Εργασιακή ηθική

Η εργασιακή ηθική ειναι το σύνολο των ηθικων , πεποιθησεων καθως κ δεξιοτητων ενος ατομου στο κομματι της εργασιας.

Ειναι στην ουσια ποσο εισαι διατεθειμενος να δουλεψεις σκληρα σε αυτο που σου αναλογει στην δουλεια σου.

Ετσι μια καλη εργασιακη ηθικη απαρτιζεται απο τα παρακατω στοιχεια:
1)Αυτοπεποιθηση
2)Υπευθυνοτητα
3)Επιτευξη στοχων
4)Προσηλωση
5)Eυσυνειδησια ειναι μερικα απο τα στοιχεια.

Ποια ειναι η εργασιακή σας ηθικη κ ποσο επηρεαστηκε απο την ψυχολογικη σας παθηση;;
Θεωρειτε οτι ειναι ικανοποιητικη;;
Εχετε το ενδιαφερον να την βελτιωσετε;;

Μπορουν να γραψουν ατομα με οποιαδηποτε ψυχολογικη παθηση.

βασικα πιστευω οτι τα βασικα στοιχεια της προσωπικοτητας ειναι η υπομονη και η αυτοπηθαρχια στην εργασια, εμενα αυτα τα δυο χαρακτηριστικα καταστραφηκαν απο την ασθενεια, μετα το ψυχωσικο επεισοδιο δεν ειχα καθολου υπομονη και αυτοπηθαρχια, μετα απο 6 χρονια τωρα τα ξαναχτιζω σιγα σιγα ο πατερας μου μου εχει πει οτι δεν ειχα καθολου υπομονη σε τιποτα το πρωτο καιρο στα χωραφια τα παρετουσα ολλα στη μεση......... σιγα σιγα μεσω της δουλειας, γυμναστικης και φυσικα της θεραπειας με τα φαρμακα εφτιαξε ο εγκεφαλος και ο χαρακτηρας μου γενικα.......
πιστευω οτι βοηθησε πολυ η γυμναστικη στο να δομησω αυτοπηθαρχια...... δηλαδη αν κανεις π.χ. 6 ωρες ποδηλασια μπωρεις ευκολα να κανεις ενα 7ωρο σε συμβαση στο δημοσιο χαλαρα......
ο αθλητισμος ειναι ηθοπλαστικος, ειδικα αθληματα οπως το τριαθλο - ironman που ενας αγωνας κραταει 12 ωρες και βαλε...... πολες φορες σκεφτομαι οτι δεν περναει η ωρα στη δουλεια και αμεσα παει στο μυαλο μου και τη εγινε πες πως κανω λιγο παραπανω ποδηλασια.........

εργασιακη ηθικη ! δεν υπαρχει!! ειναι ανιθικο να υποχρεωνεις καποιον να σηκωθει πρωι!!! να παει να παραξει κατις οπου δεν του ανικει!! το οποιο μολις γινει προιον!! δλδη παυει να ειναι αγαθο!! απο την στιγμη αυτη κι μετα υπαρχει εκμεταλευση ανθρωπου απο ανθρωπο!! και η ηθικη τους ειναι πλεον να βγαζουν υπεραξιες!!!
αρα ποια ηθικη????????? αυτα ειναι παραλογα!! η δουλεια ειναι κακο πραμα!!

στα λογια ετσι ειναι στη πραξη κοιταει κανεις απλως πως να τα κονομισει

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

εργασιακη ηθικη ! δεν υπαρχει!! ειναι ανιθικο να υποχρεωνεις καποιον να σηκωθει πρωι!!! να παει να παραξει κατις οπου δεν του ανικει!! το οποιο μολις γινει προιον!! δλδη παυει να ειναι αγαθο!! απο την στιγμη αυτη κι μετα υπαρχει εκμεταλευση ανθρωπου απο ανθρωπο!! και η ηθικη τους ειναι πλεον να βγαζουν υπεραξιες!!!
αρα ποια ηθικη????????? αυτα ειναι παραλογα!! η δουλεια ειναι κακο πραμα!!

---

Ειναι μεγαλη κουβεντα για το που στηριζεται η εργασιακη ηθικη κ απο ποιους υποστηριχθηκε κ για ποιον σκοπο.

Ας μεινουμε στο οτι εχει να κανει με την παραγωγικοτητα.
Ετσι μπορει αυτα τα χαρακτηριστικα να εφαρμοζονται απο το διαβασμα στο πανεπιστημιο μεχρι τις δουλειες του σπιτιου.
Πχ αν δεν εισαι αναβλητικος στις δουλειες του σπιτιου κ κανεις κατι επειδη πρεπει να γινει, θεωρειται θετικο.

Ειπα να συζητησουμε πανω στην εργασιακη ηθικη περισσοτερο γιατι οι ψυχολογικες παθησεις μας κλεβουν την παραγωγικη ζωη.

για εμενα εργασια = αναληψη ευθυνων
θελει υπευθυνοτητα
να επιβραβευεσαι για την καλη λειτουργικοτητα σου αλλα και να αναλαμβανεις την ευθυνη των λαθων σου
απλα πλεον δεν παιρνεις οτι δινεις..

Καταρχας, να ενημερωσω οτι εχω δουλεψει μονο 3 μηνες στην ζωη μου.
Αρα ... ΔΕΝ εχω δουλεψει !!!! Περασα ενα φεγγαρι απ'εξω, ειδα λιγο φως,
και μετα εφυγα ...

Νομιζω οτι ΔΕΝ υπαρχει εργασιακη ηθικη. Αυτα που γραφει ο θεματογραφος
ειναι ιδανικες ιδιοτητες που ΑΝ υπαρχουν βρισκονται καπου στην Ιαπωνια.
Και αυτο γιατι η θρησκεια και κουλτουρα ΕΚΕΙ αβανταρουν τετοιες ιδιοτητες
Για Ελλαδα, ειδικα ... η λεξη Ηθος προκαλει ευθυμια (η αναστεναγμο).
Και θα ψαξουμε για Ηθικη μεσα σε δουλειες ? Αν κατι ισχυει εδω περα
(και με διορθωνεται) ειναι οτι οποιος εχει το μαχαιρι εχει και το καρπουζι.

Ομως ...

οι ιδιοτητες που περιγραφει ως εργασιακη ηθικη ο θεματογραφος
καλιστα μπορουν να απευθυνονται σε ενασχολησεις. Κοινως, hobbies.
Συνελαβα τον εαυτο μου να βρισκει απαραμιλλη προσηλωση σε ενασχολησεις
(ιντερνετικες κυριως) στις οποιες ΟΜΩΣ ... κανεις δεν μου ζητουσε/απαιτουσε
τιποτα ! Ουτε κρινοταν η επιβιωση μου απο αυτες. Ουτε κατι ανελαστικης φυσεως.

Λοιπον,
και ξενυχτουσα (χωρις να πω στον εαυτο μου "τωρα θα ξενυχτησεις") και εβρισκα
κουραγιο να επανελθω σε κατι που φανταζε βουνο ανυπερβλητο (και θα τα χα
παρατησει στο πιτς φυτιλι) και ρεγουλαριζα τα εμποδια, εβαζα προτεραιοτητες,
τι θα γινει πρωτο τι θα γινει δευτερο, τι θα γινει αν καποιο εμποδιο εξακολουθει
να παραμενει ανυπερβλητο η να μου τρωει ασυγχωρητα πολυ χρονο. Καποια στιγμη
μετα απο βδομαδες, βλεποντας προς τα πισω ... η προοδος ηταν τοσο εμφανης και
αναπαντεχη που μοιραια ερχοταν και το πρωτο συναισθημα αυτοπεποιθησης.

"Εγω τα κανα ολα αυτα ?" .... το οποιο λειτουργουσε ως νευροορμονη επιβραβευσης.
(μπορει και να εκκρινονταν καποιες νευροορμονες, δεν το ψαξα, ποιος ο λογος ?)

Η αυτοπεποιθηση λειτουργουσε καταλυτικα και διττα. Και μου εδινε παραπανω κουραγιο
και ενεργεια (ψυχολογικη κυριως) αλλα και με βοηθουσε να κλεινω μια-μια εκκρεμοτητα
δηλαδη ... να φτανω τους στοχους μου. Τους εντελως απιθανους (αρχικα) στοχους μου.
Εως οτου, κοντα στους δυο μηνες και κατι, να μπορω να δημοσιευσω αυτο που εκανα
(και να νιωθω μια σχετικη ασφαλεια απο καρπαζιες, ροχαλες και αυγα).

Η επιβραβευση (και μαλιστα απο ατομα του χωρου) μετα την δημοσιευση ... ηταν το
κερασακι στην τουρτα. Δεν ηταν ολοι επιβραβευτικοι. Αλλα σιγουρα ηταν οι περισσοτεροι.
Εβλεπαν ενα ατομο που κοπιασε και καταφερε να φτασει το 80% αυτων που θεωρουσαν
οι σχετικοι ... σοβαρη μελετη.

Ομως .... δυο τινα εδω :
1) αν τους ελεγα τι εχω σπουδασει, αυτη η επιβραβευση θα ηταν ΣΑΦΩΣ μικροτερη, και
2) αν τους ελεγα ποσο χρονο χρειαστηκα, τα καλα τους λογια θα ηταν ΣΑΦΩΣ λιγοτερα.
Μην με ρωτατε πως απεκτησα αυτην την (τελευταια) εμπειρια, ομως την απεκτησα και
την διασταυρωσα περισσοτερες απο μια φορες. Οποτε, αν δεν παραστει μεγαλη αναγκη,
ΠΟΤΕ μην αποκαλυψετε σε ποια βαθμιδα εκπαιδευσης φτασατε (η ποια ειδικοτητα). Αστε
τους να το βρουν μονοι τους (ΑΝ το βρουν). Επισης, ποτε μην αποκαλυψετε ποσο χρονο
χρειαστηκατε γιατι στην Ελλαδα .... ολοι αρεσκονται σε υπερηψηλης αντιληπτικοτητας
"γυπαετους" ... που με ενα φυσημα, ολες οι βιδες και τα μπουλονια ενος αεροπλανοφορου
ερχονται και δενουν στην θεση τους !!!!!

Ειδικα στον χωρο δουλειας που στηριζεται σε γνωστικη επαρκεια (οποιαδηποτε γνωστικη
επαρκεια) .... κανεις δεν ψαχνει τι μπορειτε να κατορθωσετε αλλα ποσο θεαρεστα ειναι
τα τυπικα σας προσοντα (πτυχια, δημοσιευσεις, κλπ). Σας εχουν τριπλοχεσμενους οτι
και να επιτυχετε ... αν δεν αποκαλυψετε πτυχια και βαθμους. Και επειδη, στην Ελλαδα,
ΟΟΟΟΟΟΟΛΟΙ ανοιγουν ποδαρακια και σκυβουν στα τεσσερα μπροστα σε τυπικα προσοντα,
πολυ φοβαμαι οτι τα παραπανω ισχυουν και για δουλειες που δεν χρειαζονται (ιδιαιτερες) γνωσεις.

Ομως, για μια στιγμη .... ξεχαστηκα .... για εργασιακη ηθικη δεν μιλουσαμε ?

Εργασιακη Ηθικη υφισταται (κατα την ταπεινη μου αποψη) μονο οπου ...
δεν υπαρχει απαιτηση ! Ουτε καν απο τον εαυτο μας .....

Kαι κατι σχετικα με την ατακα πολλων αφεντικων
"εδω, οτι κανουμε, το κανουμε σωστα και γρηγορα".

Αυτο ... ειναι κατι που πρεπει να εκπεμπεις ΕΣΥ ο νεοπροσληφθεις
προς τα εξω, την πελατεια. Οποτε, για ενα διαστημα, πρεπει και να
το ψιλοπιστεψεις. Γιαυτο και σου το λενε.

Μεχρι να δεις οτι ειναι αναποδραστος συμπαντικος νομος οτι
"οταν βιαζεσαι σκονταφτεις" και δεν μπορεις να πετυχεις και τα δυο.
Τοτε απλα πουλας παραμυθα, οτι ολα θα παραδοθουν εγκαιρα.
Η οτι ολα θα παραδοθουν πληρως λειτουργικα και "του κουτιου".
Οτι δηλαδη, γινεται στον χωρο της οικοδομης (χοχοχοχο).

Οσο δουλευα παλια ειχα μικρουποτροπες οταν πιεζομουν,εδινα τον καλυτερο μου εαυτο και δεν ειχα βγαλει ποσοστο αναπηριας τοτε και πιεζομουν ως ενα απολυτα υγιες ψυχικο ατομο κατι που μετα απο 6 μηνες εργασια κατερρεα και ειχα πολλα νευρα,φωναζα και ολο τσακωνομουν με τους δικους μου κυριως ανθρωπους,προσπαθουσα στην δουλεια να μην τσακωνομαι.
τωρα εχω ποσοσο αναπηριας παιρνω ενα βοηθημα και δεν θελω και δεν εχω την διαθεση να ξαναεργαστω στο αμεσο μελλον.εξαλλου απο την πιεση εβγαλα ψυχωση δεν θελω αλλη πιεση για υποτροπη και αυξηση δοσης φαρμακων

Δεν ήθελα να ανοίξω νέο θέμα οπότε θα γράψω εδώ..
Υπάρχει κανένας ψυχωτικός που να δουλεύει;
Ρωτάω γιατί είμαι σ αναζήτηση εργασίας γενικά δεν έχω τελειώσει ούτε το λύκειο και πραγματικά δεν ξέρω τι να ψάξω μια εύκολη λύση είναι το ντελιβερυ καθώς έχω δίπλωμα και ένα σκούτερ αλλά τον χειμώνα θα βελαξω από βροχα...καμία εμπειρία;

Να γράψω και αυτό δεν ξέρω αν παίζει ρόλο αλλά γενικά είμαι ψυχωτικός με αυξημένη ενέργεια δεν είμαι υποτονικός...πριν καιρό σε εξετάσεις φάνηκε ότι έχω υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης που λένε και καλά ότι είναι υπεύθυνη για αυξημένη ενέργεια αλλά δεν ξέρω αν παίζει ρόλο πάντως γενικά είμαι σε καλή κατάσταση δεδομένου ότι έχω περάσει 2-3 επεισόδια

. Kav για delivery θελει παρα πολυ καλο ελεγχο αντανακλαστικα οδηγηση και τεραστια υπομονη με τους εκνευρισμενους πελατες. Αν μπορεσεις να αδιαφορεις παντελως με υφακια τοτε γιατι οχι; Σουπερ μαρκετ τοποθετηση αντικειμενων ; Κουτες κτλ; Επειδη εχεις πολυ ενεργεια. Νιωθεις ετοιμος αν σου μιλησει καποιος ασχημα να μη δωσεις σημασια ;;;

Κοίτα είχα δουλέψει ντελιβερυ στο Κολωνάκι για ένα διάστημα δεν είχα θέμα με τους πελάτες γιατί ήμουν ευγενικός αλλά θα μου πεις θα τύχει και κανας βλακας...
Στη φάση που είμαι διαχειρίζομαι τα νεύρα μου αν προκύψουν έχω να τσακωθω πολύ καιρό...
Ακόμη καλύτερα αν έβρισκα σαν εργάτης η στην ειδικότητα μου σε φανοποιια

Μακαρι! Ελπιζω και ευχομαι να σου απαντησουν και αλλα μελη με περισσοτερες εμπειριες και προτασεις.

Ευχαριστώ πολύ...

Η εργασιακή μου ηθική έπαθε ζημιά από την πάθηση. Ήμουν κάποιος που ήθελε να βγάζει εις πέρας ό,τι του έλεγαν να κάνει και τώρα λειτουργώ απλά διεκπεραιωτικά, να βγάλω τη δουλειά όπως-όπως. Ελπίζω όταν κάνω τη δουλειά που ονειρεύομαι (δε θέλω να πω δημόσια ποια είναι αυτή) να είμαι πιο ορεξάτος και αποδοτικός

εγώ νομίζω ό,τι πάθαμε το πάθαμε από την τελειομανία μας, εγώ τουλάχιστον από εκεί το έπαθα. Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά θεωρώ τον εαυτό μου ότι ήμουνα φυτό, δηλ χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Κλεινόμουν στο δωμάτιο και διάβαζα και δεν είχα παρέες αν και ήθελα πολύ να έχω φίλους, ωστόσο είχα πάντα μία φίλη σε κάθε σχολείο που πήγαινα (γιατί άλλαζα συχνά σχολεία) και αυτή με το ζόρι. Μετά το σχολείο χάθηκα και με αυτές τις λίγες φίλες που είχα..

Επίσης θεωρώ το διάβασμά μου αναποτελεσματικό. Μάθαινα απ' έξω με παπαγαλία. Δεν μου έμενε η ουσία. Μπορεί να ήξερα τις λεπτομέρειες αλλά μου διέφυγε το κεντρικό νόημα.
Προσπαθούσα πάντα να καταλάβω ακόμα και τα αυτονόητα. Ίσως τώρα είναι πιο έντονο αυτό.
Οπότε αφού κολλάω στα αυτονόητα πώς θα πάω παρακάτω;

Μόλις παρακολούθησα στο youtube ένα παιδί μικρότερο από εμένα, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μετράει η ηλικία, που μπορούσε και μιλούσε επί πολλή ώρα για ένα θέμα και με ειρμό και συνοχή στη σκέψη και τον θαύμασα γιατί έκανα αμέσως σύγκριση με τον εαυτό μου.

Δυστυχώς δεν μπορώ να μιλήσω πολλή ώρα για ένα θέμα. Το μόνο που μπορώ να κάνω σε μια συζήτηση είναι να διακόπτω ίσως το συνομιλητή για να πω κάτι που σκέφτηκα και ύστερα να συνεχίσει ο άλλος να μιλάει. Επίσης κάτι που κάνω συχνά είναι να απαντάω αντιδραστικά δηλ με το συναίσθημα.

Οι εργοδότες δεν είναι χαζοί. Προφανώς και υστερώ σε κάτι γι' αυτό δεν με προτιμάει κανείς στη δουλειά του, γι' αυτό και δεν έχω καταφέρει να δουλέψω ποτέ.
Προσωπικά δεν μου φταίει μόνο που δεν διαθέτω όλα εκείνα τα στοιχεία της εργασιακής ηθικής όπως την ονομάσατε.
Σίγουρα δεν έχω υπομονή ούτε αυτοπειθαρχία όπως είχα παλιά πριν αρρωστήσω, σίγουρα απογοητεύομαι πολύ εύκολα και τα παρατάω γι' αυτό και δεν έχω καταφέρει κάτι στη ζωή μου μέχρι στιγμής, αλλά δεν είναι μόνο αυτά κατά τη γνώμη μου..

Νομίζω ότι υστερώ νοητικά κι ας μην μου το έχει πει κανείς αυτό ευθέως.
Και ο λόγος είναι πως αν είχα την κοινή λογική δεν θα είχα ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ με τα μαθήματα στο σχολείο.
Θα τα " έπαιρνα" πιο εύκολα και χωρίς άγχος. Εγώ όμως κατακλυζόμουν από άγχος και διάβαζα με τις ώρες.
Κάτι σημαίνει αυτό. Ήμουν πολύ αργόστροφη.
Εε ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή. Η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει για να φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με κάποιον άλλον που θέλει λιγότερο χρόνο, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Εε και αυτό με κούρασε προφανώς. Και γι' αυτό έχω καταλήξει να μοιρολογώ τη ζωή μου.

Οπότε είναι συνδυασμός αργής σκέψης σε μένα, αδυναμίας συγκέντρωσης, αδύναμης μνήμης δηλ με λίγα λόγια συνδυασμός της έκπτωσης των νοητικών λειτουργιών απ' τη μία, και συναισθηματικής διαταραχής από την άλλη, η οποία με τη σειρά της δεν με αφήνει να δουλέψω πάνω στο να βελτιώσω το μυαλό μου.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Αισθάνομαι καμένο χαρτί. Και έχω κουραστεί. Δεν περιμένω να αλλάξει κάτι με το να τα γράφω εδώ. Απλά είναι μιας μορφής ψυχοθεραπεία το να εκφράζεις τις σκέψεις σου και να αισθάνεσαι πως τις μοιράζεσαι με κάποιους.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Η εργασιακή ηθική ειναι το σύνολο των ηθικων , πεποιθησεων καθως κ δεξιοτητων ενος ατομου στο κομματι της εργασιας.

Ειναι στην ουσια ποσο εισαι διατεθειμενος να δουλεψεις σκληρα σε αυτο που σου αναλογει στην δουλεια σου.

Ετσι μια καλη εργασιακη ηθικη απαρτιζεται απο τα παρακατω στοιχεια:
1)Αυτοπεποιθηση
2)Υπευθυνοτητα
3)Επιτευξη στοχων
4)Προσηλωση
5)Eυσυνειδησια ειναι μερικα απο τα στοιχεια.

Ποια ειναι η εργασιακή σας ηθικη κ ποσο επηρεαστηκε απο την ψυχολογικη σας παθηση;;
Θεωρειτε οτι ειναι ικανοποιητικη;;
Εχετε το ενδιαφερον να την βελτιωσετε;;

Μπορουν να γραψουν ατομα με οποιαδηποτε ψυχολογικη παθηση.

---

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες φίλε Σέριε...
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει εργασιακή ηθική...κάποτε υπήρχε λίγο πολύ έβρισκες ηθική στην εργασία..τώρα όχι...τώρα υπάρχει η εκμετάλλευση της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους...πάντα μετράει ότι δίνει ο εργοδότης ποτέ ότι δίνει ο εργαζόμενος..
Δίνουν 600€ το μήνα καθαρά και θέλουν να σε έχουν στην καλύτερη περίπτωση 10 ώρες την ημέρα συν τα Σάββατα..
Επίσης θέλουν καθηγητή πανεπιστημίου στη θέση του εργάτη..να έχει τελειώσει πανεπιστήμιο να ξέρει άριστα Αγγλικά να έχει πτυχίο υπόλογιστη να έχει επαγγελματικό δίπλωμα να ξέρει από χειρισμό κλαρκ.. και δεν θυμάμαι τι άλλο να κάνει..και αν είναι δυνατόν να έχει φτερά και να πετάει..
Θέλουν αυτόν τον σούπερ άνθρωπο στη θέση του εργάτη παραγωγής η στη θέση στου αποθηκαριου(που στην ουσία ο αποθηκαριος στην τελική χαμάλης είναι )
Και όλα αυτά με 600€ το μήνα...
Για ποια ακριβώς ηθική μιλάμε???τους έχει σιχαθεί η ψυχή μου πια...μακάρι να μπορούσα να πάρω κάποια συντάξει και τώρα ακόμα να μην τους ξανά έβλεπα..
Έχω βαρεθεί να τους κάνω τα χατίρια από μικρό παιδί.
Από 14 χρόνων τους τρωω στη μάπα..και πάντα οτι δίνουν αυτοί μετράει...ας σιχτιρ όλοι τους...
Καλά λένε ο Έλληνας είναι ο χειρότερος εργοδότης..ΙΣΧΥΕΙ..