτερολεπτο της ζωης αυτης, οσο και δυσκολη κι αν ειναι, για τον καθενα απο εμας ξεχωριστα
Ο θάνατος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί, επειδή όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν είναι παρών και όταν ο θάνατος είναι παρών, εμείς δεν υπάρχουμε.
Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος
Οτι θα ησυχασω και θα ειμαι με αυτους που αγαπαω.
Τον θάνατο τον βλέπω σαν λύτρωση. Είναι άλλωστε αυτό που μου δύναμη για να ζω. Δηλαδή όταν ξέρεις πως θα πεθάνεις κάνεις υπομονή γιατί γνωρίζεις πως ότι και να περνάς έχει ημερομηνία λήξης.
θα διαφωνήσω γιατί μπορεί να υπάρχουμε εμεις αλλά μπορεί να λείπουν πολύ αγαπημένα μας πρόσωπα. Οπότε υπάρχει ο θάνατος ως απουσία των δικών μας ανθρώπων ...............Quote:
Originally Posted by homebod
Ο Θάνατος είναι αρχαιοελληνική θεότητα του θανάτου.
Ο μύθος
Ο Ησίοδος αναφέρει ότι είναι δίδυμος αδελφός του Ύπνου, οι οποίοι είναι "δεινοί θεοί" που κατοικούν στο σκοτεινό Τάρταρο και ποτέ δεν τους φωτίζει ο ήλιος. Όμως ενώ ο Ύπνος ταξιδεύει ειρηνικά πάνω στη θάλασσα και στη γη και είναι ευχάριστος στους ανθρώπους, ο Θάνατος αντίθετα έχει σκληρή και σιδερένια καρδιά και μισείται από τους ανθρώπους, ακόμη κι από τους αθάνατους.
Άλλες φορές ο Θάνατος χαρακτηρίζεται, ιδιαίτερα από τους τραγικούς, ως ευεργέτης και μάλιστα γιατρός, γιατί απαλύνει τους ανθρώπους από τις αρρώστιες και τους πόνους. Στην Ιλιάδα ο Θάνατος εμφανίζεται, με εντολή του Δία και της Ήρας, για να παραλάβει το πτώμα του Σαρπηδόνα και να το μεταφέρει στη Λυκία. Ο Ευριπίδης παριστάνει το Θάνατο σαν βασιλιά των νεκρών, που φορά μαύρο πέπλο ή έχει μαύρα φτερά. Τον παρουσιάζει ως πικρό, αλόγιστο, άκριτο, λυπηρό, κακό δαίμονα κλπ.
Οι θεοί, Ύπνος και Θάνατος, μεταφέρουν το νεκρό σώμα ενός πολεμιστή.
Για τη λατρεία του θεού ελάχιστα πράγματα προσφέρονται, γιατί ο Θάνατος ούτε θέλει, ούτε δέχεται δώρα. Γι αυτόν δεν υπάρχει βωμός. Συνήθως παριστάνεται σαν όμορφος νέος, άλλοτε με φτερά κι άλλοτε χωρίς φτερά. Μερικές φορές συνοδεύεται από τον αδελφό του Ύπνο. Η προσωποποίηση του Θανάτου που τον παριστάνει ως σκελετό να κρατάει δρεπάνι είναι μεταγενέστερη.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98...3%CE%AF%CE%B1)
:rolleyes: χαχαχα!!!!Quote:
Originally Posted by homebod
Καλημερα! Εχεις ανοιξει θεμα για το τι σε βασανιζει; Εμενα με ενοχλει και ο θανατος και η ζωη, την φανταζομουν αλλιως τη ζωη αλλα αυτο νομιζω ειναι φυσιολογικο. Το να βλεπεις ομως τον θανατο σαν λυτρωση σημαινει οτι βασανιζεσαι παρα πολυ.Quote:
Originally Posted by Bane
Επειδη δεν μηλας εσυ, αλλα μαλον η καταθλιψη σου, θα σου ελεγα να γινεις καλα κι μετα να ξανα σκεφτεις το ιδιο!Quote:
Originally Posted by Bane
και μενα με διακατεχουν φοβοι θανατου και λεω δν θελω να παιθανω πριν γινω καλα
Αυτα ειναι αρρωστημενες σκεψεις ........Quote:
Originally Posted by malo
Απο υπερβολικη δοση Ηρωινης -πριν πλλα χρονια -επεσα σε κομα! -απο αυτα που μου ειπαν οσοι ηταν παρον διοτις εγω δεν τ θυμαμαι αλλα κι οσα θυμαμαι απο πριν το επησοδιο κι οταν με επανεφεραν τα ξεχνω συνεχως!- επεσα σε κομα και μου εκαναν ενεση ναλαξονης για να επανελθω!
Ηταν ασημη εμπειρια ! αυτο που θυμαμαι ειναι οτι ηταλ πολυ ομορφα και ενιωθα μια γλυκη γευση στα χιλια μου! και ξαφνου ενα ξενερομα και μολις ανοιξα τα ματια μου προσωπα τρυγυρο μου να με κοιταν με βλεματα περιεργα!
προσωπικα δεν ειδα ουτες το ασπρο φως που λενε, ουτες ειδα καποιον να μεφωναζει, ουτες ειδα το σωμαμου απο πανοραμικη οψη οπως λενε στα ρεπορταζ! αυτα τα λιγα που θυμαμαι ειναι οτι ενιωθα μια γλυκα! , κριωνα λιγακι στην αρχη κι καθολου πονο!!πονο ενιωθα πριν χασω τις αισθησεις μου πριν δλδη παψω να θυμαμαι!! εκεινη την στιγμη παντος ξενερωσα που συνηλθα κι απο τι μου λενε τους εκανα παραπονα διοτις πηγε τσαμπα τα λεφτα που πληρωσα! χαχα
παντος , η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να προσπαθουμε να απολαμβανουμε την ζωη ως του οτι υπαρχουμε και οχι με αισθηματα επηθιμιας ! οχι δλδη να αναλονομαστε σε κυνηγη ευχαρηστησης! να μπορουμε να βλεπουμε την ζωη ως ενα μικρο ταξιδι! κατς που δεν κραταει πολυ! να απολλαμβανουμε το καθε λεπτο την καθε μερα! εχωντας παντα στο μυαλο μας οτι γρηγορα θα τελειωσει! να μην ξεχναμε οτι αυριο μπορει να μην ζουμε! με τετοια ματια θα αναγκασουμε τον εαυτο μας να ειναι πιο χαρουμενος με τα απλα πραματα!