Χρόνια ανεργία και άγχος σχετικά με ένταξη στην ενεργό δράση.
Έχω απασχολήσει αρκετές φορές το φόρουμ ίσως κάποιοι με θυμάστε αλλά είμαι 35χρονος με μεγάλα κρέμα ανεργίας στην μέχρι τώρα ζωή μου.
Έχω άγχος για το πώς θα με επηρεάσει άλλοι εδώ και πέρα εργασιακά.
Έχω πτυχίο ανωτάτης σχολής αλλά μέχρι τώρα δεν μου έχει φανεί και πολύ χρήσιμο. Από 25 μέχρι 30 χρόνων και επίθεση η ψυχολογία της κρίσης με είχε επηρεάσει δεν έψαχνα και πολύ ενεργά σκεπτόμενος ότι είναι άσκοπο.
Τώρα πλέον αναγνωρίζω πόσο λάθος έκανα και πόσο οι παρατεταμένες διακοπές όχι μόνο μου άφησαν βαθιά πληγή στην ψυχή μου αλλά και πιθανώς να μου έκαναν κακό στο από εδώ και πέρα.
Εργάστηκα έναν χρόνο Αμερική όπου δεν δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά και λέω από Σεπτέμβρη να γυρίσω αλλά γενικώς είμαι απογοητευμένος από τον εαυτό μου. Πήρα κιλά, έφυγα από την Αμερική και γύρισα πάλι στο πατρικό μου μετά από επεισόδιο έντονου άγχος και ανασφάλειας σε σημείο που η γιατρός μου μου είπε πως έπαθα παρανοϊκό επεισόδιο. Τώρα μετά από αγωγή που παίρνω από τα Χριστούγεννα νιώθω καλύτερα και ενώ έχω τον φόβο μη αγχωθω πάλι στην Αμερική έχω ανάγκη να ξεκινήσω πάλι επαγγελματικά. Δεν έχω ούτε οικονομικά αλλά ούτε ψυχικά άλλο την αντοχή να κάθομαι. Έχω προσόντα και όλα πάνε χαμένα.
Ελπίζω μόνο να μην μετρήσει εναντίον μου το ότι έχω κάποια χρόνια ανεργίας. Πολέμησα πολύ να το δεχτώ Νέδα μου....
