Χαίρεται
Είμαι σε σχέση δυο χρόνια από απόσταση . Είμαστε και κοντά και μακριά γιατί ανεβαίνει αυτός εδώ που σπουδάζω ή κατεβαίνω εγώ στην πόλη μου όποτε μπορώ να τον βλέπω.
Στην αρχή της σχέσης ήμασταν όλο τσακωμούς κυρίως επειδή ζήλευε τους πρώην μου και με ρώταγε όλη την ώρα για αυτούς κάτι που εμένα μου την έδινε.
Μετά τους τσακωμούς φτάσαμε σε ένα σημείο απόλυτου έρωτα και συναισθηματικής ηρεμίας. Ειμασταν τέλεια δείχναμε ο ένας στον άλλον πόσο νοιαζόμαστε και πόσο θέλουμε να περνάμε όλη την ώρα μαζί του.
Μετά από αυτό φτάσαμε στο σημείο να βαριόμαστε και να μην κάνει τίποτα κανένας μας για να φτιάξει αυτό. Δεν ξέρω τι έφταιγε μάλλον η συνήθεια μάλλον ήρθε το συναίσθημα της αγάπης και έφυγε ο ενθουσιασμός;
Αυτός σαν άνθρωπος ασχολείται με λίγα πράγματα δεν του αρέσει να μαθαίνει καινούργια θέματα ειδήσεις κλπ και δεν μπορούμε να συζητήσουμε και πολλά μιας και τα μυαλά μας δεν συμβαδίζουν. Αυτός τρελαίνεται να παίζει στοιχήματα για αγώνες να βλέπει αγώνες ποδοσφαίρου η μπάσκετ εγώ τα βαριέμαι αυτά αλλά όταν θέλει να δει βλέπω μαζί του.
Τον ερωτεύτηκα και ακόμα είμαι ερωτευμένη μαζι του αλλά αυτός πνίγεται όταν του δείχνω την αγάπη μου και όταν του δείχνω ότι τον νοιάζομαι. Λόγω απόστασης θέλω να τον βλέπω από κάμερα όσο πιο πολύ γίνεται και ζηλεύω σε εισαγωγικά όταν περνάει καλά και δεν είμαι δίπλα του να μοιραστώ την χαρά. Και αυτός νευριάζει όταν του λέω τέτοια αντί να χαίρεται. Δεν μου φαίνεται λογικό γιατί πριν δεν ήταν έτσι χαιρόταν όταν του εξέφραζα τα συναισθήματα μου και δεν είμαι και άνθρωπος που θα τα κρατήσω μέσα μου. Πόσο μάλλον που είναι κάτι θετικό τα ερωτικά συναισθήματα.
Δεν θέλω να χωρίσουμε αλλά δεν μπορώ και σε αυτή τη κατάσταση που ο άνθρωπος που θέλω δίπλα μου πνίγεται από την αγάπη μου .
Τι να κάνω;