Άγχος εκτός ορίων

Καλησπέρα σε όλους.
Έχω ξανά γράψει στο φόρουμ για το άγχος και όσα αντιμετωπίζω τα τελευταία χρόνια. Τους τελευταίους δυο μήνες όμως έχω φτάσει σε σημείο που δε παλεύεται, εκτός των ορίων μου. Πριν από 6 μήνες ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και πριν 8 χρόνια περίπου η διάγνωση ήταν ΓΑΔ με αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού και ήπια μορφής κατάθλιψης. Υποστηρικτικά πήρα για 3 χρόνια αντικαταθλιπτική αγωγή και μόλις διέκοψα ήμουν πλήρως λειτουργικός για άλλα τρία χρόνια περίπου, όταν πριν από 1,5 χρόνο ξεκίνησαν πάλι σωματικά συμπτώματα με μόνιμα μουδιάσματα στον μισό κορμό του σώματος, υπερβολική ένταση και άγχος και σπασμοί μυών σε όλο το σώμα. Οπότε και πριν 6 μήνες αποφάσισα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία αποκλειστικά χωρίς να μπω αυτή τη φορά σε φαρμακευτική θεραπεία.

Όμως τους τελευταίους 2 μήνες άρχισα να νιώθω σωματική εξάντληση, κόπωση με κομμένα πόδια, βαρύ κεφάλι, αϋπνία, δυσκοιλιότητα και εντονότατο άγχος από το πρωί που ξυπνώ και ανοίγω τα μάτια μου ως το βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ. Παίρνω που και που 0,25mg xanax όταν πια νιώθω πολύ εξαντλημένος και μετά επανέρχομαι λες και δεν έχω τίποτα.
Εχτές έκανα το καθιερωμένο μου τσεκάπ αίματος και μου βρήκε έλλειψη σε φυλλικό οξύ όπου και ξεκίνησα άμεσα το Filicine των 5mg. Εκτός από τη πεσμένη D3 όλες οι υπόλοιπες εξετάσεις μου βγήκαν άριστες.
Έμαθα, λοιπόν, πως το φυλλικό οξύ είναι απαραίτητο για τους ανθρώπους με ψυχολογικές διαταραχές και πως παρουσιάζει κανείς την ίδια ή παρόμοια συμπτωματολογία με αυτήν που σας περιέγραψα.

Η αλήθεια είναι πως την αδυναμία/εξάντληση ταυτόχρονα με το έντονο άγχος που βιώνω από το πρωί ως το βράδυ με κάνουν στην παρούσα φάση μη λειτουργικό και αισθάνομαι υπερβολικά χάλια εσωτερικά, κυριολεκτικά ένα κουρέλι. Θεώρησα εξαρχής πως είναι ακόμη μια μάχη και πρέπει να τη δώσω με όλες μου τις δυνάμεις, αλλά νιώθω ότι πάλι κάτι με ξεπερνάει και πως δε θα τα καταφέρω να βγω σώος από όλο αυτό. Και η φάση που εξηγώ τα συμπτώματα μου, γιατί έχω ερωτηθεί, σε φίλους, στην οικογένεια, στη σχέση μου, ακόμη και στη ψυχολόγο μου και όλοι μου λένε ότι είναι αποκυήματα της φαντασίας μου και τα μεγενθύνω στο μυαλό μου πολύ με ξεπερνάει.

Αν κάποιος επιθυμεί να μοιραστεί κάτι μαζί μου, πολύ θα το ήθελα...

Δεν είναι αποκύημα της φαντασίας σου.

Δυστυχώς τα συμπτώματα απόσυρσης μετά την διακοπή των ssris, συχνά εμφανίζονται πολύ καιρο αργότερα, ενώ μέχρι τότε μπορεί να είσαι απόλυτα λειτουργικός!

Δυστυχώς επικρατεί μεγάλη άγνοια σε αυτό τον τομέα.

Τώρα οπλισου με υπομονή, και συνήθως κάποια στιγμή παρερχονται.

Καλησπέρα Κώστα και σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.
Μου έχεις ξανά απαντήσει στο παρελθόν και μου έγραψες για το ίδιο πράγμα!
Πιστεύεις ότι η συμπτωματολογία που παραθέτω παραπάνω είναι από το σύνδρομο απόσυρσης των αντικαταθλιπτικών? Και μετά από 4-5 χρόνια μπορείς να έχεις πάλι συμπτώματα απόσυρσης?
Επειδή έπαιρνα effexor όταν τα σταματήσαμε τμηματικά θυμάμαι έντονα πως είχα την ίδια συμπτωματολογία. Κόπωση, εξάντληση και όλα όσα έχω περιγράψει.

Γειά σου,
Δυστυχώς σοβαρές μελέτες σε αυτό το θέμα δεν υπάρχουν, γιατί είναι μακροχρόνιες, κοστοβορες, και ποια αρχή θα αναλάβει να τις κάνει αν δεν υπάρξουν πρώτα πολύ σημαντικες επιπτώσεις, όπως έγινε πολύ καθυστερημένα με τις βενζοδιαζεπινες και τα οποιοειδη.

Μόνο χιλιάδες μαρτυρίες από παθοντες υπάρχουν σε αξιόπιστα sites, που πασχίζουν να βρουν άκρη με ελάχιστη βοήθεια, γιατί πολύ λίγοι μπορούν να δώσουν κάποια σοβαρή καθοδήγηση.

Σε εμένα τα συμπτώματα άρχισαν 2 χρόνια μετά την πλήρη διακοπή τους, κορυφωθηκαν στα 4 και παρηλθαν τελικά (ελπίζω!) μετα από ένα χρόνο ταλαιπωρίας, τρέχοντας από γιατρό σε γιατρό!
Τώρα είμαι καλά εδώ και ενάμιση χρόνο.

Δεν είναι της φαντασίας σου είναι το μόνο σίγουρο!! Και μόνο που το συζητάς θεωρώ κ δεν αποδέχεσαι μέσα σου 100% ότι είναι ψυχοσωματικα όλα αυτά, αφήνεις τη γνωστή αμφιβολία που έχουμε όλοι μας ναι μεν αλλά οπότε το πρόβλημα όλο και μεγενθυνεται.. Τα ψυχοσωματικα δεν είναι στη φαντασία κανενός, υπάρχουν είναι αισθητά 100% αλλα δεν έχουν παθολογική αιτία! Εκεί είναι το κλειδί να αποδεχτείς πως είναι ψυχολογικά κ να πας παρακάτω! Προσωπικά βιωνω σχεδόν όλα αυτά που ανέφερες καθημερινά ενα χρόνο τώρα πια, πότε σε μεγάλο βαθμό πότε σε λιγότερο.. Χάπια δεν έχω πάρει ποτέ οπότε δεν ειναι αποτέλεσμα κάποιας θεραπείας.. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά όμως να επισκεφτώ κάποιο ψυχολόγος / ψυχίατρο για να βοηθηθω επιτέλους! Προσπάθησε να χαλαρώσεις κ να αποδεχτείς πως ολα αυτά τα χεις ξαναπεράσει έτσι κ αυτη τη φορά θα περάσει κ αυτό!!

Vasomp τι ψυχοσωματικα έχεις ακριβώς ένα χρόνο;; γιατί έχω και εγώ το τελευταίο διάστημα και με φοβιζουν πολύ,,, αν και τα έχω ελέγξει με φοβιζουν και είναι αυτό που είπες δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι ψυχοσωματικα μακάρι να είναι όντως αλλά ο φόβος με κάνει να ζω μέσα στην ανυσηχια

Quote:

---

Originally Posted by Giannisk91

Vasomp τι ψυχοσωματικα έχεις ακριβώς ένα χρόνο;; γιατί έχω και εγώ το τελευταίο διάστημα και με φοβιζουν πολύ,,, αν και τα έχω ελέγξει με φοβιζουν και είναι αυτό που είπες δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι ψυχοσωματικα μακάρι να είναι όντως αλλά ο φόβος με κάνει να ζω μέσα στην ανυσηχια

---

Καλημέρα! Εγώ προσωπικά έχω εδώ και ένα χρόνο πια μόνιμες Μυικες συσπάσεις, διάφορα πεταρισματα σε ολο το σώμα όπως αυτό του ματιού.. Μου έσκασε πριν ένα χρόνο μετά από έντονο στρες που πέρασα κ δεν λέει να περάσει, βέβαια κ εγω μέσα σε όλο αυτό το διάστημα δεν μπορώ να πω πως ηρέμησα κ ποτε.. Μετα κάποιους πονοκεφάλους, ταχυπαλμιες, φαγουρα, μυρμηγκιασματα κλπ.. Αλλα οι συσπάσεις είναι το σταθερό, εσύ τι αντιμετωπίζεις??

Κώστα και Βάσω σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Θα σας πω μόνο ένα πράγμα. Έφυγα από Αθήνα και είμαι εκτός σε μια παραλία. Και έφυγε το άγχος και είμαι καλά. Σε λιγότερο από 24 ώρες ηρέμησα και δεν έχω καμία αδιαθεσία, κόπωση ή ότι άλλο! Όσο ανεξήγητο είναι το θέμα συμπτωμάτων που πάντα παρουσιάζονται με άγχος τόσο ανεξήγητο είναι όταν αποχωρούν άμεσα όταν απλά έχεις ηρεμήσει.
Κώστα θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί και τη προηγούμενη φορά που ήμουν σε φάση κατάρρευσης κατάφερες για κάποιο λόγο να με ηρεμήσεις με αυτά που μου είχες γραψει.
Όταν αγχώνομαι για κάποιο λόγο ξεχνώ του τι έχω περάσει όλα τα τα χρόνια, όλο το πλήθος των συμπτωμάτων και του ότι ποτέ δεν έχουν παθολογικό χαρακτήρα.
Γιάννη έχω περάσει και γω από όλο αυτό το κύμα άγχους. Μυϊκούς σπασμούς σε όλο το σώμα και στα δύο μάτια το ίδιο!! Για μήνες ολοκληρους. Με μουδιάσματα σε όλο μου το σώμα. Έμαθα λοιπόν πως όλα είναι θέμα εστίασης και πως αν δίνω πολύ σημασία στη συμπτωματολογία όλα θα μείνουν για πάντα εκεί. Γυμναστική καλή διατροφή και ηρεμία (όσο γινόταν) εξασθένησαν αυτά τα συμπτώματα και σταμάτησα να σκέφτομαι ότι υπάρχουν. Μετά από κάποιο διάστημα σταμάτησαν να συμβαίνουν. (Τα γράφω για να τα διαβάζω και γω για να μη ξεχνώ :) )

Φίλε εμένα εδώ μέσα με βοήθησαν πολλοί λογικοί άνθρωποι και τους ευχαριστώ πολύ. Όμως όταν βρεις το κουράγιο να κάνεις log out από εδώ και από κάθε πηγή βοήθειας μόνο τότε θα μπορέσεις να βοηθηθείς πραγματικά. Μέσα σου έχεις φόβο ότι έχεις μόνιμα κάτι και σε απασχολεί κάτι και όντως δεν είναι της φαντασίας σου. Είναι προβλήματα, άγχη και υποχρεώσεις. Αλλά τίποτα από αυτά δεν μπορεί να σε σκοτώσει. Σκέψου ότι αν κάθε φορά που παθαίνεις κάτι τέτοιο έχεις πιθανότητες να πεθάνεις π.χ τώρα θα σουν νεκρός πάνω από 80 φορές. Αλλά still here. Η σωματική εξάντληση είναι η ψυχική σου κούραση. Το μυαλό σου όμως έχει περισσότερη δύναμη από όση νομίζεις. Να τρέφεσαι και να κοιμάσαι σωστά, όσο μπορείς. Κάθε βήμα την φορά. Βρες έναν άνθρωπο να μοιράζεσαι τις χαρές σου και τις ανησυχίες σου. Εγώ πιστεύω σε σένα. :)

Σε ευχαριστώ πολύ Χρύσα για την απάντηση σου! Αλήθεια..

Και εγώ vasomp κάτι παρόμοιο περίπου μετά από ένα γεγονός που έγινε πριν 5 μιση μήνες αγχώθηκα πάρα πολύ και στο μήνα απέκτησα κάτι ψυχοσωματικα στη κοιλιά και έχω φτάσει τώρα στο σημείο να μν έχω στη κοιλιά αλλά έχω κάτι τσιμπιματακια τη μία στο αριστερό στήθος μια σαν βάρος που πιάνει και μασχάλη και μια ένας μικρός πόνος στο στερνό,, αυτοί οι πόνοι vasomp με έχουν τρομάξει,,, έχω κάνει μέσα σε 5 μιση μήνες υπέρηχος άνω κάτω κοιλιάς λ 2 ακτινογραφιες θώρακα μια γαστροσκοπηση αιματολογικες σπιρομέτρηση μαγερ,,,,, όσο ειχα τους πόνους στη κοιλιά πήγαινα αμέσως στο νοσοκομείο γι αυτό και έκανα αρκετούς υπέρηχος και εξετάσεις αίματος,,, αλλά φύγαν αυτοί,,, τώρα με τ στήθος είναι αλλιώς δεν μπορώ να ξαναπάω γιατί δεν είναι ακόμα ένας υπέρηχος η εξέταση αίματος θα μου ξανακάνουν ακτινογραφια και δν είναι δουλειά αυτή,,, ααα έκανα πριν καμιά 15 μέρες και υπέρηχο καρδιάς και καρδιογραφημα,,, απλώς με φοβιζουν πολύ αυτες οι ενοχλήσεις έχω και ένα πιο εύκολο λαχανιασμα όταν κάνω κάτι σε σχέση με το παρελθόν,, αλλά ίσως είναι επεισλδη έχω άγχος,,γι αυτό σε ρωτάω θέλω να δω αν και εσύ έχεις τέτοιους πόνους στο στήθος,,, και ένα ακόμα που με προβληματίζει είναι που έκανα 2 ακτίνες θώρακα σε 5.5 μήνες αν πήρα ακτινοβολία αν και διάβασα στο ίντερνετ ότι ένα ταξίδι Αθήνα Αμερική ισούται με μια ακτινογραφια η 4 τσιγάρα ίσον μια ακτινογραφια,, γιατρούς που ρώτησα μου είπαν όχι,, σε ευχαριστω για το ενδιαφερον

Nightlost σε ευχαριστώ για την απάντηση σου,,, να σε ρωτήσω λίγο όταν λες είχες μυικες συσπάσεις σε όλο σου το σώμα τι εννοείς?? Γτ δεν μπορώ να εξηγήσω τον πόνο που έχω εγώ όλο αυτό το διάστημα και θέλω να καταλάβω αν είναι φυσιολογικά,, εμένα στη κοιλιά θα τους χαρακτήριζα σαν τσιμπιματακια τις περισσότερες φορές η σαν ένα βάρος και στο στήθος το εξήγησα στο προηγούμενο μνμ

Γιάννη θα σου πω όλη τη συμπτωματολογία που είχα. Στη περιοχή της κοιλιάς είχα τσιμπήματα στο έντερο λες και με τσιμπούσαν πολλές καρφίτσες. Αυτό το πάθαινα στη δουλειά μεσημεριανές ώρες και ο πόνος ήταν ανυποφορος. Κάτι σαν κολικός. Είχα μουδιάσματα σε διάφορα σημεία του σώματος κυρίως στα άκρα και στο μισό κεφάλι. Οι μυϊκοί σπασμοί ήταν σε όλο το σώμα αλλά ποτέ ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά σημεία. Ο μυς έκανε σπασμούς πολλές φορές για ώρες και κάποια στιγμή παρουσιαζόταν πόνος και ευερεθιστότητα στο συγκεκριμένο σημείο. Μυϊκούς σπασμούς είχα ακόμη στα βλέφαρα, στη βάση του ματιού, στη μύτη αλλά και στα χείλια.(τρίδυμο)
Πριν διαβάσω άλλες εμπειρίες εδώ στο φόρουμ είχα επισκεφτεί 3 διαφορετικούς νευρολόγους και είχα λάβει την ίδια γνωμάτευση. Άγχος, άγχος, άγχος.
Όταν ξεκίνησα γυμναστική (κυρίως αερόβια) καλή διατροφή και ψυχοθεραπεία τα συμπτώματα υποχώρησαν σταδιακά ώσπου εξαφανίστηκαν.
Μέχρι τότε ζούσα μέσα στην άρνηση για την οποία γνωμάτευση. Είχα πείσει για ακόμη μια φορά τον εαυτό μου ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό από θέμα υγείας.

Παιδια εχω να πω το εξης κ να αφησω αυτο εδω: οταν καποιος ξεκιναει σσρι Δυστυχώς δυσκολα μπορει χωρις αυτο....πιστευω αλλαζουν τον εγκέφαλο κ δεν μπορεις μετα..
Εχω κανει εναν σωρο διακοπες απο σσρι κ παλι σαυτα ξαναγυρναω..πλέον θα παιρνω δια βιου δυστυχως..

Δυστυχώς έτσι φαίνεται να είναι anxious!

Κοβονται μεν, αλλά πολύ πολύ δύσκολα και αν οι αντικειμενικες συνθήκες της ζωής είναι δύσκολες, τότε η κατάσταση από τα συμπτώματα απόσυρσης, κάποια στιγμή και σε ανύποπτο χρόνο από την πλήρη διακοπή των, γίνεται αφόρητη.

Κάποια στιγμή ίσως γίνει αποδεκτό και αυτό, και τότε θα τεθούν ελπίζω κάποιοι κανόνες για την χορήγησή των και κυρίως οι γιατροί να ενημερώνουν τον ασθενή για αυτό το πρόβλημα, και να ζυγίζουν πολύ προσεκτικά τα υπέρ και τα κατά όταν τα συνταγογραφουν μετά από μόλις 10 λεπτά επίσκεψης!

Στην Αμερική ήδη υπάρχει νόμος για υποχρεωτική ενημέρωση από τον γιατρό, διότι σε διαφορετική περίπτωση ο ασθενής μπορεί να του κάνει αγωγή, ότι δεν ενημερώθηκε σωστά, και ότι εάν το γνώριζε δεν θα τα έπαιρνε.

Στα δικαστήρια εκεί, ήδη εκδικαζονται χιλιάδες αγωγές για πολλά εκατομμύρια δολάρια, από ανθρώπους που προσπάθησαν επανειλημμένα να τα διακόψουν, και υποφερουν.


Αυτό που τώρα θα σε συμβούλευα είναι, να κάνεις τακτικά check up, εφόσον θα τα παίρνεις μακροχρόνια , ώστε να παρακολουθείς σωστά την υγεία σου.

Καλή συνέχεια.

Πάνω κάτω έχω τη συμπτωματολογια σου.. Κυρίως όσων αφορά τις συσπάσεις.. Βέβαια τις τελευταίες μέρες που απείχα από την ρουτίνα μου κ ξεχνιομουν δεν τα ένιωθα κ να τα ένιωθα λογικά δεν με ενοχλούσαν.. Υπομονή σε όλους κ θετική σκέψη!!

Quote:

---

Originally Posted by nightlost

Γιάννη θα σου πω όλη τη συμπτωματολογία που είχα. Στη περιοχή της κοιλιάς είχα τσιμπήματα στο έντερο λες και με τσιμπούσαν πολλές καρφίτσες. Αυτό το πάθαινα στη δουλειά μεσημεριανές ώρες και ο πόνος ήταν ανυποφορος. Κάτι σαν κολικός. Είχα μουδιάσματα σε διάφορα σημεία του σώματος κυρίως στα άκρα και στο μισό κεφάλι. Οι μυϊκοί σπασμοί ήταν σε όλο το σώμα αλλά ποτέ ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά σημεία. Ο μυς έκανε σπασμούς πολλές φορές για ώρες και κάποια στιγμή παρουσιαζόταν πόνος και ευερεθιστότητα στο συγκεκριμένο σημείο. Μυϊκούς σπασμούς είχα ακόμη στα βλέφαρα, στη βάση του ματιού, στη μύτη αλλά και στα χείλια.(τρίδυμο)
Πριν διαβάσω άλλες εμπειρίες εδώ στο φόρουμ είχα επισκεφτεί 3 διαφορετικούς νευρολόγους και είχα λάβει την ίδια γνωμάτευση. Άγχος, άγχος, άγχος.
Όταν ξεκίνησα γυμναστική (κυρίως αερόβια) καλή διατροφή και ψυχοθεραπεία τα συμπτώματα υποχώρησαν σταδιακά ώσπου εξαφανίστηκαν.
Μέχρι τότε ζούσα μέσα στην άρνηση για την οποία γνωμάτευση. Είχα πείσει για ακόμη μια φορά τον εαυτό μου ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό από θέμα υγείας.

---

Τότε γιατι λένε ότι δεν προκαλούν εθισμό? Τι να πω; Εγώ ξέρω ότι δοκίμασα τόσα εναλλακτικά και δεν έχω βρει λύση . Τώρα θα ξεκινήσω αντικαταθλιπτικο και ο θεός να βάλει το χέρι του.

Demi71 αποφάσισα να μη πάρω αντικαταθλιπτικά αυτή τη φορά όχι γιατί έχουν παρενέργειες ή σου εμφανίζονται πολλές φορές διάφορα συμπτώματα χρόνια μετά όπως σωστά περιγράφει και ο Κώστας.
Αντικαταθλιπτικά στο παρελθόν πήρα και έκανα και ψυχοθεραπεία(όχι συστηματική) και μετά από 5 χρόνια κατέληξα ξανά κοντά στην αφετηρία.
Απλά δεν ήθελα να νιώθω καλύτερα με την υποστήριξη φαρμακολογίας γιατί τότε η ψυχοθεραπεία θα πήγαινε περίπατο. Ήθελα να νιώσω, να αισθανθώ και να κυριευτώ από όλο το γκρίζο σύννεφο και να το δω να διαλύεται χωρίς να με βοηθά κάτι άλλο. Μετά από 7 μήνες ψυχοθεραπείας είδα ότι όλο αυτό άρχισε να λειτουργεί. Σιγά σιγά μεν, αλλά πολύ αποτελεσματικά δε.
Δεν είμαι σε φάση πλέον που νιώθω ότι ταλαιπωρώ τον εαυτό μου. Αν νιώσω έντονο άγχος με ότι αυτό ακολουθεί, θα μπω στη διαδικασία να κάνω κάποια τεχνική αναπνοών. Αν αυτό δε πιάσει μπορεί να καταφύγω στην επιλογή του xanax. Συνήθως όμως καταφέρνω και αποφορτίζομαι πριν μπω στη διαδικασία να πάρω ηρεμιστικό.

Αν χρειάζεται να νιώσεις καλύτερα, το έχεις ανάγκη και τίποτε εναλλακτικό δεν έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα τότε μη διστάσεις να κάνεις ένα πέρασμα από την φαρμακολογία, πάντα με τη συμβολή ειδικού ψυχίατρου. Αλλά να το κάνεις πάντοτε συνδυαστικά με τη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή. Δίνοντας παράλληλα και λίγο χρόνο στον εαυτό σου..

Δεν νομίζω να με βοηθήσει η ψυχοθεραπεία . Είμαι 47 και είναι δύσκολο να αλλάξουν κάποια πράγματα ,ειδικά ο τροπος σκέψης. Έχω από την εφηβεία τα θέματα μου και μέχρι στιγμής δεν πήρα καμία αγωγή . Το πάλευα μόνη μου. Τώρα μεγάλωσα και συν οι καταστάσεις που αντιμετωπίζω δεν μου έδωσαν αλλά περιθωρια ..... Εύχομαι και σε σένα όλα καλά ,να είσαι δυνατος/η

Σε ευχαριστώ πολύ! Προσπαθώ να είμαι όσο δυνατός χρειάζεται και κάποιες φορές τα καταφέρνω και κάποιες άλλες πάλι όχι.
Και γω 40 είμαι και έχω κλείσει μια δεκαετία τουλάχιστον με θέματα άλλα μεγάλα και άλλα μικρά. Το ότι τα κατάφερες ως εδώ χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη δείχνει το μεγαλείο της δύναμης σου και αυτό είμαι σίγουρος πως το αναγνωρίζεις πρωτίστως εσύ. Το ότι θα κάνεις μια αγωγή δε σημαίνει ότι νικήθηκες αλλά ότι ενισχύεις κι άλλο την άμυνα σου.
Και γω πίστευα πως η ψυχοθεραπεία δε πρόκειται να βοηθήσει. Έκανα όμως λάθος. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε να καταλάβω τι προκαλεί τη ΓΑΔ μου. Όχι ολοκληρωτικά αλλά εν μέρει έχω αντιληφθεί τι την πυροδοτεί.
Με βοήθησε να καταλάβω μέρη του εαυτού μου. Να ξεκλειδώσω ενοχές, κακές επιλογές, να διαγράψω τα "πρέπει" και να ενσωματώσω στη ζωή μου τα "θέλω".
Με βοήθησε να κάνω μερικά βήματα παρακάτω και όταν βρίσκομαι σε προ-αγχωτικές καταστάσεις να τις διαχειρίζομαι όσο πιο σωστά μπορώ και να αποφεύγω δυνατές αγχωτικές εμπειρίες, μετριάζοντας τες.
Από την άλλη όλοι είμαστε τόσο διαφορετικοί. Ότι είναι καλό για μένα δε σημαίνει ότι είναι καλό και για σένα ή το αντίστροφο. Οπότε κάνε ότι είναι καλύτερο για σένα, όπως το νιώθεις γιατί πάνω απ'όλα στη ζωή μας θέλουμε ποιότητα! Και χρειάζεται να κάνεις τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη!!

Quote:

---

Originally Posted by nightlost

Σε ευχαριστώ πολύ! Προσπαθώ να είμαι όσο δυνατός χρειάζεται και κάποιες φορές τα καταφέρνω και κάποιες άλλες πάλι όχι.
Και γω 40 είμαι και έχω κλείσει μια δεκαετία τουλάχιστον με θέματα άλλα μεγάλα και άλλα μικρά. Το ότι τα κατάφερες ως εδώ χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη δείχνει το μεγαλείο της δύναμης σου και αυτό είμαι σίγουρος πως το αναγνωρίζεις πρωτίστως εσύ. Το ότι θα κάνεις μια αγωγή δε σημαίνει ότι νικήθηκες αλλά ότι ενισχύεις κι άλλο την άμυνα σου.
Και γω πίστευα πως η ψυχοθεραπεία δε πρόκειται να βοηθήσει. Έκανα όμως λάθος. Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε να καταλάβω τι προκαλεί τη ΓΑΔ μου. Όχι ολοκληρωτικά αλλά εν μέρει έχω αντιληφθεί τι την πυροδοτεί.
Με βοήθησε να καταλάβω μέρη του εαυτού μου. Να ξεκλειδώσω ενοχές, κακές επιλογές, να διαγράψω τα "πρέπει" και να ενσωματώσω στη ζωή μου τα "θέλω".
Με βοήθησε να κάνω μερικά βήματα παρακάτω και όταν βρίσκομαι σε προ-αγχωτικές καταστάσεις να τις διαχειρίζομαι όσο πιο σωστά μπορώ και να αποφεύγω δυνατές αγχωτικές εμπειρίες, μετριάζοντας τες.
Από την άλλη όλοι είμαστε τόσο διαφορετικοί. Ότι είναι καλό για μένα δε σημαίνει ότι είναι καλό και για σένα ή το αντίστροφο. Οπότε κάνε ότι είναι καλύτερο για σένα, όπως το νιώθεις γιατί πάνω απ'όλα στη ζωή μας θέλουμε ποιότητα! Και χρειάζεται να κάνεις τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη!!

---

Σε ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες σου. Το ιδιο ευχομαι και σε σενα!! Εγω εχω αγχωδη, καταθλιψη και στοιχεια ιδεοψυχαν. Ο καλος ο μυλος όλα τα αλέθει, για να πω και κατι να ευθυμησουμε. Ψυχοθεραπεια έπρεπε να ξεκινήσω πολύ πιο νωρίς. Θα μου πεις ποτε δεν ειναι αργά .... Εγω βεβαια δεν το πολυπιστεύω αυτό για κάποια πράγματα .

Ποτέ μη λες ποτέ Demi, υπάρχουν πάμπολα παραδείγματα ανθρώπων που και στα γεράματα ακόμη έχουν περάσει σε πανεπιστήμια, έχουν αλλάξει τη ζωή τους, έχουν κάνει νέες αρχές. Μπορεί για εμάς να είναι πιο δύσκολο, αλλά δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να κάνουμε τπτ γιατί πέρασαν πχ μερικά χρόνια!

Quote:

---

Originally Posted by geodim

Ποτέ μη λες ποτέ Demi, υπάρχουν πάμπολα παραδείγματα ανθρώπων που και στα γεράματα ακόμη έχουν περάσει σε πανεπιστήμια, έχουν αλλάξει τη ζωή τους, έχουν κάνει νέες αρχές. Μπορεί για εμάς να είναι πιο δύσκολο, αλλά δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να κάνουμε τπτ γιατί πέρασαν πχ μερικά χρόνια!

---

Τώρα μου θύμησες τη λαϊκή ρήση τώρα στα γεράματα μάθε γέρο γράμματα χαχαχα! Έχεις δίκιο αγαπητέ φίλε . Απλά για μένα δεν ισχύει νομίζω ......

Πραγματικά ποτέ δεν είναι αργά!

Στα 66 μου αγόρασα ένα ακριβό τηλεσκόπιο , και κάνω αστρονομικές παρατηρήσεις, κυρίως σχετικά με την περιοδικοτητα των μεταβλητών αστέρων (ήμουν ερασιτέχνης αστρονόμος από έφηβος, αλλά τότε δεν υπήρχαν τέτοιας εκπληκτικής ποιότητας όργανα!).

Μου ζητούν μάλιστα να στέλνω τα στοιχεία μου σε αστρονομικά sites, οπου τηρούνται τέτοια δεδομένα.

Είναι ένα πολύ ευχάριστο hobby, και το μόνο λίγο ίσως προβληματικό, είναι τα πιτσιρίκια της πολυκατοικίας που κάνουν ουρά μερικά βραδιά, για να τους δείξω την Σελήνη και τους πλανήτες!