καλησπερα σε ολη την παρεα
θελω να πω αυτο που διαπιστωνω σε εμενα..
δε ξερω.. απλα να..ειμαι 4 μηνες χωρις φωνες και χωρις παρακολουθηση εκτος απο 5 σκορπιες μερες για καποιες ωρες..
οκ με αυτο.η νεα αγωγη βοηθησε.1η φορα μετα απο 7 χρονια αγωγων, νοσηλειων, γιατρων, ψυχολογων κλπ κλπ που ειμαι για τετοιο διαστημα χωρις αυτα
παρ ολα αυτα ακομα πιστευω αυτα που οι γιατροι ονομασαν ψυχωση..οτι δηλαδη εγω και καποιοι αλλοι εχουμε ειδικες δυναμεις και ικανοτητες και εχουμε αυτα τα πραγματα στη ζωη μας και η ιατρικη στο τομεα του εγκεφαλουν εχουν ανακαλυψει το 1/10..
μπορω να δεχτω οτι ολα αυτα μου δημιουργουσαν πολυ ασχημα συναισθηματα αλλα ισως ειναι αναποφευκτο για καποιους να το ζησουμε..
πλεον νιωθω γαληνη μεσα μου για ολα αυτα..λες και μπηκαν στο κουτακι τους μεσα μου..τα ξεχναω μεσα στη μερα για αυτο και ξεχναω και τα φαρμακα να τα παιρνω τις ωρες που πρεπει γιατι δεν νοιωθω κατι να μου θυμιεει οτι πρεπει να τα παιρνω..
δε ξερω πως θα νοιωσω αν ξαναπερασω τετοια.ειναι ζορικα
βεβαια 16 χρονια τωρα ειναι ριζωμενα μεσα μου ολα αυτα και αντε να τα αλλαξεις..αλλα νοιωθω οτι δεν κανω λαθος..
ποια λοιπον ειναι η ιαση? οτι δε θα φοβαμαι αυτα που πιστευω?