Δεν αντέχω άλλο.. Η γυναίκα είναι άρρωστη.

Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να αντιδρώ έντονα στην ψυχωση της μητέρας μου με την καθαριότητα καθώς δεν μου αφήνει προσωπικό χώρο. Ειμαι έφηβη και φέτος δίνω πανελληνιες.Δεν την ενδιαφέρει καθόλου αν με ενοχλεί την ώρα που διαβάζω ή που ξεκουράζομαι αρκεί να γίνει αυτό που θέλει.Να καθαρίσει το ήδη καθαρό δωμάτιο μου.Χωρίς υπερβολή.Εκει που διάβαζα λοιπόν αποφασίζει να σφουγγαρισει την ώρα που διάβαζα. Έκανα υπομονή μέχρι να φύγει από το δωμάτιο για να συνεχίσω. Στη συνέχεια αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα να φάω,να ξεκουραστώ και να συνεχίσω. Μπαίνει μέσα ενώ της ζήτησα ευγενικά να φύγει επειδή θέλω να μείνω μόνη μου.Με έγραψε πλήρως και συνέχισε ακάθεκτα. Όταν άρχισα να κάνω σαν υστερική-δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τετοιο-άρχισε να φωνάζει ακόμα πιο υστερικά από εμένα.Γενικα ειμαι πολύ απότομη μαζί της γιατί ποτέ δεν κατάλαβε ούτε με το καλό ούτε με το κακο ότι χρειάζομαι χώρο και όταν της ζητάω να φύγει ή να μην ψάχνει τα πράγματα μου.Ετσι έβρισα αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσα την βρισιά και με βάρεσε-όχι πολύ, ίσα ίσα για να φοβηθώ και καλά-και έφυγα από το δωμάτιο.Αυτη συνέχισε να σχολιάζει και να πετάει μόνη της απειλές-χαζες-και δεν άντεξα.Αρχισα να της φωνάζω πάλι και να της λέω ότι όταν σου ζητάνε ήρεμα να φύγεις επειδή θέλουν να μείνουν μόνοι τους στο δωμάτιο τους απλά φεύγεις.Αυτη φώναζε να μην μιλάω άλλο.Δεν ξέρω τι να κάνω.Μου προκαλεί κάτι σαν κρίσεις θυμού-αν υπάρχει κάτι τέτοιο-και δεν μπορώ να ηρεμήσω,να πάρω ανάσα τίποτα.Κλαιω,χτυπιέμαι για ώρα μέχρι να φτάσω σε σημείο να κουραστώ ώστε να κοιμηθώ για να ηρεμήσω.Αυτο γίνεται συνέχεια και με επηρεάζει πάρα πολύ αρνητικά σε όλα τα τμήματα της ζωής μου. Ο πατέρας μου σιγά μην με ακούσει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Υπομονή δεν έχω άλλη, τόσα χρόνια.Ειναι τελευταία χρονιά και δεν θα αντεξω να μην καταφέρω να φύγω απ εδώ.

Τι θα ήθελες να σπουδάσεις? Ψάξε για τέτοιες σχολές στην Κύπρο και για αγγλόφωνα προπτυχιακά σε Βρετανία, Ολλανδία, Σκανδιναυία κλπ. Το καλύτερο θα ήταν αυτό, κάποιες από αυτές τις χώρες έχουν δωρεάν προπτυχιακά για Ευρωπαίους πολίτες, μπορείς να πάρεις δάνειο και είναι πολύ ευκολότερο να βρεις δουλειά εκεί παρά εδώ

Ναι όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία. Όμως έχουν την τάση να προσπαθούν να ελέγχουν τις ζωές μας.Να γίνουν όλα όπως θέλουν. Εδώ ζήτησα να πάω πιο μακριά από την πόλη που κατοικώ και έχει γίνει χαμός στο σπίτι. Προφανώς αν αναφέρω κάτι για εξωτερικό η κατάσταση θα χειροτερέψει.Το θέμα είναι να μπορέσω να τους αντιμετωπίσω. Κυρίως την μητέρα μου.

Ποοοοοσο μου θυμίζει την μητέρα μου ... Εμενα με υποτιμούσε κιόλας..

Εγω μεγάλωσα και απο ένα σημείο και μετα εβαλα τα ορια μου. Στην ηλικία σου ήμουν στην φάση που είσαι εσυ. Μιλούσα στον τοιχο. Καθαριζουν σαν τρελές κσι δεν τους νοιάζει τίποτα. Εγω πολλες φορές της λεω "φτανει το σπιτι σου να λάμπει απο καθαριότητα.. δεν εχει σημασία τιποτα αλλο.. και κακος άνθρωπος να είσαι.. και να φέρεσαι ασχημα.. δεν εχει σημασία.φτανει να καθαριζεις ολη μερα αυτο το σπίτι. Το οποίο ειναι πεντακάθαρο".
Στον τοίχο ολα

Quote:

---

Originally Posted by AnonymousUser1

Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να αντιδρώ έντονα στην ψυχωση της μητέρας μου με την καθαριότητα καθώς δεν μου αφήνει προσωπικό χώρο. Ειμαι έφηβη και φέτος δίνω πανελληνιες.Δεν την ενδιαφέρει καθόλου αν με ενοχλεί την ώρα που διαβάζω ή που ξεκουράζομαι αρκεί να γίνει αυτό που θέλει.Να καθαρίσει το ήδη καθαρό δωμάτιο μου.Χωρίς υπερβολή.Εκει που διάβαζα λοιπόν αποφασίζει να σφουγγαρισει την ώρα που διάβαζα. Έκανα υπομονή μέχρι να φύγει από το δωμάτιο για να συνεχίσω. Στη συνέχεια αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα να φάω,να ξεκουραστώ και να συνεχίσω. Μπαίνει μέσα ενώ της ζήτησα ευγενικά να φύγει επειδή θέλω να μείνω μόνη μου.Με έγραψε πλήρως και συνέχισε ακάθεκτα. Όταν άρχισα να κάνω σαν υστερική-δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τετοιο-άρχισε να φωνάζει ακόμα πιο υστερικά από εμένα.Γενικα ειμαι πολύ απότομη μαζί της γιατί ποτέ δεν κατάλαβε ούτε με το καλό ούτε με το κακο ότι χρειάζομαι χώρο και όταν της ζητάω να φύγει ή να μην ψάχνει τα πράγματα μου.Ετσι έβρισα αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσα την βρισιά και με βάρεσε-όχι πολύ, ίσα ίσα για να φοβηθώ και καλά-και έφυγα από το δωμάτιο.Αυτη συνέχισε να σχολιάζει και να πετάει μόνη της απειλές-χαζες-και δεν άντεξα.Αρχισα να της φωνάζω πάλι και να της λέω ότι όταν σου ζητάνε ήρεμα να φύγεις επειδή θέλουν να μείνουν μόνοι τους στο δωμάτιο τους απλά φεύγεις.Αυτη φώναζε να μην μιλάω άλλο.Δεν ξέρω τι να κάνω.Μου προκαλεί κάτι σαν κρίσεις θυμού-αν υπάρχει κάτι τέτοιο-και δεν μπορώ να ηρεμήσω,να πάρω ανάσα τίποτα.Κλαιω,χτυπιέμαι για ώρα μέχρι να φτάσω σε σημείο να κουραστώ ώστε να κοιμηθώ για να ηρεμήσω.Αυτο γίνεται συνέχεια και με επηρεάζει πάρα πολύ αρνητικά σε όλα τα τμήματα της ζωής μου. Ο πατέρας μου σιγά μην με ακούσει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Υπομονή δεν έχω άλλη, τόσα χρόνια.Ειναι τελευταία χρονιά και δεν θα αντεξω να μην καταφέρω να φύγω απ εδώ.

---

AnonymousUser1 εχεις δικαιο που δεν σου αρεσει αυτη η κατασταση, αλλα σκεψου

α) Ποσο καλα πνευματικα ειναι η μητερα σου για να σε καταλαβει,εαν της λες να απομακρυνθει και δεν το κανει,σημαινει οτι δεν ειναι καλα πνευματικα.

β) Εσυ ποσο καλα πνευματικα εισαι,ενω βλεπεις μια αρρωστημενη κατασταση της μητερας σου, με το να μην καταλαβαινεις την κατασταση της τσιριζοντας και εσυ, μηπως λεω μηπως ομοιωνεσαι και εσυ με την μητερα σου.

γ) Μηπως εσυ δεν εχεις αδυναμιες,ισως οχι ομοιες με της μητερας σου,αλλα αλλες που μπορει να επηρεαζουν την μητερα σου?

δ) Δυστυχως ζουμε στην εποχη που μας φταινε οι αλλοι και οχι εμεις, αλλα ας υποθεσουμε οτι φταινε παντα οι αλλοι και οχι εμεις, που ειναι η κατανοηση και η αγαπη προς αυτους που σφαλλουν για να παρουν το πραδειγμα μας, μαλλον δεν υπαρχει,για αυτο ειναι ποιο ευκολο τα νευρα και ο θυμος. Με την αγαπη και υπομονη αλλαζει ο αλλος, με εναν καλο λογο,γιατι ομως δεν εχουμε υπομονη στις αδυναμιες των αλλλων, ποιον αλλον των γονιων μας, πολυ απλα διοτι δεν αγαπαμε κανεναν εκτος τον εαυτο μας. Διοτι μονο αυτος που αγαπαει πραγαματικα τον αλλον μπορει και να κανει υπομονη στα λαθη του.

Βρες ένα μέρος όπου θα αισθάνεσαι άνετα να μελετάς με ηρεμία, π.χ. η δημοτική βιβλιοθήκη και δώσε βάση στα μαθήματά σου.
Από εκεί και πέρα, όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Μόλις δώσεις πανελλήνιες, άστους να τσιρίζουν όσο θέλουν και κοίταξε να βρεις μία δουλειά το καλοκαίρι. Αν όλα πάνε καλά και βρεθείς φοιτήτρια τον χειμώνα να έχεις κάποια λεφτά για αρχή κι αν δεν θέλουν να σε στηρίξουν στα σχέδιά σου, να είσαι έτοιμη για ζόρια, αλλά η ανεξαρτησία και τα αγαθά κόποις κτώνται. Κάνε αυτό που θες εσύ κι αν δεν θέλουν να σε στηρίξουν, θα σπουδάζεις και θα δουλεύεις παράλληλα και θα κυνηγάς κάθε υποτροφία ή παρόμοια βοήθεια όπου μπορείς να την βρεις. Το να κλαις και να χτυπιέσαι δεν βοηθάει πουθενά και το ξέρεις.

η μανα σου περα απο παρεμβατικη και σπαστικη, σου λεει με τον τροπο της, οτι εισαι παιδι ακομα και δεν μπορεις ουτε το δωματιο σου να καθαρισεις μονη σου , γι αυτο δεν σου πεφτει λογος για το ποτε θα μπαινοβγαινει γιατι πρεπει το δωματιο να καθαριστει.
αποδειξε της οτι δεν ειναι ετσι, πες της οτι αποφασισες να συμμαζευεις και να καθαριζεις ΤΕΛΕΙΑ, μονη σου το δωματιο σου τις ωρες που θα καθοριζεις εσυ, αλλα δεν θελεις να μπαινοβγαινει τις υπολοιπες ωρες, γιατι εχεις πολυ διαβασμα και σε ενοχλει.
να το κανεις , ομως.
ετσι και θα χαρει που ειναι προκομενη οτι και η κορη δεν ειναι ακαματρα, και θα της δειξεις οτι μεγαλωσες, και θα βρεις και την ησυχια σου.

αν βαριεσαι να καθαριζεις ομως, της δινεις καθε δικαιωμα να συνεχιζει το βιολι της..

Θα συμφωνήσω γενικά με αυτα που έχουν ήδη ειπωθεί.
Σχετικά με το
"Γενικα ειμαι πολύ απότομη μαζί της γιατί ποτέ δεν κατάλαβε ούτε με το καλό ούτε με το κακο ότι χρειάζομαι χώρο και όταν της ζητάω να φύγει ή να μην ψάχνει τα πράγματα μου."
έτσι είναι η μητέρα σου τωρα, καλύτερα θα ελεγα να το δεχτείς οτι δε θα αλλάξει τουλάχιστον στα κοντά και αφου σου μένει μόνο ένας χρόνος ακόμα... μη τρελαίνεσαι. Λες τι χρειάζεσαι, οκ σωστή, αλλά και η μητέρα σου χρειάζεται, ... χρειαζεται να κανει αυτα που κανει :) θα αισθανθεί καλύτερα αν ψαξει τα πράγματά σου , αν καθαρίσει ξανα και ξανα .. μη παθει τιποτα το κοριτσακι της και το ποιος έχει δίκαιο δεν εχει σημασία, η ενότητα είναι το ζητούμενο.
Εσυ τωρα είσαι σε μια δύσκολη ηλικία και δύσκολη στιγμή λόγω πανελλ. οπότε λογικό είναι να μην έχεις υπομονή. Οπότε θα έλεγα:

1ον Σε αυτές τις περιπτώσεις ο πιο έξυπνος άνθρωπος είναι αυτός που υποχωρεί πρώτος ;) δώσε τόπο στην οργή .. πόση ώρα μπορεί να καθαρίζει? αστην να κανει οτι κανει, δε θα κριθει απο αυτά τα λίγα λεπτά η επιτυχία σου στις πανελλ. ωστόσο αν αφήσεις την ψυχολογία σου σε αυτή την κατάσταση... αυτο μπορει να είναι καταστροφικό.

2ον Αν δεις οτι δε λειτουργει τιποτα, ζήτα της να πατε μαζι σε ψυχό.

3ον Δεν εχεις γιαγια παππου να διαβάζεις εκεί?

Πρώτο μέλημά σου ειναι η πανελλ. είναι το 1ο πιο σημαντικό γεγονός συνήθως(καλώς εχόντων) , στη ζωή μας. Μόνο σε αυτό να δίνεις σημασία, χωρίς πολύ άγχος αλλα με επιμέλεια. Ασε τα κανόνια (ενα κανόνι ειναι αυτο που λες) να βαρανε δίπλα σου... εσυ στο στόχο σου. Είναι εύκολο να εκνευρίσεις τωρα γιατι ειναι μεγάλη η πίεση, προσπαθησε να το δεις λογικά και να πείσεις τον εαυτό σου οτι δεν υπάρχει σημαντικός λόγος να νευριάζεις. Σου βάζω στοίχημα παντως οτι στο μέλλον θα κοιτάς αυτές τις στιγμές και θα γελάς με αγάπη για την μητέρα σου που καθάριζε όλη την ώρα, και ελπίζω να ζήσει χρόνια πολλά για να την χαρείς γιατι σίγουρα οταν φύγεις απο το σπιτι και περάσουν χρόνια ... θα σου λείψει ακομα και ο καβγάς μαζί της ;)

Φυσικά θα διαλέξεις την σχολή που θέλεις και όχι από το σε ποια πόλη - χώρα είναι. Προσοχή σε αυτό.

Συγγνώμη βρε Γιώργο αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ.
Λες συνεχώς και σε κάθε σου ποστάρισμα περί ενότητας και πόσο σημαντική είναι και δεν τρέχει τίποτα να υποχωρήσουμε κτλ κτλ. Όριο δεν υπάρχει σε αυτό δηλαδή; Προκειμένου να υπάρχει ενότητα πρέπει να υποχωρούμε πάντα ο, τι και να μας κάνει ο άλλος;

Θεματοθέτρια, συμφωνώ με όσα σου έγραψε η Ρεμεντυ, κάνε μια κουβέντα με την μάνα σου, εξήγησε της ήρεμα και απλά ότι θες τον χώρο σου και οτι μπορείς να αναλάβεις μόνη σου την καθαριότητα του δωματίου σου. Βασικά είναι κάτι που ΗΔΗ έπρεπε να χεις κάνει, είσαι 17 χρονών κοπέλα από όσο καταλαβαίνω, δεν είσαι 5. Αν θες τον χώρο σου και την ανεξαρτησία σου θα πρέπει να μπορείς να αναλάβεις και την ΕΥΘΥΝΗ του χώρου σου.

Η μάνα σου από την άλλη είναι τρομερά παρεμβατική. Τι σημαίνει ψάχνει τα πράγματα σου;;; Επίσης ότι σε χτυπάει ενώ είσαι ολόκληρη γυναίκα πώς γίνεται και το λες τόσο απλά σα να μην συμβαίνει τίποτα;;; Ο πατέρας σου τι ρόλο παίζει σε όλο αυτό; Βάλε τα όρια σου ήρεμα και όμορφα, ανέλαβε την καθαριότητα του δωματίου σου μόνη σου και αν δεις ότι ούτε τότε σέβεται τον προσωπικό σου χώρο, τότε θα πρέπει να σκεφτείς άλλες λύσεις όπως σου λέει και η Σόνια για να διαβάζεις κάπου ήρεμα εκτός σπιτιού.

Εεεε. Εγώ υπέθεσα ότι ήδη έχει αναλάβει την καθαριότητα στο δωμάτιο κτλ και ότι η μάνα της απλά κάνει τα δικά της...?

Το θέμα δεν είναι η καθαριότητα. Αν υποθέσουμε ότι δεν καθαρίζει αυτή το δωμάτιο της και το κάνει η μαμα... Αυτό είναι το θέμα; Δεν βλέπετε ότι είναι παρεμβατική ; Σε όλα; Ακόμη και ο τρόπος που της απαντάει όταν η μικρή κάνει παράπονα δεν είναι σωστός.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Θεματοθέτρια, συμφωνώ με όσα σου έγραψε η Ρεμεντυ, κάνε μια κουβέντα με την μάνα σου, εξήγησε της ήρεμα και απλά ότι θες τον χώρο σου και οτι μπορείς να αναλάβεις μόνη σου την καθαριότητα του δωματίου σου. Βασικά είναι κάτι που ΗΔΗ έπρεπε να χεις κάνει, είσαι 17 χρονών κοπέλα από όσο καταλαβαίνω, δεν είσαι 5. Αν θες τον χώρο σου και την ανεξαρτησία σου θα πρέπει να μπορείς να αναλάβεις και την ΕΥΘΥΝΗ του χώρου σου.

---

Το προβλημα ειναι οτι στα 17 της ειναι ανηλικη, και παραλληλα φιλοξενουμενη, και ουσιαστικα δεν εχει το δικαιωμα να επιβληθει αν η μανα της δεν το επιτρεπει. Ακομη κι αν αφησουμε την τοξικοτητα κλπ στην ακρη ποση αυτονομια εχει με αυτα τα δεδομενα;

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Το προβλημα ειναι οτι στα 17 της ειναι ανηλικη, και παραλληλα φιλοξενουμενη, και ουσιαστικα δεν εχει το δικαιωμα να επιβληθει αν η μανα της δεν το επιτρεπει. Ακομη κι αν αφησουμε την τοξικοτητα κλπ στην ακρη ποση αυτονομια εχει με αυτα τα δεδομενα;

---

Θεωρώ αυτονόητο ότι το κάθε παιδί από πολύ νωρίς χρειάζεται τον προσωπικό του χώρο τον οποίο τα υπόλοιπα μέλη θα σέβονται. Ειδικά μια κοπέλα στα 17 μου φαίνεται αδιανόητο να μην ορίζει τον προσωπικό της χώρο και να μπουκάρει η μάνα της όποτε γουστάρει.

Αυτονομία απόλυτη φυσικά και δεν μπορεί να έχει, ζει στο σπίτι των γονιών της , είναι ανήλικη, την συντηρούν οικονομικά, οφείλει να σέβεται τους κανόνες του σπιτιού αλλά ακόμα κι έτσι δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να υπάρχουν όρια στο πόσο παρεμβαίνει ο ένας στον άλλον.

Δε διαφωνω, δε θα μπορουσα αλλωστε, στην αναγκαιοτητα προσωπικου ζωτικου χωρου. Απλα η πραγματικοτητα οπως την εχω ζησει και εγω μικρος ειναι οτι στην οικογενειακη εστια ο προσωπικος χωρος του παιδιου δεν διεκδικειται, αλλα κυριως προσφερεται... Ακομα και οταν υπαρχει δυνατοτητα συνεννοησης και υποχωρησεων απο την πλευρα των γονιων, παλι παραχωρηση κανουν στην πραξη. Για εμενα η μονη ρεαλιστικη εκδοχη εχει να κανει με το "μετα": μετα τις πανελληνιες, μετα την ενηλικιωση. Απο ο,τι μας λεει η θεματοθετρια δεν θελουν καν να ακουσουν οι γονεις της να παει σε αλλη πολη, οποτε μετα μενει μονο η λυση των υποτροφιων η/και η λοταρια θεσης σε φοιτητικη εστια για να διαμορφωσει τον προσωπικο της χωρο.

Συμφωνω οτι καποιες τοποθετησεις αγνοουν τα προσωπικα ορια της θεματοθετριας. Ειδικα το ποστ του Γρηγορη για εμενα φερνει σε φορτωμα ευθυνων στη θεματοθετρια, οχι μονο για τη διαχειριση της καταστασης αλλα ακομα και της ψυχικης ισορροπιας της μητερας της...

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Συγγνώμη βρε Γιώργο αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ.
Λες συνεχώς και σε κάθε σου ποστάρισμα περί ενότητας και πόσο σημαντική είναι και δεν τρέχει τίποτα να υποχωρήσουμε κτλ κτλ. Όριο δεν υπάρχει σε αυτό δηλαδή; Προκειμένου να υπάρχει ενότητα πρέπει να υποχωρούμε πάντα ο, τι και να μας κάνει ο άλλος;

Θεματοθέτρια, συμφωνώ με όσα σου έγραψε η Ρεμεντυ, κάνε μια κουβέντα με την μάνα σου, εξήγησε της ήρεμα και απλά ότι θες τον χώρο σου και οτι μπορείς να αναλάβεις μόνη σου την καθαριότητα του δωματίου σου. Βασικά είναι κάτι που ΗΔΗ έπρεπε να χεις κάνει, είσαι 17 χρονών κοπέλα από όσο καταλαβαίνω, δεν είσαι 5. Αν θες τον χώρο σου και την ανεξαρτησία σου θα πρέπει να μπορείς να αναλάβεις και την ΕΥΘΥΝΗ του χώρου σου.

Η μάνα σου από την άλλη είναι τρομερά παρεμβατική. Τι σημαίνει ψάχνει τα πράγματα σου;;; Επίσης ότι σε χτυπάει ενώ είσαι ολόκληρη γυναίκα πώς γίνεται και το λες τόσο απλά σα να μην συμβαίνει τίποτα;;; Ο πατέρας σου τι ρόλο παίζει σε όλο αυτό; Βάλε τα όρια σου ήρεμα και όμορφα, ανέλαβε την καθαριότητα του δωματίου σου μόνη σου και αν δεις ότι ούτε τότε σέβεται τον προσωπικό σου χώρο, τότε θα πρέπει να σκεφτείς άλλες λύσεις όπως σου λέει και η Σόνια για να διαβάζεις κάπου ήρεμα εκτός σπιτιού.

---

Το λέω και το ξαναλέω γιατί με το να χάσει ένα χρόνο ψάχνοντας το δίκαιο (που στο τέλος δε το βλέπω να το βρίσκει) θεωρώ δε θα βγει κερδισμένη. Με μοιάζει να κερδίσει το μέλλον και όχι απλά να πει α να είχα δίκαιο τελικά. Αν το πρόβλημα είναι απλά η διακοπή του διαβάσματος για πχ 15 λεπτά τη μέρα, ε αστο να πέσει κάτω, μην ασχολείσαι. Αυτό θα πρέπει να το διευκρινίσει όμως, για πόσο παρέμβαση μιλάμε και πόσο χρόνο χάνεις από αυτήν. Γιατί εγώ κατάλαβα ότι πιο πολύς χρόνος χάνεται από το μαλωμα και την ψυχολογική αναστάτωση παρά από το ίδιο το συμβάν δηλαδή το ντου για καθάρισμα.

Καμία φορά οι ποσοτικές λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Δε διαφωνω, δε θα μπορουσα αλλωστε, στην αναγκαιοτητα προσωπικου ζωτικου χωρου. Απλα η πραγματικοτητα οπως την εχω ζησει και εγω μικρος ειναι οτι στην οικογενειακη εστια ο προσωπικος χωρος του παιδιου δεν διεκδικειται, αλλα κυριως προσφερεται... Ακομα και οταν υπαρχει δυνατοτητα συνεννοησης και υποχωρησεων απο την πλευρα των γονιων, παλι παραχωρηση κανουν στην πραξη. Για εμενα η μονη ρεαλιστικη εκδοχη εχει να κανει με το "μετα": μετα τις πανελληνιες, μετα την ενηλικιωση. Απο ο,τι μας λεει η θεματοθετρια δεν θελουν καν να ακουσουν οι γονεις της να παει σε αλλη πολη, οποτε μετα μενει μονο η λυση των υποτροφιων η/και η λοταρια θεσης σε φοιτητικη εστια για να διαμορφωσει τον προσωπικο της χωρο.

Συμφωνω οτι καποιες τοποθετησεις αγνοουν τα προσωπικα ορια της θεματοθετριας. Ειδικα το ποστ του Γρηγορη για εμενα φερνει σε φορτωμα ευθυνων στη θεματοθετρια, οχι μονο για τη διαχειριση της καταστασης αλλα ακομα και της ψυχικης ισορροπιας της μητερας της...

---

Κοίτα αν θες την προσωπική μου εκτίμηση ναι και γω δεν πιστεύω πως η μάνα της θα καταλάβει και θα μαζευτεί επειδή απλά θα της το ζητήσει η θεματοθέτρια, αν είναι και καταλάβαινε θα το είχε κάνει έτσι κι αλλιώς από μόνη της και θα το θεωρούσε αυτονόητο ότι δεν μπορεί να μπουκάρει στο δωμάτιο της όποτε γουστάρει , να της ψάχνει τα πράγματα και να την χτυπάει.

Παρόλα αυτά διαφωνώ ως προς το ότι ο προσωπικός χώρος ενός παιδιού ή οποιαδήποτε άλλη "ελευθερία" δεν διεκδικείται αλλά παραχωρείται. Η δικιά μου μάνα πχ ήταν επίσης παρεμβατική, είχε αυτή την τάση και θεωρώ πως αν εγώ ως πρώτο παιδί δεν διεκδικούσα τον προσωπικό μου χώρο, την ιδιωτικότητα μου κτλ...θα μπορούσε ίσως να έχει εξελιχθεί σαν την μητέρα της θεματοθέτριας.

Ακόμα και αν δεν συμβεί αυτό πάντως εξακολουθώ να πιστεύω πως έχει σημασία η διεκδίκηση έτσι κι αλλιώς , ανεξαρτήτως αποτελέσματος, για την προσωπική της εξέλιξη ως άνθρωπο. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι στα 17 της θα δέχεται αδιαμαρτύρητα την μάνα της να κάνει ο,τι θέλει.

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Το λέω και το ξαναλέω γιατί με το να χάσει ένα χρόνο ψάχνοντας το δίκαιο (που στο τέλος δε το βλέπω να το βρίσκει) θεωρώ δε θα βγει κερδισμένη. Με μοιάζει να κερδίσει το μέλλον και όχι απλά να πει α να είχα δίκαιο τελικά. Αν το πρόβλημα είναι απλά η διακοπή του διαβάσματος για πχ 15 λεπτά τη μέρα, ε αστο να πέσει κάτω, μην ασχολείσαι. Αυτό θα πρέπει να το διευκρινίσει όμως, για πόσο παρέμβαση μιλάμε και πόσο χρόνο χάνεις από αυτήν. Γιατί εγώ κατάλαβα ότι πιο πολύς χρόνος χάνεται από το μαλωμα και την ψυχολογική αναστάτωση παρά από το ίδιο το συμβάν δηλαδή το ντου για καθάρισμα.

Καμία φορά οι ποσοτικές λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά.

---

Η κοπέλα περιγράφει ότι παθαίνει "κάτι σαν κρίσεις θυμού" όπως τις περιγράφει η ίδια, πως της κόβεται η αναπνοή και δεν ηρεμεί μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Σου φαίνεται αυτό κάτι που μπορεί να προκαλείται στα 17 σου μόνο επειδή η μάνα σου μπαίνει στο δωμάτιο για 15 λεπτά την μέρα;;; Σου φαίνεται νορμαλ η μάνα να χτυπάει την 17χρονη κόρη της;;;

¨Οταν διεκδικούμε κάτι δεν το κάνουμε μόνο για να πάρουμε την ικανοποίηση ότι έχουμε δίκιο όπως το λες σαν να πρόκειται για απλή εγωιστική ανάγκη, μπορεί να διεκδικούμε κάτι επειδή το χουμε ανάγκη για να προστατεύσουμε την ψυχική μας υγεία και ισορροπία.

Αν η μάνα της μεγαλώνει μια 17χρονη κόρη που δίνει πανελλαδικές και δεν είναι σε θέση να καταλάβει την πίεση που ασκείται στο παιδί της και ότι σαν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί να έχει ανάγκη να μείνει μόνη της και ότι δεν είναι πια 5 χρονών για να τρέχει από πίσω της και να σκουπίζει τα χνουδάκια που μαζεύτηκαν στο δωμάτιο της, τότε το πρόβλημα είναι στην μάνα αγαπητέ μου, όχι στην κόρη. Η κοπέλα σε μερικούς μήνες μπορεί ως φοιτήτρια να μένει μόνη της σε άλλη πόλη ή χώρα και η μάνα της τρέχει ακόμα να της σφουγγαρίζει το δωμάτιο και φροντίζει να της προκαλεί "κρίσεις θυμού". Και μεις θα πούμε από πάνω στην κοπέλα να κάνει υπομονή μέχρι να της διαλύσει και το υπολοιπο νευρικό συστημα.

Πες με κυνικο, αλλα και στις μαχες αυτες που κερδιζονται οντως τα αυτονοητα απο το παιδι, παλι κατα μια εννοια παραχωρουνται, αφου την εξουσια παντα ο γονιος την εχει, ασχετα αν τον φερεις βολτα η και κατατροπωσεις ωστε να αδυνατει στην προκειμενη να ασκησει αυτη την εξουσια. Δεν ειναι δηλαδη οτι κερδιζει το παιδι, αλλα οτι χανει ο γονεας παρα το πλεονεκτημα του.

Οτι ειναι σημαντικο να μπορει να διεκδικει μελλοντικα τον προσωπικο της χωρο ειναι σιγουρο, αλλα δεν ξερω... Υπαρχει οντως θεμα ψυχολογικης αδυναμιας απο την πλευρα της; Γιατι εγω βλεπω μια κοπελα εφηβη που δεν εχει τα μεσα σε πρακτικο και νομικο ακομα επιπεδο να διακδικησει αυτο το χωρο, οχι επειδη στερειται ψυχικης δυναμης. Συν τοις αλλοις το ψυχολογικο κομματι πιστευω ειναι πιο φυσικο να το προσεξει οταν θα εχει περισσοτερη αυτονομια, αν οχι σαν μερος της αυτονομιας αυτης. Με αποσταση στο χρονο και γεωγραφικα ακομα και οχι εν μεσω κρισης.

ανωνυμη συγγνωμη που μιλαμε σε τριτο προσωπο για εσενα, απο εμενα ξεκινησε χωρις να το καταλαβω... Θα μπορουσες να επιδιωξεις να περασεις σε αλλη πολη παρα τις αντιρρησεις των γονιων σου; Υπαρχει βεβαια και το θεμα της μετακομισης σε τετοιες καταστασεις ακομα κι αν εχεις κι υποτροφιες και απ' ολα. Περα απο το να βρεις εναν ησυχο χωρο για τη μελετη εκτος σπιτιου, υπαρχει και το θεμα της ψυχολογικης διαχειρισης της ολης εντασης. Υπαρχει καποιος που να μπορεις να του μιλας για την κατασταση στο σπιτι και να τα βγαζεις απο μεσα σου;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Η κοπέλα περιγράφει ότι παθαίνει "κάτι σαν κρίσεις θυμού" όπως τις περιγράφει η ίδια, πως της κόβεται η αναπνοή και δεν ηρεμεί μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Σου φαίνεται αυτό κάτι που μπορεί να προκαλείται στα 17 σου μόνο επειδή η μάνα σου μπαίνει στο δωμάτιο για 15 λεπτά την μέρα;;; Σου φαίνεται νορμαλ η μάνα να χτυπάει την 17χρονη κόρη της;;;

¨Οταν διεκδικούμε κάτι δεν το κάνουμε μόνο για να πάρουμε την ικανοποίηση ότι έχουμε δίκιο όπως το λες σαν να πρόκειται για απλή εγωιστική ανάγκη, μπορεί να διεκδικούμε κάτι επειδή το χουμε ανάγκη για να προστατεύσουμε την ψυχική μας υγεία και ισορροπία.

Αν η μάνα της μεγαλώνει μια 17χρονη κόρη που δίνει πανελλαδικές και δεν είναι σε θέση να καταλάβει την πίεση που ασκείται στο παιδί της και ότι σαν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί να έχει ανάγκη να μείνει μόνη της και ότι δεν είναι πια 5 χρονών για να τρέχει από πίσω της και να σκουπίζει τα χνουδάκια που μαζεύτηκαν στο δωμάτιο της, τότε το πρόβλημα είναι στην μάνα αγαπητέ μου, όχι στην κόρη. Η κοπέλα σε μερικούς μήνες μπορεί ως φοιτήτρια να μένει μόνη της σε άλλη πόλη ή χώρα και η μάνα της τρέχει ακόμα να της σφουγγαρίζει το δωμάτιο και φροντίζει να της προκαλεί "κρίσεις θυμού". Και μεις θα πούμε από πάνω στην κοπέλα να κάνει υπομονή μέχρι να της διαλύσει και το υπολοιπο νευρικό συστημα.

---

Το πρόβλημα μπορεί να είναι στη μάνα, αλλά εγώ θέλω λύσεις όχι απλά , α να μια τρύπα στον τοίχο, τι είναι ? Γιατί υπάρχει? Ποιος φταίει? ( Έτσι κάνουν οι πολιτικοί) θέλω λύσεις , πρακτικά πράματα για να πάει παρακάτω η κοπέλα να μη χάσει τις πανελλαδικές, αυτό με νοιάζει.
Οι διαπιστώσεις και τα λόγια είναι εύκολα. Ξαναλέω, λύσεις!!!

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Το πρόβλημα μπορεί να είναι στη μάνα, αλλά εγώ θέλω λύσεις όχι απλά , α να μια τρύπα στον τοίχο, τι είναι ? Γιατί υπάρχει? Ποιος φταίει? ( Έτσι κάνουν οι πολιτικοί) θέλω λύσεις , πρακτικά πράματα για να πάει παρακάτω η κοπέλα να μη χάσει τις πανελλαδικές, αυτό με νοιάζει.
Οι διαπιστώσεις και τα λόγια είναι εύκολα. Ξαναλέω, λύσεις!!!

---

Μόνο που το να επιτρέπει στην μάνα της να μπουκάρει στο δωμάτιο της όποτε γουστάρει και να γίνει γιόγκι για να μην νευριάζει, δεν είναι λύση. Η λύση ειναι να καταλάβει η μάνα της ότι το κοριτσάκι της μεγάλωσε γιατί αν δεν το καταλάβει συντόμως, δεν κινδυνεύει η θεματοθέτρια να χάσει τις πανελλαδικές, κινδυνεύει να χάσει την ψυχική της υγεία κάτι που είναι έτη φωτός σημαντικότερο.

@elisabet: Η μάνα της ίσως και να μην μπορεί να καταλάβει, ειδικά αν έχει κάποιο πρόβλημα (τονίζω το "αν" διότι δεν είμαι ειδικός για να το κρίνω).

Ανώνυμη, κατά τη γνώμη μου θα πρέπει σε αυτή τη φάση, αν δεν κατορθώσεις να τα βρεις με τη μητέρα σου, να ακολουθήσεις τη συμβουλή που σου έδωσε η Σόνια. Να περνάς όσο λιγότερο χρόνο γίνεται στο σπίτι και να διαβάζεις έξω.

Αν υπάρχει σχολή που σου αρέσει στην πόλη σου, ίσως να σου είναι ευκολότερο να περάσεις σε αυτή και να κάνεις το μεγάλο βήμα όταν θα έχεις την άνεση, αφού θα έχεις βρει δουλειά και σταδιακά θα έχεις την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσεις σπίτι, μόνη σου ή με συγκάτοικο.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές σας.Η κατάσταση έχει ηρεμήσει σχετικά από μέρους της μητέρας μου λόγω ενός περιστατικού που συνέβη..Βέβαια δεν παύει να με κατηγορεί αλλά προσπαθεί να με βοηθήσει όσο μπορεί με τον χρόνο που έχω.
Προς το παρόν το θέμα καθαριότητας είναι σε κορεσμό.Τωρα εστίασαν όλοι στην ψυχολογια μου που υποτίθεται είναι στα πρόθυρα κατάθλιψης λόγω πανελληνίων.Σκεφτομαι να τους ζητήσω να μην δώσω πανελληνιες και να πιάσω μια δουλειά να βγάλω χρήματα για να μπορέσω να πάω σε ένα ΙΕΚ.Δυστυχως είναι κακή διαχείριση δική μου,δεν μπορώ να καταφέρω να συνδυάσω σχολείο,φροντιστήρια μέχρι το βράδυ, διάβασμα σπίτι μέχρι όσο πάει και μετά να ξυπνάω αξημέρωτα να προλαβαίνω λεωφορεία.Βεβαια νε κατηγορεί ότι δεν συγκεντρώνομαι επειδή είμαι όλη μέρα όπως λέει στο τηλέφωνο.*Όλη μέρα έχω φροντιστήρια απορώ πως ειμαι στο τηλέφωνο *. Με αυτό το σκεπτικό ίσως να μπορέσω να βγάλω δικά μου χρήματα να αρχίσω να στηρίζομαι σιγά σιγά στα πόδια μου,πάντα με τη βοήθεια τους φυσικά και να τελειώσει όλο αυτό το "κατάθλιψη" που λένε.
Και προφανώς στην αρχική μου ανάρτηση,οπότε γυρνάω σπίτι και ειμαι σπίτι,το δωμάτιο μου είναι καθαρό.Ομως δεν μπορώ να ξεσκονιζω, να σφουγγαριζω και να καθαρίζω τζάμια και τα σχετικά κάθε μέρα λόγω φροντιστηρίων. Δηλαδή μια καθημερινή γενική.
Επίσης για να ξεκαθαρίσω λίγο γιατί ίσως παρεξηγήθηκε αυτό το 'με χτυπάει'.Πότε δεν το έκανε με κακη πρόθεση ούτε βρίσκει ευκαιρία.Οταν τσακωνόμαστε πολύ άσχημα λόγω υπερβολικού άγχους που έχει ίσως να ξεσπάει σε εμένα.Προφανως η γυναίκα δεν είναι σε καλή ψυχολογία όμως δεν μπορώ να την βοηθήσω περισσότερο από αυτές τις λύσεις που της έχω προτείνει κι εγώ και ο πατέρας μου.Το θέμα να μην δώσω πανελληνιες με κάνει να φοβάμαι ουσιαστικά να το πω λόγω του πατέρα μου.Δεν ξέρω πώς θα το πάρει.

Και προφανώς η ψυχολογία μου την επηρεάζει άμεσα.Οποτε ίσως να ευθύνομαι εγώ για την ψυχολογία της Όχι όμως στην καθαριότητα.

Τι σχολή σε ενδιαφέρει;