Συμβουλές, γνώμες για το πως να χειριστώ πιθανώς Σχιζοφρενικό ή με Ψυχοπάθεια άτομο;

Χαίρετε,
Τώρα μπήκα στο forum αφού τώρα παρουσιάστηκε ανάγκη.

Ο αδερφός μου, ηλικίας περίπου 50 ετών, φαίνεται να δείχνει συμπτώματα κάποιας μορφής σχιζοφρένειας ή ψυχοπάθειας και επιθυμώ την άποψή σας και συμβουλές σας.
Μένει τους τελευταίους μήνες στο σπίτι της μητέρας μας (ηλικίας περίπου 75 ετών) και είναι σε διαθεσιμότητα από τον στρατό που εργάζεται.
Εγώ μένω αλλού, με την γυναίκα μου.

Με κάλεσε προ λίγων ημερών η μητέρα μας, χωρίς να μου λέει τι πρόβλημα υπάρχει αλλά ακούγονταν αγωνιώδης. Πήγα στο σπίτι και είδα αυτές τις εικόνες:
• Στην κουζίνα, τα πράγματα από τα ντουλάπια τα κάτω και τα πάνω, βγαλμένα και πεταμένα, όπως βλέπουμε σε κάτι φωτογραφίες σε σπίτια που έχει μπει κλέφτης, και ανακατεύουν τα πάντα προκειμένου να βρει κάτι. ... και τα ντουλάπια βέβαια ανοικτά (και άδεια).
• Στο μπάνιο, εντός της μπανιέρας, ριγμένα όλα τα καλλυντικά από τα ντουλάπια του μπάνιου, και αδειασμένα κιόλας, δηλαδή όλα τα σωληνάρια, τα μπουκάλια, είχαν αδειάσει εντός της μπανιέρας το περιεχόμενό τους και μάλιστα επιμελώς (δεν υπήρχαν μισοάδεια μπουκαλάκια και δοχεία), με την τάπα στην μπανιέρα και όλες οι συσκευασίες ήταν επίσης πεταμένες (και παντελώς άδειες) εντός της μπανιέρας. Ένα χάος δηλαδή...
Έχω και φωτογραφίες αλλά από ό,τι είδα, δεν μπορώ να κάνω attach εδώ.

Όταν την ρώτησα τι έχει συμβεί, μου είπε ότι ο αδελφός μου, τα έκανε και ότι τα έχει κάνει και άλλες, αρκετές φορές, περίπου εδώ και έναν χρόνο.

Επίσης μου είπε ότι κάνει και άλλα, που αυτά βέβαια δεν τα είχε κάνει τότε για να τα δω, αλλά τουλάχιστον σύμφωνα με την μητέρα μου, κάνει:

• ΣΥΧΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥ: τα χαρτιά τουαλέτας που σκουπίζεται όταν κάνει την "χοντρή" ή "λεπτή" ανάγκη του, αντί να τα πετάξει στο καλαθάκι, τα πετάει κάτω στο δάπεδο ή στον νιπτήρα (εγώ δεν τα είδα αυτά, συμβαίνουν σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας μας). Παίρνει σάλτσες από έτοιμα φαγητά και τις πασαλείβει στα μαξιλάρια στους καναπέδες / πολυθρόνες του σαλονιού. Δεν την αφήνει να περάσει από το δωμάτιό του, όπου π.χ. από εκεί ήταν τα σχοινιά για στέγνωμα στο μπαλκόνι, και αναγκάστηκε και πήρε απλώστρα και έβαλε από το άλλο μπαλκόνι (που δεν είναι από την μεριά του, δωμάτιό του), προκειμένου να απλώνει τα ρούχα. Της κρύβει τα κατσαρολικά, που όταν η μάνα μου καθαρίζει, τα βρίσκει σε απίθανα σημεία (π.χ. κάτω από έναν καναπέ, πίσω από μια σιφινιέρα ντουλαπιέρα κλπ.)
Εγώ ο ίδιος έχω δει, ότι δεν αποκαλεί την μητέρα μας ως μητέρα, μάνα, μαμά, αλλά την αποκαλεί αποκλειστικά με το όνομά της. Δεν υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ τους, και από τις δύο πλευρές υπάρχει μια έντονη προκατάληψη, πως ότι και να κάνει είναι για κακό. Όταν δε για κάποιο λόγο χρειαστεί να μιλήσει, ο αδερφός μου την δι@λοστέλνει.

• ΜΗ ΣΥΧΝΕΣ (αλλά όχι σπάνιες) ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥ: Αυτές είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας μου, εγώ δεν έχω, τουλάχιστον προς το παρόν ιδία αντίληψη, να επιβεβαιώσω ή όχι την αλήθεια τους. Αφοδεύει (έχει γίνει κάμποσες φορές, όχι όμως συνεχώς) στο δωμάτιό του σε σακούλα, μάλλον όταν το βασικό μπάνιο είναι κατειλημμένο (από την μητέρα μου), παρόλο που το σπίτι της μητέρας μου, έχει και WCδάκι, δηλαδή άλλο ένα μικρό δωματιάκι με τουλέτα και μικρό νιπτήρα, δηλαδή έχει εναλλακτική. Μια φορά, μου είπε - η μητέρα μου πάντα - ότι είχε αφησει την σακούλα με τα κόπρανα πάνω στο ψυγείο στην κουζίνα, και άλλη μία φορά δίπλα στο καντήλι (η μητέρα μου είναι θεούσα / της εκκλησίας, και ανάβει καντήλι καθημερινά). Επίσης, μου είπε ότι κάποιες φορές είχε ουρήσει σε κάτι δοχεία / κουτιά, και τα είχε αφήσει στο χωλ.
Ρίχνει στο φαγητό όταν η μητέρα μου μαγειρεύει, π.χ. οδοντικό διάλυμα ή απορρυπαντικό πιάτων και καταστρέφει το φαγητό έτσι ώστε να μην μπορεί να φάει, και είχε αναγκαστεί η μητέρα μου, στους τελευταίους μήνες να παίρνει φαγητό από έξω, ενώ πάντα μαγείρευε η ίδια (δεν ήταν του delivery ή του έξω, είναι παραδοσιακή νοικοκυρά).
Άλλη φορά, είχε ρίξει ελαιόλαδο κάτω στο δάπεδο, με προφανή κίνδυνο εάν δεν το έβλεπε η μητέρα μου, να γλιστρούσε και ενδεχομένως να χτυπούσε, ενδεχομένως και επικίνδυνα. - σε κουβέντα που είχα μαζί του, δεν το αρνήθηκε αλλά το δικαιολόγησε ότι ήταν λίγο το λάδι και ήταν βέβαιος ότι δεν θα έπεφτε. Βεβαίως τότε γιατί το έβαλε;
Επίσης, είδα ότι όπου υπήρχαν στο σπίτι φωτογραφίες, που έδειχναν εμένα και αυτόν (παλαιές, από τα παιδικά μας και νεανικά χρόνια), είχε σχίσει από όλες το δικό του κομμάτι, δηλαδή την παρουσίαση του εαυτού του, έτσι ώστε οι φωτογραφίες είχαν μείνει μόνο με εμένα. Στην συζήτηση που είχα μαζί του, του είπα ανοικτά ότι αυτό κατά την άποψή μου, δείχνει άτομο με αυτοκαταστροφικές τάσεις, όμως ανταπάντησε ότι το έκανε για να μην τον βλέπει (στις φωτογραφίες) η μητέρα μας.

Συζήτησα μαζί του. Δεν ήμουν επικριτικός, ούτε τον κατηγόρησα "είσαι τρελός" ή "είσαι παρανοϊκός" κλπ.. Τον ρωτούσα με ανοικτές ερωτήσεις (και όχι με κλειστές που να απαντιώνται με Ναι ή Όχι), του έκανα ανοικτές ερωτήσεις, προκειμένου να "χαλαρώσει" και να μου δείξει πως σκέφτεται, να μου περιγράψει την άποψή του. Σε όλα παρουσίασε έναν "λόγο" ότι έκανε ό,τι έκανε, ως "αντίποινα" π.χ. καταστρέφει με AVA τα μαγειρεμένα φαγητά, διότι η μητέρα μας δεν τον άφηνε να φάει μόνος του και τον έπριζε ή ότι πετάει τα φαγητά και τρόφιμα από το ψυγείο, διότι η μητέρα μας του πετούσε ορισμένα που είχε αγοράσει ο ίδιος και είχε στο ψυγείο, καθώς αγοράζει ο ίδιος διότι θεωρεί όταν αν φάει από το μαγειρεμένο της φαγητό, ότι θα έχει βάλει (η μητέρα μου) μέσα ηρεμιστικό ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο κλπ.
Σε κάθε τι λοιπόν έχει μια απάντηση, που βεβαίως κακά τα ψέματα, δεν δικαιολογεί με τίποτα τέτοιου είδους αντιδράσεις και ενέργειες.

Στην συζήτησή μας, προσπάθησα να τον πείσω ότι ο τρόπος που αντιδρά είναι ακραίος και απαράδεκτος και ότι πρέπει να σταματήσει. Μάλιστα σε σχετική μου ερώτηση, εάν αυτός έβλεπε αυτά τα πράγματα να τα έχει κάνει κάποιος φίλος του, πως θα τα χαρακτήριζε, είπε ότι και αυτός, θα τα χαρακτήριζε ακραία, προσπάθησε όμως πάλι να δικαιολογήσει την στάση του, λέγοντας ότι μπορεί μεμονωμένα να φαίνονται ακραία, αλλά στην πραγματικότητα (του) είναι και λίγα για τα πολλά και συσωρρευμένα που του έχει κάνει η μητέρα μας. Σε ερώτησή μου του πως αισθάνεται για την μητέρα μας, μου είπε χαρακτηριστικά ότι "του γυρνάει τα άντερα".

Δηλαδή από ό,τι καταλάβατε, την μισεί εντονότατα, και κατά την δική μου διαπίστωση μπορεί να είναι επικίνδυνος εάν κλιμακώσει, και για την μητέρα μου αλλά και για τον ίδιο νομίζω (βλ. φωτογραφίες του που τις έσκισε).

Ερωτήσεις:

• Πρώτα απ'όλα απόψεις, δεν δείχνει να έχει κάποιας μορφής ψυχολογική πάθηση;

• Εάν με την αρχική μου προσέγγιση που χωρίς να τον κατακρίνω, δεν έχει αποτελέσματα και εντέλει, κατά τις προσεχείς ημέρες, συνεχίσει αυτή την ποικίλη συμπεριφορά του, πως να το χειριστώ στη συνέχεια;
Εγώ σκέφτομαι στη συνέχεια, αχρείαστη να'ναι, να του πω ότι εφόσον χωρίς να του επιβληθεί κάτι, δεν εφάρμοσε την συμπεριφορά αποκλιμάκωσης με απουσία ακραίων αντιδράσεων, να του δώσω ένα deadline που και αυτό δεν θα είναι 2 μέρες, αλλά π.χ. 2 εβδομάδες και έχοντάς τον υπό παρακολούθηση, όπου εντός αυτών των δύο εβδομάδων να φύγει από το σπίτι και να πάει αλλού · έχει εναλλακτικές παρόλο που ο ίδιος τις αρνείται ως εναλλακτικές και γι'αυτό προφανώς μένει στο σπίτι της μητέρας μου κατά το τελευταίο περίπου ενάμισι χρόνο. Υπενθυμίζω, είναι σε διαθεσιμότητα από την εργασία του (στρατός), διότι όπως ο ίδιος λέει, το έκανε επίτηδες και χωρίς να συμβαίνει κάτι στην πραγματικότητα πήρε επίτηδες δηλαδή κάνναβη, σε τοξικολογικές εξετάσεις που κάνει ο στρατός από ό,τι έμαθα τακτικά, εντοπίστηκε από την υπηρεσία και το έκανε σκοπίμως, λέει, για να πάρει μετάθεση (που την θέλει) ίσως και να πάρει αναπηρική σύνταξη επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα, αλλά τώρα που από ό,τι μάθαινα, κινδυνεύει μέχρι και να απολυθεί εάν περάσει η όλη περίοδος διαθεσιμότητας χωρίς να έχει συμμορφωθεί σύμφωνα με τις επιταγές της στρατιωτικής υπηρεσίας.

Απόψεις από την γνώση και εμπειρία σας διότι πραγματικά, δεν ξέρω πως να το χειριστώ...

Ευχαριστώ και sorry για το μακροσκελές...

Απο τα γραφομενα σου κ περα απο τις ακραιες αντιδρασεις του αδερφου σου δεν διεκρινα συμπτωματα σχιζοφρενειας.
Στη σχιζοφρενεια εχουμε φυγη απο την πραγματικοτητα με παραληρημα,ψευδαισθησεις,α ποσυρση κ εκπτωση λειτουργικη. Δηλ φαινεται κ σε αλλα πραγματα οτι κατι δεν παει καλα. Ενας σχιζοφρενης δεν θα αναγνωριζε το ακραιο της συμπεριφορας του.

Τωρα αν ειναι ψυχοπαθης που ειναι διαταραχη προσωπικοτητας κ κατι τελειως διαφορετικο απο την σχιζοφρενεια να πω πως οι ψυχοπαθεις γεννιουνται μ'αυτη την διαταραχη κ το κυριο χαρακτηριστικο ειναι η ελλειψη ενσυναισθησης κ ηθικων φραγμων.
Ετσι κατι θα ειχατε παρατηρησει απο μικρη ηλικια πχ να ελεγε τα ψεματα με μεγαλη ευκολια,να ηταν χειριστικος κ βιαιος,να σκοτωνε ζωα κ.α

Εγω βλεπω εναν ανθρωπο με "σωας τα φρενας" που εχει βαλει στοχο να κανει κολαση την ζωη της μητερας σου ωστε να την εκδικηθει.

Περα απο επισκεψη σε γιατρο που νομιζω δεν θα το δεχοταν ο ιδιος πρεπει κατι να γινει κ να απομακρυνθουν αυτα τα δυο ατομα απο την ζωη του αλλου προς το παρον. Αν εχει τετοιο μενος δεν ξερω που μπορει να φτασει.
Το περιβαλλον δεν ειναι μονο τοξικο ειναι αβιωτο απλα.

Καλημέρα,

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Και εγώ δεν γνωρίζω, γι'αυτό στο τίτλο αναφέρω, πιθανώς Σχιζοφρενικό ή με Ψυχοπάθεια. Αυτό που θα διαπίστωνε ο καθένας, είναι ότι οι αντιδράσεις του είναι υπερβολικές και ακραίες, και ότι υπάρχει μίσος. Το μίσος αναπόφευκτα δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης, και βέβαια από την κουβέντα που είχα μαζί του, δείχνει ότι δεν έχει και ενοχές, δηλαδή θεωρεί "σωστή" και "δικαιολογημένη" την συμπεριφορά του.

Συμφωνώ και εγώ ότι το περιβάλλον δεν είναι απλά τοξικό, και ότι είναι αβίωτο, για να ζουν αυτοί οι δύο άνθρωποι μαζί.

Το θέμα είναι πως θα τον πείσω να φύγει από το σπίτι ή δυνατόν, οικειοθελώς. Διότι από την μέχρι τώρα συζήτησή μας, αν και έχει εναλλακτικές (δηλαδή δεν θα μείνει στο δρόμο) ωστόσο δεν δέχεται καμία από τις εναλλακτικές, απορρίπτοντάς τες όλες για διάφορους δικούς του "λόγους", όπως π.χ. σε μία από τις εναλλακτικές, απαντάει ότι δεν μπορεί να πάει εκεί διότι επειδή είναι κεντρικό μέρος στην Αθήνα, του μυρίζει καυσαέριο και έχει και φασαρία (έχει "καλοσυνηθίσει" διότι παλαιότερα, πριν μείνει με τα προβλήματα που σας ανέφερα στης μητέρας μας) έμενε εκτός Αθήνας, λόγω στρατού, σε περιοχή που έχει άπλα, καθαρό αέρα και ησυχία. Και συνεπώς επειδή του "μυρίζει καυσαέριο και έχει και φασαρία" προτιμά ως λιγότερο κατά τα λεγόμενά του κακή επιλογή, το να μένει στης μάνας μου.

Η συμπεριφορά του όμως δεν δείχνει ότι έχει κάποια ψυχολογικής φύσεως προβλήματα;
Ακόμα και εάν δεν έχει σχιζοφρένεια, αυτό το μίσος που έχει αναπτύξει και φαίνεται με τον καιρό να κλιμακώνεται, όπως και οι συμπεριφορές του και όχι μόνο προς την μάνα μας, αλλά και προς την υπηρεσία του, είναι ενός φυσιολογικού ατόμου; Μου φαίνεται πως όχι, και αυτό διότι με αυτήν του την γενικότερη συμπεριφορά και προς την μάνα μου και προς την υπηρεσία του, δεν βελτιώνει την ζωή του αλλά την χειροτερεύει, πράγμα που του το είπα στην συζήτησή μας, εμμέσως πλην ιδιαιτέρως σαφώς.

Σε κάθε περίπτωση, πως μπορώ να τον απομακρύνω από το σπίτι της μητέρας μου το δυνατόν οικειοθελώς;
Έτσι ώστε να μην γίνω και εγώ "εχθρός" του; ... διότι τουλάχιστον με εμένα, συζητάει, τουλάχιστον με τον ήπιο και μη επικριτικό τρόπο που έχω ακολουθήσει μέχρι στιγμής. Διότι εάν γίνω και εγώ "εχθρός" του, δεν θα επικοινωνεί ούτε με εμένα, έτσι δεν είναι; Πόσο θα βόλευε αυτό στην εύρεση μιας λύσης;
Γνώμες;

Μήπως, να αφήσω ένα διάστημα, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι και μεγάλο, να δω εάν έχει κόψει τις ακραίες συμπεριφορές, όπως από την ήπια συζήτησή μας, συμφώνησε;
Και εάν τις συνεχίσει, τότε τι κάνω;

Μήπως τότε να αλλάξω στάση και πάλι χωρίς να είμαι επικριτικός, να πω κάτι σαν:
"Κοίτα να δεις, δεν γεννήθηκα χθες. Μιλήσαμε και δεν εφάρμοσες αυτά που είχαμε συμφωνήσει και είχες αποδεχτεί. Επομένως η ασυνέπειά σου προς όσα δέχτηκες, δύο τινά μπορεί να σημαίνουν: Ή έχεις κάποια πάθηση, που χρήζει ιατρικής βοηθείας ή έχεις σώας τα φρένας και έχεις κακό και επικίνδυνο χαρακτήρα. Αν το παίζεις τρελός, που εγώ θεωρώ ότι δεν είσαι, ωστόσο αν το παίζεις, θα σε αντιμετωπίσουμε ως τρελό. Επομένως τώρα, εφόσον δεν εφάρμοσες αυτά που είχαμε συζητήσει για την αποκλιμάκωση και σταδιακή ειρήνευση και όπως είχαμε πει, οι πράξεις που εμείς επιλέγουμε έχουν συνέπειες, ε τότε δεν μένει άλλη επιλογή, παρά να φύγεις από το σπίτι. Πάλι έχεις περιθώριο επιλογής. Δεν χρειάζεται να φύγεις αύριο ούτε μεθαύριο, όμως σε (π.χ.) 2 εβδομάδες θα έχεις φύγει. Και στο μεσοδιάστημα μέχρι να φύγεις, θα πρέπει να μην υπάρχει καμία ακρότητα."

Θα ήταν καλή μια τέτοια προσέγγιση;

Δεν ακούγεται για σχιζοφρένεια αλλά σίγουρα θα πρέπει να επισκεφθείτε ψυχίατρο καθώς αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι απλά εκδικητικές.. θα πρέπει να τον αξιολογήσει και να του δώσει τη σωστή θεραπεία

Ευχαριστώ για την απάντηση Madlylove.
Το ερώτημα είναι πως θα τον πείσω αφενός να πάει στον ψυχίατρο για να τον κατευθύνει αυτός ως ειδικός, αφετέρου να αφήσει το σπίτι.

@Serios
Ψέμματα λέει, αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν λένε; Και από μικρό παιδί έλεγε, αλλά όλα δεν λένε τα παιδάκια, άλλα περισσότερα και άλλα λιγότερα;
Ποιο είναι το μέτρο του πολύ στα ψέμματα; Και εάν λέει τώρα πολλά ψέμματα, πως μπορώ να το ελέγξω;

Τα ζώα τα αγαπούσε και εξακολουθεί να τα αγαπάει.

Μπορείτε να πάτε στην αστυνομία και να ζητήσει η μητέρα σου ασφαλιστικά μέτρα από τον εισαγγελέα, να μην την πλησιάζει και να φύγει από το σπίτι. Είναι σκληρό αλλά δεν βλέπω άλλη λύση αν δεν δεχτεί να πάει σε ψυχίατρο.
Η άλλη λύση είναι η ακούσια νοσηλεία. Αλλά μου φαίνεται καλύτερη λύση τα ασφαλιστικά μέτρα. Κινδυνεύει η ζωή της μητέρας σου. Είναι ζήτημα χρόνου να αρχίσει να την χτυπάει και δεν ξέρεις τί μπορεί να σημαίνει αυτό για μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ίσως ήδη να την έχει χτυπήσει και να μην στο λέει.

Γιατί είναι σε διαθεσιμότητα; Μήπως να μιλούσες με κανέναν συνάδελφό του, με άνθρωπο από την δουλειά του μήπως πάρεις περισσότερες πληροφορίες...

Ευχαριστώ και σένα Κασσάνδρα για την γνώμη,

Είναι σε διαθεσιμότητα, διότι όπως το παίζει "έξυπνος" και ότι "τα ξέρει όλα", επειδή με την υπηρεσία του στο στρατό, θα έβγαινε στην σύνταξη σε κάποια χρόνια ακόμα, λέει, αυτός είναι ο δικός του ισχυρισμός, που βεβαίως δεν γνωρίζω αν είναι αληθής ή ψευδής αφού πως να τον ελέγξω; , λέει λοιπόν ότι επίτηδες, σκοπίμως, καθώς στον στρατό κάνουν τοξικολογικές εξετάσεις με μια τακτικότητα (δεν το γνώριζα), πήρε σκοπίμως λίγη κάνναβη (ένα "ναρκωτικό" που στην πραγματικότητα δεν είναι, είναι ήπιο, δεν δημιουργεί εξάρτηση κλπ, σε αρκετές χώρες η χρήση της έχει απελευθερωθεί και απελευθερώνεται, π.χ. προσφάτως στον Καναδά ή στην Ολλανδία έχουν coffee shops με τσιγαριλίκια κάνναβης, από την δεκαετία του '70 και βέβαια δεν έγιναν οι Ολλανδοί, πρεζόνια σε μια μάλιστα τόσο μακροπρόθεσμη δοκιμασμένη περίοδο), έτσι ώστε τον εντόπισαν στις εξετάσεις, και βέβαια επειδή στον στρατό έχουν και την κάνναβη στο ίδιο τσουβάλι με άλλες ουσίες που είναι πράγματι επικίνδυνες, μπήκε σε υποχρεωτικό πρόγραμμα απεξάρτησης όπου εάν πετύχει θα λήξει η διαθεσιμότητα και θα επιστρέψει κανονικά στην υπηρεσία του, πράγμα που δεν το θέλει, διότι όπως λέει ο ίδιος, έχει τον εξής διττό σκοπό:

• Ο πρώτος στόχος του, να πάρει μετάθεση και να έρθει κάπου στην Αθήνα (που επιθυμεί), αφού έτσι θα μπορεί να παρακολουθεί το πρόγραμμα απεξάρτησης

• Ο δεύτερος στόχος του, να επικαλεστεί παράλληλα με την χρήση της ουσίας, ψυχολογικά προβλήματα και άγχος, χωρίς να έχει, να ξεγελάσει τους ιατρούς του στρατιωτικού νοσοκομείου, που όπως λέει και το παίζει έξυπνος, είναι πολύ εύκολο για κάποιον που δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα να παίξει θεατρινίστικα τον ρόλο αυτού που όντως θα είχε, να τους ξεγελάσει και να πάρει σχετικά άμεσα (αναπηρική) σύνταξη.

Εάν ισχύει η αιτιολογία του και δεν είναι ψευδής, τότε στο συγκεκριμένο θέμα που έχει να κάνει με την υπηρεσία του, αποκαλύπτει την οξεία τεμπελίτιδά του, αφού είναι σε μια δουλειά ασφαλή (στρατός, δημόσιο) που ούτως ή άλλως ο φόρτος εργασίας και οι απαιτήσεις, κακά τα ψέματα, δεν είναι έντονες, μου το έχει πει ο ίδιος πολλές φορές παλαιότερα, και ενώ βρίσκεται σε μια εύκολη και ασφαλή δουλειά, ενεργεί εντέλει με έναν τρόπο, που ενδεχομένως αντί για το "περισσότερο" (να λάβει σύνταξη για λόγους υγείας), θα λάβει με τις δικές του επιλογές και ενέργειες, το απόλυτο λιγότερο και χειρότερο, ήτοι απόλυση (θα πάει για μαλλί και θα'βγει κουρεμένος). Διότι παίζει και είναι αρκετά πιθανό, από την διαδικασία αξιολόγησης που του κάνουν, να κρίνουν ότι δεν έχει θεραπευθεί ή να μην πειστούν ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα, και εντέλει να απολυθεί.
Και μετά με τι προσόντα και τι προϋπηρεσία - δεν έχει εργαστεί ποτέ στον ιδιωτικό τομέα, από την αρχή μπήκε στον στρατό - και επιπλέον με αυτόν τον τουλάχιστον περίεργο χαρακτήρα του (τα ξέρω όλα, εξυπνάκιας) θα βρει σε αυτή την ηλικία (περίπου 50) δουλειά;

Τώρα που είναι σε διαθεσιμότητα, παίρνει (και κάθεται) τα μισά χρήματα από τον κανονικό μισθό του, ήτοι περί των 500€ μηνιαίως. Ζει και στο σπίτι της μητέρας μας, οπότε δεν έχει ενοίκιο, κοινόχρηστα, ρεύμα, ΔΕΚΟ κλπ, μια χαρά του φτάνει το 500άρικο.

Από που και πως, θα μπορούσα να βρω από την δουλειά του, περισσότερες πληροφορίες;
Μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να μου τις δώσει, αλλά φαντάζομαι ότι εάν του το πρότεινα, δεν πρόκειται να το κάνει.

Μάλιστα, επειδή λέει ότι πάει σε ψυχολόγο, ψυχίατρο ( [;] - δεν γνωρίζω εγώ τι διαφορά έχουν αλήθεια ο ψυχολόγος και ο ψυχίατρος, και σε τι πάει) στα πλαίσια της διαθεσιμότητάς του, του είχα πει, εάν θέτει στην συζήτηση που κάνουν, και τα θέματα που έχουν προκύψει με την μητέρα μας και την διαμονή του στο σπίτι της. Μου είπε ότι δεν το είχε κάνει, και σε πρότασή μου "Γιατί να μην αναφέρεις και αυτά τα θέματα με την μαμά;", την δέχτηκε και είπε ότι θα το κάνει.
Μπορώ εγώ να το ελέγξω;
Πως; Με το να τον ρωτήσω εάν ξεκίνησε να τα συζητάει, και εφόσον μου πει ναι, να του ζητήσω το όνομα και τηλέφωνο του ψυχολόγου; (για να πάρω τηλέφωνο να επιβεβαιώσω;) ... θα μου το δώσει; Νομίζω πως όχι, και ότι ενδεχομένως θα περιόριζε την δυνατότητα επικοινωνίας που έχω μαζί του, έτσι ώστε σε πρώτη φάση, να κατευνάσω την όλη αρνητική και ακραία κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Πάνο, έχω την εντύπωση οτι ο αδελφός σου κάπου λέει ψέμματα και σ εσάς. Θεωρώ το πιο πιθανό να έχει πράγματι μπλέξει με χασίς και μπορεί και όχι μόνο με χασίς.
Ξέρεις τι γίνεται με το χασίς τα τελευταία χρόνια; Οι "ποικιλίες" που έχουν "βελτιώσει" για να "φτιάχνεσαι" πιο εύκολα, προκαλούν σε πάρα πολλούς χρήστες ψυχώσεις.Για να το βρήκαν στις εξετάσεις μπορεί να πήρε μεγάλη ποσότητα, είτε για να πετύχει τον σκοπό του, είτε επειδή είναι πράγματι χρήστης.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να μάθεις τί γίνεται. Ένας τρόπος είναι να πάτε με την μητέρα σου
στον Διοικητή του να τον ρωτήσετε τί συνέβη. Άλλος τρόπος είναι να προσεγγίσετε κάποιον συνάδελφό του. Επίσης, ρώτησέ τον για τον ψυχίατρο που πηγαίνει, ποιός είναι, τί πρόγραμμα παρακολουθεί και πού.
Αλλά ξέρεις τελικά ποιά είναι η ουσία; Οτι όντως έχει κάποια ψυχική ασθένεια διότι όλα αυτά που κάνει στην μάνα σου δεν τα κάνει για να βγάλει σύνταξη, αλλιώς θα τα έκανε μόνο στον στρατό. Σου λέω οτι η προσωπική μου γνώμη είναι οτι ο αδελφός σου ίσως να έχει πάθει ζημιά από το χασίς (ή ό,τι άλλο μαλακό, σκληρό δεν ξέρω). Δες εδώ μέσα, στα θέματα του φόρουμ, πόσοι έχουν πάθει ψυχώσεις από το χασίς...
Τέλος πάντων, τώρα που το σκέφτομαι καλλίτερα, νομίζω οτι αν δεν συνεργάζεται καθόλου και συνεχίσει τις παλαβομάρες, ίσως να του κάνατε ακούσια νοσηλεία. Τότε θα μαθαίνατε από τους γιατρούς τί ακριβώς συμβαίνει. Διότι, τα ασφαλιστικά μέτρα που σε συμβούλεψα παραπάνω, καλά είναι αλλά αν ο αδελφός σου είναι ψυχασθενής μπορεί από την απελπισία του να βλάψει και τον εαυτό του ακόμη.
Επίσης, να σου πω οτι αν πήγαινε σε ψυχίατρο ή σε πρόγραμμα θα του έγραφε ο γιατρός και θα έπαιρνε και κάποια φάρμακα (π.χ. αντικαταθλιπτικά).
Κουράγιο και μην απελπίζεσαι! Μπορεί να σου φαίνονται όλα τώρα βουνό αλλά θα μπουν σε μια σειρά όλα, αρκεί να έχετε υπομονή και μεθοδικότητα. Ξέρω πώς αισθάνεσαι γιατί έχω κι εγώ αδελφό με παρανοειδή διαταραχή που μένει με τον πατέρα μου μαζί και μέχρι που τον χτυπούσε κιόλας... Περάσαμε καταστάσεις φρίκης γιατί ο πατέρας μου δεν ήθελε να τον πάρουμε εμείς με τίποτα για να μην μείνει ο αδελφός μου μόνος του! Τώρα όμως, παίρνει μια αγωγή και τα πράγματα είναι καλά. Επίσης και ο άντρας μου έχει ψυχιατρικό θέμα.
Υπομονή και ψυχραιμία θέλει το θέμα.

Ευχαριστώ πάλι Κασσάνδρα,

Από την δουλειά του δεν γνωρίζω κανέναν, οπότε δεν βλέπω πως μπορώ να κινηθώ σε αυτό το πεδίο...

Καλή σκέψη είναι, να τον ρωτήσω για τον ψυχολόγο / ψυχίατρο που λέει ότι πηγαίνει, ποιος είναι, να ρωτήσω κάποια πράγματα. Μπορώ να του πω (του αδερφού μου), με ήπιο τρόπο πάντα, ότι είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για αυτόν τον ίδιο, να ρωτήσω κάποια πράγματα τον ψυχολόγο / ψυχίατρο, έτσι ώστε εγώ, με την καθοδήγηση και ενός ειδικού, να μπορώ να χειριστώ την όλη κατάσταση πιο αποτελεσματικά και υπέρ του.
Και θα δω πως θα αντιδράσει. Εάν είναι αλήθεια και όντως πηγαίνει σε ψυχολόγο / ψυχίατρο, δεν νομίζω ότι θα έχει λόγο να το αρνηθεί, αφού κάτι τέτοιο δεν θα τον βλάπτει πουθενά ενώ αντίθετα και όπως θα του το αναπτύξω, θα τον ωφελήσει.
Εάν είναι ψέμματα, εάν δηλαδή δεν πηγαίνει σε ψυχολόγο / ψυχίατρο ενώ μου είπε ότι πάει, θα βρει κάποια πρόφαση για να μην μου πει όνομα, τηλέφωνο ή και διεύθυνση του ψυχολόγου / ψυχιάτρου. Σε αυτή την περίπτωση, θα πιθανολογήσω ότι μας έχει πει πολλά ψέμματα και επειδή δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να κάνω έρευνα, τι ισχύει και τι όχι από όσα μας έχει πει, και ιδίως εάν η παλαβή συμπεριφορά του δεν σταματήσει, θα πάω στην ακόλουθη προσέγγιση:

Ή μας το παίζεις τρελός, που δεν πιστεύω ότι είσαι ή είσαι κακός άνθρωπος και επικίνδυνος αφού αυτά που κάνεις στην μάνα μας είναι επιβλαβή και επικίνδυνα και ψυχοφθόρα, και καλώς ή κακώς, εσύ επιμένεις να βρίσκεσαι στο σπίτι της. Και τα δύο έχουν συνέπειες.
Συνέπεια: Φεύγεις σε δυο βδομάδες από το σπίτι και στο μεσοδιάστημα, θα είσαι ήσυχος χωρίς ακρότητες. Αν δεν το κάνεις και επειδή ή μας το παίζεις τρελός ή είσαι κακός και επικίνδυνος, θα γίνει η σχετική καταγγελία στις αρχές, να σε πάρουν και ας αποφασίσουν οι ειδικοί της αστυνομίας και ιατροί τι και πως. Τότε όμως θα σου επιβληθεί η λύση, διότι εσύ θα έχεις αποκλείσει από μόνος σου τις προηγηθείσες λύσεις που ήταν περισσότερο επωφελής για σένα και είχες συμφωνήσει με αυτές. Στην πραγματικότητα ακόμα και τώρα, έχεις επιλογή, εσύ θα επιλέξεις και θα επιδράσει αρνητικά ή θετικά στην μετέπειτα ζωή σου. Η δική σου επιλογή αντίδρασης και συμπεριφοράς.

Εγώ πάλι θα έλεγα να επικοινωνήσεις ο ίδιος με κάποιον ειδικό και να τον ρωτήσεις τη γνώμη του για όλα αυτά. Διάγνωση εξ αποστάσεως δεν μπορεί να γίνει, μπορεί όμως ο ειδικός να καταλάβει κάποια πράγματα και να σε κατευθύνει για το πως να χειριστείς τον αδερφό σου, να βγάλει κάποια συμπεράσματα και να σε βοηθήσει να βρεις μια άκρη...

Ναι, είναι και αυτό μια καλή επιλογή Σόνια. Ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by Panos1971

Ή μας το παίζεις τρελός, που δεν πιστεύω ότι είσαι ή είσαι κακός άνθρωπος και επικίνδυνος αφού αυτά που κάνεις στην μάνα μας είναι επιβλαβή και επικίνδυνα και ψυχοφθόρα, και καλώς ή κακώς, εσύ επιμένεις να βρίσκεσαι στο σπίτι της. Και τα δύο έχουν συνέπειες.
Συνέπεια: Φεύγεις σε δυο βδομάδες από το σπίτι και στο μεσοδιάστημα, θα είσαι ήσυχος χωρίς ακρότητες. Αν δεν το κάνεις και επειδή ή μας το παίζεις τρελός ή είσαι κακός και επικίνδυνος, θα γίνει η σχετική καταγγελία στις αρχές, να σε πάρουν και ας αποφασίσουν οι ειδικοί της αστυνομίας και ιατροί τι και πως. Τότε όμως θα σου επιβληθεί η λύση, διότι εσύ θα έχεις αποκλείσει από μόνος σου τις προηγηθείσες λύσεις που ήταν περισσότερο επωφελής για σένα και είχες συμφωνήσει με αυτές. Στην πραγματικότητα ακόμα και τώρα, έχεις επιλογή, εσύ θα επιλέξεις και θα επιδράσει αρνητικά ή θετικά στην μετέπειτα ζωή σου. Η δική σου επιλογή αντίδρασης και συμπεριφοράς.

---

Προσπαθείς να χειριστείς λογικά μια παράλογη κατάσταση ενός ανθρώπου που δεν είναι απλά πως έχει τη "δική του" λογική, αλλά είναι εν δυνάμει επικίνδυνος για τη μητέρα σας. Το οτι είναι αδερφός σου σε εμποδίζει από το να δεις αντικειμενικά την κατάσταση. Όσοι απο εμάς έχουν διαβάσει αυτά που περιέγραψες θεωρούν πως πρέπει να φύγει το γρηγορότερο από το σπίτι της μάνας σου και όχι επειδή θα το αποφασίσει αυτός κάποια στιγμή στις επόμενες εβδομάδες.
Επίσης αν του δώσεις τελεσίγραφο δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει. Μπορεί για παράδειγμα να τα βάλει ακόμη περισσότερο με τη μάνα σου επειδή σου μίλησε ή και μαζί σου επίσης.

Ευχαριστώ Geodim,

Μα μόνο με την λογική, μπορώ να χειριστώ την κατάσταση.
Ποια θα ήταν η άλλη επιλογή; Να κάνω απευθείας την σχετική καταγγελία και να τον πάρουν;
Έτσι δεν θα γινόμουν και εγώ αυτομάτως εχθρός του, δεν θα έκοβε και με μένα την επικοινωνία;
Άσε που σε μια τέτοια λύση, παρόλο που στην πραγματικότητα εγώ θεωρώ ότι και αυτή καλή θα ήταν και για τον αδερφό μου, αφού θα βοηθούσε άμεσα και δυναμικά, στο να αντιμετωπίσει, εννοείται πλέον με την βοήθεια ιατρών, την κατάστασή του, αντιτίθεται η μητέρα μας.
Γιατί αντιτίθεται η μητέρα μας; Διότι ως κάποιας ηλικίας και της "παλαιάς σχολής", θεωρεί εξευτελισμό για την οικογένειά της και για την ίδια και μεγάλη ντροπή, να συμβεί κάτι τέτοιο. Δίνει πολύ σημασία στο τι θα πει ο κόσμος, στο τι θα πουν οι άλλοι.

Επομένως, μου φαίνεται σαφώς καλύτερη επιλογή, αυτή που εφαρμόζω αρχικά, στο να κατευνάσω τα πράγματα. Και βέβαια γι'αυτό συζητώ και εδώ για να πάρω ιδέες για Plan B και Plan C εάν χρειαστεί.
Νομίζω όμως ότι αυτή η ήπια προσέγγιση, για αρχή και για αποκλιμάκωση των ακροτήτων, ήταν η ενδεδειγμένη για να μην μπω "δυναμικά" και γίνω αντί για κατευναστής, "εχθρός". Διότι εάν γινόμουν "εχθρός" θα έμενα με λιγότερες επιλογές, και λιγότερο ήπιες και μη ευχάριστες, και στην ουσία μία επιλογή, το να καλέσω μετά σχετικής καταγγελίας, να τον πάρουν.

Και βέβαια έχει ενδιαφέρον φαντάζομαι και για εσάς, να μάθετε και τι έχει γίνει στο μεσοδιάστημα, δηλαδή σε περίοδο περίπου μιας εβδομάδας, από την εφαρμογή της αρχικής μου προσέγγισης που έχω αναπτύξει.

Οι ακρότητες έχουν παύσει. Διότι και έχω περάσει από το σπίτι και τηλεφωνώ καθημερινά και στον αδερφό ου και στην μητέρα μου, τουλάχιστον δις, να τσεκάρω τι θα πει ο ένας και τι ο άλλος.
Υπάρχουν ακόμα "παλαβές" συμπεριφορές αλλά σαφώς πολύ πιο ήπιες, που την μητέρα μου βέβαια την ενοχλούν και αυτές. Τι συμπεριφορές εξακολουθούν να υπάρχουν από αυτά που ακούω;

• Προχθές, μου είπε η μητέρα μου, ότι πήγε να μπει στο (βασικό) μπάνιο (διότι υπάρχει και μικρό, WCδάκι) που ήταν σκοτεινά, και με το που μπαίνει μέσα, την τρόμαξε ο αδερφός μου, ο οποίος κάθονταν στα σκοτεινά και δεν έκανε θόρυβο, για να καταλάβει (η μητέρα μου) ότι ήταν μέσα.

• Χθες, έριξε σε ένα ταπεράκι που η μητέρα μου είχε μαγειρεύσει κάποιο λαδερό φαγητό, έριξε στην εναπομείνουσα ποσότητα που δεν ήταν και μεγάλη, νερό (όχι πολύ, η μητέρα μου έδωσε την πληροφορία) και έβαλε το ταπεράκι στον νεροχύτη. Η μητέρα μου (που ούτως ή άλλως η ίδια μου μετέφερε αυτή την αντίδραση) θεώρησε ότι το επαπομείνων φαγητό είχε καταστραφεί, οπότε το πέταξε και έφτιαξε και έφαγε κάτι άλλο.

• Συνεχίζει και την βρίζει, προφανώς όμως επειδή ξέρει ότι την ενοχλεί έτσι (καθώς η μητέρα μας, είναι όπως έχω προαναφέρει θεούσα, της εκκλησίας). Δηλαδή όταν μπαίνει ο αδερφός μου στο σπίτι και είναι μέσα η μητέρα μας, την δι@ολοστέλνει, το ίδιο και όταν φεύγει, ίσως και σε καμιά στιγμή στο ενδιάμεσο, εάν συναντηθούν. Αυτά σύμφωνα με την μητέρα μου. Ο αδερφός μου στην συζήτησή μας το έχει παραδεχτεί αλλά λέει ότι το κάνει, όχι με το που μπαίνει στο σπίτι και άνευ λόγου και αιτίας, αλλά όταν έρχεται να του μιλήσει και ότι έτσι θέλει να την αποθαρρύνει και ότι είναι και "καλή" κίνηση διότι έχει αποτέλεσμα, όντως να μην του μιλάει.
Παρεμπιπτόντως, απλώς τώρα το θυμήθηκα, ήταν κάτι που είχε συμβεί πριν την παρέμβασή μου: ανάμεσα στα "παλαβά" και ενοχλητικά που της έκανε, είχε βάλει δίπλα στην πόρτα στο δωμάτιο της το κινητό του, όπου είχε ηχογραφήσει τον εαυτό του, να λέει "Άει στο δι@ολο μ@ρή" ή κάτι παρόμοιο με διάολο, και έπαιζε stop motion, δηλαδή σε συνέχεια, για να το ακούει η μητέρα μας.

• Άλλο ένα που συνεχίζει, τακτικά, είναι όταν πάει στην τουαλέτα και για το "χοντρό" του, να μην τραβάει το καζανάκι, οπότε η τουλέτα να μένει λερωμένη και να την βρίσκει η μητέρα μου όταν πάει αυτή, και να κάθεται να την καθαρίζει με χλωρίνη, και να φτύνει ροχ@λες και φλέματα, π.χ. στον νιπτήρα ή στην μπανιέρα, όπου δημιουργεί μια εικόνα αηδίας, για την μητέρα μου, η οποία αναγάζεται παρομοίως στο να καθαρίζει συνεχώς με χλωρίνη, αυτές του τις ακαθαρσίες.

Για μένα και τα παραπάνω, που είναι της τρέχουσας συμπεριφοράς, είναι "παλαβά" αλλά σίγουρα σε σύγκριση με τα περασμένα, είναι "πταίσματα". Δηλαδή φαίνεται να υπάρχει η ποθούμενη, καταρχήν αποκλιμάκωση. Μένει να δω σε κάποιος βάθος χρόνου εάν αυτή είναι σταθερή ή εάν ξανακυλήσει. Μετά τα plan B κλπ.

Στην θεωρεία καταλαβαίνω πως το σκέφτεσαι, αλλά ακόμα κι αν η ίδια η μάνα σου για συναισθηματικούς λόγους έχει τις επιφυλάξεις της για κάτι πιο δραστικό, για σκέψου το πρακτικά: Δεν σου σχολιάζω το πως ζει η μάνα σου και σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται, που ήδη σίγουρα κι αυτή θα είναι χάλια να βρίσκει όλο το μπάνιο χεσμένο, να ακούει καντήλια από το πρωί ως το βράδυ, να την κοψοχολιάζει κάθε λίγο και λιγάκι κτλ που δεν είναι και λίγα όλα αυτά... Αλλά σκέψου και τα πιο άσχημα που μπορεί να γίνουν ή να είχαν γίνει...Αν αύριο ο αδερφός σου ρίξει κάτω λάδια και δεν τα δει και πέσει η μητέρα σου και σπάσει κανένα ισχίο τι θα γίνει; Αν της ρίξει κάποιο απορρυπαντικό η κάτι άλλο στο φαγητό και δεν προσέξει και την δηλητηριάσει; Αν κάνει κάτι άλλο επικίνδυνο;Τι θα λες μετά κατόπιν εορτής αν χάσεις τη μητέρα σου ή υποστεί μεγάλη βλάβη στην υγεία της;
Εγώ νομίζω ότι πρέπει άμεσα να ρωτήσεις κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο πως να χειριστείς την κατάσταση και σίγουρα με κάποιο τρόπο να απομακρυνθεί άμεσα από τη μητέρα σου ο αδερφός σου.

Συμφωνώ με τους προηγούμενους που σου είπαν ότι χρειάζεσαι ΑΜΕΣΑ καθοδήγηση από ειδικό για το πώς να το χειριστείς.
Εδώ δεν είμαστε γιατροί ούτε ψυχολόγοι για να μπορούμε να κρίνουμε πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα, αλλά έτσι όπως τα λες μοιάζουν ήδη επικίνδυνα και χωρίς να είμαστε ειδικοί.

Δεν θέλω να σε αγχώσω παραπάνω ή να σε τρομάξω, αλλά δεν είναι απλά τα πράγματα αυτά, ούτε μπορείς να ξέρεις ή να προβλέψεις το πώς μπορεί να φερθεί ένας άνθρωπος που βρίσκεται γενικά σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση όπως ο αδερφός σου και που εμφανώς έχει αναπτύξει τόσο εχθρικά συναισθήματα για την μητέρα σας. Ούτε καν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι σου λέει όλη την αλήθεια για το πώς νιώθει, τι σκέφτεται κτλ

Έχω πολύ άσχημη πρόσφατη εμπειρία με έναν άνθρωπο ο οποίος φαινόταν ότι δεν είναι καλά τελευταία και άρχισε να έχει κάποιες παρανοικές σκέψεις ότι οι δικοί του προσπαθούν να του ρίξουν κάτι στο φαγητό κτλ. Σε παρακαλώ δράσε όσο πιο σύντομα μπορείς και μην εμπιστεύεσαι αυτά που σου λέει. Μπορεί κι ο ίδιος αν βρίσκεται σε σύγχυση να φοβάται ή να ντρέπεται να σου πει όλη την αλήθεια. Χρειάζεσαι καθοδήγηση από ειδικό για να προστατεύσεις και την μητέρα σας και τον ίδιο.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις Σόνια και Ελισάβετ και καλησπέρα σε όλους,

Να κάνω μια ερώτηση, που θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον και θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως εάν απαντούσαν άνθρωποι που είχαν αντιμετωπίσει οι ίδιοι προβλήματα με σχιζοφρένεια, διαφόρων μορφών ψυχοπάθειες ή και διαφόρων μορφών ψυχώσεις.

Λέω διαφόρων μορφών, επειδή δεν είμαι (καθόλου) ειδικός και τα όσα γνωρίζω (αν γνωρίζω), τα γνωρίζω από την σχετική αναζήτηση που έκανα στο internet. Ακολουθεί η ανάπτυξη της ερώτησης:

Αυτή την στιγμή, είμαι με πιθανότητες, ένα 60 με 70% ότι ο αδερφός μου δεν έχει τίποτα σε πάθηση, και ότι συνειδητά ή εάν προτιμάτε δρώντας ως ασυνείδητος αλλά με σώας τα φρένας, προσπαθεί να κάνει τον βίο αβίωτο στην μητέρα μας, για να φύγει από το σπίτι (της), να πάει να μείνει αλλού, να νοικιάσει, οπότε να μείνει το σπίτι στον αδερφό μου ολόκληρο και ελεύθερο.

Το υπόλοιπο 30 με 40% το δίδω ως πιθανότητες κάτι να έχει ο αδερφός σε ψυχικής φύσεως πάθηση, που να το προκαλεί αυτό.

Γιατί δίδω τις παραπάνω πιθανότητες; Διότι με την πρώτη προσέγγισή μου και διαδραστική συζήτηση που είχα με τον αδερφό μου, όντως έπαψαν οι έντονα ακραίες αντιδράσεις του έως τώρα, και μένουν άλλες, που είναι και αυτές "παλαβές" αλλά πταίσματα με το πριν. Βεβαίως η παρέμβασή μου δεν είναι στατική, δηλαδή πέτυχε αυτό που πέτυχε και παύει. Είναι δυναμική στον χρόνο, δηλαδή στην πορεία θα ζητήσω και άλλα.
Το ερώτημα είναι, εάν είχε όντως κάποιο πρόβλημα σχιζοφρένειας ή ψυχοπάθειας ή οποιασδήποτε μορφής ψύχωσης (όποια και αν ήταν τα αίτια αυτής, όπως ουσίες, προδιάθεση κλπ), 1) οι παλαβές ενέργειές του, θα μπορούσαν να περιορίζονταν μόνο στις αντιδράσεις προς την μητέρα μας; και 2) θα μπορούσε μετά από την συζήτηση που είχα μαζί του, όντως να ελέγξει την συμπεριφορά του ένα όντως με ψυχική πάθηση άτομο, και να περιορίσει αισθητά αυτές τις παλαβές αντιδράσεις;

... διότι το ότι τις περιόρισε, με κάνει να σκέφτομαι ότι ό,τι κάνει, το κάνει με σώας τα φρένας, με σχέδιο (να διώξει την μητέρα μας από το σπίτι), κατανόησε ότι θα υπάρχουν συνέπειες εάν τις συνέχιζε. Συνεπώς "το παίζει τρελός", θεωρώντας ότι θα πετύχει τον σκοπό του, και υπολογίζοντας ότι η μητέρα μας, νομίζοντας ότι είναι τρελός ή με ψυχολογική πάθηση, και αισθανόμενη ντροπή, ότι δεν θα μιλούσε, όπως και όντως, τόσο καιρό δεν μιλούσε (περίπου κανά χρόνο).

Επίσης, εάν όντως είχε κάποιο πραγματικό πρόβλημα εξάρτησης από ουσίες και γι'αυτό είναι σε διαθεσιμότητα στην εργασία του, δεν του έχει επιβληθεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αποθεραπείας από την υπηρεσία του, αλλά και τακτικού ελέγχου, έτσι ώστε να τσεκάρουν την αποθεραπεία και βελτίωσή του; Είναι δυνατόν να μην πηγαίνει σε ψυχολόγο ή να μην παρακολουθεί την ενδεδειγμένη από την ιατρική υπηρεσία του στρατού μέθοδο αποθεραπείας (του αρέσει, δεν του αρέσει, στρατός είναι, δεν δίνει επιλογές) και να μην τον έχουν ήδη απολύσει; Το γεγονός ότι παραμένει σε διαθεσιμότητα, δεν δείχνει ότι ακολουθεί την ενδεδειγμένη μέθοδο αποθεραπείας και αυτό μέχρι να την ολοκληρώσει και να επιστρέψει στην εργασία του;
Εάν δεν την ακολουθούσε, δεν θα είχαν υποχρέωση οι στρατιωτικοί ιατροί που τον παρακολουθούν, να ενημερώσουν τους κοντινότερους συγγενείς του, ήτοι την μητέρα μας ή / και εμένα, για αυτήν του την επικίνδυνη "απόκλιση";

Γιατί λοιπόν η παλαβή συμπεριφορά του περιορίζεται μόνο προς την μητέρα μας, γιατί μετά την συζήτησή μας είχε κάποια αποτελέσματα αισθητής αποκλιμάκωσης και γιατί στην συνομιλία μαζί μου ή με φίλους του (τον άκουσα να μιλάει με φίλο του στο τηλέφωνο), ακούγεται από απολύτως φυσιολογικός στα όσα λέει και στον τόνο της φωνής του (ήπιος, κανονικός) και στις συζητήσεις που είχα μαζί του για το θέμα που έχει προκύψει με την μητέρα μας, παραδέχτηκε την ακρότητα των αντιδράσεών του, και τις αιτιολόγησε βέβαια για να μην φανεί κακός, ασχέτως ότι η αιτιολόγηση ήταν αδύναμη έως και παιδική και αστεία· δεν είναι σημαντικό ότι αιτιολόγησε, άρα εξηγεί ότι έκανε ό,τι έκανε σε μια σχέση δράσης > αντίδρασης > σκοπού και όχι "εν βρασμώ ψυχής", που θεωρούσε μάλιστα ότι έφερνε και "θετικά" αποτελέσματα, υπό την έννοια ότι όταν συνέβαιναν αυτά, η μητέρα μας τον άφηνε στην ησυχία του και δεν του μιλούσε καθόλου;

Οι πραγματικά ψυχασθενείς, σχιζοφρενείς ή με ψυχώσεις, μπορούν να ελέγχουν την συμπεριφορά τους και να την εστιάζουν σε ένα μόνο άτομο; Και σε όλους τους άλλους να δείχνουν φυσιολογικοί ή σχεδόν φυσιολογικοί;

Καταρχάς η ίδια δεν έχω ψύχωση ή σχιζο αλλά μπορω να σου πω το εξης γιατί σε βλέπω πολύ μπερδεμένο. Καταρχάς παιρνεις ενα ακραίο παράδειγμα όπως αυτό της σχιζο που είναι όντως βαρύτατη ασθένεια κ ναι κατα πάσα πιθανότητα θα το είχατε καταλάβει οι περισσότεροι γύρω του πως κάτι δεν παει καλά. Δεν είμαι γιατρός αλλά ναι δεν φαίνεται να έχει σχιζο ο αδερφός σου.
Υπαρχουν όμως ενα σωρό αλλες ψυχιατρικές παθήσεις που μπορεί κάλλιστα να μην είχατε πάρει χαμπαρι. Κ που μπορεί κάλλιστα στους υπολοιπους τομείς της ζωής του να είναι μια χαρά φυσιολογικοτατος κ λογικός. Το οτι εμφανίζει εμμονή με την μητέρα σου κ έχει εστιάσει εκεί όλα τα αρνητικά του συναισθήματα μπορεί να συμβαίνει επειδή μαζι της ζει. Ασε που μάλλον δεν γνωρίζεις αν έχει εμφανίσει παρόμοια συμπεριφορα και αλλου όπως στην δουλεια του πχ κ γιαυτό να είναι σε διαθεσιμότητα. Το ξέρεις με σιγουριά; ουτε είμαι καθολου σίγουρη αν ο στρατός ειδοποιεί συγγενείς όταν ένας άνθρωπος νοσήσει...δεν ξέρω υποτίθεται είναι προσωπικά δεδομένα.
Πάντως όλα αυτά που περιγραφείς δεν είναι συμπεριφορές ανθρώπου που βρίσκεται σε νορμαλ ψυχολογικη κατασταση. Ηταν παντα τόσο κακός ο αδερφός σου? Είχε παντα τόσο κακή σχέση με την μάνα σας?Είσαι σίγουρος πως η μητέρα σου στα λέει όλα κ δεν έχουν συμβεί και αλλά? Μονο εσύ μπορείς να απαντήσεις σε αυτά.
Πάντως για την απορία σου, ναι γίνεται ένας άνθρωπος σε ασταθή ψυχ. Κατασταση να έχει στρέψει την προσοχή του μονο σε ενα άτομο κ κατά τα λοιπά να φέρεται οκ. Κι επίσης ψυχ. Ασθενής δεν σημαίνει χαζός, μπορεί κάλλιστα να λέει ψέμματα, να προσπαθει να καλύψει την συμπεριφορά του κτλ

Ευχαριστώ Ελισάβετ για το σχόλιο. Ο λόγος που το συζητώ εδώ, είναι ακριβώς, να παίρνω πληροφορίες που ενδεχομένως θα μου χρησιμεύσουν το να διαχειριστώ καλύτερα την υπόθεση.

Σίγουρα όμως, αυτό που θέλω είναι αποτελέσματα. Μέχρι τώρα, έχουν υπάρξει τα αποτελέσματα, που θα περίμενα τουλάχιστον αρχικά.

Κάθε άλλο, δεν θεωρώ τους ψυχικά νοσούντες ανόητους, και για μένα δεν είναι καν ταμπού ή στίγμα · είναι κάποιες κατηγορίες παθήσεων.

Απλώς θεωρώ ότι η προσέγγιση "καλύτερα με μέλι παρά με ξύδι" ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη, και μέχρι στιγμής παρουσιάζει μια ικανοποιητική αποτελεσματικότητα.
Εάν ωστόσο παρεκκλίνει αρνητικά, εάν κάνει οτιδήποτε που να είναι ακραίοενώ έχουμε συμφωνήσει να κοπούν, τότε κατευθείαν θα πάω στο Plan B, σύμφωνα με το οποίο, το πλέγμα ελέγχου γύρωθέν του, θα σφίξει κατά τι, οπότε οι δικές του επιλογές κινήσεων και αντιδράσεων θα περιοριστούν. Το Plan B συνίσταται στο να επικοινωνήσω με τον ψυχολόγο του. Να του παράσχω πληροφορίες, διότι συμφωνήσαμε (με τον αδερφό μου) να του θέσει και το θέμα με τα της σχέσεως με την μητέρα μας· βέβαια σήμερα που πήγα στο σπίτι και τους είδα, η κατάσταση φαίνονταν καλή, δεν είδα τίποτα που να παρέπεμπε ότι είχε διαπραχθεί ακρότητα, ρώτησα εάν πήγε στον ψυχολόγο και εάν έθεσε το θέμα της μητέρας μας. Μου είπε ότι πήγε αλλά δεν το έκανε, αλλά θα το κάνει.
Εάν έλεγε ψέματα, δεν θα ήταν ευκολότερο και βολικότερο γι'αυτόν, να μου έλεγε ότι πήγε και το έθεσε;

Εν πάση περιπτώσει, με το Plan B, θα αντλήσω πληροφορίες από μια ανεξάρτητη πηγή και δη, ειδικό που τον κουράρει τον αδερφό μου.
Εάν ο αδερφός μου αρνηθεί να μου το δώσει, τότε προφανώς η συμπεριφορά του θα είναι ιδιαιτέρως ύποπτη, και τότε, θα μου δώσει το δικαίωμα να "σφίξω" περαιτέρω το πλέγμα ελέγχου απέναντί του, με τα Plan C και D, που έχω ήδη στο μυαλό μου και σχεδιάσει.

Ωστόσο, επαναλαμβάνω, ότι θα μου ήταν χρήσιμες ως πληροφορίες, απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα που έθεσα στο προηγούμενο σχόλιό μου, για να δω από ανθρώπους που ήταν ψυχικά παθόντες, εάν μπορούσαν να ελέγξουν την στρεβλή συμπεριφορά που εκδήλωναν, μόνο σε έναν, και εάν κατά τα άλλα περνούσαν απαρατήρητοι από όλους τους άλλους. Είναι μια χρήσιμη πληροφορία, αλλά να δοθεί από τους ίδιους τους πρώην νοσούντες, για να έχει αυξημένη βαρύτητα και αξιοπιστία.

Επί τη ευκαιρία, εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους τους ανθρώπους που θέτουν θέματα ή διαβάζουν ή απαντούν, εδώ στο Forum.

επειδη του παει κοντρα η μητερα σου τα χει μαζι της το ιδιο θα κανει αν του πας κοντρα και εσυ
δε ξερω τι να σου πω πηγενε σε ειδικο να σου πει.

Panos1971 γεια και από εμένα.
Δεν έχει σημασία αλλά έχω διαγνωστεί με σχιζοσυναισθηματική διαταραχή καταθλιπτικού τύπου.
Με πολλές καταθλίψεις και ψυχωτικά στο παρελθόν για πολλά χρόνια.
Από όσα γνωρίζω από εμένα αλλά και από ανθρώπους που έχουν κάποια ψυχική πάθηση δεν βλέπω κάτι τέτοιο στον αδερφό σου.
Δεν έχει τύχει να ακούσω κάτι παρόμοιο είναι η αλήθεια.
Αυτό που ήθελα να σου πω είναι πως συμφωνώ με τα παιδιά πως πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό.Τέτοιες συμπεριφορές είναι επικίνδυνες.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα.Και ο αδερφός μου από τα 15 του μέχρι και 2 χρόνια πριν που έχασα την μητέρα μου ήταν πολύ
επιθετικός απέναντι της.Κάθε μέρα επί 15 χρόνια την έκανε σκουπίδι,του έφταιγαν όλα,την έβριζε άσχημα,την μείωνε και παλαιότερα την χτυπούσε όπως και τον πατέρα μου και εμένα.Έψαχνε αφορμές να γίνεται επιθετικός.
Και επειδή ακριβώς το άφηνε φλου η υπόλοιπη οικογένεια συνέχιζε να τα κάνει.Μέχρι που πήγα απείλησα να τον παω στην αστυνομία.Εκεί σταμάτησε να είναι βίαιος σωματικά αλλά όχι και λεκτικά προς την μητέρα μου τουλάχιστον.
Έβρισκε πατήματα και τα έκανε,δεν του έκοψε κανείς τον αέρα.
Αυτά τα έχω πει και στους ψυχιάτρους και στην ψυχολόγο μου και όλοι μου είπαν ότι έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα ψυχιατρικό.Είναι αυτό που λέμε οι "αδιάγνωστοι".Και χάνοντας και τους 2 μου γονείς έκανα αυτό που μου είπε η ψυχολόγος μου και η ψυχή μου.Έκοψα κάθε επαφή μαζί του.Μου έκανε κακό και μόνο που τον έβλεπα.Τον μισούσα και ακόμα και σήμερα τον σιχαίνομαι.
Μπορεί να λες τώρα "τι μου λέει και αυτός" αλλά ήθελα να στο πω γιατί δεν πρέπει μερικές φορές να αφήνουμε τα πράγματα να φτάνουν σε σημείο επικινδυνότητας.
Και κάτι τέτοιοι χαρακτήρες δεν παίρνουν από λόγια γιατί απλά νιώθουν ότι δεν έχουν κάτι κακό και πως όλα είναι φυσιολογικά.
Δεν ξέρω τον λόγο που ο αδερφός σου συμπεριφέρεται έτσι αλλά μην το αφήσεις έτσι.Πήγαινε σε κάποιον ειδικό η αν μπορείς δώστου να καταλάβει πως κάνει κάτι πολύ κακό και άσχημο και ότι αν δεν διορθωθεί θα πάρεις τα κατάλληλα μέτρα.
Ξέρω είναι αίμα σου και τον πονάς αλλά από ότι σου είπα και από τον αδερφό μου κάποιες συμπεριφορές έστω και με άσχημο τρόπο θέλουν ένα στοπ.
Αποφεύγει να σου πει το όνομα του ψυχιάτρου που λέει πως πηγαίνει?Συνήθως τέτοια άτομα μπορεί να πουν και ψέμματα μόνο και μόνο για να μην έρθουν σε αντιπαράθεση με τον άλλον.Οι "αδιάγνωστοι" το κάνουν αυτό.Τουλάχιστον από δικά μου βιώματα(αδερφός) το πιστεύω.Δεν ξέρω αν πρέπει να τον πιστεύεις η όχι αλλά πρέπει με τον τρόπο σου να τον κάνεις να είναι ειλικρινής και να αρχίσεις με το εάν λέει αλήθεια ότι πηγαίνει σε ψυχίατρο η ψυχολόγο.Μην τον αφήνετε να σας "ποτίζει" το δικό του παραμύθι.
Πρέπει με ήρεμο η πιο "κακό" τρόπο να δείτε αν όλα αυτά που λέει ισχύουν και που θέλει να καταλήξει με όλο αυτό που κάνει.

'Ενα κοινό που έχω με τον αδερφό σου είναι ότι και εγώ ποτέ δεν έλεγα στον δικό μου αδερφό με ποιους βγαίνω,με ποιους δουλεύω τι μου λέει ο ψυχίατρος και η ψυχολόγος μου αλλά το έκανα επειδή δεν γούσταρα το συγκεκριμένο άτομο να γνωρίζει παραπάνω πράγματα για εμένα.
Οι φίλοι μου και η υπόλοιπη οικογένεια γνώριζε για εμένα.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρόκειται για σχιζοφρένεια και αυτό που αναφέρεις αλλά για διαταραχή προσωπικότητας.Αυτό πιστεύω εγώ.
Και να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω σκοπό να "μειώσω" τον αδερφό σου(για όλα τα αρνητικά που έγραψα) αλλά αντιθέτως να βοηθήσω στο πρόβλημα σου.
Αν θες να με ρωτήσεις κάτι άλλο συγκεκριμένα ή γενικότερα η δεν κατάλαβες κάτι εδώ είμαι.
Να είσαι καλά.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Badhusband, έχοντας βιώσει κι εγώ κάποιες παρόμοιες καταστάσεις με τον αδελφό μου.
Και θα σταθώ ιδιαιτέρως στο σημείο που λέει οτι του είναι δυσάρεστο να ξαναδεί τον αδελφό του: Αφήνοντας τέτοιες καταστάσεις να "χρονίζουν" το μεγάλο κακό που συμβαίνει είναι οτι δημιουργείται μίσος και απέχθεια από αυτούς που ανέχονται αναγκαστικά την ψυχική και σωματική βία.
Και πολλές φορές οι γονείς προκειμένουν να μην τσακωθούν τα αδέλφια μεταξύ τους προσπαθούν να κάνουν την ανοχή μεγαλύτερη με αποτέλεσμα στο τέλος να παγιώνονται τα αισθήματα μίσους και αντιπάθειας και να επέρχεται η οριστική ρήξη και διάλυση της αδελφικής σχέσης. Γι αυτό είναι καλό να κόβονται τέτοιες συμπεριφορές από νωρίς. Μηδενική ανοχή!!
Οίκοι ανοχής είναι τα πορνεία, όχι οι οικογένειες.

Ευχαριστώ Badhusband και Κασσάνδρα. Εκτιμώ ιδιαιτέρως τις απόψεις σας.

Επειδή στους έχοντες ψυχικής φύσεως πάθηση, θεωρώ πολύ σημαντικό να πειστούν μόνοι τους, να προσφύγουν σε ειδικό / ιατρό / θεραπεία, γι'αυτό στην αρχική μου προσέγγιση μέσω συζητήσεων με τον αδερφό μου, ήμουν ήπιος και καθόλου επικριτικός ή να τον "κοσμήσω" με χαρακτηρισμούς, όπως είσαι παρανοϊκός, τρελός κλπ. Όμως το ότι ήταν ήπια η προσέγγισή μου, δεν σημαίνει ότι του χάιδεψα τ'αυτιά. Κάθε άλλο, του έδωσα πλαγίως αλλά σαφώς να καταλάβει ότι οι ακραίες συμπεριφορές θα σταματήσουν.
Και έχουν σταματήσει. Μόνο το βρίσιμο μένει, που γίνεται από μακριά, και άλλα που πραγματικά είναι πταίσματα.
Έχει δηλαδή αποτελέσματα. Και θεωρώ ότι με τον καιρό, μπορεί τα θετικά αποτελέσματα να βελτιωθούν.

Και νομίζω όπως είπα, με ένα ποσοστό πιθανοτήτων 60 με 70% ότι εντέλει ο αδερφός μου δεν έχει τίποτα. Μπορεί να είναι ασυνείδητος, όμως δεν έχει κάποια πάθηση, νομίζω ότι αυτό είναι πιθανότερο, διότι έχει ανταποκριθεί προς κάποια όρια που τέθηκαν μέσω διαδικασίας που δεν του επιβλήθηκε, αλλά συμμετείχε και αυτός ο ίδιος. Οι άλλες προσεγγίσεις, που θα ίσχυαν εάν συνέχιζε τις ακρότητες, είχα αφήσει να πλανηθούν στον αέρα, με χρήση λέξεων όπως αναπόφευκτες συνέπειες που θα έχουν προκληθεί από τις δικές σου αντιδράσεις, και που θα είναι καταστροφικές για την δική σου ζωή και διάφορα άλλα παρόμοια. Η απειλή δηλαδή, δεν ήταν άμεση, ήταν έμμεση, αλλά ήταν σαφής. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα στο να προχωρήσω ακόμα και ταχύτατα εάν χρειαστεί, εφόσον ο ίδιος θα έχει επιλέξει να μην ανταποκριθεί στην καλύτερη γι'αυτόν λύση (αυτήν της αρχικής μου προσέγγισης) στα Plan B, C και σε ό,τι απαιτείται, όπου το κάθε ένα θα περιορίζει τις δικές του επιλογές και θα σφίγγει τον έλεγχο πέριξ του.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και το Plan D ή Ε, δεν θα είναι εις βάρος του αδερφού μου, αφού νοιάζομαι και γι'αυτόν αλλά και για την μητέρα μας. Και προσπαθώ να ισορροπήσω και με την "ευαισθησία" της μητέρας μας, του Μην τυχόν και το μάθει ο κόσμος, τι θα πει!, που εμένα βεβαίως μου είναι αδιάφορο · το ενδιαφέρον και στόχος για μένα είναι να υπάρξει αποτέλεσμα αποκλιμάκωσης, ειρήνευσης (με τον καιρό βέβαια), επαναφοράς επικοινωνίας και αν είναι δυνατόν και εναρμόνισης της σχέσης κάποια στιγμή.

Όλα τα σχέδια αντιμετώπισης της κατάστασης, είναι καλά στην ουσία για τον αδερφό μου αφού αποσκοπούν στο να τον βοηθήσουν εφόσον χρειάζεται βοήθεια, αλλά με την πρώτη προσέγγιση που έχω επιλέξει, να είναι η ηπιότερη, και όσο πάμε, αν χρειαστεί βέβαια να πάμε στα άλλα σχέδια, απλώς θα περιορίζονται οι δικές του επιλογές, και δεν μπορεί να κάνει και τίποτα για να το αποφύγει. Εάν δεν θέλει το μέλι, θα δοκιμάσει στην πορεία το ξύδι.

Επίσης δεν έχει ιστορικό βιαιότητας, αλλά εάν γίνονταν βίαιος (εννοώ σωματική βία, διότι ψυχολογική ασκεί), θα το μάθαινα με τον έναν ή άλλον τρόπο.

Εάν τυχόν ωστόσο παρεκκλίνει, η αμέσως επόμενη κίνησή μου (Plan B), είναι να του ζητήσω τα στοιχεία του θεραπευτή και ιατρών του, για να τους συμβουλευτώ για το δικό του συμφέρον, για το πως, θα χειριστώ αποτελεσματικότερα γι'αυτόν την κατάστασή του. Εάν δεν το θέλει και το αρνηθεί, προχωράω άμεσα στα επόμενα σχέδια, περιορίζοντάς του επιλογές και ελευθερία κινήσεων και στήνοντας πιο σφιχτό έλεγχο. Ευκαιρία του δίνω, όχι ανοχή.

Καλό ξημέρωμα φίλοι και καλή εβδομάδα και Καλό Πάσχα σε όσους είναι περισσότερο θρησκευόμενοι.

https://imgur.com/a/h2jKRVz

https://imgur.com/XRzvIEd

Γιατι μπαίνεις σε δίλλημα εαν ειναι οντως άρρωστος ή το κανει εσκεμμένα με σώας τας φρένας; Εκτος του οτι κανεις υγιής ανθρωπος δεν θα αφοδεύε στην κουζίνα αλλα ας την κανουμε στην ακρη αυτη την σκεψη, εσυ δεν θα μπαίνεις ποτε σε δίλλημα εαν εχει ψυχικη ασθένεια η αν το κανει για καποιον σκοπο έχοντας σώας τας φρένας.
Βλεπεις καποια αλλόκοτα - περίεργα - επικίνδυνα πραγματα απο καποιον; Δεν ειναι καλα ψυχικα - παθολογικά και προχωράς στις απαραίτητες ενέργειες αναλόγως και της βαρύτητας των συμπτωμάτων του, Τελος

Καλησπέρα.
Εμένα η ψυχίατρος μου είπε ότι η σχιζοφρένεια εκδηλώνεται σε νεαρή ηλικία. Συνήθως ξεσπάμε σε δικούς μας ανθρώπους και προσπαθούμε να το κρύψουμε από τους άλλους, εγώ έχω διαγνωστεί με ψύχωση αλλά για άλλους λόγους. Πρέπει ο αδερφός σου ο ίδιος του να θέλει να βοηθηθεί από κάποιον ειδικό. Δεν είναι ταμπού ούτε τα φάρμακα ούτε οι ψυχίατροι αν και καταλαβαίνω την μητέρα σου και η δική μου έτσι είναι. Σίγουρα εχει πρόβλημα και ξεσπάει στην μητέρα σου. Πάρτον με το καλό και πάτε σε ένα γιατρό. Καλή Ανάσταση.

Ο αδερφός σου έχει μεγάλο πρόβλημα με τη μητέρα σου. Με εσένα τώρα αυτό που είπες και μου φάνηκε σημαντικό είναι πως έσκισε τη φάτσα του στις φωτογραφίες που ήσασταν μαζί. Εγώ δεν είμαι ειδικός να διακρίνω αν αυτές οι πράξεις καθισταντε ως πραξεις ψυχοπαθολογίας αλλά μου φένεται απίθανο να είναι επαρκεις ωστε να τεκμήριωθει η διάγνωση σχιζοφρένειας. Επίσης ότι δε θέλει να απλώνει ρουχα στο δωματιο του η μανα σου και να μπλεκεται στα ποδια του ειναι φυσιολογικο εχει δεν εχει κακια μεσα του γι αυτη οπως και οτι του πεταει τα φαγητα απο το ψυγειο απαραδεκτο. Μπορει να θελει να κρατησει το σπιτι γενικα και ο ειδικος που σας χρειαζεται ειναι δικηγορος στη προκειμενη περιπτωση. Να πετας λαδια για να γλιστρισει ο αλλος ειναι ποινικο αδικημα. Φίλε ο αδερφος σου εχει προβλημα και μαζι σου οπως και εσυ μαζι του και αυτο το καταλαβαινει καποιος αμεσως απο τα τυχαρπαστα που του προσαπτεις για σχιζοφρενεια, ειναι απαραδεκτος ο αδερφος σου γι αυτα που κανει στη μανα σου και η μανα σου τωρα δε ξερω γιατι του τα βγαζει αυτα οποτε συμβουλεψου δικηγορο και να εισαι προσεκτικος σε αυτα που λες γι αυτον. Εγω δε πιστευω πως μπορεις να τον κλησεις σε ψυχιατριο ουτε μπορεις να τον αναγκασεις να παιρνει φαρμακα να ηρεμησει απλα προσεχε αν κανεις τετοιες ενεργειες γιατι μοιαζει λιγο επικυνδηνος ο αδερφο σου και στρατιωτικος δε θελει πολυ να γινει το κακο. Αυτα απο εμενα γενικα ο αδερφος σου φενεται να εχει μισος στη μητερα σου και να θελει να εχει και το σπιτι γι αυτον και γι αυτο οτι και να κανεις καντο με προσοχη και χωρις να τον καβαλησεις ουτε να συνεχιζει να σε καβαλαει βεβαια.