Υπάρχει μόνιμη λύση στο πρόβλημα της ΙΨΔ? Δεν αντέχω άλλο...
Καλημέρα παιδιά.
Παρακολουθώ καιρό το φόρουμ αν και συμμετέχω σχετικά σπάνια (lurker).
Εδώ και 5 χρόνια έχω διαγνωστεί με ΙΨΔ και κατάθλιψη, κάτι το οποίο δυστυχώς είχα εμφανίσει κατα καιρούς και μικρός αλλα το οποίο εκδηλώθηκε πλήρως οταν πέρασα στο πανεπιστήμιο.
Αυτό που γίνεται τα τελευταία 7 (για 3 χρόνια δε πήγαινα να δώ γιατρό) χρόνια με έχει κάνει ράκος.
Ουσιαστικά με την ψυχοθεραπεία και τα φάρμακα (Ladose & Minitran για να κοιμάμαι) τα πράγματα ηρεμούν κάπως για λίγο καιρό και μπορώ να ελέγξω τις εμμονές.
Και ενώ ολα μοιάζουν να βαίνουν καλά για κάποιους μήνες, και σταματάω τα χάπια (τα οποία μου καταστρέφουν το μεταβολισμό) και την τακτική θεραπεία μετά απο λίγο καιρό 'ξανακυλάω'.
Εδώ και κάποιους μήνες ουσιαστικά έχω σταματήσει την θεραπεία, και δυστυχώς το τελευταίο 1,5 μήνα οι ψυχαναγκασμοί μου έχουν επανέλθει.
Συνεχή πλυσίματα χεριών και μπάνια, πανάκια Klinex παντού, επαναλήψεις κι ενας συνεχής κουραστικός φόβος πως κάνω πράγματα χωρίς να το καταλαβαίνω (μεταξύ άλλων φοβάμαι οτι υπνοβατώ κι οτι κάνω στη πραγματικότητα αυτά που βλέπω στα όνειρά μου)
Υπάρχουν στιγμές που έχω εντελώς αυτοκαταστροφικές τάσεις, και στιγμές που έχω σκεφτεί σοβαρά την αυτοκτονία. Το πρόβλημα ειναι οτι ο γιατρός μου αυτό το καιρό λόγω προβλήματος υγείας δε μπορεί να με βλέπει σε τακτική βάση.
Χτές έπαθα κάτι πολύ άσχημο, σαν κρίση, που είχε να συμβεί πολύ καιρό. Περιελάμβανε κάπου 6 μπάνια, απίστευτο άγχος, κλάμα, και κατέστρεψα μεταξύ άλλων και κάτι πολύ αγαπητό μη μπορώντας να ελέγξω τις εμμονές μου, κατι που φυσικά μετά με έκανε ακόμα χειρότερα... Και παρ' ολα αυτά δε μπορούσα να σταματήσω τις επαναλήψεις.
Θυμάμαι κάποιος είχε γράψει εδώ στο φόρουμ πως ειναι οτι χειρότερο η ΙΨΔ και θα συμφωνήσω. Ειναι σαν να γυρίζει το μυαλό σου μέσα στο κρανίο, σαν να πολεμάνε 2 κομμάτια του εγκεφάλου. Δεν ειναι λιγες οι φορές που φοβάμαι οτι θα τρελαθώ πραγματικά (αν και ο γιατρός μου με διαβεβαίωσε οτι δεν γινεται παρ' όλο που μπορεί να φαίνεται έτσι), στα χειρότερα κάθομαι και μιλάω μόνος μου με τις ώρες προσπαθώντας να ελέγξω τις εμμονές.
Ειμαι απίστευτα κουρασμένος, κάνω 4-5 ώρες ανήσυχου ύπνου κάθε βράδυ, οι γονείς μου όπως ειναι λογικό ειναι χάλια επειδή με βλέπουν έτσι τόσο καιρό και το χειρότερο ειναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος πέρα απ τον ψυχίατρο με τον οποίο να μπορώ να μιλήσω γι' αυτό το πρόβλημα μιας και ειναι κάτι που δε μπορεί να καταλάβει κανείς χωρίς να έχει παρόμοια εμπειρία... Κι αυτή η μοναξιά ειναι αφόρητη.
Αυτό που θέλω να ρωτήσω ειναι, υπάρχει περίπτωση να γιατρευθεί κανείς πλήρως απο την ΙΨΔ? Ή θα πρέπει να πάρω απόφαση οτι για το υπόλοιπο της ζωής μου θα κάνω θεραπεία και θα χαπακώνομαι;
δεν μπορω να γινω καλά πως τα κατάφερες
Quote:
Originally posted by stephanos
Ναι φυσικα και υπαρχει λυση.Θεραπευεται η ιψδ.
Εγω πριν ενα δυο μηνες ημουν εντελως απελπισμενος.Τωρα ειμαι ηδη πολυ καλυτερα.Εχει υποχωρησει σε μεγαλο βαθμο.Παραλληλα με τα φαρμακα που παιρνω θα κανω και συμπεριφοριστικη θεραπεια.Θελω να απαλλαγω εντελως απο αυτο.Θελει προσπαθεια και θεληση.Μπορουμε να το καταπολεμησουμε.