ΠΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΨΕΜΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ?
Καλημέρα, για να το κάνω πιο λιανά, εννοώ ότι μεγαλώνοντας (είμαι 35 πλέον) κάθε μέρα έρχεται στο μυαλό μου ακόμα μια εμπειρία ανειλικρίνειας που έχω ζήσει. Αντιλαμβάνομαι πράγματα που μου έχουν συμβεί καθώς και αναλύω γενικώς το πώς το ψέμμα και η εικόνα έχουν στήσει ολόκληρες επιχειρήσεις, οργανισμούς που χειραγωγούν τον κοσμάκη κτλ.
Από τα πιο απλά μέχρι και σοβαρά ψέμματα που λέμε ο ένας στον άλλον καθημερινά. Άλλοι για να κάνουν μια πώληση, άλλοι για να βγούνε κυβέρνηση και πάει λέγοντας. Το ποστάρω στην ενότητα της αυτοπεποίθησης - αυτοεκτίμησης ακριβώς γιατί εγώ έχω την τάση να το παίρνω προσωπικά και να το ρίχνω σε εμένα. Φίλοι μου, δικά μου άτομα, με έχουν αποκαλέσει από ονειροπόλο μέχρι αφελή. Έχοντας λοιπόν για διάφορους λόγους τις μαύρες μου, τα συνδύασα όλα στο μυαλό μου και κάθε φορά που για παράδειγμα το καταλαβαίνω ότι μια πωλήτρια μου λέει μπαρούφες μέχρι ένας πιτσιρίκος στο γυμναστήριο που πετάει χαζομάρες για να πιάσει θέση στο μηχάνημα για έναν φίλο του που έρχεται με τρακτέρ από τα Τύρρανα, εγώ μονολογώ και επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια. Δεν αξίζεις, σε κατάλαβανε ότι είσαι μαλάκας, η κοινωνία είναι μοχθηρή και εναντίον σου, είσαι φλώρος, στην εφηβεία είχα τα ίδια θέματα και ζητούσα συνέχεια την επιβεβαίωση. Κάποιος άλλος φίλος μου το είπε στα ίσα. Πως έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ίσως πιο πολύ από χαμηλή αυτοπεποίθηση (δηλαδή το να διεκδικώ πράγματα και να το καταφέρνω - Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός αλλά εννοώ το ότι ναι μεν θεωρώ ότι έχω ικανότητες να πετυχαίνω πράγματα δεν θεωρώ ότι μου αξίζει). Σαν έφηβος ήμουν παχουλός και έβγαζα μια ηττοπάθεια γενικώς. Να μην πολυλογώ λοιπόν, ξέρω πως υπάρχουν άτομα πιο ψυλλιασμένα γενικώς από εμένα, πιο ετοιμόλογα και ίσως με πονηρότερη σκέψη. Ιδιαίτερα οι γυναίκες. Εγώ ενώ γενικώς είμαι έξυπνο άτομο όταν με πιάνουν τα νεύρα μου και χάσω την ψυχραιμία μου χάνω το 50% των ικανοτήτων μου και καταλήγω να τα βάζω με μένα. Όταν κάθομαι αργότερα μόνος και αναλύω με ψυχραιμία το τι συνέβη καταλήγω σε ακριβέστερα συμπεράσματα χαχαχαχα.
Είναι ένας λόγος γιατί σιχαίνομαι τη δουλειά του πωλητή. Η πώληση είναι ταλέντο αλλά πρέπει εκ προοιμίου να μην έχεις πρόβλημα να εξαπατήσεις τον συνάνθρωπό σου. Και το λέω εγώ αυτό που έχω σπουδάσει την Διοίκηση Επιχειρήσεων και μάλιστα σε ανώτατο ίδρυμα. Δυστυχώς ή ευτυχώς ένα μεγάλο μέρος των επαγγελμάτων απαιτεί να πετάς μπαρούφες συνεχώς. Ξέρω άλλοι δεν έχουν θέμα κανένα και μπροστά στο γλυκό χρήμα οι πιο πολλοί κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο αλλά εγώ πάντα το σκεφτόμουνα ως αποτρεπτικό παράγοντα. Οι παπάδες λένε μαλακίες και ψέμματα. Οι γιατροί προωθούν τις φαρμακευτικές που τους τα χώνουν. Οι ίδιοι επίσης δε το έχουν σε τίποτα να σε αφήσουν να ψοφήσεις αν δεν τους τα χώσεις. Διεφθαρμένα αφεντικά και recruiters παίρνουν την κάθε πουτανίτσα και τον κάθε διψασμένο για χρήμα πιτσιρικά και του μαθαίνουν όλα τα κόλπα πώλησης κιαι εξαπάτησης του κοινού. Εγώ άλλες φορές ηρεμώ, το παίρνω στο χαβαλέ και με ηρεμία ζητώ αυτό που θέλω, άλλες φορές γίνομαι έξαλλος. Όπως είναι και το φυσικό άλλωστε. Στο θέμα των πωλήσεων εμείς οι καταναλωτές κάνουμε ένα λάθος. Ίσως εγώ οκ. Αφήνουμε το συναίσθημα να μας κυριεύσει. Πχ συμπαθούμε έναν πωλητή. Μας αρέσει η σερβιτόρα. Μας πιάνει η λύπηση για κάποιον νέο υπάλληλο που κάνει κάποιο λάθος ή που κλαίγεται ότι έχει 17 παιδιά και πάει λέγοντας. Είναι όλα μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια για τον κάθε άλλο ανυποψίαστο ή και υποψιασμένο να βάλει το χέρι στην τσέπη.
Εσείς όλο αυτό πώς το διαχειρίζεστε και ποια συμβουλή μου δίνετε ώστε να εκτιμώ τον εαυτό μου πιο πολύ και να είμαι γενικώς πιο υποψιασμένος? Μήπως το παίζω αθώος στο μυαλό γιατί μεγάλωσα χαϊδεμένος και μοναχοπαίδι και έχω πιο ιδανικά σκηνικά στο μυαλο μου?
Γενικώς πώς διαχειρίζεται το ότι το ψέμμα και η μπαρούφα κυριαρχεί στη ζωή μας και μάλιστα με την ίδια μας την συγκατάθεση? Ήμαρτον δηλαδή.... Οι γιαγιάδες ψήφισαν και έκαναν βουλευτή τον Γιώργο Βασιλείου γιατί τον θεωρούσαν άξιο επειδή είχε το ρόλο του καλού και τίμιου μπάτσου στην τιβι.... Τα ίδια με τη θρησκεία. Ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις με αντάλλαγμα την κοινωνική υποταγή. Τα ίδια με την τρέλα με το fitness, τα αυτοκίνητα, τα γυμναστήρια, τα άπειρα μαγαζιά με ρούχα και άχρηστα προιόντα. Όλα σε αντάλλαγμα για την αίσθηση πολυτέλειας και ψεύτικης ευμάρειας που αποζητάει ο κάθε πικραμένος ανθρωπάκος τόσο ********ς από το σύστημα που πληρώνει για να αγοράσει αέρα κοπανιστό και να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του. Στον αντίποδα ο κάθε διψασμένος για χρήμα ανθρωπάκος που μετατρέπεται σε αρχιψεύταρο και εκμεταλλευτή της άγνοιας των ανθρώπων.
Δεν θα βγάλω τον εαυτό μου απ' εξω. Έχω υπάρξει και στις δύο όχθες αυτού του ποταμού που χωρίζει την παραγωγή από την κατανάλωση αλλά θες λίγο η κρίση αυτοεκτίμησης που με πιάνει, λίγο η ανεργία που έχω τον τελευταίο και κάποια άλλα βιώματα μου πρόσφατα με πιάνει πραγματικά αηδία όταν συλλογίζομαι το πόσο ψέμα υπάρχει γύρω μας και το πόσο πίσω έχω μείνει εγώ γιατί η ζωή κυλάει όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα. Κάτι αγράμματα κοριτσάκια στο χωριό του πατέρα μου κλέβουν συνεχώς τα ρέστα στο περίπτερο που δουλεύουν. Ένας περιπτεράς μου έφαγε μια φορά 5 ευρώ. Ο ίδιος πήγε να το ξανακάνει. Φταίω εγώ που δεν του έκανα τη μούρη κρέας όπως έπρεπε.
Ακούω τις γνώμες σας.
Ευχαριστώ.
