δεν κατανοώ τον καλύτερό μου φίλο πια

Είμαι 33. Είμαστε φίλοι με τον συγκεκριμένο από τα 15. Από το σχολείο. Κάναμε πολύ παρέα. Στα 20 έφυγα έξω. Ερχόμουν 1 φορά το χρόνο, βρισκόμασταν, σπάγαμε πλάκα, μιλούσαμε μέσω ιντερνετ, καθώς ποτέ δεν είχα φεισμπουκ. Ήταν όλα οκ. Πριν 2 χρόνια έκανε σχέση, άρχισε να χάνεται..κάπως φυσικό. Τον απρίλιο αποφάσισα να γυρίσω Ελλάδα, να προσπαθήσω εδώ να βρώ κάτι. Δεν έχει σημασία τί πανεπιστημία τελείωσα, αλλά ένα από τα πρώτα πράματα που μου είπε ο φίλος μου ήταν 'εδώ δεν θα σε βάλουν μάνατζερ επειδή τελείωσες καλά και ακριβά πανεπιστημία, ούτε επειδή είχες καλές θέσεις΄. Και 'γαρίδα, έχουμε προχωρήσει τις ζωές μας όσους μας άφησες πίσω. δεν έχουμε όλοι χρόνο για καφέ'
Και προσπαθεί να με πείσει να γίνω μέχρι και..δεν ξέρω και γω τί. Μου στέλνει εργασίες, αγγελίες, για τις πιο απλές δουλειές. Δεν θέλω να ονομάσω κάποιο επάγγελμα και τσάμπα να το προσβάλλω..Επίσης οι γονείς μου και οι 2 έχουν καρκίνο, και έχει η κολλητή μου. Είναι δύσκολα αλλά ανθρώπινα. Η αντίδραση του είναι..'ποπο γαρίδα, τι άτυχη που είσαι, μα πώς είναι τόσο άσχημη η ζωή μαζί σου. και δεν έχεις και τον βιολογικό σου μπαμπά. τόσο αγώνα έχεις να τραβήξεις'. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Και του τοχω εξηγήσει. Δεν βλέπω ατυχίες. Υπάρχουν ναι κάποιες δυσκολίες, αλλα δεν είμαι γκρινιάρα ουτε μοιρολάτρισσα. Έβαλα να πουλήσω ένα μηχανάκι που είχα παλιό και δεν το χρησιμοποιώ, και μου στειλε να με ρωτήσει άν έχω οικονομικό πρόβλημα για να βοηθήσει. Άλλο ένα παράδειγμα σοβαρό....ο πατέρας μου είναι πατριός μου. Για μένα δεν έχει διαφορά. Επίσης όταν ήμουν μικρή έκανα μια θεραπεία βαρυά και δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Το ξέρει. Αλλά συνέχεια,κυρίως όταν είναι και η αραβωνιαστικία μαζί, μου λέει ΄τώρα πια πρέπει να παντρευτείς. να κάνεις παιδιά. να μείνεις εδώ να βοηθάς τους γονείς σου. αυτό πρέπει΄. Εγώ σαν γαριδα δεν βαζω πρεπει στη ζωη μου, και του τοχω πει...αλλα νιωθω πως δεν το σεβεται? και η μελλοντική σύζυγος σοκαρίστηκε όταν είπα πως δεν θέλω δικά μου παιδιά.
Ξέρω ότι δεν είναι κακός άνθρωπος. Δεν ξέρω όμως τί συμβαίνει. Χαίρεται που ενώ έβγαλα καλα πανεπιστήμια και θέσεις, τώρα είμαι άνεργη? Είναι χαιρέκακος που έχουμε κάποιες χ δυσκολίες? Έχει τόσα πρέπει μέσα του που εγώ δεν τα κατανοώ, και αυτός πλεον τα δικά μου? Μου είναι δύσκολο να το διαχειριστώ, γιατι τον θεωρώ φίλο. Αλλά δεν καταλαβαίνει όταν του τα εξηγώ. Με λυπάται που δεν έχω τον βιολογικό μου πατέρα και όλο το λεει?
Δεν μου έχει ξανασυμβεί, βλέπω πως τον χάνω ως φίλο. Επίσης μουχει πει ευθέως ότι δεν με καλούνε έξω με την γυναικα του γιατι..δεν έχω σχέση. Έχουμε γενικά τελείως διαφορετικές απόψεις.
Σορρυ αν ειναι χαζο ποστ, αλλα με προβληματίζει, και σκεφτηκα ισως καποιος εδω ειχε παρομοια εμπειρια.

Χρωμα δεν αλλαζουνε τα ματια,μονο τροπο να κοιτανε.

Αλλαξατε κ εχετε παρει ο καθενας διαφορετικες πορειες ζωης.
Γενικα οι ανδρες εκτος απο ενα 2% αυτων δειχνουμε λιγοτερη ενσυναισθηση στα λεγομενα μας.
Δεν μπορω να κρινω τον φιλο σου κ να του βαλω την ταμπελα του χαιρεκακου.
Αυτο που ξερω ειναι οτι οι μερες της κρισης σε πολλους βγαζουν τα χειροτερα ενστικτα.
Θα το κρινεις στα δυσκολα αν ειναι σ'αυτη την κατηγορια ο φιλος σου.
Συμφωνειται πως διαφωνειται στο πως θες την ζωη σου κ αυτο ειναι δικαιωμα σου κ σου προτεινω να το υποστηριξεις αν απο καρδιας θελεις αυτο για σενα. Οι δευτερες σκεψεις μονο αυτοαμφισβητηση κ τυψεις θα φερουν.

πολυ διαφορετικες πορείες ναι, αλλά εγώ τη σέβομαι τη δική του. και δεν την αναφέρω καν. δεν με απασχολεί. και δεν θα έλεγα ποτε σε εναν φιλο, η γνωστο, ότι εγώ έκανα ζωάρα λονδίνο και συ δεν ήσουν τόσα χρόνα μαζί μου άρα προχώρησα στη ζωή μου.....
αυτό είναι που με προβληματίζει στο κατα πόσο παραμένει φίλος. θεωρεί πως ίσως έτσι μου συμπαραστέκεται? πως έτσι με βοηθάει? γιατί το να μου λέει ότι η ζωή μου είναι γεμάτη ατυχίες...σε μένα ακούγεται αστείο, αν και θα έπρεπει να πω προσβλητικό. δεν είμαι σίγουρη για τις διαθέσεις του, έτσι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν πλέον μας τελειώσε και μετά τον γάμο δεν θα ξανασχοληθώ

Δεν βρισκω καθόλου χαζό το ποστ σου. Καταλαβαίνω πως είναι κάτι που σε απασχολεί και σε στεναχωρεί και είναι ανθρώπινο αυτό.
Όπως σου είπε και ο serios πιο πάνω....αλλάζουν οι άνθρωποι, παίρνουνε διαφορετικές πορείες και αυτές δεν συμπίπτουν πάντα. Συνήθως δεν συμπίπτουν γιαυτό και είναι τόσο δύσκολο να κρατηθούν παιδικές ή εφηβικές φιλίες με το πέρασμα των χρόνων.
Δυστυχώς με τον φίλο σου φαίνεται πως είστε σε αυτή την κατηγορία, δεν συμπίπτουν οι πορείες σας πια. Οι φίλοι δεν είναι για να μας πουν τι να κάνουμε, οι φίλοι είναι για να μας στηρίξουν σε ο, τι κάνουμε ακόμα κι όταν αυτοί το βρίσκουν λάθος.

Κράτα τον εαυτό σου γερά και τα θέλω σου και προχώρα. Όσοι μπορούν να ακολουθήσουν θα το κάνουν για τους άλλους δεν υπάρχει λόγος να χαλιέσαι, μέχρι εκεί μπορούσαν.

Προσπαθω να αποφευγω να χαρακτηριζω ατομα οταν γινεται περιγραφη μεσω τριτου. Διαλυονται πολλες σχεσεις μ'αυτον τον τροπο.

Απο τα γραφομενα σου υπαρχει η περιπτωση ο φιλος σου να περνουσε ζορια. Ειτε οικονομικα, ειτε μοναξια κτλ κ καταφευγει στην συγκριση των ζωων σας κ απο την μια μερια νιωθει ανωτερος οταν πχ σου λεει για κακοτυχιες κ απο την αλλη κατωτερος οταν σου μιλαει για την ζωη εξωτερικο.
Η σχεση του απλα ειναι για να δεσει τον γαιδαρο του νομιζω γιατι μεσα του νιωθει ανασφαλης κ χωρις αυτοεκτιμηση. Αυτο συμπεραινω.
Τον κανει κακο;; Οχι απαραιτητα. Αλλα θα εχει τα χαρακτηριστικα αυτων των ατομων. Πιθανη ζηλεια σε επιτυχιες, κρυμμενη χαρα σε αποτυχιες πχ Αναλογα κ την προσωπικοτητα του.

Δεν μου φαινεται καθολου αληθινος φιλος ο φιλος σου... Δεν ειναι θεμα ουτε 15χρονης "θητειας" ουτε πορειας κοινης κλπ, θεμα χαρακτηρα ειναι αυτα τα πραγματα κι εκεινος μου φαινεται μια χαρα εαυτουλης, αναισθητος και επιφανειακος απο οσα γραφεις.


Τα οσα γραφτηκαν για το δηθεν 98% των ανδρων που στερουνται ενσυναισθησης ειναι κολοκυθια τουμπανα.

Μου θύμισες μια δική μου τέτοια περίπτωση. Φίλη απ το σχολείο, χωρίστηκαν οι δρόμοι μας όταν έφυγα για σπουδές. Πετούσε μικρά μικρά πραγματάκια στην αρχή που δεν έδινα σημασία, με πείραζαν αλλά τα προσπερνούσα γιατί σκεφτόμουν "εντάξει και να ζηλεύει λίγο, ανθρώπινο είναι μωρέ... φίλη μου είναι..." μέχρι που μαζεύτηκαν πολλά τέτοια μικρά. Κι όταν βρέθηκα σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου κι έπρεπε να κάνω μια συγκεκριμένη επιλογή εκεί που περίμενα να ακούσω "έλα μη στεναχωριέσαι, θα τα καταφέρεις", τελικά άκουσα το αξέχαστο "απορώ πώς αντέχεις" αφού πρώτα είχε προσπαθήσει να με πείσει για αυτό που εκείνη θεωρούσε σωστό όσο κι αν της εξηγούσα τους λόγους που δεν το έκανα. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μένα και της είπα πως δεν έχω ανάγκη από φίλους που με λυπούνται ή που θα μου λένε τι να κάνω. Κρατήσαμε μια τυπική επαφή αλλά μέχρι εκεί, δεν την ήθελα πια στην ζωή μου και θεωρώ πως ήταν από τις πιο σωστές αποφάσεις που πήρα ποτέ.

Quote:

---

Originally Posted by garida

Αλλά δεν καταλαβαίνει όταν του τα εξηγώ.

---

Τι του έχεις πει, και ποια ήταν η αντίδρασή του και οι απαντήσεις του;

Quote:

---

Originally Posted by garida

μουχει πει ευθέως ότι δεν με καλούνε έξω με την γυναικα του γιατι..δεν έχω σχέση

---

Δεν τον ρώτησες γιατί; Και αν ναι, τι σου απάντησε;

Δεν ξέρω αν είναι χαίρεται με την "αποτυχία" σου (διότι μάλλον σαν αποτυχία το βλέπει το ότι γύρισες στην Ελλάδα), αλλά από αυτά που λες μου φαίνεται ότι δεν είναι φίλος σου πλέον. Πολλά μπορεί να συμβαίνουν, από το να τον επηρέασε η αρραβωνιαστικιά του (για οποιονδήποτε λόγο), μέχρι το να ήταν πάντα έτσι αλλά να μην είχε την ευκαιρία να εκδηλωθεί, καθώς Α. στο λύκειο δεν υπήρχε ο ανταγωνισμός και η σύγκριση που λαμβάνει χώρα έξω στην αγορά εργασίας και Β. τον έβλεπες μια φορά τον χρόνο ή του μιλούσες από θέση "ισχύος", οπότε και να σε φθονούσε δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να πάρει τη ρεβάνς.

Θα συμφωνήσω με την serios, δεν είναι εύκολο ούτε χρήσιμο να βιαζόμαστε να βάλουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, αλλά είναι καθόλα επιθυμητό να κρίνουμε εάν ένας άνθρωπος μας βλάπτει ή μας ωφελεί, μας πηγαίνεις μπροστά ή πίσω. Στην τελική, αν μας ταιριάζει ή όχι. Κανείς δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση χωρίς να γνωρίζει και την "άλλη" πλευρά, αλλά αν τα πράγματα ισχύουν ακριβώς έτσι όπως τα περιγράφεις τότε προσωπικά θα απομακρυνόμουν από μια τέτοια συναναστροφή. Χωρίς να κάνω σκηνή. Απλά θα εξαφανιζόμουν από τη ζωή του.

Υ.Γ. Και ναι συμφωνώ με τον oboro, τα όσα εγράφησαν για το δήθεν 98% των ανδρών που στερούνται ενσυναίσθησης είναι κολοκύθια τούμπανα. Άντε μη βγάλω τη μπουλντόζα από το γκαράζ και ξεθάψω το γνωστό στερεότυπο πως γυναικείες φιλίες δεν υπάρχουν και η μία κοιτάει να βγάλει το μάτι της άλλης! :-P

Quote:

---

Originally Posted by serios

Προσπαθω να αποφευγω να χαρακτηριζω ατομα οταν γινεται περιγραφη μεσω τριτου. Διαλυονται πολλες σχεσεις μ'αυτον τον τροπο.

Απο τα γραφομενα σου υπαρχει η περιπτωση ο φιλος σου να περνουσε ζορια. Ειτε οικονομικα, ειτε μοναξια κτλ κ καταφευγει στην συγκριση των ζωων σας κ απο την μια μερια νιωθει ανωτερος οταν πχ σου λεει για κακοτυχιες κ απο την αλλη κατωτερος οταν σου μιλαει για την ζωη εξωτερικο.
Η σχεση του απλα ειναι για να δεσει τον γαιδαρο του νομιζω γιατι μεσα του νιωθει ανασφαλης κ χωρις αυτοεκτιμηση. Αυτο συμπεραινω.
Τον κανει κακο;; Οχι απαραιτητα. Αλλα θα εχει τα χαρακτηριστικα αυτων των ατομων. Πιθανη ζηλεια σε επιτυχιες, κρυμμενη χαρα σε αποτυχιες πχ Αναλογα κ την προσωπικοτητα του.

---

η αλήθεια είναι πως είναι ένας άντρας χωρίς εμπειρίες με γυναίκες, βιαζόταν να κάνει οικογένεια κτλ. το ιδιο και η κοπελα. ειναι της φάσης τώρα είμαστε 35 δεν μας πέρνει άλλο γιατί 'πρέπει' να κάνουμε παιδια.
οικονομικά ζόρια δεν είχε όχι. έμενε με γονείς και δούλευε ταυτόχρονα.

Για αρχή χαιρομαι που γνωρίζω επιτελους μια γυναικα που δεν εχει φβ :) (ουτε εγω εχω)

Προτείνω να μη μπεις στο τρυπακι να αναλυσεις και να σκεφτείς το ΓΙΑΤΙ ο φιλος σου τα σκέφτεται αυτα, γιατι και δεν μπορουμε να γνωρίζουμε αλλα και μπορει να αδικησουμε με εικασιες. Επικεντρώσου στο οτι τα λέει και κατα πόσο σε επηρεάζει αυτό. Το αν σε χαλαει αρκετα ωστε να του το πεις, ή το αν δε θα πεις τιποτα και απλα θα αρεωσεις την παρεα.. ειναι δικη σου αποφαση, νομιζω δε μπορει ευκολα καποιος να σου προτεινει το "σωστο" μονοπατι.

Το να παντρευτεις και να "κανεις παιδια", δεν ειναι κακο σα συμβουλη. βοηθαει πιστευω το να περνας την όποια δυσκολη ζωη οταν εχεις και ενα καλο συντροφο. Το "κανεις παιδια" μπορει (και πρέπει) να σημαινει να αποκτήσεις παιδια, κάτι το οποίο μπορεις και θα το πρότεινα κι εγω, ευλογία είναι τα παιδιά και διπλή μαλιστα να υιοθετήσεις ένα (ή και 4 :) ).
Τα "πρέπει" τα βλεπω ως προτάσεις .. δηλαδη "πρεπει" (= προτείνω) να κανεις "αυτο" γιατι πιστεύω θα σου φερει ευτυχία.
Θα ελεγα να εισαι χαλαρη και ακομα και αν είναι χαιρέκακος (που δε γνωριζουμε, γιαυτο μην εικαζεις και παίρνεις τζαμπα αμαρτια) εσύ κανεις αυτό που πιστεύεις οτι ειναι σωστό για σενα, μην προσπαθείς καν να υπερασπιστεις ιδιαιτερα την γνωμη σου αν δεις οτι ο αλλος ειναι φανατικος, ουτως η αλλως το τι λεει ... δεν εχει αντικτυπο στη ζωη σου αν δε το αφησεις εσυ να εχει.

"Επίσης μουχει πει ευθέως ότι δεν με καλούνε έξω με την γυναικα του γιατι..δεν έχω σχέση." Δυστυχως αυτο ισχύει γενικα, ζευγαρακια με ζευγαρακια κτλ.. δεν λεω οτι παντα ετσι ειναι .. αλλα .. παιζει ..

Μακαρι να βρεις και καλη δουλεια και καλο ταιρι, η ζωη ειναι πάλη και αγωνιζομαστε, μέχρι τοτε μη δινεις σημασια και υπεραναλυεις και πολυ τα λεγομενα αυτου του είδους. Δεν υπαρχει λογος. Βγες με καμια φιλη ελευθερη, πιο καλα, να βρεις και ταιρι ;) ... η ζωη ειναι σκληρη με αυτου που έχουν καρκινο και ειδικα σε μικρη ηλικια, και λιγότερο με τους γύρο που τους συμπαραστέκονται, ή αλλιως... "Απ' έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει" μακαρι να μη μπουμε ποτε στο χορό.

Η φιλη σου αυτη που έχει καρκινο δε βγαίνει? δε βγαινετε μαζι? Καλυτερη παρεα μου ακουγεται αποτι τον "βολεμενο" (δε το λεω με κακία).

Quote:

---

Originally Posted by Jason IV

Τι του έχεις πει, και ποια ήταν η αντίδρασή του και οι απαντήσεις του;


Δεν τον ρώτησες γιατί; Και αν ναι, τι σου απάντησε;

---

λέει πως προσπαθεί να μου συμπαρασταθεί. Και μετα τονίζει ότι είναι φίλος μου, αλλά η ζωή μου είναι τόσο άτυχη και δύσκολη. και επιμενω να του λέω ότι εγώ είμαι μια χαρά. δεν τα βλέπω όπως αυτός. σε σημείο που καμιά φορά μου δημιουργεί τύψεις ότι δεν στενοχωριέμαι αρκετά για τους γονείς μου.

η αρραβωνιαστηκια είναι μια δύσκολη περίπτωση ανθρώπου, που όλα τις μυρίζουν και όλοι την ενοχλούν. έκανε δωμάτιο για το μωρό ,και αγόρασε πορτ μπεμπε κτλ, χωρίς ακόμα ναναι έγκυος

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Το να παντρευτεις και να "κανεις παιδια", δεν ειναι κακο σα συμβουλη. ---> δεν μπορώ να κάνω βιολογικά παιδιά. και η άποψή μου για υιοθεσία τους σοκάρει.

Η φιλη σου αυτη που έχει καρκινο δε βγαίνει? δε βγαινετε μαζι? Καλυτερη παρεα μου ακουγεται αποτι τον "βολεμενο" (δε το λεω με κακία).

---

ναι η φίλη αυτή είναι καρντάσι. αλλα κανει πολυ δυσκολες χημειοθεραπιες. δεν μπορεί να σηκωθεί απτο κρεβάτι. προς το παρόν. σε λίγο καιρό θα ανακτήσει δυνάμεις

Quote:

---

Originally Posted by garida

λέει πως προσπαθεί να μου συμπαρασταθεί. Και μετα τονίζει ότι είναι φίλος μου, αλλά η ζωή μου είναι τόσο άτυχη και δύσκολη. και επιμενω να του λέω ότι εγώ είμαι μια χαρά. δεν τα βλέπω όπως αυτός. σε σημείο που καμιά φορά μου δημιουργεί τύψεις ότι δεν στενοχωριέμαι αρκετά για τους γονείς μου.

η αρραβωνιαστηκια είναι μια δύσκολη περίπτωση ανθρώπου, που όλα τις μυρίζουν και όλοι την ενοχλούν. έκανε δωμάτιο για το μωρό ,και αγόρασε πορτ μπεμπε κτλ, χωρίς ακόμα ναναι έγκυος

---

α ετσι εξηγουνται ολα.. μακριαααα :) δε θελω να βαλω ταμπελες... αλλα αυτα με τρομαζουν.

Καλή μου κοπελα, μη δινεις σημασια, ζουσες στο λονδινο, σπουδασες κτλ. Μη χανεις χρονο με το γιατι τα λεει κτλ.. το χειροτερο που μπορει να κανει ειναι να σε επιρεασει αρνητικά, μη το αφησεις... ακου τον σαν φιλο (καλος ή οχι) οκ εχει μια αποψη.. και τελος, μη το ζαλισεις το θεμα, δεν αξιζει.. εχεις σημαντικοτερα πραματα να κανεις. Αστο να πεσει, μη το γυρισεις σε κοντα, δεν αξιζει. Ρόδα ειναι και γυριζει!

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν βρισκω καθόλου χαζό το ποστ σου. Καταλαβαίνω πως είναι κάτι που σε απασχολεί και σε στεναχωρεί και είναι ανθρώπινο αυτό.
Όπως σου είπε και ο serios πιο πάνω....αλλάζουν οι άνθρωποι, παίρνουνε διαφορετικές πορείες και αυτές δεν συμπίπτουν πάντα. Συνήθως δεν συμπίπτουν γιαυτό και είναι τόσο δύσκολο να κρατηθούν παιδικές ή εφηβικές φιλίες με το πέρασμα των χρόνων.
Δυστυχώς με τον φίλο σου φαίνεται πως είστε σε αυτή την κατηγορία, δεν συμπίπτουν οι πορείες σας πια. Οι φίλοι δεν είναι για να μας πουν τι να κάνουμε, οι φίλοι είναι για να μας στηρίξουν σε ο, τι κάνουμε ακόμα κι όταν αυτοί το βρίσκουν λάθος.

Κράτα τον εαυτό σου γερά και τα θέλω σου και προχώρα. Όσοι μπορούν να ακολουθήσουν θα το κάνουν για τους άλλους δεν υπάρχει λόγος να χαλιέσαι, μέχρι εκεί μπορούσαν.

---

είναι δύσκολο να μηδενίσεις μια φιλία ετών. γιατί πάντα έχεις δεύτερες σκέψεις. το άλλο σκ είναι ο γάμος, θα πάω τυπικά, και θα δώ πως θα εξελιχθεί. αλλά αυτό που μου δημιουργεί πλέον αυτή η φιλία είναι σύγχυση και τύψεις. δλδ το οτι συνέχεια μου τονίζει να μην αφήσω τον πατριό μου που είναι άρρωστος για να φύγω σε άλλη πόλη η χώρα για δουλειά, αν και έχω ανάγκη να δουλέψω, με πληγώνει. γιατί λέω..μήπως δεν τους αγαπάω αρκετά? μηπως δεν στενοχωριεμαι αρκετα?οι δικοί μου φυσικά δεν το βλέπουν έτσι, αλλά αυτή η κριτική-ίσως απλά διαφορετική άποψη ζωής απο μεριάς φίλου- με ζορίζει εσωτερικά. και γενικά είμαι άτομο που μιλάει ήρεμα, δεν κλαίγομαι. όταν θα με πάρει τηλ πχ με ρωτάει τι κάνει ο πατριος λεω οκ ενταξει, πηγαμε στον ογκολογο και ακολουθουμε τι μας λέει..απανταει σε φαση ''ο ρε γαριδα, τι τραβας. τι ζωη ειναι αυτη. πο ρε κοριτσι μου. δυσκολα. απο παντου ατυχιες!! υπομονη. υπομονη. μην πας αθηνα για δουλεια, μην φυγεις εξω. τωρα πρεπει να μεινεις εκει. να στηριξεις την οικογενεια. να βρεις και εναν να συγκατοικησετε. στην αρχη θα βρεις δουλεια με 300ε. σιγα σιγα ισως ανεβεις'.

Quote:

---

η άποψή μου για υιοθεσία τους σοκάρει.

---

Εντελώς τραγικό να τους σοκαρει αυτο, τους λυπάμε ήδη. Μη γινω κακος τωρα μεσημεριατικα.
(Πέρα απο την ανατριχιαστικο, οτι αγοραζει πραματα για μωρο πριν μεινει εγγυος).
Τις ευχες μου στη φίλη σου, να βγει δυνατή και να ειναι μονο μια κακη αναμνηση αυτο που περναει.

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Εντελώς τραγικό να τους σοκαρει αυτο, τους λυπάμε ήδη. Μη γινω κακος τωρα μεσημεριατικα.
(Πέρα απο την ανατριχιαστικο, οτι αγοραζει πραματα για μωρο πριν μεινει εγγυος).
Τις ευχες μου στη φίλη σου, να βγει δυνατή και να ειναι μονο μια κακη αναμνηση αυτο που περναει.

---

ευχαριστώ :)

Δεν νομίζω ότι ο φίλος σου έχει κακές προθέσεις, απλά δεν έχετε κοινό τρόπο σκέψης και δεν νομίζω ότι θα μπορούσατε πλέον να κάνετε στενή παρέα όπως παλιά, απλούστατα γιατί έχετε άλλη προσέγγιση στα περισσότερα θέματα και άθελά του σε πληγώνει.Μπορεί να έχεις φίλο κάποιον που έχει διαφορετική αντίληψη σε κάποια πράγματα και σε καλύπτει σε άλλα, όμως όταν πλέον είναι κάποιος σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος, ε, δεν μπορεί να είναι κολλητός σου. Πρέπει να υπάρχει μία κοινή βάση και αλληλοκατανόηση για να είναι κάποιος φίλος. Αν αυτά έχουν χαθεί, δεν γίνεται. Δεν σημαίνει ότι φταίει κάποιος από τους δύο, έτσι είναι η ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by garida

είναι δύσκολο να μηδενίσεις μια φιλία ετών. γιατί πάντα έχεις δεύτερες σκέψεις. το άλλο σκ είναι ο γάμος, θα πάω τυπικά, και θα δώ πως θα εξελιχθεί. αλλά αυτό που μου δημιουργεί πλέον αυτή η φιλία είναι σύγχυση και τύψεις. δλδ το οτι συνέχεια μου τονίζει να μην αφήσω τον πατριό μου που είναι άρρωστος για να φύγω σε άλλη πόλη η χώρα για δουλειά, αν και έχω ανάγκη να δουλέψω, με πληγώνει. γιατί λέω..μήπως δεν τους αγαπάω αρκετά? μηπως δεν στενοχωριεμαι αρκετα?οι δικοί μου φυσικά δεν το βλέπουν έτσι, αλλά αυτή η κριτική-ίσως απλά διαφορετική άποψη ζωής απο μεριάς φίλου- με ζορίζει εσωτερικά. και γενικά είμαι άτομο που μιλάει ήρεμα, δεν κλαίγομαι. όταν θα με πάρει τηλ πχ με ρωτάει τι κάνει ο πατριος λεω οκ ενταξει, πηγαμε στον ογκολογο και ακολουθουμε τι μας λέει..απανταει σε φαση ''ο ρε γαριδα, τι τραβας. τι ζωη ειναι αυτη. πο ρε κοριτσι μου. δυσκολα. απο παντου ατυχιες!! υπομονη. υπομονη. μην πας αθηνα για δουλεια, μην φυγεις εξω. τωρα πρεπει να μεινεις εκει. να στηριξεις την οικογενεια. να βρεις και εναν να συγκατοικησετε. στην αρχη θα βρεις δουλεια με 300ε. σιγα σιγα ισως ανεβεις'.

---

Δεν λέω να μηδενίσεις την φιλία σου φυσικά. Και μένα μου πήρε πολύ χρόνο για να απομακρυνθώ τελικά από την φίλη που έλεγα. Λέω απλά να κρατήσεις τις αποστάσεις σου έτσι ώστε να μην μπορεί να σε επηρεάζει στο επίπεδο που λες, δημιουργώντας σου δηλαδή αρνητικά συναισθήματα. Είναι ολοφάνερο πως έχετε διαφορετική αντίληψη για την ζωή με τον φίλο σου οπότε είναι λογικό να δημιουργούνται τριβές. Γιαυτό κρατάμε με τους ανθρώπους γύρω μας την απόσταση που θεωρούμε πως αντέχουμε ή θέλουμε. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να "εκβιάσετε" την μεταξύ σας επαφή, τόσα περισσότερα αρνητικά συναισθήματα θα δημιουργούνται και στους δύο και στο τέλος θα σφαχτείτε για να στο πω ωμά. Οπότε ακριβώς για να διαφυλαχτεί η φιλία σας τελικά, οφείλετε να πάρετε τις αποστάσεις σας.

Μη πολύδινεις σημασία κρατά μια απόσταση αν τον αγαπάς. Έμενα μου φαίνεται περίπτωση που τον έχει δέσει χειροπόδαρα η αρραβωνιαστικιά του, πιέζεται αρκετά ψυχολογικά. Μσ εσενα σιγουρα δε θέλει πολλά πάρε δώσε η αρραβωνιαστικιά και σε απομακρύνει ο ίδιος για να αποφύγει πιέσεις. Απλώς μη περιμένεις ποτέ αυτος να τα παραδεχτεί ευθέως τα παραπάνω.

Συμφωνώ με την Σονια. Πως είναι δυνατόν να μην κλαίγεσαι αλλά πάντα η φράση να είναι "πω πω τι τραβάς;; τι ατυχίες σε βρήκαν;; " ενώ είσαι ψύχραιμη αγωνίστρια έχεις ήδη συζητήσει το στόχο σου με τους γονείς σου να μετακομίσεις για εργασία; εμένα αυτό για το παιδί θα με σόκαρε. Ξέχασε τι πέρασες με την υγεία σου; αυτό περί σχέσης το έχουν όλα τα ζευγάρια συνήθως ζηλεύει το ένα άτομο και ανησυχεί. Μάλλον η κοπέλα στη προκειμένη. Αν περισσότερο σε θλίβει η επικοινωνία παρά σε τροφοδοτεί θετικά τότε ίσως είναι καλύτερο να αραιωσεις την επικοινωνία. Σε δική μου περίπτωση με φίλη ετών απλά πήρα απόφαση πως είχαμε αλλάξει και δεν υπήρχε πλέον ουσιαστικο δέσιμο. Ηρέμησα προσωπικά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δεν νομίζω ότι ο φίλος σου έχει κακές προθέσεις, απλά δεν έχετε κοινό τρόπο σκέψης και δεν νομίζω ότι θα μπορούσατε πλέον να κάνετε στενή παρέα όπως παλιά, απλούστατα γιατί έχετε άλλη προσέγγιση στα περισσότερα θέματα και άθελά του σε πληγώνει.Μπορεί να έχεις φίλο κάποιον που έχει διαφορετική αντίληψη σε κάποια πράγματα και σε καλύπτει σε άλλα, όμως όταν πλέον είναι κάποιος σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος, ε, δεν μπορεί να είναι κολλητός σου. Πρέπει να υπάρχει μία κοινή βάση και αλληλοκατανόηση για να είναι κάποιος φίλος. Αν αυτά έχουν χαθεί, δεν γίνεται. Δεν σημαίνει ότι φταίει κάποιος από τους δύο, έτσι είναι η ζωή.

---

συμφωνω.
επισης, μιλας για κολλητο και φιλο χρονων, ενω απο αυτα που λες προκυπτει οτι ειναι ο εφηβικος σου φιλος. εισασταν φιλοι μεταξυ 15 και 20 και μετα εφυγες...
ενα διαστημα που οι φιλιες στηριζονται στις καλες προθεσεις και στην διασκεδαση. ουτε σε αποψεις, ουτε σε σταση ζωης. απο εκει και περα, οταν πραγματικα διαμορφωνατε αποψεις και προσωπικοτητα, δεν ειχατε και καμια συχνη επαφη...
κι αναρωτιεμαι.
γιατι να εισαι τοσο επηρρεασμενη απο εναν παιδικο (ουσιαστικα) φιλο που ειστε απομακρυσμενοι ηδη εδω και 13 χρονια; (!!!)
γιατι δεν υπαρχουν ταιριαστοι φιλοι κι ασχολεισαι με το τι σου ειπε αυτος και η αρραβωνιαστικια;;
εγω θα επικεντρωνομουν περισσοτερο στο να βρω σχεσεις που πραγματικα μου ταιριαζουν και με εκφραζουν, παρα στο να προβληματιζομαι για τον παιδικο μου φιλο που εξελιχθηκαμε διαφορετικα.
νομιζω οτι οι περισσοτεροι εχουμε τετοιους φιλους που δεν εχουμε πολλα κοινα πλεον, αλλα δεν εχουμε απαιτησεις απο αυτους. εχουμε πιο επιφανειακες σχεσεις και δεν αφηνουμε τις διαφορες μας να μας επηρεαζουν.

και κατι για τις συνεχεις ατυχιες.
εχω μια φιλη που η ζωη της εδω και... 20 χρονια μπορω να πω, ειναι μια σειρα απο απιστευτες και στρεσογονες δυσκολιες και ατυχιες...
ετσι νομιζα δηλαδη..
γιατι εδω και καποιο καιρο εχω διαπιστωσει, οτι για καποιον λογο μιλουσε μονο γι αυτες και παρελειπε οτι την εκανε να ελπιζει ή καθε καλο νεο, τα οποια μαθαινα μονο εκ των υστερων και μονο παρεμπιπτοντως.
συμπερανα λοιπον, οτι αυτες οι απιστευτες οντως κακοδαιμονιες, ειναι ο τροπος της για να τραβαει την προσοχη, και δεν εχω καν ξεκαθαρισει ακομα, ποιες ηρθαν μονες και δεν τις προκαλεσε η συμπεριφορα της, ποιες ειναι αληθινες και ποιες τραβηγμενες απ τα μαλλια...

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Συμφωνώ με την Σονια. Πως είναι δυνατόν να μην κλαίγεσαι αλλά πάντα η φράση να είναι "πω πω τι τραβάς;; τι ατυχίες σε βρήκαν;; " ενώ είσαι ψύχραιμη αγωνίστρια έχεις ήδη συζητήσει το στόχο σου με τους γονείς σου να μετακομίσεις για εργασία; εμένα αυτό για το παιδί θα με σόκαρε. Ξέχασε τι πέρασες με την υγεία σου; αυτό περί σχέσης το έχουν όλα τα ζευγάρια συνήθως ζηλεύει το ένα άτομο και ανησυχεί. Μάλλον η κοπέλα στη προκειμένη. Αν περισσότερο σε θλίβει η επικοινωνία παρά σε τροφοδοτεί θετικά τότε ίσως είναι καλύτερο να αραιωσεις την επικοινωνία. Σε δική μου περίπτωση με φίλη ετών απλά πήρα απόφαση πως είχαμε αλλάξει και δεν υπήρχε πλέον ουσιαστικο δέσιμο. Ηρέμησα προσωπικά.

---

οχι δεν κλαίγομαι. απλά τα αναφέρω. γιατι να κλαφτώ? για να με λυπηθεί? δεν με ελκύει η λύπηση ούτε η κλάψα. απλά τα συζητάω. θα έλεγα μάλλον ότι είμαι και πολύ ψυχρή όταν τα συζητάω, ίσως και να λέω και κανα αστείο όταν συζητάω σοβαρά. η δική του οικογένεια δεν έχει περάσει καρκίνο. οι δικοί μου έχουν ξαναπεράσει. οπότε για μένα είναι ρουτίνα το να μιλάω για χημείες και ακτίνες. αυτόν ίσως τον σοκάρει όλο αυτό και το θεωρεί κλάψα?
με πιέζει που μου λέει ότι μου τυχαίνουν όλο άσχημα πράματα. με εκνευρίζει πολύ αυτό, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη και γιατί όλοι έχουν δυσκολίες στη ζωή. ..δεν με βοηθάει δλδ λέγοντάς μου τέτοια λόγια τα οποία μάλλον θεωρεί 'παρηγοριά'. γιατιί συνέχεια τονίζει το πόσο προσπαθεί να μου σταθεί. απλα, εγω ποτέ δεν του ζήτησα να μου συμπαρασταθεί. και δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος συμπαράστασης. εγώ βλέπω τη ζωή λίγο πιο απαλά και λίγο πιο ελαφρυά απότι αυτός.
γύρισα ελλάδα για ναμαι με τους γονείς. αν δεν βρώ δουλειά, τότε ναι, θα ξαναφύγω πλέον, τοχουμε συζητησει και κλείσει αυτό το θέμα γιατί δεν μπορώ να είμαι άνεργη.

αυτό με το παιδί όχι απλά με σόκαρε...αλλά είναι από αυτά τα ζευγάρια που ο σκοπός της ζωής είναι το παιδί.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

και κατι για τις συνεχεις ατυχιες.
εχω μια φιλη που η ζωη της εδω και... 20 χρονια μπορω να πω, ειναι μια σειρα απο απιστευτες και στρεσογονες δυσκολιες και ατυχιες...
ετσι νομιζα δηλαδη..
γιατι εδω και καποιο καιρο εχω διαπιστωσει, οτι για καποιον λογο μιλουσε μονο γι αυτες και παρελειπε οτι την εκανε να ελπιζει ή καθε καλο νεο, τα οποια μαθαινα μονο εκ των υστερων και μονο παρεμπιπτοντως.
συμπερανα λοιπον, οτι αυτες οι απιστευτες οντως κακοδαιμονιες, ειναι ο τροπος της για να τραβαει την προσοχη, και δεν εχω καν ξεκαθαρισει ακομα, ποιες ηρθαν μονες και δεν τις προκαλεσε η συμπεριφορα της, ποιες ειναι αληθινες και ποιες τραβηγμενες απ τα μαλλια...

---

οι ατυχίες αυτές για τις οποίες λέω, δεν είναι το ότι απλά ξέρω γω δεν έπιασε η βαφή στα μαλλιά. τονίζω ξανα...οτι για μένα δεν είναι ατυχίες. αυτός τις λέει έτσι. αλλά μιλάμε για τον 3ο καρκίνο του πατριού μου, καρκίνο της μάνας μου και καρκίνο της κολλητής μου. ταυτόχρονα.
έχουμε ξαναπεράσει καρκίνο όμως στην οικογένεια, οπότε εμένα δεν με σοκάρει, και ούτε καν μιλάω για αυτά στους φίλους μου. δεν υπάρχει λόγος.

όταν έφυγα έξω, μιλούσαμε καθημερινά. οπότε από τη δική μου μεριά θεωρούσα πως είμασταν κοντινοί φίλοι. μάλλον είναι θέμα οπτικής

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Μη πολύδινεις σημασία κρατά μια απόσταση αν τον αγαπάς. Έμενα μου φαίνεται περίπτωση που τον έχει δέσει χειροπόδαρα η αρραβωνιαστικιά του, πιέζεται αρκετά ψυχολογικά. Μσ εσενα σιγουρα δε θέλει πολλά πάρε δώσε η αρραβωνιαστικιά και σε απομακρύνει ο ίδιος για να αποφύγει πιέσεις. Απλώς μη περιμένεις ποτέ αυτος να τα παραδεχτεί ευθέως τα παραπάνω.

---

εχεις δικιο. μόλις εμαθα πως κάνανε wedding party & dinner και δεν με κάλεσαν. όχι απόσταση απλή πλέον, αλλά Χ

Quote:

---

Originally Posted by garida

εχεις δικιο. μόλις εμαθα πως κάνανε wedding party & dinner και δεν με κάλεσαν. όχι απόσταση απλή πλέον, αλλά Χ

---

σορι, αλλα αυτο δειχνει ξεκαθαρα οτι εχετε αλλη αποψη για την εγγυτητα της φιλιας σας, οι δυο σας...

Quote:

---

Originally Posted by garida

εχεις δικιο. μόλις εμαθα πως κάνανε wedding party & dinner και δεν με κάλεσαν. όχι απόσταση απλή πλέον, αλλά Χ

---

απλά δεν είστε πλέον καλύτεροι φίλοι, είναι πολύ απλό. Κράτα το X που έριξες, και αν σου ξαναμιλήσει ο "φίλος", κάνε το σημαία σηκωμένη

πάντως δεν ξέρω αν κάνω λάθος αλλά σπανίως μια γυναίκα θα δεχτει να εχει ο αντρας της παρε δώσε με φίλη και κολλητή μάλιστα. Αν είσαι δε και εμφανισιμη κοπέλα, βάλε να είναι και αυτή λίγο ζηλιάρα, λίγο να της περάσει και από το μυαλό η πιθανότητα να είχατε κάποτε και κάτι ερωτικό, τότε η θα σε κόψει ο ίδιος η θα του κάνει τον βίο αβιωτο.
Μην παρεξηγηθώ, ισχύει και το αντίθετο.

Γιώργο, εγώ έχω ένα φίλο κολλητό για χρόνια, ο οποίος είναι ρεμάλι του κερατά όταν είναι ελεύθερος, αλλά είναι μεγάλος σχεσάκιας γενικότερα. Δηλαδή δεν θα επιδιώξει σχέσεις μίας βραδιάς και τέτοια, αλλά πιο σοβαρές σχέσεις και πράγματι, όλοι οι δεσμοί του είναι πολύ μακροχρόνιοι. Έτσι και τα φιάξει με κοπέλα, την έχει κορώνα στο κεφάλι του και από την αρχή δένεται πάρα πολύ και αλλάζει εντελώς καθημερινότητα. Μιλάμε τώρα για άτομο με το οποίο κάποια στιγμή συζούσαμε κιόλας, που έχει τύχει να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεββάτι, που την έχουμε κοπανήσει στο ξέμπαρκο σε άλλη χώρα, που έχουμε περάσει μαζί τα μύρια όσα...

Σε πληροφορώ ότι οι σχέσεις του ποτέ μα ποτέ δεν με ζηλέψανε διότι α) Ζούσαμε κοντά και βλέπαν στην καθημερινότητα ότι δεν τρέχει κάτι και όταν δεν ζούσαμε στο ίδιο μέρος, βλεπόμασταν σχετικά συχνά β) Είναι παιδί που εμπνέει εμπιστοσύνη και πολύ περιποιητικός στις σχέσεις και ως τώρα ευτυχώς δεν έχει πέσει σε τίποτα κατιναριά να ζηλεύουν και τον αέρα που αναπνέει ο άλλος.

Τώρα εδώ και λίγα χρόνια ο φίλος μου έχει μετακομίσει μόνιμα εξωτερικό και έχει ήδη μία σχέση 3 χρόνων που δεν έχει τύχει να γνωρίσω από κοντά. Έχουμε μιλήσει 2-3 φορές στο Skype κι ως εκεί. Δεν μπορώ εγώ να ξέρω τι σκέφτεται η κοπέλα, αλλά αν αισθάνεται καλά μέσα στη σχέση γιατί να κάνει ζήλιες; Προσέχω αφού δεν την έχω γνωρίσει την κοπέλα μη κάνω κάτι που μπορεί να το παρεξηγήσει βέβαια, αλλά γενικότερα αν μια μέρα αρχίσει αυτή και κάνει σκηνές τύπου ποια είναι αυτή που μιλάς κάθε λίγο και λιγάκι κτλ, είναι και θέμα του φίλου μου να τη βάλει στη θέση της.

Θέλω να πω, αν αισθανόταν όντως τόσο κοντινός φίλος ο φίλος της γαρίδας, καμία αρραβωνιαστικιά δεν θα τον απομάκρυνε, μην τα ρίχνουμε εκεί. Το θέμα είναι ότι πλέον αυτή η φιλία δεν υπάρχει όπως την έχει στο μυαλό της η γαρίδα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

συμφωνω.
επισης, μιλας για κολλητο και φιλο χρονων, ενω απο αυτα που λες προκυπτει οτι ειναι ο εφηβικος σου φιλος. εισασταν φιλοι μεταξυ 15 και 20 και μετα εφυγες...
ενα διαστημα που οι φιλιες στηριζονται στις καλες προθεσεις και στην διασκεδαση. ουτε σε αποψεις, ουτε σε σταση ζωης. απο εκει και περα, οταν πραγματικα διαμορφωνατε αποψεις και προσωπικοτητα, δεν ειχατε και καμια συχνη επαφη...
κι αναρωτιεμαι.
γιατι να εισαι τοσο επηρρεασμενη απο εναν παιδικο (ουσιαστικα) φιλο που ειστε απομακρυσμενοι ηδη εδω και 13 χρονια; (!!!)
γιατι δεν υπαρχουν ταιριαστοι φιλοι κι ασχολεισαι με το τι σου ειπε αυτος και η αρραβωνιαστικια;;
εγω θα επικεντρωνομουν περισσοτερο στο να βρω σχεσεις που πραγματικα μου ταιριαζουν και με εκφραζουν, παρα στο να προβληματιζομαι για τον παιδικο μου φιλο που εξελιχθηκαμε διαφορετικα.
νομιζω οτι οι περισσοτεροι εχουμε τετοιους φιλους που δεν εχουμε πολλα κοινα πλεον, αλλα δεν εχουμε απαιτησεις απο αυτους. εχουμε πιο επιφανειακες σχεσεις και δεν αφηνουμε τις διαφορες μας να μας επηρεαζουν.

και κατι για τις συνεχεις ατυχιες.
εχω μια φιλη που η ζωη της εδω και... 20 χρονια μπορω να πω, ειναι μια σειρα απο απιστευτες και στρεσογονες δυσκολιες και ατυχιες...
ετσι νομιζα δηλαδη..
γιατι εδω και καποιο καιρο εχω διαπιστωσει, οτι για καποιον λογο μιλουσε μονο γι αυτες και παρελειπε οτι την εκανε να ελπιζει ή καθε καλο νεο, τα οποια μαθαινα μονο εκ των υστερων και μονο παρεμπιπτοντως.
συμπερανα λοιπον, οτι αυτες οι απιστευτες οντως κακοδαιμονιες, ειναι ο τροπος της για να τραβαει την προσοχη, και δεν εχω καν ξεκαθαρισει ακομα, ποιες ηρθαν μονες και δεν τις προκαλεσε η συμπεριφορα της, ποιες ειναι αληθινες και ποιες τραβηγμενες απ τα μαλλια...

---

Συμφωνώ. Αυτή είναι η βλακεία με τις παιδικές/εφηβικές φιλίες. Σε αυτές τις ηλικίες οι φιλίες βασίζονται κυρίως στις κοινές δραστηριότητες, στην διασκέδαση...καμιά σχέση με χαρακτήρα και προσωπικότητα και στάση ζωής. Γιαυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθούν στενές σχέσεις στην συνέχεια.

Προσωπικά όσες παιδικές/εφηβικές φιλίες είχα ή κόπηκαν εντελώς κάποιες ή απλά διατηρήθηκαν κάπως σε "τυπικό" επίπεδο του στυλ βρισκόμαστε μια το τόσο για έναν καφέ ή για να πούμε τα νέα μας. Με νοσταλγία και όμορφα συναισθήματα οι περισσότερες αλλά μέχρι εκεί γιατί σαν άνθρωποι έχουμε πάρει πια ο καθένας τον δρόμο του και έχουμε διαμορφωθεί έτσι ώστε μάλλον θα ήταν αδύνατο να είμαστε κολλητοί.

Γαυτό πρότεινα στην θεματοθέτρια να αποστασιοποιηθεί και να κρατήσει απόσταση, προκειμένου να διατηρήσει έστω αυτά τα θετικά συναισθήματα που έχει τώρα για τον φίλο της. Διαφορετικά με τέτοια διάσταση απόψεων το αναμενόμενο είναι να σκοτωθούν σε λίγο αν συνεχίσουν τα κολλητιλίκια.

σονια
μαλλον εννοουσες "συγκατοικουσατε" και οχι "συζουσατε". γιατι "συζουσαμε" ειναι οταν ειμαστε ζευγαρι.
με τον φιλο εισασταν παντα μονο φιλοι, δεν ειστε τεως ζευγαρι υποθετω..

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Συμφωνώ. Αυτή είναι η βλακεία με τις παιδικές/εφηβικές φιλίες. Σε αυτές τις ηλικίες οι φιλίες βασίζονται κυρίως στις κοινές δραστηριότητες, στην διασκέδαση...καμιά σχέση με χαρακτήρα και προσωπικότητα και στάση ζωής. Γιαυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθούν στενές σχέσεις στην συνέχεια.

Προσωπικά όσες παιδικές/εφηβικές φιλίες είχα ή κόπηκαν εντελώς κάποιες ή απλά διατηρήθηκαν κάπως σε "τυπικό" επίπεδο του στυλ βρισκόμαστε μια το τόσο για έναν καφέ ή για να πούμε τα νέα μας. Με νοσταλγία και όμορφα συναισθήματα οι περισσότερες αλλά μέχρι εκεί γιατί σαν άνθρωποι έχουμε πάρει πια ο καθένας τον δρόμο του και έχουμε διαμορφωθεί έτσι ώστε μάλλον θα ήταν αδύνατο να είμαστε κολλητοί.

Γαυτό πρότεινα στην θεματοθέτρια να αποστασιοποιηθεί και να κρατήσει απόσταση, προκειμένου να διατηρήσει έστω αυτά τα θετικά συναισθήματα που έχει τώρα για τον φίλο της. Διαφορετικά με τέτοια διάσταση απόψεων το αναμενόμενο είναι να σκοτωθούν σε λίγο αν συνεχίσουν τα κολλητιλίκια.

---

ετσι ειναι ελισαβετ,
η περιπου ετσι,
κι αυτο γιατι καποια στιγμη αντιλαμβανεσαι ποσο πολυτιμο και σπανιο στην ζωη σου ειναι, ΠΕΡΑ απο τις αποψεις και τις ιδεολογιες και την σταση ζωης, να υπαρχουν ανθρωποι στην ζωη σου που πραγματικα σε αγαπανε, οπως σε αγαπανε καποια αδερφια που δεν ταιριαζεις μαζι τους. μπορει να μην ταιριαζεις, να μην εχεις ουτε ιδια γουστα, αλλα αγαπιεστε αλήθινα και θελεις να ειναισ την ζωη σου, γιατι αφου εχεις φαει πολλα σ@@$@τα στην ζωη σου απο δουλειες που σε εξοντωσαν, φιλους (με ιδια ενδιαφεροντα) που νομιζες οτι μονο με τετοιους πρεπει να ασχολεισαι, και σε προδωσαν η σε ζηλεψαν... αρχιζεις παλι απο την αρχη να εκτιμας μερικους ανθρωπους που διαφερουν πολυ απο εσενα αλλα σε αγαπουν πραγματικα και χαιρονται με την επιτυχια σου και με οτι ειναι καλο για σενα..
εγω, δεν εκανα ποτε παρεα με την αδερφη μου γιατι ειχαμε τελειως διαφορετικα ενδιαφεροντα, πορεια και χαρακτηρα. ψαχνομασταν με δικους μας φιλους και δικες μας παρεες. περνουσαμε και εβδομαδες να μην σου πω και μηνες χωρις να ειδωθουμε (αλλα ξεραμε η μια για την αλλη οτι ειμαστε καλα). τωρα, βρισκομαστε συνεχεια, βγαινουμε μαζι τις κυριακες, και παμε πολυ συχνα διακοπες μαζι, με τους ανδρες μας, οπως θα παμε και φετος.
εχω την κολλητη του δημοτικου, που απομακρυνθηκαμε σε πολυ νεαρη ηλικια γιατι εκεινη παντρευτηκε μικρη και μπηκε σε αλλο τροπο ζωης , ενω εγω ακομα σπουδαζα, και γιατι μεγαλωνοντας δεν ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα, τροπο σκεψης και αναζητησεις.
απομακρυνθηκα εγω δλδ και ψαχνομουν με τα ενδιαφεροντα μου (ημουν και πολυ πολυ buzy για πολλα χρονια). εδω και καποια χρονια με την παρεα φιλεναδων του δημοτικου πινουμε συχνα καφεδες που λες κι εσυ, αλλα η αγαπη και το ειλικρινες ενδιαφερον ειναι εκει, και την νοιωθεις. δεν παω για το τυπικο, παω γιατι ξερω οτι θα δω την φιλη μου που αγαπιομαστε "παρ ολα αυτα". αυτες πανε και πολλες εκδρομες μαζι που δεν ακολουθω γιατι ταξιδια παω μονο με τον δικο μου. δεν μαρεσουν τα ταξιδια "γυναικοπαρεας".

αλλα στην περιπτωση γαριδας, νομιζω οτι ο κολλητος, δεν ειναι κολλητος και δεν το εχει καταλαβει η ιδια.
δεν νοειται να μην την καλεσει αν την εθωρει κολλητη...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

σονια
μαλλον εννοουσες "συγκατοικουσατε" και οχι "συζουσατε". γιατι "συζουσαμε" ειναι οταν ειμαστε ζευγαρι.
με τον φιλο εισασταν παντα μονο φιλοι, δεν ειστε τεως ζευγαρι υποθετω..

---

Nαι, συγκατοικούσαμε, ποτέ δεν ήμασταν ζευγάρι ούτε είχε παιχτεί κάτι ερωτικό.

Νομίζω ότι ο καθένας μας έχει πολλά παραδείγματα σαν αυτά που λέτε κορίτσια, το θέμα είναι να τα βλέπουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους βάσεις ανά πάσα στιγμή. Οι άνθρωποι μπορεί να απομακρυνθούν και να έρθουν πάλι κοντά κάποια στιγμή ή και όχι. Κι όσο περνάνε τα χρόνια υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις στις φιλίες πιστεύω, δεν είναι μαύρο ή άσπρο.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ετσι ειναι ελισαβετ,
η περιπου ετσι,
κι αυτο γιατι καποια στιγμη αντιλαμβανεσαι ποσο πολυτιμο και σπανιο στην ζωη σου ειναι, ΠΕΡΑ απο τις αποψεις και τις ιδεολογιες και την σταση ζωης, να υπαρχουν ανθρωποι στην ζωη σου που πραγματικα σε αγαπανε, οπως σε αγαπανε καποια αδερφια που δεν ταιριαζεις μαζι τους. μπορει να μην ταιριαζεις, να μην εχεις ουτε ιδια γουστα, αλλα αγαπιεστε αλήθινα και θελεις να ειναισ την ζωη σου, γιατι αφου εχεις φαει πολλα σ@@$@τα στην ζωη σου απο δουλειες που σε εξοντωσαν, φιλους (με ιδια ενδιαφεροντα) που νομιζες οτι μονο με τετοιους πρεπει να ασχολεισαι, και σε προδωσαν η σε ζηλεψαν... αρχιζεις παλι απο την αρχη να εκτιμας μερικους ανθρωπους που διαφερουν πολυ απο εσενα αλλα σε αγαπουν πραγματικα και χαιρονται με την επιτυχια σου και με οτι ειναι καλο για σενα..
εγω, δεν εκανα ποτε παρεα με την αδερφη μου γιατι ειχαμε τελειως διαφορετικα ενδιαφεροντα, πορεια και χαρακτηρα. ψαχνομασταν με δικους μας φιλους και δικες μας παρεες. περνουσαμε και εβδομαδες να μην σου πω και μηνες χωρις να ειδωθουμε (αλλα ξεραμε η μια για την αλλη οτι ειμαστε καλα). τωρα, βρισκομαστε συνεχεια, βγαινουμε μαζι τις κυριακες, και παμε πολυ συχνα διακοπες μαζι, με τους ανδρες μας, οπως θα παμε και φετος.
εχω την κολλητη του δημοτικου, που απομακρυνθηκαμε σε πολυ νεαρη ηλικια γιατι εκεινη παντρευτηκε μικρη και μπηκε σε αλλο τροπο ζωης , ενω εγω ακομα σπουδαζα, και γιατι μεγαλωνοντας δεν ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα, τροπο σκεψης και αναζητησεις.
απομακρυνθηκα εγω δλδ και ψαχνομουν με τα ενδιαφεροντα μου (ημουν και πολυ πολυ buzy για πολλα χρονια). εδω και καποια χρονια με την παρεα φιλεναδων του δημοτικου πινουμε συχνα καφεδες που λες κι εσυ, αλλα η αγαπη και το ειλικρινες ενδιαφερον ειναι εκει, και την νοιωθεις. δεν παω για το τυπικο, παω γιατι ξερω οτι θα δω την φιλη μου που αγαπιομαστε "παρ ολα αυτα". αυτες πανε και πολλες εκδρομες μαζι που δεν ακολουθω γιατι ταξιδια παω μονο με τον δικο μου. δεν μαρεσουν τα ταξιδια "γυναικοπαρεας".

αλλα στην περιπτωση γαριδας, νομιζω οτι ο κολλητος, δεν ειναι κολλητος και δεν το εχει καταλαβει η ιδια.
δεν νοειται να μην την καλεσει αν την εθωρει κολλητη...

---

Ναι δεν ήταν σωστή λέξη το "τυπικό", αυτό εννοούσα που λες. Οτι μπορεί να μην είσαι πια κολλητή γιατί δεν σας συνδέουν κοινά επειδή η ζωή τα έφερε έτσι κι αλλάξατε σαν άνθρωποι ή τραβήξατε άλλους δρόμους, αλλά το "μια στο τόσο" που βρίσκεστε είναι ουσιαστικό και σε γεμίζει με όμορφα συναισθήματα, βασικά σε γεμίζει. Με τέτοιες φιλίες είναι μια αίσθηση σα να γυρνάς στο πατρικό σου σπίτι μετά από χρόνια , δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Την καταλαβαίνεις την διαφορά ακόμα και στην αγκαλιά. Είναι διαφορετική από τις άλλες. Πρόσφατα συναντήθηκα με μια παιδική φίλη που είχα να δω χρόνια λόγω απόστασης και η μόνη επικοινωνία που είχαμε ήταν μέσω μνμ που και που. Έμαθε για τον χαμό του πατέρα μου καθυστερημένα λόγω του ότι δεν έχει κρατήσει επαφές με κοινούς γνωστούς κτλ και παρόλα αυτά όταν βρεθήκαμε και με αγκάλιασε ένιωσα αυτή την αγκαλιά πέρα για πέρα αληθινή και εγκάρδια. Είχαμε να ειδωθούμε χρόνια κι όμως μείναμε αγκαλιασμένες ώρα και κλαίγαμε και οι δύο σα να ήταν χθες που παίζαμε μαζί όλη μέρα στις αυλές μας.
Παρόλα αυτά δεν είναι όλες οι φιλίες έτσι. Έχω κι άλλες παιδικές φίλες πχ που χαίρομαι μεν όταν τις βλέπω και μπορώ να περάσω ευχάριστα μαζί τους για έναν καφέ αλλά δε νιώθω κι αυτό το δέσιμο. Κι έχω και σαν το παράδειγμα που προανέφερα που δεν περνώ ευχάριστα πια και δεν θέλω πολλά πολλά ακόμα κι αν είμαστε στην ίδια πόλη και θα μπορούσαμε να κάναμε παρέα. Νομίζω σε αυτή την τελευταία κατηγορία είναι και η θεματοθέτρια με τον φίλο της.
ΌΠως λέει κι η Σόνια υπάρχουν διαβαθμίσεις, δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο και είσαι τυχερός αν μπορείς να κάνεις αυτό το ξεκαθάρισμα (του πόσο κοντά σου θες τον άλλον) σχετικά νωρίς πριν η σχέση αρχίσει να φθείρεται.

Το οτι εκείνος δεν την κάλεσε πχ σε μια σημαντική στιγμή της ζωής του, αυτό δείχνει πως αυτός θέλει να κρατήσει απόσταση και καλό είναι να τo δεχτεί και η garida ως έχει χωρίς πολλά πολλά ώστε να αποφύγει τριβές.

Διάβασα το θέμα σου και λίγα σχόλια Όχι όλα....
Το ποστ σου δεν είναι χαζό ...απλά διαφωνείτε ως άνθρωποι γιατί αλλάξατε και δεν ταιριάζετε πια...Εσύ δεν θα το έκανες αυτό που κάνει .σε φίλους σου...εκείνος όμως δεν μπορεί να το δει αυτό η δεν το καταλαβαίνει η δεν είναι το ίδιο σημαντικό για εκείνον όπως είναι για σένα.......Αυτό πάει να πει ότι αλλάξατε και δεν ταιριάζετε.....

Μπορεί να έχει και τις δικες του ανασφάλειες και ένα κομμάτι του εαυτού του να αισθάνεται καλά βλέποντας ότι κάποιοι άνθρωποι ζορίζονται περισσότερο ......Χωρίς αυτο να σημαίνει πως γίνεται συνειδητά και ότι είναι κακος...Μπορεί να του ξεφεύγει και να είναι ελάττωμα που τον ικανοποιεί σε ένα μικρό κομμάτι του αλλα προκαλεί προβλήματα στη φιλία δε........ενδεχομένως όταν ήσασταν πιο μικροί να σε είχε σε θαυμασμό πολύ ίσως και ζήλεια και τώρα που έχει τη σύντροφό του και τη ζωή του σε απομυθοποίησε και νιώθει να υπερέχει εκείνος......

Όπως και να έχει ........Όταν οι φίλοι μας ενοχλούν με οποιονδήποτε τρόπο το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μιλάμε μαζί τους για να βρούμε μια κοινή λύση....αν ο φίλος μας δεν είναι συζητησιμος τότε θα πρέπει να πάρουμε τις αποστάσεις μας.....

Μίλα μαζί του και αν δεν το καταλάβει ούτε τότε ...κάτσε και δες τι σου προφέρει αυτός ο άνθρωπος...Μέχρι που μπορείς να μιλήσεις μαζί του .....
Μπορείς να του λες τα οικογένεια/Προσωπικά σου και να νιώθεις άνετα; μπορείς να βγεις μια φορά το μήνα για έναν καφέ μαζί του και να μιλάτε περί ανέμων και υδάτων και να περάσεις καλά αλλά μέχρι εκεί;;;;

Τι σου δίνει.....; μέχρι πόσο μπορεί να είναι στενή η φιλία σας....
Αν δεν σου προσφέρει τπτ μπορείς και να τη διακόψεις οριστικά....Δεν υπάρχει λόγος να επιβαρυνεις τη ζωή σου με άτομα που δεν έχουν να σου δώσουν τπτ θετικό

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Μίλα μαζί του και αν δεν το καταλάβει ούτε τότε ...κάτσε και δες τι σου προφέρει αυτός ο άνθρωπος...Μέχρι που μπορείς να μιλήσεις μαζί του .....
Μπορείς να του λες τα οικογένεια/Προσωπικά σου και να νιώθεις άνετα; μπορείς να βγεις μια φορά το μήνα για έναν καφέ μαζί του και να μιλάτε περί ανέμων και υδάτων και να περάσεις καλά αλλά μέχρι εκεί;;;;

Τι σου δίνει.....; μέχρι πόσο μπορεί να είναι στενή η φιλία σας....

---

Πλέον δεν μπορώ να του λέω τίποτα και δεν του λέω. Γιατί βλέπω πως τα παρεξηγεί. Η παρεξηγώ εγώ το πώς αντιδράει..Συνήθως όταν ξεκόβω, ξεκόβω τελείως, ξενερώνω. Οι διαφορές μας πλέον είναι αγεφύρωτες. Και η διαφορά είναι ότι αυτός και η σύζυγός του προσπαθούν να με κάνουν να ΄δω΄ότι το ΄σωστό΄είναι να κάνω 'ο,τι και αυτοί. Αυτός παλιά δεν είχε θέμα και δεν τα ανέφερε αυτά ποτέ. Τώρα σχεδόν με σταυρώνουν για τις διαφορετικές αποφάσεις μου. Και φυσικά με προσέβαλε η γυναίκα του που είπε πως τα υιοθετημένα παιδιά δεν είναι κανονικά παιδιά, γιατί εγώ υιοθετημένη είμαι και στον καθρέφτη με βλέπω νορμάλ. Επίσης, και οι γονείς μου και εγώ είμαστε άνθρωποι που όταν έχουμε σχέση δεν ξεκόβουμε απτους φίλους μας, ούτε αλλάζουμε χαρακτήρα. Αυτός είναι απτους κλασσικούς που με αυτή τη σχέση άλλαξε 100% χαρακτήρα. Τώρα είναι και ο γάμος και πλέον δεν θέλω καν να πάω.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Κι έχω και σαν το παράδειγμα που προανέφερα που δεν περνώ ευχάριστα πια και δεν θέλω πολλά πολλά ακόμα κι αν είμαστε στην ίδια πόλη και θα μπορούσαμε να κάναμε παρέα. Νομίζω σε αυτή την τελευταία κατηγορία είναι και η θεματοθέτρια με τον φίλο της.

Το οτι εκείνος δεν την κάλεσε πχ σε μια σημαντική στιγμή της ζωής του, αυτό δείχνει πως αυτός θέλει να κρατήσει απόσταση και καλό είναι να τo δεχτεί και η garida ως έχει χωρίς πολλά πολλά ώστε να αποφύγει τριβές.

---

Ναι σε αυτή τη κατηγορία είμαι πλέον. Βλέπω κλήση του και δεν με ενδιαφέρει πια να απαντήσω. Δεν με κάλεσε εκεί γιατί μάλλον δεν τον άφησε η σύζυγος. Γιατί κατα τάλλα κάθε μέρα μου στέλνει εργασίες για να στέλνω σιβι. Και δεν του απαντάω καν. Ακόμα και αυτό που κάνει με προσβάλλει, γιατί μου στέλνει κάτι αστείες δουλειές πχ. βοηθός φαρμακείου ενώ εγώ είμαι της πληροφορικής. Όταν παίρνει αποφάσεις η γυναίκα του, δεν μιλάει. Άμα βρεθεί για λίγο στη γειτονιά μου με παίρνει τηλ και λέει 'έλα, έχω μισή ώρα διαθέσιμη μέχρι να γυρίσω σπίτι. Προλαβαίνεις για καφέ?΄΄. Και φαίνεται σαν να το κάνει στα κλεφτά όταν η γυναίκα δεν το ξέρει. Ή όταν είναι μπροστά η σύζυγος μου μιλάει με ύφος και συμφωνεί μαζί της για ό,τι πει. Ακόμα και αν πει πως μοιάζω με στρουμφάκι θα συμφωνήσει. Και φυσικά το ότι μου είπε πόσο άτυχη είμαι στη ζωή μου που αρρώστησε ο πατριός μου με έχει κάνει έξαλλη. Έξαλλη. Πολλά με έχουν πλέον εκνευρίσει απαυτά που έχουν κάνει και πει. Και δεν θέλω να πάω καν στον γάμο.

Εχω κολλητο φιλο 39 χρονια , και τα 3 τελευταια χρονια , ουτε γω μπορω να τον καταλαβω , συμβαινει με τους ανθρωπους , ειναι μερικοι απροβλεπτοι ........αφου πλεον δεν εχουμε επαφες , δεν το επιδιωκω , με κουρασε ........

Quote:

---

Originally Posted by garida

Πλέον δεν μπορώ να του λέω τίποτα και δεν του λέω. Γιατί βλέπω πως τα παρεξηγεί. Η παρεξηγώ εγώ το πώς αντιδράει..Συνήθως όταν ξεκόβω, ξεκόβω τελείως, ξενερώνω. Οι διαφορές μας πλέον είναι αγεφύρωτες. Και η διαφορά είναι ότι αυτός και η σύζυγός του προσπαθούν να με κάνουν να ΄δω΄ότι το ΄σωστό΄είναι να κάνω 'ο,τι και αυτοί. Αυτός παλιά δεν είχε θέμα και δεν τα ανέφερε αυτά ποτέ. Τώρα σχεδόν με σταυρώνουν για τις διαφορετικές αποφάσεις μου. Και φυσικά με προσέβαλε η γυναίκα του που είπε πως τα υιοθετημένα παιδιά δεν είναι κανονικά παιδιά, γιατί εγώ υιοθετημένη είμαι και στον καθρέφτη με βλέπω νορμάλ. Επίσης, και οι γονείς μου και εγώ είμαστε άνθρωποι που όταν έχουμε σχέση δεν ξεκόβουμε απτους φίλους μας, ούτε αλλάζουμε χαρακτήρα. Αυτός είναι απτους κλασσικούς που με αυτή τη σχέση άλλαξε 100% χαρακτήρα. Τώρα είναι και ο γάμος και πλέον δεν θέλω καν να πάω.

---

Κανε ότι νιώθεις και σου ταιριάζει....
Παίζει με αυτά που γράφεις και το ενδεχόμενο να του έχει βάλει εκείνη λόγια για σένα.........Όπως και να έχει αν βλέπεις ότι δεεεν απομακρυνσου