Δεν αντεχω αλλο με παραλογες σκεψεις..

Γεια σας παιδια!Γενικα απο το γυμνασιο ειχα αρχισει τα κλασσικους ψυχαναγκασμους να παταω πλακακια αριθμησεις και αλλα διαφορα γιατι ημουν ενα ατομο με πολυ αγχος.Οσο περνουσαν τα χρονια ολο αυτο χειροτερεψε σε βαθμο να μην μπορω να συγκεντρωθω πουθενα.Εχω ολο παραλογες σκεψεις οτι αλλαζει η συμπεριφορα μου ξαφνικα αν διαβασω αυτο το βιβλιο μου ερχονται ολο φοβιες οπως οτι ο πρωην θα γυρισει στη κοπελα μου και οτι με τη σκεψη και μονο εγω θα το προκαλεσω αυτο,οτι αν διαβασω αυτη τη σελιδα θα συμπεριφερομαι περιεργα και αλλα πολλα που δεν σταματουν ολη μερα να με βασανιζουν,νομιζω οτι μπορω να ελεγχω μονο με τη σκεψη μου καταστασεις με ατομα και γενικα..δεν αντεχω αλλο ολο αυτο δεν εχω ελευθερια καθολου μονο παραλογες σκεψεις που με τρελαινουν πολυ μερα με τη μερα..

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

Quote:

---

Originally Posted by Angel1996

Γεια σας παιδια!Γενικα απο το γυμνασιο ειχα αρχισει τα κλασσικους ψυχαναγκασμους να παταω πλακακια αριθμησεις και αλλα διαφορα γιατι ημουν ενα ατομο με πολυ αγχος.Οσο περνουσαν τα χρονια ολο αυτο χειροτερεψε σε βαθμο να μην μπορω να συγκεντρωθω πουθενα.Εχω ολο παραλογες σκεψεις οτι αλλαζει η συμπεριφορα μου ξαφνικα αν διαβασω αυτο το βιβλιο μου ερχονται ολο φοβιες οπως οτι ο πρωην θα γυρισει στη κοπελα μου και οτι με τη σκεψη και μονο εγω θα το προκαλεσω αυτο,οτι αν διαβασω αυτη τη σελιδα θα συμπεριφερομαι περιεργα και αλλα πολλα που δεν σταματουν ολη μερα να με βασανιζουν,νομιζω οτι μπορω να ελεγχω μονο με τη σκεψη μου καταστασεις με ατομα και γενικα..δεν αντεχω αλλο ολο αυτο δεν εχω ελευθερια καθολου μονο παραλογες σκεψεις που με τρελαινουν πολυ μερα με τη μερα..

---

Φαρμακα παίρνεις???

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση ειναι βασανιστηριο αυτο το καθημερινο αλλα προσπαθω οσο μπορω να το κοντρολαρω και καθε μερα παιρνω τους δικους μου τηλεφωνο και τους λεω τι σκεφτομαι και με βοηθουν πως ολα αυτα ειναι απλα σκεψεις και τπτ παραπανω αλλα το συναισθημα που νιωθω οτι γινεται εκεινη την ωρα ειναι ανυποφορο πεφτω ψυχολογικα ασχημα μακαρι να περιοριστει αυτο γιατι δεν μπορω να ασχοληθω με τιποτα πλεον..

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

Quote:

---

Originally Posted by Angel1996

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

---

Πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο το συναίσθημα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Αν δεν κάνεις συνεδρίες με γιατρό θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις και σίγουρα απέφυγε όσο μπορείς τη χρήση φαρμάκων, διότι δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν. Δεν μπορώ βέβαια να σου πω τίποτα με σιγουριά γιατί στον καθένα λειτουργούν διαφορετικά. Καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις γιατί ταλαιπωρούμαι εδώ και πολλά χρόνια με αυτό. Είναι σαν να σου επιτίθεται ο ίδιος σου ο εαυτός. Από ότι έχω διαβάσει η πιο αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης της ΙΔΨ είναι η γνωσιακή/συμπεριφορική. Συζήτησε με ένα ψυχίατρο και ξεκίνα συνεδρίες (αν δεν κάνεις ήδη). Θέλει πολύ μεγάλη υπομονή και θα πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό γιατί είναι κομμάτι του εαυτού σου. Εγώ έτσι το βλέπω. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο και σίγουρα θα προτιμούσα να μην βασανίζομαι από αυτό, αλλά δυστυχώς το έχω και έχω μάθει να ζω με αυτό. Μπορεί να σου φαίνονται λίγο φιλοσοφικά αυτά που σου λέω αλλά κι εγώ άρχισα να το βλέπω έτσι μετά την έναρξη της θεραπείας μου. Επίσης αν καταλάβεις πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το πράγμα θα καταλάβεις ότι απλά τρέφεται από σκέψεις που σε κάνουν να νιώθεις όπως νιώθεις. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν έχει σημασία τόσο η σκέψη όσο το αίσθημα που αυτή προκαλεί. Είναι λίγο περίπλοκο αλλά να το παρατηρήσεις θα δεις ότι έτσι είναι. Ελπίζω να σε βοηθάνε αυτά που σου λέω και ελπίζω να βρεις την κατάλληλη βοήθεια και να το ξεπεράσεις χωρίς φάρμακα.

Quote:

---

Originally Posted by Angel1996

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

---

μακαρι να βρεις τροπους να αντιμετωπιζεις τις σκεψεις.....και κυριως να μην σε αφησουν πισω σε αλλα θεματα της ζωης σου.....οστοσο δυσκολα η ΙΔΨ ξεπερνιεται χωρις φαρμακα......κ γω ζουσα με ιδεοληψιες εως που κουραστηκα........θελει να προσεχεις λιγο τη ποιοτητα ζωης μακρια απο εξαρτησεις αλκοολ ναρκωτικα....γιατι τις εντεινουν........αλλα χωρις φαρμακα οι ιδεοληψιες εχουν υφεση και εξαρση μπορουν να ελεγχθουν αν ειναι σε μετρια κατασταση.οι ψυχολογοι βοηθουν λιγο στην αρχη αλλα με το καιρο ειναι αχρηστη η ψυχοθεραπεια....εξαλου θα εχεις μαθει κ συ το προβλημα σου και δε θα χει νοημα η ψυχοθεραπεια

Quote:

---

Originally Posted by Vak

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

---

θα επρεπε να ντρεπεσαι η ιψδ ειναι συμπτωμα καθαρα ελλειψη σερετονινης δλδ ριναι σαν να λες σε εναν διαβητικο. μην παιρνεις ινσουλινη δουλεψε το αλλιως. εισια απαραδεκτος να μην ξερεις κ να μιλας πολυ δν ηθελαν παρουν χαπια λογω των κωλοταμπου σας ακομα και στο 21αιωνα ειστε απαισιοι με ενα χαπι μπορει να απολαυσει πραγματα οπως καθε ανθρωπος νορμαλ. κ στερειτε αυτη τη δυανατοτητα γιατι ειστε κλειστομυαλοι κ ζειτε στο μεσαιωνα δινετε κ συμβουλες ντρποη σας. αν χρειαζεται φαρμακα θα το κρινει ο γιατρος κ οχι εσυ. καταλαβες;;

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

θα επρεπε να ντρεπεσαι η ιψδ ειναι συμπτωμα καθαρα ελλειψη σερετονινης δλδ ριναι σαν να λες σε εναν διαβητικο. μην παιρνεις ινσουλινη δουλεψε το αλλιως. εισια απαραδεκτος να μην ξερεις κ να μιλας πολυ δν ηθελαν παρουν χαπια λογω των κωλοταμπου σας ακομα και στο 21αιωνα ειστε απαισιοι με ενα χαπι μπορει να απολαυσει πραγματα οπως καθε ανθρωπος νορμαλ. κ στερειτε αυτη τη δυανατοτητα γιατι ειστε κλειστομυαλοι κ ζειτε στο μεσαιωνα δινετε κ συμβουλες ντρποη σας. αν χρειαζεται φαρμακα θα το κρινει ο γιατρος κ οχι εσυ. καταλαβες;;

---

δεν χρειαζεται να θεοποιουμε την μια ή την αλλη αποψη...κ γω ειμαι υπερ των φαρμακων...κ παιρνω κ ο ιδιος.....δεν ειδα ομως να θεραπευονται ολοι οσοι εχουν ιδψ με τα φαρμακα ή αλλη διαταραχη,κ ξερω κ πολλες περιπτωσεις χρονιων ασθενων που παλευουν χωρις αποτελεσμα.....εδω φταινε οι ψυχιατροι που ταζουν λαγους με πετραχυλια....η ιδια η ψυχιατρικη ειναι πολυ πισω επιστημονικα......και παιρνοντας φαρμακα ή θα εισαι τυχερος και θα σε πιασουν ή μεγαλο ποσοστο ασθενων που ξερω βασανιζεται χωρις αποτελεσμα........οποτε πιστευω δεν θα υπηρχε ταμπου κ λογος για εναλλακτικες θεραπειες που δεν τις πιστευω,εαν εδινε λυση σε ολους η ψυχιατρικη με τα φαρμακα της...

Quote:

---

Originally Posted by Vak

Καλησπέρα. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι καταρχήν να μοιραστείς τις σκέψεις που σε ταλαιπωρούν με τα κοντινά σου πρόσωπα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά θεωρώ ότι βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Γιατί νομίζω ότι όσο τις κρατάς μόνο για σένα παίρνουν διαστάσεις που δε θα έπρεπε. Επίσης σίγουρα απευθύνσου σε ειδικό και δούλεψε το όσο μπορείς με θεραπεία (όχι φαρμακευτική). Και κάτι ακόμα. Αν είσαι σε μία από τις μέρες που οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι ιδιαίτερα έντονοι, προσπάθησε να τους αγνοήσεις και κάνε αυτό που θα έκανες (να διαβάσεις κ.λπ.). Θα εκπλαγείς όταν θα δεις μετά από λίγο ότι δε θα συμβεί τίποτα. Καταλαβαίνω ακριβώς όλα αυτά που περιγράφεις γιατί βασανίζουν και εμένα εδώ και πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν μέρες που είναι μαρτυρικές και που δεν ελέγχονται. Εγώ έχω ξεκινήσει θεραπεία τους τελευταίους μήνες και αυτό στο οποίο με βοήθησε είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος και η συνειδητοποίηση ότι όλες αυτές οι σκέψεις ή οι ιδέες δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα (δεν έχω την ικανότητα να κοντρολάρω κάτι απλά και μόνο με τη σκέψη μου). Δε θα κρύψω πως παρόλο που το γνωρίζω, πολλές είναι οι φορές που ενδίδω στους καταναγκασμούς γνωρίζοντας ότι δε θα πρεπε αλλά μην μπορώντας να το ελέγξω. Θεωρώ πως σίγουρα πρέπει να μοιραστείς αυτό που περνάς με τα κοντινά σου πρόσωπα. Για μένα αυτό ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που βοήθησαν. Και θέλει σίγουρα υπομονή και καθημερινή αντιμετώπιση, διότι δυστυχώς είναι μία κατάσταση που δε θα φύγει ποτέ τελείως. Οπότε θα πρέπει να μάθεις να την κοντρολάρεις όσο μπορείς για να καλυτερεύσεις την ποιότητα της ζωής σου.

---

ωραία ακουγονται αυτα που λες......αλλα δεν εχουν σχεση με την ιδψ πιστευω

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

ωραία ακουγονται αυτα που λες......αλλα δεν εχουν σχεση με την ιδψ πιστευω

---

Απαντάω σε εσένα κατευθείαν γιατί θεωρώ ανούσιο να ασχοληθώ να απαντήσω σε ένα χωρίς λόγο επιθετικό μήνυμα. Την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή φυσικά και θα την κρίνει ο θεραπευτής και κανένας άλλος. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος πάσχει από ΙΔΨ. Όπως είπες στον καθένα δουλεύει διαφορετικά. Αν κάνεις μία έρευνα μέσα στο ίδιο το φόρουμ στο θέμα του ΙΔΨ θα δεις ότι πολλοί λένε πως τα χάπια δεν τους βοηθάνε καθόλου. Σε άλλους πάλι δουλεύουν. Ρώτησα και εγώ τον δικό μου γιατρό και μου είπε ακριβώς αυτό. Δεν έχω κανένα ταμπού με τα χάπια και δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι αποτελούν λύση οι εναλλακτικές θεραπείες. Αυτό που λέω με σιγουριά είναι ότι θα πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε έναν καλό ψυχίατρο, κάποιον που να ειδικεύεται στην ΙΔΨ και να τον καθοδηγήσει εκείνος. Επίσης σε καμία περίπτωση δε θα προτρέψω κάποιον να πάρει φάρμακα αν δεν έχει δοκιμάσει πριν όλα τα πιθανά σενάρια και αν δεν του το έχει συστήσει κάποιος γιατρός. Αν αυτό θεωρείται οπισθοδρομικό, ας είναι. Από ότι κατάλαβα δεν έχει απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για αυτόν τον λόγο το πρότεινα αρκετές φορές. Εδώ μοιράζεται ο καθένας τις δικές του εμπειρίες σχετικά με τον ΙΔΨ. Δεν είναι ούτε τόπος κηρύγματος ούτε τόπος πώλησης φαρμάκων. Μπορεί να πιαστεί από κάτι και να βοηθηθεί. Διάβασα για αυτά που περνάει, τον κατανοώ απόλυτα και θέλησα να παρουσιάσω τη δική μου εμπειρία. Επίσης η ΙΔΨ έχει διαφορετικά επίπεδα και διαφορετικά είδη. Μπορεί να μην είμαι σε επίπεδο που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή αλλά πίστεψε με υπάρχουν μέρες που έχω σκεφτεί πως θα ήταν πιο εύκολο. Αλλά και πάλι στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά. Μπορεί να μην έχει σχέση με τη ΙΔΨ αλλά αυτή είναι η ερμηνεία που έχω εγώ δώσει στον δικό μου γολγοθά και που με κάνει να το βλέπω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Ξαναλέω ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό, σε ψυχίατρο που να ειδικεύεται σε τέτοιου είδους διαταραχές και που αυτός θα προτείνει αν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής ή όχι.

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

μακαρι να βρεις τροπους να αντιμετωπιζεις τις σκεψεις.....και κυριως να μην σε αφησουν πισω σε αλλα θεματα της ζωης σου.....οστοσο δυσκολα η ΙΔΨ ξεπερνιεται χωρις φαρμακα......κ γω ζουσα με ιδεοληψιες εως που κουραστηκα........θελει να προσεχεις λιγο τη ποιοτητα ζωης μακρια απο εξαρτησεις αλκοολ ναρκωτικα....γιατι τις εντεινουν........αλλα χωρις φαρμακα οι ιδεοληψιες εχουν υφεση και εξαρση μπορουν να ελεγχθουν αν ειναι σε μετρια κατασταση.οι ψυχολογοι βοηθουν λιγο στην αρχη αλλα με το καιρο ειναι αχρηστη η ψυχοθεραπεια....εξαλου θα εχεις μαθει κ συ το προβλημα σου και δε θα χει νοημα η ψυχοθεραπεια

---

αχρηστη η ψυχοθεραπεία ? γιατι ?

Quote:

---

Originally Posted by delos

αχρηστη η ψυχοθεραπεία ? γιατι ?

---

γιατι σου φενεται περιεργο?

Quote:

---

Originally Posted by Vak

Απαντάω σε εσένα κατευθείαν γιατί θεωρώ ανούσιο να ασχοληθώ να απαντήσω σε ένα χωρίς λόγο επιθετικό μήνυμα. Την ανάγκη για φαρμακευτική αγωγή φυσικά και θα την κρίνει ο θεραπευτής και κανένας άλλος. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος πάσχει από ΙΔΨ. Όπως είπες στον καθένα δουλεύει διαφορετικά. Αν κάνεις μία έρευνα μέσα στο ίδιο το φόρουμ στο θέμα του ΙΔΨ θα δεις ότι πολλοί λένε πως τα χάπια δεν τους βοηθάνε καθόλου. Σε άλλους πάλι δουλεύουν. Ρώτησα και εγώ τον δικό μου γιατρό και μου είπε ακριβώς αυτό. Δεν έχω κανένα ταμπού με τα χάπια και δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι αποτελούν λύση οι εναλλακτικές θεραπείες. Αυτό που λέω με σιγουριά είναι ότι θα πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε έναν καλό ψυχίατρο, κάποιον που να ειδικεύεται στην ΙΔΨ και να τον καθοδηγήσει εκείνος. Επίσης σε καμία περίπτωση δε θα προτρέψω κάποιον να πάρει φάρμακα αν δεν έχει δοκιμάσει πριν όλα τα πιθανά σενάρια και αν δεν του το έχει συστήσει κάποιος γιατρός. Αν αυτό θεωρείται οπισθοδρομικό, ας είναι. Από ότι κατάλαβα δεν έχει απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό για αυτόν τον λόγο το πρότεινα αρκετές φορές. Εδώ μοιράζεται ο καθένας τις δικές του εμπειρίες σχετικά με τον ΙΔΨ. Δεν είναι ούτε τόπος κηρύγματος ούτε τόπος πώλησης φαρμάκων. Μπορεί να πιαστεί από κάτι και να βοηθηθεί. Διάβασα για αυτά που περνάει, τον κατανοώ απόλυτα και θέλησα να παρουσιάσω τη δική μου εμπειρία. Επίσης η ΙΔΨ έχει διαφορετικά επίπεδα και διαφορετικά είδη. Μπορεί να μην είμαι σε επίπεδο που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή αλλά πίστεψε με υπάρχουν μέρες που έχω σκεφτεί πως θα ήταν πιο εύκολο. Αλλά και πάλι στον καθένα λειτουργεί διαφορετικά. Μπορεί να μην έχει σχέση με τη ΙΔΨ αλλά αυτή είναι η ερμηνεία που έχω εγώ δώσει στον δικό μου γολγοθά και που με κάνει να το βλέπω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ. Ξαναλέω ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό, σε ψυχίατρο που να ειδικεύεται σε τέτοιου είδους διαταραχές και που αυτός θα προτείνει αν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής ή όχι.

---

Οπως τα θετεις τωρα.....συμφωναμε.Δεν αμφιβαλλω οτι ο καθενας δινει το δικο του γολγοθα.Κ αυτο που θα επρεπε να γινεται ειναι η καταγραφη εμπειριων απ τον καθεναν με σκοπο την αλληλοβοηθεια.Στο μηνυμα που εστειλες πρωτα σε παραπεμπω να δεις οτι ταχθηκες κατα των φαρμακακων ξεκαρα ομως.....τωρα το αλλαξες.....ειναι λογικο ανθρωποι που εχουν καποια νοσο κ εχουν δοκιμασει κ παλεψει με τις διαφορες υπηρεσιες της ιατρικης ή ψυχολογους....να θιχθουν,Μπορουσες να κραταγες πιο ουδετερη σταση οπως τωρα.Για ολα τα αλλα που ειπες μάλλον δεν πάνε σε εμενα αλλα στην joanna22 καλητερα....εξαλλου εγω ειπα οτι ουτε τα φαρμακα εχουν βοηθησει πολλους κ οτι οι ψυχιατροι παραπλανουν πολλες φορες.Οπως δεν ειναι τοπος πωλησης φαρμακων οπως λες, ετσι δεν ειναι και τοπος κηρυγματος κατα των φαρμακων και προωθησης της ψυχοθεραπειας.......τον καθενα οτι τον βοηθα δε μας πεφτει λογος.......ειπα οτι δεν εχουν σχεση αυτα που ειπες με την ιδψ λανθασμενα κ γω αλλα οι συμβουλες σου παρεμπεμπαν σε καποιο πιο ευκολο προβλημα.....ενω λογο του μεγεθους και της εκτασης της διαταραχης της ιδψ που κ εγω παλευω..........μου φαινεται εντελως ανουσιο πχ το να λες τις ιδεοληψιες στους δικους σου πχ μετα απο χρονια εχω κτλαβει οτι δε βγαζει καποιο νοημα ολο αυτο κ αποτελεσμα περα απ την κατανοηση που μπορουν να σ δειξουν,πρακτικα τι αλλαζει?ουτε η διατροφη,ουτε η γυμναστικη βοηθα.Επισης ειναι απ τις διαταρες που θελει φαρμακα,κ αυτο το λενε κ παραδεχονται και οι ψυχολογοι

παιδια εχετε τρελαθει; θα κρινετε εσεις μεσα απο ενα φορουμ με ελαχιστα ατομα αν βοηθαει η ψυχοθερπαεια η τα φαρμακα χωρις ερευνες χωρις τιποτα; εχουν γινει τοσες ερευνες κ θα κρινετε ΕΣΕΙΣ ενα τιποτα απο ενα σκορλινγκ σε ενα φορουμ π μπαινουν ελ; χιστοι κ συνηθως αυτοι π δν βοηθιουνται απο τιποτα; και θα κρινετε και τα χαπια; εγω λοιπον σας λεω οτι ΞΕΡΩ ατομα που βοηθηθηκαν με χαπια. ναι πρεπει να σια τυχερος ναι πρεπει να βρεις το σωσστο ψαπι αλλα μην τα ισοπεδωνουμε ολα κ η ψυχοθεραπεία προφανως βοηθαει αλλιως γτ να υπηρχε; ειστς σοβαροι για ελατε λιγο στα λογικα σας. με συγχωρειτε για τον επιθετικο τονο αλλα η προτροπη σε καποιον να το παλεψει μονος χωρις χαπια μπορει να τον οδηγησει μεχρι και σε αυτοκρονια! πολλοι εδω μεσα αρνηθηκαν τα χαπια μέχρι ι που δν πηγαινε αλλο. τα πηρνα κ βρηκαν ηρεμια. γιατι να μην παρεις για ενα κωλοταμπου οτι οποιος παιρνει χαπια ειναι τρελαρας; μπορει να μην πιασουν αμεσως τα χαπια ισως κ ποτε. εξαρταται την περιπτωωση αλλα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

ειμαι τουλ 10χρονια μεγαλυτερη απο σας ειχα περασει ιατρικη κ την παρατησα εχω παει σε πολλους γιατρους χωρις να ασχοληθω σοβαρ αμεχρι τρ π η κατασταση εγινε ανυποφορη μην αφησετε τον ευατο σας να φτασει εκει. γιατι θα ναι αργα. η σεροτονινη και η ελλειψη της ειδικα δημιουργει προβληματα πες σε ενα διαβητικο ξερεις... χμμ δν θελω μωρε να τρυπιεμαι με βελονες καθε τρεις κ λιγο θα ζω παντα με αυτο; ΠΕΣ ΤΟ.

νιωθω φωνη βοοωντος εν τη ερημω ετσι ημουν κ γω πριν δεκα χρονια. δυστυχώς η ψυχιατρικη ειμαι απο τους πρωτους π το λεω ειναι παρα πολυ πισω αλλα εχει δημειωσει καποια προοδο κ πολλοι βοηθιουνται ισως θελεινπερισσοτερο κοπο επιμονη υπομονη. ψαξιμονγ σωστο γιατρο ειναι παιδεμα πρεπει να γινει. λυπαμαι για τον thanosp γιατι μ χε απαντησει σε ενα ποστ μ κ μ φανηκε απολυτα λογικος κ πληροφορημενος κ λυπαμαι να χει τετοια αποψη για τα χαπια κ την ψυχοθεραπεία. ενας γιατρος μ προτεινε κ συνηιως το προτεινουν οι μη ψυχοθεπραευτες γιατροι οτισ το σημειο π εισαι δν κανει τπτ η ψυχοθεπραπεια μετα πηγα σε αλλη μ λεει θελει οπωσδηποτε ψυχοθερπαεια ο καθενας οτι θελει λεει. αλλα ο πρωτος π μ πε δν κανει τπτ η ψυχοθερπαεια μ δινε λαθος δοσεις γ την περιπτωση μ οποτε φν ξερω αν πρεπει αν τν εμπιστευτω εχασα ενα χρονο μαζι κ τον ειχα εμπιστευτει. ειχε παει κ χαρβαρντ μη χεσω

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

γιατι σου φενεται περιεργο?

---

ναι μου φένεται .Έχεις κάνει και δεν είδες αποτέλεσμα ?

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

νιωθω φωνη βοοωντος εν τη ερημω ετσι ημουν κ γω πριν δεκα χρονια. δυστυχώς η ψυχιατρικη ειμαι απο τους πρωτους π το λεω ειναι παρα πολυ πισω αλλα εχει δημειωσει καποια προοδο κ πολλοι βοηθιουνται ισως θελεινπερισσοτερο κοπο επιμονη υπομονη. ψαξιμονγ σωστο γιατρο ειναι παιδεμα πρεπει να γινει. λυπαμαι για τον thanosp γιατι μ χε απαντησει σε ενα ποστ μ κ μ φανηκε απολυτα λογικος κ πληροφορημενος κ λυπαμαι να χει τετοια αποψη για τα χαπια κ την ψυχοθεραπεία. ενας γιατρος μ προτεινε κ συνηιως το προτεινουν οι μη ψυχοθεπραευτες γιατροι οτισ το σημειο π εισαι δν κανει τπτ η ψυχοθεπραπεια μετα πηγα σε αλλη μ λεει θελει οπωσδηποτε ψυχοθερπαεια ο καθενας οτι θελει λεει. αλλα ο πρωτος π μ πε δν κανει τπτ η ψυχοθερπαεια μ δινε λαθος δοσεις γ την περιπτωση μ οποτε φν ξερω αν πρεπει αν τν εμπιστευτω εχασα ενα χρονο μαζι κ τον ειχα εμπιστευτει. ειχε παει κ χαρβαρντ μη χεσω

---

Για να γίνω σαφής, διευκρίνισα από την αρχή ότι θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό. Δεν είπα ποτέ να το παλέψει μόνος του. Αυτό δε γίνεται. Και επίσης όπως λες ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε τι θεραπεία χρειάζεται η κάθε περίπτωση. Νομίζω ότι φαρμακευτική αγωγή λαμβάνει κανείς έπειτα από προτροπή γιατρού και όχι έπειτα από την προτροπή ενός τίποτα σε ένα φόρουμ. Το ίδιο ισχύει και για τον φίλο μας. Thanos P έχεις δίκιο. Ίσως είχα ένα περισσότερο απόλυτο τόνο στην αρχή, ο οποίος μάλλον επηρεάστηκε από τη δική μου εμπειρία. Επαναλαμβάνω Ιωάννα ότι δεν είμαι κατά τον φαρμάκων σε καμία περίπτωση. Αλλά και να διαφωνείς μαζί μου (που είναι λογικό και θεμιτό) δεν χρειάζεται να είσαι τόσο επιθετική. Και επίσης δε χρειάζεται να λες σε έναν ψυχαναγκαστικό που παλεύει με τους ψυχαναγκασμούς και καταναγκασμούς του ότι αυτό που θα πει μπορεί να οδηγήσει έναν άλλον άνθρωπο στην αυτοκτονία. Έχεις δυστυχώς δέκα χρόνια περισσότερη εμπειρία όπως λες, οπότε θα έπρεπε να ξέρεις καλύτερα. Δεν είμαστε σε κάποιον ανταγωνισμό εδώ. Και ούτε κανένας πιστεύω ότι το παίζει γιατρός ή ότι προσπαθεί να δώσει λύση. Ξαναλέω ότι μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να κρίνει τι θεραπεία χρειάζεται ο καθένας και αυτό που λέω είναι ότι αν η κατάστασή του είναι σε θέση που μπορεί να το παλέψει μαζί με τον γιατρό του χωρίς φάρμακα, ας το κάνει. Αλλά αν κρίνει ο γιατρός του ή και ο ίδιος ότι δεν μπορεί, φυσικά θα πάρει φάρμακα. Δεν καταλαβαίνω γιατί να πω σε κάποιον διαβητικό να μην πάρει φάρμακα. Δε θα το έλεγα ούτε σε έναν διαβητικό όπως δε θα το έλεγα σε έναν διπολικό κ.ο.κ. Αλλά σε έναν που η κατάστασή του μπορεί και να επιδέχεται επίλυση χωρίς φάρμακα, νομίζω ότι μπορώ να το πω. Επαναλαμβάνω ότι δεν το λέω με απόλυτη σιγουριά γιατί κανείς από εμάς δεν έχει αυτήν την αρμοδιότητα. Αν χρειάζεται να πάρει φάρμακα, θα πάρει φάρμακα. Αυτό είναι δεδομένο και συγνώμη αν δεν το κατέστησα σαφές από την αρχή. Οπότε δεν καταλαβαίνω ούτε την αντίδρασή σου ούτε τη στάση σου. Θα πω για άλλη μία φορά ότι δεν είμαι κατά των φαρμάκων, απλά είμαι κατά της άμεσης επιλογής τους στην περίπτωση που υπάρχει τρόπος αποφυγής τους. Δεν μιλάω χωρίς εμπειρία, μιλάω βάσει της δικής μου και βάσει όσων περνάω και πως εγώ τα αντιμετωπίζω.

οσον αφορα την αυτκοτνια πρεπει να το πω γιατι ενας με ταμπου για τα χαπια που τα χρειαζεται χωρις χαπια μπορει οντως να αυροκτονησει μπορει να ακουγεται τραγικο αλλα ετσι ειναι. δλσ επδ εσενα σε τρομαζει οτι αμα βγεις εξω κ δν περασεις το. δρομο. σωστα κ σκοτωθεις επδ μπορει να σ δημιουργησει ψυχολογικο προβλημα η μαμα σ δν θα στο πει ειμαστε σοβαροι; καλύτερα να του πυροδοτησει αγχος παρα να τον οδηγησει σε χεειοτερες καταστασεις να απει σε. ειδικο να του τα πει ολα. αν κ οι καλοι ειδικοι σπανιζουν.. εδω η ιδια η ψυχιατρικη ειναι πολυ πισω ωστοσο τα σσρι δν βλαπτουν εμρνα προσωπικα κ γςνικα δν εχουν παρενεργειες πολλές. οποτε. κ να τα δοκιμασει δν τρεχει κατι πα τα φυσικα εφοσον κρινεται απαραιτητο. π πα τα κρι εται απλα μερικοι λογω ταμπου το αποφευγουν.

συν οτι εδω περα ο ανθρωπος δν εχει απλη ocd μιλαμε για συγκεκριμμενο περιστατικο κ χρειαζεται χαπια εχει καταστει μη λειτουργικος το λεει μονος του η ψυχοθεραπεια θα αργησρι να δρασει μεχρι τοτε μπορει να χειροτερεψει. το παιδι θελει σιγουρα χαπια εχω ιστορικο ocd sthn οικογνεια εχω αλλαξει πολλους γιατρους κ εχω την δυνατοτητα να κρινω σωστα λογω πειρας κ εμπειριας

Eιπα οτι και εγω παιρνω φαρμακα για την ιδψ....εχοντας ταλαιπορηθει κ με πολλες δοκιμες.Επισης ειπα οτι ειναι απ τις διαταραχες που θελουν οποσδηποτε φαρμακο αλλιως η ψυχοθεραπεια ειναι αχρηστη,αυτο λενε κ οι ψυχολογοι....μιλω για τη δικια μου εμπειρια.Ειπα ομως οτι οι ψυχιατροι,πολλοι τουλαχιστον ταζουν ξαγους με πετραχυλια γιατι δεν φευγει στο 100%η διαταραχη,τουλαχιστον σε εμενα, οπως πολλοι λενε.Μαλλον δε διαβασες με προσοχη αυτα που ειπα.Επισης σε αυτο το φορουμ οποιοι κ να μπαινουν οτι κ να ειναι ο καθενας καταγραφει την εμπειρια του απ τα θεματα που παλευει λεει τον πονο του οπως και να χει αυτο βοηθαει καποιους,δεν ειπε κανεις οτι εχει καποια επιστημονικη αξια....Επισης,για τις ερευνες που λες εσυ που τις βρηκες,ειδες?ποιος τις εκανε?επισης και η ελλειψη σεροτονινης που λες δεν εχει αποδειχθει ακομη......αλλα δεχομαι οτι και εγω και εσυ ειμαστε ασχετοι στο να ξερουμε.Εγω ομως εχω επιγνωση της ασχετοσυνης μου,εσυ εχεις?Απο ποια θεση εισαι τοσο απολυτη,μηπως εισαι ειδικος η ασχολησαι με την επιστημη της ιατρικης?Το φορουμ ειναι για να λεμε την αποψη μας εμπειρικα.....κανεις δεν εχει τετοιοες γνωσεις...και να λεμε την εμπειρια μας......Οσο για ερευνες εχω διαβασει απο ψυχιατρικα συγγραματα επειδη ημουν περιεργος........υπαρχουν οι αρνητικες και οι θετικες,οποτε δε βγαινει ακρη.Τελος,,,,,,αυτο που ειπα για τη ψυχοθεραπεια joanna22 μου το ειχε πει ψυχιατρος που ειχα για χρονια....μπορει να ειναι λαθος κ να χε βοηθησει καποιους...μιλαμε για ιψδ....εμενα μου ειχε πει ο συγκεκριμενος οτι ειναι ανουσια οπως ειπα.......φανταζομαι η γνωμη του ειναι ανωτερη απ τη δικη σου?συμφωνα με τα λεγομενα σου

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

συν οτι εδω περα ο ανθρωπος δν εχει απλη ocd μιλαμε για συγκεκριμμενο περιστατικο κ χρειαζεται χαπια εχει καταστει μη λειτουργικος το λεει μονος του η ψυχοθεραπεια θα αργησρι να δρασει μεχρι τοτε μπορει να χειροτερεψει. το παιδι θελει σιγουρα χαπια εχω ιστορικο ocd sthn οικογνεια εχω αλλαξει πολλους γιατρους κ εχω την δυνατοτητα να κρινω σωστα λογω πειρας κ εμπειριας

---

εσυ δεν ελεγες οτι μονο ο ψυχιατρος ειναι αρμοδιος να κρινη τη ληψη φαρμακου????και εγω εχω πειρα και εμπειρια,αρα και εγω εχω τη δυνατοτητα να κρινω σωστα???εγω στο πρωτο μυνημα που εστειλα ειχα πει στο παιδι οτι μου φαινεται δυσκολο χωρις φαρμακο και οτι η ιδψ θελει φαρμακο....ασχετως εαν δεν σου λυνει το θεμα 100%.....Παρακαλω να μην παρερμηνευεις οσα λεω,διοτι ειπες οτι εχω αρνητικη αποψη για χαπια κ ψυχοθεραπεια.....ενω απο τα μηνυματα που εχω δημοσιευσει ως τωρα δεν λεω τιποτα απ οσα μου καταλογιζεις........

Quote:

---

Originally Posted by delos

ναι μου φένεται .Έχεις κάνει και δεν είδες αποτέλεσμα ?

---

ναι...με βαση τη δικη μου εμπειρια μιλω, και εχω το δικαιωμα ως πασχοντας,δεν ειμαι ειδικος

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

συν οτι εδω περα ο ανθρωπος δν εχει απλη ocd μιλαμε για συγκεκριμμενο περιστατικο κ χρειαζεται χαπια εχει καταστει μη λειτουργικος το λεει μονος του η ψυχοθεραπεια θα αργησρι να δρασει μεχρι τοτε μπορει να χειροτερεψει. το παιδι θελει σιγουρα χαπια εχω ιστορικο ocd sthn οικογνεια εχω αλλαξει πολλους γιατρους κ εχω την δυνατοτητα να κρινω σωστα λογω πειρας κ εμπειριας

---

Από ότι είδα και σε άλλη ενότητα του ίδιου φόρουμ ο φίλος μας δεν έχει επισκεφτεί ποτέ γιατρό. Δε νομίζεις πως είναι σίγουρα απαραίτητη τουλάχιστον μία πρώτη επίσκεψη για να γίνει καταρχήν η σωστή διάγνωση και στη συνέχεια να αποφασιστεί τι θεραπεία χρειάζεται? Επίσης έχω την εντύπωση ότι βλέπεις την όλη κατάσταση ανταγωνιστικά. Ο καθένας εδώ λέει τη δική του εμπειρία και τον δικό του τρόπο σκέψης όπως προκύπτει από τα βιώματά του. Το ότι έχεις ιστορικό και υποφέρεις περισσότερα χρόνια δε σημαίνει ότι ακυρώνεις αυτόματα την εμπειρία ή τα βιώματα των άλλων. Γιατί, πίστεψε με, υπάρχουν άτομα με ακόμη πιο βεβαρυμένο ιστορικό από το δικό σου. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το δικό σου πρόβλημα ακυρώνεται. Επίσης διαβάζοντας αρκετά μηνύματά σου στο φόρουμ, παραδέχεσαι και η ίδια ότι δεν έχεις δει κάποια διαφορά ακόμη και με τα φάρμακα. Οπότε πως μπορείς να είσαι τόσο απόλυτη για αυτά? Δεν σου επιτίθεμαι σε καμία περίπτωση. Αλλά θα πρέπει να νιώθεις ανακούφιση που υπάρχουν άτομα γύρω σου που περνάν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυτό που περνάς και που έχουν επίγνωση του προβλήματος και όχι να νιώθεις την ανάγκη να επιτίθεσαι. Πόσο μάλλον σε ένα άτομο που σου λέει ότι παίρνει και ο ίδιος χάπια. Επίσης θα πρέπει μάλλον να ξεκαθαρίσω για πολλοστή φορά ότι δεν έχω κανένα ταμπού με τα χάπια και ότι αυτό είναι καθαρά δικό σου συμπέρασμα.

καταρχην εχω μπερδευτει εγω αλλου αναφερομουν απανταει ο thanos p ενω μπορει να μιλαω στον βακ δν ξερω εχω μπερδευτει κ δν εχω καμια διαθεση να τα ξεμπλεξω ειπα αυτα π ηθελα να πω τελος δν εχω ορεξη να καθομαι να προβληματιζομαινπεραιτερω ωστοσο αν εισαι thano ψαγμενος θα ηθελα να ανταλλαξουμε αποψεις αμα μπορεις

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

Eιπα οτι και εγω παιρνω φαρμακα για την ιδψ....εχοντας ταλαιπορηθει κ με πολλες δοκιμες.Επισης ειπα οτι ειναι απ τις διαταραχες που θελουν οποσδηποτε φαρμακο αλλιως η ψυχοθεραπεια ειναι αχρηστη,αυτο λενε κ οι ψυχολογοι....μιλω για τη δικια μου εμπειρια.Ειπα ομως οτι οι ψυχιατροι,πολλοι τουλαχιστον ταζουν ξαγους με πετραχυλια γιατι δεν φευγει στο 100%η διαταραχη,τουλαχιστον σε εμενα, οπως πολλοι λενε.Μαλλον δε διαβασες με προσοχη αυτα που ειπα.Επισης σε αυτο το φορουμ οποιοι κ να μπαινουν οτι κ να ειναι ο καθενας καταγραφει την εμπειρια του απ τα θεματα που παλευει λεει τον πονο του οπως και να χει αυτο βοηθαει καποιους,δεν ειπε κανεις οτι εχει καποια επιστημονικη αξια....Επισης,για τις ερευνες που λες εσυ που τις βρηκες,ειδες?ποιος τις εκανε?επισης και η ελλειψη σεροτονινης που λες δεν εχει αποδειχθει ακομη......αλλα δεχομαι οτι και εγω και εσυ ειμαστε ασχετοι στο να ξερουμε.Εγω ομως εχω επιγνωση της ασχετοσυνης μου,εσυ εχεις?Απο ποια θεση εισαι τοσο απολυτη,μηπως εισαι ειδικος η ασχολησαι με την επιστημη της ιατρικης?Το φορουμ ειναι για να λεμε την αποψη μας εμπειρικα.....κανεις δεν εχει τετοιοες γνωσεις...και να λεμε την εμπειρια μας......Οσο για ερευνες εχω διαβασει απο ψυχιατρικα συγγραματα επειδη ημουν περιεργος........υπαρχουν οι αρνητικες και οι θετικες,οποτε δε βγαινει ακρη.Τελος,,,,,,αυτο που ειπα για τη ψυχοθεραπεια joanna22 μου το ειχε πει ψυχιατρος που ειχα για χρονια....μπορει να ειναι λαθος κ να χε βοηθησει καποιους...μιλαμε για ιψδ....εμενα μου ειχε πει ο συγκεκριμενος οτι ειναι ανουσια οπως ειπα.......φανταζομαι η γνωμη του ειναι ανωτερη απ τη δικη σου?συμφωνα με τα λεγομενα σου

---

οι μη σοβαρες περιπτωσεις αντιμςτωπιζονται κ χωρις φαρμακα ξερω τετοιες. επισης ειχα κανει δυο ζρονια στην ιατρικη αν αυτο λεει κατι παραπανω κ μετα την παρατησα κ γενικα το ψαχνω πολυ το θεμα. δν καταλαβαινω την εξαρση σ μιλαω απο προσωπικη πειρα γτ απο μη σωστες δοσεις φαρμακων κ απαξιωση τους ρφτασα σε αποπειρα αυτοκτονιας. εσεις εδω κανετε συζητησεις για να τις κανετε καοοιοι υποφερουν ομως κ ειμαι αυστηρη

Quote:

---

Originally Posted by Angel1996

Φαρμακα δεν παιρνω και πραγματικα ηθελα να το αποφυγω αυτο με αλλους τροπους γιατι φοβαμαι..

---

Εγώ παίρνω ladose και quepin και βοηθάει αρκετά.

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

Eιπα οτι και εγω παιρνω φαρμακα για την ιδψ....εχοντας ταλαιπορηθει κ με πολλες δοκιμες.Επισης ειπα οτι ειναι απ τις διαταραχες που θελουν οποσδηποτε φαρμακο αλλιως η ψυχοθεραπεια ειναι αχρηστη,αυτο λενε κ οι ψυχολογοι....μιλω για τη δικια μου εμπειρια.Ειπα ομως οτι οι ψυχιατροι,πολλοι τουλαχιστον ταζουν ξαγους με πετραχυλια γιατι δεν φευγει στο 100%η διαταραχη,τουλαχιστον σε εμενα, οπως πολλοι λενε.Μαλλον δε διαβασες με προσοχη αυτα που ειπα.Επισης σε αυτο το φορουμ οποιοι κ να μπαινουν οτι κ να ειναι ο καθενας καταγραφει την εμπειρια του απ τα θεματα που παλευει λεει τον πονο του οπως και να χει αυτο βοηθαει καποιους,δεν ειπε κανεις οτι εχει καποια επιστημονικη αξια....Επισης,για τις ερευνες που λες εσυ που τις βρηκες,ειδες?ποιος τις εκανε?επισης και η ελλειψη σεροτονινης που λες δεν εχει αποδειχθει ακομη......αλλα δεχομαι οτι και εγω και εσυ ειμαστε ασχετοι στο να ξερουμε.Εγω ομως εχω επιγνωση της ασχετοσυνης μου,εσυ εχεις?Απο ποια θεση εισαι τοσο απολυτη,μηπως εισαι ειδικος η ασχολησαι με την επιστημη της ιατρικης?Το φορουμ ειναι για να λεμε την αποψη μας εμπειρικα.....κανεις δεν εχει τετοιοες γνωσεις...και να λεμε την εμπειρια μας......Οσο για ερευνες εχω διαβασει απο ψυχιατρικα συγγραματα επειδη ημουν περιεργος........υπαρχουν οι αρνητικες και οι θετικες,οποτε δε βγαινει ακρη.Τελος,,,,,,αυτο που ειπα για τη ψυχοθεραπεια joanna22 μου το ειχε πει ψυχιατρος που ειχα για χρονια....μπορει να ειναι λαθος κ να χε βοηθησει καποιους...μιλαμε για ιψδ....εμενα μου ειχε πει ο συγκεκριμενος οτι ειναι ανουσια οπως ειπα.......φανταζομαι η γνωμη του ειναι ανωτερη απ τη δικη σου?συμφωνα με τα λεγομενα σου

---

Ούτε εγώ έκανα ψυχοθεραπεία. Λίγη συμπεριφορική θεραπεία για ένα εξάμηνο και με βοήθησε πάρα πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by joanna22

οι μη σοβαρες περιπτωσεις αντιμςτωπιζονται κ χωρις φαρμακα ξερω τετοιες. επισης ειχα κανει δυο ζρονια στην ιατρικη αν αυτο λεει κατι παραπανω κ μετα την παρατησα κ γενικα το ψαχνω πολυ το θεμα. δν καταλαβαινω την εξαρση σ μιλαω απο προσωπικη πειρα γτ απο μη σωστες δοσεις φαρμακων κ απαξιωση τους ρφτασα σε αποπειρα αυτοκτονιας. εσεις εδω κανετε συζητησεις για να τις κανετε καοοιοι υποφερουν ομως κ ειμαι αυστηρη

---

εαν ξερεις περιπτωσεις χωρις φαρμακα να βοηθουνται δεν αμφιβαλλω,μη σοβαρες περιπτωσεις οκ εγω μιλω για σοβαρη διαταραχη....Επισης,το προβλημα που εχουμε εδω ειναι κατανοησης.....εγω δεν απαξιωσα τα φαρμακα,αλλα προβληματιζομαι γιατι ξερω περιπτωσεις που εφτασαν στην αποπειρα οντας σε αγωγη,εγω ο ιδιος εχω ταλαιπωρηθει απο γιατρους και αλλαγες φαρμακων..... αλλα εσυ μου καταλογιζεις κατι τετοιο.Ειναι λαθος να χλευαζεις ατομα που δεν ξερεις λεγοντας οτι κανουμε συζυτησεις ενω αλλοι υποφερουν,,,,χωρις να ξερεις τι εχει περασει καθε ατομο...και εδω μεσα στο φορουμ....πολλα ατομα εχουν νοσηλευτει κιολλας και κανουν συζυτησεις για να κανουν οπως λες εσυ...δεν παλευεις μονο εσυ,ειναι κ αλλοι που μπορει να χουν περασει τα ιδια κ χειροτερα.....γιατι θερωρεις οτι μονο εσυ εχεις ταλαπωρειθει και εγω πχ ατομο που δεν ξερεις οχι....Τελος,δεν με ενδιαφερουν ο σπουδες σου και δεν θελω να αντιπαραθεσω τις δικες μου.....για να εχουν κυρος τα οσα λεω...ασε που τα δυο χρονια στην ιατρικη δεν εχουν καμια σχεση με τη ψυχοφαρμακολογια.....ξερω την υλη της ιατρικης...χωρις να θελω να μειωσω τις γνωσεις σου γιατι δεν σε ξερω κιολλας.Και εγω το ψαχνω αλλα μιλω κυριως με την εμπειρια μου γιατι ειμαι πασχοντας.......και εχω δει οτι τα φαρμακα βοηθανε σε ενα ποσοστο μεγαλο,δεν λυνουν ομως,και οτι η ψυχοθεραπαεια ειναι αχρηστη.....αυτα σε εμενα,,,,,αλλος μπορει να βοηθηθει απο ψυχοθεραπεια αλλος οχι,αλλος βοηθειεται και με την ενασχοληση με τα θεία...τι να κανουμε.....περι ορεξεως....παντως οταν μιλαμε για ιδψ για διαταραχη θελει φαρμακα με αμφιβολλο εαν πιασουν ολους,αυτα λενε κ οι μελετες που εχω δει εγω...απο ψυχιατρικα συγγραματα και οχι στο ιντερνετ.........Για την εξαρση δεν ειχα καμια διαθεση αλλα εσυ την ξεκινησες παρερμηνευοντας πραγματα που ειχα πει και την αποψη μου..............Οπως και να χει μεσα σε πνευμα αλληλοβοηθειας και γω θα ηθελα να μιλησω μαζι σου εαν θεωρεις τον εαυτο σου ψαγμενο με σκοπο οχι αντιπαραθεσεις ομως γιατι δεν εχω και την υγεια να το κανω αλλα ανταλαγης αποψεων για βοηθεια

Quote:

---

Originally Posted by Νυχτερίδας

Ούτε εγώ έκανα ψυχοθεραπεία. Λίγη συμπεριφορική θεραπεία για ένα εξάμηνο και με βοήθησε πάρα πολύ.

---

δεν αμφιβαλλω οτι σε βοηθησε.....εγω εχω κανει αλλα δε με βοηθησε καθολου,μονο φαρμκακα με βοηθησαν

Υπάρχουν εξάρσεις και υφέσεις αλλά παρατήρησα πως οι υφέσεις σε μένα ήρθαν σε περίοδο που βάζω την ζωή μου σε μια τάξη και δεν έχω καν χρόνο να σκεφτώ όλα αυτά τα παράλογα της ιδψ - σε μένα ήταν σε επίπεδο σκέψης ΚΥΡΙΩΣ (αν και έχω διάφορα) και αυτό από μόνο του έκανε πιο δύσκολη την κατάσταση και τον χειρισμό της. Όταν είχα ένα σωρό πράγματα να κάνω και οι μόνες μου σκέψεις ήταν το πότε θα βρω έστω ένα μισάωρο για ύπνο, ακόμα κι' αν ακούγεται παράλογο, οι ιδεοληψίες δεν με άφησαν αλλά μου έκαναν όμορφη παρεούλα σε φάση "Ναι οκ έχεις δίκαιο και άδικο μαζί, μπορεί να συμβαίνει μπορεί και όχι, αλλά σκασίλα σου κιόλας. Δεν έχεις χρόνο γι' αυτά". Και αυτό θέλει εξάσκηση και το κράτησα και όταν είχα ελεύθερο χρόνο. Πρώτα ηρεμείς το πνεύμα σου πάση θυσία γιατί γίνονται πιο έντονες από το άγχος. Μαθαίνεις όμως με πείσμα και δουλειά να τις αγνοείς. Έχω αποδεκτεί πως θα μου κάνουν πάρεα μέχρι να πεθάνω αλλά δεν με πειράζει πια όσο πριν, και ίσως γι' αυτό δεν τις έχω πια σε έξαρση. Αυτό μου είχε πει παλιά η ψυχίατρος και δεν το αποδεχόμουν. Τι να αποδεχόμουν; Τον παράλογο εαυτό μου; Την πάθηση; Ε όταν βλέπεις πως οι ιδεοληψίες μένουν τόσα χρόνια και δεν σε έπιασαν ούτε φάρμακα, ούτε ψυχοθεραπεία (εννοώ πως δεν εξαφανίζονται με αυτήν, όχι πως δεν μπορείς να μάθεις μεθόδους), αποδέχεσαι πως θα είναι μαζί σου αλλά ότι ΜΠΟΡΕΙΣ να τις παλέψεις, να τις αγνοήσεις και να τις αποδεκτείς σαν απλές σκέψεις που δεν σου κάνουνε πια κακό. Έτσι το βιώνω πια εγώ. Και δεν θα το αφήσω να αλλάξει για να μην ξεσπάσει άλλη έξαρση. Εδώ και 1+ χρόνο είμαι σταθερή και σκαμπανευάσματα διάθεσης λόγω αϋπνίας και θεμάτων υγείας δικών μου προσώπων, υπήρχαν αρκετά. Οπότε σκέφτομαι πως τα δύσκολα πέρασαν και είχα τον έλεγχο, άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και πως η ψυχίατρος είχε δίκιο.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Υπάρχουν εξάρσεις και υφέσεις αλλά παρατήρησα πως οι υφέσεις σε μένα ήρθαν σε περίοδο που βάζω την ζωή μου σε μια τάξη και δεν έχω καν χρόνο να σκεφτώ όλα αυτά τα παράλογα της ιδψ - σε μένα ήταν σε επίπεδο σκέψης ΚΥΡΙΩΣ (αν και έχω διάφορα) και αυτό από μόνο του έκανε πιο δύσκολη την κατάσταση και τον χειρισμό της. Όταν είχα ένα σωρό πράγματα να κάνω και οι μόνες μου σκέψεις ήταν το πότε θα βρω έστω ένα μισάωρο για ύπνο, ακόμα κι' αν ακούγεται παράλογο, οι ιδεοληψίες δεν με άφησαν αλλά μου έκαναν όμορφη παρεούλα σε φάση "Ναι οκ έχεις δίκαιο και άδικο μαζί, μπορεί να συμβαίνει μπορεί και όχι, αλλά σκασίλα σου κιόλας. Δεν έχεις χρόνο γι' αυτά". Και αυτό θέλει εξάσκηση και το κράτησα και όταν είχα ελεύθερο χρόνο. Πρώτα ηρεμείς το πνεύμα σου πάση θυσία γιατί γίνονται πιο έντονες από το άγχος. Μαθαίνεις όμως με πείσμα και δουλειά να τις αγνοείς. Έχω αποδεκτεί πως θα μου κάνουν πάρεα μέχρι να πεθάνω αλλά δεν με πειράζει πια όσο πριν, και ίσως γι' αυτό δεν τις έχω πια σε έξαρση. Αυτό μου είχε πει παλιά η ψυχίατρος και δεν το αποδεχόμουν. Τι να αποδεχόμουν; Τον παράλογο εαυτό μου; Την πάθηση; Ε όταν βλέπεις πως οι ιδεοληψίες μένουν τόσα χρόνια και δεν σε έπιασαν ούτε φάρμακα, ούτε ψυχοθεραπεία (εννοώ πως δεν εξαφανίζονται με αυτήν, όχι πως δεν μπορείς να μάθεις μεθόδους), αποδέχεσαι πως θα είναι μαζί σου αλλά ότι ΜΠΟΡΕΙΣ να τις παλέψεις, να τις αγνοήσεις και να τις αποδεκτείς σαν απλές σκέψεις που δεν σου κάνουνε πια κακό. Έτσι το βιώνω πια εγώ. Και δεν θα το αφήσω να αλλάξει για να μην ξεσπάσει άλλη έξαρση. Εδώ και 1+ χρόνο είμαι σταθερή και σκαμπανευάσματα διάθεσης λόγω αϋπνίας και θεμάτων υγείας δικών μου προσώπων, υπήρχαν αρκετά. Οπότε σκέφτομαι πως τα δύσκολα πέρασαν και είχα τον έλεγχο, άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και πως η ψυχίατρος είχε δίκιο.

---

Συμφωνώ με αυτό που λες. Αυτό ήταν το νόημα σε αυτά που λέω πιο πάνω. Κανείς δεν αμφισβητεί τη σοβαρότητα της πάθησης αλλά όπως λες είναι όντως κάτι που θα είναι μαζί σου για πάντα οπότε μαθαίνεις να ζεις με αυτό και βρίσκεις τρόπους να το διατηρείς σε επίπεδα που να μη σε επηρεάζει. Είναι σαφέστατα δύσκολο και θέλει πολύ δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα που έχει αξίζει. Στο τέλος είναι μόνο σκέψεις που δεν μπορούν στην ουσία να σου κάνουν κακό, όπως σωστά είπες. Οπότε αν αυτό γίνει κατανοητό, μετά είναι πιο εύκολο να τις μπλοκάρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Vak

Συμφωνώ με αυτό που λες. Αυτό ήταν το νόημα σε αυτά που λέω πιο πάνω. Κανείς δεν αμφισβητεί τη σοβαρότητα της πάθησης αλλά όπως λες είναι όντως κάτι που θα είναι μαζί σου για πάντα οπότε μαθαίνεις να ζεις με αυτό και βρίσκεις τρόπους να το διατηρείς σε επίπεδα που να μη σε επηρεάζει. Είναι σαφέστατα δύσκολο και θέλει πολύ δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα που έχει αξίζει. Στο τέλος είναι μόνο σκέψεις που δεν μπορούν στην ουσία να σου κάνουν κακό, όπως σωστά είπες. Οπότε αν αυτό γίνει κατανοητό, μετά είναι πιο εύκολο να τις μπλοκάρεις.

---

Συμφωνω με τα παραπανω....αλλα μου φενονται δεδομενα.Δηλαδη εννοω οτι το ατομο με ιδψ συμπερενει αυτα που λες οσο περνα ο χρονος.......και ισως εαν εννοεις ψυχοθεραπεια αυτο που μπορει να γινει ειναι η αυτογνωσια κ η γνωση της παθησης αλλα αυτο που βασανιζει το ατομο ειναι η ιδια η υπαρξη των σκεψεων....οπου μπορει με πολυ δουλεια να τις κατανοεις αλλα παραλληλα να ειναι σε δυσλειτουργια σε ολους τους τομεις της ζωης του.Αυτο μπορει να οδηγησει σε καταθλιπτικα συμπτωματα κ μονοπατια.Με ποιος τροπους εσυ θεωρεις οτι το διατηρεις σε επιπεδα να μην επηρεαζει οπως λες....και να τις μπολκαρεις οπως λες?απο άγνεια κ περιεργεια ροτω παροτι κατι εχω μαθει ως πασχων.....Επισης με λιγα λογια αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι το ζητουμενο στην ΙΔΨ δεν ειναι μονο η κατανοηση των ιδεοληψιων αλλα και το ''σβησιμο΄''η ελλάτωση της συχνοτητα τους......κατι που μονο με φαρμακα μπορει κ αμφιβολλα ομως να γινει

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

Συμφωνω με τα παραπανω....αλλα μου φενονται δεδομενα.Δηλαδη εννοω οτι το ατομο με ιδψ συμπερενει αυτα που λες οσο περνα ο χρονος.......και ισως εαν εννοεις ψυχοθεραπεια αυτο που μπορει να γινει ειναι η αυτογνωσια κ η γνωση της παθησης αλλα αυτο που βασανιζει το ατομο ειναι η ιδια η υπαρξη των σκεψεων....οπου μπορει με πολυ δουλεια να τις κατανοεις αλλα παραλληλα να ειναι σε δυσλειτουργια σε ολους τους τομεις της ζωης του.Αυτο μπορει να οδηγησει σε καταθλιπτικα συμπτωματα κ μονοπατια.Με ποιος τροπους εσυ θεωρεις οτι το διατηρεις σε επιπεδα να μην επηρεαζει οπως λες....και να τις μπολκαρεις οπως λες?απο άγνεια κ περιεργεια ροτω παροτι κατι εχω μαθει ως πασχων.....Επισης με λιγα λογια αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι το ζητουμενο στην ΙΔΨ δεν ειναι μονο η κατανοηση των ιδεοληψιων αλλα και το ''σβησιμο΄''η ελλάτωση της συχνοτητα τους......κατι που μονο με φαρμακα μπορει κ αμφιβολλα ομως να γινει

---

Σαφώς το βασικό ζητούμενο είναι η ελάττωσή τους αλλά νομίζω πως ένα σημαντικό βήμα για αυτό είναι η κατανόησή τους. Και πάλι σου λέω ότι μιλάω βάσει της δικής μου πείρας, λέγοντας ότι η γνώση του προβλήματος βοηθάει πολλές φορές εμένα. Κάνω εδώ και κάποιους μήνες θεραπεία και έχω βοηθηθεί κυρίως ως προς αυτό το επίπεδο. Θέλω να πω ότι οι σκέψεις και οι καταναγκασμοί είναι πάντα εκεί απλά διαφέρει η έντασή τους, η οποία εννοείται ότι αυξομειώνεται από τη σημασία που δίνω εγώ. Δε μιλάω απόλυτα και ούτε θεωρώ ότι αυτή είναι η λύση για την κάθε περίπτωση. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό για να μην παρεξηγούμαι. Κατανοώ ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις και καταστάσεις βαρύτερες από τη δική μου. Και κατανοώ την κούραση που νιώθει το μυαλό και το σώμα έπειτα από μία μάχη με καταναγκασμούς. Τον τρόπο ακόμη δεν τον ξέρω απόλυτα γιατί και εγώ το παλεύω. Κάποιες φορές καταφέρνει να αναδυθεί η λογική μου και ο εγωισμός μου μέσα σε αυτό το χάος και καταφέρνω να επιβληθώ. Κάποιες φορές όχι. Αλήθεια δεν εκφέρω κάποια απόλυτη άποψη γιατί κατανοώ ότι υπάρχουν περισσότερο βαριές περιπτώσεις της ΙΔΨ από τη δική μου. Απλά παρουσιάζω αυτό που εγώ έχω καταλάβει και ίσως αυτό βοηθήσει κάποιον. Επίσης είναι σίγουρα δεδομένα όλα αυτά, αλλά δε νομίζεις ότι αν πραγματικά κατανοήσεις τις ιδεοληψίες σου και πραγματικά κατανοήσεις ότι αυτές δεν έχουν ισχύ, τότε θα καταφέρεις να έχεις ένα μικρό προβάδισμα και θα μπορείς με κάποιον τρόπο να τις ελέγξεις? Φυσικά, όταν κάποιος φτάνει σε σημείο που είναι απόλυτα δυσλειτουργικός δεν χωράει αμφιβολία ότι θα πρέπει να ακολουθήσει την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Φυσικά και δε γίνεται να το ξεπεράσει κανείς από μόνος του. Εννοείται αυτό. Και αυτό που λέω παραπάνω το λέω πάντα σε συνδυασμό με την κατάλληλη θεραπεία. Όχι από μόνος σου. Όμως νομίζω ότι ακόμα και έτσι θα πρέπει πάντα να προσπαθείς, προκειμένου κάποια στιγμή να φτάσεις σε ένα σημείο που να μπορείς να έχεις έναν σχετικό έλεγχο. Δηλαδή νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να βγάλεις τον εαυτό σου και τον αγώνα που θα πρέπει να δώσεις έξω από την εξίσωση.

Πάντως έγω έχω πάρει φάρμακα 3ις μήνες και δεν είδα καμία διαφορά στην ιδψ. Ίσως δεν μου ταίριαξαν. Η κάθε περίπτωση διαφέρει γι' αυτό μην λέμε ό,τι θέλουμε. Αν σας τα έχουν πει οι γιατροί αυτά, η δική μου μόλις έγινα χειρότερα με τα φάρμακα και ήθελα να διακόψω μου είχε πει πως η κύρια θεραπεία είναι η ψυχοθεραπεία και ο ίδιος ο εαυτός μου. Επίσης μου ανέφερε περιπτώσεις όπου αν έδινες σε κάποιον φάρμακα και εξαφανίζονταν οι ιδεοληψίες του, μπορεί και να αυτοκτονούσε. Ένα μικρό παράδειγμα που μου είπε. Να νομίζει πως έχει γκόμενο, ότι την επισκέπτεται κάθε 6μηνο και αυτό είναι το νόημα της ζωής της και αυτό που την κάνει ενεργητική.
Σκεφτείτε λοιπόν να εξαφανιστούν αυτές οι σκέψεις και να μείνει στο κενό έτσι ξαφνικά. Εκεί λέει δεν χορηγούμε φάρμακα. Οπότε λοιπόν ας μην το παίζουμε γιατροί και ας μην είμαστε απόλυτοι.

Προσωπικά ανέφερα ήδη με ποιό τρόπο και πότε είχα εγώ τις υφέσεις. Η ψυχίατρος χαρακτήρισε την δική μου διαταραχή μέτριας έντασης προς βαριά, αλλά η κοινή γραμμή για κάθε είδους ιδεοληψίες, σύμφωνα με την γνωσιακή, είναι η κατανόηση, η παρατήρησή τους και η ισχύ που δίνεις κάθε φορά, όπως λέει η/ο Vsk, για να μπορείς να τις αντιμετωπίζεις ευκολότερα ακόμα και σε έξαρση. Δεν θέλει όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ πάλη, γιατί όσο περισσότερο παλεύεις τις ιδέες σου (ή καταφεύγεις σε συμπεριφορές), τόσο περισσότερο ταλαιπωρείσαι και επανέρχονται. Προσωπικά τα βρήκα λιγο κάπως και με τον εαυτό μου, αποδέκτηκα πράγματα, καταστάσεις, παθήσεις και αδυναμίες για να μπορώ τελικά να είμαι πιο ήρεμη και να βλέπω τα πράγματα περισσότερο σαν παρατηρητής χωρίς το πολλύ κύριε ελέησον που σε πνίγει.

Quote:

---

Originally Posted by Vak

Σαφώς το βασικό ζητούμενο είναι η ελάττωσή τους αλλά νομίζω πως ένα σημαντικό βήμα για αυτό είναι η κατανόησή τους. Και πάλι σου λέω ότι μιλάω βάσει της δικής μου πείρας, λέγοντας ότι η γνώση του προβλήματος βοηθάει πολλές φορές εμένα. Κάνω εδώ και κάποιους μήνες θεραπεία και έχω βοηθηθεί κυρίως ως προς αυτό το επίπεδο. Θέλω να πω ότι οι σκέψεις και οι καταναγκασμοί είναι πάντα εκεί απλά διαφέρει η έντασή τους, η οποία εννοείται ότι αυξομειώνεται από τη σημασία που δίνω εγώ. Δε μιλάω απόλυτα και ούτε θεωρώ ότι αυτή είναι η λύση για την κάθε περίπτωση. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό για να μην παρεξηγούμαι. Κατανοώ ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις και καταστάσεις βαρύτερες από τη δική μου. Και κατανοώ την κούραση που νιώθει το μυαλό και το σώμα έπειτα από μία μάχη με καταναγκασμούς. Τον τρόπο ακόμη δεν τον ξέρω απόλυτα γιατί και εγώ το παλεύω. Κάποιες φορές καταφέρνει να αναδυθεί η λογική μου και ο εγωισμός μου μέσα σε αυτό το χάος και καταφέρνω να επιβληθώ. Κάποιες φορές όχι. Αλήθεια δεν εκφέρω κάποια απόλυτη άποψη γιατί κατανοώ ότι υπάρχουν περισσότερο βαριές περιπτώσεις της ΙΔΨ από τη δική μου. Απλά παρουσιάζω αυτό που εγώ έχω καταλάβει και ίσως αυτό βοηθήσει κάποιον. Επίσης είναι σίγουρα δεδομένα όλα αυτά, αλλά δε νομίζεις ότι αν πραγματικά κατανοήσεις τις ιδεοληψίες σου και πραγματικά κατανοήσεις ότι αυτές δεν έχουν ισχύ, τότε θα καταφέρεις να έχεις ένα μικρό προβάδισμα και θα μπορείς με κάποιον τρόπο να τις ελέγξεις? Φυσικά, όταν κάποιος φτάνει σε σημείο που είναι απόλυτα δυσλειτουργικός δεν χωράει αμφιβολία ότι θα πρέπει να ακολουθήσει την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Φυσικά και δε γίνεται να το ξεπεράσει κανείς από μόνος του. Εννοείται αυτό. Και αυτό που λέω παραπάνω το λέω πάντα σε συνδυασμό με την κατάλληλη θεραπεία. Όχι από μόνος σου. Όμως νομίζω ότι ακόμα και έτσι θα πρέπει πάντα να προσπαθείς, προκειμένου κάποια στιγμή να φτάσεις σε ένα σημείο που να μπορείς να έχεις έναν σχετικό έλεγχο. Δηλαδή νομίζω ότι σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να βγάλεις τον εαυτό σου και τον αγώνα που θα πρέπει να δώσεις έξω από την εξίσωση.

---

καταλαβαινω τι λες,ολο αυτο που περιγραφεις μου βγαζει μια διαρκη διανοητικη ενδοψυχικη συγκρουση κ παλη ατερμονη που κ μονο που το ακουω μ φερνει δυσφορια....ισως αυτη ειναι κ η ουσια της διαταραχης...αν δε σταματησει με καπιο τροπο σε καποιον βαθμο δεν μπορουμε να μιλαμε για βελτιωση ή ζψη έξω απ τα δεσμα της ιδψ

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Πάντως έγω έχω πάρει φάρμακα 3ις μήνες και δεν είδα καμία διαφορά στην ιδψ. Ίσως δεν μου ταίριαξαν. Η κάθε περίπτωση διαφέρει γι' αυτό μην λέμε ό,τι θέλουμε. Αν σας τα έχουν πει οι γιατροί αυτά, η δική μου μόλις έγινα χειρότερα με τα φάρμακα και ήθελα να διακόψω μου είχε πει πως η κύρια θεραπεία είναι η ψυχοθεραπεία και ο ίδιος ο εαυτός μου. Επίσης μου ανέφερε περιπτώσεις όπου αν έδινες σε κάποιον φάρμακα και εξαφανίζονταν οι ιδεοληψίες του, μπορεί και να αυτοκτονούσε. Ένα μικρό παράδειγμα που μου είπε. Να νομίζει πως έχει γκόμενο, ότι την επισκέπτεται κάθε 6μηνο και αυτό είναι το νόημα της ζωής της και αυτό που την κάνει ενεργητική.
Σκεφτείτε λοιπόν να εξαφανιστούν αυτές οι σκέψεις και να μείνει στο κενό έτσι ξαφνικά. Εκεί λέει δεν χορηγούμε φάρμακα. Οπότε λοιπόν ας μην το παίζουμε γιατροί και ας μην είμαστε απόλυτοι.

Προσωπικά ανέφερα ήδη με ποιό τρόπο και πότε είχα εγώ τις υφέσεις. Η ψυχίατρος χαρακτήρισε την δική μου διαταραχή μέτριας έντασης προς βαριά, αλλά η κοινή γραμμή για κάθε είδους ιδεοληψίες, σύμφωνα με την γνωσιακή, είναι η κατανόηση, η παρατήρησή τους και η ισχύ που δίνεις κάθε φορά, όπως λέει η/ο Vsk, για να μπορείς να τις αντιμετωπίζεις ευκολότερα ακόμα και σε έξαρση. Δεν θέλει όμως ΣΥΝΕΧΕΙΑ πάλη, γιατί όσο περισσότερο παλεύεις τις ιδέες σου (ή καταφεύγεις σε συμπεριφορές), τόσο περισσότερο ταλαιπωρείσαι και επανέρχονται. Προσωπικά τα βρήκα λιγο κάπως και με τον εαυτό μου, αποδέκτηκα πράγματα, καταστάσεις, παθήσεις και αδυναμίες για να μπορώ τελικά να είμαι πιο ήρεμη και να βλέπω τα πράγματα περισσότερο σαν παρατηρητής χωρίς το πολλύ κύριε ελέησον που σε πνίγει.

---

υπαρχουν διαφορες περιπτωσεις....και συννοσυροτητα ιδψ με αλλης παθησης...κ εμενα μ ειπε για μια κυρια η οποια μετα απο αναφρανιλ νομιζε οτι τρελαθηκε γιατι εχασε μια ιδεοληψια της.......αυτα ειναι πολυ σπανιες περιπτωσεις και αφορουν συνυθως μια μονο ιδεοληψια....δεν ειμαι ειδικος δε μπορω να ξερω......αλλα οσο τα ''βρίσκεις '' με τις ιδεοληψιες κ ζεις με αυτες οδηγεισε σε αλλα ψυχοπαθολογικα μονοπατια......επισης οι ιδεοληψιες δεν εξαφανιζονται ξαφνικα κ ουτε μενεις στο κενο.........Συνυθως ο πασχων εχει τεραστια δυσφορια απ τις σκεψεις και ενω εχει μαθει να ζει με αυτες για καποιο διαστημα μετα δυσφορει κ θελει να φυγουν......αν δεν φυγουν συχνα ειναι η συννοσηροτητα καταθλιψης....ενω σε αυτο που ανεφερες το παραδειγμα συννοσηροτητα με αλλες διαταραχες και διαταραχες προσωπικοτητας......με το να σηκωνει τα χερια ψηλα η γιατρος αυτη που στο ειπε μαλλον αγνοια δηλωνει ή αλλιως καλο δεν κανει.ειναι σαν να αφηνεις τον μανιακο σε μανια επειδη του αρεσει η μανια.τεσπα........Η υφεση κ εξαρση μπορει να ειναι και τυχαια και οχι απαραιτητα απο εξωτερικα γεγονοτα κ συνθηκες ζωης αλλα κ εσωτερικα................Τελος λες οτι δε θελει συναιχεια παλη....αυτο ειναι κατι που δεν ελεγχεται στην ιδψ.....Εχεις κανει ψυχοθεραπεια,αν ναι με ποιο τροπο βοηθησε παραπανω απ την κατανοηση της διαταραχης?

thanoPΚ εγω στη θεση σου ημουν κα απαξιωνα την ψυχοθεραπεια βοηθαει γτ ισως σ αλλαξει κ σ βρει την πηγη των σκεψεων πολλες φορες υπαρχει πηγη. εγω πολλες φορες ηελω να ζω με ιψδ γτ αλλιως δν ξερω τι αλλο να κανω γενικα δν εχω ενδιαφεροντα κ ενιωθα δυστυχισεμνη μικρη. οποτε σε βοηθαει να αλλαξεις τροπο να δεις τον εαυτο σου απο αλλη πλευρα και σε βοηθαρι να μην κανεις τους ψυχαναγκασμους με εκθεση κ παρεμποδιση στο αντικειμενο. επισης εχεις λαθος τροπους η συνειρμους μπορει να τους βρει κ να μεσα απο συζητηση να καταλαβαεις. δν λεω οτι δν ειναι κ γονιδιακο βασικα ειμαι πεποισμενη ομως οχι σε ολους απλα πυροδοτειται εγω εχω βαρια ιψδ αλλα ισως αμα φτιαξεις χαρακτηρα να σαι καλυτερα λιγο εγω οταν ενιωθα καλα δν ειχα τοσουε ψυχαναγκασμους κ σε καποια στιγμη μ χαν φυγει αλλα τους φημιουργουσα ξανα γτ δν ηξερα τι να κανω χωρις αυτους κατι ενιωθα. ανασφαλεια; κενο; δν εχω ιδεα

πιστευω οτι οι ανθρωποι χωρις ocd εχουν περισσοτερες δυνατοτητες σε ολους τους τομεις βεβαια καποια εχουν κ αυτοι αλλα προβληματα μιλαω γ αυτους π ειναι νορμαλ. θα ναι τελειο ν μην εχεις ocd. οσο λιγο το χω βιωσει δλδ να σαι κοινωνικος κ ν μην μπορεις λογω ocd να συναναστραφεις να σαι εργασιομανης κ ν μην μπορεις ν πετυχεις να σαι ενας νορμαλ ανθρωπος.. αν ειχα μισ ευχη θα ταν να μην ειχα ocd.