Originally Posted by
Vox
Δε βλέπω τι αξία έχει η γνώμη μου σε ένα θέμα που είναι καθαρά θέμα απόφασης. Αφού ρωτάς όμως ας σου πω τι νομίζω.
Στο σενάριο που περιγράφεις η μητέρα έχει ακριβώς τις δύο επιλογές που ανέφερες: είτε να αποσιωπήσει το πρόβλημα, αφήνοντας τον άλλο στον κόσμο του επωμιζόμενη όλο το φορτίο, είτε να προσπαθήσει να τον κάνει να ωριμάσει. Γενικά είμαι κατά των διαζυγίων όταν υπάρχει παιδί στη μέση αλλά στην πρώτη περίπτωση, αν είναι οικονομικά ανεξάρτητη, ίσως να είναι καλύτερα να χωρίσει· εξαρτάται από πολλά.
Στην περίπτωση που αποφασίσει να τον κάνει να αλλάξει, προφανώς η έκβαση του εγχειρήματος είναι συνάρτηση του πόσο επιδεκτικός είναι ο άλλος να αλλάξει τη ζωή του και να αναλάβει το νέο ρόλο του πατέρα. Αν ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά και είναι απρόθυμος για οποιαδήποτε προσαρμογή, τότε τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα για τη νέα μητέρα. Οπότε επανέρχεται το ερώτημα, χωρίζει ή μένει μαζί του; Αυτό προφανώς δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι.
Υπάρχει όμως και το άλλο: γιατί μια γυναίκα αποφασίζει να κάνει παιδί με έναν τέτοιο τύπο; Δεν έβλεπε από πριν τι είναι; Εκτός κι αν μιλάμε για μια ξαφνική εγκυμοσύνη μετά από σύντομη γνωριμία που δεν της επέτρεψε να δει καθαρά με τι έχει να κάνει.
Γνωρίζω μόνο μία περίπτωση στην οποία αυτό έγινε συνειδητά. Ήταν λοιπόν κάποια που είχε δεσμό με έναν «τρελό». Όταν λέω «τρελός» εννοώ άτομο που δε δίσταζε να εκθέσει σε κίνδυνο τη σύντροφό του. Συγκεκριμένα, ένα βράδυ που είχαν μαλώσει και επέστρεφαν με το αυτοκίνητό του, την παράτησε μόνη της σε αυτοκινητόδρομο κι έφυγε. Δε θυμάμαι πώς τα κατάφερε και επέστρεψε στο σπίτι της, θυμάμαι όμως το εξής. Αφού φρόντισε να μείνει έγκυος από εκείνον, τον έδιωξε (πιστεύω γιατί ήταν επικίνδυνος) και αποφάσισε να μεγαλώσει το παιδί μόνη της. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς γίνεται μια γυναίκα να θέλει να μείνει έγκυος από κάποιον που έχει σκοπό να εκδιώξει από τη ζωή της.