Βαριέμαι μόνη...

Γεια σας.
Το πρόβλημα μου είναι αρκετά συνηθισμένο. Αλλα νιώθω οτι δεν ξέρω τι να κάνω. Σαν εγκλωβισμένη νιώθω. Πολλές μέρες, σαν την σημερινή μένω μόνη στο σπίτι και, αν δεν είμαι κουρασμένη, με πιάνει αυπνία. Μπορώ να περάσω κάποια ωρα στο ίντερνετ βλέποντας βιντεάκια, αλλά μετά βαριέμαι. Γενικά νιώθω μόνη κάθε βραδυ, αν δεν καταφέρω να κανονίσω κατι. Είναι λες και δεν μπορώ να κάτσω πανω από ένα δίωρο μόνη μου, χωρίς να μιλήσω με άνθρωπο. Συνέχεια θα μπαίνω fb, instagram να δω αν εχω μήνυμα και γενικα..αναζητάω συνέχεια ανθρώπινη επαφή. Προφανώς σχέση δεν έχω. Έχω παρέα, αλλά δεν ειναι διαθέσιμοι κάθε μέρα, εχουν κι αυτοί τις ασχολίες τους ή άλλες παρέες εκτός από μένα ή έχουν και σχέση. Γενικά έχω σκεφτεί ότι μπορω να κάνω πολλές δραστηριότητες μέσα στη μέρα, ώστε όταν έρχεται το βράδυ να πέφτω κατευθείαν ξερή για ύπνο. Αλλα πόσες δραστηριότητες να κάνω πια; Δεν γεμίζουν οι ώρες αν δεν εχεις ανθρώπους γύρω σου, ανθρώπους διαθέσιμους να κάνετε πράγματα. Κάθε φορά σκέφτομαι να αναλάβω δράση, αλλά νιώθω ανήμπορη. Κουράστηκα να προσπαθώ να γνωρίσω άτομα, να βρω κάποιο χομπι κλπ κλπ Νιώθω ότι θα ήθελα πιο συχνά οι άλλοι να μου προτείνουν πράγματα και να μην είμαι συνεχώς εγω σε προσπάθεια αναζήτης παρέας...Κάθε μέρα ξυπνάω και είμαι με το άγχος αν θα νιώσω μοναξιά. Παλιά ήμουν σε σχέση με ένα άτομο και ήταν συνεχώς μέσα στις προτάσεις. Τώρα, εδω και έναν χρόνο, νιώθω ξεκρέμαστη...Να βρω δουλειά, να δουλεύω όλη μέρα, ωστε τουλάχιστον να μην έχω χρόνο να νιώσω μονη; Παίζει και να το προτιμούσα.. Αλλά έχω και τη σχολή απο Οκτώβριο και δεν μου φαίνεται βολικό. Και εν τέλει θα ήταν αυτό λύση;Δεν ξερω..

Αφού θα ξεκινήσεις σχολή, άρα να πας σε όλα τα μαθήματα, να διαβάσεις πολύ , μπορείς να δοκιμάσεις βιβλιοθήκη. Μακριά από internet και τηλεόραση το βράδυ, πάρε ένα βιβλίο. Τελευταίο γεύμα τουλάχιστον δύο ώρες πριν κοιμηθείς.

Ε φυσικά θα βγεις όποτε μπορείς και έχεις παρέα, μπορείς να πας περπάτημα ή κάνα Starbucks αν είσαι σε μεγάλη πόλη και είσαι μόνη. Εγώ όταν δεν έχω σχέση ειδικά όταν ήμουν Αθήνα, έφευγα από το σπίτι 9.00 και γυρνούσα μετά της 22.00 μόνο για ύπνο. Μόνος στο σπίτι , δε λέει.

Αισθάνεσαι τόσο άσχημα να μένεις μόνη με τον εαυτό σου που κάθεσαι νυχτιάτικα να κοιτάς κάθε 2 λεπτά fb και instagram? Γιατί; Ανασφάλεια; Αυτό το δίωρο μέσα στη μέρα που την παλεύεις μόνη σου πως το περνάς; Έχω υπάρξει απίστευτα κοινωνική σε κάποιες περιόδους της ζωής μου και ιδίως όταν απομακρυνόμουν απότομα από συγκεκριμένα περιβάλλοντα και πήγαινα κάπου πολύ πιο ήσυχα χωρίς παρέες σίγουρα αρχικά μου έλειπαν και τα ξυνύχτια και οι πλάκες και η επαφή με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά όχι να φτάσω και σε σημείο να βαριέμαι όλη μέρα ή να μη μπορώ να μείνω μόνη μου!

Προσωπικά την καταβρίσκω να μένω μόνη μου στο σπίτι. Κάνω ότι θέλω ότι ώρα το θέλω, διαβάζω, βάζω μουσική και κάνω δουλειές ή κάνω ένα αφρόλουτρο, μαγειρεύω ότι και όποτε θέλω, μπαίνω σε site που με ενδιαφέρουν, βλέπω αγώνες ποδοσφαίρου, φροντίζω τα φυτά μου και τα κατοικίδιά μου (όταν είμαι στο κυρίως σπίτι), άμαλάχει βάζω ένα ποτάκι και αράζω και κοιτάω το ταβάνι και πάει λέγοντας. Αν θέλω να βγω για περπάτημα μες στη μέση της νύχτας, βγαίνω. Αν θέλω να πάω για ποτό, πάω. Γενικώς, ότι του φανεί του Λωλοστεφανή και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν ή να προσπαθείς να συντονιστείς με άλλους. Ζωάρα!

Τι πράγματα/ασχολίες σου αρέσουν εσένα;

Quote:

---

Originally Posted by Georgewww

Αφού θα ξεκινήσεις σχολή, άρα να πας σε όλα τα μαθήματα, να διαβάσεις πολύ , μπορείς να δοκιμάσεις βιβλιοθήκη. Μακριά από internet και τηλεόραση το βράδυ, πάρε ένα βιβλίο. Τελευταίο γεύμα τουλάχιστον δύο ώρες πριν κοιμηθείς.

Ε φυσικά θα βγεις όποτε μπορείς και έχεις παρέα, μπορείς να πας περπάτημα ή κάνα Starbucks αν είσαι σε μεγάλη πόλη και είσαι μόνη. Εγώ όταν δεν έχω σχέση ειδικά όταν ήμουν Αθήνα, έφευγα από το σπίτι 9.00 και γυρνούσα μετά της 22.00 μόνο για ύπνο. Μόνος στο σπίτι , δε λέει.

---

Τα έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα αυτα. Μένω σε μεγάλη πόλη, έχω πάει βόλτες και έξω για διαβασμα μόνη μου. Σχεδόν κάθε μερα το κάνω αυτό..Αλλα μ'αρεσει να μοιράζομαι πράγματα, να είμαι με άλλους, να συζητάω.. Βαρέθηκα λίγο να κανω πράγματα μόνη μου.. Σίγουρα σαν λύση ανάγκης είναι καλή, αλλα δεν μου αρκεί. Εσύ από τις 9.00 μέχρι τις 22.00 ήσουν έξω μόνος?

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αισθάνεσαι τόσο άσχημα να μένεις μόνη με τον εαυτό σου που κάθεσαι νυχτιάτικα να κοιτάς κάθε 2 λεπτά fb και instagram? Γιατί; Ανασφάλεια; Αυτό το δίωρο μέσα στη μέρα που την παλεύεις μόνη σου πως το περνάς; Έχω υπάρξει απίστευτα κοινωνική σε κάποιες περιόδους της ζωής μου και ιδίως όταν απομακρυνόμουν απότομα από συγκεκριμένα περιβάλλοντα και πήγαινα κάπου πολύ πιο ήσυχα χωρίς παρέες σίγουρα αρχικά μου έλειπαν και τα ξυνύχτια και οι πλάκες και η επαφή με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλά όχι να φτάσω και σε σημείο να βαριέμαι όλη μέρα ή να μη μπορώ να μείνω μόνη μου!

Προσωπικά την καταβρίσκω να μένω μόνη μου στο σπίτι. Κάνω ότι θέλω ότι ώρα το θέλω, διαβάζω, βάζω μουσική και κάνω δουλειές ή κάνω ένα αφρόλουτρο, μαγειρεύω ότι και όποτε θέλω, μπαίνω σε site που με ενδιαφέρουν, βλέπω αγώνες ποδοσφαίρου, φροντίζω τα φυτά μου και τα κατοικίδιά μου (όταν είμαι στο κυρίως σπίτι), άμαλάχει βάζω ένα ποτάκι και αράζω και κοιτάω το ταβάνι και πάει λέγοντας. Αν θέλω να βγω για περπάτημα μες στη μέση της νύχτας, βγαίνω. Αν θέλω να πάω για ποτό, πάω. Γενικώς, ότι του φανεί του Λωλοστεφανή και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν ή να προσπαθείς να συντονιστείς με άλλους. Ζωάρα!

Τι πράγματα/ασχολίες σου αρέσουν εσένα;

---

Δεν αμφιβάλλω ότι και μόνη στο σπίτι υπάρχουν πράγματα να κάνω. Όμως και παλί προτιμώ να τα κάνω παρέα με κάποιον. Αν για πολλές μέρες βγω ή είμαι συνέχεια με ανθρώπους μπορεί να θελήσω κι εγώ για λίγο την ηρεμία μου, να ησυχάσω, να διαλογιστω :P ..Όμως το χρειάζομαι πολύ λιγότερο αυτό απ'όσο το βιώνω.. Και μουσική θα ακούσω, και το μπάνιο μου θα κάνω, θα δω καμια σειρά, θα συμμαζέψω το σπίτι. Όμως αν κάτι απόλα αυτα δεν με πορώνει, δεν μπορώ να το κάνω για πολλή ωρα. Πάντως αυτο που λες ότι κοιτας το ταβάνι, το εχω ακούσει από κανα δυο φιλες μου και δεν μπορω να το καταλαβω με τιποταα. Τοσο διασκεδαστικό είναι το κοιταγμα του ταβανιου? :p Δεν καταλαβαινωωω. Μπλεκω και με κατι άτομα... Εχω μια φίλη εδώ και 2 χρόνια που μένει δίπλα μου και όσες φορες της εχω προτείνει να ρθει σε μένα το βράδυ να αράξουμε, να δούμε καμια ταινία δεν έχει ρθει γιατι -απότι εχω καταλάβει-προτιμά να αράξει μόνη στο σπιτι. Ζντουφ! Πάντως τις προάλλες ήμουν μόνη για 4 μέρες συνεχόμενα και στο τέλος έφριξα. ..
Από ασχολίες έχω τον χορο..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Γεια σας.
Το πρόβλημα μου είναι αρκετά συνηθισμένο. Αλλα νιώθω οτι δεν ξέρω τι να κάνω. Σαν εγκλωβισμένη νιώθω. Πολλές μέρες, σαν την σημερινή μένω μόνη στο σπίτι και, αν δεν είμαι κουρασμένη, με πιάνει αυπνία. Μπορώ να περάσω κάποια ωρα στο ίντερνετ βλέποντας βιντεάκια, αλλά μετά βαριέμαι. Γενικά νιώθω μόνη κάθε βραδυ, αν δεν καταφέρω να κανονίσω κατι. Είναι λες και δεν μπορώ να κάτσω πανω από ένα δίωρο μόνη μου, χωρίς να μιλήσω με άνθρωπο. Συνέχεια θα μπαίνω fb, instagram να δω αν εχω μήνυμα και γενικα..αναζητάω συνέχεια ανθρώπινη επαφή. Προφανώς σχέση δεν έχω. Έχω παρέα, αλλά δεν ειναι διαθέσιμοι κάθε μέρα, εχουν κι αυτοί τις ασχολίες τους ή άλλες παρέες εκτός από μένα ή έχουν και σχέση. Γενικά έχω σκεφτεί ότι μπορω να κάνω πολλές δραστηριότητες μέσα στη μέρα, ώστε όταν έρχεται το βράδυ να πέφτω κατευθείαν ξερή για ύπνο. Αλλα πόσες δραστηριότητες να κάνω πια; Δεν γεμίζουν οι ώρες αν δεν εχεις ανθρώπους γύρω σου, ανθρώπους διαθέσιμους να κάνετε πράγματα. Κάθε φορά σκέφτομαι να αναλάβω δράση, αλλά νιώθω ανήμπορη. Κουράστηκα να προσπαθώ να γνωρίσω άτομα, να βρω κάποιο χομπι κλπ κλπ Νιώθω ότι θα ήθελα πιο συχνά οι άλλοι να μου προτείνουν πράγματα και να μην είμαι συνεχώς εγω σε προσπάθεια αναζήτης παρέας...Κάθε μέρα ξυπνάω και είμαι με το άγχος αν θα νιώσω μοναξιά. Παλιά ήμουν σε σχέση με ένα άτομο και ήταν συνεχώς μέσα στις προτάσεις. Τώρα, εδω και έναν χρόνο, νιώθω ξεκρέμαστη...Να βρω δουλειά, να δουλεύω όλη μέρα, ωστε τουλάχιστον να μην έχω χρόνο να νιώσω μονη; Παίζει και να το προτιμούσα.. Αλλά έχω και τη σχολή απο Οκτώβριο και δεν μου φαίνεται βολικό. Και εν τέλει θα ήταν αυτό λύση;Δεν ξερω..

---

Γειά σου.
Από ότι καταλαβαίνω,θες να περνάς πολύ χρόνο με παρέες,κάτι που είναι λογικό.
Ισως να είναι μια φάση που περνάς την συγκεκριμένη περίοδο,οποτε μην αφήνεις να σε πάρει από κάτω ψυχολογικά.Βέβαια λογικό είναι να μην είναι διαθέσιμοι κάθε μέρα οι συμμετέχοντες στην παρέα σου,για πολλούς λόγους.Ιδίως αν δουλεύουν μερικοί,εκεί είναι ξεκάθαρα πιο δύσκολο γιατί η έλλειψη χρόνου είναι ακόμη περισσότερη για αυτούς.Σε καταλαβαίνω όμως γιατί κι εγώ αυτήν την περίοδο διαβάζω για εξετάσεις μεταπτυχιακού,οπότε έχω θυσιάσει το έξω για ενα χρονικό διάστημα,συν οτι 2-3 φιλοι μου πλέον δουλεύουν οποτε ναι μεν μιλάμε,αλλά για εξω πιο σπάνια λογω χρόνου.Και μου φαίνεται κάπως περίεργο εν μέρει,γιατι τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής έβγαινα συχνά,οπότε καταλαβαίνεις...
Προσπάθησε γενικά να μην αγχώνεσαι και σκέψου ότι δεν είναι απόλυτα απαραίτητο να έχεις ξέρω γω 1000 άτομα για παρέες.Λίγοι και καλοί θαρρώ πως είναι ότι πρέπει.Να εκτιμήσεις επίσης ότι έχεις παρέες,γιατί είναι σίγουρα κατι καλύτερο από το να μην είχες κανεναν.

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Τα έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα αυτα. Μένω σε μεγάλη πόλη, έχω πάει βόλτες και έξω για διαβασμα μόνη μου. Σχεδόν κάθε μερα το κάνω αυτό..Αλλα μ'αρεσει να μοιράζομαι πράγματα, να είμαι με άλλους, να συζητάω.. Βαρέθηκα λίγο να κανω πράγματα μόνη μου.. Σίγουρα σαν λύση ανάγκης είναι καλή, αλλα δεν μου αρκεί. Εσύ από τις 9.00 μέχρι τις 22.00 ήσουν έξω μόνος?

---

Ε όχι μόνος, με παρέα. Καταρχήν στη δουλειά που είχα παρέα και μετά όταν έφευγα μεσημέρι ή απόγευμα, με κάνα φίλο. Ε καμιά μέρα που θα ήμουν μόνος πήγαινα κάνα Starbucks ή καμιά βόλτα αλλά ναι τόσες ώρες μόνος δε γίνεται, και μάλιστα κάθε μέρα. Απλά όσο είσαι έξω , κάτι θα τύχει. Μέσα στο σπίτι, δε θα τύχει τίποτα :) σκέψου ότι πολλοί έχουν το ίδιο θέμα. Άλλος μου έλεγε , φίλος, γυρνάει από τη δουλειά δημόσιος υπάλληλος και δεν ξέρει τι να κάνει, πως να περάσει τη μέρα του. Οπότε μάλλον λόγω εγωισμού ίσως υπερηφάνειας ίσως υπερβολική ευαισθησία μην ενοχλήσουμε , τελικά μένουμε όλοι μέσα στα σπίτια μας , ενώ θέλουμε να είμαστε όλοι μαζι παρέα έξω :)

Rainbow,αισθάνεσαι ίσως πως ο χρόνος σου μέσα στην μέρα είναι λίγος,εξαιτίας των υποχρεώσεων και των δραστηριοτήτων?

Κοίταξε επδ τα θέμα σου πλησιάζει αρκετά σε αυτό που σκέφτομαι και βιώνω εγώ....συν του ότι είμαι ομοιοπαθουσα χωρίς σχέση.....

Αυτά που θα σου γράψω εδώ τα γράφω και για μένα για να τα θυμάμαι

Το λάθος μας είναι ότι ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ......

Προσπαθούμε εμείς να μας αγαπήσουν οι άλλοι

Προσπαθούμε εμείς να κάνουμε παρεες

Προσπαθούμε να έχουμε φίλους

Προσπαθούμε.....Προσπαθούμε. .......

Αυτό φαίνεται έξω και κανένας δεν θα το εκτιμήσει αν δεν ταιριάζεις μαζί του η αν δεν έχει κάποιο όφελος από τη συναναστροφή του μαζί σου (αναλόγως τη περίσταση)

Ξέρω δύο ρητά για τη περίπτωση αυτή.....

"1ον όλοι σε ψάχνουν όταν δεν ψάχνεσαι"

Αν έχεις προσέξει τη στιγμή που θες να βγεις έξω κανένας δεν είναι διαθέσιμος όμως όταν εσύ αποφασίσεις ότι έχεις να κάνεις κάποια δουλειά τότε όλοι τσουυυπ.....Κατά μια διαβολική σύμπτωση τότε σε ψάχνουν......

"2ον να κυνηγάς ενδιαφέροντα και όχι ανθρώπους για να μην νιώθεις μοναξιά "

Το να μπαίνουμε στην ανάγκη να κυνηγάμε ανθρώπους σημαίνει ότι κάτι μας λείπει κάποιο κενό έχουμε

Ας πούμε εγώ φοβαμαι τη μοναξιά .....
Επίσης μπορεί να μη πιστεύω στον εαυτό μου και να θεωρώ πως κανένας δεν θα θέλει τη παρέα μου και ότι θα μείνω μόνη μου αν εγώ δεν κηνυγαω τους αλλους .....

Και τα δύο αυτά είναι λάθος.......

Πρέπει να σταματήσουμε να νιώθουμε αυτήν την ανασφάλεια και τη μειονεξία...Και να σταματήσουμε να περιμένουμε την επιβεβαίωση απέξω....

Δυστυχώς λιγοι είναι αυτοί που θα σου πουν καλή κουβέντα οι περισσότεροι και καλό να κάνεις θα βρουν κάτι αρνητικό να σου πουν....οπότε είναι ανώφελο......να επιδιώκουμε διαρκώς την επιδοκιμασία των άλλων

Έπειτα σκέψου ότι και στη τελική αν ο χειρότερος μας φόβος γίνει αληθινός δλδ " αν στη χειρότερη μείνουμε ολομοναχες χωρίς φίλους και σχέση" τι θα γίνει; δεν θα επιβιώσουμε; έτσι ηρεμείς λίγο.....

Έπειτα καλό είναι αυτό που είπα..... να κυνηγάμε ενδιαφέροντα και όχι ανθρώπους...........οι φιλίες και οι σχέσεις προκύπτουν όταν είσαι γεμάτος και όταν έχεις συμφιλιωθεί με σένα......Όταν έχεις τα ενδιαφέροντα σου.....Δεν κηνυγας κανέναν Και όταν δν σε νοιάζει η γνώμη των άλλων και απλά είσαι ανοικτή στην επικοινωνία στα περιβολλτα που συχνάζεις.......

Άμα ξεκινάμε με τη λογική του θα κάνω αυτό για να κάνω φίλους ή θα πάω εκεί για να βρω σχέση.. το πιθανότερο είναι να απογοητεύτουμε γιατί δεν έρχεται κατά παραγγελία.... και επδ η ανάγκη μας είναι τόσο μεγάλη.... που ασυνείδητα έχουμε από την αρχή μεγάλες βλέψεις και μεγάλες απαιτήσεις από τα άτομα που γνωρίζουμε με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε και ο κύκλος της ανασφάλειας και της μοναξιάς μέσα μας να μεγαλώνει......

Σκέψου αυτά που γράφω δεν είναι εύκολο.......Για να αλλάξεις πρέπει να ριζωσουν μέσα σου αυτά και έπειτα να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά.....Είναι χρονοβόρο Αλλά είναι αναγκαίο...Εμείς πρέπει να αλλάξουμε πρώτα κ οχι να περιμένουμε απέξω.....να ρθει η επιβεβαίωση που τόσο ψάχνουμε

Από την αρχή των 20 μου με ταλαιπωρουν αυτές οι σκέψεις.....προσπαθώ να δώσω χρόνο στον εαυτό του να τα επεξεργαστεί όλα αυτά ώστε να αλλάξω....άλλες φορές τα καταφέρνω.....αλλες απογοητεύομαι.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το κενό είναι μέσα μας και μόνο εμείς μπορούμε να το καλύψουμε με αλλαγή σκέψης και συμπεριφοράς

Κάνε pole dancing, έχει ενδιαφέρον και θα σε γυμνάσει. Βγες έξω με παρέες. Βρες κάνε σχέση και ευχαριστήσου το σεξ και τον έρωτα. Σε έχει φάει η πλαδαρότητα, πρέπει λίγο να "ενεργοποιηθείς"!

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Κοίταξε επδ τα θέμα σου πλησιάζει αρκετά σε αυτό που σκέφτομαι και βιώνω εγώ....συν του ότι είμαι ομοιοπαθουσα χωρίς σχέση.....

Αυτά που θα σου γράψω εδώ τα γράφω και για μένα για να τα θυμάμαι

Το λάθος μας είναι ότι ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ......

Προσπαθούμε εμείς να μας αγαπήσουν οι άλλοι

Προσπαθούμε εμείς να κάνουμε παρεες

Προσπαθούμε να έχουμε φίλους

Προσπαθούμε.....Προσπαθούμε. .......

Αυτό φαίνεται έξω και κανένας δεν θα το εκτιμήσει αν δεν ταιριάζεις μαζί του η αν δεν έχει κάποιο όφελος από τη συναναστροφή του μαζί σου (αναλόγως τη περίσταση)

Ξέρω δύο ρητά για τη περίπτωση αυτή.....

"1ον όλοι σε ψάχνουν όταν δεν ψάχνεσαι"

Αν έχεις προσέξει τη στιγμή που θες να βγεις έξω κανένας δεν είναι διαθέσιμος όμως όταν εσύ αποφασίσεις ότι έχεις να κάνεις κάποια δουλειά τότε όλοι τσουυυπ.....Κατά μια διαβολική σύμπτωση τότε σε ψάχνουν......

"2ον να κυνηγάς ενδιαφέροντα και όχι ανθρώπους για να μην νιώθεις μοναξιά "

Το να μπαίνουμε στην ανάγκη να κυνηγάμε ανθρώπους σημαίνει ότι κάτι μας λείπει κάποιο κενό έχουμε

Ας πούμε εγώ φοβαμαι τη μοναξιά .....
Επίσης μπορεί να μη πιστεύω στον εαυτό μου και να θεωρώ πως κανένας δεν θα θέλει τη παρέα μου και ότι θα μείνω μόνη μου αν εγώ δεν κηνυγαω τους αλλους .....

Και τα δύο αυτά είναι λάθος.......

Πρέπει να σταματήσουμε να νιώθουμε αυτήν την ανασφάλεια και τη μειονεξία...Και να σταματήσουμε να περιμένουμε την επιβεβαίωση απέξω....

Δυστυχώς λιγοι είναι αυτοί που θα σου πουν καλή κουβέντα οι περισσότεροι και καλό να κάνεις θα βρουν κάτι αρνητικό να σου πουν....οπότε είναι ανώφελο......να επιδιώκουμε διαρκώς την επιδοκιμασία των άλλων

Έπειτα σκέψου ότι και στη τελική αν ο χειρότερος μας φόβος γίνει αληθινός δλδ " αν στη χειρότερη μείνουμε ολομοναχες χωρίς φίλους και σχέση" τι θα γίνει; δεν θα επιβιώσουμε; έτσι ηρεμείς λίγο.....

Έπειτα καλό είναι αυτό που είπα..... να κυνηγάμε ενδιαφέροντα και όχι ανθρώπους...........οι φιλίες και οι σχέσεις προκύπτουν όταν είσαι γεμάτος και όταν έχεις συμφιλιωθεί με σένα......Όταν έχεις τα ενδιαφέροντα σου.....Δεν κηνυγας κανέναν Και όταν δν σε νοιάζει η γνώμη των άλλων και απλά είσαι ανοικτή στην επικοινωνία στα περιβολλτα που συχνάζεις.......

Άμα ξεκινάμε με τη λογική του θα κάνω αυτό για να κάνω φίλους ή θα πάω εκεί για να βρω σχέση.. το πιθανότερο είναι να απογοητεύτουμε γιατί δεν έρχεται κατά παραγγελία.... και επδ η ανάγκη μας είναι τόσο μεγάλη.... που ασυνείδητα έχουμε από την αρχή μεγάλες βλέψεις και μεγάλες απαιτήσεις από τα άτομα που γνωρίζουμε με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε και ο κύκλος της ανασφάλειας και της μοναξιάς μέσα μας να μεγαλώνει......

Σκέψου αυτά που γράφω δεν είναι εύκολο.......Για να αλλάξεις πρέπει να ριζωσουν μέσα σου αυτά και έπειτα να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά.....Είναι χρονοβόρο Αλλά είναι αναγκαίο...Εμείς πρέπει να αλλάξουμε πρώτα κ οχι να περιμένουμε απέξω.....να ρθει η επιβεβαίωση που τόσο ψάχνουμε

Από την αρχή των 20 μου με ταλαιπωρουν αυτές οι σκέψεις.....προσπαθώ να δώσω χρόνο στον εαυτό του να τα επεξεργαστεί όλα αυτά ώστε να αλλάξω....άλλες φορές τα καταφέρνω.....αλλες απογοητεύομαι.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το κενό είναι μέσα μας και μόνο εμείς μπορούμε να το καλύψουμε με αλλαγή σκέψης και συμπεριφοράς

---

Η αληθεια ειναι πως δεν ψαχνω τοσο για επιβεβαίωση..Παλια ημουν πιο ανασφαλής. Αλλα πλεον οχι τόσο.
Αυτο που ψαχνω ειναι απλα να περάσω καλα, να κανω πραγματα με ανθρώπους, γενικα να περναει ευχαριστα η ωρα..Αυτο με τα ενδιαφέροντα είναι σημαντικό που λες.. Γενικα εχω στο μυαλό μου να ξεκινήσω κάποια πράγματα. Απλως επειδή ακομα είναι εξεταστικη και δεν έχει ξεκινήσει κανονικά το πρόγραμμα της σχολής, ειναι μεταβατικη φαση.
Να σου πω την αλήθεια αν δεν ειχα ούτε φίλους, ουτε σχεση, θα επιβιωνα μεν, αλλα απλα αυτο...επιβιωση :p Δεν ζούμε απλα για να επιβιωνουμε υποτίθεται..
Μοναξια φουλ..αυτο ειναι το προβλημα μου. Δεν θελω να επιβεβαιθω, θελω απλα παρεα

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Η αληθεια ειναι πως δεν ψαχνω τοσο για επιβεβαίωση..Παλια ημουν πιο ανασφαλής. Αλλα πλεον οχι τόσο.
Αυτο που ψαχνω ειναι απλα να περάσω καλα, να κανω πραγματα με ανθρώπους, γενικα να περναει ευχαριστα η ωρα..Αυτο με τα ενδιαφέροντα είναι σημαντικό που λες.. Γενικα εχω στο μυαλό μου να ξεκινήσω κάποια πράγματα. Απλως επειδή ακομα είναι εξεταστικη και δεν έχει ξεκινήσει κανονικά το πρόγραμμα της σχολής, ειναι μεταβατικη φαση.
Να σου πω την αλήθεια αν δεν ειχα ούτε φίλους, ουτε σχεση, θα επιβιωνα μεν, αλλα απλα αυτο...επιβιωση [emoji14] Δεν ζούμε απλα για να επιβιωνουμε υποτίθεται..
Μοναξια φουλ..αυτο ειναι το προβλημα μου. Δεν θελω να επιβεβαιθω, θελω απλα παρεα

---

Το να έχεις μια γεμάτη καθημερινότητα και να κινεισαι σε χώρους όπου εύκολα κάνεις socializing ......Ενώ είσαι και επικοινωνιακή είναι η λύση ...από το να περιμένεις να σου έρθει η παρέα ουρανοκατεβατη...

Από την άλλη όμως πόσο ψυχοφθόρο είναι να οργανώσεις τη καθημερινότητα σου με γνώμονα το να κάνεις παρεες μόνο.....;;;

Βρες κάποια πράγματα να σε γεμίζουν νιώσε καλά και μόνη και μετά ότι προκύψει....

Και κοιτα λιγο γύρω σου....Μπορεί να υπάρχουν άτομα που τους αρέσει η παρέα σου και που είναι πιο ευκαιρα αλλά εσύ αποφεύγεις......

Όταν ψάχνουμε παρέα πρέπει γενικά να ρίχνουμε και τον εγωισμό μας ...Να στέλνουμε και ένα μνμ στον άλλο.....αν κάποια άτομα τα συμπαθείς στείλε ένα μνμ κανόνισε μια έξοδο μην περιμένεις πάντα από τους αλλους

Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ..... απλά γενικά μιλάω

Μην πας κάπου με αυτοσκοπό να κάνεις παρεες αποκλειστικά....βάλε σαν στόχο να ξεκινήσεις κάτι να σου αρέσει και να είσαι πιο επικοινωνιακή..έπειτα αν βρεις και άτομα να συμπαθιεστε ακόμα καλύτερα

Quote:

---

Originally Posted by Almalexia

Κάνε pole dancing, έχει ενδιαφέρον και θα σε γυμνάσει. Βγες έξω με παρέες. Βρες κάνε σχέση και ευχαριστήσου το σεξ και τον έρωτα. Σε έχει φάει η πλαδαρότητα, πρέπει λίγο να "ενεργοποιηθείς"!

---

Αυτο θα ήταν το καλύτερο :p Το pole dancing ειναι πανακριβο από οσο ξερω χαχα

Quote:

---

Originally Posted by Miliva21

Το να έχεις μια γεμάτη καθημερινότητα και να κινεισαι σε χώρους όπου εύκολα κάνεις socializing ......Ενώ είσαι και επικοινωνιακή είναι η λύση ...από το να περιμένεις να σου έρθει η παρέα ουρανοκατεβατη...

Από την άλλη όμως πόσο ψυχοφθόρο είναι να οργανώσεις τη καθημερινότητα σου με γνώμονα το να κάνεις παρεες μόνο.....;;;

Βρες κάποια πράγματα να σε γεμίζουν νιώσε καλά και μόνη και μετά ότι προκύψει....

Και κοιτα λιγο γύρω σου....Μπορεί να υπάρχουν άτομα που τους αρέσει η παρέα σου και που είναι πιο ευκαιρα αλλά εσύ αποφεύγεις......

Όταν ψάχνουμε παρέα πρέπει γενικά να ρίχνουμε και τον εγωισμό μας ...Να στέλνουμε και ένα μνμ στον άλλο.....αν κάποια άτομα τα συμπαθείς στείλε ένα μνμ κανόνισε μια έξοδο μην περιμένεις πάντα από τους αλλους

Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ..... απλά γενικά μιλάω

Μην πας κάπου με αυτοσκοπό να κάνεις παρεες αποκλειστικά....βάλε σαν στόχο να ξεκινήσεις κάτι να σου αρέσει και να είσαι πιο επικοινωνιακή..έπειτα αν βρεις και άτομα να συμπαθιεστε ακόμα καλύτερα

---

Συμφωνω σε όλα..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Αυτο θα ήταν το καλύτερο :p Το pole dancing ειναι πανακριβο από οσο ξερω χαχα

---

Θα σου κάνω μια ολίγον τι δύσκολη ερώτηση:
Θα θυσίαζες κάποιο χόμπι σου για να έχεις πιο πολύ χρόνο με παρέες?

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Γεια σας.
Το πρόβλημα μου είναι αρκετά συνηθισμένο. Αλλα νιώθω οτι δεν ξέρω τι να κάνω. Σαν εγκλωβισμένη νιώθω. Πολλές μέρες, σαν την σημερινή μένω μόνη στο σπίτι και, αν δεν είμαι κουρασμένη, με πιάνει αυπνία. Μπορώ να περάσω κάποια ωρα στο ίντερνετ βλέποντας βιντεάκια, αλλά μετά βαριέμαι. Γενικά νιώθω μόνη κάθε βραδυ, αν δεν καταφέρω να κανονίσω κατι. Είναι λες και δεν μπορώ να κάτσω πανω από ένα δίωρο μόνη μου, χωρίς να μιλήσω με άνθρωπο. Συνέχεια θα μπαίνω fb, instagram να δω αν εχω μήνυμα και γενικα..αναζητάω συνέχεια ανθρώπινη επαφή. Προφανώς σχέση δεν έχω. Έχω παρέα, αλλά δεν ειναι διαθέσιμοι κάθε μέρα, εχουν κι αυτοί τις ασχολίες τους ή άλλες παρέες εκτός από μένα ή έχουν και σχέση. Γενικά έχω σκεφτεί ότι μπορω να κάνω πολλές δραστηριότητες μέσα στη μέρα, ώστε όταν έρχεται το βράδυ να πέφτω κατευθείαν ξερή για ύπνο. Αλλα πόσες δραστηριότητες να κάνω πια; Δεν γεμίζουν οι ώρες αν δεν εχεις ανθρώπους γύρω σου, ανθρώπους διαθέσιμους να κάνετε πράγματα. Κάθε φορά σκέφτομαι να αναλάβω δράση, αλλά νιώθω ανήμπορη. Κουράστηκα να προσπαθώ να γνωρίσω άτομα, να βρω κάποιο χομπι κλπ κλπ Νιώθω ότι θα ήθελα πιο συχνά οι άλλοι να μου προτείνουν πράγματα και να μην είμαι συνεχώς εγω σε προσπάθεια αναζήτης παρέας...Κάθε μέρα ξυπνάω και είμαι με το άγχος αν θα νιώσω μοναξιά. Παλιά ήμουν σε σχέση με ένα άτομο και ήταν συνεχώς μέσα στις προτάσεις. Τώρα, εδω και έναν χρόνο, νιώθω ξεκρέμαστη...Να βρω δουλειά, να δουλεύω όλη μέρα, ωστε τουλάχιστον να μην έχω χρόνο να νιώσω μονη; Παίζει και να το προτιμούσα.. Αλλά έχω και τη σχολή απο Οκτώβριο και δεν μου φαίνεται βολικό. Και εν τέλει θα ήταν αυτό λύση;Δεν ξερω..

---

αμα σπουδαζεις ακομα....εχει λυθει το θεμα σου.....δυσκολο να μεινεις μονη

Αφου εχεις την σχολη, θα αλλαξουν πολλα. Νεες γνωριμιες,νεα ενδιαφεροντα... Να ρωτησω σε ποια πολη?

Σε καταλαβαίνω..
Είσαι πιο "teamguy", και μάλλον η επαρχία να σου ταιριαζε και περισσότερο.
Να ξυπνάς το πρωί και με μια βόλτα να ξέρεις πως θα συναντήσεις γνώριμα πρόσωπα με τα οποία θα μιλήσεις κλπ.
Οι μεγάλες πόλεις έχουν μια απροσωπία και μια μοναξιά. Ξυπνάς σε τέσσερις τοίχους και πρέπει κάθε μέρα να προμελετήσεις και να κανονίσεις πως θα φτιάξεις το πρόγραμμά σου ώστε να καλύψεις μια από τις βασικές σου ανάγκες, την ανθρώπινη αλληλεπίδραση.
Πιθανόν όταν νιώθεις μόνος/η να νιώθεις μια ερημιά, ένα κενό.. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχεις κάποιο πρόβλημα φυσικά. Αυτή είναι η φύση σου. Και ανθρωποι που λειτουργούν καλύτερα πιο solo να μην μπορούν σε καταλάβουν τόσο γιατί έχουν άλλες ανάγκες.
Αυτά που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν θα ήταν: να γνωρίσεις ανθρώπους σαν εσένα, να βρεις τα δικά σου στέκια όπου συχνάζει ψιλοστάνταρ κόσμος και πιθανόν να συμμετέχεις σε κοινότητες και ομάδες..

Art-Phil, αυτό είναι σχετικό. Ξέρω πολύ κόσμο που αντίθετα δεν του πάει με τίποτα η επαρχία, γιατί μπορεί με τα γνώριμα πρόσωπα να μην έχει τίποτα κοινό, αυτοί που του ταιριάζουν να είναι πολύ λίγοι και συχνά να απομακρύνονται λόγω καταστάσεων και τα περιθώρια για νέες γνωριμίες να είναι μικρά. Πολύς κόσμος ασφυκτιά στην επαρχία (δεν είμαι από αυτούς, αλλά είναι γεγονός).

Να πω τη γνωμη μου για την επαρχια μιας και μενω εκει :
Η επαρχια ειναι οτι χειροτερη απο θεμα παρεας, εγω προσωπικα το εχω ζησει που ακομα δεν εχω την οικονομικη ευχερεια να φυγω απο δω να κυνηγησω κατι αλλο σε μεγαλη πολη. Εδω δεν εχω ουτε μια παρεα! Ναι μηδεν! Ειμαι εσωστρεφης χαρακτηρας αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ειμαι και ερημιτης. Καπου καπου θελω να βγαινω αλλα δεν εχω καμια παρεα. Θα πληρωνα που λεει ο λογος για να εχω εστω και περιστασιακα μια παρεα οπως ανεφερε η θεματοθετρια, αλλα δεν εχω κ α μ ι α !
Η μια και μοναδικη παρεα που ειχα πριν καποια χρονια αν και δεν ταιριαζαμε πολυ, βγαιναμε κτλ ωσπου απο ενα σημειο και μετα διαλυθηκαμε, αλλοι βρηκαν αλλες παρεες, εμεινα στην απ'εξω αλλοι εφυγαν ειτε στο εξωτερικο ειτε σε αλλη πολη.

Οποτε χωρις δουλεια ή σχολη πως θα μπορουσα να βρω παρεα ? Εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι στην επαρχια αν δεν εισαι απο τους δημοφιλης τυπους και χασεις την παρεα σου, εισαι καμμενο χαρτι. Οι δουλειες ειναι λιγες, συλλογοι, αθλητικες ομαδες κ εθελοντισμος ειναι εξαιρετικα δυσκολα και ελαχιστα σε αντιθεση με πρωτευουσα/συμπρωτευουσα οπου υπαρχουν τα meetup ή ακομα και απο τσατ στο ιντερνετ μπορεις να βρεις ευκολα ατομα που ειναι στην ιδια φαση (εχω συναντηθει με τετοια ατομα πηγαινοντας με τρενο αλλα λογω αποστασης και οικονομικων δεν μπορουσε να συνεχιστει το πραγμα απο κοντα). Σχολες συνηθως δεν υπαρχουν σε μικρα αστικα κεντρα. Το συμπερασμα ειναι οτι στην επαρχια δεν εχεις ευκαιριες που θα ειχες σε μεγαλη πολη.

Οταν βγαινω μου αρεσει να κρυφακουω συζητησεις αγνωστων.

Έχω το ίδιο πρόβλημα! Ενώ στέλνω στην παρέα μου όταν δεν μπορεί και πρέπει να μείνω μόνη στο σπίτι βαριέμαι και με πιάνει φόβος ότι θα μείνω μόνη!

φιλαρακι μην σκας ολα ειν μια συνήθεια κι η μοναξια συχνα ειν πιο καλη απο το νασε με κοσμο . παρεξιγισεις κουτσομπολίκια δε αργουν να υπαρχουν με τα πολλα κολλητιλικια με κοσμο . μακρια κι αγαπημενα με ολους χωρις τσακωμούς χωρίς εχθρες .

Ε όχι και μακρυά και αγαπημένοι με όλους Άσπεργκερ, θα είναι πολύ μονότονη και βαρετή ζωή μετά, ελπίζω να γνωρίσεις κάποια στιγμή σωστούς ανθρώπους.

Τυχαίες παρέες για ευκαιριακά ξεδωσίματα, διαλλείματα από την ρουτίνα, που φέρουν την πλήξη
και τον ετεροκαθορισμό μέσα τους;
Ή επιλεγμένα άτομα που σου μοιάζουν εσωτερικά,
για νόστιμα και διασκεδαστικά δρώμενα που θα έχουν ουσία για σένα την ίδια;