Πως νιώθουν όσοι δεν είχαν ποτέ σχέση με μια πίστη και τον Θεό και πως ζουν μια ζωή χωρίς Θεό? δεν νιώθουν κενό μια μοναξιά και πως κάτι λείπει?
Printable View
Πως νιώθουν όσοι δεν είχαν ποτέ σχέση με μια πίστη και τον Θεό και πως ζουν μια ζωή χωρίς Θεό? δεν νιώθουν κενό μια μοναξιά και πως κάτι λείπει?
Αρχικά, εγώ πιστεύω πως ο Θεός δεν είναι μονοπώλιο κανενός. Ο Θεός υπάρχει για να μας βοηθά όλους, είτε είμαστε Ορθόδοξοι, είτε Μουσουλμάνοι, είτε Βουδιστές.
Εμένα μου αρέσουν οι διδαχές, οι κώδικες συμπεριφοράς, η ηθική που διδάσκουν ο Ιησούς, οι Απόστολοι, οι Άγιοι και η Αγία Γραφή.
Ο Θεός πολλές φορές βρίσκεται στο συνάνθρωπό μας. Η συμπεριφορά μας στον άλλο δείχνει τι σχέση έχουμε πραγματικά με το Θεό.
Απεχθάνομαι πολλούς Φαρισαίους που υπάρχουν στις εκκλησίες. Το να πηγαίνεις στις εκκλησίες, να κάνεις σταυρούς και να δίνεις ποσά σε φιλανθρωπίες με σκοπό να πουν οι άλλοι "τι καλός που είναι", δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένας καλός άνθρωπος, δεν έχει ανάγκη από τελάλη.
Το να μην έχεις Θεό, σημαίνει ότι δεν έχεις σκοπό και ηθική στη ζωή. Ότι δεν αγαπάς το δώρο της ζωής και δε σέβεσαι τους συνανθρώπους σου.
Έχουν Θεό οι έμποροι ναρκωτικών και οι μαστροποί; Δεν έχουν, αλλά οι μαφιόζοι από την Κολομβία μέχρι τη Ρωσία, θέλουν να δείχνουν θεοσεβούμενοι. Προσεύχονται για την πάρτη τους, μα για τους εξαρτημένους και τις οικογένειές τους, τι προσευχές να κάνουν; Για τις γυναίκες που βιάζουν, βασανίζουν και εκμεταλλεύονται; Τι προσευχές κάνουν;
Άρα νομίζω πως το "έχω το Θεό μου" είναι σχετικό για τον καθένα και ανταποκρίνεται διαφορετικά στην καθημερινότητα.
Mια χαρά νιώθω, από μικρό παιδί έπαψα να έχω φανταστικούς φίλους και στηρίζομαι μόνο στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου.
Μη μπερδευεις το δογμα που στηριζεται σε ψευδαισθησεις και μυθους με τον Θεο.
Το αν υπαρχει ή δεν υπαρχει θεος ειναι κατι που καλειται να ανακαλυψει καποιος μονος του χωρις μια απλη αλλαγη πεποιθησεων μιας καταφασης ή αρνησης.
Για μενα ενας αθεος που αρνειται κ ενας θρησκευομενος που πιστευει τυφλα ειναι το ιδιο νομισμα με δυο πλευρες. Απλα δημιουργησαν την υπαρξη του θεου κ την μη υπαρξη του στηριζομενοι στην σκεψη κ φσντασια τους.
Αυτο δεν σου προσφερει καποια αληθεια νομιζω.
Οι θρησκευομενοι πιστευουν άκριτα την αληθεια που τους πλασαρουν χωρις να ερευνουν.
Ειναι φανερο οτι οι θρησκειες στηριζονται στον μυθο κ οτι αυτοι που στηριξαν τα δογματα αυτα δεν συναντησαν τον θεο.
Αλλωστε οι ανθρωπινες ιδιοτητες που του δινονται ειναι αποδειξη οτι ειναι ανθρωπινο δημιουργημα κ της φαντασιας.
Ας αναρωτηθουμε αν οι θρησκειες επιλυσαν τον πονο,την φτωχια,την δυστυχια ή αν συνεβαλλαν στην μοιρολατρια του ανθρωπου κ μη αλλαγης του.
ειναι γελοιο να μιλαμε για θεο κ να υποστηριζουμε πως ο θεος εχει αγαπημενα εθνη.
Οι εβραιοι πιστευουν οτι ειναι οι εκλεκτοι
οι αμερικανοι το ιδιο
οι ελληνες το ιδιο
ειναι καποια πραγματα που αποδεικνυουν οτι ο διχασμος που δημιουργειται δεν ειναι θεικων εντολων αλλα αποτελεσμα της ανθρωπινης σκεψης κ συνειδησης.
θα θεσω ενα ερωτημα στον θεματοθετη: Πως οριζεις την σχεση με τον Θεο;
Ειναι το να ακολουθεις καποια μυστηρισ που κανεις δεν καταλαβαινει τον λογο υπαρξης;;
Να προσευχεται για εγωιστικες προσδοκιες;;
Να εξομολογειται υποκριτικα για αφεση αμαρτιων κ την εισοδο σε κατι που ονομαζεται "παραδεισος" κ την αλλη μερα κανει τα ιδια;;
Η θρησκεια δεν ειναι τπτ αλλο απο μια τυπολατρικη ακολουθια που κανεις δεν καταλαβαινει στο που αποσκοπουν κ το νοημα τους.
Το συγκεκριμένο θέμα έχει ανοιχτεί στην κατηγορία των συζητήσεων ψυχολογικού ενδιαφέροντος.
Συνεπώς θα πρέπει κατά την έκφραση γνώμης - και δεδομένου του γεγονότος ότι είμαστε σε ένα φόρουμ ψυχολογίας και αυτοβοήθειας και ουδόλως σε κατηχητικό σχολείο - θα ήταν καλό να παραθέτουμε επιστημονικά κριτήρια που θεμελιώνονται σε επιστημονική γνώση. Σε κάθε άλλη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος για διατύπωση προσωπικών πεποιθήσεων ως καθολικά αποδεκτών γεγονότων. Αυτό είναι λανθασμένο.
Όσοι λένε ότι γνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και ως εκ τούτου πρέπει όλοι να πιστεύουμε και να θρησκεύουμε, διαπράττουν λάθος, διότι αυτό αποτελεί προσωπική πεποίθηση (πίστη) και όχι επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση.
Όσοι πάλι λένε ότι δεν υπάρχει Θεός, διαπράττουν και εκείνοι λάθος. Η μη απόδειξη ύπαρξης Θεού από την επιστήμη μέχρι σήμερα, δεν συνεπάγεται και την όντως μη ύπαρξη του Θεού.
Η πίστη είναι πολύ σημαντική στη ζωή του ανθρώπου. Λειτουργεί κατευναστικά για τον ίδιο. Έχω διαβάσει μελέτες όπου άνθρωποι με ισχυρή θρησκευτικοί πίστη παρουσίαζαν μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα στις δυσκολίες της ζωής (resilience).
Η πηγή από την οποία αντλεί ο καθένας τη πίστη του είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Άλλος πιστεύει στον Χριστό. Άλλος στον Αλλάχ. Άλλος στον Βούδα. Άλλος πιστεύει στην Αστρολογία. Εφόσον αυτή η πίστη τον ενδυναμώνει και τον κάνει να αισθάνεται καλά και παράλληλα δεν ενοχλεί τους άλλους ανθρώπους, για μένα είναι όλα καλώς καμωμένα.
Το ερώτημα είναι πώς νιώθουν ψυχικα /ψυχολογικά όσοι δεν έχουν σχέση με κάποια θεοκεντρικη θρησκεία και δεν ασκούν την πίστη αυτή και όχι περί ύπαρξης η οχι του Θεού.
Ειναι αοπολυτως φυσιολογικο ναχεις μια σχεση με μια υπερτατη δυναμη , αλλοι την ονομαζουν Θεο, αλλοι Βουδα , αλλοι Μαωμεθ , , ολοι σε κατι πιστευουν , για μενα οι Αθεοι ειναι χαμενοι ......... ας τον λενε sthven xwakins , για μενα ειναι ενας χαμενος πόυ θα πει ( ειπε ) ' για το συμπαν γνωριζουμε πιο πολλα απο τον ιδιο τιον Θεο ' αντε χασου ηλιθιε .........αυτη ειναι η αποψη μου γι αυτον τον ανθρωπο, δεν τον θεωρω διολου ιδιοφυια , αμα νομιζει οτι ο νους μπορει να συλλαβει την εννοια του Θεου , ειναι ηλιθιος ........δεν μενδιαφερουν τα επιτευγματα του .......ανοητος ηταν ......
Το αρχικό σου ερώτημα (με το οποίο άνοιξες το Θέμα) είναι "Πως νοιώθουν όσοι δεν έχουν σχέση με τον Θεό;"
Δεν μπορείς να έχεις σχέση με κάτι, αν δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του. Αν ένας άνθρωπος δεν πιστεύει στην ύπαρξη Θεού, δεν πρόκειται ποτέ να αισθανθεί την ανάγκη να πιστέψει σε αυτόν.
Επομένως βασική προϋπόθεση για να θεμελιωθεί πίστη στον Θεό, είναι η πίστη ύπαρξης Θεού. Δεν γίνεται αλλιώς.
Στο τελευταίο μήνυμα σου όμως βλέπω ότι τροποποιείς την ερώτηση σου. Ρωτάς πως νοιώθουν όσοι δεν έχουν σχέση με κάποια θεοκεντρική θρησκεία και δεν ασκούν την πίστη αυτή (προφανώς με βάση τις υποδείξεις της συγκεκριμένης θρησκείας).
Ουσιαστικά δηλαδή, μετατοπίζεις το ερώτημα από την έλλειψη πίστης στον Θεό στην μη υιοθέτηση ενός θρησκευτικού μοντέλου λατρείας του Θεού.
Θεωρώ ότι ο άθρησκος δεν είναι και άπιστος.
Πολλοί απέχουν από το να είναι θρησκευτικά ενεργοί επειδή δεν συμφωνούν με τον ξεπερασμένο λόγο που υιοθετούν οι θρησκευτικοί ταγοί του κάθε θρησκευτικού δόγματος. Δεν σημαίνει όμως ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει πίστη στον Θεό.
Τώρα για την ψυχολογική διάσταση του θέματος, όπως είπα και στο προηγούμενο μήνυμα μου, διάβασα σε μια έρευνα ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν σε κάτι έχουν μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα στις δυσκολίες της ζωής.
Προφανώς άνθρωποι χωρίς πίστη υστερούν σε αυτό το θέμα.
Αν βρω την έρευνα θα την επισυνάψω για κάθε ενδιαφερόμενο.
πρωτα απο ολα, ο σωστος ΘΕΟς εκφραζετε μονο μεσα απο τον χριστιανησμο! ολοι οι αλλοι ειναι παρλαπηπες!! εαν διαβασετε το κορανι θα δειτε οτι ειναι αντιγραφη προχηρη της βιβλου! ο Βουδισμος ειναι ψευτοαντιγραφη απο παγανηστικες λατρειες κ.α.
Ο ΘΕΟΣ υπαρχει μονο σε αυτους που πηστευουν! σε οποιον δεν πηστευει δεν υπαρχει ΘΕΟΣ! απλα πραματα! διοτις ο ΘΕΟΣ εδωσε απολυτη ελευθερια στον ανθρωπο, ετσι αν δεν γουσταρεις δεν σε ενοχλει! ομως! εαν πηστευεις στον ΘΕΟ και πηστευεις σε βλακειες η τον φερνεις στα μετρα σου ,κατις που ειναι μοδα τελευταια! ολο ακουμε οτι πηστευουν στον Θεο αλλα οχι οπως τον θελει η εκκλησια. δλδη?? σε ποιον ΘΕΟ πηστευουν? στον δυαλο πηστευουν!! αυτοι θα εχουν προβλημα οταν ψωφησουν! σε αντιθεση με τους αθεους οπου ο ΘΕΟΣ δεν θα τους ενοχλησει αφου δεν υπηρξε παρεξηγηση μαζι τους , ειναι εξηγημενα και καθαρησμενα τα πραματα με αυτους! αλλα με τους αλλους ,να ξερετε θα εχετε προβλημα! και οι κατερες θα σας φανε!
Τοτε να σου απαντησω στο πως νιωθει.
Νιωθει οπως καθε ανθρωπος ειτε ειναι πιστος ειτε απιστος.
Εχει κ αυτος τα αγχη του,τους φοβους του κ τα συμπλεγματα του,την εξυπναδα κ βλακεια του.
Ηθικα δεν διαφερει απο καποιον που πιστευει. Μπορει να ειναι ανοιχτομυαλος ή φανατικα κοντοφθαλμος οπως κ ενας πιστος.
Νομιζω δεν υπαρχει σαφης απαντηση οπως δεν υπαρχει σαφης απαντηση για καποιον που πιστευει.
Εγω ανησυχω πολυ για το μετα θανατον . Με τρομαζει για την ακριβεια
Δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποια ομιλία το άκουσα ώστε να ανεβάσω το link, αλλά θυμάμαι ότι σε μια ομιλία ενός ψυχολόγου στο youtube είχα ακούσει για τον φόβο του θανάτου και το τι γίνεται μετά.
Ο συγκεκριμένος ψυχολόγος ουσιαστικά είχε πει ότι ο άνθρωπος που φοβάται το θάνατο ουσιαστικά φοβάται την ίδια τη ζωή. Για την ακρίβεια φοβάται τη ζωή που δεν έχει ζήσει ή τη ζωή που φοβάται ότι δεν θα ζήσει. Δηλαδή όλα εκείνα τα πράγματα που επιθυμεί να κάνει (όνειρα, φιλοδοξίες, επιθυμίες) αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει μέχρι στιγμής πραγματοποιήσει.
Για να είμαι ειλικρινείς, το πιστεύω και εγώ αυτό λιγάκι.
Βέβαια είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιήσει ένας άνθρωπος όλα όσα επιθυμεί στη ζωή. Οι επιθυμίες ποτέ δεν τελειώνουν στη ζωή. Είναι πολύ σημαντικό να ωριμάζουμε μέσα από τις εμπειρίες μας, ώστε να μην μας μένουν απωθημένα όσο είναι αυτό εφικτό.
Πάντα ο άνθρωπος θα φοβάται το θάνατο. Είναι αδύνατο να μην δειλιάσει κανείς σε αυτή τη σκέψη. Η ζωή είναι γλυκιά άλλωστε.
Συλλυπητήρια για τη μανούλα σου.
Πάντα η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μας επηρεάζει. Είμαι σίγουρος όμως ότι και εκείνη θα ήθελε για σένα να είσαι δυνατή και να προχωρήσεις στη ζωή σου. Πάρε λοιπόν το χρόνο σου και σταδιακά όλα θα γίνουν πιο διαχειρίσιμα.
Όσο για την ζωή και για τα χρόνια που περνάνε θα ήθελα να σου πω το εξής.
Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να επιθυμεί συνεχώς νέα πράγματα. Ότι και να πετύχεις στη ζωή, ποτέ δεν θα είναι αρκετό για να είναι απόλυτα ευτυχισμένος. Όλα είναι στιγμές ευτυχίας που κρατάνε για λίγο. Για το λόγο αυτό πιστεύω πως χρειάζεται να φιλοσοφήσουμε λίγο τη ζωή και να δούμε τι είναι αυτό που της δίνει πραγματικά νόημα και αξία.
Υπό το πρίσμα αυτό θεωρώ πως έχει αξία και η θρησκεία στη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αναζητά μέσα από την επαφή του με το Θείο ένα λόγο παρηγορητικό. Ένα λόγο που θα του δώσει απαντήσεις για το τώρα και το μετά. Για το πέρασμα από το ενθάδε στο επέκεινα. Εκεί είναι και η αξία της θρησκείας. Όχι ως έκφραση θρησκευτικού φονταμενταλισμού, αλλά ως έναυσμα σκέψης και βελτίωσης του ίδιου του ανθρώπου και της ζωής του.
Μπορείς να διαβάσεις και για τις αρχές της Στωικής φιλοσοφίας ή να δεις βίντεο σχετικά με αυτό το θέμα στο ίντερνετ. Οι αρχές της στωικής φιλοσοφίας μπορούν να βοηθήσουν ώστε να τακτοποιήσεις της σκέψεις σου και να αρχίσεις να ζεις μια ποιοτικότερη ζωή.
Να είσαι καλά.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια συμπαράστασης. Θα επιχειρήσω να διαβάσω αυτό που προτεινες και πάλι σε ευχαριστώ. Σου εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σου
Να είσαι και εσύ καλά.
Παρακάτω σου παραθέτω ένα ενδιαφέρον βίντεο στα Αγγλικά για τις αρχές της Στωικής Φιλοσοφίας. Πολλά από αυτά συζήτησα με την ψυχολόγο μου όταν έκανα ψυχοθεραπεία. Πραγματικά οι συγκεκριμένες αρχές με βοήθησαν πάρα πολύ και προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ενδιαφέρεται να ξοδέψει λίγο από το χρόνο του. Πραγματικά αξίζει το κόπο.
https://www.youtube.com/watch?v=l8yVuT4A5Jc
Να είσαι δυνατή.
Ο Θεός, ο όποιος θεός (αναλόγως της θρησκείας σου) είναι ένα ψυχολογικό στήριγμα που έχουμε επινοήσει για να μας στηρίζει, ως επί το πλείστον στα δύσκολα που δεν τα ελέγχουμε με τις ενέργειές μας. Το πιθανότερο είναι λοιπόν, ότι ο όποιος θεός, είναι ένας φανταστικός φίλος. Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη στην επιστήμη, καθώς η δημιουργία του όλου σύμπαντος, επιστημονικά έχει εξηγηθεί και δεν απαιτείται θεός / θεοί. Απόλυτος βεβαίως δεν είμαι, διότι δεν έχω την απόλυτη γνώση.
Πάντως και εάν κάποιος είναι συνειδητά άθεος και άθρησκος, θεωρώντας ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε φυσικά και από μόνος του, μπορεί να έχει ηθική, καλοσύνη, από επιλογή και από λογική, διότι μόνο με τέτοιες συμπεριφορές, δημιουργείς έλξεις με άλλους ανθρώπους, με τις θετικές έλξεις προωθείς σε βάθος χρόνου καλύτερα και τα δικά σου προσωπικά συμφέροντα, ενώ ένας άνθρωπος ο οποίος είναι κακός, που βλάπτει άλλους, αυτό σε βάθος χρόνου, θα αποβεί αρνητικό γι'αυτόν, ακόμα και εάν πρόσκαιρα νομίζει ότι τον έχει ευνοήσει, διότι σταδιακά θα δημιουργεί απωθήσεις και εχθρότητες που με τον καιρό θα αυξάνουν και κάποια στιγμή, θα του προκαλέσουν σοβαρή και ίσως και ανεπανόρθωτη ζημιά.
Ωραιο θεμα.
Μεχρι τα 40 (η εκει κοντα) ημουν χριστιανος ορθοδοξος αλλα οχι απο συνειδητη επιλογη.
Απο κεκτημενη ταχυτητα, κατι που ξεκινησε απο την παιδικη μου ηλικια και βαστηξε μεχρι
τα 40 (σημερα ειμαι 53). Καποια στιγμη, και χωρις να το επιδιωξω, οσα περισσοτερα μαθαινα,
τοσο πιο παιδικα μου φαινονταν τα περι Παλαιας Διαθηκης. Πιστευω οτι η Παλαια Διαθηκη
εχει κανει τεραστια ζημια στα ερευνητικα πνευματα και συνειδησεις. Γιατι περιγραφει εναν
Θεο με εντελως ανθρωπινες ιδιοτητες (θυμωνει, τιμωρει, επιβραβευει με νεες συμφορες).
Οποτε τα απερρριψα σταδιακα ολα. Δεν εστεκαν στην συνειδηση μου. Ο Χριστιανισμος
ετσι οπως τον μαθαινουμε ικανοποιει μονο παιδικες (και αφελεις) ψυχουλες.
Για μεγαλυτερους σε ηλικια ... ειναι κατι σαν παραιτηση απο αυτοαμυνα (οποιος σε
χαστουκισει δωστου και το αλλο μαγουλο). Πιστευω ΚΑΝΕΙΣ δεν θελει να συγχωρει
διαρκως τους ΠΑΝΤΕΣ εαν προηγουμενως δεν εχει μονασει 40 χρονια στο Αγιο Ορος.
Για την συντριπτικη πλειοψηφια, ΔΕΝ γεννηθηκαμε να τρωμε καρπαζες και να λεμε
"ειναι θελημα Θεου".
Ομως ...
σιγα-σιγα, καθως περνουσαν τα χρονια, αρχισα να σταχυολογω καποια πολυ θετικα
του Χριστιανισμου και να τα κραταω (ακομα και σημερα). Τι ειπε ο Χρηστος ?
Αγαπατε αλληλους ως εαυτον ! Προσεξτε, δεν ψαχνω τι ηταν ο Χριστος αλλα ΤΙ ΕΙΠΕ.
Δεν ειπε παρτε τον γιο σας, ενα μαχαιρι και ανεβειτε επανω στο βουνο να τον σφαξετε.
Ουτε επι 40 μερες "θα πνιξω την γη στο νερο". Ειπε ... "αγαπατε αλληλους".
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αγαπαμε ο ενας τον αλλον (οχι ολους, οποιους επιλεξουμε) ... και
ταυτοχρονα να μην γυρναμε το αλλο μαγουλο να μας χαστουκισουν (σαν παιδια).
Το ενα δεν αναιρει το αλλο. Οποτε, το μυνημα ειναι ΩΡΙΜΟ. Μπορει να απευθυνθει
και σε ενηλικα (οχι μονο παιδι). Ακομα και ενας 90αρης καταλαβαινει οτι χωρις
ΑΓΑΠΗ ... αυτος ο κοσμος δεν προσφερε τιποτα. Προσεξτε, ΑΥΤΟΣ ο κοσμος.
Οχι καποιος ασυλληπτος επουρανιος. Αυτος ο κοσμος, ο γηινος και ελεεινος.
Το ζητημα ειναι "ΘΕΛΟΥΜΕ να αγαπησουμε καποιον". Εστω και εναν (και δεν
αναφερομαι στο λαμπραντορακι σας). Εαν θελησουμε (και δεν απαιτειται κανενα
phD η master) η ζωη αλλαζει, γλυκαινει, χωρις να εχει αλλαξει τιποτα στον κοσμο.
ΓΙΑ ΜΑΣ εχει αλλαξει. Οχι για τον κοσμο. Ο κοσμος συνεχιζει να ειναι ελεεινος και
τρισαθλιος αλλα ... δεν μας ισοπεδωνει η ελεεινοτητα του. Ολα αυτα ... απο ενα
μυνημα και τιποτε αλλο. Ουτε θεοπνευστο, ουτε θεολογικο, ουτε υπερβατικο,
ουτε μεταφυσικο. Τιποτα απο ολα αυτα. ΕΝΑ ... μυνημα. ΣΚΕΤΟ ... μυνημα !
Θελεις να το κανεις πραξη ? (εγω εχω γραψει στο νημα μου γιατι δεν μπορεσα)
Η ζωη γλυκαινει ! ΔΕΝ θελεις ? Η ζωη συνεχιζει να ειναι αφορητη. Οποτε και
καταληγω στο ερωτημα του θεματογραφου ....
ΝΑΙ ... η ζωη μου εγινε μια απεραντη ματαιοτητα απο τοτε που καταλαβα οτι δεν
υπαρχει τιποτα μετα θανατον αλλα ... εγινε λιγακι πιο αληθινη, πιο πιστευτη
(στην δικη μου πεπερασμενη αντιληψη). Οτι ζησουμε, οτι αγαπησουμε .... ΕΔΩ.
Εγω δεν μπορω να αγαπησω απο το ασβεστο μισος που κουβαλω για τον πατερα μου
με εχει ακυρωσει. Ομως για σας .... για ΣΑΣ .... δεν εχει τελειωσει τιποτα ακομα.
Οσο ζειτε, βρειτε ενα μυνημα που να σας ηρεμει και ελαφρυνει την ψυχη και την
συνειδηση. Ειναι πιο ομορφη η ζωη ετσι. Και σας το γραφει καποιος που δεν μπορει
να θυμηθει ΠΟΤΕ ηταν αναλαφρη η ψυχουλα του, ξερει πως ειναι μια βαρια ψυχη.
Και δεν ζουμε για παντα ....
Αν θέλεις να βρεις κάτι το ψάχνεις. Πχ θέλεις να βρεις τον άλλο σου μισό, ψάχνει παντού βγαίνεις μιλασ και τι δεν κάνουμε. Θέλεις κάποιον διάσημο να δεις, πας μέχρι και σε άλλο κράτος,μαθαίνεις για αυτόν κτλ.
Άρα μη μου πεις ότι αν θέλεις να βρεις τον Θεό απλά θα κάθεσαι. ΨΑΞΕ διάβασε ρωτά προσευχή σου, ρωτά αυτούς που ξέρουν πχ ασκητές στο Άγιον όρος σε μοναστήρια , τον πνευματικό σου, τον ΘΕΟ ψάχνεις , κάνε τα πάντα και είμαι σίγουρος ότι αν το κάνεις με καθαρή καρδιά καλή πίστη και θέληση, θα τον βρεις και δε θα έχεις αμφιβολία καμιά μετά.
Μιλάς για τον ίδιο το ΘΕΟ, το λογο της ύπαρξης των πάντων, και σου έχουν δείξει το δρόμο οι πατέρες και οι Άγιοι, περπατατον κάνε αυτά και μετά ναι μπορείς να πεις τα έκανα όλα και δε βρήκα τίποτα, προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κάποιον να το έκανε, το αντίθετο όμως πολλοί βρήκαν παραπάνω από αυτά που έψαχναν :)
Ψάξε ο χρόνος κυλάει, να θυμάσαι με μόνο ταπεινότητα να έχεις μέγιστη και ότι ο Θεός είναι Ελεήμον.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Τον τελευταίο καιρό μιλούσα με μία κοπέλα και είχαμε κανονίσει χθες να βρεθούμε και από κοντά.
Παρότι δεν πηγαίνω συχνά σε Εκκλησίες αν και συχνά πυκνά επικαλούμαι τον Θεό, ξενέρωσα απίστευτα εξαιτίας μίας ανάρτησής της στο FB στην οποία ανέφερε πως η μόνη χρησιμότητα του να πιστεύεις στον Θεό είναι η ανάγκη επίκλησής του κατά την διάρκεια ενός Οργασμού.
Προσωπικά το θεώρησα προσβλητικό (στα όρια της βλασφημίας) και απαξιωτικό ιδίως σε ανθρώπους που μπορεί να είναι ευαισθητοποιημένοι σε τέτοιου είδους θέματα και ειδικά όταν μάλιστα μιλάς με άνθρωπο που έχεις καταλάβει πως ‘’Πιστεύει’’. Φυσικά δεν βγήκαμε ποτέ. Το ακύρωσα. Ξενέρωσα πριν καν το ξεκινήσω! Πάμε πάλι από την Αρχή τώρα!
Hey Vagg ! Καμια σχεση με πιστη σε καποιο θεo and i am feeling good
ολλα τα θεματα περι θρησκειων κ θεων ειναι τοσο σχετικα που απο μονο του ενα τετοιο ερωτημα δεν μπορει να δωσει καμια απαντηση... εγω θελω να πιστευω σε κτ ανωτερο απο μενα που θα μου δηνει ελπιδες.. αλλα συνχρος ειναι αντιθετο της φυσης μου το να με περιοριζουν με θρησκοληπτες ενοιες... εγω μπορει κ στην τελικη να μην ξερω τη θελω η τι να πιστεψω αλλα η ψυχη μου κ το πνευμα μου ειναι εκφυσεως ρυθμηζμενα να ξερουν τι ειναι αυτο που θελουν κ τι οχι... τι εχουν αναγκη κ τι οχι... πιστευω πως δεν ειναι στον ανθρωπο μεσα το να περιθοριοποιειται μια θρησκεια αλλα πιστευω πως ειναι το απολυτο κεντρο του ανθρωπου να εξεληχθει πνευματικη η ψυχικα η γενικος εσωτερικα... ασε που κ οι λοιπες θρησκειες ανα τον κοσμο... αυτο ακρηβος αντικατοπτριζαν... την βαθυθατη αναγκη τυ ανθρωπου για πνευματικο αγονα με στοχο την ολλο κ περισωτερη πνευματικη αφυπνηση... ασε που στην συνεχεια πολλα απο αυτα γιναν μαγαζακια... ο αλλος λεει για μια οραγνωση ειρηνεις που σιγα σιγα οσο αρχηζει να μεγαλωνει η δραστιριωτητα της τοσο περισωτερο κυβενρα το σκοτος εκει μεσα κ τοσο περισωτερο μετα εκμεταλευωνται τον κοσμο...
αυτο που οι περισσοτεροι δε γνωριζουν η δε εχουν καταλαβει ειναι οτι οι υπερφυσικες δυναμεις του Χριστου προηλθαν απο το αστρο της βιθλεεμ που βρισκοταν ακριβως απο πανω τους για μηνες μεταφεροντας μεγαλες δεσμιδες φωτος η τουλαχιστον εφοσον γεννηθηκε και ανθρωπος θα επρεπε να συμβει καπιο φυσικο φαινομενο για να υπερβει την ανθρωπινη φυση
υποθετω οτι καποιο παρομιο φαινομενο θα συνεβει και στον γιουρι κελερ εφοσον ειχε υπερβει την ανθρωπινη φυση
Αλεξανδρε
Να προσεχουμε λιγο, να μην αντικαθιστουμε θρησκειες με (επιστημονικες) φαντασιωσεις.
ΚΑΜΙΑ ενεργεια (απο το γαμο του Καραγκιοζη, κατι ετη φωτος μακρια) δεν επηρεαζει
τον εγκεφαλο η το σωμα. Γιατι η αποσταση (μεχρι να φτασει εδω) την εξουθενωσε
ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ. Ο Ηλιος ειναι πολυ πιο πιθανο να μας επηρεαζει, αλλα (μεχρι στιγμης)
ΜΟΝΟ για την εκκριση περισοτερης βιταμινης D (και λιγοτερης καταθλιψης).
Φαινομενα σαν του Γιουρι Γκελερ (αν δεν ειναι απατες) θα εξηγηθουν καποια στιγμη.
Απλα δεν εχει φτασει η στιγμη (να εξηγηθουν).
Φιλολογοντας (με μια μικρη δοση οραματισμου) εχουμε να περιμενουμε συνταρακτικα
πολλα πραγματα ΑΝ ποτε κατορθωσουμε και ελεγξουμε τις ορμονες που εκκρινουμε
μεσα μας καθε στιγμη. Ειμαστε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ δεσμωτες των ορμονων μας. Ειναι
απειρα τα συναισθηματα (οχι μονο θετικα αλλα κυριως αρνητικα) που σχετιζονται
ΑΜΕΣΑ με αυτες. Εαν φτασουμε καποτε σ'αυτο το σημειο τοτε η κριση μας θα γινει
εξαιρετικα διαφανης και θα αντιληφθει απο που ξεκινα η αναγκη για την αναζητηση
του υπερφυσικου. Τωρα, απλα δεν μπορει ... κουτουλαει διαρκως πανω σε ορμονες
οι οποιες μετα απο τοσα πολλα χρονια εχουν πεπλεχθει σε σταση ζωης (με συγκεκ-
ριμενες συμπεριφορες και κουλτουρες). Ο μεγαλυτερος δυναστης ΔΕΝ ειναι ο Θεος
(αν υπαρχει). Ο μεγαλυτερος δυναστης ειναι οι ορμονες μας. Προσθεστε και τις βασικες
γονιδιακες επιταγες .... ειναι ενα συνεχομενο θαυμα οτι ΜΠΟΡΟΥΜΕ και φιλοσοφουμε.
Τον Γκελλερ ηδη τον εχουν ξεσκεπασει εκατο φορες, γουγκλαρετε τον μαζι με το ονομα του James Randi για να δειτε τι εννοω. Δηλαδη αν ο Γκελλερ ειναι σουπερ ηρωας οι Χουντινι, Κοππερφιλντ αυτου του κοσμου τι ειναι;
Κατα τα αλλα, αγνωστικιστης εδω, ζησε και ασε οσους θελουν, να πιστεψουν οπου θελουν, κλπ :). Απεναντι στην οργανωμενη θρησκεια ειμαι αντιθετα πολυ επικριτικος αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα του θρεντ.
Παντως, χωρις να ειμαι χρονια στο φορουμ ...
δεν εχω παρατηρησει οργανωμενους κατηχητες θρησκειων εδω μεσα.
Περισσοτερο ρομαντικους θα τους χαρακτηριζα (το οποιο δεν ειναι κακο).
Φυσικα (ξαναγραφω) ΔΕΝ εχω χρονια στο φορουμ. Ουτε καν χρονο !
Πείτε ένα πράμα που δεν σας αρέσει στη θρησκεία μας, που θεωρείται ότι "να δε μπορεί να είναι αλήθεια αυτό" ή "δε στέκει εκείνο"
Μη κρίνετε πάντως την θρησκεία μας με τα αμαρτήματα των χριστιανών, η θρησκεία μας,είναι διδασκαλία του ελέους και της συγχώρεσης, όχι των αναμαρτητων (που δεν υπάρχει κανείς άλλος από τον Χριστό) .
Πάντως οποιος ψάχνει με καθαρή καρδιά, βρησκει ;) Ταπεινή μου γνώμη.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Μπα δεν έχει νόημα. Είναι εκτός φόρουμ το θέμα ως thread.
Αλλά ίσως αυτό που νοιώθει κάποιος που δεν πιστεύει να συνδέεται με το γιατί δε πιστεύει ;) ποτέ δε ξέρεις.
Αλλά τα από πάνω post που συγκρίνουν τον Χριστό με τους ταχυδακτυλουργους νομίζω είναι ακόμα πιο εκτός :) αλλά δε πειράζει, κουβέντα κάνουμε, απόψεις.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Δηλαδη λες οτι ειναι εκτος θεματολογιας του φορουμ ενα νεο θρεντ οπου ζητας ντημπεϊτ για το ρεαλισμο η μη της θρησκειας, αλλα δεν ειναι εκτος θεματος να κανεις το ιδιο εντος θρεντ το οποιο πρωτον ειναι μερος του φορουμ κι αυτο, και δευτερον Ρωταει για την προσωπικη σχεση η μη σχεση με το θεο και οχι για το περιεχομενο των Γραφων;
Καταλαβα καλα τη λογικη σου;
Ναι, ένα νέο thread όχι ότι δε μπορείς να το κάνεις απλά είναι psychology oriented το φόρουμ , αλλά το να ξεφεύγει καμιά φορά το θέμα μέσα σε ένα thread ,είναι πλέον κλασσικό , γίνεται συχνά, αν και ξαναλέω το να πεις "διαφωνώ με το τάδε εδάφιο των Γραφών με κάνει να νιώθω έτσι ή γι'αυτό δε πιστεύω πλέον και αισθάνομαι έτσι πλέον " δηλαδή κάτι σε χάλασε η σε χαλάει όχι μόνο στις Γραφές αλλά γενικά στη θρησκεία μας και είναι ένας από τους λόγους που έφυγα και δε πιστεύω και αυτό με κάνει να αισθάνομαι έτσι μπλαμπλα
Αυτή ήταν η σκέψη μου και η άποψη μου :)
Δε ξέρω αν βοηθήσει σα σκέψη κάποιον να γράψει κάτι στο thread, ωστόσο το ελπίζω ;)
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Δεν ξερω ποσο συχνα συμβαινει η δε συμβαινει, εγω ομως δεν ειδα πουθενα το θρεντ να "ξεφευγει" απ' το κυριως θεμα, αντιθετα ειδα εσενα να ζητας ρητα και ευθεως τις αποψεις των μελων για ενα ζητημα που ο ιδιος παραδεχεσαι ειναι εκτος θεματολογιας φορουμ:
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεται κάποιος που πιστεύει στο Θεό.
Δηλαδή αν προσεύχεσαι για κάτι πολύ, και τελικά αυτό δεν συμβαίνει, δεν προκαλεί στο τέλος κάποιο ρήγμα.
Βέβαια "Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου". Αν όμως είναι άγνωστες, και δεν επηρεάζονται από μας, τότε ποιό το νόημα.
υπαρχει ενα βιντεακι στο ιντερνετ με μια που επεζησε εκ θαυματος και μετα πιστεψε και ελεγε οτι οπιος πιστευει στο θεο αισθανετε ευλογημενος μαλον επειδη οταν αρχισουν τα ζορια πιστευεις θες δε θες ως τελευταια ελπιδα αρα χωρις ζορια πιστη δεν υπαρχει.