Με πιέζουν να πάω Γερμανία ενώ έχω δημιουργήσει ψυχική διαταραχή,και μέσα από αυτά πο

Γεια σας,δεν ξέρω τι να κάνω με πιέζουν να πάω Γερμανία ενώ έχω διακόψει την αγωγή μου και δεν νιώθω καλα. Και εδώ,έχω πολλά αλητα πράγματα και δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου κάποιος. ΝΑ μου απαντήσει με πιέζουν τόσο πολύ να φύγω την ερχόμενη Τρίτη για δουλειά,δεν ξέρω πως να νιώσω και μετά από διακοπή 1μιση χρόνου αγωγής και νιώθω σαν τρελός,επαναλαμβάνω από μέσα μου ασηναρτητα πράγματα και λέω θέλω γιατρό και τέτοια,πέφτω στο κρεβάτι και δεν μπορώ να ηρεμήσω από το ανγχοσ μου χτυπάνε τα νεύρα μου η καρδιά μου σαν τρελή όλη μέρα και θέλουνε να πάμε σε ένα χωριό στην Γερμανία .Βοηθήστε με δεν έχω κανεναν

Απαντήστε μου γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ και δεν ξέρω τι να κάνω και κανείς στο σπίτι μου

Ηρέμησε.. Πρέπει να βάλεις τα πράγματα κάτω για να πάρεις την καλύτερη απόφαση.

Ποιος σε πιέζει; Αν δεν πας υπάρχουν συνέπειες; Αφού βλέπεις πως δεν είσαι καλά το τελευταίο διάστημα τι έκανε γι αυτο;

Τίποτα απλά βρίσκονται σε δυσκολη οικονομική κατάσταση και με πιεζουν

Να πάρω την ζωή στα χέρια μου λένε και τετοια

Ποιος σε πιέζει;

Όλοι στο σπίτι?

πηγαινε σε γιατρο και ξεκινα ξανα θεραπεια

Φίλε confussed,δεν έχεις λεφτά για ψυχοθεραπεία όπως έγραψες σε άλλο νήμα, αλλά τόσο καιρό για φάρμακα και ψυχιάτρους είχες; Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις ψυχανάλυση και να αλλάξεις τον τρόπο της σκέψης σου. Επίσης, αν και -φαντάζομαι- με πολύ λάθος τρόπο, οι δικοί σου έχουν δίκιο που σου λένε ότι σιγά σιγά πρέπει να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου. Αν φύγουν οι άλλοι για Γερμανία εσύ θα μπορείς να συντηρηθείς μόνος σου στην Ελλάδα ας πούμε; Δουλειά έχεις; Ποιές είναι οι επιλογές σου; Φαντάζομαι ότι για να λες σε πιέζουν για την Τρίτη, οι υπόλοιποι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και θα φύγουν τότε; Γίνε λίγο πιο σαφής να καταλάβουμε.

Ίσως να σου κάνει καλό η αλλαγή του περιβάλλοντος σου τα δύσκολα θα ήταν αν σε έστελναν Γερμανία να δουλέψεις μόνος σου εκεί θα υπήρχε πιθανότητα μέχρι και αυτοκτονίας,το ξέρω γιατί εν μέρει το έζησα αλλά εσύ μπορείς εκεί να βρεις κάτι καλύτερο για την θεραπεία σου.Η αλλιώς ξεκινάς ξανά θεραπεία εδώ για κάποιους μήνες και μετά αν είσαι καλύτερα τότε πάτε όλοι μαζί.

Αδελφε Confused.

H Αποψη μου ειναι οτι εαν δεν εισαι καλα προετοιμασμενος δεν πρεπει να πας πουθενα.

Λυπαμε παρα πολυ που οι ανθρωποι ταλαιπωρουνται απο πνευματικα θεματα και η λυση που διδεται ειναι τα υλικα χαπια

Τα χρηματα η καταξιωση και η δουλεια μπροστα στην ανθρωπινη ψυχη και υπαρξη δεν ειναι τιποτα.

Σου προτεινω αδελφε να βρεις εναν πνευματικο ανθρωπο στην ορθοδοξη Εκκλησια του Χριστου μας και να πας να εξομολογηθεις.

Εγγυημενη λυση, χωρις να εχεις χρηματα, απλα πιστη στον Χριστο μας,τοτε θα δεις θαυαματα και να γαληνευει ψυχουλα σου αδελφε μου.

Να γνωριζεις σε αγαπω πολυ αδελφε, πολυ ανθρωποι με την προτροπη μου πλεον χαιρονται και ευραινονται την ζωη τους
Ελπιζω να με ακουσεις αδελφε μου για να σωθεις. ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΕ ΤΙΠΟΤΑ..., ΕΧΕ ΠΙΣΤΗ ΑΔΕΛΦΕ ΚΑΙ ΟΛΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Ναι με πιέζουν λέγοντας πως δεν θα περάσουμε άλλο χειμώνα έτσι και τέτοια πράγματα..τώρα ας πούμε δεν μπορούσα να αναπνεύσω πονάει το στήθος μου και με σφίγγει το κεφάλι μου

Quote:

---

Originally Posted by Confused889

Ναι με πιέζουν λέγοντας πως δεν θα περάσουμε άλλο χειμώνα έτσι και τέτοια πράγματα..τώρα ας πούμε δεν μπορούσα να αναπνεύσω πονάει το στήθος μου και με σφίγγει το κεφάλι μου

---

Κι εγω θα ηθελα λιγο παραπάνω πληροφορίες, δηλαδη τι δουλεια, πόσο χρονων είσαι (να υποθέσω του 1989?).. ποιοι θα πατε? που θα πατε? πόλη κτλ σας περιμενει καποιος εκει?

Γενικά παντως, αν έχω καταλάβει καλά, σε έπιασε ένα αγχος και μια άρνηση , οι δικοί σου μαλλον λενε οτι πιάνοντας δουλειά .. θα συνέλθεις γιατι ο εγκεφαλος δε θα εχει χρόνο να ασχολείται με τις κακές σκέψεις κτλ. , έχει μια λογική αυτό, μη το αφήνεις στην άκρη ως κατι κακό. Θα κοινωνικοποιηθείς μέσα απο την δουλειά και θα αισθανθείς καλύτερα. Βέβαια εξαρτάται σε τι δουλειά θα πέσεις γιατι μπορει να λειτουργήσει αντίθετα.

Πάντως θα σου πω το εξής... δεν ειναι κακή ιδέα η Γερμανία, έχει καλύτερη μέριμνα.. οποτε θα κανεις λίγο υπομονή στην αρχή αλλα μετά ό,τι και να γινει πχ δεν εχεις δουλεια ή δεν είσαι ικανός για δουλεια κτλ ... θα είσαι εξασφαλισμενος και όχι επι ξύλου κρεμάμενος όπως στην Ελλάδα. Και στο κατω κατω ... το να πας εκει για δουλεια... αν δε σου κανει.. την κανεις ό,τι ώρα θέλεις... δεν ειναι καταναγκαστηκά εργα ;) μη πιέζεις τόσο τον εαυτό σου. Τα μεγαλοποιούμε στο μυαλό μας πολλες φορές, .. πας βλεπεις τι και πως ... δε σου κανει? αντε γεια. Αν σου κανει όμως.. θα περάσεις ωραία.

Είσαι cool εισαι δυνατός είσαι νέος... κανε το βήμα φίλε μου, η ελλάδα εδώ θα ειναι αν δε σαρεσει εκει. Ασε τα ψυχό , καλή δύναμη και πιάσε τη ζωή :)

Σε τσαμπα ψυχιάτρους πήγαινα και απλά συνταγογραφουσαν

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Φίλε confussed,δεν έχεις λεφτά για ψυχοθεραπεία όπως έγραψες σε άλλο νήμα, αλλά τόσο καιρό για φάρμακα και ψυχιάτρους είχες;

---

Καμια σχεση το κοστος του ενος με το αλλο, συν το οτι σε μια ψυχιατρικη διαταραχη με εντονα συμπτωματα αναγκαστικα θα βαλει κανεις τα φαρμακα σε πρωτη προτεραιοτητα.

Της Σόνιας δεν μίλαγε η όλη απάντηση αλλά οκ..μιλάμε πως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο θέμα,που προσπαθώ να το καταφέρω μόνος μου αλλά δεν μπορεί να εξαληφθει

Τι να κάνω..,:/

Δεν μας λες τι επιλογές έχεις όμως, σε ρώτησα και πριν. Όχι ευχολόγια τύπου θα ήθελα να μείνω εδώ και να πιάσω το Τζόκερ, αλλά πρακτικά τι επιλογές έχεις.

Δεν έχω..αλλά πως θα πάω Γερμανία σε έναν άλλο τόπο χωρίς ψυχολογια

Quote:

---

Originally Posted by Confused889

Δεν έχω..αλλά πως θα πάω Γερμανία σε έναν άλλο τόπο χωρίς ψυχολογια

---

Αν νιώθεις άσχημα θα περιμένεις να καλυτερεύσεις λίγο πρώτα και να πάρεις την απόφασή σου προς το παρών εξήγησέ τους ότι δεν δύνασαι αυτή τη στιγμή να φύγεις εξωτερικό αλλά ίσως λίγο αργότερα στο εντωμεταξύ η πρώτη προτεραιότητα σου θα είναι να θεραπευθείς.Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η πιο riskproof προσέγγιση στο πρόβλημά σου..Εγώ από την άλλη θα ήθελα να φύγω από εδώ που είμαι καθώς η αίσθηση ότι ξεκινάς μιας καινούρια ζωή μου δίνει δύναμη και να ξεχάσω παλαιές μου άσχημες στιγμές.Ο καθένας είναι διαφορετικός όμως

Quote:

---

Originally Posted by nickirkas

Αν νιώθεις άσχημα θα περιμένεις να καλυτερεύσεις λίγο πρώτα και να πάρεις την απόφασή σου προς το παρών εξήγησέ τους ότι δεν δύνασαι αυτή τη στιγμή να φύγεις εξωτερικό αλλά ίσως λίγο αργότερα στο εντωμεταξύ η πρώτη προτεραιότητα σου θα είναι να θεραπευθείς.Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η πιο riskproof προσέγγιση στο πρόβλημά σου..Εγώ από την άλλη θα ήθελα να φύγω από εδώ που είμαι καθώς η αίσθηση ότι ξεκινάς μιας καινούρια ζωή μου δίνει δύναμη και να ξεχάσω παλαιές μου άσχημες στιγμές.Ο καθένας είναι διαφορετικός όμως

---

Τι συμβουλεύεις σε αυτή την περίπτωση nickirkas; Να μείνει πίσω όλη η οικογένεια όταν λένε ότι οικονομικά δεν βγαίνουν, να μείνει ο Confused και οι άλλοι να φύγουν και να του πληρώνουν τη θεραπεία και τα έξοδα διαβίωσης ( που λέμε ότι έχουν οικονομικό πρόβλημα άρα δεν νομίζω ότι παίζει) ή να μείνει ο Confused και να προσπαθήσει να επιβιώσει μόνος του όταν λέει ότι έχει κι ο ίδιος οικονομικό πρόβλημα; Εγώ πρακτικά δεν βλέπω να έχει επιλογή αυτή τη στιγμή, μάλλον στη Γερμανία με τους δικούς του θα καταλήξει να πάει, άρα όσο πιο γρήγορα το πάρει απόφαση τόσο το καλύτερο.

Και το γράφω γιατί αρχικά ρώτησε τι να κάνει, ενώ φαίνεται ότι δεν είναι στο χέρι του λόγω συνθηκών το τι θα κάνει.
Συγγνώμη αν κάτι δεν καταλαβαίνω και το βλέπω λάθος.

Και αν μου στρίψει περισσότερο εκεί πέρα και δεν ξέρω τι να κανω?

Τι θα γινει

Quote:

---

Originally Posted by Confused889

Τι θα γινει

---

παρε φαρμακα,πηγαινε στο γιατρο,και μετα τραβα εκει

Δεν σου έχει στρίψει βρε Confussed, αν προσπαθήσεις να βγεις από την ατελείωτη παρατήρηση του εαυτού σου και να δώσεις βάση σε άλλα πράγματα, πιο πρακτικά, μπορεί αυτό να σε βοηθήσει γενικότερα. Εκεί που θα πας είναι νέο περιβάλλον. Αντί να λες "εδώ δεν θα αισθάνομαι καλά, έχω πρόβλημα, όλα σκατά θα πάνε", προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλό σου πιο θετικά. Πες μέσα σου "ευκαιρία για μια νέα αρχή, ας βγω να γνωρίσω το μέρος, ας δω πως θα μπορέσω να βοηθήσω την οικογένειά μου" .

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Δεν σου έχει στρίψει βρε Confussed, αν προσπαθήσεις να βγεις από την ατελείωτη παρατήρηση του εαυτού σου και να δώσεις βάση σε άλλα πράγματα, πιο πρακτικά, μπορεί αυτό να σε βοηθήσει γενικότερα. Εκεί που θα πας είναι νέο περιβάλλον. Αντί να λες "εδώ δεν θα αισθάνομαι καλά, έχω πρόβλημα, όλα σκατά θα πάνε", προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλό σου πιο θετικά. Πες μέσα σου "ευκαιρία για μια νέα αρχή, ας βγω να γνωρίσω το μέρος, ας δω πως θα μπορέσω να βοηθήσω την οικογένειά μου" .

---

Sonia εχεις αντιμετωπισει ποτε σοβαρη ψυχικη παθηση;;
Εχεις βγει ποτε εξωτερικο οπου πρεπει να τρεχεις για τα χαρτια κ να προσαρμοστεις σε μη οικειο περιβαλλον;;

Για προσθεσε το αγχος της διαταραχης κ της κακης ψυχολογιας με το αγνωστο κ την ελλειψη προσαρμοστικοτητας λογω του προβληματος.

Τι του προτεινεις να το ξεχασει αλλαζοντας παραστασεις λες κ χωρισε;;
Ο εγκεφαλος πασχει οπως πασχουν αλλα οργανα με αλλες παθησεις.

Αν δεν μπορει να δουλεψει φυσικα τα κοντινα του προσωπα χρειαζεται να βρουν λυσεις για το προβλημα του κ την αναρρωση του οπως δωρεαν ιατροφαρμακευτικη καλυψη αν ειναι δυνατον.

Ολες οι ψυχολογικες παθησεις εχουν βαθμο αναπηριας.
Ακομα κ στην πιο συχνη ψυχικη παθηση αυτη της αγχωδους διαταραχης ο πασχον μπορει να παρουσιαζει προβληματα λειτουργικα σε ολους τους τομεις.

Η αγνοια καποιων λειτουργει ασχημα οσο καλες προθεσεις κ να υπαρχουν.
Δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις τυπου "σκεψου θετικα" "κανε κατι να ξεχαστεις" "γινε πρακτικος"
ειναι σαν να λες σε εναν που στραμπουληξε το ποδι του γιατι πηγαινει αργα κ προσεκτικα περπατωντας.

serios, αυτοί που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ταυτόχρονα γίνονται επίσης εγωκεντρικοί. Εγώ ρώτησα πρακτικά ποιές επιλογές έχει ο θεματοθέτης και δεν απάντησε αν πρόσεξες. Απάντησε απλά " κι αν γίνω χειρότερα" κι αν κι αν. Φυσικά και δεν περνάνε αυτές οι καταστάσεις από τη μία μέρα στην άλλη, απλά αν δεν έχεις επιλογή, προσπαθείς να κάνεις ότι καλύτερο με την πραγματικότητά σου. Το να μιλάμε θεωρητικά με ευχολόγια, οκ, βοηθάει να ξεσπάσει ο άλλος, ωστόσο εγώ κατάλαβα ότι μόνος του δεν μπορεί να μείνει πίσω και οι δικοί του έχουν πάρει απόφαση να φύγουν. Δεν νομίζω να το έχουν κάνει ελαφρά τη καρδία και δεν νομίζω ότι να λες στον άλλο. "Ααααχ, κράτησε τους πίσω μέχρι να αισθανθείς καλύτερα", είναι ρεαλιστικό. Αν μπορούσαν θα το έκαναν ήδη.

Και ναι, έχω πάει εξωτερικό και ξέρω πως είναι, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο. Γιατί οι τριγύρω κι εμείς εδώ στο φόρουμ που συζητάμε να μην τονίσουμε και τα θετικά μιας κατάστασης που από ότι καταλαβαίνω είναι λίγο πολύ δεδομένη αλλά να μένουμε στα αρνητικά ή σε θεωρητικές συζητήσεις δηλαδή; Το ότι θα έχει την οικογένειά του δεν είναι μία στήριξη; Το ότι αφού δεν γίνεται αλλιώς πρέπει να το πάρει απόφαση και να προσπαθήσει να την περάσει αυτή την αλλαγή όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν είναι πιο πολύ επί της παρούσης από το να λέμε, Αν γινόταν θεωρητικά καλό είναι το τάδε (που πρακτικά δεν γίνεται;)

Τέλος, θεωρείς ότι ένας άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα έχει μόνο δικαιώματα σε στήριξη από τους άλλους, επιείκεια στο οτιδήποτε, αλλά καμία υποχρέωση, ανάληψη ευθυνών στους γύρω του και στον εαυτό του; Και ότι κάτι τέτοιο πραγματικά βοηθάει; Εγώ νομίζω ότι τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Η αγνοια καποιων λειτουργει ασχημα οσο καλες προθεσεις κ να υπαρχουν.
Δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις τυπου "σκεψου θετικα" "κανε κατι να ξεχαστεις" "γινε πρακτικος"
ειναι σαν να λες σε εναν που στραμπουληξε το ποδι του γιατι πηγαινει αργα κ προσεκτικα περπατωντας.

---

Κι αν στραμπουλήξει το πόδι μέσα στην έρημο χωρίς δυνατότητα βοήθειας και αν μείνουν εκεί θα πεθάνουν όλοι δεν πρέπει να προχωρήσει αργά μαζί με τους άλλους να φτάσουν εκεί που υπάρχει πιθανότητα να σωθούν όλοι; Πρέπει να σκεφτεί, "αχ, θα πρηστεί το πόδι μου στο δρόμο, δεν μπορώ να περπατήσω, θέλω να μείνω εδώ και γιατί δεν θέλουν να μείνουν και τι ωραία θα ήταν να εμφανιζόταν από το πουθενά φαγητό και νερό και σωτηρία" ;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

serios, αυτοί που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ταυτόχρονα γίνονται επίσης εγωκεντρικοί. Εγώ ρώτησα πρακτικά ποιές επιλογές έχει ο θεματοθέτης και δεν απάντησε αν πρόσεξες. Απάντησε απλά " κι αν γίνω χειρότερα" κι αν κι αν. Φυσικά και δεν περνάνε αυτές οι καταστάσεις από τη μία μέρα στην άλλη, απλά αν δεν έχεις επιλογή, προσπαθείς να κάνεις ότι καλύτερο με την πραγματικότητά σου. Το να μιλάμε θεωρητικά με ευχολόγια, οκ, βοηθάει να ξεσπάσει ο άλλος, ωστόσο εγώ κατάλαβα ότι μόνος του δεν μπορεί να μείνει πίσω και οι δικοί του έχουν πάρει απόφαση να φύγουν. Δεν νομίζω να το έχουν κάνει ελαφρά τη καρδία και δεν νομίζω ότι να λες στον άλλο. "Ααααχ, κράτησε τους πίσω μέχρι να αισθανθείς καλύτερα", είναι ρεαλιστικό. Αν μπορούσαν θα το έκαναν ήδη.

Και ναι, έχω πάει εξωτερικό και ξέρω πως είναι, δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο. Γιατί οι τριγύρω κι εμείς εδώ στο φόρουμ που συζητάμε να μην τονίσουμε και τα θετικά μιας κατάστασης που από ότι καταλαβαίνω είναι λίγο πολύ δεδομένη αλλά να μένουμε στα αρνητικά ή σε θεωρητικές συζητήσεις δηλαδή; Το ότι θα έχει την οικογένειά του δεν είναι μία στήριξη; Το ότι αφού δεν γίνεται αλλιώς πρέπει να το πάρει απόφαση και να προσπαθήσει να την περάσει αυτή την αλλαγή όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν είναι πιο πολύ επί της παρούσης από το να λέμε, Αν γινόταν θεωρητικά καλό είναι το τάδε (που πρακτικά δεν γίνεται;)

Τέλος, θεωρείς ότι ένας άνθρωπος με ψυχολογικά προβλήματα έχει μόνο δικαιώματα σε στήριξη από τους άλλους, επιείκεια στο οτιδήποτε, αλλά καμία υποχρέωση, ανάληψη ευθυνών στους γύρω του και στον εαυτό του; Και ότι κάτι τέτοιο πραγματικά βοηθάει; Εγώ νομίζω ότι τα νομίσματα έχουν πάντα δύο όψεις.

---

Υπηρχαν πρακτικες λυσεις που απο πολλους τιθενται υπο αμφισβητηση λογω προκαταληψεων για την ψυχιατρικη.
Δεν ειναι ευχολογια το να πεις σε εναν πασχον να βρει σωστο γιατρο κ φαρμακο σε σωστη δοσολογια για να λειτουργησει κ παλι κ να επιμεινει στην αναρρωση του με τα πανω κ τα κατω της. Ειναι στην βαση του ρεαλιστικου με βαση τις γνωσεις της επιστημης στον τομεα αυτον.
Υπαρχει μπολικος χωρος για επιχειρηματολογια για τα αρνητικα κ θετικα της ψυχιατρικης αλλα καλο ειναι να γινονται απο αρμοδιους κ να μη στηριζονται σε προκαταληψεις κ ψευδεις ειδησεις.

Ευχολογια βρισκω τις απλοποιημενες εκφρασεις "ολα στο μυαλο ειναι" "θετικες σκεψεις κ ολα καλα" κτλ που μονο ενοχες προκαλουν γιατι ο πασχον δεν κατανοει τον λογο που του συμβαινει αυτο κ δεν σκεφτεται ορθα.

Για το τελευταιο σκελος, οχι ο πασχον δεν ειναι αμοιρος ευθυνων κ υποχρεωσεων.
Φαντασου ομως ποσο ταπεινωτικο ειναι γι'αυτον να χανει κομματια του εαυτου του κ να μη μπορει να λαβει αποφασεις λογω συγχησης, απογνωσης κ δυσκολιας στην σκεψη.
Εχει ευθυνη πρωτα απ'ολα για την αναρρωση του.
Αρχικα ισως χρειαστει βοηθεια απο τριτους αλλα το να ειναι ενεργος στη ληψη αποφασεων για την ζωη του ειναι πολυ βασικο ακομα κ σε σοβαρες παθησεις οπως η σχιζοφρενεια.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Κι αν στραμπουλήξει το πόδι μέσα στην έρημο χωρίς δυνατότητα βοήθειας και αν μείνουν εκεί θα πεθάνουν όλοι δεν πρέπει να προχωρήσει αργά μαζί με τους άλλους να φτάσουν εκεί που υπάρχει πιθανότητα να σωθούν όλοι; Πρέπει να σκεφτεί, "αχ, θα πρηστεί το πόδι μου στο δρόμο, δεν μπορώ να περπατήσω, θέλω να μείνω εδώ και γιατί δεν θέλουν να μείνουν και τι ωραία θα ήταν να εμφανιζόταν από το πουθενά φαγητό και νερό και σωτηρία" ;

---

Εθεσα ενα παραδειγμα για να συσχετισω δυο ανομοιες καταστασεις που εχουν ενα κοινο.
Αυτο τις δυσκολιας στην φυσιολογικη λειτουργια.

Τωρα αυτο που λες ειναι ατοπο σε περιπτωση που κληθει να εργαστει κ δεν αντεχει να λειτουργησει πχ σε απλα καθημερινα πραγματα.

Νομίζω ότι δεν καταλαβαινόμαστε. Εγώ δεν αμφισβητώ την ψυχιατρική, ούτε είπα ότι με μια κουβέντα που γράφουμε εδώ μέσα θα λυθούν τα προβλήματα του αλλουνού. Εδώ όμως δεν είμαστε και ψυχολόγοι ή ψυχίατροι κι ο καθένας όπως νομίζει ότι μπορεί να βοηθήσει βοηθάει. Δεν πάει να πει ότι πρέπει να συμφωνούμε ο ένας με τον άλλον σώνει και καλά. Και φυσικά και δεν είπα "κάνε θετικές σκέψεις" κι όλα καλά. Είπα "κάνε προσπάθεια να μην τελματώνεις στις αρνητικές σκέψεις, προετοίμασε τον εαυτό σου να δεχτείς όσο πιο ομαλά γίνεται την νέα πραγματικότητα".

Για το τελευταίο δεν σημαίνει ότι το ένα που λέω εγώ αναιρεί το άλλο που λες εσύ. Αυτές οι παθήσεις είναι πάρα πολύ δύσκολες για τον πάσχοντα, ωστόσο σταθμίζει κανείς και το περιβάλλον που ζει και τις επιλογές του και τους άλλους. Από την εμπειρία μου, το χειρότερο πράγμα συνήθως είναι που αρνείται την οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο σκέψης του ή στην καθημερινότητά του ο πάσχων. Μπορεί να υπάρξει πισωγύρισμα, αλλά μεσοπρόθεσμα οι αλλαγές βγαίνουν σε καλό. Όταν υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις και πλαίσιο στήριξης και ο άλλος τελματώνει για καιρό ή όταν οι γύρω πρέπει να κάνουν κάποιες αλλαγές γιατί δεν γίνεται αλλιώς, θα ζοριστεί και ο πάσχοντας κάποιο διάστημα ακόμα περισσότερο, πως να το κάνουμε. Δεν είναι όλα μαύρο ή άσπρο.

Στην περίπτωση του Confussed απλά νομίζω ότι περιορίζονται οι περισσότεροι σε ευχολόγια και να αγνοούν την πλευρά των δικών του και του βιοποριστικού ζητήματος.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Εθεσα ενα παραδειγμα για να συσχετισω δυο ανομοιες καταστασεις που εχουν ενα κοινο.
Αυτο τις δυσκολιας στην φυσιολογικη λειτουργια.

Τωρα αυτο που λες ειναι ατοπο σε περιπτωση που κληθει να εργαστει κ δεν αντεχει να λειτουργησει πχ σε απλα καθημερινα πραγματα.

---

Και που το ξέρεις; Μπορεί να μην κληθεί καν να εργαστεί άμεσα, ή μπορεί να κλήθεί και να τα καταφέρει, ή ακ'όμα κι αν δεν τα καταφέρει μπορεί κάτι να αποκομίσει από αυτή την εμπειρία.

Δεν συμφωνώ με την έλλειψη κατανόησης του παλιού καιρού για τις ψυχικές ασθένειες, δεν συμφωνώ και με το να κολλάμε μια ταμπέλα "έχω θέμα" και να μην κάνουμε καμία προσπάθεια προς τη λειτουργικότητα.

Ότι και να λες για ψυχανάλυση και αγωγές -που μπορεί να είναι απαραίτητα-, δεν αρκούν μακροπρόθεσμα. Μία επαφή με την κοινωνία και έστω κάποια βασική λειτουργικότητα στην καθημερινότητα του καθενός είναι απαραίτητη για να δει βελτίωση κάποιος.

Έχω παράδειγμα κοντινό με βαρύτατη κατάθλιψη. Δεν είναι το μόνο, αλλά είναι το πιο τρανταχτό. Μόνο η εύρεση εργασίας μακροπρόθεσμα της επέτρεψε κάποια λειτουργικότητα και μια ασφάλεια για το μέλλον. Ζορίστηκε πάρα πάρα πάρα πολύ τον πρώτο καιρό και δεν λύθηκαν όλα της τα προβλήματα, ωστόσο μετά από 5 χρόνια στο κρεββάτι με εξαίρεση τις επισκέψεις στο γιατρό, τότε μόνο σηκώθηκε και κατάφερε να πηγαίνει για δουλειά, να μιλάει σε 5 ανθρώπους, να κάνει δυο πράγματα και τώρα που όπου να 'ναι οι 90αρηδες γονείς της θα κλείσουν τα μάτια τους, να μπορεί να βγάλει μία σύνταξη και να μην πεθάνει στους δρόμους από ασιτία, να μπορεί να πηγαίνει για ψώνια και να τα καταφέρνει με βασικές λειτουργίες της καθημερινότητας.

Δεν πηγαινε προσωπικα σε σενα αυτο με την ψυχιατρικη.
Απλα γραφτηκαν πολλα.

Συμφωνω οτι σε καθε προβλημα κοιτας ολες τις παραμετρους.
Αυτο που παρατηρω ειναι οτι οι δικοι του εχουν αγνοια του προβληματος κ των συνεπειων, ο confused εκοψε μαχαιρι αγωγη με κινδυνο υποτροπης, τα οικονομικα ειναι δυσκολα, κ καλειται να παει εξωτερικο.
Αυτα ειναι τα δεδομενα που παρεθεσε.
Τωρα για να δημοσιευσει ενα θεμα με βαση κ το ιστορικο του συμπεραινουμε οτι βιωνει αδιεξοδο γιατι απο την μια δεν ειδε αποτελεσμα με την αγωγη αρα δυσκολευεται λειτουργικα κ μετα του λενε να πανε εξωτερικο κατι που κ ενας χωρις προβλημα ισως δυσκολευοταν να διαχειριστει.

Γνωμη μου ειναι οτι κ με βαση τις σκεψεις για αυτοκτονια χρειαζεται να βρεθει τροπος για νοσηλεια κ αγωγη.

Το πως θα το χειριστει η οικογενεια του ειναι δικο τους θεμα.

Οταν βλεπεις εναν αρρωστο δεν του λες ανακαλυψε το αγνωστο.
Του προτεινεις να παει σε γιατρο.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Και που το ξέρεις; Μπορεί να μην κληθεί καν να εργαστεί άμεσα, ή μπορεί να κλήθεί και να τα καταφέρει, ή ακ'όμα κι αν δεν τα καταφέρει μπορεί κάτι να αποκομίσει από αυτή την εμπειρία.

Δεν συμφωνώ με την έλλειψη κατανόησης του παλιού καιρού για τις ψυχικές ασθένειες, δεν συμφωνώ και με το να κολλάμε μια ταμπέλα "έχω θέμα" και να μην κάνουμε καμία προσπάθεια προς τη λειτουργικότητα.

Ότι και να λες για ψυχανάλυση και αγωγές -που μπορεί να είναι απαραίτητα-, δεν αρκούν μακροπρόθεσμα. Μία επαφή με την κοινωνία και έστω κάποια βασική λειτουργικότητα στην καθημερινότητα του καθενός είναι απαραίτητη για να δει βελτίωση κάποιος.

Έχω παράδειγμα κοντινό με βαρύτατη κατάθλιψη. Δεν είναι το μόνο, αλλά είναι το πιο τρανταχτό. Μόνο η εύρεση εργασίας μακροπρόθεσμα της επέτρεψε κάποια λειτουργικότητα και μια ασφάλεια για το μέλλον. Ζορίστηκε πάρα πάρα πάρα πολύ τον πρώτο καιρό και δεν λύθηκαν όλα της τα προβλήματα, ωστόσο μετά από 5 χρόνια στο κρεββάτι με εξαίρεση τις επισκέψεις στο γιατρό, τότε μόνο σηκώθηκε και κατάφερε να πηγαίνει για δουλειά, να μιλάει σε 5 ανθρώπους, να κάνει δυο πράγματα και τώρα που όπου να 'ναι οι 90αρηδες γονείς της θα κλείσουν τα μάτια τους, να μπορεί να βγάλει μία σύνταξη και να μην πεθάνει στους δρόμους από ασιτία, να μπορεί να πηγαίνει για ψώνια και να τα καταφέρνει με βασικές λειτουργίες της καθημερινότητας.

---

Το τι προσπαθειες εγιναν απο το συγκεκριμενο ατομο δεν το γνωριζεις κ ας μη βγαζουμε ευκολα συμπερασματα.

Ενα συμπτωμα ειναι η βαθεια απογνωση κ το τελμα.
Μη χαρακτηρισουμε καποιον σ'αυτη την κατασταση οτι δεν προσπαθει αρκετα.
Ας προσπαθησουμε να κατανοησουμε γιατι νιωθει αυτα τα συναισθηματα.

Η εργασια υπο ορισμενες προυποθεσεις σιγουρα μπορει να λειτουργησει θετικα.
Λιγο σπανιο να γινει αυτο στην εξαρση της παθησης.
Ναι,ισως δεν δουλεψει Γερμανια αλλα ισως βρισκεται εκει χωρις δυνατοτητα ιατροφαρμακευτικης περιθαλψης σν δεν ειναι ασφαλισμενος.

Οπως ειπα ειναι καθαρα οικογενειακο προβλημα που θα κληθουν να λαβουν καποιες αποφασεις μονοι τους.

Απο αυτα που γνωριζουμε μπορουμε να πουμε οτι ο confused χρειαζεται περιθαλψη κ ασφαλες περιβαλλον.
Αν αυτα μπορουν να γινουν Γερμανια, μπορει να το σκεφτει.

Εδώ δεν έχει λεφτά ο ίδιος και οι δικοί του και δεν πάει σε γιατρό και προοπτικές να αλλάξει άμεσα αυτό δεν υπάρχουν. Γιατί το έξω αποκλείει την περίπτωση γιατρού; Αφού θα προσπαθήσει η οικογένεια να βγάλει λεφτά εκεί, γιατροί υπάρχουν κι έξω και σε τελική ανάλυση συμβουλεύονται από τη Γερμανία και κάποιον γιατρό στην Ελλάδα όταν θα μπορούν να τον πληρώνουν, που τώρα δεν μπορούν όπως λένε.

Τεσπα, αν κατάλαβα καλά΄σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Ας μας πει ο Confussed τις εξελίξεις.

Γεια σας είμαι εδώ βασικα διάβαζα....δεν ξέρω τι να κάνω έχει ναι αλλά βλέπω δύσκολα πράγματα μπροστά μου..και δεν είμαι και full καλά..

Εγώ τη γνώμη μου στην είπα Confussed. Κάθε δυσκολία κάτι μας μαθαίνει. Προσπάθησε να βλέπεις και τα θετικά μιας αλλαγής, όχι μόνο τα αρνητικά. Κάτι άλλο δεν έχω να σου πω αυτή τη στιγμή.

Είδη με έχει πιάσει ανγχοσ ...μήπως πάθω κάτι στο αεροπλανο

Στο αεροπλάνο το πολύ πολύ να σε πιάσει καμιά κρίση πανικού. Αν έχεις κάποιο αγχολυτικο πάρε πριν μπεις στο αεροπλάνο και δε θα καταλάβεις πότε έφτασες. Όταν λέω πάρε δεν εννοώ 5 χάπια μαζί ε. Πάρε τη μικρότερη δόση, θεωρώ θα είναι αρκετή