Υποφέρω... Νιώθω ότι θέλω να πεθάνω.
Είμαι 34 χρόνων κ χώρισα πριν από ένα μήνα περίπου. Προσπαθησα να ξανακερδισω τον άνθρωπο που είχα σχέση αλλά με ξανά απερριψε λέγοντας μου κ άλλα λόγια που με ρίξανε περισσότερο. Γονείς, φίλοι μου λένε να συνεχίσω την ζωή μου. Δν μπορω να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Η ιδέα ότι δν θα μάστε μαζί ποτέ ξανά με τρελαίνει. Ήμασταν 3 χρόνια μαζί με πολλά προβλήματα πολλούς τσακωμούς μέχρι που φτάσαμε να με πετάξει έξω από το σπιτι του. Έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης γιατί όταν έπρεπε να φύγω εγώ ξαναγυρνουσα κ τον συγχωρουσα. Τελικά απλά σε εκείνον τελείωσε. Δν νιώθει τίποτα για μένα αλλά μου ζήτησε να προχωρήσω παρα κάτω... Να αγαπήσω εμένα. Συνέχεια του έλεγα ότι τον αγαπάω πιο πολύ κ από τον εαυτό μου. Μάλλον γι αυτό μου το είπε. Έκανα πολλά πράγματα για τα οποία δν είμαι περήφανη κ είπα αλλά τόσα επίσης. Σε απάντηση των όσων μου είπε η έκανε. Έχασα τον εαυτό μου κ με βλέπω στον καθρέφτη κ με μισώ, με σιχαίνομαι. Πήρα κιλά κ άφησα τον εαυτό μου κ πλέον δν έχω όρεξη για τίποτα ούτε να βγω έξω, ούτε να ψάξω για δουλειά. Κλαίω συνέχεια κ σκέφτομαι τα λόγια του. Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για να τον κάνω να πονέσει και να σταματήσω κ γω να νιώθω αυτόν τον κολοπονο στην καρδιά μου αλλά οι οικογένεια μου θα πόναγε περισσότερο. Τι να κάνω δν ξέρω. Χρειάζομαι ψυχίατρο?η ψυχολόγο?υπαρχει περίπτωση να με βοηθήσουν οι συνεδρίες η απλά θα βρεθώ να με κουμπώνουν χάπια?
