Βαρέθηκα να φοβάμαι!!!

Φόβος φόβος και πάλι φόβος!! Τι είναι αυτή η μάστιγα βρε παιδιά??? Νέοι άνθρωποι φοβόμαστε να ζήσουμε ή μήπως δεν ζήσουμε κυριολεκτικά.. Ενα χρόνο πια σκέφτομαι μόνο αρνητικά πράγματα άρρωστιες και καταστροφές για μένα κ τους δικούς μου ανθρώπους.. Εγω ένας άνθρωπος μέσα στο κέφι, τη θετική ενέργεια που γελούσα ασταμάτητα, διασκέδαζα έκανα όνειρα τώρα μόνο φοβάμαι κ περιμένω το επόμενο ψυχοσωματικο να κάνει την εμφάνιση του.. Φοβάμαι πια για τα πάντα κ κυρίως πως κάποια αρρώστια θα με βρει ή πως την έχω κ δεν την έχουν βρει ακόμη... Κάθε σκ που έρχεται αντί να ξεκουραστώ εγω βασανιζομαι από σκέψεις.. Συσπωνται οι μυς μου, τρεμοπαίζουν, ταχυπαλμιες,εμβοες, μυρμηγκιασματα, πονοι απο δω κ απο κει κ μόνιμο φόβο.. Απο νευρολογους (3!) εξετάστηκα πριν ένα χρόνο μιλώντας όλοι για άγχος, ζω σε επαρχία κ ειλικρινά ντρέπομαι να ξαναπάω να τους παίρνω με τη σειρά, από την άλλη δεν θελω κιόλας δεν θελω να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή την διαδικασία διότι κουράστηκα θέλω να ξεφύγω κ να γίνω αυτή που ημουν.. Φοβάμαι πια να κάνω όνειρα,.. Μέρες ηρεμώ είμαι μια χαρά αλλα μόλις νιώσω την παραμικρή ενόχληση ολα ξανά από την αρχή.. Εχω διαβάσει τόσα στο ίντερνετ που αμέσως μόλις νιώσω κάτι συνδέεται με αυτό που διάβασα κ λεω να το αυτό έχω!!! Πως μπαίνει τέλος σε όλα αυτά λοιπόν???? Πως φεύγει η εμμονή, και αν τελικά έχω κάτι?? Αυτό πως το αποβάλλουμε???

Περνώ και εγώ κάτι παρόμοιο αν δεις έγραψα και εγώ από κάτω αν δεν μπορείς να το παλέψεις μόνοι σου η καλύτερη λύση είναι ο ψυχολόγος

Πραγματικά σε καταλαβαίνω απολυτα. Ζω και εγω σε παρόμοια κατάσταση και αυτη τη στιγμη στη ζωη μου πανε ολα οπως ευχόμουν πριν απο καιρο και εγω αντι να πεταω απο χαρα θελω να παρω τους δρόμους απο αγχος μηπως και παθω τι! Ενας φοβος συνεχόμενος! Απο μικρή εκανα ονειρα για τα παντα και τωρα προσφατα καταλαβα πως δεν ονειρεύομαι γιατι φοβάμαι. Το καλύτερο είναι μια επίσκεψη σε κάποιον ειδικό. Αναφέρομαι και σε εμενα που το αφηνψ στην ακρη πολλα χρόνια.

Τα ΣΚ θα βγαίνεις με φίλους και θα κάνεις πράγματα που έκανες παλιά και σε ευχαριστούσαν ακομα κι αν αισθάνεσαι ότι πλέον δεν τα ευχαριστιέσαι. Δεν θα κάθεσαι να κάνεις αρνητικές σκέψεις και να googlάρεις βλακείες. Αν σε πιάνει κρίση πανικού εκεί που είσαι έξω ή κάνεις κάτι, δεν θα το βάζεις στα πόδια, θα λες "θα περάσει κι αυτό, μαθημένα τα βουνά απ' τα χιόνια" και θα συνεχίζεις αυτό που έκανες. Μόνο έτσι ξεπερνιούνται σιγά σιγά όλα αυτά. Όταν αρχίζεις και τα αγνοείς και όταν έχεις ερεθίσματα στο περιβάλλον και στη ζωή σου ώστε οι αρνητικές σκέψεις να βρίσκουν όλο και μικρότερο χώρο στο μυαλό σου.

Ο εγκέφαλος έχει ευτυχώς πλαστικότητα οπότε όπως έμαθε να σκέφτεται τα χειρότερα, έτσι μπορεί να τα ξεχάσει. Θα πρέπει όμως να πεισμωσεις και όπως ειπαν πιο πάνω να κάνεις αυτά που θα ήθελες και όταν σε πιάνει ο πανικός και οι αρρωστοφοβικες σκέψεις να το παλεύεις εκεί που είσαι. Πίστεψέ με θα δεις διαφορά σιγά σιγά και θα φτάσει η ώρα που θα σκέφτεσαι προηγούμενους μήνες και θα λες πως ήμουν έτσι.
Ένας ομοιοπαθων :)

Σωστή η άποψη για το neuroplasticity του εγκεφάλου, και την δυνατότητα του να διακόπτει και να φτιάχνει νέους νευρώνες, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται.

Έτσι νευρώνες που έχουν αναπτυχθεί λόγω αρνητικών ερεθισματων, μπορούν σιγά σιγά να απενεργοποιηθουν, εάν δεν δέχονται αρνητικά ερεθίσματα.

Αντίστοιχα, νέοι νευρώνες μπορούν να δημιουργηθούν εάν σκεπτόμαστε θετικά, και τόσο πιο πολύ ενισχύονται, όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι.

Πάντως το γενικό concensus είναι, να μην πολεμάμε τα αρνητικά συναισθήματα μας, αλλά να τα αποδεχόμαστε και να συνεχίζουμε την ζωή μας με καθημερινές και άλλες ευχάριστες δραστηριότητες, μέχρι ότου οι νέοι θετικοί νευρώνες να σταθεροποιηθουν.

Καλή συνέχεια.

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές και τις άμεσες απαντήσεις σας!! Ξέρω πως ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε αλλα αυτός που μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει είναι ο ίδιος ο εαυτός μας γιατί ότι κ αν μας λένε οι άλλοι αν απο μονοι μας δεν το βάλουμε σκοπό δεν θα αλλάξει κάτι!! Σίγουρα θετική σκέψη βοηθάει το έχω δει... Τι να πω μακάρι ολα αυτά τα ψυχοσωματικα να φύγουν κάποια στιγμή ώστε να σταματήσει αυτός ο κακός κύκλος.. Επίσης δεν ξέρω για σας αλλα προσωπικά διαπίστωσα πως μου κάνει κακό η υπερπληροφορηση της εποχής που μαθαίνεις τα πάντα για τους πάντες ψιχοπλακωνεσαι κ εγω δυστυχώς έχω την τάση να βιωνω κ τον πόνο του καθενός.. Υπομονή σε όλους κ καλή δύναμη!!

Vasomp σε καταλαβαίνω απόλυτα,,,, ακριβώς αυτά που γράφεις τα περνάω τον τελευταίο καιρό καθημερινά και έτσι είναι γιατί και εμένα η υπερπληροφορηση τόσα χρόνια μου έκανε κακό και το κατάλαβα τώρα από κάτι που έγινε,,,απλώς αυτό καταλαβαίνω και εγώ ότι δεκτή η κάθε βοήθεια από παντού αλλά πρέπει να δουλευτεί και προσωπικά από τν καθένα, και το λέω εγώ που ακόμα και τώρα που σου μιλάω νιώθω ότι έχω κάτι αν και πριν λίγες μέρες έκανα εξετάσεις... Από ότι φαίνεται θέλει να βρει ο καθένας αυτή την δύναμη που έχει μέσα του που δεν ξέρει ακόμα ότι τν έχει όμως....

Quote:

---

Originally Posted by Vasomp

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές και τις άμεσες απαντήσεις σας!! Ξέρω πως ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε αλλα αυτός που μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει είναι ο ίδιος ο εαυτός μας γιατί ότι κ αν μας λένε οι άλλοι αν απο μονοι μας δεν το βάλουμε σκοπό δεν θα αλλάξει κάτι!! Σίγουρα θετική σκέψη βοηθάει το έχω δει... Τι να πω μακάρι ολα αυτά τα ψυχοσωματικα να φύγουν κάποια στιγμή ώστε να σταματήσει αυτός ο κακός κύκλος.. Επίσης δεν ξέρω για σας αλλα προσωπικά διαπίστωσα πως μου κάνει κακό η υπερπληροφορηση της εποχής που μαθαίνεις τα πάντα για τους πάντες ψιχοπλακωνεσαι κ εγω δυστυχώς έχω την τάση να βιωνω κ τον πόνο του καθενός.. Υπομονή σε όλους κ καλή δύναμη!!

---

Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με εσένα έχω, ακριβώς ο ίδιος χαρακτήρας με εσένα ήμουν, ακριβώς στην ίδια φάση βρίσκομαι. Σοκαρομαι που και κάποιος άλλος νιώθει ακριβώς το ίδιο με εμένα. Εγω εκτός από τρελή άρρωστοφοβια είχα και πάρα πολλές και πολύ έντονες κρίσεις πανικού. Και από τον Δεκέμβριο με παρακολουθεί ψυχίατρος. Χωρίς κάποια φαρμακευτική αγωγή αλλά με πολύ κόπο και πόνο έχουν μετριαστει όλα. Κρίση πανικού έχω να πάθω πολύ καιρό, παρά πολύ καιρό τώρα που το σκέφτομαι. Και οι αρνητικές σκέψεις έχουν συρρικνωθεί σε κάποια λεπτά της μέρας από εκεί που στον ύπνο μου αλλά και στον ξύπνιο μου σκεφτόμουν τα χειρότερα. Υπάρχουν μόνο δύσκολες μέρες, κάποιες μέρες ειναι πολύ δύσκολες σχεδόν σε όλη τους τη διάρκεια.

Αυτό που θέλω να σου πω ότι ένας ψυχολόγος ή ένας ψυχίατρος δεν θα σου πει ποτέ, είσαι καλά μην πας σε γιατρό στο λέω εγώ είσαι μια χαρά. Και στο λέω εγώ γιατί επέλεξα να πάω σε ψυχίατρο σκεφτομενη ότι όταν θα έχω το όποιο ψυχοσωματικο, θα το λέω και θα με καθυσηχαζει και θα σταματήσω να επισκέπτομαι τους γιατρούς με τη σειρά ξανά και ξανά... Πότε δεν μου είπε είναι στο μυαλό σου, είσαι καλά. Και φυσικά παράλληλα με την ψυχοθεραπεία στην αρχή επισκεπτομουν ξανά και ξανά τους ίδιους γιατρούς.
Εκεί που μπορεί να σε βοηθήσει η ψυχοθεραπεία ή τουλάχιστον εκεί που φαίνεται να βοηθάει εμένα είναι στο ότι ψάχνει να βρει την εξήγηση του άγχους που σε έχει κατακλύσει και σου προκαλεί όλα αυτά τα συναισθήματα και τις ψυχοσωματικα εξάρσεις. Και στην περίπτωση μου ήταν πολύ δύσκολο να φτάσω εκεί μόνη μου, γιατί το είχα παλέψει 3 χρόνια, διαβάζοντας βιβλία και ιστορίες άλλων ανθρώπων online.
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι τα καταφέρνουν και μόνοι τους, αν θες τη συμβουλή μου δώσε χρόνο στον εαυτό σου και αν δεις ότι δυσκολεύεσαι ακόμα κάνε μια επίσκεψη σε έναν ειδικό θα γλιτώσεις πολύ χρόνο αλλά θα γλιτώσεις και πολύ πόνο, πιο πολύ για αυτό στο λέω, γιατί άφησα να περάσει πολύς καιρός, παρά πολύς λόγω πολλων δικαιολογιων που έβρισκα και ήταν πολύ πολύ δύσκολο και επίπονο στην αρχή, μέχρι να ξεκινήσει να μαλακώνει ήταν εφιάλτης...

Ειναι δύσκολο παιδιά αλλα θέλω να πιστεύω όχι ανέφικτο!! Σήμερα πχ συνέβη κάτι στη δουλειά μου αγχώθηκα πάρα πολύ κ όταν πήγα να χαλαρώσω άρχισε να συσπάται ένας μυς στο πρόσωπο μου εκεί πανικοβληθηκα άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι εχω στο κεφαλι μου.. Ένας πανικός.. Προσπάθησα να το διαχειριστώ και να ηρεμήσω όπως κ έγινε ωστόσο η φοβία υποβόσκει συνέχεια.. Κάτι πρέπει να γίνει..

Εννοείται δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο,, και εγω σήμερα ενώ έκανα εξετάσεις πριν ακριβώς δέκα μέρες ακτίνα αίμα και όλα καλά,,, οι πόνοι τα τσιμπιματα στο στήθος κατά βάση συνεχίζουν,, και δεν κρατήθηκα μετά την δουλειά πήγα και σε καρδιολόγο και μου έκανε υπέρηχο λέγοντας μου κι ολας οτι βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι δεν έχω τίποτα,,η ανυσηχια όμως είναι ακόμα εδώ.....

Είναι φαύλος κύκλος που μόνο εσύ ή με την βοήθεια ειδικού μπορείς να σπάσεις.
Κάτι που συμβαίνει στην ζωή μας καθημερινά και δεν μας ικανοποιεί, τροφοδοτεί αρνητικά σενάρια που με την σειρά τους, πυροδοτούν το άγχος.

Όταν αυτή η κατάσταση με την σειρά της, εμμένει για καιρό, μπορεί να δημιουργήσει παθολογικό άγχος ή/και κρίσεις πανικού(ψυχοσωματικά).
Αυτά είναι και το "καμπανάκι" του οργανισμού οτι κάτι δεν πάει καλά. Εκεί είναι που γεννάται και η φοβία να εκπληρώσουμε ακόμα και τις καθημερινές ανάγκες μας.

Χρειάζονται αλλαγές και ασχολίες που σε αρχική φάση, είναι προτιμότερο να είναι όσο το δυνατόν ευχάριστες και να τονώνουν την αυτοπεποίθηση μας.
Τα γράφω για να τα βλέπω και εγώ, γιατί σε παρόμοια φάση διέρχομαι, με πολύ άγχος και ανασφάλεια για το αύριο.

Στην διακριτική μας ευχέρεια είναι να σπάσουμε σιγά σιγά αυτόν τον φαύλο κύκλο...

Quote:

---

Originally Posted by Commodore

Είναι φαύλος κύκλος που μόνο εσύ ή με την βοήθεια ειδικού μπορείς να σπάσεις.
Κάτι που συμβαίνει στην ζωή μας καθημερινά και δεν μας ικανοποιεί, τροφοδοτεί αρνητικά σενάρια που με την σειρά τους, πυροδοτούν το άγχος.

Όταν αυτή η κατάσταση με την σειρά της, εμμένει για καιρό, μπορεί να δημιουργήσει παθολογικό άγχος ή/και κρίσεις πανικού(ψυχοσωματικά).
Αυτά είναι και το "καμπανάκι" του οργανισμού οτι κάτι δεν πάει καλά. Εκεί είναι που γεννάται και η φοβία να εκπληρώσουμε ακόμα και τις καθημερινές ανάγκες μας.

Χρειάζονται αλλαγές και ασχολίες που σε αρχική φάση, είναι προτιμότερο να είναι όσο το δυνατόν ευχάριστες και να τονώνουν την αυτοπεποίθηση μας.
Τα γράφω για να τα βλέπω και εγώ, γιατί σε παρόμοια φάση διέρχομαι, με πολύ άγχος και ανασφάλεια για το αύριο.

Στην διακριτική μας ευχέρεια είναι να σπάσουμε σιγά σιγά αυτόν τον φαύλο κύκλο...

---

Μακάρι να τα καταφέρουμε!! Εύχομαι να πάψουν να υπάρχουν όλες οι ενοχλήσεις που μας οδηγούν στο να σκεφτόμαστε το χειρότερο!

Να μη φοβάσαι να σκέφτεσαι θετικά και να πεις ότι είναι να έρθει ας έρθει. Η αποδοχη οδηγεί στη λύτρωση. Ο φόβος είναι στο μυαλό μας δες το σαν ένα παιχνίδι του μυαλού.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Σωστή η άποψη για το neuroplasticity του εγκεφάλου, και την δυνατότητα του να διακόπτει και να φτιάχνει νέους νευρώνες, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται.

Έτσι νευρώνες που έχουν αναπτυχθεί λόγω αρνητικών ερεθισματων, μπορούν σιγά σιγά να απενεργοποιηθουν, εάν δεν δέχονται αρνητικά ερεθίσματα.

Αντίστοιχα, νέοι νευρώνες μπορούν να δημιουργηθούν εάν σκεπτόμαστε θετικά, και τόσο πιο πολύ ενισχύονται, όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι.

Πάντως το γενικό concensus είναι, να μην πολεμάμε τα αρνητικά συναισθήματα μας, αλλά να τα αποδεχόμαστε και να συνεχίζουμε την ζωή μας με καθημερινές και άλλες ευχάριστες δραστηριότητες, μέχρι ότου οι νέοι θετικοί νευρώνες να σταθεροποιηθουν.

Καλή συνέχεια.

---

Αυτό το άκουσα κ απο τον ψυχολογο.
Να μην πολεμάω τις αρνητικές σκέψεις. Αν δεν τις πολεμάω όμως πως θα φύγουν; Άντε και τις αποδέχτηκα αλλά αυτές δεν φεύγουν. Έχουν κατσικωθει.
Τι γίνεται τότε;;

Νομίζω ότι αυτό που εννοεί ο ψυχολόγος είναι να μην το υπεραναλύεις στο μυαλό σου και να κάθεσαι να σκέφτεσαι από το πρωί ως το βράδυ. Δηλαδή να μη κάθεσαι και τελματώνεις ζώντας στο κεφάλι σου, αλλά να κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου και να έχεις ερεθίσματα.
Τώρα αν π.χ. σου έχει καρφωθεί ότι έχεις πρόβλημα στην καρδιά σου και πας από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ή στην κηδεία του τάδε που πέθανε από έμφραγμα, οκ, καλύτερα μείνει σπίτι και κοίτα το ταβάνι. Αλλά αν έχεις σκέψεις ότι είσαι καρδιοπαθής, αισθάνεσαι ταχυκαρδίες και σε πάρει τηλέφωνο η φίλη σου η τάδε να βγείτε έξω, καλύτερα θα περάσεις αν πεις "δε γαμιέται, ας πάω κι ότι γίνει" από το να κάθεσαι σπίτι στον καναπέ και να μετράς παλμούς.