Άγχος που θα φύγω

Γειά σας και πάλι... Δεν πρόλαβε να περάσει το ένα πρόβλημα άρχισε το άλλο. Άρχισα να νιώθω λίγο καλύτερα και να τρώω καλύτερα απλά τώρα αρχίσα να αγχώνομαι και κυρίως με πιάνει όταν νυχτώνει και τοτε να μην τρώω καλά επειδή σκέφτομαι ότι σε λίγες μέρες θα πρέπει να φύγω από το σπίτι μου και να επιστρέψω στην πόλη που σπουδαζω. Δεν είναι ότι δεν θέλω να πάω απλά τον περισσότερο καιρό τώρα στις διακοπές ήμουν μέσα στο σπίτι μου γιατί δεν είχα παρέες να βγω και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο και είναι ότι το πέρασα και πέρυσι αυτό... Έχετε καμιά συμβουλή?

Αυτό που σε αγχώνει τι είναι ακριβώς?η τοποθεσία?το ότι θα φύγεις?τι ακριβώς?έχεις εστιάσει?

Το ότι θα φύγω και δεν είναι ότι δεν θέλω να φύγω απλά μου "βγαίνει"

Το λάθος ήταν ότι επέστρεψες και έμεινες σπίτι. Πήγαινε καμια βόλτα αυτές τις μέρες, θάλασσα, στο πάρκο.. Κάπου. Έτσι ώστε να κάνεις κάποιες μικρές εξόδους πριν κάνεις την μεγάλη έξοδο (να πας εκεί που σπουδάζεις).

Ναι αυτό ήταν το κακό και πριν έρθω σπίτι μου τον Ιούλιο είχα αγχωθεί γι αυτό το λόγο που θα ερχόμουν σπίτι μου και ήξερα ότι θα ήταν χάλια και ότι θα τράβαγα όλο αυτό αλλά δεν γινόταν να μην έρθω γιατί μένω σε εστίες και μετά την εξεταστική αναγκαστικά πρέπει να φύγουμε από τα δωμάτια οπότε δεν είχα που να πάω.. Το καλό είναι ότι ήρθαμε οικογενειακως πολλά άτομα θάλασσα αν και δεν μπόρεσα να μπω μέσα χαλάρωσα, ηρεμίσα.

Καλα έκανες και επέστρεψες. Το λάθος ότι έμεινες σπίτι..

Το ξέρω ότι αυτό είναι το λάθος αλλά δεν έχω και παρέες βγω... Ένα αλλο λάθος που είχε γίνει παλιότερα και τώρα όταν γυρίζω σπίτι είμαι μονη

Ξαδέλφια στην ίδια ηλικία με σένα δεν έχεις; ή εστω κοντινή ηλικία. Να βγείτε.

Όχι δυστυχώς έχω αδερφό ένα χρόνο μεγαλύτερο αλλά αυτός συνήθως πάει να παίξει με άλλα αγόρια μπάσκετ ή όταν θα βγει βράδυ θα βγει με την κοπέλα του

Ίσως θα βοηθούσε αν σκεφτόσουν την επιστροφή σου στον τόπο σπουδών σαν κάτι που δεν είναι μονόδρομος. Αν δηλαδή πας και νιώσεις ότι αυτό σε δυσκολεύει πολύ έχεις την επιλογή να επιστρέψεις. Συνήθως όταν δίνουμε μια διέξοδο στο φόβο μας, αυτός μειώνεται.

Δεν ξέρω απλά σκέφτομαι ότι θα φύγω και μετά σκέφτομαι ότι είναι και η εξεταστική...

Σε πρώτη προτεραιότητα βάζεις πάντα την υγεία σου. Άλλωστε αν δεν είσαι ήρεμη θα δυσκολευτείς και με την εξεταστική. Οπότε αν όλα πάνε καλά μένεις, αν όχι επιστρέφεις. Πιστεύω ότι και μόνο που θα έχεις στο νου σου την επιλογή της επιστροφής θα νιώσεις καλύτερα.

Μπορεί αυτό να με βοηθήσει... Και πέρυσι που είχα τραβήξει τα ίδια δεν μπόρεσα να πάω να δώσω εξεταστική ήμουν χάλια

Νομιζω πως σε καταλβαινω! Για να μπω απευθειας στο θεμα γτ συνηθως μ αρεσει να πλατειαζω! Κοιτα να δεις, τωρα που ηρθες για διακοπες στο πατρικο σου και δεν πολυεβγαινες οπως λες αρχισες να δενεσαι κατα καποιον τροπο με το σπιτι σου! Με τους γονεις σου,την μητερα σου να μαγειρευει,τον πατερα σου ας πουμε να βλεπει ποδοσαφαιρο τα αδερφια σου τις φωνες,το σπιτικο φαγητο γενικως ολο αυτο το κομματι της οικογενειας σε κανει κατα καποιον τροπο να θες να μεινεις ασχετως που δεν περνουσες και τοσο καλα! Ειναι λογικο! Αξιοποιησε τις τελευταιες μερες,στειλε ενα μνμ σε παλιους φιλους, βγειτε εξω,και αν οχι πηγαινε μια βολτα μονος σου κανε κατι! Οταν με το καλο γυρισεις στην πολη που σπουδαζεις,θα μελαγχολεις και θα θελεις λιγο χρονο να συνηθισεις και κει! Ετσι ειναι αυτα μην αγχωνεσαι λιγο πολυ ολοι τα περασαμε

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας θα αρχίσω να τα κάνω για να νιώσω και καλύτερα

Quote:

---

Originally Posted by nightwalker77777

Γειά σας και πάλι... Δεν πρόλαβε να περάσει το ένα πρόβλημα άρχισε το άλλο. Άρχισα να νιώθω λίγο καλύτερα και να τρώω καλύτερα απλά τώρα αρχίσα να αγχώνομαι και κυρίως με πιάνει όταν νυχτώνει και τοτε να μην τρώω καλά επειδή σκέφτομαι ότι σε λίγες μέρες θα πρέπει να φύγω από το σπίτι μου και να επιστρέψω στην πόλη που σπουδαζω. Δεν είναι ότι δεν θέλω να πάω απλά τον περισσότερο καιρό τώρα στις διακοπές ήμουν μέσα στο σπίτι μου γιατί δεν είχα παρέες να βγω και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο και είναι ότι το πέρασα και πέρυσι αυτό... Έχετε καμιά συμβουλή?

---

Προσπάθησε να βρεις πρακτικες και αντικειμενικές λύσεις. Σε καταλαβαίνω σε πολυ μεγάλο μεγάλο βαθμό και εγω τα ιδια περασα οταν. Πάνω απο ολα είναι η υγεία σου αλλα να ξερεις οτι πολλα πραγματα ξεκιναν απο το μυαλο μας. Ακόμη θα μπορούσες να δεις αν η σχολη σου παρέχει ψυχολογική υποστήριξη.

Το έχω κοιτάξει παρέχει και μόλις ξεκινήσει θα πάω