Υποχονδρία

Καλησπέρα, εδώ και 2 χρόνια παλεύω με νόσο φοβία! Ξεκίνησε με απλές κρίσεις πανικού, ταχυπαλμία,δύσπνοια και ξαφνικές επισκέψεις στο νοσοκομείο γιατί νόμιζα ότι πάθαινα καρδιακό! Αφού δεν είχα κάτι εκεί, με τα χρόνια όλο κάτι άλλο με ενοχλούσε, γενικά έχω ευερέθιστο έντερο και αυτά τα 2 χρόνια έχω σκεφτεί ότι έχω καρκίνο σχεδόν σε όλα τα σημεία που θα μπορούσε! Τώρα μου έχει κάτσει ότι έχω καρκίνο στο έντερο η κάπου στο πάγκρεας. Διαβάζοντας όλα αυτά τα άρθρα που βγαίνουν συνεχώς με αγχώνουν περισσότερο, πλέον δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο και κλαίω από την απόγνωση. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία αλλά ακόμα είμαι στην αρχή. Κάποιος άλλος παρόμοιος με εμένα να με βοηθήσει να ηρεμήσω;

Σε καταλαβαίνω πάρα πολύ, είναι πολύς κόσμος έτσι και εγώ μέσα σε αυτούς σίγουρα. Έτσι όπως τα λες, σχετικά στην αρχή της ψυχοθεραπείας είμαι και εγώ και ζορίζομαι.
Το πιο δύσκολο μου είναι να σταματήσω να ψάχνω στο ιντερνετ το κάθε τι που αισθάνομαι. Ζορίζομαι κι εγώ να τα καταφέρω, και είμαι όλη τη μέρα μέσα στο φόρουμ και διαβάζω παλιές δημοσιεύσεις που ταυτίζομαι και παίρνω κουράγιο, και ποστάρω συνέχει ότι νιώθω ή ότι δω ότι νιώθω κοινό με άλλον. υπομονή ! θέλει να σταματήσεις μαχαίρι το γκουγκλάρισμα αν το κανείς κι εσύ οπώς κι εγώ. Εγώ διαβάζω για αυτό που με πονάει, που πάντα καταλ΄΄ηγει στον καρκίνο και μετα διαβαζω και αλλα παρεμφερη αρθρα , οπότε καταληγω μετα απο μερες να βιωνω πονους που δεν βιωνα πριν αλλα ειχα διαβασει τις προηγουμενες μερες. κι εγω ακριβως ετσι ειμαι. ολη μερα γκουγκλαρω, δευτερη μερα που δεν γκουγκλαρω και αστοοο!χειροτερο απο πριν! αλλα ετσι ειναι η διαδικασια ρε συ!

Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι. Τι να πω ελπίζω να φτιάξει το πράγμα. Πάντως εγώ σταμάτησα να γκουγκλάρω σε κάποια περίοδο, έλεγα άστο αφού οι εξετάσεις δείξανε καλά, μετά νιώθω κάτι έναν πόνο η κάτι διαφορετικό και αγχώνομαι και λέω τι είναι αυτό γιατί και τα σχετικά και αρχίζει πάλι όλη η διαδικασία. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι τα άρθρα που απλά πετυχαίνω και πολλές φορές τα αγνοώ αλλά άλλες δεν αντέχω και τα διαβάζω, λέω καλύτερα να προλάβω κάτι και μετά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το έχω. Πολλές φορές νιώθω απελπίσια μεγάλη που είμαι σε αυτή την κατάσταση ενώ δεν το θέλω πραγματικά και δεν ξέρω τι να κάνω.

Σε καταλαβαίνω και εγώ έτσι νιώθω , τι να πω είναι πολύ ύπουλο το άγχος. Τι σε έφτασε στην αρρωστοφοβία υποψιάζεσαι?

Δεν ξέρω σίγουρα, απλά πάντα ήμουν πιο αγχώδεις και φοβάμαι το θάνατο, όποτε μπορεί αυτό και από μόνο του.. εσένα;

Η αδερφή μου είχε περάσει μια περίοδο μέσα στα κλάματα και την αρρωστοφοβια.πήρε για κάποιο διάστημα φάρμακα και μετά όλα καλά. Κ αυτή έλεγε ότι θα πεθάνει από καρκίνο.το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα έχει δύο όμορφα παιδακια και τα έχει ξεπεράσει όλα. Βγαλτε από το μυαλό σας αυτές τις ιδεες.πιστεψτε ότι είστε καλά γιατί είστε αν συνεχισετε έτσι θα άρρωστησετε.

Μαλλον το ίδιο με εσένα, ήμουν πάντα ευαίσθητη και με φόβο για τον θάνατο. Απλά είχα και δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Το παράξενο είναι πως όσο ζούσα τα δύσκολα, όσο αυτά εξελίσοονταν, ήμουν κομπλέ, όταν όλα άρχιζαν να αλλάζουν προς το καλύτερο τότε ξεκίνησαν τα συμπτώματα, όσο καλύτερα και πιο ομαλά, τόσο πιο βαθιά στην αγχώδη κατάθλιψη και εγώ.
Αυτό με πτωεί εμένα. Δεν μπορώ να χαρώ πια.
Εχω και αρρωστοφοβία πλέον και όλα.
Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία από τον Δεκέμβριο και εγώ , κάποιες μέρες μετά τον δεύτερο μήνα είναι καλύτερες , αλλά υπάρχουν και δύσκολες.

Ως προς την αρρωστοφοβία και εγώ είμαι ακριβώς σαν κι εσένα, έχω 4η μέρα δύσπνοια σήμερα, αισθάνομαι να μην αναπνέω καλά και να μην μου φτάνει ο αέρας. Έχω τσεκάρει την καρδιά μου 2 φορές τον τελευταίο χρόνο, την προηγούμενη φορά που είχα τόσο έντονη δύσπνοια είχα πάει σε πνευμονολόγο, μου έκανε σπιρομέτρομεση με ακροάστηκε τα πάντα, πριν εναμιση μήνα.
Εγώ τώρα βασανίζομαι ότι κάτι κακό έχω και δεν το άκουσαν, δεν το κατάλαβαν ή δημιουργείται τώρα και και και. Καταλαβαίνεις τα παιχνίδια που κάνει το μυαλό.

Αφου τα τσεκάρεις όλα από ένα σημείο και μετά πρέπει να σταματάς και με τους γιατρούς γιατί συντηρείς την αρρωστοφοβία. Στα λέω να τα ακούω κι εγώ, ξέρεις.

Αυτό είναι η αρρωστοφοβία να πηγαίνεις να σου λεν είσαι καλα, να ανακουφίζεσαι μια μέρα και μετά τα ίδια και χειροτερα.

ΜΑζι με το παρελθον μου βεβαια μπορει να ειναι και ολη αυτη η κατασταση με τα ιντερνετ, την τηλεοραση και αυτα που ακους. Οπου και να γυρισεις το κεφαλι σου αρρωστιες, κακο , θανατοι. Στους ευαισθητους θεωρω οτι τους πιανει, γιατι ταυτιζονται με τον πονο του αλλου και ας μην το ξερουν, και δυστυχως δεν το καταλαβαινουν πολλοι αυτο. Εγω ξεκινησα να βαζω τη θεση μου στη θεση αλλων ανθρωπων που περνανε δυσκολα. ΚΑι φοβαμαι, για εμενα αλλα και για την οικογενεια μου εξισου. μοιαζει αδιεξοδο, αλλα θα βγουμε με προσπαθεια!

Quote:

---

Originally Posted by Αποστολια

Η αδερφή μου είχε περάσει μια περίοδο μέσα στα κλάματα και την αρρωστοφοβια.πήρε για κάποιο διάστημα φάρμακα και μετά όλα καλά. Κ αυτή έλεγε ότι θα πεθάνει από καρκίνο.το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα έχει δύο όμορφα παιδακια και τα έχει ξεπεράσει όλα. Βγαλτε από το μυαλό σας αυτές τις ιδεες.πιστεψτε ότι είστε καλά γιατί είστε αν συνεχισετε έτσι θα άρρωστησετε.

---

εχεις δικιο, το σκεφτομαι και εγω πολυ συχνα.

Αποστολία, πολύ χαίρομαι για την αδερφή σου πραγματικά! Μακάρι και εγώ να μπορέσω να ξεκόλλησω από αυτή την κατάσταση. Layla, τώρα που το λες στα πιο εφηβικά μου χρόνια είχα και εγώ πολλές δυσκολίες και δεν με επηρέαζαν τότε και μάλλον μου βγαίνει όλη η ένταση τώρα γιατί γενικά δεν μιλούσα και σε κανέναν για αυτά που ένιωθα. Ευχομαι να καταφέρουμε γρήγορα να το ξεπεράσουμε γιατί μόνο καλό δεν μας προσφέρει. Επίσης όσον αφορά την δύσπνοια με βοήθησε παρά πολύ να μασάω τσίχλα μέντα, ένιωθα ότι μου άνοιγε την αναπνοή και με ανακούφιζε.

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

ΜΑζι με το παρελθον μου βεβαια μπορει να ειναι και ολη αυτη η κατασταση με τα ιντερνετ, την τηλεοραση και αυτα που ακους. Οπου και να γυρισεις το κεφαλι σου αρρωστιες, κακο , θανατοι. Στους ευαισθητους θεωρω οτι τους πιανει, γιατι ταυτιζονται με τον πονο του αλλου και ας μην το ξερουν, και δυστυχως δεν το καταλαβαινουν πολλοι αυτο. Εγω ξεκινησα να βαζω τη θεση μου στη θεση αλλων ανθρωπων που περνανε δυσκολα. ΚΑι φοβαμαι, για εμενα αλλα και για την οικογενεια μου εξισου. μοιαζει αδιεξοδο, αλλα θα βγουμε με προσπαθεια!

---

Συμφωνώ απόλυτα!!! Και εγώ το ίδιο, εάν ακούσω κάτι μπαίνω στην θέση του άλλου που έχει κάποια αρρώστια, βιώνω κατά ένα βαθμό τον πόνο του και με κάνει ακόμα χειρότερα!!

Καλό κουράγιο, καλή δύναμη, μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια και όποτε έχεις προβληματισμό, άφηνέ τον στο φόρουμ. απαντήσει δεν απαντήσει κάποιος. ας σταματησουμε το γκουγκλαρισμα και εσυ και εγώ. Αλλού είναι το πρόβλημα, αλλά είναι δύσκολο να ξεσκεπαστεί. ΘΑ το κάνουμε όμως, όσο δύσκολο ή επίπονο και εαν είναι.

Εγω υπήρξαν συνεδρίες που πήγα και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ χωρίς να ξέρω γιατί, και νομίζω σε εκείνες βγληκαν πολλά στην επιφάνεια. είναι να βγούν ακόμη πολλά, αλλά να το ξέρεις να είσαι ελέυθερη. μην ντρέπεσαι, και μην ντραπεις να πεις δυνατα την οποια σκεψη σου. ΚΡατησε το αυτό. Εγώ έχασα πολύτιμο χρόνο και μόνο να αποδεχτώ κάποιες σκέψεις μου. Δεν κατηγορούσα ποτέ τίποτα και κανέναν, μόνο εμένα , και ας μην έφταιγα. Είναι δυσκολο για εναν αυαίσθητο, φιλήσυχο και ενοχικό άνθρωπο να αλλάξει, αλλά πρέπει για το καλό όλων και το δικό σου και του περίγυρού σου. Πόσων χρονών είσαι αλήθεια από απλή περιέργεια;

Αχ, έχεις περάσει και εσύ από περιόδους δύσπνοιας ε?

28, εσυ; Ναι έτσι ξεκίνησε εμένα, ήταν τα απλά αυτά άσε. Γενικά κάθε φορά έβρισκα κάτι καινούριο να με ενοχλεί, αφού έβλεπα ότι δεν είχα κάτι εκεί, ηρεμούσε λίγο και μετά κάτι άλλο έκανε την εμφάνιση του. Όσο για την ψυχοθεραπεία, μιλούσα και ώρες ώρες ένιωθα ότι βούρκωσα χωρίς λόγο επίσης. Να τα πω τουλαχιστον μηπως και ηρεμήσω. Καλή συνέχεια και σε εσένα πραγματικά, και εδώ το αγαπητό φόρουμ να μας ενώνει σε ότι χρειαστούμε

Quote:

---

Originally Posted by unknown15

28, εσυ; Ναι έτσι ξεκίνησε εμένα, ήταν τα απλά αυτά άσε. Γενικά κάθε φορά έβρισκα κάτι καινούριο να με ενοχλεί, αφού έβλεπα ότι δεν είχα κάτι εκεί, ηρεμούσε λίγο και μετά κάτι άλλο έκανε την εμφάνιση του. Όσο για την ψυχοθεραπεία, μιλούσα και ώρες ώρες ένιωθα ότι βούρκωσα χωρίς λόγο επίσης. Να τα πω τουλαχιστον μηπως και ηρεμήσω. Καλή συνέχεια και σε εσένα πραγματικά, και εδώ το αγαπητό φόρουμ να μας ενώνει σε ότι χρειαστούμε

---

Κι εγω 27. Ετσι κι εγω στην αρχη απλα βουρκωνα μετα μου ηταν αδυνατο. Ολα θα πανε καλα! ΘΑ τα ξαναπουμε

Καλησπέρα παιδιά τα ίδια κι εγώ από μικρό παιδάκι είχα φοβία με τις αρρώστιες αλλά για μεγάλο διάστημα το είχα ξεπεράσει ήμουν ένα φυσιολογικό άτομο μέχρι το Νοέμβριο που έπαθα ένα ισχυρό σόκ- στεναχώρια που με πήρε από κάτω για δικό μου άτομο για πρόβλημα υγείας και από τότε έχω πέσει σε κατάθλιψη και επανήλθε η αρρωστοφοβια σε τρομακτικό σημείο να ψάχνω τα πάντα μου.. έχω γυρίσει πόσους γιατρούς μέχρι στιγμής και δεν ηρεμώ πάλι όλο κάτι καινούριο θα εμφανίσω.. από άγχος; στεναχώρια; Δεν ξέρω όλο τα χειρότερα σκέφτομαι και μετά μπαίνω στο ίντερνετ και με αυτά που διαβάζω τρελαίνομαι χειρότερα από το φόβο μου, επίσης όταν είναι να πάρω αποτελέσματα οποιασδήποτε εξέτασης με πιάνει κρύος ιδρώτας ταχυκαρδία ζαλάδα μέχρι να μου πουν ότι όλα καλά

Quote:

---

Originally Posted by Astronomy lover

Καλησπέρα παιδιά τα ίδια κι εγώ από μικρό παιδάκι είχα φοβία με τις αρρώστιες αλλά για μεγάλο διάστημα το είχα ξεπεράσει ήμουν ένα φυσιολογικό άτομο μέχρι το Νοέμβριο που έπαθα ένα ισχυρό σόκ- στεναχώρια που με πήρε από κάτω για δικό μου άτομο για πρόβλημα υγείας και από τότε έχω πέσει σε κατάθλιψη και επανήλθε η αρρωστοφοβια σε τρομακτικό σημείο να ψάχνω τα πάντα μου.. έχω γυρίσει πόσους γιατρούς μέχρι στιγμής και δεν ηρεμώ πάλι όλο κάτι καινούριο θα εμφανίσω.. από άγχος; στεναχώρια; Δεν ξέρω όλο τα χειρότερα σκέφτομαι και μετά μπαίνω στο ίντερνετ και με αυτά που διαβάζω τρελαίνομαι χειρότερα από το φόβο μου, επίσης όταν είναι να πάρω αποτελέσματα οποιασδήποτε εξέτασης με πιάνει κρύος ιδρώτας ταχυκαρδία ζαλάδα μέχρι να μου πουν ότι όλα καλά

---

Και εγώ το ίδιο και πιστεύω όλοι εμείς που φοβόμαστε τόσο. Και εμένα σε κάποια περίοδο μου πέρασε τελείως λέω επιτέλους ελευθερώθηκα και μετά πάλι κάπως άρχισε. Πάντως και σε εμένα, όταν ένα συγγενικό άτομο είχε πρόβλημα υγείας απλά άρχισαν πάλι οι φοβίες. Υπομονή.. κάθομαι και διαβάζω συνεχώς τι μπορώ να κανψ να σταματήσει όλα αυτό και η λύση όπως βλέπω είναι μια.. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε αρνητικά σιγά σιγά, ο εγκέφαλος όντως λειτουργεί με ερεθίσματα, εάν εσυ του δίνεις το ερέθισμα του φόβου και της αρρώστιας μετά μαθαίνει να σκέφτεται μόνο αυτό. Μόνο εάν καταφέρεις σιγά σιγά να το αλλάξεις θα σταματήσει.