Originally Posted by
Άλις
Αυτή είναι η διαφορά μας, ας ξεκινήσουμε απ' αυτό. Αν δεν παρασυρθείς κατά τη διάρκεια του πρώτου έρωτα, όταν οι στιγμές έχουν αξία και τα συναισθήματά σου έχουν φτάσει σε κορύφωση, τι νόημα έχει να αποφασίαεις μετά; Μετά οι αποφάσεις που θα πάρεις θα είναι ψυχρές (λογικές τις λες εσύ), σα να διαλέγεις απορρυπαντικό στο σούπερ μάρκετ και η χαρά της ζωής θα έχει φύγει μέσα από τα χέρια σου.
Κι έπειτα, ποιος σου εγγυάται ότι αργότερα θα πάρεις τις σωστές αποφάσεις; Έχω δει ανθρώπους να το σκέφτονται έτσι, να το σκέφτονται αλλιώς, να βλέπουν τα πράγματα από τη μια μεριά, να τα βλέπουν από την άλλη, και στο τέλος να επιλέγουν τον λάθος σύντροφο και να γίνονται δυστυχισμένοι. Γιατί η επιλογή ενός ερωτικού συντρόφου δεν μπορεί να είναι αυστηρά υπολογιστική. Αν ήταν έτσι θα ζούσαμε απαλλαγμένοι από κάθε συναίσθημα, σαν ρομπότ. Ναι, μ' αυτόν τον τρόπο θα προστατεύαμε τον εαυτό μας από πολλές κακοτοπιές, αλλά τι αξία έχει μια ζωή στεγνή από συναίσθημα;